وَ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلائِكَةُ أَوْ نَريٰ رَبَّنا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا كَبِيراً

و گفتند آنان كه اميد ندارند ملاقات ما را چرا فرود نشود بر ما فرشتگان يا بينيم پروردگار خويش را همانا برترى جستند در دلهاشان و سركشى كردند سركشى بزرگ

يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلائِكَةَ لا بُشْريٰ يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِينَ وَ يَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً

روزى كه بينند فرشتگان را نباد مژده در آن روز براى گنهكاران و گويند دور باشى دور

وَ قَدِمْنا إِليٰ ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً

و آمديم بسوى آنچه كردند از كردار پس گردانيديمش گردى پراكنده

أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِيلاً

ياران بهشت در آن روز بهترند در آرامش و نكوترند در آسودنگاه

وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلاً

و روزى كه بشكافد آسمان به ابر و فرستاده شوند فرشتگان فرستادنى

الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ وَ كانَ يَوْماً عَلَي الْكافِرِينَ عَسِيراً

پادشاهى در آن روز حق از آن خداى مهربان است و بوده است روزى بر كافران سخت

وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَليٰ يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً

و روزى كه مى‌گزد ستمگر دستهاى خود را گويد كاش گرفته بودم با پيمبر راهى

يا وَيْلَتيٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلاً

اى واى بر من كاش نمى‌گرفتم فلان را دوستى

لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِي وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً

همانا گمراهم كرد از يادآورى (يا كتاب) پس از آنكه بيامدم و بوده است شيطان انسان را خوارسازنده

وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً

و گفت پيمبر پروردگارا همانا قومم برگرفتند اين قرآن را ترك‌شده

وَ كَذٰلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ وَ كَفيٰ بِرَبِّكَ هادِياً وَ نَصِيراً

و بدينسان قرار داديم براى هر پيمبرى دشمنى از گنهكاران و بس است پروردگار تو راهنما و ياورى

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً واحِدَةً كَذٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤادَكَ وَ رَتَّلْناهُ تَرْتِيلاً

و گفتند آنان كه كفر ورزيدند چرا فرود آورده نشد بر او قرآن به يك بار بدينسان تا استوار سازيم بدان دلت را و به تدريج فرستاديمش تدريجى

وَ لا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْناكَ بِالْحَقِّ وَ أَحْسَنَ تَفْسِيراً

و نيارندت مثلى جز آنكه بياريمت به حق و نكوتر تفسيرى

الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَليٰ وُجُوهِهِمْ إِليٰ جَهَنَّمَ أُوْلئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ سَبِيلاً

آنان كه گرد آورده شوند (برانگيخته شوند) بر رويهاى خود بسوى دوزخ آنان بدترند در جايگاه و گمراه‌ترند در راه

وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَي الْكِتابَ وَ جَعَلْنا مَعَهُ أَخاهُ هارُونَ وَزِيراً

و همانا داديم به موسى كتاب را و گردانيديم با او برادرش هارون را وزيرى

فَقُلْنَا اذْهَبا إِلَي الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَدَمَّرْناهُمْ تَدْمِيراً

پس گفتيم برويد بسوى قومى كه دروغ پنداشتند آيتهاى ما را پس سرنگون ساختيمشان سرنگونيى

وَ قَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْناهُمْ وَ جَعَلْناهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَ أَعْتَدْنا لِلظَّالِمِينَ عَذاباً أَلِيماً

و قوم نوح هنگامى كه تكذيب كردند فرستادگان را غرقشان كرديم و گردانيديمشان براى مردم آيتى و آماده كرديم براى ستمگران عذابى دردناك را

وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ أَصْحابَ الرَّسِّ وَ قُرُوناً بَيْنَ ذٰلِكَ كَثِيراً

و عاد و ثمود و ياران رس و قرنهايى را ميان آن بسيار

وَ كُلاًّ ضَرَبْنا لَهُ الْأَمْثالَ وَ كُلاًّ تَبَّرْنا تَتْبِيراً

و هر كدام زديم برايش مثلها را و هر كدام را نابود كرديم نابوديى

وَ لَقَدْ أَتَوْا عَلَي الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَ فَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَها بَلْ كانُوا لا يَرْجُونَ نُشُوراً

و همانا آمدند بر شهرى كه باريده شد بارانى بد آيا نبودند كه بينندش بلكه بودند اميد نداشتند برانگيختنى را

وَ إِذا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُواً أَ هٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولاً

و هر گاه بينندت نگيرندت جز مسخره آيا اين است آنكه برانگيختش خدا پيمبرى

إِنْ كادَ لَيُضِلُّنا عَنْ آلِهَتِنا لَوْلا أَنْ صَبَرْنا عَلَيْها وَ سَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلاً

نزديك بود كه گمراه كند ما را از خدايان ما اگر نه شكيبا مى‌شديم بر آنها و زود است بدانند گاهى كه بينند عذاب را كيست گمتر در راه

أَ رَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ أَ فَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلاً

آيا ديدى آن را كه بگرفت خداى خويش را هوس خويش پس آيا تو هستى بر او وكيل

أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلاً

يا پندارى كه بيشترشان مى‌شنوند يا بخرد مى‌يابند نيستند جز مانند چهارپايان بلكه ايشانند گمتر در راه

أَ لَمْ تَرَ إِليٰ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَ لَوْ شاءَ لَجَعَلَهُ ساكِناً ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلاً

آيا ننگريستى بسوى پروردگار خويش چگونه پهن كرد سايه را و اگر مى‌خواست هر آينه مى‌گردانيدش مانده در يك جا سپس گردانيديم خورشيد را بر آن راهنما

ثُمَّ قَبَضْناهُ إِلَيْنا قَبْضاً يَسِيراً

پس بگرفتيمش بسوى ما گرفتنى آسان

وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِباساً وَ النَّوْمَ سُباتاً وَ جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً

و او است آنكه گردانيد براى شما شب را پوششى و خواب را آرامشى و گردانيد روز را برانگيختنى

وَ هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُوراً

و او است آنكه فرستاد بادها را مژده پيش روى رحمتش و فرستاديم از آسمان آبى پاك‌كننده

لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً وَ نُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنا أَنْعاماً وَ أَناسِيَّ كَثِيراً

تا زنده سازيم بدان شهرى مرده را و بنوشانيمش از آنچه آفريديم به دامها و مردمى بسيار

وَ لَقَدْ صَرَّفْناهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبيٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُوراً

و همانا گردانيديمش ميانشان تا يادآور شوند پس نخواستند بيشتر مردم جز ناسپاسى را

وَ لَوْ شِئْنا لَبَعَثْنا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ نَذِيراً

و اگر مى‌خواستيم هر آينه برمى‌انگيختيم در هر شهرى ترساننده‌اى

فَلا تُطِعِ الْكافِرِينَ وَ جاهِدْهُمْ بِهِ جِهاداً كَبِيراً

پس فرمانبردارى مكن كافران را و جهاد كن با ايشان بدان جهادى بزرگ

وَ هُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هٰذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هٰذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ جَعَلَ بَيْنَهُما بَرْزَخاً وَ حِجْراً مَحْجُوراً

و او است آنكه به هم آميخت يا روان ساخت دو دريا را اين گواراى پاكيزه و آن نمكى شور و بنهاد ميان آن جدا كننده‌اى و ديوارى افراشته

وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ كانَ رَبُّكَ قَدِيراً

و او است آنكه آفريد از آب بشرى پس گردانيدش تبارى و پيوندى و بوده است پروردگار تو توانا

وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَنْفَعُهُمْ وَ لا يَضُرُّهُمْ وَ كانَ الْكافِرُ عَليٰ رَبِّهِ ظَهِيراً

و مى‌پرستند جز خدا آنچه را نه سودشان دهد و نه زيانشان رساند و بوده است كافر بر پروردگار خويش پشتيبان

وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا مُبَشِّراً وَ نَذِيراً

و نفرستاديمت مگر نويددهنده و ترساننده

قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً

بگو نپرسم شما را بر آن مزدى مگر آنكه خواهد كه گيرد بسوى پروردگار خويش راهى

وَ تَوَكَّلْ عَلَي الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفيٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبِيراً

و توكل كن بر زنده‌اى كه نميرد و تسبيح كن به سپاسگزاريش و بس است او به گناهان بندگان خويش آگاه

الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوي عَلَي الْعَرْشِ الرَّحْمٰنُ فَسْئَلْ بِهِ خَبِيراً

آنكه آفريد آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است در شش روز سپس استوار شد بر عرش خداوند مهربان پس بپرس بدو آگهى را

وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمنِ قالُوا وَ مَا الرَّحْمٰنُ أَ نَسْجُدُ لِما تَأْمُرُنا وَ زادَهُمْ نُفُوراً

و هر گاه گفته شود بدينان سجده كنيد براى خداى مهربان گويند چيست خداى مهربان آيا سجده كنيم براى آنچه تو ما را فرمايى و بيفزايدشان رميدن

تَبارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً

خجسته باد آنكه نهاد در آسمان برجهايى و نهاد در آن چراغى و ماهى تابان را

وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرادَ شُكُوراً

و او است آنكه گردانيد شب و روز را جايگزين همديگر براى آن كو بخواهد يادآور شود يا بخواهد سپاسگزارى را

وَ عِبادُ الرَّحْمٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَي الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً

و بندگان خداى مهربان آنانند كه مى‌روند بر زمين هموار و هر گاه سخن گويند با ايشان نادانان گويند سلامى

وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياماً

و آنان كه شب را به روز آرند براى پروردگار خويش سجده كنندگان و بپاايستادگان

وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً

و آنان كه گويند پروردگارا بگردان از ما عذاب دوزخ را كه عذاب آن است گيرنده

إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً

همانا آن زشت است در آرامش و جايگاه

وَ الَّذِينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذٰلِكَ قَواماً

و آنان كه گاهى كه انفاق كنند نه فزون روند و نه سخت گيرند و باشند ميان اين اندازه‌اى

وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذٰلِكَ يَلْقَ أَثاماً

و آنان كه نخوانند با خدا خدايى ديگر و نكشند تنى را كه حرام كرد خدا مگر به حق و زنا نكنند و آنكه بكندش بيابد كيفرى را

يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً

افزوده شود برايش عذاب روز قيامت و جاودان ماند در آن سرافكنده

إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً

مگر آن كو بازگردد و ايمان آرد و كردار شايسته كند پس آنان تبديل كند خدا بديهاشان را به خوبيها و بوده است خدا آمرزنده مهربان

وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَي اللَّهِ مَتاباً

و آنكه توبه كند و كردار نيك كند همانا بازگردد بسوى خدا بازگشتى

وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً

و آنان كه گواه نشوند ناروا را و گاهى كه بگذرند به ياوه بگذرند بزرگواران

وَ الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَ عُمْياناً

و آنان كه هر گاه يادآورى شوند به آيتهاى پروردگار خويش نيفتند بر آنها كران و كوران

وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً

و آنان كه گويند پروردگارا ببخش ما را از همسران ما و فرزندان ما روشنى چشم و بگردان ما را براى پرهيزكاران پيشوايى

أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً

آنان پاداش داده شوند جايگاه بلند را بدانچه شكيبا شدند و پيشكش شوند در آن بدرود و سلامى

خالِدِينَ فِيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً

جاودانان در آن نكو آرامگاه و جايگاهى است

قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْلا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً

بگو چه ارج نهد (پاك دارد) به شما پروردگار من اگر نبود دعاى شما همانا تكذيب گرديد پس زود است بشود لازم (گيرنده)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ طسم

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ طسم

تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ

اين است آيتهاى كتاب روشن

لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

شايد ببازى تو جان خويش را چرا نيستند مؤمنان

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ

اگر بخواهيم بفرستيم بر ايشان آيتى از آسمان پس بگردد گردنهاشان پيش آن فروتنان

وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ

و نيايدشان يادآوريى از خداى مهربان نوينى مگر آنكه باشند از آن روگردانان

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبٰؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

همانا تكذيب كردند پس زود هست بيايدشان داستانهاى آنچه بودند بدان استهزاكنان

أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ

آيا ننگرند بسوى زمين چه فراوان رويانيديم در آن از هر جفتى گرامى

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در اين است هر آينه آيتى و نيستند بيشترشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

وَ إِذْ ناديٰ رَبُّكَ مُوسيٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

هنگامى كه خواند پروردگار تو موسى را كه برو به نزد گروه ستمگران

قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلا يَتَّقُونَ

قوم فرعون چرا پرهيزكارى نكنند

قالَ رَبِّ إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ

گفت پروردگارا ترسم تكذيبم كنند

وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لا يَنْطَلِقُ لِسانِي فَأَرْسِلْ إِليٰ هارُونَ

و تنگ شود سينه‌ام و روان نگردد زبانم پس بفرست بسوى هارون

وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ

و ايشان را است بر من گناهى و ترسم مرا بكشند

قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ

گفت نه چنين است برويد شما هر دو به آيتهاى ما كه مائيم با شما شنوندگان

فَأْتِيا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ

پس درآئيد بر فرعون و بگوئيد مائيم فرستاده پروردگار جهانيان

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ

كه بفرست با ما بنى اسرائيل را

قالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ

گفت آيا نپروريدمت نزد ما به نوزادى و ماندى نزد ما از عمر خويش ساليانى

وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْكافِرِينَ

ردى كارت را آن را كه كردى و بودى از ناسپاسان

قالَ فَعَلْتُها إِذاً وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّينَ

گفت كردمش آن هنگام و بودم من از گمراهان

فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ

پس گريختم از شما گاهى كه ترسيدمتان پس بخشيد مرا پروردگار من فرمانى و گردانيدم از پيمبران

وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرائِيلَ

و اين نعمتى است كه منتش را بر من نهى كه بنده گرفتى بنى اسرائيل را

قالَ فِرْعَوْنُ وَ ما رَبُّ الْعالَمِينَ

گفت فرعون و چيست پروردگار جهانيان

قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است اگر هستيد يقين‌دارندگان

قالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلا تَسْتَمِعُونَ

گفت بدانان كه در پيرامونش بودند آيا نمى‌شنويد

قالَ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

گفت پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

قالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ

گفت همانا پيمبر شما كه فرستاده شده است بسوى شما هر آينه او است ديوانه

قالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ ما بَيْنَهُما إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ

گفت پروردگار خاور و باختر و آنچه ميان آنها است اگر هستيد خردمندان

قالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلهَاً غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ

گفت اگر بگرفتى خدايى جز من هر آينه بگردانمت از زندانيان

قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ

گفت و اگر چه بيارمت چيزى آشكار

قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

گفت پس بيارش اگر هستى از راستگويان

فَأَلْقيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ ثُعْبانٌ مُبِينٌ

پس افكند چوبدست خود را ناگهان آن است اژدرى نمايان

وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذا هِيَ بَيْضاءُ لِلنَّاظِرِينَ

و برآورد دست خود را ناگهان آن است پرتوى براى بينندگان

قالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هٰذا لَساحِرٌ عَلِيمٌ

گفت بدان گروه كه در گردش بودند همانا اين است جادوگرى دانشمند

يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَما ذا تَأْمُرُونَ

خواهد برون كند شما را از سرزمين شما به جادوى خويش تا چه فرمان دهيد

قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ ابْعَثْ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

گفتند نگهدار او و برادرش را و بفرست در شهرستانها گردآورندگان

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ

تا بيارندت بهر جادوگرى دانشمند

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

پس گرد آورده شدند جادوگران براى وعده‌گاه روزى شناخته

وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ

و گفته شد به مردم آيا شمائيد گردآيندگان

لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كانُوا هُمُ الْغالِبِينَ

شايد پيروى كنيم جادوگران را اگر بودند پيروزمندان

فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ

پس هنگامى كه آمدند جادوگران گفتند به فرعون آيا ما را است مزدى اگر شديم پيروزمندان

قالَ نَعَمْ وَ إِنَّكُمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ

گفت آرى و همانا شمائيد در آن هنگام از نزديكان

قالَ لَهُمْ مُوسيٰ أَلْقُوا ما أَنْتُمْ مُلْقُونَ

گفت بديشان موسى بيفكنيد آنچه را شمائيد افكنندگان

فَأَلْقَوْا حِبالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغالِبُونَ

پس بيفكندند ريسمانها و چوبهاى خود را و گفتند به فر فرعون مائيم همانا پيروزمندان

فَأَلْقيٰ مُوسيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ

پس افكند موسى چوبدست خويش را ناگهان فروبرد آنچه را به دروغ آوردند

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ

پس بيفتادند جادوگران سجده‌كنان

قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ

گفتند ايمان آورديم به پروردگار جهانيان

رَبِّ مُوسيٰ وَ هارُونَ

پروردگار موسى و هارون

قالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ

گفت ايمان آورديد بدو پيش از آنكه دستورتان دهم همانا او بزرگ شما است كه آموخت به شما جادوگرى را پس زود است بدانيد همانا سخت ببرم دستها و پايهاى شما را از برابر و هر آينه به دارتان كشم همگى

قالُوا لا ضَيْرَ إِنَّا إِليٰ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ

گفتند نيست باكى مائيم بسوى پروردگار خويش بازگشتگان

إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطايانا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ

همانا اميدواريم بيامرزد براى ما پروردگار ما گناهان ما را كه بوديم نخستين ايمان‌آرندگان

وَ أَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ

و وحى كرديم به موسى كه شبانه بر بندگانم را همانا شمائيد پيروى شدگان

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

پس فرستاد فرعون در شهرستانها گردآرندگان

إِنَّ هٰؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ

كه اينانند همانا گروهى اندك

وَ إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ

و همانا ايشانند بر ما خشم‌آرندگان

وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حاذِرُونَ

و هر آينه مائيم همگى بيمناكان

فَأَخْرَجْناهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

پس برون رانديمشان از باغها و چشمه‌سارها

وَ كُنُوزٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ

و گنجها و جايگاهى گرامى

كَذٰلِكَ وَ أَوْرَثْناها بَنِي إِسْرائِيلَ

بدينسان و ارث داديمش به بنى اسرائيل

فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ

پس از پى ايشان بيامدند به هنگام خورشيد تابان

فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسيٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ

تا گاهى كه نمودار شدند (ديدار كردند) دو گروه گفتند ياران موسى كه مائيم دريافتگان

قالَ كَلاَّ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ

گفت نه چنين است همانا با من است پروردگارم زود است رهبريم كند

فَأَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ

پس وحى كرديم به موسى كه بزن چوبدست خود را به دريا پس بشكافت و شد هر ديوارى چون كوهى بزرگ

وَ أَزْلَفْنا ثَمَّ الْآخَرِينَ

و جاى داديم در آنجا دگران را

وَ أَنْجَيْنا مُوسيٰ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ

و رهانيديم موسى و آنان را كه با او بودند همگى

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

سپس به دريا فروبرديم دگران را

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است هرآينه عزتمند مهربان

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْراهِيمَ

و بخوان بر ايشان داستان ابراهيم را

إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما تَعْبُدُونَ

هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه مى‌پرستيد

قالُوا نَعْبُدُ أَصْناماً فَنَظَلُّ لَها عاكِفِينَ

گفتند مى‌پرستيم بتانى را پس مى‌باشيم پيرامون آنها گردآمدگان

قالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ

گفت آيا مى‌شنوند شما را گاهى كه مى‌خوانيد

أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ

يا سودتان بخشند يا آيان رسانند

قالُوا بَلْ وَجَدْنا آباءَنا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ

گفتند بلكه يافتيم پدران خود را چنين مى‌كردند

قالَ أَ فَرَأَيْتُمْ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

گفت آيا ديديد آنچه را بوديد مى‌پرستيديد

أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ

شما و پدران شما پيشتران

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعالَمِينَ

كه ايشان مرا دشمنند مگر پروردگار جهانيان

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ

آنكه مرا آفريد پس رهبريم كند

وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ

و آنكه بخوراندم و بنوشاندم

وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

و گاهى كه بيمار شوم پس او بهبوديم دهد

وَ الَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ

و آنكه بميراندم سپس زنده سازدم

وَ الَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ

و آنكه اميدوارم كه بيامرزد براى من گناهم را روز دين

رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ

پروردگارا ارزانى دار مرا حكمى و برسانم به شايستگان

وَ اجْعَلْ لِي لِسانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ

و قرار ده براى من زبان راستى در آخران

وَ اجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ

و بگردانم از ارث‌برندگان بهشت نعمتها

وَ اغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كانَ مِنَ الضَّالِّينَ

و بيامرز براى پدرم كه او بود همانا از گمراهان

وَ لا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ

و خوارم نكن روزى كه برانگيخته شوند

يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ

روزى كه سود ندهد مال و نه فرزندان

إِلَّا مَنْ أَتَي اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

مگر آنكه بيايد خدا را با دلى درست

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ

و آماده شد بهشت براى پرهيزكاران

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ

و پديد آورده شد دوزخ براى گمراهان

وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

و گفته شد بديشان كجا بوديد مى‌پرستيديد

مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ

جز خدا را آيا يارى كنند شما را يا يارى جويند

فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ

پس به روى افكنده شدند در آن ايشان و گمراهان

وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ

و سپاه‌هاى ابليس همگان

قالُوا وَ هُمْ فِيها يَخْتَصِمُونَ

گفتند و ستيزه مى‌كردند در آن

تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ

سوگند به خدا همانا بوديم ما در گمراهى آشكار

إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ

هنگامى كه يكسان داشتيم شما را با پروردگار جهانيان

وَ ما أَضَلَّنا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ

و گمراه نكردند ما را مگر گنهكاران

فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ

پس نيست ما را شفاعت‌گرانى

وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ

و نه دوستى مهربان

فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

كاش ما را بازگشتى بودى تا مى‌شديم از مؤمنان

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشتر ايشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو او است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند قوم نوح فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان نوح چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده‌اى امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسمتان بر آن مزدى نيست مزد من جز بر پروردگار جهانيان

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

قالُوا أَ نُؤْمِنُ لَكَ وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ

گفتند آيا ايمان آوريم برايت و پيرويت كردند فرومايگان

قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

گفت چه دانايى است مرا بدانچه بودند مى‌كردند

إِنْ حِسابُهُمْ إِلَّا عَليٰ رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ

نيست حسابشان جز بر پروردگار من اگر دريابيد

وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنِينَ

و نيستم من دوركننده مؤمنان

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ

نيستم من جز ترساننده آشكار

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ

گفتند اگر دست برندارى اى نوح هرآينه بشوى از سنگسارشدگان

قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ

گفت پروردگارا همانا قومم تكذيبم كردند

فَافْتَحْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنِي وَ مَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

پس بگشاى ميان من و ايشان گشايشى و برهانم و آنان را كه با منند از مؤمنان

فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

پس رهانيديمش و آنان كه با او بودند در كشتى پرشده‌اى

ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقِينَ

سپس غرق كرديم پس از اين بازماندگان را

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند عاد فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان هود چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد از خدا و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسمتان بر آن پاداشى نيست مزدم مگر بر پروردگار جهانيان

أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ

آيا بنياد مى‌نهيد به هر پشته‌اى نشانى بيهده بازى كنيد

وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ

و برگيريد كوشكهايى شايد شما جاودان مانيد

وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ

و هر گاه خشمگين شويد خشمگين شويد ستمگرانه

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ

و بترسيد آن را كه يارى كرده است شما را بدانچه مى‌دانيد

أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنِينَ

كمك كرده است شما را به دامها و فرزندان

وَ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

و باغها و چشمه‌سارها

إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

همانا مى‌ترسم بر شما از عذاب روزى بزرگ

قالُوا سَواءٌ عَلَيْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْواعِظِينَ

گفتند يكسان است بر ما چه اندرز دهى يا نباشى از اندرزگويان

إِنْ هٰذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ

نيست اين مگر اين خوى پيشينيان

وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

و نيستيم ما عذاب‌شدگان

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْناهُمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

پس تكذيبش كردند پس نابودشان ساختيم همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند ثمود فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صالِحٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان صالح چرا پرهيز نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس پرهيز كنيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و پرسش نكنم شما را بر آن مزدى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَ تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ

آيا رها مى‌شويد در آنچه اينجا است آرميدگان

فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

در باغها و چشمه‌سارها

وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ

و كشتزارها و نخلستانهايى كه شكوفه آنها است رسيده (يا گوارا)

وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهِينَ

و مى‌تراشيد از كوه‌ها خانه‌هايى كامرانان

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و فرمانم بريد

وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ

و اطاعت نكنيد از دستور اسراف‌كنندگان

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ

آنان كه تبهكارى كنند در زمين و درست كارى نكنند (اصلاح نكنند)

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند جز اين نيست كه تويى از جادوشدگان

ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

نيستى تو جز بشرى همانند ما پس بياور آيتى اگر هستى از راستگويان

قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

گفت اين است اشترى براى آن آبشخورى و براى شما است آبشخور روزى دانسته

وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ

و نگرديد گردش به بدى كه بگيرد شما را شكنجه روزى بزرگ

فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ

پس پى كردندش پس بامداد كردند پشيمانان

فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

پس گرفت ايشان را عذاب همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو او است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند قوم لوط فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ

گاهى كه گفت بديشان برادرشان لوط چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسم شما را بر آن پاداشى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَ تَأْتُونَ الذُّكْرانَ مِنَ الْعالَمِينَ

آيا درآميزيد با نران از جهانيان

وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ

و مى‌گذاريد آنچه را آفريده است براى شما پروردگار شما از همسران خويش بلكه شمائيد گروهى تجاوزگران

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ

گفتند اگر بس نكنى اى لوط همانا شوى از برون‌راندگان

قالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقالِينَ

گفت همانا منم كار شما را از رهاكنندگان

رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ

پروردگارا برهان مرا و خاندانم را از آنچه مى‌كنند

فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

پس نجاتش داديم و خاندانش را همگى

إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ

مگر پير زنى در گذشتگان

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ

پس نگونسار كرديم دگران را

وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ

و باريديم بر آنان بارانى پس چه زشت است باران بيم‌دادگان

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند ياران ايكه فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان شعيب چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم شما را فرستاده‌اى امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و فرمانم بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسم شما را بر آن مزدى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ

تمام دهيد پيمانه را و نباشيد از كم‌دهندگان

وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ

و بسنجيد با سنگ (ترازوى) راست

وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ

و كم ندهيد به مردم چيزهاى ايشان را و نكوشيد در زمين تباه‌كنندگان

وَ اتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ

و بترسيد آن را كه آفريد شما را و آفريدگان پيشينيان

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند جز اين نيست كه تويى از جادوشدگان

وَ ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكاذِبِينَ

و نيستى تو مگر بشرى مانند ما و همانا پنداريمت از دروغگويان

فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً مِنَ السَّماءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

پس بيفكن بر ما پاره‌هايى از آسمان اگر هستى از راستگويان

قالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ

گفت پروردگار من داناتر است بدانچه مى‌كنيد

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

پس تكذيبش كردند پس بگرفتشان عذاب روز ظله (سايبان) كه بوده است آن عذاب روزى بزرگ

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشتر ايشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ

و همانا آن است فرودآوردن پروردگار جهانيان

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ

فرود آوردش روح الأمين

عَليٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ

بر دل تو تا باشى از ترسانندگان

بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ

به زبان عربى آشكار

وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ

و همانا آن است در كتب پيشينيان

أَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِي إِسْرائِيلَ

آيا نيست براى ايشان آيتى كه بدانندش دانشمندان بنى اسرائيل

وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَليٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ

و اگر مى‌فرستاديمش بر يكى از گنگ‌زبانان

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ ما كانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ

پس مى‌خواندش بر ايشان نبودند بدان ايمان‌آرندگان

كَذٰلِكَ سَلَكْناهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ

بدينسان راهش داديم در دلهاى گنهكاران

لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّي يَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِيمَ

كه ايمان نيارند بدان تا ببينند عذاب دردناك را

فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ

كه بيايدشان ناگاه و ايشان ندانند

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ

پس گويند آيا مائيم مهلت‌دادگان

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا به عذاب ما مى‌شتابند

أَ فَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِينَ

آيا ديده باشى كه اگر كامروا گردانيمشان ساليانى

ثُمَّ جاءَهُمْ ما كانُوا يُوعَدُونَ

پس بيايدشان آنچه وعده داده مى‌شوند

ما أَغْنيٰ عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ

بى نياز نكند از ايشان آنچه بودند بهره‌ور مى‌شدند

وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ

و نابود نساختيم شهرى را مگر براى آن بود ترسانندگانى

ذِكْريٰ وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ

يادآوردنى است و نيستيم ما ستمكاران

وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّياطِينُ

و فرود نياوردندش شياطين

وَ ما يَنْبَغِي لَهُمْ وَ ما يَسْتَطِيعُونَ

و نسزد ايشان را و نتوانند

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ

همانا ايشانند از شنيدن دورماندگان

فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ

پس نخوان با خدا خدايى ديگر را كه باشى از عذاب‌شدگان

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ

و بترسان خويشاوندان خويش را نزديكان

وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

و فرود كن بال خود را براى هر كه پيرويت كند از مؤمنان

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ

پس اگر عصيانت كردند بگو من بيزارم از آنچه مى‌كنيد

وَ تَوَكَّلْ عَلَي الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ

و توكل كن بر خداى عزتمند مهربان

الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ

آنكه مى‌بيندت گاهى كه بپا مى‌شوى

وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ

و گردش تو را در سجده كنندگان

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

كه او است همانا شنواى دانا

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَليٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطِينُ

آيا آگهيتان دهم كه بر كه فرود مى‌آيند شياطين

تَنَزَّلُ عَليٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ

فرود آيند بر هر دروغ‌پرداز گنهبارى

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ

كه فرادهند گوش را و بيشتر ايشانند دروغگويان

وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ

و شاعران و پيروى كنند گمراهان

أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ

آيا نبينى كه ايشانند در هر بيغوله‌اى سرگردان

وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ

و آنكه گويند آنچه را نكنند

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

مگر آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند و ياد كردند خدا را بسيار و يارى جستند پس از آن كه ستم شدند و زود است بدانند آنان كه ستم كردند چه بازگشتگاهى بازمى‌گردند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ طس تِلْكَ آياتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ مُبِينٍ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ طس اين است آيتهاى قرآن و كتابى آشكار

هُديً وَ بُشْريٰ لِلْمُؤْمِنِينَ

هدايت و بشارتى براى مؤمنان

الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ

آنان كه بپا مى‌دارند نماز را و مى‌دهند زكات را و ايشانند به آخرت يقين دارندگان

إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ

همانا آنان كه ايمان نيارند به آخرت آراستيم براى ايشان كارهاى ايشان را پس ايشانند سرگردانان

أُوْلئِكَ الَّذِينَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذابِ وَ هُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ

آنانند كه براى ايشان است زشتى عذاب و ايشانند در آخرت زيانمندان

وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّي الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ

و همانا تو داده مى‌شوى قرآن را از نزد حكيمى دانا

إِذْ قالَ مُوسيٰ لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ ناراً سَآتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ

هنگامى كه گفت موسى به خاندانش كه احساس كردم آتشى زود است بيارم شما را از آن خبرى يا بيارم شما را اخگرى گيرانه شايد گرم شويد

فَلَمَّا جاءَها نُودِيَ أَنْ بُورِكَ مَنْ فِي النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَها وَ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

پس هنگامى كه بيامدش خوانده شد كه خجسته باد آنكه در آتش است و آنكه پيرامون آن است و منزه است خدا پروردگار جهانيان

يا مُوسيٰ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

اى موسى همانا منم خداوند عزتمند حكيم

وَ أَلْقِ عَصاكَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ كَأَنَّها جَانٌّ وَلَّيٰ مُدْبِراً وَ لَمْ يُعَقِّبْ يا مُوسيٰ لا تَخَفْ إِنِّي لا يَخافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ

و بيفكن عصاى خويش را پس گاهى كه نگريستش مى‌جنبد گوئيا مارى زبر و سبكخيز است بازگشت پشت‌كننده و به پشت برنگشت اى موسى نترس همانا نترسد نزد من فرستادگان

إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ

مگر آنكه ستم كند پس جايگزين گرداند خوبى را پس از بدى كه منم همانا آمرزنده مهربان

وَ أَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ فِي تِسْعِ آياتٍ إِليٰ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ

و فرو بر دستت را در گريبان خود برون آيد درخشنده بى‌آزارى در نه آيت بسوى فرعون و قومش كه همانا بودند قومى فاسقان

فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هٰذا سِحْرٌ مُبِينٌ

پس هنگامى كه بيامدشان آيتهاى ما روشن گفتند اين است جادويى آشكار

وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ

و انكار كردند آنها را حالى كه يقين بدانها داشت دلهاى ايشان به ستم و سركشى پس بنگر چگونه بود فرجام تبهكاران

وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً وَ قالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَليٰ كَثِيرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ

و همانا ارزانى داشتيم به داود و سليمان دانشى و گفتند سپاس خداى را كه برترى داد ما را بر بسيارى از بندگان او مؤمنان

وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ داوُدَ وَ قالَ يا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَ أُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ

و ارث برد سليمان از داود و گفت اى مردم آموخته شديم سخن مرغان را و داده شديم از همه چيز همانا اين است هر آينه فضلى آشكار

وَ حُشِرَ لِسُلَيْمانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ

و گردآورده شد براى سليمان سپاه‌هايش از پرى و آدمى و مرغان پس ايشانند بازداشت‌شدگان

حَتَّي إِذا أَتَوْا عَليٰ وادِ النَّمْلِ قالَتْ نَمْلَةٌ يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ

تا گاهى كه آمدند بر دره مورچگان گفت مورچه‌اى اى گروه مورچگان درآئيد به نشيمنگاه خويش نبادا پايمالتان كنند سليمان و سپاهيانش و ايشان درنيابند

فَتَبَسَّمَ ضاحِكاً مِنْ قَوْلِها وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَليٰ والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبادِكَ الصَّالِحِينَ

پس لبخندى زد خندان از گفتارش و گفت پروردگارا توفيقم ده كه سپاسگزارم نعمتت را كه ارزانى داشتى بر من و بر پدر و مادرم و آنكه شايسته‌اى كنم كه تو را پسند آيد و درآور مرا به رحمت خود در بندگان شايسته خويش

وَ تَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقالَ ما لِيَ لا أَرَي الْهُدْهُدَ أَمْ كانَ مِنَ الْغائِبِينَ

و جست مرغان را پس گفت چه شودم نبينم هدهد را يا شده است از ناپيدايان

لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذاباً شَدِيداً أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

همانا شكنجه كنمش شكنجه‌اى سخت يا سرش را برم يا آنكه بياردم فرمانى آشكار

فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقالَ أَحَطْتُ بِما لَمْ تُحِطْ بِهِ وَ جِئْتُكَ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ

پس درنگ كرد نه دور گفت فراگرفتم آنچه را فرانگرفتى آن را و آوردمت از سبا داستانى را يقين

إِنِّي وَجَدْتُ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَ أُوتِيَتْ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَ لَها عَرْشٌ عَظِيمٌ

هر آينه يافتم زنى را كه پادشاه آنان بود و داده شده بود از همه چيز و بود او را تختى بزرگ

وَجَدْتُها وَ قَوْمَها يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لا يَهْتَدُونَ

يافتمش با كسان خود سجده مى‌كردند براى خورشيد نه خدا و آراسته بود براى ايشان شيطان كردار ايشان را پس بازداشته بودشان از راه پس راه نمى‌برند

أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُخْفُونَ وَ ما تُعْلِنُونَ

چرا سجده نكنند براى خداوندى كه برون آرد نهانها را در آسمانها و زمين و مى‌داند آنچه را نهان كنيد و آنچه آشكار سازيد

اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ

خدا كه نيست خدايى جز او پروردگار عرش بزرگ

قالَ سَنَنْظُرُ أَ صَدَقْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْكاذِبِينَ

گفت زود است بنگريم آيا راست گفتى يا بودى از دروغگويان

اذْهَبْ بِكِتابِي هٰذا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ ما ذا يَرْجِعُونَ

ببر نامه مرا اين و بيفكنش بسوى آنان پس برگرد از ايشان و بنگر چه پاسخ گويند

قالَتْ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتابٌ كَرِيمٌ

گفت آن زن اى گروه همانا به سويم افكنده شد نامه‌اى گرامى

إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

همانا آن از سليمان است و همانا آن است به نام خداوند بخشنده مهربان

أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَ أْتُونِي مُسْلِمِينَ

كه برترى نجوئيد بر من و بيائيد مرا تسليم‌شوندگان

قالَتْ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي ما كُنْتُ قاطِعَةً أَمْراً حَتَّي تَشْهَدُونِ

گفت آن زن اى گروه دستورى دهيدم در كارم نبوده‌ام برنده كارى تا شما گواهى دهيد

قالُوا نَحْنُ أُولُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَ الْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانْظُرِي ما ذا تَأْمُرِينَ

گفتند مائيم خداوندان توانايى و دارندگان نيرويى سخت و كار با تو است پس بنگر تا چه فرمان دهى

قالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوها وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِها أَذِلَّةً وَ كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ

گفت آن زن همانا شهان هر گاه به كشورى درآيند تباهش كنند و بگردانند مهتران مردمش را كهتران و بدينسان كار كنند

وَ إِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّةٍ فَناظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ

و همانا من فرستنده‌ام بسوى ايشان پيشكشى پس نگرانم چه پاسخ آورند فرستادگان

فَلَمَّا جاءَ سُلَيْمانَ قالَ أَ تُمِدُّونَنِ بِمالٍ فَما آتانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِمَّا آتاكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ

پس هنگامى كه بيامد سليمان را گفت آيا كمك كنيدم به مال همانا آنچه داد مرا خدا بهتر است از آنچه داد شما را بلكه شما خود را به پيشكش خويشيد شادمان

ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ لَهُمْ بِها وَ لَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها أَذِلَّةً وَ هُمْ صاغِرُونَ

بازگرد بسوى ايشان كه همانا بياريم ايشان را لشگرهايى كه تاب نباشدشان بدانان و همانا برون رانيمشان از آن خوار حالى كه ايشانند سرافكندگان

قالَ يا أَيُّهَا الْمَلَؤُا أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِها قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ

گفت اى گروه كدامين از شما آوردم تخت آن زن را پيش از آنكه بر من درآيند تسليم‌شدگان

قالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ

گفت ديوى از پريان من آرمت بدان پيش از آنكه از جاى خويش خيزى و منم هرآينه بر آن توانايى امين

قالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هٰذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ

گفت آنكه نزدش بود دانشى از كتاب من آرمت بدان پيش از آنكه بازگردد بسوى تو مژه‌ات پس هنگامى كه نگريستش جايگزين نزد خويش گفت اين از فضل پروردگارم باشد تا بيازمايدم آيا شكر مى‌كنم يا كفران ورزم و آنكه شكر كند جز اين نيست كه براى خويشتن سپاس گزارد و آنكه كفران كند همانا پروردگار من است بى‌نيازى گرامى

قالَ نَكِّرُوا لَها عَرْشَها نَنْظُرْ أَ تَهْتَدِي أَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذِينَ لا يَهْتَدُونَ

گفت ناشناس داريد برايش تختش را بنگريم آيا رهبرى مى‌شود يا مى‌باشد از آنان كه رهبرى نشوند

فَلَمَّا جاءَتْ قِيلَ أَ هكَذا عَرْشُكِ قالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ وَ أُوتِينَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِها وَ كُنَّا مُسْلِمِينَ

پس گاهى كه بيامد آن زن گفته شد آيا چنين است تختت گفت گوئيا اين است آن و داده شديم دانش را پيش از آن و بوديم تسليم‌شدگان

وَ صَدَّها ما كانَتْ تَعْبُدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنَّها كانَتْ مِنْ قَوْمٍ كافِرِينَ

و بازداشتش آنچه بود مى‌پرستيد جز خدا همانا بود او از گروهى كافران

قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَ كَشَفَتْ عَنْ ساقَيْها قالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَوارِيرَ قالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَ أَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

گفته شد بدو به كاخ اندر آى پس گاهى كه نگريستش پنداشتش آبگيرى و برهنه ساخت ساقهاى خويش را گفت همانا آن است كاخى لغزنده ساخته از بلور گفت آن زن پروردگارا همانا ستم به خود كردم و اسلام آوردم با سليمان براى خدا پروردگار جهانيان

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِليٰ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذا هُمْ فَرِيقانِ يَخْتَصِمُونَ

و همانا فرستاديم بسوى ثمود برادرشان صالح را كه پرستش كنيد خدا را ناگهان ايشان دو گروهند ستيزه‌كنان

قالَ يا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ لَوْلا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ

گفت اى قوم من چرا مى‌شتابيد به بدى پيش از خوبى چرا آمرزش نمى‌جوئيد از خدا شايد رحم آورده شويد

قالُوا اطَّيَّرْنا بِكَ وَ بِمَنْ مَعَكَ قالَ طائِرُكُمْ عِنْدَ اللَّهِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ

گفتند به فال بد گرفتيم تو و آنان را كه با تو هستند گفت همانا فال بد شما نزد خدا است بلكه شمائيد گروهى گرفتارشدگان (يا آزمودگان)

وَ كانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ

و بودند در شهر نه تيره كه تبهكارى مى‌كردند در زمين و اصلاح نمى‌كردند

قالُوا تَقاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ ما شَهِدْنا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ

گفتند سوگند ياد كنيد به خدا كه شبيخون آريم بر او و خاندانش و سپس گوئيم به ولى او كه نديديم (يا گواهى نداديم) هلاك خويشاوندش را (يا خاندانش را) و هر آينه مائيم راستگويان

وَ مَكَرُوا مَكْراً وَ مَكَرْنا مَكْراً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ

و آوردند نيرنگى و آورديم نيرنگى و آنان درنيافتند

فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْناهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ

پس بنگر چگونه شد فرجام نيرنگشان كه واژگون ساختيم ايشان را با قومشان همگى

فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خاوِيَةً بِما ظَلَمُوا إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ

پس اينك خانه‌هاى آنان فرود آمده بدانچه ستم كردند همانا در اين است نشانيى براى گروهى كه مى‌دانند

وَ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ

و نجات داديم آنان را كه ايمان آوردند و پرهيزكارى مى‌كردند

وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ

و لوط را هنگامى كه گفت به قوم خود آيا مرتكب فحشا شويد (ناشايست را آوريد) و شمائيد بينايان

أَ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ

آيا شما با مردان گردائيد به شهوت نه زنان بلكه شمائيد گروهى نادانان