شناخت شبهات

خطبه 38 : شناخت شبهات

و من كلام له (عليه السلام) و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثم بيان حال الناس فيها

(در سال 37 هجرى پس از جنگ صفّين و ماجراى حكميّت در تعريف «شبهه» فرمود، برخى خطبه (38 و 41 را يك خطبه مى دانند)

وَ إِنَّمَا سُمِّيَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ

شبهه را براى اين شبهه ناميدند كه به حق شباهت دارد.

فَأَمَّا أَوْلِيَاءُ اللَّهِ فَضِيَاؤُهُمْ فِيهَا الْيَقِينُ

امّا نور هدايت كننده دوستان خدا، در شبهات يقين است،

وَ دَلِيلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَى

و راهنماى آنان مسير هدايت الهى است،

وَ أَمَّا أَعْدَاءُ اللَّهِ فَدُعَاؤُهُمْ فِيهَا الضَّلَالُ

امّا دشمنان خدا، دعوت كننده شان در شبهات گمراهى است،

وَ دَلِيلُهُمُ الْعَمَى

و راهنماى آنان كورى است.

فَمَا يَنْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ خَافَهُ

آن كس كه از مرگ بترسد نجات نمى يابد،

وَ لَا يُعْطَى الْبَقَاءَ مَنْ أَحَبَّهُ

و آن كس كه زنده ماندن را دوست دارد براى هميشه در دنيا نخواهد ماند.