سوره النجم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‌كند،
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَ مَا غَوَىٰ
2كه هرگز دوست شما [محمد «ص»] منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است،
وَ مَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ
3و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‌گويد!
إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ
4آنچه مى‌گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست!
عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ
5آن كس كه قدرت عظيمى دارد [جبرئيل امين] او را تعليم داده است؛
ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ
6همان كس كه توانايى فوق العاده دارد؛ او سلطه يافت ...
وَ هُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ
7در حالى كه در افق اعلى قرار داشت!
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ
8سپس نزديكتر و نزديكتر شد ...
فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ
9تا آنكه فاصله او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو كمان يا كمتر بود؛
فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ
10در اينجا خداوند آنچه را وحى كردنى بود به بنده‌اش وحى نمود.
مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ
11قلب (پاك او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت.
أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ
12آيا با او درباره آنچه (با چشم خود) ديده مجادله مى‌كنيد؟!
وَ لَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ
13و بار ديگر نيز او را مشاهده كرد،
عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ
14نزد «سدرة المنتهى»،
عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ
15كه «جنت المأوى» در آنجاست!
إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ
16در آن هنگام كه چيزى [نور خيره‌كننده‌اى] سدرة المنتهى را پوشانده بود،
مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَ مَا طَغَىٰ
17چشم او هرگز منحرف نشد و طغيان نكرد (آنچه ديد واقعيت بود)!
لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ
18او پاره‌اى از آيات و نشانه‌هاى بزرگ پروردگارش را ديد!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَ ٱلۡعُزَّىٰ
19به من خبر دهيد آيا بتهاى «لات» و «عزى» ...
وَ مَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ
20و «منات» كه سومين آنهاست (دختران خدا هستند)؟!
أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَ لَهُ ٱلۡأُنثَىٰ
21آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى كه بزعم شما دختران كم ارزش‌ترند!)
تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ
22در اين صورت اين تقسيمى ناعادلانه است!
إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ مَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ
23اينها فقط نامهايى است كه شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‌ايد (نامهايى بى‌محتوا و اسمهايى بى مسمى)، و هرگز خداوند دليل و حجتى بر آن نازل نكرده؛ آنان فقط از گمانهاى بى‌اساس و هواى نفس پيروى مى‌كنند در حالى كه هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است!
أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ
24يا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‌رسد؟!
فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَ ٱلۡأُولَىٰ
25در حالى كه آخرت و دنيا از آن خداست!
وَ كَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَ يَرۡضَىٰٓ
26و چه بسيار فرشتگان آسمانها كه شفاعت آنها سودى نمى‌بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد!
