سوره الحجر
بنام خداى رحمان رحيم؛ الر. اين است آيات كتاب و آيات قرآن كه روشن كننده حقائق است.
اى بسا كافران كه دوست خواهند داشت اى كاش مسلمان بودند.
بگذار بخورند و لذت ببرند و آرزوها مشغولشان كند به زودى مىدانند (كه اشتباه رفتهاند).
هيچ شهرى را هلاك نكردهايم مگر آنكه كتاب و اجل معين داشتند.
هيچ امتى از اجلش جلو نمىافتد و از آن تأخير نمىكنند.
مشركان گفتند: اى آنكه قرآن بر او نازل شده حتما تو ديوانه هستى.
چرا فرشتگان را براى ما نمىآورى اگر از راستگويانى؟
ما ملائكه را فقط به حق مىفرستيم و در آن صورت مهلت داده نمىشوند.
قرآن را ما نازل كردهايم و ما حافظ آن هستيم.
پيش از تو در اقوام گذشته پيامبران فرستادهايم.
هيچ پيامبرى به سوى آنها نمىآمد مگر آنكه او را مسخره مىكردند.
بدينسان قرآن را در قلوب خطاكاران داخل مىكنيم.
به آن ايمان نمىآورند، طريقه پيشينيان روشن شده است.
اگر براى آنها درى از آسمان مىگشوديم و در آن پيوسته با
مىگفتند: جز اين نيست كه چشمهاى ما بسته شد، نه بلكه
در آسمان ستارگان درخشنده قرار داديم و آسمان را براى تماشاگران زينت كرديم.
و آن را از هر شيطان مطرود محفوظ داشتيم.
مگر از شيطانى كه مخفيانه گوش دهد كه شعلهاى آشكار او را تعقيب مىكند.
زمين را گسترش دادهايم و در آن كوههاى ثابت افكندهايم و در آن از هر چيز سنجيده رويانيدهايم.
در زمين براى شما وسائل زندگى به وجود آوردهايم و براى آنها كه رازق آنها نيستيد (نيز وسائل آفريدهايم).
هيچ چيزى نيست مگر آنكه انبارهاى آن نزد ما است و آن را جز به اندازه معين نازل نمىكنيم.
بادها را آبستن كننده فرستاديم و از آسمان آبى نازل كرديم، از آن شما را آب داديم، كه شما خازن و نگهدارنده آن نيستيد.
فقط ما زنده مىكنيم و مىميرانيم و ما وارث همه هستيم.
حقا كه پيشينيان شما را دانستهايم و پيشينيان شما را مىدانيم.
حقا كه پروردگار تو همه را محشور و زنده مىكند كه او حكيم و داناست.
انسان را از گل خشكيده و شكل يافتهاى آفريدهايم.
جن را پيش از انسان از آتش باد گرم آفريدهايم.
وقتى كه پروردگارت به ملائكه گفت: من بشرى را از گل خشكيده بدبو و شكل يافتهاى خواهم آفريد.
چون او را ساختم و از روح خود در آن دميدم سجدهكنان براى او بيافتيد.
ملائكه همگى بدون استثناء سجده كردند.
مگر ابليس كه او از اينكه با سجدهكنان باشد امتناع كرد.
خدا فرمود: اى ابليس چه شده بر تو كه با سجدهكنان باشى؟
گفت نيستم سجده كنم بشرى را كه از گل خشكيده سياه و شكل يافتهاى آفريدهاى.
خدا فرمود از آنجا خارج شو، تو رانده شدهاى.
و بر تو است مطلق لعنت تا روز جزا.
گفت: خدايا تا روزى كه مردم مبعوث شوند مهلتم بده.
فرمود: تو از مهلت دادهشدگانى.
تا روز وقت معلوم.
گفت: خدايا به علت آنكه اضلالم كردى باطل بر آنها زينت كرده و همگى را اضلال خواهم نمود.
مگر بندگانت از آنها كه خالص شدگانند.
خدا گفت اين راه راستى است بر من.
تو را ببندگان من تسلطى نيست مگر به آنكه از گمراهان از تو پيروى كند.
جهنم وعدگاه همه آنهاست.
جهنم را هفت باب هست براى هر بابى جزئى از مردم تعيين شده است.
پرهيزكاران در بهشتها و چشمهسارها مستقرند.
به سلامت داخل بهشت شويد كه ايمنان هستيد.
كينهاى كه در دل داشتند كندهايم، آنها برادرانند در سريرها مقابل هم.
در بهشت رنجى به آنها نمىرسد و از آن خارج شدنى نيستند.
به بندگانم خبر بده كه منم غفور و رحيم.
و عذاب من همانست عذاب اليم.
و خبر كن آنها را از ميهمانان ابراهيم.
وقتى كه بر او داخل شدند گفتند: سلام بر تو گفت: ما از شما ترسانيم.
گفتند: مترس، ما بر تو پسر جوان دانايى را مژده مىدهيم.
گفت آيا بشارت مىدهيد در حالى كه پير شدهام، به چه چيز بشارتم مىدهيد؟.
گفتند: تو را به حق بشارت داديم، از نوميدان مباش.
گفت: جز گمراهان كدام كس از رحمت پروردگارش نوميد مىشود؟.
ابراهيم گفت: اى فرستادگان پس كار شما چيست؟
گفتند: ما به گروهى گناهكار فرستاده شدهايم.
مگر آل لوط كه ما همه آنها را نجات خواهيم داد.
مگر زنش كه مقرر كردهايم وى از باقى ماندگان است.
چون فرستادگان پيش خانواده لوط آمدند.
گفت شما قومى ناخوشايند هستيد.
گفتند: نه بلكه عذابى را كه در آن شك مىكردند آوردهايم.
براى تو خبر حق را آوردهايم و ما راستگويانيم.
در پاسى از شب خانواده را راه سپر كن و از پى ايشان برو و كسى از شما به عقب بر نگردد، به آنجا برويد كه مامور هستيد.
به لوط آن عذاب بزرگ را اعلام كرديم كه بنياد اينان چون به صبح مىرسند قطع مىشود.
اهل آن شهر آمدند و شادمان بودند.
لوط گفت: اينها ميهمانان منند، رسوايم مكنيد.
از خدا بترسيد و خوارم مگردانيد.
گفتند: مگر تو را از (حمايت) مردمان منع نكردهايم.
گفت: اينها دختران منند اگر قصدى داريد؟
به حيات تو سوگند كه آنها در غفلت خود حيران بودند.
صيحه عذاب آنها را دم آفتاب بگرفت.
بالاى ديارشان را پائين آن (زير و رو) كرديم و بر آنها سنگهايى از گل سخت ببارانديم.
در آنجا علامتهايى براى اهل عبرت هست.
آن علامتها در راهى ثابت و دائر است.
در آنچه گفته شد براى مؤمنان عبرت هست.
حقا كه اهل ايكه ستمكاران بودند.
از آنها انتقام گرفتيم، ديار هر دو در راه آشكارى است.
اهل حجر پيامبران را تكذيب كردند.
آيات خود به آنها داديم، از آنها روگردان بودند.
در ايمنى از كوهها خانهها مىتراشيدند.
وقتى كه به صبح وارد مىشدند صيحه عذاب آنها را گرفت.
آنچه به دست مىآوردند كفايتشان نكرد.
ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آن دو است جز به حق نيافريدهايم، آخرت حتما آمدنى است، اغماض كن اغماض خوبى.
پروردگار تو اوست آفريننده دانا.
حقا كه بر تو هفت آيه از مثانى و قرآن بزرگ را دادهايم،
چشمانت را به سوى آنچه به زنان و مردان كفار دادهايم خيره مكن، و بر كفار محزون مباش و بالت را براى مؤمنان بخوابان (با آنها باش).
و بگو كه من انذار كننده آشكارم.
چنان كه بر قسمت كنندگان نازل كرديم.
كسانى كه قرآن را قطعه قطعه كردند.
به پروردگارت سوگند كه همهشان را مسئول خواهيم داشت
از آنچه مىكردهاند.
آنچه را كه مأمور هستى آشكار كن و از مشركان اعراض كن.
ما تو را از مسخرهكنندگان كفايت كردهايم.
به زودى خواهند دانست (كه اينكار خطاست).
مىدانيم كه سينه است به سبب گفته كفار تنگ مىشود.
پروردگارت را تسبيح و حمد كن و از نمازگذاران باش.
و پروردگارت را تا وقت آمدن مرگ عبادت كن.
سوره النحل
بنام خداى رحمان رحيم؛ عذاب خدا آمد، آن را به عجله مىخواهيد، پاك و برتر است خدا، از آنچه شرك مىآورند.
ملائكه وحى را با روح نبوت از امرش، بر كسى كه از بندگانش بخواهد نازل مىكند بترسانيد زيرا كه جز من معبودى نيست، از من بترسيد.
آسمانها و زمين را بحق آفريد، برتر است از آنچه شرك مىآورند.
انسان را از آبى كم آفريد، آن گاه او مجادلهگر آشكارى است.
چهارپايان را آفريد، در آنها براى شما نتايج هست و منافعى هست و از آنها مىخوريد.
و براى شما در چهارپايان زينت، آن گاه كه به استراحتگاه بر مىگردانيد و آن گاه كه بچرا مىبريد.
امتعه شما را به سرزمينى حمل مىكنند كه جز به مشقت به آن نتوانيد رسيد، خداى شما رءوف و رحيم است.
براى شما اسبان و استران و الاغها آفريد تا سوار شويد و نيز براى زينت، و مىآفريند آنچه را كه نمىدانيد.
بر عهده خداست هدايت به راه معتدل، بعضى از راهها منحرف هستند، اگر مىخواست همه را هدايت مىكرد.
اوست آنكه از آسمان باران فرستاد، از آنست آشاميدنى، از آنست درخت، در آن مىچرانيد.
با آن آب براى شما كشت، زيتون، درختان خرما، تاكها، و از هر ميوهها مىروياند، در اينها شاهدى است براى مردمى كه تفكر مىكنند.
شب، روز، آفتاب و ماه را براى شما رام كرد، ستارگان به امر او رام شدهاند، در اينها شواهدى است براى قومى كه تعقل مىكنند.
و رام كرد براى شما آنچه را كه در زمين براى شما آفريده است با رنگهاى مختلف در آن شاهدى است براى قومى كه متذكر مىشوند.
او همان است كه دريا را براى شما رام كرد تا از آن گوشت تازهاى بخوريد و از آن خارج كنيد زيورى كه مىپوشيد، كشتىها را در آن روان مىبينى و تا از كرم خدا بطلبيد و تا شكرگزار باشيد.
در زمين كوههاى ثابتى افكند مبادا كه شما را مضطرب كند و نهرها و راههايى قرار داد تا هدايت شويد.
و براى شما علاماتى قرار داد و با ستارگان هدايت مىشوند.
آيا آنكه مىآفريند مانند كسى است كه نمىآفريند آيا بيدار نمىشويد.
اگر نعمتهاى خدا را بشماريد، به آخر نتوانيد رسانيد كه خدا غفور و مهربان است.
خدا مىداند آنچه را كه پنهان مىكنند و آشكار مىنمايند.
معبودهايى كه جز خدا مىخوانند، چيزى خلق نمىكنند و خود خلق مىشوند.
مردگانند نه زندگان و نمىدانند كه مشركان چه زمانى مبعوث مىشوند.
معبود شما يكى است، آنان كه به آخرت ايمان نمىآورند قلوبشان حق را انكار مىكند و آنها متكبران هستند.
بىشك خدا داناست به آنچه پنهان مىدارند و آنچه آشكار مىكنند، او متكبران را دوست ندارد.
و چون به آنها گفته شود: پروردگارتان چه چيز نازل كرده است؟ گويند: افسانههاى گذشتگان را.
تا متحمل شوند گناهان خود را در روز قيامت به طور كامل، و متحمل شوند از گناهان آنان كه آنها را بدون علم گمراه مىكنند، بدانيد: بد است آنچه متحمل مىشوند.
كسانى كه پيش از اهل مكه بودند تلاش كردند، خدا به ساختمانشان از پايه ناآمده بر آنها ريخت و عذاب از جايى كه نمىدانستند آمد.
سپس روز قيامت خوارشان مىكند و مىگويد: كجاست شريكان من كه درباره آنها مخاصمه مىكرديد؟ اهل علم گويد: خوارى و بدى امروز بر كافران است.
كسانى كه ملائكه آنها را مىميراند در حالى كه به نفس خود ظالمند. اظهار تسليم مىكنند و مىگويند ما كار بدى نمىكرديم، بلى مىكرديد كه خدا با آنچه مىكرديد دانا بود.
از درهاى جهنم داخل شويد در آن جاودان هستيد ناگوار است مكان متكبران.
به اهل تقوى گفته شد: پروردگارتان چه چيز نازل كرده است؟ گفتند خوب را، براى آنان كه در دنيا نيكى كردهاند پاداش خوبى هست، خانه آخرت بهتر است خانه تقوى كاران بهتر است.
بهشتهاى جاودان كه بدان داخل مىشوند از زير آنها نهرها جارى است، براى آنهاست آنچه بخواهند خدا اين چنين به اهل تقوى پاداش مىدهد.
كسانى كه ملائكه آنها را در حال پاك بودن قبض روح مىكنند، مىگويند. سلام بر شما داخل بهشت شويد به سبب اعمالى كه مىكرديد.
منتظر نيستند مگر به آن كه ملائكه به سوى آنها آيد يا فرمان خدايت، اين چنين كردند آنان كه قبلا بودند خدا ظلمشان نكرد بلكه خود به خود ظلم مىكردند.
عواقب ناگوار عملشان به آنها رسيد و عذابى كه مسخرهاش مىكردند آنها را فرا گرفت.
مشركان گفتند: اگر خدا مىخواست جز او چيزى را عبادت نمىكرديم نه ما و نه پدران ما و بدون امر او چيزى را تحريم نمىكرديم گذشتگان نيز چنين كردند رسولان را جز تبليغ آشكار وظيفه نيست.
در هر امت رسولى برانگيختيم كه خدا را عبادت كنيد و از طاغوت بپرهيزيد، بعضى از آنها را خدا هدايت كرد و بعضى ضلالت بر آنها حتمى گرديد، در زمين سفر كنيد و بنگريد عاقبت مكذبين چگونه بود.
اگر به هدايتشان حريص باشى خدا كسى را كه گمراه مىكند هدايت نمىكند و يارانى نخواهند داشت.
به خدا سوگند اكيد ياد كردهاند كه خدا مردگان را زنده نمىكند، بلى زنده مىكند، آن وعده حقى بر خداست، ليكن بيشتر مردم نمىدانند.
تا خدا آشكار كند آنچه را در آن اختلاف مىكنند و تا كافران بدانند كه دروغگويانند.
چون چيزى را اراده كنيم سخن ما فقط آنست كه به آن گوئيم: باش و مىشود.
كسانى كه بعد از مظلوم شدن، در راه خدا هجرت كنند، حتما و يقينا در دنيا براى آنها مكان نيكو آماده مىكنيم، پاداش آخرت نيكوتر است اى كاش مىدانستند.
كسانى كه استقامت كردهاند و بر خدايشان اعتماد مىكنند.
پيش از تو مبعوث نكردهايم مگر مردانى كه به آنها وحى مىكرديم، اگر نمىدانيد از اهل كتاب بپرسيد.
آنها را با معجزات و كتابها فرستاديم، قرآن را بر تو نازل كرديم تا براى مردم آنچه را نازل شده بيان كنى و تا فكر كنند.
آنان كه كارهاى بد كردهاند آيا ايمن هستند از اينكه خدايشان به زمين فرو برد يا عذاب از محلى كه نمىدانند به سوى آنها بيايد؟
يا در حين كارشان آنها را بگيرد كه زبون كننده خدا نيستند.
يا آنها را در حال دانستن بلا بگيرد كه خداى شما با رأفت و مهربان است.
آيا نگاه نكردهاند به چيزهايى كه خدا خلق كرده كه سايههاى آن از راست و چپها مىآيد، به خدا سجدهكنان و منقاد مىباشند.
هر چه در آسمان و زمين از جنبندگان است به خدا سجده مىكنند فرشتگان نيز سجده مىكنند و متكبر نيستند.
از پروردگار ما فوق خود، مىترسند و آنچه بدان مأمورند عمل مىكنند.
خدا گفته است: دو خدا مگيريد كه خداى يكى است و از من بترسيد.
آنچه در آسمانها و زمين هست خاص خداست و اطاعت لازم مخصوص او مىباشد، آيا از غير خدا مىترسيد؟
هر چه نعمت داريد از خداست و آن گاه كه گرفتارى رسد به درگاه او ناله مىكنيد.
و آن گاه كه بلا را زايل كند گروهى از شما به پروردگار خود شرك مىآورند.
تا نعمتى را كه دادهايم انكار كنند، خوشى كنيد به بزودى خواهيد دانست.
براى اصنام كه چيزى نمىدانند، نصيبى قرار مىدهند از آنچه روزيشان دادهايم، به خدا حتما از آنچه دروغ مىبنديد مسئول خواهيد بود.
براى خدا دختران قرار مىدهند، پاك است خدا از اين نسبت و براى آنهاست آنچه ميل مىكنند.
و چون به يكى از آنها مژده دخترى داده مىشود چهرهاش سياه مىشود و پر از خشم مىشود.
از بدى آنچه مژده داده شده از مردم پنهان مىشود (و فكر مىكند) كه آيا با خوارى نگاهش دارد يا در خاك پنهانش كند، بد است آنچه حكم مىكنند.
براى كسانى كه به آخرت ايمان ندارند صفت بدى است، براى خداست صفت برتر، و اوست توانا و حكيم.
اگر خدا مردم را براى ظلمشان مؤاخذه مىكرد جنبندهاى در روى زمين نمىگذاشت ولى آنها را تا مدت معين به تأخير مىاندازد و چون اجلشان بيايد نه ساعتى تأخير مىكنند و نه جلو مىافتند.
براى خدا دختران نسبت مىدهند كه خود مكروه مىدارند و زبانهايشان دروغ مىبندد كه براى آنها عاقبت خوبى هست، ناچار براى آنها آتش هست و آنها جلو افتادگان به آتشند.
به خدا سوگند به سوى امتهايى پيش از تو رسولانى فرستاديم، شيطان اعمال آنها را براى آنها آراست و او اكنون مقتداى آنهاست و آنها راست عذابى دردناك.
اين كتاب را بر تو نازل نكردهايم مگر آنكه براى مشركان چيزى را كه در آن اختلاف كردهاند بيان كنى و هدايت و رحمتى باشد براى قومى كه مؤمن هستند.
خدا از آسمان آبى نازل كرد، زمين را بعد از مردن بوسيله آن زنده كرد، در اين كار، حجتى است براى قومى كه مىشنوند.
در چهارپايان براى شما عبرتى است، از آنچه در شكمهايشان هست از ميان فرث و از ميان خون شما را مىنوشانيم شير خالصى كه براى نوشندگان گواراست.
و از ميوههاى نخلها و تاكها (به شما دادهايم) كه از آن خمر و روزى نيكو به دست مىآوريد در اين سخن حجتى است براى قومى كه تعقل مىكنند.
پروردگارت به زنبور عسل وحى كرد كه از كوهها و درختان و از آنچه بالا مىبرند لانه كن.
سپس از همه ميوهها بخور و براههاى آسان خدايت داخل شو از شكمهاى آنها شرابى رنگارنگ خارج مىشود، در آن براى مردم شفا هست در اين مطلب حجتى است متفكران را.
خدا شما را آفريده، سپس شما را تحويل مىگيرد بعضى از شما به پستترين عمر مىرسد كه بعد از دانستن چيزى را نداند خدا دانا و توانا است.
خدا بعضى از شما را بر بعضى در روزى برترى داده است برتر شدگان رزق خود را بر مملوكان خود نمىدهند تا در رزق مساوى باشند آيا نعمت خدا را انكار مىكنند؟
خدا براى شما از جنس خودتان همسران قرار داد و از همسران فرزندان و نوهها به وجود آورد و از پاكيزهها به شما روزى داد آيا به باطل ايمان مىآورند و نعمت خدا را انكار مىكنند؟!
به جاى خدا پرستش مىكنند بتهايى را كه از آسمانها و زمين هيچ رزقى را براى آنها مالك نيستند و قدرت مالك بودن را ندارند.
براى خدا مثلها نزنيد، كه خدا مىداند و شما نمىدانيد.
خدا مثل زده برده صاحبدارى را كه بر چيزى قدرت ندارد و انسان آزادى را كه به او رزق خوبى دادهايم و از آن پنهان و آشكار انفاق مىكند، آيا برابراند؟ حمد خدا راست، بلكه اكثرشان نمىفهمند.
خدا مثل زده دو مردى را كه يكى لال مادرزاد است، قدرت به چيزى ندارد بر مولايش سربار است او را به هر كجا مىفرستد بهرهاى نمىآورد آيا يكسان است او و كسى كه امر به عدالت مىكند و در راه راست است.
نهان آسمانها و زمين از آن خداست، كار قيامت مانند چشم به هم زدن يا نزديكتر از آن است كه خدا بر هر چيز توانا است.
خدا شما را از شكم مادرانتان خارج كرد در حالى كه چيزى نمىدانستيد، براى شما گوشها، چشمها و قلبها قرار داد تا شكر كنيد.
آيا نگاه نمىكنند به پرندگان كه در فضا مسخر هستند؟ آنها را جز خدا نگاه نمىدارد. در آن دلائلى است براى قومى كه ايمان مىآورند.
خدا خانههاى شما را محل آرامش قرار داد و براى شما از پوست چهارپايان خانههايى داد كه آنها را روز سفر و روز اقامت به سهلى حمل مىكنيد، و از پشمها و كركها و موهاى آنها براى شما اثاث و متاعى است تا مدتى.
خدا از آنچه آفريده، براى شما سايههايى قرار داده و در كوهها مخفىگاهها به وجود آورده است و پيراهنها قرار داده كه شما را از سرما و از جنگ نگاه مىدارد، اين چنين نعمت خود را براى شما تمام مىكند تا اسلام بياوريد.
اگر اعراض كردند، بر عهده تو است فقط ابلاغ آشكار.
نعمت خدا را مىدانند سپس آن را انكار مىكنند و بيشترشان كافر مىباشند ياد كن روزى را كه از هر امت شاهدى اقامه مىكنيم.
سپس به كفار اجازه داده نمىشود و راضى كردن خدا از آنها خواسته مىشود.
و چون ظالمان عذاب را بهبينند، نه از آنها سبك مىشود و نه مهلت داده مىشوند.
وقتى كه مشركان شركاء خود را ديدند گويند پروردگارا اينها شركاء ما هستند كه جز تو مىخوانديم شركاء مىگويند: به يقين شما دروغگويانيد.
آن روز به خدا تسليم مىشوند و آنچه از خود به دروغ مىگفتند از آنها گم مىشود.
كسانى كه كافر شده و ديگران را از راه خدا باز داشتهاند، عذابى بر بالاى عذابشان اضافه مىكنيم به علت افسادى كه مىكردند.
ياد كن آن روز را كه از هر امت شاهد مبعوث مىكنيم از خودشان، و تو را بر اين امت شاهد مىآوريم، كتاب را براى بيان هر چيز و هدايت، بر تو نازل كردهايم و آن رحمت و مژده است مسلمين را.
خدا به عدالت و نيكى و احسان به خويشان فرمان مىدهد و از فحشاء و ناپسند و تجاوز نهى مىكند، شما را موعظه مىكند تا پند گيريد.
چون عهد كرديد به عهد خدا وفا كنيد، سوگندها را بعد از محكم كردن نشكنيد كه خدا را براى خود كفيل قرار دادهايد، خدا مىداند آنچه را كه مىكنيد.
مانند آن زن مباشيد كه رشته خود را بعد از تابيدن تكه تكه كرد، سوگندهاى خود را مايه فريب قرار مىدهيد كه گروهى از گروهى ثروتمندتر باشد، خدا شما را با آن امتحان مىكند و روز قيامت آنچه را كه در آن اختلاف مىكرديد روشن خواهد كرد.
اگر خدا مىخواست شما را امت واحده قرار مىداد و ليكن هر كه را بخواهد گمراه مىكند و هر كه را بخواهد هدايت مىكند و حتما از آنچه مىكنيد مسئول خواهيد بود.
سوگندهاى خود را مايه فريب ديگران قرار مدهيد تا قدمى بعد از ثبوتش بلغزد و در اثر اعراض از راه خدا، عذاب را بچشيد و براى شماست عذابى بزرگ.
عهد خدا را به بهاى اندكى نفروشيد، آنچه نزد خداست براى شما بهتر است اگر بدانيد.
آنچه نزد شماست تمام مىشود و آنچه نزد خداست باقى است به صبر كنندگان اجرشان را بهتر از آنچه مىكردند مىدهيم.
هر كه عمل شايسته كند مرد باشد يا زن در حالى كه ايمان دارد، حيات مىدهيم به او حياتى پاكيزه، و پاداششان مىدهيم بهتر از آنچه مىكردند
وقتى كه قرآن را مىخوانى، به خدا از وسوسه شيطان رجيم پناه ببر.
كه او را بر آنان كه ايمان آورده و بر پروردگارشان توكل مىكنند، تسلطى نيست.
فقط تسلط او بر كسانى است كه او را سرپرست مىگيرند و به وسيله او مشرك مىشوند.
وقتى كه آيهاى را در جاى آيهاى عوض بگيريم خدا مىداند چه نازل مىكند گويند: تو افتراگويى، بلكه بيشترشان نمىدانند.
بگو: قرآن را روح پاك از طرف خدايت، به حق نازل كرده است، تا مؤمنان را ثابت قدم كند، و هدايت و بشارتى است مسلمانان را.
مىدانيم كه مىگويند: قرآن را يك بشر به او تعليم مىكند (ولى) زبان كسى كه تعليم را باو نسبت مىدهند غير فصيح است و اين قرآن زبان عربى روشن است.
آنان كه به آيات خدا ايمان نمىآورند، خدا هدايتشان نمىكند و آنها راست عذابى اليم.
فقط كسانى دروغ جعل مىكنند كه به آيات خدا ايمان نمىآورند و آنهايند دروغگويان.
هر كه بعد از ايمان آوردن، به خدا كافر شود، نه آنكه مجبور شده و دلش با ايمان آرام است، بلكه آن كس كه سينهاش را با كفر آكنده، آنها راست غضبى از خدا و عذابى بزرگ.
اين بدان علت است كه آنها زندگى دنيا را بر آخرت اختيار كردند و خدا كافران را هدايت نمىكند.
آنها كسانى هستند كه خدا بر دلهايشان و گوش و چشمهايشان مهر زده و آنها غافلانند
بى شك آنها در آخرت زيانكارانند.
پس از اينها، خدايت به آنان كه بعد از عذاب ديدن هجرت كرده و سپس جهاد كرده و استقامت ورزيدهاند، خدايت بعد از اينها آمرزنده و مهربان است.
ياد كن روزى را كه هر كس مىآيد در حالى كه از خود دفاع مىكند، و به هر كس آنچه كرده است داده مىشود و آنها مظلوم نمىشوند.
خدا مثل مىزند شهرى را كه امن و آرام بود، ارزاق آن به وفور از هر مكان مىآمد، آن گاه نعمتهاى خدا را كفران كرد، خدا بر اثر گناهانى كه مىكردند پرده گرسنگى و ناامنى را بر آنها كشيد.
پيامبرى از خودشان به سوى آنها آمد، او را تكذيب كردند، عذاب در حال ظالم بودن آنها را گرفت.
پس بخوريد از آنچه به شما روزى دادهايم حلال و خوش آيند، و شكر كنيد نعمت خدا را اگر او را بندگى مىكنيد؟
فقط مردار و خون و گوشت خوك و آنچه نام غير خدا بر آن ياد شده را بر شما حرام كرده است هر كه ناچار باشد بدون ميل و بدون تجاوز از حد بخورد مانعى نيست كه خدا غفور و رحيم است.
براى توصيف دروغ كه زبانهايتان مىكند، نگوئيد: اين حلال است و اين حرام، تا بر خدا دروغ بنديد، آنان كه به خدا دروغ بندند نجات نمىيابند.
متاعشان متاع اندكى است، آنها راست عذاب اليم.
بر كسانى كه يهودى هستند، آنچه را كه از پيش بر تو حكايت كرديم، حرام كرده بوديم ما به آنها ظلم نكرديم خود، به خودشان ظلم مىكردند.
سپس پروردگار تو براى كسانى كه از روى جهالت گناه كرده و آن گاه توبه نموده و خود را اصلاح كردهاند، خدايت بعد از توبه غفور و رحيم است.
ابراهيم امتى بود مطيع خدا، موحد و از مشركان نبود.
شكرگزار نعمتهاى خدا بود، خدا او را برگزيد و به راه راست هدايتش فرمود.
به او در دنيا پاداش نيكو داديم و او در آخرت از صالحين خواهد بود.
سپس به تو وحى كرديم كه از دين ابراهيم پيروى كن، ابراهيمى كه موحد بود و از مشركان نبود.
ترك عمل در شنبه بر عليه كسانى وضع شده كه در آن اختلاف كردند، خدايت در ميان آنها در روز قيامت در آنچه اختلاف مىكردند داورى خواهد كرد،
به راه پروردگارت دعوت كن با حكمت و موعظه خوب و با طريق نيكو با آنها مجادله كن كه خدايت داناتر است با آنكه از راهش گمراه شده و او داناتر است به هدايت يافتگان.
اگر انتقام گرفتيد، انتقام بگيريد مانند آنچه عقوبت شدهايد و اگر صبر كنيد آن براى صابران بهتر است.
اى پيامبر صبر كن، صبرت نيست مگر با توفيق خدا، بر آنها محزون مباش و از آنچه مىكنند دلتنگ مشو.
خدا با كسانى است كه تقوى كردهاند و با كسانى است كه نيكوكاران هستند.
