بدانيد: هر چه فائده برديد پنج يك آن مال خداست و مال رسول و خويشان رسول و يتيمان و مسكينان و درمانده است، (چنين كنيد) اگر به خدا و به آنچه در روز جدايى، روزى كه دو گروه يكديگر را ملاقات كرد، بر بندهمان نازل كردهايم، ايمان داريد. خدا بر همه چيز تواناست.
وقتى كه شما در كناره نزديكتر بوديد و آنها در كناره دورتر بودند و كاروان پائينتر از شما بود. اگر در چنين روبرو شدن وعده مىكرديد حتما در وعده اختلاف مىكرديد، ولى چنين شد تا خدا كارى را كه شدنى بود انجام دهد، تا هر كه گمراه مىشود از روى حجت گمراه شود و هر كه هدايت مىشود از روى دليل هدايت شود، خدا شنوا و داناست.
آن دم كه خدا در خوابت آنها را كم مىنمود و اگر به تو بسيارشان نموده بود سست مىشديد و در كار جنگ اختلاف مىكرديد ولى خدا از سستى و اختلاف نگاه داشت كه خدا به آنچه در سينههاست آگاه است.
و آن دم وقتى كه تلاقى كرديد در ديدگان شما آنها را كم مىنمود و شما را در ديدگان آنها كم مىنمود تا خدا كارى را كه شدنى بود انجام دهد و كارها به سوى خدا باز مىگردد.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد اگر با گروهى برخورد كرديد پايدار بمانيد و خدا را بسيار ياد كنيد تا رستگار شويد.
خدا و رسولش را اطاعت كنيد، اختلاف نكنيد كه سست شويد و نيرويتان برود، استقامت كنيد كه خدا با استقامت كنندگان است.
مانند آن كسان مباشيد كه از ديار خود از روى طغيان و خودنمايى خارج شدند و از راه خدا باز مىدارند، خدا به آنچه مىكنند احاطه دارد.
و چون شيطان اعمال آنها را در نظرشان مزين كرد و گفت: امروز كسى از اين مردم بر شما پيروز شونده نيست كه من مدافع شمايم، چون دو گروه به هم ديده شدند، به عقب برگشت و گفت: من از شما بيزارم، من كسانى را مىبينم كه شما نمىبينيد من از خدا مىترسم كه عذاب خدا سخت است.
آن دم كه منافقان و آنان كه بيمار دل بودند مىگفتند: مسلمانان را دينشان فريب داده (ولى اشتباه مىكنند) هر كه به خدا اعتماد كند، خدا توانا و حكمتكردار است (مىتواند او را پيروز گرداند).
اى كاش به بينى آن دم كه ملائكه كافران را قبض روح مىكنند از رويها و پشتهاى آنها مىزنند و مىگويند: بچشيد عذاب سوزان را.
اين عذاب به علت اعمالى است كه دستهايتان از پيش كرده، و گرنه خدا به بندگان ستم نمىكند.
عذاب اينها همچون جريان آل فرعون و كافران پيشين است كه آيههاى خدا را انكار كردند، خدا آنها را به گناهانشان گرفت، خدا توانا و سنگين عذاب است.
تغيير نعمت و خذلان كفار بدان سبب است كه خدا نعمتى را كه به گروهى داده تغيير نمىدهد مگر اينكه آنها لياقت خويش را تغيير دهند، خدا شنوا و داناست.
نظير جريان آل فرعون و كفار پيشين كه آيه پروردگارشان را تكذيب كردند، آنها را به سبب گناهانشان هلاك كرديم، آل فرعون را غرق نموديم، همه ظالمان بودند.
بدترين جنبندگان نزد خدا كسانى هستند كه كافر شدهاند و ايمان نمىآورند.
كسانى از كفار كه با آنها پيمان بستهاى و هر دفعه پيمانشان را مىشكنند و از نقض پيمان پرهيز نمىكنند.
اگر در جنگ با آنها مصادف شدى (چنان سختگير) كه با آنها دشمنانى را كه در پس آنها هستند بترسانى كه بيدار شوند و عهد شكنى نكنند.
و اگر از خيانت و عهد شكنى قومى بترسى، عهد را عادلانه به سوى آنها بيانداز كه خدا خائنان را دوست ندارد.
گمان مبر آنان كه كافر شدهاند، بر خدا غالب و پيشى گرفتهاند، آنها خدا را عاجز نتوانند كرد.
براى مقابله با دشمنان آنچه مىتوانيد از نيرو و ذخيره اسبان، آماده كنيد، تا با آن، دشمنان خدا و دشمنان خود و دشمنان ديگرى را كه شما نمىدانيد ولى خدا مىداند بترسانيد و آنچه در راه خدا خرج مىكنيد به طور كامل به شما مىرسد و در گرفتن اجر به شما ظلم نمىرسد.
و اگر به صلح و سازش مايل شدند تو هم به مسالمت مايل باش و بر خدا اعتماد كن كه خدا شنوا و داناست.
و اگر بخواهند تو را حيله كنند، خدا براى تو بس است، خدا همانست كه تو را با نصرت خود و مؤمنان، نيرومند گردانيده است.
و ميان قلوب آنها الفت داد كه اگر همه آنچه را كه در روى زمين هست خرج مىكردى ميان قلوبشان الفت نتوانستى، ليكن خدا ميان آنها الفت داد كه او توانا و حكمت كردار است.
اى پيامبر، خدا و پيروانت از مؤمنان براى تو بس است.
اى پيامبر مؤمنان را بر جنگ تشويق كن، اگر از شما بيست نفر با استقامت باشد به دويست نفر پيروز مىشوند و اگر از شما صد نفر باشند، به هزار نفر از كافران غالب مىشوند به علت آنكه گروهى نمىفهمند.
اكنون خدا بر شما تخفيف داد و دانست كه در شما ضعف روحى هست، پس اگر از شما صد نفر با استقامت باشند به دويست نفر غالب مىشوند و اگر از شما هزار نفر باشند به دو هزار نفر به اذن خدا غالب مىشوند، خدا با صابران است.
براى هيچ پيامبرى نبوده كه براى او اسيران باشد تا در زمين خود را نيرومند كند، شما متاع دنيا را مىخواهيد ولى خدا آخرت را مىخواهد خدا توانا و حكيم است.
اگر عهدى از خدا نبود كه گذشته است حتما شما را در آنچه اخذ كرديد عذاب بزرگى مىگرفت.
از آنچه به غنيمت بردهايد به طور حلال و پاكيزه بخوريد كه خدا آمرزنده و مهربان است.
اى پيامبر به اسيرانى كه در دست شماست بگو: اگر خدا در قلوب شما ايمان بداند بهتر از آنچه گرفته شده به شما مىدهد و شما را مىبخشايد، خدا آمرزنده و مهربان است.
و اگر بخواهند به تو خيانت كنند، از پيش خدا را خيانت كردهاند كه خدا بر آنها تسلط يافت كه خدا دانا و حكيم است.
كسانى كه ايمان آورده و هجرت كرده و با اموال و جانهايشان در راه خدا جهاد كردهاند و كسانى كه به آنها مكان داده و يارى كردهاند، آنها بعضى اولياء بعض ديگر هستند كسانى كه ايمان آورده و مهاجرت نكردهاند شما را از ولايت آنان چيزى نيست و اگر از شما در راه دين يارى خواستند يارىشان بر عهده شماست مگر بر عليه قومى كه ميان شما و آنها پيمان هست، خدا به آنچه مىكنيد بيناست.
كسانى كه كافر هستند بعضى اولياء بعض ديگر مىباشند، اگر به دستور عمل نكنيد، در زمين، كفر و فساد بزرگى به وجود خواهد آمد.
كسانى كه ايمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا جهاد كردهاند و كسانى كه به آنها مكان داده و يارىشان كردهاند، آنها مؤمنان حقيقى مىباشند براى آنهاست آمرزش و روزى خوشايند.
و كسانى كه بعد از شما ايمان آورده و در كنار شما جهاد كردهاند، آنها با شما هستند، و صاحبان قرابت در كتاب خدا بعضى از بعضى (به ارث بردن) سزاوارتر مىباشند خدا به هر چيز داناست.
سوره التوبة
اين، بيزارى است از خدا و رسولش به مشركانى كه با آنها پيمان بستهايد.
چهار ماه در زمين بگرديد (و آزاديد) و بدانيد كه شما بر خدا غالب نيستيد، حقا كه خدا خوار كننده كافران است.
اين اعلانى است از خدا و رسولش به مردم در روز حج اكبر، كه خدا و رسولش از مشركان بيزار است، پس اگر توبه كرديد آن براى شما بهتر است و اگر سرپيچى كنيد بدانيد كه شما عاجز كننده خدا نيستيد، به كسانى كه كافر شدهاند عذاب دردناكى را مژده بده.
مگر كسانى كه از مشركان كه با آنها پيمان بستهايد و چيزى از پيمان كم نكرده و بر ضد شما كسى را يارى نكردهاند، عهد آنها را تمام كنيد تا مدتشان، كه خدا پرهيزكاران را دوست مىدارد.
وقتى كه ماههاى محترم تمام شد مشركان را هر جا كه يافتيد بكشيد، آنها را بگيريد و حبس كنيد و براى آنها در هر كمينى بنشينيد اگر توبه كردند و نماز خواندند و زكاة دادند، راهشان را باز كنيد كه خدا آمرزنده و مهربان است.
اگر يكى از مشركان از تو امان بخواهد به او امان بده تا كلام خدا را بشنود سپس او را به محل امن خود برسان كه آنها قومى نادانند.
براى مشركان چه عهدى مىتواند نزد خدا و رسول باشد، مگر آنان كه با آنها در كنار مسجد حرام پيمان بستهايد مادامى كه به نفع شما پايدارند در عهد آنها پايدار بمانيد كه خدا متقيان را دوست دارد.
چه عمدى دارند؟ حال آنكه اگر بر شما غالب شوند نه قرابتى را مراعات مىكنند و نه پيمانى را. شما را با دهانشان راضى مىكنند ولى قلوبشان امتناع مىكند و بيشترشان فاسق هستند.
آيات خدا را به بهاى اندكى فروخته و از راه خدا اعراض كردهاند بد كارى است كه مىكنند.
درباره هيچ مؤمنى، قرابتى و پيمانى مراعات نمىكنند، آنها متجاوزانند.
پس اگر توبه كردند و نماز را برپا داشته و زكاة را دادند، آن وقت برادران شما در دين هستند، اين آيات را براى قومى كه مىفهمند بيان مىكنيم.
و اگر پس از عهد بستن عهدشان را شكستند و به دين شما عيب گرفتند، با امامان كفر بجنگيد كه پيمان ندارند تا از اين كار دست بردارند.
آيا نمىجنگيد با كسانى كه پيمان خود را شكسته و قصد اخراج رسول از مكه را كردهاند؟ آنها اين كار را اول بار با شما آغاز كردهاند آيا از آنها مىترسيد؟ خدا سزاوارتر است كه از او بترسيد اگر مؤمن هستيد.
با آنها بجنگيد تا خدا به دست شما معذب و خوارشان كند و شما را بر آنها پيروز گرداند و سينههاى مؤمنان را شفا بخشد.
و خشم قلوبشان را ببرد، خدا بر هر كه بخواهد توبه مىكند كه خدا دانا و حكيم است.
آيا گمان برديد كه رها كرده مىشويد با آنكه خدا هنوز آشكار نكرده كسانى را كه از شما جهاد كرده و جز خدا و رسول و مؤمنان را همراز نگرفتهاند، خدا به آنچه مىكنيد داناست.
بر مشركين كه به كفر خويش گواه هستند نرسد كه مسجدهاى خدا را عمارت كنند، آنها اعمالشان باطل شده و خودشان نيز در آتش جاودانانند.
مسجدهاى خدا را فقط كسى عمارت مىكند كه به خدا و روز آخرت ايمان دارد و نماز خوانده و زكاة داده و جز خدا از كسى نترسيده است، اميد است كه آنها از هدايت يافتگان باشند.
آيا آب دادن حاجيان و عمارت كردن مسجد الحرام را مانند كسى مىدانيد كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده و در راه خدا جنگيده است، اين دو گروه نزد خدا برابر نيستند، خدا قوم ظالم را هدايت نمىكند.
كسانى كه ايمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا با اموال و جانهايشان جنگيدهاند از نظر مرتبه در نزد خدا بزرگتر هستند و فقط آنها رستگارانند.
پروردگارشان به رحمت و رضايت خويش نويدشان مىدهد و بهشتهايى كه در آنها بر ايشان نعمت وسيع و دائم است.
در آن بهشتها پيوسته هستند كه خدا نزد وى پاداش بزرگى است.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد پدران و برادران خويش را اگر كفر را بر ايمان ترجيح دهند، سرپرست مگيريد هر كه آنها را سرپرست گيرد آنها ظالمانند.
اى پيامبر بگو: اگر پدران و پسران و برادران و همسران و خانواده و اموالى كه كسب كردهايد و تجارتى كه از كساد آن مىترسيد و مسكنهايى كه از آنها خوشنوديد، به شما از خدا و رسول و جهاد در راه خدا محبوبتر باشد، منتظر باشيد تا خدا امر خويش را بياورد، خدا قوم فاسقان را هدايت نمىكند.
خدا در مواضع بسيارى شما را يارى كرده از جمله روز حنين كه كثرت افراد شما را مغرور و مسرور كرد، ولى آن كثرت به شما هيچ كفايت نكرد و زمين با آن همه وسعت بر شما تنگ شد سپس برگشتيد كه به چيزى توجه نمىكرديد.
سپس خدا اطمينان و آرامش خود را بر پيامبرش و بر مؤمنين نازل كرد و قشونهايى فرستاد كه آنها را نديديد و كفار را معذب كرد، سزاى كافران همين است.
سپس خدا بعد از آن واقعه، بهر كه خواهد توبه مىكند كه خدا آمرزنده و مهربان است.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد مشركان فقط يكپارچه پليدند بعد از اين سال، به مسجد الحرام نزديك نشوند و اگر از فقر بترسيد بزودى خدا از فضل خود شما را بى نياز خواهد كرد اگر بخواهد، كه خدا دانا و حكمت كردار است.
بجنگيد با آنان كه به خدا و روز قيامت ايمان نمىآورند و آنچه را كه خدا و رسول حرام كرده، حرام نمىدانند، و به دين حق گردن نمىنهند، از كسانى كه به آنها كتاب داده شده تا جزيه معين را با دست بدهند در حالى كه به حكومت اسلامى خاضع هستند.
يهود گفتند: عزير پسر خداست، نصارى گفتند: مسيح پسر خداست، اين گفته دهان آنهاست، مشابهند به گفته كسانى كه از پيش كافر شدهاند، خدايشان لعنت كند به كجا بر مىگردند.
علماء و راهبان خود را و همچنين مسيح را خدايان گرفتند با آنكه به جز پرستيدن يك معبود كه غير او معبودى نيست مأمور نبودند، منزه است خدا از آنچه با او شريك مىدانند.
مىخواهند نور خدا را بدهانهاى خويش خاموش كنند و خدا نمىخواهد جز آنكه نور خويش را كامل كند گرچه كافران مكروه مىدارند.
اوست كه پيغمبر خويش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان غالب گرداند هر چند مشركان را خوش نيايد.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد بسيارى از احبار و راهبان اموال مردم را به ناحق مىخورند و از دين خدا باز مىدارند، و كسانى كه طلا و نقره را گنج كرده و در راه خدا خرج نمىكنند به عذابى دردناك بشارتشان ده.
روزى كه آنها را در آتش جهنم سرخ كنند و پيشانيهايشان و پهلوهايشان و پشتهايشان را با آنها داغ كنند، اين همان است كه براى خود گنج كرديد بچشيد آنچه را كه گنج مىكرديد. به دين حق. نمىگروند.
شماره ماهها نزد خدا دوازده ماه است در كتاب خدا آن روز كه آسمانها و زمين را آفريد از آن جمله چهار ماه حرام است، دين درست همين است در آن چهار ماه به خويشتن ظلم نكنيد، همگى با مشركان بجنگيد چنان كه آنها همگى با شما مىجنگند، بدانيد خدا با پرهيزكاران است.
تأخير ماه حرام افزودن در كفر است، كسانى كه كافر شدهاند با آن گمراه مىشوند كه در يك سال آن را حلال مىكنند و در يك سال حرام مىكنند تا با عده ماههايى كه خدا حرام كرده برابر كنند، در نتيجه حرام خدا را حلال مىكنند: اعمال بدشان بر ايشان آراسته شده، خدا قوم كافر را هدايت نمىكند.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد شما را چه شده وقتى كه گويند در راه خدا بيرون شويد به زمين سنگينى مىكنيد آيا به عوض آخرت به زندگى دنيا راضى شدهايد؟ با آنكه متاع دنيا در قبال آخرت جز اندكى نيست.
اگر به جهاد بيرون نشويد خدا به عذاب دردناكى عذابتان كند، و گروهى غير شما را به جاى شما عوض مىگيرد به خدا هيچ ضررى نمىزنيد، خدا بر همه چيز تواناست.
اگر او را يارى نكنيد خدا ياريش كرده آن دم كه كافران او را از مكه بيرون كردند كه دوم دو نفر بود آن گاه كه در آن غار بودند آن دم كه به رفيقش مىگفت غم مخور خدا با ماست، خدا آرامش خويش را به او نازل كرد و او را با لشكريانى كه نديديد نيرومند كرد و كلمه كافران را زبون كرد، كلمه خدا والا است، خدا توانا و حكيم است.
بكوچيد سبكباران و سنگين باران و جهاد كنيد در راه خدا با مالها و جانهايتان، اگر بدانيد اين براى شما بهتر است.
اگر غنيمت زود رس و مسافرت آسانى بود حتما از تو پيروى مىكردند، ليكن مسافت بر آنها دور آمد، بخدا قسم خواهند خورد كه اگر مىتوانستيم با شما بيرون مىشديم، خويشتن را هلاك مىكنند و خدا مىداند كه دروغگويانند.
خدايت ببخشد، چرا اجازهشان دادى تا براى تو آنان كه راست گفتهاند معلوم شود و دروغگويان را بشناسى.
كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند از تو اجازه نمىخواهند كه با مالها و جانهاى خويش جهاد كنند، خدا به پرهيزكاران داناست.
فقط كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان ندارد اجازه مىخواهند، قلوبشان بشك افتاده و در شك خويش سرگردانند.
اگر فكر بيرون شدن داشتند براى آن وسيلهاى آماده مىكردند ولى خدا حركتشان را مكروه داشت و بازشان داشت و گفته شد: با نشستگان بنشينيد.
اگر با شما بيرون مىشدند به شما جز تباهى نمىافزودند و ميان شما تفرقه مىانداختند و مىخواستند كه به فتنه بيافتيد، و ميان شما عدهاى هستند كه از آنها مىپذيرند خدا به ظالمان آگاه است.
از پيش نيز طالب فتنه بوده و كارها را بر تو آشفتند تا حق آمد و دين خدا غالب شد و آنها كراهت داشتند.
بعضى از آنها مىگويد: به من اجازه بده (كه بمانم) و به فتنهام ميانداز بدانيد كه در فتنه افتادند و جهنم به كافران احاطه كرده است.
اگر به تو خوبى رسد غمگينشان مىكند و اگر به تو مصيبتى رسد مىگويند ما تصميم خود را از اول گرفتيم، آن گاه شادمان و بى اعتنا بر مىگردند.
بگو: هرگز بما نمىرسد مگر آنچه خدا براى ما نوشته است او سرپرست ماست، مؤمنان بر خدا توكل كنند.
بگو آيا براى ما جز يكى از دو خوبى را انتظار مىداريد؟ ولى ما منتظريم كه خدا به شما عذابى از جانب خود و يا به دست ما برساند پس منتظر بمانيد كه ما با شما منتظرانيم.
بگو انفاق كنيد به رغبت يا اكراه، هرگز از شما پذيرفته نيست كه قومى فاسق هستيد
باز نداشت آنها را از قبول شدن انفاقشان، مگر آنكه به خدا و رسولش كافر شدهاند، به نماز فقط در بيحالى و سستى مىآيند و انفاق را فقط از روى اكراه مىكنند.
اموال و اولاد آنها تو را به اعجاب واندارد، خدا مىخواهد كه آنها را با اموال و اولاد در زندگى دنيا به عذاب و رنج دركشد و در حال كفر روحشان از قالب تن بيرون رود.
به خدا سوگند مىخورند كه از شما هستند از شما نيستند ليكن قومى ترسو هستند.
اگر پناهگاه، يا غارها و يا راه فرارى مىيافتند شتابان به سوى آن برمىگشتند.
بعضى از آنها در تقسيم زكاة بر تو خرده مىگيرند اگر از آن داده شوند راضى شوند و اگر از آن داده نشوند آن وقت خشمگين مىشوند.
اگر به آنچه خدا و رسولش به آنها داده راضى مىشدند و مىگفتند: خداى براى ما بس است، به زودى خدا از كرم خود به ما عطا كند و رسول او نيز، ما به خدا مايليم.
زكاتها فقط مال فقراء و مساكين و عاملان آن و آنهايى كه قلوبشان جلب مىشود و در آزادى بردگان و قرضداران و در راه خدا و درماندگان است، فريضهاى است از جانب خدا، خدا دانا و حكيم است.
بعضى از منافقان پيامبر را اذيت مىكنند و مىگويند او زود باور است بگو اذن خوبى است براى شما كه به خدا و به گفته اشخاص باور مىكند براى مؤمنان و رحمت است براى آنان كه از شما ايمان آوردهاند، آنان كه رسول خدا را اذيت مىكنند عذاب دردناكى دارند.
به خدا سوگند مىخورند كه شما را راضى كنند، ولى خدا و رسول سزاوارتر است كه او را راضى كنند اگر مؤمن هستند.
آيا ندانستهاند كه هر كه خدا و رسول را دشمن بدارد، آتش جهنم به طور پيوسته براى آنهاست و آن خوارى بزرگى است.
منافقان مىترسند كه سورهاى نازل شود و از آنچه در دل دارند به آنها خبر بدهد بگو: مسخره كنيد كه آنچه مىترسيد ظاهر خواهد كرد.
اگر از آنها بپرسى مىگويند حرف مىزديم و شوخى مىكرديم بگو آيا به خدا و آيات خدا و رسول خدا مسخره مىكرديد؟!!
اعتذار نكنيد حقا كه پس از ايمان آوردن كافر شدهايد، اگر از گروهى از شما عفو كنيم گروهى را عذاب مىكنيم زيرا كه مجرمانند.
مردان منافق و زنان منافق بعضى از بعضى ديگرند، به منكر واميدارند و از معروف بازمىدارند و دستهاى خويش را از بخشش مىبندند، خدا را فراموش كردهاند خدا نيز آنها را به فراموشى گذاشته است، منافقان همانا از دين بيرون رفتگانند.
خدا به مردان منافق و زنان منافق آتش جهنم را وعده كرده است، در آن جاودانانند، آن برايشان بس است، خدا لعنتشان كرده و عذاب دائم دارند.
چون آن كسان كه پيش از شما بودند، از شما نيرومندتر بودند و اموال و اولادشان بيشتر بود، از نصيب خويش برخوردار شدند، شما نيز از نصيب خود برخوردار شديد، چنان كه كسانى كه پيش از شما بودند از نصيب خود بهرهمند شدند و مانند آنها در باطل فرو رفتيد، آنها اعمالشان در دنيا و آخرت باطل شد، آنها زيانكارانند.
آيا خبر آنهايى را كه پيش از ايشان بودند نشنيدهاند، قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و اهل مدين و قريههاى زير و رو شده كه پيغمبرانشان با حجتها به سوى آنها آمدند. چنين نبود كه خدا ظلمشان كند بلكه آنها به خودشان ظلم مىكردند.
مردان مؤمن و زنان مؤمن بعضى سرپرست و مسئول بعض ديگر هستند؛ به معروف وامىدارند و از منكر باز مىدارند و نماز مىخوانند و زكاة مىدهند و به خدا و رسول اطاعت مىكنند، آنها را زود خدا رحمتشان خواهد كرد كه خدا توانا و حكيم است.
خدا به مردان مؤمن و زنان مؤمن بهشتهايى وعده كرده كه از زير آنها نهرها روان است در آنها جاودانانند با مسكنهاى خوشايند در بهشتهاى هميشگى، آن همان رستگارى بزرگ است.
اى پيغمبر با كفار و منافقان (محارب) پيكار كن و بر آنها سخت بگير، جايگاه آنها جهنم است كه بد بازگشتگاهى است.
به خدا قسم مىخورند كه چيزى درباره تو نگفتهاند ولى حتما كلمه كفر گفته و پس از اسلام آوردن كافر شدهاند مكروه نداشتند مگر آن را كه خدا و رسولش آنها را از كرم خود، بى نياز كرد اگر توبه كنند براى آنها بهتر است و اگر روگردان شوند خدا با عذاب دردناكى در دنيا و آخرت عذابشان خواهد كرد و در روى زمين سرپرستى و يارى نخواهند داشت.
بعضى از آنها با خدا عهد كردهاند كه اگر از كرم خود به ما عطا فرمايد حتما زكاة مىدهيم و از نيكوكاران مىشويم.
چون خدا از فضل خويش به آنها عطا كرد به عهد خود بخل كردند و با بى اعتنايى از آن اعراض نمودند.
عهدشكنى در قلوب آنها نفاق را اثر گذاشت تا روزى كه خدا را ملاقات كنند اين در اثر آن بود كه در وعده خود با خدا خلف كردند و دروغ مىگفتند.
آيا ندانستهاند كه خدا اسرار باطنى و راز آنها را مىداند و خدا داناى غيبهاست.
منافقان خرده مىگيرند به مؤمنان كه از روى رغبت زكاة مىدهند و نيز كسانى را كه نمىيابند مگر به قدر طاقت خود آنها را مسخره مىكنند، خدا آنها را مسخره مىكند و آنها راست عذابى دردناك.
براى آنها طلب آمرزش كن يا طلب آمرزش نكن، اگر هفتاد مرتبه هم طلب آمرزش كنى، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشود زيرا كه آنها به خدا و رسولش كافر شدهاند خدا قوم فاسقان را هدايت نمىكند.
ماندگان شاد شدند كه بر خلاف رسول خدا نشستند (و نرفتند) و ناخوش داشتند كه با اموال و جانها در راه خدا بجنگند و گفتند: در اين گرما به جنگ خارج نشويد بگو: آتش جهنم پر حرارتتر است اى كاش مىفهميدند.
پس كم بخندند و بسيار گريه كنند، سزايى است در مقابل آنچه مىكردند.
اگر خدا تو را به سوى گروهى از آنها برگردانيد و از تو براى خارج شدن به جنگ ديگرى اذن خواستند بگو: هرگز با من خارج نخواهيد شد و هرگز در معيت من با خصمى جنگ نخواهيد كرد، شما از اول بماندن راضى شديد پس با ماندگان بمانيد.
بر هيچ يك از آنها كه بميرد نماز مخوان و بر سر قبرش نايست، زيرا آنها به خدا و رسولش كافر شدهاند و در حال فسق از دنيا رفتهاند.
اموال و اولاد آنها تو را به تعجب نياورد، خدا مىخواهد آنها را در دنيا با اموال و اولاد عذاب كند و بميرند در حالى كه كافر هستند.
چون سورهاى نازل شود كه به خدا ايمان آوريد و در معيت پيامبرش جهاد كنيد، قدرتمندان آنها از تو اجازه خواسته و گويند: بگذار بازنشستگان باشيم.
راضى شدهاند كه با ماندگان باشند، خدا به قلوبشان مهر نهاده است بدان جهت نمىفهمند.
اما اين پيغمبر و كسانى كه با او به خدا ايمان آوردهاند با اموال و جانهاى خود جهاد كردهاند، خيرات براى آنهاست و فقط آنها راستگارانند.
خدا براى آنها بهشتهايى آماده كرده كه از زير آنها نهرها روان است، در آنها جاودانانند آن نجات بزرگى است.
عذر آورندگان باديهنشين آمدند تا به آنها اذن داده شود و آنان كه به خدا و رسولش دروغ گفتهاند، نشستند، حتما به كسانى كه از آنها كافر شدهاند عذاب دردناكى خواهد رسيد.
بر ناتوانان و مريضان و بر كسانى كه خرجى پيدا نمىكنند گناهى نيست (كه به جنگ نروند) اگر عمل خود را براى خدا و رسولش خالص كنند، بر نيكوكاران راهى نيست، خدا آمرزنده و مهربان است.
و گناهى نيست بر كسانى كه پيش تو آيند تا آنها را سوار كنى، بگويى مركبى كه بر آن سوارتان كنم به دست نمىآورم، اشكريزان بر مىگردند. به جهت اندوه از آنكه خرجى براى رفتن نمىيابند.
