ضرورت آمادگى رزمى

خطبه 48 : ضرورت آمادگى رزمى

و من خطبة له (عليه السلام) عند المسير إلى الشام قيل إنه خطب بها و هو بالنخيلة خارجا من الكوفة إلى صفين

(به هنگام حركت براى جنگ با شاميان، در نخيله كوفه در 25 شوّال سال 37 هجرى قمرى ايراد فرمود)

وَ لَا مُكَافَإِ الْإِفْضَالِ

و بخشش هاى او را جبران نتوان كرد،

أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَعَثْتُ مُقَدِّمَتِي

پس از ستايش پروردگار، پيشتازان لشكرم را از جلو فرستادم،

وَ أَمَرْتُهُمْ بِلُزُومِ هَذَا الْمِلْطَاطِ

و دستور دادم در كنار فرات توقّف كنند،

حَتَّى يَأْتِيَهُمْ أَمْرِي

تا فرمان من به آنها برسد،

الْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّمَا وَقَبَ لَيْلٌ وَ غَسَقَ

ستايش خداوند را سزاست، هر لحظه كه شب فرا رسد، و پرده تاريكى فرو افتد،

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّمَا لَاحَ نَجْمٌ وَ خَفَقَ

ستايش مخصوص پروردگار است هر زمان كه ستاره اى طلوع و غروب كند،

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ غَيْرَ مَفْقُودِ الْإِنْعَامِ

ستايش خداوندى را سزاست كه نعمت هاى او پايان نمى پذيرد،

وَ قَدْ رَأَيْتُ أَنْ أَقْطَعَ هَذِهِ النُّطْفَةَ إِلَى شِرْذِمَةٍ مِنْكُمْ مُوَطِّنِينَ أَكْنَافَ دِجْلَةَ

زيرا تصميم گرفتم از آب فرات بگذرم و به سوى جمعيّتى از شما كه در اطراف دجله مسكن گزيده اند رهسپار گردم

فَأُنْهِضَهُمْ مَعَكُمْ إِلَى عَدُوِّكُمْ

و آنها را همراه شما بسيج نمايم،

وَ أَجْعَلَهُمْ مِنْ أَمْدَادِ الْقُوَّةِ لَكُمْ

و از آنها براى كمك و تقويت شما يارى بطلبم.

قال السيد الشريف أقول يعني (عليه السلام) بالملطاط هاهنا السمت الذي أمرهم بلزومه

مى گويم: (منظور امام از «ملطاط» آنجايى است كه دستور توقّف داد،

و هو شاطئ الفرات و يقال ذلك أيضا لشاطئ البحر

«كنار فرات» كه به كنار فرات يا دريا «ملطاط» هم مى گويند.

و أصله ما استوى من الأرض و يعني بالنطفة ماء الفرات و هو من غريب العبارات و عجيبها

و امام عليه السّلام از كلمه «نطفه» آب فرات اراده كرده كه شگفت آور است)