سوره المومنون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ همانا رستگار شدند مؤمنان
الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ
2آنان كه در نماز خويشند فروتنان
وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ
3و آنان كه از ياوه (بيهده) اند روىگردانان
وَ الَّذِينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ
4و آنان كه هستند زكات را كنندگان
وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ
5و آنان كه براى فرجهاى خويشتند نگهدارندگانند
إِلَّا عَليٰ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
6مگر بر همسران خود يا آنچه دارا است دستهاى ايشان كه ايشانند نانكوهيدگان
فَمَنِ ابْتَغيٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ
7و آن كو خواهد ما وراى اين را پس آنانند تجاوزكنندگان
وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ
8و آنان كه امانتها و عهدهاى خويش را هستند رعايتكنندگان
وَ الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ
9و آنان كه بر نمازهاى خويشند مواظبتكنندگان
أُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ
10آنانند ارثبرندگان
الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ
11كه ارث برند بهشت را ايشانند در آن جاودانان
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ
12و همانا آفريديم انسان را از كشيدهاى (يا چكيده) از گل
ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فِي قَرارٍ مَكِينٍ
13پس گردانيديمش چكه آبى در آرامگاهى جايدار
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَكَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ
14پس آفريديم نطفه (چكه) را خونى بسته پس آفريديم خون را گوشتى جويده پس آفريديم گوشت را استخوانهايى پس پوشانيديم استخوانها را گوشتى سپس پديد آورديمش آفرينشى ديگر پس خجسته باد خدا بهترين آفرينندگان
ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذٰلِكَ لَمَيِّتُونَ
15سپس شمائيد پس از آن هر آينه مردگان
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ تُبْعَثُونَ
16سپس همانا شما روز قيامت برانگيخته مىشويد
وَ لَقَدْ خَلَقْنا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرائِقَ وَ ما كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غافِلِينَ
17و همانا آفريديم فراز شما هفت راه و نبوديم از آفرينش ناآگاهان
وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَليٰ ذَهابٍ بِهِ لَقادِرُونَ
18و فرستاديم از آسمان آبى به اندازهاى پس جايگزين ساختيمش در زمين و همانا مائيم بر بردن آن توانايان
فَأَنْشَأْنا لَكُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ لَكُمْ فِيها فَواكِهُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ
19پس پديد آورديم براى شما بدان باغهايى از خرمابنها و انگورها شما را است در آن ميوههايى فراوان و از آن مىخوريد
وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْناءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَ صِبْغٍ لِلْآكِلِينَ
20و درختى كه برون مىآيد از طور سيناء مىرويد با روغن و رنگى (نان خورشى) براى خورندگان
وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِها وَ لَكُمْ فِيها مَنافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ
21و همانا شما را است در چهارپايان عبرتى بنوشانيمتان از آنچه در شكمهاى آنها است و براى شما است در آنها سودهاى فراوان و از آنها مىخوريد
وَ عَلَيْها وَ عَلَي الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ
22و بر آنها و بر كشتى بار مىشويد
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ
23و همانا فرستاديم نوح را بسوى قومش گفت اى قوم من پرستش كنيد خدا را نيست شما را خدايى جز او آيا نمىترسيد
فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما هٰذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً ما سَمِعْنا بِهٰذا فِي آبائِنَا الْأَوَّلِينَ
24پس گفتند گروهى كه كفر ورزيدند از قومش نيست اين مگر بشرى همانند شما خواهد برترى جويد بر شما و اگر مىخواست خدا هر آينه مىفرستاد فرشتگانى نشنيديم بدين در پدران ما پيشينيان
إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّي حِينٍ
25نيست او جز مردى كه بدو است ديوانگى پس انتظار كشيد بدو تا زمانى
قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ
26گفت پروردگارا ياريم كن بر آنچه دروغگويم شمردند
فَأَوْحَيْنا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ
27پس وحى كرديم بدو كه بساز كشتى را به ديدگان ما و به وحى ما تا گاهى كه آيد فرمان ما و بجوشد تنور پس جاى ده در آن از هر كدام دو جفت را و خاندان خويش را مگر آنكه پيشى گرفت بر او سخن از ايشان و سخن نگوى با من در آنان كه ستم كردند كه ايشانند غرقشدگان
فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَ مَنْ مَعَكَ عَلَي الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
28پس گاهى كه استوار شدى تو و آنكه با تو است در كشتى بگو سپاس خدايى را كه رهائيد ما را از گروه ستمگران
وَ قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبارَكاً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ
29و بگو پروردگارا فرود آور مرا فرودگاهى فرخنده و تويى بهترين فرودآرندگان
إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ وَ إِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ
30همانا در اين است آيتهايى و همانا هستيم ما آزمايشكنندگان
ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ
31سپس پديد آورديم پس از ايشان قرنى ديگر را
فَأَرْسَلْنا فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ
32پس فرستاديم در ايشان فرستادهاى از ايشان كه پرستش كنيد خدا را نيست شما را خداوندى جز او آيا نمىترسيد
وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ الْآخِرَةِ وَ أَتْرَفْناهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ما هٰذا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَ يَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ
33و گفتند آن گروه از قومش كه كفر ورزيدند و دروغ پنداشتند رسيدن را به آخرت و كامروائيشان داديم در زندگانى دنيا نيست اين جز بشرى مانند شما مىخورد از آنچه مىخوريد از آن و مىنوشد از آنچه مىنوشيد
وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ
34و اگر فرمان بريد بشرى را همانند خويش شمائيد در آن هنگام زيانكاران
أَ يَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذا مِتُّمْ وَ كُنْتُمْ تُراباً وَ عِظاماً أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ
35آيا وعده دهد شما را گاهى كه مرديد و شديد خاكى و استخوانهايى آنكه شمائيد برونآوردگان
هَيْهاتَ هَيْهاتَ لِما تُوعَدُونَ
36دور است دور آنچه وعده داده مىشويد
إِنْ هِيَ إِلَّا حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ
37نيست آن جز زندگانى نزديك ما مىميريم و زنده مىشويم و نيستيم برانگيختگان
إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَريٰ عَلَي اللَّهِ كَذِباً وَ ما نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ
38نيست او مگر مردى كه بسته است بر خدا دروغى را و نيستيم ما بدو ايمانآرندگان
قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ
39گفت پروردگارا ياريم كن بدانچه تكذيبم كردند
قالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نادِمِينَ
40گفت پس از اندكى هر آينه خواهيد گرديد پشيمان
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْناهُمْ غُثاءً فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
41پس گرفتشان خروشى به حق و گردانيديمشان خاشاكى به روى سيل پس دور باد براى گروه ستمگران
ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُوناً آخَرِينَ
42سپس پديد آورديم پس از ايشان قرنهايى دگران
ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَها وَ ما يَسْتَأْخِرُونَ
43سبقت نگيرند هيچ ملتى سرآمد خويش را و نه پس افتند
ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا كُلَّما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنا بَعْضَهُمْ بَعْضاً وَ جَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ
44سپس فرستاديم فرستادگان خود را پى در پى هر گاه مىآمد ملتى را فرستادهاش تكذيبش مىكردند پس پيرو گردانيديم گروهى را از براى گروهى و گردانيديمشان داستانهايى پس دور باد براى گروهى كه ايمان نمىآورند
ثُمَّ أَرْسَلْنا مُوسيٰ وَ أَخاهُ هارُونَ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ
45پس فرستاديم موسى و برادرش هارون را به آيتهاى خويش و فرمانروايى آشكار
إِليٰ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَ كانُوا قَوْماً عالِينَ
46بسوى فرعون و گروهش پس سركشيدند و شدند قومى برترىجويان
فَقالُوا أَ نُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنا وَ قَوْمُهُما لَنا عابِدُونَ
47پس گفتند آيا ايمان آريم براى دو بشر همانند ما و قوم آنانند براى ما پرستشكنندگان
فَكَذَّبُوهُما فَكانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ
48پس تكذيبشان كردند پس شدند از هلاكشدگان
وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَي الْكِتابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
49و همانا داديم به موسى كتاب را شايد ايشان رهبرى شوند
وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً وَ آوَيْناهُما إِليٰ رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعِينٍ
50و گردانيديم پسر مريم و مادرش را آيتى و پناهشان داديم بسوى فرازى داراى آرامش و آبى گوارا
يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ
51اى پيمبران بخوريد از پاكيزهها و بكنيد كارى شايسته همانا منم بدانچه مىكنيد دانا
وَ إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ
52و همانا اين است ملت شما ملتى يگانه و منم پروردگار شما پس مرا بترسيد
فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُراً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ
53پس پخش كردند كار خود را ميان خود نامههايى هر حزبى است بدانچه نزد ايشان است شادمان
فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّي حِينٍ
54پس بگذارشان در فرورفتگيشان تا زمانى
أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ
55آيا پندارند كه آنچه كمك دهيمشان بدان از مال و فرزندان
نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ
56شتاب كنيم براى ايشان در خوبيها بلكه درنمىيابند
إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ
57همانا آنان كه از ترس پروردگار خويشند هراسان
وَ الَّذِينَ هُمْ بِآياتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
58و آنان كه به آيتهاى پروردگار خويشند ايمانآرندگان
وَ الَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا يُشْرِكُونَ
59و آنان كه به پروردگار خويش شرك نورزند
وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِليٰ رَبِّهِمْ راجِعُونَ
60و آنان كه دهند آنچه را دهند و دلهاشان لرزان است كه بسوى پروردگار خويشند بازگشتكنان
أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ
61آنان مىشتابند در خوبيها و ايشانند آنها را پيشىگيرندگان
وَ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها وَ لَدَيْنا كِتابٌ يَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ
62و تكليف نكنيم كس را جز به اندازه گشايش او (تاب و توانش) و نزد ما است نامهاى كه سخن گويد به حق و ايشان ستم نمىشوند
بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِنْ هٰذا وَ لَهُمْ أَعْمالٌ مِنْ دُونِ ذٰلِكَ هُمْ لَها عامِلُونَ
63بلكه دلهاشان در گردابى است از اين و ايشان را است كارهايى جز اين كه ايشانند آنها را كنندگان
حَتَّي إِذا أَخَذْنا مُتْرَفِيهِمْ بِالْعَذابِ إِذا هُمْ يَجْأَرُونَ
64تا گاهى كه گيريم هوسرانان (يا فرورفتگان) ايشان را به عذاب ناگهان فغان برآرند
لا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ إِنَّكُمْ مِنَّا لا تُنْصَرُونَ
65نناليد امروز همانا شما از ما يارى نشويد
قَدْ كانَتْ آياتِي تُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ عَليٰ أَعْقابِكُمْ تَنْكِصُونَ
66بودند آيتهاى ما خوانده مىشدند بر شما پس بوديد بر پاشنههاى خويش برمىگشتيد
مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سامِراً تَهْجُرُونَ
67كبرورزندگان بدان شبنشينى بيهدهگويان
أَ فَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جاءَهُمْ ما لَمْ يَأْتِ آباءَهُمُ الْأَوَّلِينَ
68آيا تدبر نكردند سخن را يا بيامدشان آنچه نيامد پدرانشان را آن پيشينيان
أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ
69يا نشناختند پيمبر خويش را پس ايشانند او را انكاركنان (ناشناسان)
أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَ أَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كارِهُونَ
70يا گويند بدو آشفتگى است بلكه بيامدشان به حق و بيشتر ايشانند حق را ناخوشدارندگان
وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْواءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ بَلْ أَتَيْناهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُعْرِضُونَ
71و اگر پيروى كند حق هوسهاى آنان را هر آينه فاسد شود آسمانها و زمين و هر كه در آنها است بلكه آورديمشان به ذكر خود پس ايشانند از ذكر خود روىگردانان
أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
72آيا پرسيشان هزينه پس هزينه پروردگار تو بهتر است و او است بهترين روزىدهندگان
وَ إِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ
73و همانا تو خوانيشان بسوى راهى راست
وَ إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّراطِ لَناكِبُونَ
74و همانا آنان كه ايمان نمىآرند به آخرت از راهند كنارهگيران (كجروان)
وَ لَوْ رَحِمْناهُمْ وَ كَشَفْنا ما بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ
75و اگر رحم كنيم ايشان را و بگشائيم آنچه بديشان است از رنج همانا خيرگى كنند در سركشى خود فروروندگان
وَ لَقَدْ أَخَذْناهُمْ بِالْعَذابِ فَمَا اسْتَكانُوا لِرَبِّهِمْ وَ ما يَتَضَرَّعُونَ
76و همانا گرفتيمشان به عذاب پس فروتن نشدند براى پروردگار خويش و نه زارى كنند
حَتَّي إِذا فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَدِيدٍ إِذا هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ
77تا گاهى كه برگشوديم بر ايشان درى را داراى عذابى سخت ناگهان ايشانند در آن سراسيمه يا نوميدان
وَ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ
78و او است آنكه پديد آورد براى شما گوش و ديدگان و دلها را به كمى سپاس گزاريد
وَ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
79و او است آنكه آفريد شما را از زمين و بسوى او گردآورده شويد
وَ هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ لَهُ اخْتِلافُ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ
80و او است آنكه زنده كند و بميراند و براى او است گردش شبانه روز آيا بخرد نمىيابيد
بَلْ قالُوا مِثْلَ ما قالَ الْأَوَّلُونَ
81بلكه گفتند همانند آنچه گفتند پيشينيان
قالُوا أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
82گفتند آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان
لَقَدْ وُعِدْنا نَحْنُ وَ آباؤُنا هٰذا مِنْ قَبْلُ إِنْ هٰذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ
83همانا وعده داده شديم ما و پدران ما اين را از پيش نيست اين جز افسانههاى پيشينيان
قُلْ لِمَنِ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيها إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
84بگو از آن كيست زمين و آنكه در آن است اگر هستيد دانايان
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ
85زود است گويند براى خدا بگو پس چرا يادآور نمىشويد
قُلْ مَنْ رَبُّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ
86بگو كيست پروردگار آسمانهاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَ فَلا تَتَّقُونَ
87بزودى گويند از آن خدا بگو پس چرا پرهيزكارى نكنيد
قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُوَ يُجِيرُ وَ لا يُجارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
88بگو كيست كه به دست او است پادشاهيهاى همه چيز و او پناه دهد و بر او پناه داده نشود اگر مىدانيد
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنّيٰ تُسْحَرُونَ
89زود است گويند براى خدا بگو پس به كجا افسون مىشويد
بَلْ أَتَيْناهُمْ بِالْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ
90بلكه آورديمشان به حق و همانا ايشانند دروغگويان
مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما كانَ مَعَهُ مِنْ إِلهٍ إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
91برنگرفت خدا فرزندى و نبود با وى خدايى چه در آن هنگام مىبرد هر خدايى آنچه را بيافريده است و برترى مىجست برخى از ايشان بر برخى منزه است خدا از آنچه مىستايند
عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَتَعاليٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ
92داناى نهان و هويدا پس برتر است از آنچه شرك ورزند
قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي ما يُوعَدُونَ
93بگو پروردگارا اگر بنمايانيم آنچه را وعده داده شوند
رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
94پروردگارا پس نگردان مرا در گروه ستمگران
وَ إِنَّا عَليٰ أَنْ نُرِيَكَ ما نَعِدُهُمْ لَقادِرُونَ
95و همانا مائيم بر آنكه بنمايانيمت آنچه را وعده بديشان دهيم توانايان
ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَصِفُونَ
96دور كن بدانچه آن بهتر است بدى را ما داناتريم بدانچه مىستايند
وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ
97و بگو پروردگارا پناه برم به تو از ريوهاى شياطين
وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ
98و پناه برم به تو پروردگارا از آنكه حاضر آيندم
حَتَّي إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ
99تا گاهى كه بيايد يكيشان را مرگ گويد پروردگارا بازگردانيد مرا
لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
100شايد كردارى شايسته كنم در آنچه بازگذاردم نه چنين است همانا آن است سخنى كه او است گوينده آن و از پشت سر آنان است برزخى (ديوارى) تا روزى كه برانگيخته شوند
فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلا أَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَ لا يَتَساءَلُونَ
101تا گاهى كه دميده شود در صور نباشد تبارى ميانشان در آن روز و نه از همديگر پرسند
فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
102پس آن كو سنگين شود سنجهايش آنانند رستگاران
وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ
103و آنكه سبك شود سنجشهايش پس آنانند كه زيان كردند خويش را در دوزخند جاودانان
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ
104بريان سازد رويهاى ايشان را آتش و ايشانند در آن چهرهسوختگان
أَ لَمْ تَكُنْ آياتِي تُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ
105آيا نبود آيتهايم خوانده مىشد بر شما پس بوديد بدانها تكذيبكنندگان
قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا وَ كُنَّا قَوْماً ضالِّينَ
106گفتند پروردگارا چيره گشت بر ما تيره روزى ما و شديم گروهى گمراهان
رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ
107پروردگارا برون آر ما را از آن سپس اگر بازگشتيم همانا مائيم ستمكاران
قالَ اخْسَئُوا فِيها وَ لا تُكَلِّمُونِ
108گفت گم شويد (نهيبى كه به سگ مىزنند) در آن و با من سخن نگوئيد
إِنَّهُ كانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبادِي يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ
109همانا بودند گروهى از بندگانم مىگفتند پروردگارا ايمان آورديم پس بيامرز ما را و رحم كن بر ما و تويى بهترين رحمكنندگان
فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّي أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَ كُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ
110پس برگرفتيدشان مسخره تا فراموشتان كردند ياد مرا و بوديد بديشان خندهزنان
إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِما صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ
111همانا پاداششان دادم امروز بدانچه شكيبا شدند كه ايشانند رستگاران
قالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ
112گفت چند مانديد در زمين به شمار ساليان
قالُوا لَبِثْنا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَسْئَلِ الْعادِّينَ
113گفتند مانديم روزى يا پاره روزى پس بپرس از شمارندگان
قالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلاً لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
114گفت نمانديد مگر اندكى اگر بوديد مى دانستيد
أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ
115پس آيا پنداشتيد كه شما را آفريديم بيهده و آنكه شما بسوى ما بازنمىگرديد
فَتَعالَي اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ
116پس برتر است خدا پادشاه حق نيست خدايى جز او پروردگار عرش گرامى
وَ مَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ لا بُرْهانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّما حِسابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْكافِرُونَ
117و آن كو بخواند با خدا خدايى ديگر را كه نيستش حجتى بر آن جز اين نيست كه حسابش نزد پروردگار او است و همانا رستگار نشوند كافران
وَ قُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ
118و بگو پروردگارا بيامرز و رحم كن و تويى بهترين رحمكنندگان
سوره النور
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سُورَةٌ أَنْزَلْناها وَ فَرَضْناها وَ أَنْزَلْنا فِيها آياتٍ بَيِّناتٍ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ سورتى است (بخشى است) فرستاديمش و بايسته داشتيمش و فرستاديم در آن آيتهايى روشن شايد ياد آوريد
الزَّانِيَةُ وَ الزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
2زن زناكار و مرد زناكار بزنيد هر كدام را از آنان صد ضربه (تازيانه) و نگيردتان بدانان رحمى در دين خدا اگر ايمان داريد به خدا و روز بازپسين و بايد گواه باشند شكنجه آنان را گروهى از مؤمنان
الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذٰلِكَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ
3مرد زناكار همسر نگيرد جز زناكارى يا مشركى را و زن زناكار همسر نشود او را مگر زناكارى يا مشركى و حرام است آن بر مؤمنان
وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً وَ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ
4و آنان كه پرتاب كنند بسوى زنان پارسا و سپس نيارند چهار تن گواهان پس بزنيدشان هشتاد تازيانه و نپذيريد براى ايشان گواهيى هيچگاه و آنانند نافرمانان
إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذٰلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
5مگر آنان كه بازگشتند از اين پس و شايستگى گزيدند كه خداوند است آمرزنده مهربان
وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْواجَهُمْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ شُهَداءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ
6و آنان كه پرتاب كنند بسوى زنان خود (پرتابكردن بمعنى نسبت زنا دادن است) و نباشدشان گواهانى جز خويشتن پس گواهى يكيشان چهار گواهى است سوگند به خدا كه آن مرد است از راستگويان
وَ الْخامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كانَ مِنَ الْكاذِبِينَ
7و پنجمين آنكه لعنت خدا باد بر او اگر باشد از دروغگويان
وَ يَدْرَؤُا عَنْهَا الْعَذابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكاذِبِينَ
8و دور مىكند از زن شكنجه را كه گواهى دهد چهار گواهى سوگند به خدا كه آن مرد است از دروغگويان
وَ الْخامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْها إِنْ كانَ مِنَ الصَّادِقِينَ
9و پنجمين آنكه خشم خدا بر او باد اگر آن مرد است از راستگويان
وَ لَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ
10و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمتش و آنكه خدا است توبهپذيرنده حكيم
إِنَّ الَّذِينَ جاءُو بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذِي تَوَلَّيٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظِيمٌ
11همانا آنان كه آوردند تهمت را گروهى هستند از شما مپنداريدش بد براى شما بلكه آن خوب است براى شما هر مردى از ايشان است آنچه دست آورد است از گناه و آنچه برگرفته است بيشى از آن را از ايشان براى او است عذابى بزرگ
لَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْراً وَ قالُوا هٰذا إِفْكٌ مُبِينٌ
12چرا هنگامى كه شنيديدش گمان نبردند مردان و زنان مؤمن به همديگر خوبى را و نگفتند اين است تهمتى آشكار
لَوْلا جاءُو عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكاذِبُونَ
13چرا نياوردند بر آن چهار تن گواهان پس چون نياوردند گواهان را آنانند نزد خدا دروغگويان
وَ لَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِيما أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذابٌ عَظِيمٌ
14و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمتش در دنيا و آخرت هر آينه مىرسيد شما را در آنچه فرو رفتيد در آن عذابى بزرگ
إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ
15هنگامى كه فرامىگرفتيدش به زبانهاى خود و مىگفتيد با دهانهاى خويش آنچه نبودتان بدان علمى و مىپنداشتيدش آسان حالى كه آن است نزد خدا بزرگ
وَ لَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ ما يَكُونُ لَنا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهٰذا سُبْحانَكَ هٰذا بُهْتانٌ عَظِيمٌ
16و چرا هنگامى كه شنيديدش نگفتيد نرسد ما را كه سخن رانيم بدين منزهى تو خدايا اين است تهمتى بزرگ
يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ
17اندرز دهد شما را خدا نبادا بازگرديد به مانند آن هيچگاه اگر هستيد مؤمنان
وَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
18و آشكار سازد خدا براى شما آيتها را و خدا است داناى حكيم
إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ
19همانا آنان كه دوست دارند كه فراوان (يا فاش) شود فحشاء در آنان كه ايمان آوردند ايشان را است عذابى دردناك در دنيا و آخرت و خدا مىداند و شما نمىدانيد
وَ لَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
20و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمتش و آنكه خدا است رحمتآرنده مهربان
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ وَ مَنْ يَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّيْطانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ ما زَكيٰ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً وَ لٰكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
21اى آنان كه ايمان آورديد پيروى نكنيد گامهاى شيطان را و هر كه پيروى كند گامهاى شيطان را همانا او امر كند به فحشاء و ناپسند و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمتش پاك نمىشد از شما كسى هيچگاه و ليكن خدا پاك سازد هر كه را كه خواهد و خدا است شنواى دانا
وَ لا يَأْتَلِ أُولُوا الْفَضْلِ مِنْكُمْ وَ السَّعَةِ أَنْ يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبيٰ وَ الْمَساكِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
22و كوتاهى نكنند توانگران از شما و دارندگان گشايش كه بدهند خويشاوندان و بينوايان و هجرتكنندگان را در راه خدا و بايد عفو كنند و درگذرند آيا نمىخواهيد (دوست نداريد) كه بيامرزد خدا براى شما و خدا است آمرزنده مهربان
إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ
23همانا آنان كه پرتاب كنند بسوى زنان پارساى بىخبر و مؤمن (آنان را به زنا متهم دارند) لعنت شوند در دنيا و آخرت و ايشان را است شكنجهاى بزرگ
يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ
24روزى كه گواهى دهد بر ايشان زبانهاشان و دستهاشان و پاهاشان بدانچه بودند مىكردند
يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ وَ يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ
25در آن روز بپردازدشان خدا دين ايشان را حق و بدانند كه خداوند است حق آشكار
الْخَبِيثاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثاتِ وَ الطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّباتِ أُولئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ
26زنان پليد براى مردان پليدند و مردان پليد براى زنان پليدند و زنان پارسا (پاك) براى مردان پاكند و مردان پاك براى زنان پاكند آنان بيزارند از آنچه گويند ايشان را است آمرزشى و روزيى گرامى
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّي تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَليٰ أَهْلِها ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
27اى آنان كه ايمان آورديد درون نشويد خانههايى را جز خانههاى خويش تا آشنا شويد و سلام كنيد بر اهلش اين بهتر است براى شما شايد ياد آوريد
فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيها أَحَداً فَلا تَدْخُلُوها حَتَّي يُؤْذَنَ لَكُمْ وَ إِنْ قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْكيٰ لَكُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ
28و اگر نيافتيد در آنها كسى را پس درنيائيد در آنها تا اذن داده شويد و اگر گفته شد به شما بازگرديد پس بازگرديد آن پاكتر است براى شما و خدا بدانچه كنيد دانا است
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ مَسْكُونَةٍ فِيها مَتاعٌ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما تَكْتُمُونَ
29نيست بر شما باكى كه درآئيد به خانههاى غير مسكونى (تهى از كسان) كه در آنها است كالا يا بهرهاى براى شما و خدا مىداند آنچه را آشكار كنيد و آنچه را نهان داريد
قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذٰلِكَ أَزْكيٰ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ
30بگو به مؤمنان بپوشند ديدگان خود را و نگاه دارند فرجهاى خود را آن پاكتر است براى ايشان همانا خدا آگاه است بدانچه مىسازند
وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَليٰ جُيُوبِهِنَّ وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَليٰ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَي اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
31و بگو به زنان مؤمنه فروپوشند ديدگان خود را و نگه دارند فرجهاى خود را و آشكار نسازند زيور خود را مگر آنچه نمايان است (يا برآمده است از آن) و بايد بيفكند مقنعههاى خود را بر گريبانهاى خود و پديدار نكنند زيور خويش را مگر براى شوهران خود يا پدران خود يا پدران شوهران خود يا فرزندان خود يا فرزندان شوهران خود يا برادران خود يا برادرزادگان خود يا خواهرزادگان خود يا زنان خود يا آنچه مالك است دستهاى ايشان يا پيروانى كه ندارندگان كامند (يا نيازند) از مردان يا كودكانى كه چيره نشدهاند بر عورتهاى زنان و نكوبند زنان پايهاى خود را تا دانسته شود آنچه نهان دارند از زيور خويش و بازگرديد بسوى خدا همگى اى مؤمنان شايد رستگار شويد
وَ أَنْكِحُوا الْأَياميٰ مِنْكُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ
32و همسر گيريد زنان بىشوهر را از شما و شايستگان از بندگان و كنيزكان خويش را اگر باشند بينوايان بىنيازشان سازد خدا از فضل خود و خدا است گشايشمند دانا
وَ لْيَسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لا يَجِدُونَ نِكاحاً حَتَّي يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ الَّذِينَ يَبْتَغُونَ الْكِتابَ مِمَّا مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ فَكاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيْراً وَ آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللَّهِ الَّذِي آتاكُمْ وَ لا تُكْرِهُوا فَتَياتِكُمْ عَلَي الْبِغاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّناً لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَنْ يُكْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِكْراهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِيمٌ
33و بايد خويشتندارى كنند (عفت ورزند) آنان كه نمىيابند آميزشى يا همسرى تا بىنيازشان گرداند خدا از فضل خويش و آنان كه خواستار مكاتبه هستند از آنچه دستهاى شما مالك است پس مكاتبه كنيد با ايشان اگر دانستيد در ايشان خوبى را و دهيدشان از مال خدا كه به شما داده است و وادار نكنيد به ناخواه كنيزان خويش را به روسپى اگر خواهند خويشتن نگهداشتن را تا جوييد بهره زندگانى دنيا را و آن كو وادارشان كند همانا خداوند است پس از واداشتن آنان آمرزنده مهربان
وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ آياتٍ مُبَيِّناتٍ وَ مَثَلاً مِنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ
34و همانا فرستاديم بسوى شما آيتهايى روشن و نمونهاى از آنان كه گذاشتند پيش از شما و اندرزى براى پرهيزكاران
اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فِي زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُها يُضِيءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَليٰ نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
35خدا است نور آسمانها و زمين مثل نور او مانند قنديلى است كه در آن است چراغى كه آن چراغ است در بلورى آن بلور مانند ستاره است درخشان كه افروخته شود از درخت خجسته زيتونى نه خاورى و نه باخترى نزديك است روغنش بتابد هر چند نرسدش آتش فروغى است بر فروغى رهبرى كند خدا به نور خويش هر كه را خواهد و بزند خدا مثلها را براى مردم و خدا است به همه چيز دانا
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ
36در خانههايى كه رخصت داد خدا كه افراشته شود و برده شود در آنها نامش تسبيح گويدش در آنها بامدادان و شامگاه
رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ
37مردانى كه سرگرمشان نسازد بازرگانى و نه سوداگرى از ياد خدا و بپاىداشتن نماز و دادن زكات ترسند روزى را كه مىگردد در آن دلها و ديدهها
لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ ما عَمِلُوا وَ يَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ
38تا پاداششان دهد خدا بهتر آنچه كردند و بيفزايدشان از فضل خويش و خدا روزى دهد هر كه را خواهد بىشمار
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمالُهُمْ كَسَرابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً حَتَّي إِذا جاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئاً وَ وَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسابَهُ وَ اللَّهُ سَرِيعُ الْحِسابِ
39و آنان كه كفر ورزيدند كردارشان مانند سرابى است در خشكزارى كه پنداردش تشنهلب آبى تا گاهى كه بيايدش نيابدش چيزى و بيابد خدا را نزد آن پس بدو دهد حسابش را و خدا است شتابنده در حساب
أَوْ كَظُلُماتٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍّ يَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَما لَهُ مِنْ نُورٍ
40يا مانند تاريكيهايى در دريايى ژرف بپوشاندش موجى (فراگيردش) از فراز آن است موجى كه از فراز آن است ابرى تاريكيهايى است پارهاى از آنها بر فراز پارهاى گاهى كه برون آرد دستش را نيارد كه بيندش و آن كو ننهاده است خدا برايش نورى پس نباشدش نورى
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّيْرُ صَافَّاتٍ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِما يَفْعَلُونَ
41آيا نديدى كه خدا تسبيح گويدش آنكه در آسمانها و زمين است و مرغان بالگشادگان هر كدام دانست نماز و تسبيحش را و خدا دانا است بدانچه كنند
وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَي اللَّهِ الْمَصِيرُ
42و براى خدا است پادشاهى آسمانها و زمين و بسوى خدا است بازگشت
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكاماً فَتَرَي الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ
43آيا نبينى كه خدا براند ابرى پس گردآورد ميانش تا بگرداندش توده انباشته كه بينى باران را برون آيد از شكافهاى آن و بفرستد از آسمان از كوههايى كه در آنها است از تگرگ پس برساندش به هر كه خواهد و بازگرداندش از هر كه خواهد نزديك است تابش برق آن ببرد ديدگان را
يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصارِ
44مىگرداند خدا شب و روز را همانا در اين عبرتى براى خداوندان ديدهها است
وَ اللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِنْ ماءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَليٰ بَطْنِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَليٰ رِجْلَيْنِ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْشِي عَليٰ أَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللَّهُ ما يَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
45و خدا آفريد هر جنبنده را از آب پس از ايشان است آنكه مىرود بر شكم خود و از ايشان است آنكه مىرود بر دو پا و از ايشان است آنكه مىرود بر چهار بيافرد خدا هر چه خواهد همانا خدا است بر همه چيز توانا
لَقَدْ أَنْزَلْنا آياتٍ مُبَيِّناتٍ وَ اللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ
46همانا فرستاديم آيتهايى روشن و خدا هدايت كند هر كه را خواهد بسوى راهى راست
وَ يَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ أَطَعْنا ثُمَّ يَتَوَلَّيٰ فَرِيقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذٰلِكَ وَ ما أُولئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ
47و گويند ايمان آورديم به خدا و به رسول و فرمان برديم پس پشت كنند گروهى از ايشان پس از آن و نيستند مؤمنان
وَ إِذا دُعُوا إِلَي اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ
48و گاهى كه خوانده شوند بسوى خدا و پيمبرش تا حكم راند ميانشان ناگاه گروهى از ايشانند روىگردانان
وَ إِنْ يَكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ
49و اگر باشد براى ايشان حق آيند بسوى او سرسپردگان
أَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتابُوا أَمْ يَخافُونَ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ رَسُولُهُ بَلْ أُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
50آيا در دلهاى ايشان بيمارى است يا شك دارند يا ترسند كه ستم كند خدا بر ايشان و پيمبرش بلكه خود آنانند ستمكاران
إِنَّما كانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذا دُعُوا إِلَي اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَنْ يَقُولُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
51جز اين نيست كه گفتار مؤمنان گاهى كه خوانده شوند بسوى خدا و پيمبرش تا حكم راند ميان ايشان آن است كه گويند شنيديم و فرمانبرديم و ايشانند رستگاران
وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَخْشَ اللَّهَ وَ يَتَّقْهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ
52و آن كو فرمان برد خدا و پيمبرش را و بترسد خدا را و بپرهيزدش پس آنانند كاميابان
وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيَخْرُجُنَّ قُلْ لا تُقْسِمُوا طاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ
53و سوگند ياد كردند به خدا سختترين سوگندان خود كه اگر بفرمائيشان هر آينه برون روند بگو سوگند ياد نكنيد فرمانبردارى است شناخته همانا خدا آگاه است بدانچه مىكنيد
قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَيْهِ ما حُمِّلَ وَ عَلَيْكُمْ ما حُمِّلْتُمْ وَ إِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَ ما عَلَي الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ
54بگو فرمان بريد خدا را و فرمان بريد پيمبر را پس اگر پشت كردند جز اين نيست كه بر او است آنچه بار شد و بر شما است آنچه بار شديد و اگر فرمانبريدش رهبرى شويد و نيست بر پيمبر جز رساندن آشكار
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضيٰ لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ
55وعده داد خدا آنان را كه ايمان آوردند از شما و كردار شايسته كردند كه جاىنشين گرداندشان در زمين چنان كه جاىنشين گردانيد آنان را كه پيش از ايشان بودند و هر آينه فرمانروا گرداند براى ايشان دينشان را كه پسنديد براى ايشان و همانا بديشان دهد پس از ترسشان آسايشى بپرستندم و شرك نورزند به من چيزى و آنكه كفر ورزد پس از اين همانا آنانند نافرمانان
وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
56و بپاى داريد نماز را و بدهيد زكات را و فرمان بريد پيمبر را شايد رحم شويد
لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ لَبِئْسَ الْمَصِيرُ
57نپندار آنان را كه كفر ورزيدند به عجزآرندگان در زمين و جايگاه ايشان است آتش و چه زشت بازگشتگاهى است
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنْكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْكُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلاةِ الْفَجْرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيابَكُمْ مِنَ الظَّهِيرَةِ وَ مِنْ بَعْدِ صَلاةِ الْعِشاءِ ثَلاثُ عَوْراتٍ لَكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَ لا عَلَيْهِمْ جُناحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَيْكُمْ بَعْضُكُمْ عَليٰ بَعْضٍ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
58اى آنان كه ايمان آورديد بايد دستور خواهند از شما آنان كه مالك است دستهاى شما و آنان كه نرسيدند مردى را از شما سه بار پيش از نماز بامداد و گاهى كه بگذاريد جامههاى خود را به نيمروز و پس از نماز شام سه عورت است براى شما نيست بر شما و نه بر ايشان پروايى پس از آنها گردشكنندگان باشند بر شما برخى بر برخى بدينسان بيان كند خدا براى شما آيتها را و خدا است داناى حكيم
وَ إِذا بَلَغَ الْأَطْفالُ مِنْكُمُ الْحُلُمَ فَلْيَسْتَأْذِنُوا كَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
59و هنگامى كه رسند كودكان از شما مردى را پس بايد دستورى خواهند چنان كه دستورى خواستند آنان كه پيش از ايشان بودند بدينسان بيان كند خداى براى شما آيتهاى خويش را و خدا است داناى حكيم
وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللاَّتِي لا يَرْجُونَ نِكاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُناحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِينَةٍ وَ أَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
60و بازنشستگان از زنانى كه اميد آميزش ندارند پس نيست بر ايشان پروايى كه بگذارند جامههاى خود را ناآشكاركنندگان زيورى و عفت جويند بهتر است براى ايشان و خدا است شنواى دانا
لَيْسَ عَلَي الْأَعْميٰ حَرَجٌ وَ لا عَلَي الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَي الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَ لا عَليٰ أَنْفُسِكُمْ أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ آبائِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أُمَّهاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ إِخْوانِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخَواتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَعْمامِكُمْ أَوْ بُيُوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخْوالِكُمْ أَوْ بُيُوتِ خالاتِكُمْ أَوْ ما مَلَكْتُمْ مَفاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَأْكُلُوا جَمِيعاً أَوْ أَشْتاتاً فَإِذا دَخَلْتُمْ بُيُوتاً فَسَلِّمُوا عَليٰ أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبارَكَةً طَيِّبَةً كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
61نيست بر كور پروايى و نه بر لنگ پروايى و نه بر بيمار پروايى و نه بر شما كه بخوريد از خانههاى خود يا خانههاى پدران خود يا خانههاى مادران خود يا خانههاى برادران خود يا خانههاى خواهران خود يا خانههاى عمويان خود يا خانههاى عمههاى خود يا خانههاى خالوهاى خود يا خانههاى خالههاى خود يا آنچه داريد كليدهاى آن را يا دوستتان نيست بر شما پروايى كه بخوريد همگى يا جدا جدا پس هنگامى كه درآئيد به خانههايى سلام كنيد بر خويشتن درودى از نزد خدا فرخنده پاكيزه بدينسان روشن كند خدا براى شما آيتها را شايد بخرد آئيد
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَليٰ أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّي يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
62جز اين نيست كه مؤمنان آنانند كه ايمان آوردند به خدا و پيمبرش و هر گاه با او باشند در كارى همگانى نروند تا دستورى از او خواهند همانا آنان كه دستورى خواهند از تو آنانند كه ايمان آرند به خدا و پيمبرش پس هر گاه دستورى خواستند از تو براى پاره كارشان پس دستورى ده به هر كه خواهى از ايشان و آمرزش خواه براى ايشان از خدا كه خدا است آمرزنده مهربان
لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِواذاً فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ
63نگردانيد خواندن پيمبر را ميان شما مانند خواندن برخى از شما برخى را همانا داند خدا آنان را كه مىخزند از شما به پناهگاهى پس بايد بترسند آنان كه سرپيچند از فرمانش كه برسدشان آزمايشى يا برسدشان شكنجهاى دردناك
أَلا إِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قَدْ يَعْلَمُ ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ وَ يَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
64همانا خدا را است آنچه در آسمانها و زمين است به درست مىداند آنچه را شما بر آنيد و روزى كه بازگردانيده شوند به سويش پس آگهيشان دهد بدانچه كردند و خدا است به همه چيز دانا
سوره الفرقان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَليٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيراً
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ خجسته باد آنكه فرستاد فرقان (جدا كننده) را بر بنده خويش تا باشد براى جهانيان ترساننده
الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً
2آنكه وى را است پادشاهى آسمانها و زمين و برنگرفته است فرزندى و نبودش شريكى در پادشاهى و آفريد هر چيزى را و اندازه دادش اندازه دادنى
وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لا يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَ هُمْ يُخْلَقُونَ وَ لا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ لا يَمْلِكُونَ مَوْتاً وَ لا حَياةً وَ لا نُشُوراً
3و برگرفتند جز وى خدايانى كه نيافرند چيزى را و خود آفريده شوند و ندارند براى خويشتن زيان و نه سودى را و ندارند مرگ و نه زندگى و نه برانگيختنى را
وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هٰذا إِلَّا إِفْكٌ افْتَراهُ وَ أَعانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جاءُو ظُلْماً وَ زُوراً
4و گفتند آنان كه كفر ورزيدند نيست اين مگر دروغى كه بست آن را و ياريش كردند بر آن گروهى دگران همانا آوردند ستم و ناروايى را
وَ قالُوا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَها فَهِيَ تُمْليٰ عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً
5و گفتند افسانههاى پيشينيان است بنوشته است آنها را پس خوانده مىشوند بر او بامداد و شبهنگام
قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ كانَ غَفُوراً رَحِيماً
6بگو فرستاد آن را آنكه مىداند نهان را در آسمانها و زمين همانا او است آمرزنده مهربان
وَ قالُوا ما لِهٰذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعامَ وَ يَمْشِي فِي الْأَسْواقِ لَوْلا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيراً
7و گفتند چه شود اين پيمبر را كه مىخورد خوراك را و مىرود در بازارها چرا فرود آورده نشود بر او فرشته تا باشد با وى ترساننده
أَوْ يُلْقيٰ إِلَيْهِ كَنْزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْها وَ قالَ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلاً مَسْحُوراً
8يا افكنده شود به سويش گنجى يا باشد براى او باغى كه بخورد از آن و گفتند ستمگران پيروى نمىكنيد جز مردى جادو شده را
انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثالَ فَضَلُّوا فَلا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلاً
9بنگر چگونه زدند براى تو مثلها را پس گمراه شدند پس نتوانند راهى را
تَبارَكَ الَّذِي إِنْ شاءَ جَعَلَ لَكَ خَيْراً مِنْ ذٰلِكَ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ يَجْعَلْ لَكَ قُصُوراً
10خجسته باد آنكه اگر خواهد بنهد برايت بهتر از اين باغهايى كه روان است زير آنها جويها و بنهد برايت كاخهايى را
بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً
11بلكه تكذيب كردند به ساعت و آماده كرديم براى آنكه تكذيب كند به ساعت آتش سوزان را
إِذا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَها تَغَيُّظاً وَ زَفِيراً
12گاهى كه بنگردشان از جايگاهى دور بشنوند برايش خشمى و خروشى را
وَ إِذا أُلْقُوا مِنْها مَكاناً ضَيِّقاً مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنالِكَ ثُبُوراً
13و گاهى كه افكنده شوند از آن به جايگاهى تنگ به هم فشردگان بخواهند در آنجا مرگ را
لا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُوراً واحِداً وَ ادْعُوا ثُبُوراً كَثِيراً
14نخوانيد امروز يك مرگ را و بخوانيد مرگى فراوان را
قُلْ أَ ذٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ كانَتْ لَهُمْ جَزاءً وَ مَصِيراً
15بگو آيا اين بهتر است يا بهشت جاودانى كه نويد داده شدند پرهيزكاران بوده است ايشان را پاداشى و بازگشتگاهى
لَهُمْ فِيها ما يَشاءُونَ خالِدِينَ كانَ عَليٰ رَبِّكَ وَعْداً مَسْئُولاً
16براى ايشان است آنچه خواهند جاودانان بوده است آن بر پروردگار تو وعده پرسيده
وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَ أَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبادِي هٰؤُلاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ
17و روزى كه گردآردشان با آنچه پرستند جز خدا پس گويد آيا شما گمراه كرديد بندگانم را اينان يا خود گم كردند راه را
قالُوا سُبْحانَكَ ما كانَ يَنْبَغِي لَنا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِياءَ وَ لٰكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَ آباءَهُمْ حَتَّي نَسُوا الذِّكْرَ وَ كانُوا قَوْماً بُوراً
18گويند منزهى تو نسزد ما را كه گيريم جز تو دوستانى و ليكن كاميابيشان دادى و پدران ايشان را تا فراموش كردند كتاب را و شدند گروهى تباه
فَقَدْ كَذَّبُوكُمْ بِما تَقُولُونَ فَما تَسْتَطِيعُونَ صَرْفاً وَ لا نَصْراً وَ مَنْ يَظْلِمْ مِنْكُمْ نُذِقْهُ عَذاباً كَبِيراً
19پس به درست شما را تكذيب كردند بدانچه گويند پس نتوانيد گردانيدنى و نه يارىكردن را و آنكه ستم كند از شما چشانيمش شكنجهاى بزرگ
وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعامَ وَ يَمْشُونَ فِي الْأَسْواقِ وَ جَعَلْنا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَ تَصْبِرُونَ وَ كانَ رَبُّكَ بَصِيراً
20و نفرستاديم پيش از تو از پيمبران جز آنكه آنان مىخوردند خوراك را و راه مىرفتند در بازارها و گردانيديم برخى از شما را براى برخى آزمايش آيا شكيبا شويد و بوده است پروردگار تو بينا