جاهلان متظاهر به دين

حكمت 405: جاهلان متظاهر به دين

وَ قَالَ ع لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ [رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى ] وَ قَدْ سَمِعَهُ يُرَاجِعُ الْمُغِيرَةَ بْنَ شُعْبَةَ كَلَاماً دَعْهُ يَا عَمَّارُ فَإِنَّهُ [لَنْ يَأْخُذَ] لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلَّا مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا وَ عَلَى عَمْدٍ [لَبَّسَ ] لَبَسَ عَلَى نَفْسِهِ لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ

(چون عمّار پسر ياسر با مغيرة بن شعبه بحث مى كرد و پاسخ او را مى داد، امام به او فرمود) اى عمّار! مغيره را رها كن، زيرا او از دين به مقدارى كه او را به دنيا نزديك كند، برگرفته، و به عمد حقائق را بر خود پوشيده داشت، تا شبهات را بهانه لغزش هاى خود قرار دهد.