در عظمت خدا و قرآن

وَ تَصَافَيْتُمْ عَلَى حُبِّ الْآمَالِ

در دوستى با آرزوها به وحدت رسيديد،

وَ تَعَادَيْتُمْ فِي كَسْبِ الْأَمْوَالِ

و در جمع آورى ثروت به دشمنى پرداختيد،

وَ اللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى نَفْسِي وَ أَنْفُسِكُمْ

براى خود و شما از خدا يارى مى طلبم.

وَ لَا يُخَالِفُ بِصَاحِبِهِ عَنِ اللَّهِ

و كسى را كه همراهش شد از خدا جدا نمى سازد.

قَدِ اصْطَلَحْتُمْ عَلَى الْغِلِّ فِيمَا بَيْنَكُمْ

مردم گويا به خيانت و كينه ورزى اتّفاق داريد،

وَ نَبَتَ الْمَرْعَى عَلَى دِمَنِكُمْ

و در رفتار رياكارانه، گياهان روييده از سرگين را مى مانيد،

وَ يَشْهَدُ بَعْضُهُ عَلَى بَعْضٍ

و برخى بر برخى ديگر گواهى مى دهد،

وَ لَا يَخْتَلِفُ فِي اللَّهِ

آياتش در شناساندن خدا اختلافى نداشته،

خطبه 133: در عظمت خدا و قرآن

و من خطبة له (عليه السلام) يعظم اللّه سبحانه و يذكر القرآن و النبي و يعظ الناس

از خطبه‏هاى آن حضرت است در عظمت خداوند، قرآن، پيامبر و در رابطه با دنيا

عظمة اللّه تعالى

عظمت خداوند

وَ انْقَادَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ بِأَزِمَّتِهَا

دنيا و آخرت، خدا را فرمانبردار است، و سر رشته هر دو به دست او است.

وَ قَذَفَتْ إِلَيْهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ مَقَالِيدَهَا

آسمان ها و زمين ها كليدهاى خويش را به او سپردند،

وَ سَجَدَتْ لَهُ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ الْأَشْجَارُ النَّاضِرَةُ

و درختان شاداب و سر سبز، صبحگاهان و شامگاهان در برابر خدا سجده مى كنند،

وَ قَدَحَتْ لَهُ مِنْ قُضْبَانِهَا النِّيرَانَ الْمُضِيئَةَ

و از شخه هاى درختان نور سرخ رنگى شعله ور شده،

وَ آتَتْ أُكُلَهَا بِكَلِمَاتِهِ الثِّمَارُ الْيَانِعَةُ

به فرمان او ميوه هاى رسيده را به انسان ها تقديم مى دارند.

القرآن

ويژگى هاى قرآن

«منها»: وَ كِتَابُ اللَّهِ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ

كتاب خدا، قرآن، در ميان شما

نَاطِقٌ لَا يَعْيَا لِسَانُهُ

سخنگويى است كه هيچ گاه زبانش از حق گويى كند و خسته، و همواره گوياست،

وَ بَيْتٌ لَا تُهْدَمُ أَرْكَانُهُ

خانه اى است كه ستون هاى آن هرگز فرو نمى ريزد،

وَ عِزٌّ لَا تُهْزَمُ أَعْوَانُهُ

و صاحب عزّتى است كه يارانش هرگز شكست ندارند.

رسول اللّه

ويژگى هاى پيامبر اسلام ص

«منها»: أَرْسَلَهُ عَلَى حِينِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ

خدا پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را پس از يك دوران طولانى كه ديگر پيامبران نبودند، فرستاد:

وَ تَنَازُعٍ مِنَ الْأَلْسُنِ

زمانى كه ميان طرفداران مذاهب گوناگون نزاع در گرفته و راه اختلاف مى پيمودند.

فَقَفَّى بِهِ الرُّسُلَ وَ خَتَمَ بِهِ الْوَحْيَ

پس او را در پى پيامبران فرستاد و وحى را با فرستادن پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ختم فرمود.

فَجَاهَدَ فِي اللَّهِ الْمُدْبِرِينَ عَنْهُ وَ الْعَادِلِينَ بِهِ

پس پيامبر صلّى اللّه عليه و آله با تمام مخالفانى كه به حق پشت كردند، و از آن منحرف گشتند به مبارزه پرداخت.

الدنيا

وصف دنيا

«منها»: وَ إِنَّمَا الدُّنْيَا مُنْتَهَى بَصَرِ الْأَعْمَى لَا يُبْصِرُ مِمَّا وَرَاءَهَا شَيْئاً

و همانا دنيا نهايت ديدگاه كور دلان است كه آن سوى دنيا را نمى نگرند،

وَ الْبَصِيرُ يَنْفُذُهَا بَصَرُهُ وَ يَعْلَمُ أَنَّ الدَّارَ وَرَاءَهَا

امّا انسان آگاه، نگاهش از دنيا عبور كرده از پس آن سراى جاويدان آخرت را مى بيند.

فَالْبَصِيرُ مِنْهَا شَاخِصٌ

پس انسان آگاه به دنيا دل نمى بندد

وَ الْأَعْمَى إِلَيْهَا شَاخِصٌ

و انسان كور دل تمام توجّه اش دنياست.

وَ الْبَصِيرُ مِنْهَا مُتَزَوِّدٌ

بينا از دنيا زاد و توشه برگيرد

وَ الْأَعْمَى لَهَا مُتَزَوِّدٌ

و نابينا براى دنيا توشه فراهم مى كند.

عظة الناس

موعظه مردم

«منها»: وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَيْسَ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا وَ يَكَادُ صَاحِبُهُ يَشْبَعُ مِنْهُ وَ يَمَلُّهُ إِلَّا الْحَيَاةَ فَإِنَّهُ لَا يَجِدُ فِي الْمَوْتِ رَاحَةً

آگاه باشيد، در دنيا چيزى نيست مگر آن كه صاحبش به زودى از آن سير و از داشتن آن دلگير مى شود جز ادامه زندگى، زيرا در مرگ آسايشى نمى نگرند.

وَ إِنَّمَا ذَلِكَ بِمَنْزِلَةِ الْحِكْمَةِ الَّتِي هِيَ حَيَاةٌ لِلْقَلْبِ الْمَيِّتِ

حيات و زندگى چونان حكمت و دانش است كه حيات دل مرده،

وَ بَصَرٌ لِلْعَيْنِ الْعَمْيَاءِ

و بينايى چشم هاى نابيناست

وَ سَمْعٌ لِلْأُذُنِ الصَّمَّاءِ

و مايه شنوايى براى گوش هاى كر

وَ رِيٌّ لِلظَّمْآنِ

و آبى گوارا براى تشنگان مى باشد

وَ فِيهَا الْغِنَى كُلُّهُ وَ السَّلَامَةُ

كه همه در آن سالم و بى نيازند.

وَ يَنْطِقُ بَعْضُهُ بِبَعْضٍ

بعضى از قرآن از بعضى ديگر سخن مى گويد،

كِتَابُ اللَّهِ تُبْصِرُونَ بِهِ وَ تَنْطِقُونَ بِهِ وَ تَسْمَعُونَ بِهِ

اين قرآن است كه با آن مى توانيد راه حق را بنگريد و با آن سخن بگوييد و به وسيله آن بشنويد.

لَقَدِ اسْتَهَامَ بِكُمُ الْخَبِيثُ وَ تَاهَ بِكُمُ الْغُرُورُ

شيطان شما را در سرگردانى افكنده و غرور شما را به هلاكت مى كشاند،