نيکي به نا اهل

وَ لْيُعْطِ مِنْهُ الْفَقِيرَ وَ الْغَارِمَ

و مستمند را بهرمند كند، و قرض وامدار را بپردازد،

خطبه 142: نيکي به نا اهل

و من كلام له (عليه السلام) المعروف في غير أهله

از سخنان آن حضرت است درباره نيكى به نااهل‏ (برخى از شارحان نوشتند كه اين خطبه بخشى از خطبه 126 مى باشد)

وَ لَيْسَ لِوَاضِعِ الْمَعْرُوفِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّ فِيمَا أَتَى

براى كسى كه نا بجا به ناكسان نيكى كند بهره اى

إِلَّا مَحْمَدَةُ اللِّئَامِ

جز ستايش فرومايگان،

وَ ثَنَاءُ الْأَشْرَارِ

تعريف سركشان و اشرار،

وَ مَقَالَةُ الْجُهَّالَ

و سخنان جاهلان بد گفتار ندارد،

مَا دَامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ مَا أَجْوَدَ يَدَهُ

و اينها نيز تا هنگامى كه به آنها بخشش مى كند ادامه دارد.

وَ هُوَ عَنْ ذَاتِ اللَّهِ بِخَيْلٌ

دست سخاوتمندى ندارد آن كس كه از بخشش در راه خدا بخل مى ورزد

فَمَنْ آتَاهُ اللَّهُ مَالًا فَلْيَصِلْ بِهِ الْقَرَابَةَ

آن كس كه خدا او را مالى بخشيد، پس «بايد» به خويشاوندان خود بخشش نمايد،

وَ لْيُحْسِنْ مِنْهُ الضِّيَافَةَ

و سفره مهمانى خوب بگستراند،

وَ لْيَفُكَّ بِهِ الْأَسِيرَ وَ الْعَانِيَ

و اسير آزاد كند، و رنجديده را بنوازد،

وَ لْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى الْحُقُوقِ وَ النَّوَائِبِ ابْتِغَاءَ الثَّوَابِ

و براى درك ثواب الهى، در برابر پرداخت حقوق ديگران، و مشكلاتى كه در اين راه به او مى رسد شكيبا باشد،

فَإِنَّ فَوْزاً بِهَذِهِ الْخِصَالِ شَرَفُ مَكَارِمِ الدُّنْيَا وَ دَرْكُ فَضَائِلِ الْآخِرَةِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ

زيرا به دست آوردن صفات ياد شده، موجب شرافت و بزرگى دنيا و درك فضائل سراى آخرت است «ان شاء الله».