Wa Qāla Al-Ladhīna Lā Yarjūna Liqā'anā Lawlā 'Unzila `Alaynā Al-Malā'ikatu 'Aw Nará Rabbanā Laqadi Astakbarū Fī 'Anfusihim Wa `Atawā `Utūwan Kabīrāan
21و كسانى كه به لقاى ما اميد ندارند، گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند يا پروردگارمان را نمىبينيم؟» قطعاً در مورد خود تكبر ورزيدند و سخت سركشى كردند.
Yawma Yarawna Al-Malā'ikata Lā Bushrá Yawma'idhin Lilmujrimīna Wa Yaqūlūna Ĥijrāan Maĥjūrāan
22روزى كه فرشتگان را ببينند، آن روز براى گناهكاران بشارتى نيست، و مىگويند: «دور و ممنوع [از رحمت خداييد].»
Wa Qadimnā 'Ilá Mā `Amilū Min `Amalin Faja`alnāhu Habā'an Manthūrāan
23و به هر گونه كارى كه كردهاند مىپردازيم و آن را [چون] گَردى پراكنده مىسازيم.
'Aşĥābu Al-Jannati Yawma'idhin Khayrun Mustaqarrāan Wa 'Aĥsanu Maqīlāan
24آن روز، جايگاه اهل بهشت بهتر و استراحتگاهشان نيكوتر است.
Wa Yawma Tashaqqaqu As-Samā'u Bil-Ghamāmi Wa Nuzzila Al-Malā'ikatu Tanzīlāan
25و روزى كه آسمان با ابرى سپيد از هم مىشكافد و فرشتگان نزول يابند!
Al-Mulku Yawma'idhin Al-Ĥaqqu Lilrraĥmani Wa Kāna Yawmāan `Alá Al-Kāfirīna `Asīrāan
26آن روز، فرمانروايى بحق، از آنِ [خداىِ] رحمان است و روزى است كه بر كافران بسى دشوار است.
Wa Yawma Ya`ađđu Až-Žālimu `Alá Yadayhi Yaqūlu Yā Laytanī Attakhadhtu Ma`a Ar-Rasūli Sabīlāan
27و روزى است كه ستمكار دستهاى خود را مىگَزد [و] مىگويد: «اى كاش با پيامبر راهى برمىگرفتم.»
Yā Waylatī Laytanī Lam 'Attakhidh Fulānāan Khalīlāan
28«اى واى، كاش فلانى را دوست [خود] نگرفته بودم.
Laqad 'Ađallanī `Ani Adh-Dhikri Ba`da 'Idh Jā'anī Wa Kāna Ash-Shayţānu Lil'insāni Khadhūlāan
29او [بود كه] مرا به گمراهى كشانيد پس از آنكه قرآن به من رسيده بود.» و شيطان همواره فروگذارنده انسان است.
Wa Qāla Ar-Rasūlu Yā Rabbi 'Inna Qawmī Attakhadhū Hādhā Al-Qur'āna Mahjūrāan
30و پيامبر [خدا] گفت: «پروردگارا، قوم من اين قرآن را رها كردند.»
Wa Kadhalika Ja`alnā Likulli Nabīyin `Adūwan Mina Al-Mujrimīna Wa Kafá Birabbika Hādīāan Wa Naşīrāan
31و اين گونه براى هر پيامبرى دشمنى از گناهكاران قرار داديم، و همين بس كه پروردگارت راهبر و ياور توست.
Wa Qāla Al-Ladhīna Kafarū Lawlā Nuzzila `Alayhi Al-Qur'ānu Jumlatan Wāĥidatan Kadhālika Linuthabbita Bihi Fu'uādaka Wa Rattalnāhu Tartīlāan
32و كسانى كه كافر شدند، گفتند: «چرا قرآن يك جا بر او نازل نشده است؟» اين گونه [ما آن را به تدريج نازل كرديم] تا قلبت را به وسيله آن استوار گردانيم، و آن را به آرامى [بر تو] خوانديم.
Wa Lā Ya'tūnaka Bimathalin 'Illā Ji'nāka Bil-Ĥaqqi Wa 'Aĥsana Tafsīrāan
33و براى تو مَثَلى نياوردند، مگر آنكه [ما] حق را با نيكوترين بيان براى تو آورديم.
Al-Ladhīna Yuĥsharūna `Alá Wujūhihim 'Ilá Jahannama 'Ūlā'ika Sharrun Makānāan Wa 'Ađallu Sabīlāan
34كسانى كه- به رو درافتاده- به سوى جهنم رانده مىشوند، آنان بدترين جاى و گمترين راه را دارند.
Wa Laqad 'Ātaynā Mūsá Al-Kitāba Wa Ja`alnā Ma`ahu 'Akhāhu Hārūna Wazīrāan
35و به يقين [ما] به موسى كتاب [آسمانى] عطا كرديم، و برادرش هارون را همراه او دستيار [ش] گردانيديم.
Faqulnā Adh/habā 'Ilá Al-Qawmi Al-Ladhīna Kadhdhabū Bi'āyātinā Fadammarnāhum Tadmīrāan
36پس گفتيم: «هر دو به سوى قومى كه نشانههاى ما را به دروغ گرفتند برويد.» پس [ما] آنان را به سختى هلاك نموديم.
Wa Qawma Nūĥin Lammā Kadhdhabū Ar-Rusula 'Aghraqnāhum Wa Ja`alnāhum Lilnnāsi 'Āyatan Wa 'A`tadnā Lilžžālimīna `Adhābāan 'Alīmāan
37و قوم نوح را آن گاه كه پيامبران [خدا] را تكذيب كردند غرقشان ساختيم، و آنان را براى [همه] مردم عبرتى گردانيديم و براى ستمكاران عذابى پردرد آماده كردهايم.
Wa `Ādāan Wa Thamūda Wa 'Aşĥāba Ar-Rassi Wa Qurūnāan Bayna Dhālika Kathīrāan
38و [نيز] عاديان و ثموديان و اصحابِ رَسّ و نسلهاىِ بسيارى ميان اين [جماعتها] را [هلاك كرديم].
Wa Kullāan Đarabnā Lahu Al-'Amthāla Wa Kullāan Tabbarnā Tatbīrāan
39و براى همه آنان مَثَلها زديم و همه را زير و زبر كرديم.
Wa Laqad 'Atawā `Alá Al-Qaryati Allatī 'Umţirat Maţara As-Saw'i 'Afalam Yakūnū Yarawnahā Bal Kānū Lā Yarjūna Nushūrāan
40و قطعاً بر شهرى كه باران بلا بر آن بارانده شد گذشتهاند مگر آن را نديدهاند؟ [چرا،] ولى اميد به زنده شدن ندارند.
Wa 'Idhā R'awka 'In Yattakhidhūnaka 'Illā Huzūan 'Ahadhā Al-Ladhī Ba`atha Allāhu Rasūlāan
41و چون تو را ببينند، جز به ريشخندت نگيرند، [كه:] «آيا اين همان كسى است كه خدا او را به رسالت فرستاده است؟
'In Kāda Layuđillunā `An 'Ālihatinā Lawlā 'An Şabarnā `Alayhā Wa Sawfa Ya`lamūna Ĥīna Yarawna Al-`Adhāba Man 'Ađallu Sabīlāan
42چيزى نمانده بود كه ما را از خدايانمان- اگر بر آن ايستادگى نمىكرديم- منحرف كند. «و هنگامى كه عذاب را مىبينند به زودى خواهند دانست چه كسى گمراهتر است.
'Ara'ayta Mani Attakhadha 'Ilahahu Hawāhu 'Afa'anta Takūnu `Alayhi Wakīlāan
43آيا آن كس كه هواىِ [نفس] خود را معبود خويش گرفته است ديدى؟ آيا [مىتوانى] ضامنِ او باشى؟
'Am Taĥsabu 'Anna 'Aktharahum Yasma`ūna 'Aw Ya`qilūna 'In Hum 'Illā Kāl'an`ām Bal Hum 'Ađallu Sabīlāan
44يا گمان دارى كه بيشترشان مىشنوند يا مىانديشند؟ آنان جز مانند ستوران نيستند، بلكه گمراهترند.
'Alam Tará 'Ilá Rabbika Kayfa Madda Až-Žilla Wa Law Shā'a Laja`alahu Sākināan Thumma Ja`alnā Ash-Shamsa `Alayhi Dalīlāan
45آيا نديدهاى كه پروردگارت چگونه سايه را گسترده است؟ و اگر مىخواست، آن را ساكن قرار مىداد، آن گاه خورشيد را بر آن دليل گردانيديم.
Thumma Qabađnāhu 'Ilaynā Qabđāan Yasīrāan
46سپس آن [سايه] را اندك اندك به سوى خود بازمىگيريم.
Wa Huwa Al-Ladhī Ja`ala Lakumu Al-Layla Libāsāan Wa An-Nawma Subātāan Wa Ja`ala An-Nahāra Nushūrāan
47و اوست كسى كه شب را براى شما پوششى قرار داد و خواب را [مايه] آرامشى. و روز را زمان برخاستن [شما] گردانيد.
Wa Huwa Al-Ladhī 'Arsala Ar-Riyāĥa Bushrāan Bayna Yaday Raĥmatihi Wa 'Anzalnā Mina As-Samā'i Mā'an Ţahūrāan
48و اوست آن كس كه بادها را نويدى پيشاپيش رحمت خويش [باران] فرستاد و از آسمان، آبى پاك فرود آورديم،
Linuĥyiya Bihi Baldatan Maytāan Wa Nusqiyahu Mimmā Khalaqnā 'An`āmāan Wa 'Anāsīya Kathīrāan
49تا به وسيله آن سرزمينى پژمرده را زنده گردانيم و آن را به آنچه خلق كردهايم- از دامها و انسانهاى بسيار- بنوشانيم.
Wa Laqad Şarrafnāhu Baynahum Liyadhdhakkarū Fa'abá 'Aktharu An-Nāsi 'Illā Kufūrāan
50و قطعاً آن [پند] را ميان آنان گوناگون ساختيم تا توجه پيدا كنند، و [لى] بيشتر مردم جز ناسپاسى نخواستند.
Wa Law Shi'nā Laba`athnā Fī Kulli Qaryatin Nadhīrāan
51و اگر مىخواستيم قطعاً در هر شهرى هشداردهندهاى برمىانگيختيم.
Falā Tuţi`i Al-Kāfirīna Wa Jāhid/hum Bihi Jihādāan Kabīrāan
52پس، از كافران اطاعت مكن، و با [الهام گرفتن از] قرآن با آنان به جهادى بزرگ بپرداز.
Wa Huwa Al-Ladhī Maraja Al-Baĥrayni Hādhā `Adhbun Furātun Wa Hadhā Milĥun 'Ujājun Wa Ja`ala Baynahumā Barzakhāan Wa Ĥijrāan Maĥjūrāan
53و اوست كسى كه دو دريا را موجزنان به سوى هم روان كرد: اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است و ميان آن دو، مانع و حريمى استوار قرار داد.
Wa Huwa Al-Ladhī Khalaqa Mina Al-Mā'i Basharāan Faja`alahu Nasabāan Wa Şihrāan Wa Kāna Rabbuka Qadīrāan
54و اوست كسى كه از آب، بشرى آفريد و او را [داراى خويشاوندىِ] نَسَبى و دامادى قرار داد، و پروردگار تو همواره تواناست.
Wa Ya`budūna Min Dūni Allāhi Mā Lā Yanfa`uhum Wa Lā Yađurruhum Wa Kāna Al-Kāfiru `Alá Rabbihi Žahīrāan
55و غير از خدا چيزى را مىپرستند كه نه سودشان مىدهد و نه زيانشان مىرساند و كافر همواره در برابر پروردگار خود همپشت [شيطان] است.
Wa Mā 'Arsalnāka 'Illā Mubashshirāan Wa Nadhīrāan
56و تو را جز بشارتگر و بيمدهنده نفرستاديم.
Qul Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'Illā Man Shā'a 'An Yattakhidha 'Ilá Rabbihi Sabīlāan
57بگو: «بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم، جز اينكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.»
Wa Tawakkal `Alá Al-Ĥayyi Al-Ladhī Lā Yamūtu Wa Sabbiĥ Biĥamdihi Wa Kafá Bihi Bidhunūbi `Ibādihi Khabīrāan
58و بر آن زنده كه نمىميرد توكل كن و به ستايش او تسبيح گوى و همين بس كه او به گناهانِ بندگانش آگاه است.
Al-Ladhī Khalaqa As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Wa Mā Baynahumā Fī Sittati 'Ayyāmin Thumma Astawá `Alá Al-`Arshi Ar-Raĥmānu Fās'al Bihi Khabīrāan
59همان كسى كه آسمانها و زمين، و آنچه را كه ميان آن دو است، در شش روز آفريد. آن گاه بر عرش استيلا يافت. رحمتگر عام [اوست]. در باره وى از خبرهاى بپرس [كه مىداند].
Wa 'Idhā Qīla Lahum Asjudū Lilrraĥmani Qālū Wa Mā Ar-Raĥmānu 'Anasjudu Limā Ta'murunā Wa Zādahum Nufūrāan
60و چون به آنان گفته شود: « [خداى] رحمان را سجده كنيد»، مىگويند: «رحمان چيست؟ آيا براى چيزى كه ما را [بدان] فرمان مىدهى سجده كنيم؟» و بر رميدنشان مىافزايد.
Tabāraka Al-Ladhī Ja`ala Fī As-Samā'i Burūjāan Wa Ja`ala Fīhā Sirājāan Wa Qamarāan Munīrāan
61[فرخنده و] بزرگوار است آن كسى كه در آسمان برجهايى نهاد، و در آن، چراغ و ماهى نوربخش قرار داد.
Wa Huwa Al-Ladhī Ja`ala Al-Layla Wa An-Nahāra Khilfatan Liman 'Arāda 'An Yadhdhakkara 'Aw 'Arāda Shukūrāan
62و اوست كسى كه براى هر كس كه بخواهد عبرت گيرد يا بخواهد سپاسگزارى نمايد، شب و روز را جانشين يكديگر گردانيد.
Wa `Ibādu Ar-Raĥmani Al-Ladhīna Yamshūna `Alá Al-'Arđi Hawnāan Wa 'Idhā Khāţabahumu Al-Jāhilūna Qālū Salāmāan
63و بندگان خداى رحمان كسانىاند كه روى زمين به نرمى گام برمىدارند و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند به ملايمت پاسخ مىدهند.
Wa Al-Ladhīna Yabītūna Lirabbihim Sujjadāan Wa Qiyāmāan
64و آنانند كه در حال سجده يا ايستاده، شب را به روز مىآورند.
Wa Al-Ladhīna Yaqūlūna Rabbanā Aşrif `Annā `Adhāba Jahannama 'Inna `Adhābahā Kāna Gharāmāan
65و كسانىاند كه مىگويند: «پروردگارا، عذاب جهنم را از ما بازگردان كه عذابش سخت و دايمى است.
'Innahā Sā'at Mustaqarrāan Wa Muqāmāan
66و در حقيقت، آن بد قرارگاه و جايگاهى است.
Wa Al-Ladhīna 'Idhā 'Anfaqū Lam Yusrifū Wa Lam Yaqturū Wa Kāna Bayna Dhālika Qawāmāan
67و كسانىاند كه چون انفاق كنند، نه ولخرجى مىكنند و نه تنگ مىگيرند، و ميان اين دو [روش] حد وسط را برمىگزينند.
Wa Al-Ladhīna Lā Yad`ūna Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara Wa Lā Yaqtulūna An-Nafsa Allatī Ĥarrama Allāhu 'Illā Bil-Ĥaqqi Wa Lā Yaznūna Wa Man Yaf`al Dhālika Yalqa 'Athāmāan
68و كسانىاند كه با خدا معبودى ديگر نمىخوانند و كسى را كه خدا [خونش را] حرام كرده است جز به حق نمىكُشند، و زنا نمىكنند، و هر كس اينها را انجام دهد سزايش را دريافت خواهد كرد.
Yuđā`af Lahu Al-`Adhābu Yawma Al-Qiyāmati Wa Yakhlud Fīhi Muhānāan
69براى او در روز قيامت عذاب دو چندان مىشود و پيوسته در آن خوار مىماند.
'Illā Man Tāba Wa 'Āmana Wa `Amila `Amalāan Şāliĥāan Fa'ūlā'ika Yubaddilu Allāhu Sayyi'ātihim Ĥasanātin Wa Kāna Allāhu Ghafūrāan Raĥīmāan
70مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و كار شايسته كند. پس خداوند بديهايشان را به نيكيها تبديل مىكند، و خدا همواره آمرزنده مهربان است.
Wa Man Tāba Wa `Amila Şāliĥāan Fa'innahu Yatūbu 'Ilá Allāhi Matābāan
71و هر كس توبه كند و كار شايسته انجام دهد، در حقيقت به سوى خدا بازمىگردد.
Wa Al-Ladhīna Lā Yash/hadūna Az-Zūra Wa 'Idhā Marrū Bil-Laghwi Marrū Kirāmāan
72و كسانىاند كه گواهى دروغ نمىدهند و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مىگذرند.
Wa Al-Ladhīna 'Idhā Dhukkirū Bi'āyāti Rabbihim Lam Yakhirrū `Alayhā Şummāan Wa `Umyānāan
73و كسانىاند كه چون به آيات پروردگارشان تذكر داده شوند، كر و كور روى آن نمىافتند.
Wa Al-Ladhīna Yaqūlūna Rabbanā Hab Lanā Min 'Azwājinā Wa Dhurrīyātinā Qurrata 'A`yunin Wa Aj`alnā Lilmuttaqīna 'Imāmāan
74و كسانىاند كه مىگويند: «پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن ده كه مايه روشنىِ چشمان [ما] باشد، و ما را پيشواى پرهيزگاران گردان.»
'Ūlā'ika Yujzawna Al-Ghurfata Bimā Şabarū Wa Yulaqqawna Fīhā Taĥīyatan Wa Salāmāan
75اينانند كه به [پاس] آنكه صبر كردند، غرفه [هاى بهشت را] پاداش خواهند يافت و در آنجا با سلام و درود مواجه خواهند شد.
Khālidīna Fīhā Ĥasunat Mustaqarrāan Wa Muqāmāan
76در آنجا، جاودانه خواهند ماند. چه خوش قرارگاه و مقامى!
Qul Mā Ya`ba'u Bikum Rabbī Lawlā Du`ā'uukum Faqad Kadhdhabtum Fasawfa Yakūnu Lizāmāan
77بگو: «اگر دعاى شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمىكند. در حقيقت شما به تكذيب پرداختهايد و به زودى [عذاب بر شما] لازم خواهد شد.»
سوره الشعراء
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Ţā-Sīn-Mīm
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ طا، سين، ميم.
Tilka 'Āyātu Al-Kitābi Al-Mubīni
2اين است آيههاى كتاب روشنگر.
La`allaka Bākhi`un Nafsaka 'Allā Yakūnū Mu'uminīna
3شايد تو از اينكه [مشركان] ايمان نمىآورند، جان خود را تباه سازى.
'In Nasha' Nunazzil `Alayhim Mina As-Samā'i 'Āyatan Fažallat 'A`nāquhum Lahā Khāđi`īna
4اگر بخواهيم، معجزهاى از آسمان بر آنان فرود مىآوريم، تا در برابر آن، گردنهايشان خاضع گردد.
Wa Mā Ya'tīhim Min Dhikrin Mina Ar-Raĥmani Muĥdathin 'Illā Kānū `Anhu Mu`riđīna
5و هيچ تذكّر جديدى از سوى [خداى] رحمان برايشان نيامد جز اينكه همواره از آن روى برمىتافتند.
Faqad Kadhdhabū Fasaya'tīhim 'Anbā'u Mā Kānū Bihi Yastahzi'ūn
6[آنان] در حقيقت به تكذيب پرداختند، و به زودى خبر آنچه كه بدان ريشخند مى كردند، بديشان خواهد رسيد.
'Awalam Yarawā 'Ilá Al-'Arđi Kam 'Anbatnā Fīhā Min Kulli Zawjin Karīmin
7مگر در زمين ننگريستهاند كه چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زيبا رويانيدهايم؟
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
8قطعاً در اين [هنرنمايى] عبرتى است و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نيستند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
9و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Wa 'Idh Nādá Rabbuka Mūsá 'Ani A'ti Al-Qawma Až-Žālimīna
10و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا درداد كه به سوى قوم ستمكار برو:
Qawma Fir`awna 'Alā Yattaqūna
11قوم فرعون آيا پروا ندارند؟!
Qāla Rabbi 'Innī 'Akhāfu 'An Yukadhdhibūni
12گفت: «پروردگارا، مىترسم مرا تكذيب كنند،
Wa Yađīqu Şadrī Wa Lā Yanţaliqu Lisānī Fa'arsil 'Ilá Hārūna
13و سينهام تنگ مىگردد، و زبانم باز نمىشود، پس به سوى هارون بفرست.
Wa Lahum `Alayya Dhanbun Fa'akhāfu 'An Yaqtulūni
14و [از طرفى] آنان بر [گردن] من خونى دارند و مىترسم مرا بكشند.»
Qāla Kallā Fādh/habā Bi'āyātinā 'Innā Ma`akum Mustami`ūna
15فرمود: «نه، چنين نيست نشانههاى ما را [براى آنان] ببريد كه ما با شما شنوندهايم.»
Fa'tiyā Fir`awna Faqūlā 'Innā Rasūlu Rabbi Al-`Ālamīna
16پس به سوى فرعون برويد و بگوييد: «ما پيامبر پروردگار جهانيانيم،
'An 'Arsil Ma`anā Banī 'Isrā'īla
17فرزندان اسرائيل را با ما بفرست.»
Qāla 'Alam Nurabbika Fīnā Walīdāan Wa Labithta Fīnā Min `Umurika Sinīna
18[فرعون] گفت: «آيا تو را از كودكى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى؟
Wa Fa`alta Fa`lataka Allatī Fa`alta Wa 'Anta Mina Al-Kāfirīna
19و [سرانجام] كار خود را كردى، و تو از ناسپاسانى.»
Qāla Fa`altuhā 'Idhāan Wa 'Anā Mina Ađ-Đāllīn
20گفت: «آن را هنگامى مرتكب شدم كه از گمراهان بودم،
Fafarartu Minkum Lammā Khiftukum Fawahaba Lī Rabbī Ĥukmāan Wa Ja`alanī Mina Al-Mursalīna
21و چون از شما ترسيدم، از شما گريختم، تا پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد.
Wa Tilka Ni`matun Tamunnuhā `Alayya 'An `Abbadta Banī 'Isrā'īla
22و [آيا] اينكه فرزندان اسرائيل را بنده [خود] ساختهاى نعمتى است كه منّتش را بر من مىنهى؟»
Qāla Fir`awnu Wa Mā Rabbu Al-`Ālamīna
23فرعون گفت: «و پروردگار جهانيان چيست؟»
Qāla Rabbu As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā 'In Kuntum Mūqinīna
24گفت: «پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است- اگر اهل يقين باشيد.»
Qāla Liman Ĥawlahu 'Alā Tastami`ūna
25[فرعون] به كسانى كه پيرامونش بودند گفت: «آيا نمىشنويد؟»
Qāla Rabbukum Wa Rabbu 'Ābā'ikumu Al-'Awwalīna
26[موسى دوباره] گفت: «پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما.»
Qāla 'Inna Rasūlakumu Al-Ladhī 'Ursila 'Ilaykum Lamajnūnun
27[فرعون] گفت: «واقعاً اين پيامبرى كه به سوى شما فرستاده شده، سخت ديوانه است.»
Qāla Rabbu Al-Mashriqi Wa Al-Maghribi Wa Mā Baynahumā 'In Kuntum Ta`qilūna
28[موسى] گفت: «پروردگار خاور و باختر و آنچه ميان آن دو است- اگر تعقّل كنيد.»
Qāla La'ini Attakhadhta 'Ilahāan Ghayrī La'aj`alannaka Mina Al-Masjūnīna
29[فرعون] گفت: «اگر خدايى غير از من اختيار كنى قطعاً تو را از [جمله] زندانيان خواهم ساخت.»
Qāla 'Awalaw Ji'tuka Bishay'in Mubīnin
30گفت: «گر چه براى تو چيزى آشكار بياورم؟»
Qāla Fa'ti Bihi 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna
31گفت: «اگر راست مىگويى آن را بياور.»
Fa'alqá `Aşāhu Fa'idhā Hiya Thu`bānun Mubīnun
32پس عصاى خود بيفكند و بناگاه آن اژدرى نمايان شد.
Wa Naza`a Yadahu Fa'idhā Hiya Bayđā'u Lilnnāžirīna
33و دستش را بيرون كشيد و بناگاه آن براى تماشاگران سپيد مىنمود.
Qāla Lilmala'i Ĥawlahu 'Inna Hādhā Lasāĥirun `Alīmun
34[فرعون] به سرانى كه پيرامونش بودند گفت: «واقعاً اين ساحرى بسيار داناست.
Yurīdu 'An Yukhrijakum Min 'Arđikum Bisiĥrihi Famādhā Ta'murūna
35مىخواهد با سحر خود، شما را از سرزمينتان بيرون كند، اكنون چه رأى مىدهيد؟»
Qālū Arjih Wa 'Akhāhu Wa Ab`ath Fī Al-Madā'ini Ĥāshirīna
36گفتند: «او و برادرش را در بند دار و گردآورندگان را به شهرها بفرست،
Ya'tūka Bikulli Saĥĥārin `Alīmin
37تا هر ساحر ماهرى را نزد تو بياورند.»
Fajumi`a As-Saĥaratu Limīqāti Yawmin Ma`lūmin
38پس ساحران براى موعد روزى معلوم گردآورى شدند.
Wa Qīla Lilnnāsi Hal 'Antum Mujtami`ūna
39و به توده مردم گفته شد: «آيا شما هم جمع خواهيد شد؟
La`allanā Nattabi`u As-Saĥarata 'In Kānū Humu Al-Ghālibīna
40بدين اميد كه اگر ساحران غالب شدند از آنان پيروى كنيم؟»
Falammā Jā'a As-Saĥaratu Qālū Lifir`awna 'A'inna Lanā La'ajrāan 'In Kunnā Naĥnu Al-Ghālibīna
41و چون ساحران پيش فرعون آمدند، گفتند: «آيا اگر ما غالب آييم واقعاً براى ما مزدى خواهد بود؟»
Qāla Na`am Wa 'Innakum 'Idhāan Lamina Al-Muqarrabīna
42گفت: «آرى، و در آن صورت شما حتماً از [زمره] مقرّبان خواهيد شد.»
Qāla Lahum Mūsá 'Alqū Mā 'Antum Mulqūna
43موسى به آنان گفت: «آنچه را شما مىاندازيد بيندازيد.»
Fa'alqawā Ĥibālahum Wa `Işīyahum Wa Qālū Bi`izzati Fir`awna 'Innā Lanaĥnu Al-Ghālibūna
44پس ريسمانها و چوبدستىهايشان را انداختند و گفتند: «به عزّت فرعون كه ما حتماً پيروزيم.»
Fa'alqá Mūsá `Aşāhu Fa'idhā Hiya Talqafu Mā Ya'fikūna
45پس موسى عصايش را انداخت و بناگاه هر چه را به دروغ برساخته بودند بلعيد.
Fa'ulqiya As-Saĥaratu Sājidīna
46در نتيجه، ساحران به حالت سجده درافتادند.
Qālū 'Āmannā Birabbi Al-`Ālamīna
47گفتند: «به پروردگار جهانيان ايمان آورديم:
Rabbi Mūsá Wa Hārūna
48پروردگار موسى و هارون.»
Qāla 'Āmantum Lahu Qabla 'An 'Ādhana Lakum 'Innahu Lakabīrukumu Al-Ladhī `Allamakumu As-Siĥra Falasawfa Ta`lamūna La'uqaţţi`anna 'Aydiyakum Wa 'Arjulakum Min Khilāfin Wa La'uşallibannakum 'Ajma`īna
49گفت: « [آيا] پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ قطعاً او همان بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است. به زودى خواهيد دانست. حتماً دستها و پاهاى شما را از چپ و راست خواهم بريد و همهتان را به دار خواهم آويخت.»
Qālū Lā Đayra 'Innā 'Ilá Rabbinā Munqalibūna
50گفتند: «باكى نيست، ما روى به سوى پروردگار خود مىآوريم.
'Innā Naţma`u 'An Yaghfira Lanā Rabbunā Khaţāyānā 'An Kunnā 'Awwala Al-Mu'uminīna
51ما اميدواريم كه پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشايد، [چرا] كه نخستين ايمانآورندگان بوديم.»
Wa 'Awĥaynā 'Ilá Mūsá 'An 'Asri Bi`ibādī 'Innakum Muttaba`ūna
52و به موسى وحى كرديم كه: «بندگان مرا شبانه حركت ده، زيرا شما مورد تعقيب قرار خواهيد گرفت.»
Fa'arsala Fir`awnu Fī Al-Madā'ini Ĥāshirīna
53پس فرعون مأموران جمعآورى [خود را] به شهرها فرستاد،
'Inna Hā'uulā' Lashirdhimatun Qalīlūna
54[و گفت:] «اينها عدّهاى ناچيزند.
Wa 'Innahum Lanā Laghā'ižūna
55و راستى آنها ما را بر سر خشم آوردهاند،
Wa 'Innā Lajamī`un Ĥādhirūna
56و [لى] ما همگى به حال آمادهباش درآمدهايم.»
Fa'akhrajnāhum Min Jannātin Wa `Uyūnin
57سرانجام، ما آنان را از باغستانها و چشمهسارها،
Wa Kunūzin Wa Maqāmin Karīmin
58و گنجينهها و جايگاههاى پرناز و نعمت بيرون كرديم.
Kadhālika Wa 'Awrathnāhā Banī 'Isrā'īla
59[اراده ما] چنين بود، و آن [نعمتها] را به فرزندان اسرائيل ميراث داديم.
Fa'atba`ūhum Mushriqīna
60پس هنگام برآمدن آفتاب، آنها را تعقيب كردند.
Falammā Tarā'á Al-Jam`āni Qāla 'Aşĥābu Mūsá 'Innā Lamudrakūna
61چون دو گروه، همديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: «ما قطعاً گرفتار خواهيم شد.»
Qāla Kallā 'Inna Ma`iya Rabbī Sayahdīni
62گفت: «چنين نيست، زيرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد.»
Fa'awĥaynā 'Ilá Mūsá 'Ani Ađrib Bi`aşāka Al-Baĥra Fānfalaqa Fakāna Kullu Firqin Kālţţawdi Al-`Ažīmi
63پس به موسى وحى كرديم: «با عصاى خود بر اين دريا بزن.» تا از هم شكافت، و هر پارهاى همچون كوهى سترگ بود.
Wa 'Azlafnā Thamma Al-'Ākharīna
64و ديگران را بدانجا نزديك گردانيديم.
Wa 'Anjaynā Mūsá Wa Man Ma`ahu 'Ajma`īna
65و موسى و همه كسانى را كه همراه او بودند نجات داديم
Thumma 'Aghraqnā Al-'Ākharīna
66آن گاه ديگران را غرق كرديم.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
67مسلّماً در اين [واقعه] عبرتى بود، و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
68و قطعاً پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Wa 'Atlu `Alayhim Naba'a 'Ibrāhīma
69و بر آنان گزارش ابراهيم را بخوان.
'Idh Qāla Li'abīhi Wa Qawmihi Mā Ta`budūna
70آن گاه كه به پدر خود و قومش گفت: «چه مىپرستيد؟»
Qālū Na`budu 'Aşnāmāan Fanažallu Lahā `Ākifīna
71گفتند: «بتانى را مىپرستيم و همواره ملازم آنهاييم.»
Qāla Hal Yasma`ūnakum 'Idh Tad`ūna
72گفت: «آيا وقتى دعا مىكنيد، از شما مىشنوند؟
'Aw Yanfa`ūnakum 'Aw Yađurrūna
73يا به شما سود يا زيان مىرسانند؟»
Qālū Bal Wajadnā 'Ābā'anā Kadhālika Yaf`alūna
74گفتند: «نه، بلكه پدران خود را يافتيم كه چنين مىكردند.»
Qāla 'Afara'aytum Mā Kuntum Ta`budūna
75گفت: «آيا در آنچه مىپرستيدهايد تأمّل كردهايد؟
'Antum Wa 'Ābā'uukumu Al-'Aqdamūna
76شما و پدران پيشين شما؟
Fa'innahum `Adūwun Lī 'Illā Rabba Al-`Ālamīna
77قطعاً همه آنها- جز پروردگار جهانيان- دشمن منند.
Al-Ladhī Khalaqanī Fahuwa Yahdīni
78آن كس كه مرا آفريده و همو راهنماييم مىكند،
Wa Al-Ladhī Huwa Yuţ`imunī Wa Yasqīni
79و آن كس كه او به من خوراك مىدهد و سيرابم مىگرداند،
Wa 'Idhā Mariđtu Fahuwa Yashfīni
80و چون بيمار شوم او مرا درمان مىبخشد،
Wa Al-Ladhī Yumītunī Thumma Yuĥyīni
81و آن كس كه مرا مىميراند و سپس زندهام مىگرداند،
Wa Al-Ladhī 'Aţma`u 'An Yaghfira Lī Khaţī'atī Yawma Ad-Dīni
82و آن كس كه اميد دارم روز پاداش، گناهم را بر من ببخشايد.»
Rabbi Hab Lī Ĥukmāan Wa 'Alĥiqnī Biş-Şāliĥīna
83پروردگارا، به من دانش عطا كن و مرا به صالحان ملحق فرماى،
Wa 'Aj`al Lī Lisāna Şidqin Fī Al-'Ākhirīna
84و براى من در [ميان] آيندگان آوازه نيكو گذار،
Wa Aj`alnī Min Warathati Jannati An-Na`īmi
85و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان،
Wa Aghfir Li'abī 'Innahu Kāna Mina Ađ-Đāllīna
86و بر پدرم ببخشاى كه او از گمراهان بود،
Wa Lā Tukhzinī Yawma Yub`athūna
87و روزى كه [مردم] برانگيخته مىشوند رسوايم مكن:
Yawma Lā Yanfa`u Mālun Wa Lā Banūna
88روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمىدهد،
'Illā Man 'Atá Allāha Biqalbin Salīmin
89مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد.
Wa 'Uzlifati Al-Jannatu Lilmuttaqīna
90و [آن روز] بهشت براى پرهيزگاران نزديك مىگردد.
Wa Burrizati Al-Jaĥīmu Lilghāwīna
91و جهنّم براى گمراهان نمودار مىشود.
Wa Qīla Lahum 'Ayna Mā Kuntum Ta`budūna
92و به آنان گفته مىشود: «آنچه جز خدا مىپرستيديد كجايند؟
Min Dūni Allāhi Hal Yanşurūnakum 'Aw Yantaşirūna
93آيا ياريتان مىكنند يا خود را يارى مىدهند؟»
Fakubkibū Fīhā Hum Wa Al-Ghāwūna
94پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افكنده مىشوند،
Wa Junūdu 'Iblīsa 'Ajma`ūna
95و [نيز] همه سپاهيان ابليس.
Qālū Wa Hum Fīhā Yakhtaşimūna
96آنها در آنجا با يكديگر ستيزه مىكنند [و] مىگويند:
Ta-Allāhi 'In Kunnā Lafī Đalālin Mubīnin
97«سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم،
'Idh Nusawwīkum Birabbi Al-`Ālamīna
98آن گاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مىكرديم،
Wa Mā 'Ađallanā 'Illā Al-Mujrimūna
99و جز تباهكاران ما را گمراه نكردند،
Famā Lanā Min Shāfi`īna
100در نتيجه شفاعتگرانى نداريم،
Wa Lā Şadīqin Ĥamīmin
101و نه دوستى نزديك.
Falaw 'Anna Lanā Karratan Fanakūna Mina Al-Mu'uminīna
102و اى كاش كه بازگشتى براىِ ما بود و از مؤمنان مىشديم.»
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
103حقاً در اين [سرگذشت درس] عبرتى است و [لى] بيشترشان مؤمن نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
104و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Kadhdhabat Qawmu Nūĥin Al-Mursalīna
105قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند.
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Nūĥun 'Alā Tattaqūna
106چون برادرشان نوح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
107من براى شما فرستادهاى درخور اعتمادم
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
108از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد،
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajrī 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
109و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
110پس، از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.»
Qālū 'Anu'uminu Laka Wa Attaba`aka Al-'Ardhalūna
111گفتند: «آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كردهاند؟»
Qāla Wa Mā `Ilmī Bimā Kānū Ya`malūna
112[نوح] گفت: «به [جزئيات] آنچه مىكردهاند چه آگاهى دارم؟
'In Ĥisābuhum 'Illā `Alá Rabbī Law Tash`urūna
113حسابشان- اگر درمىيابيد- جز با پروردگارم نيست.
Wa Mā 'Anā Biţāridi Al-Mu'uminīna
114و من طردكننده مؤمنان نيستم.
'In 'Anā 'Illā Nadhīrun Mubīnun
115من جز هشداردهندهاى آشكار [بيش] نيستم.»
Qālū La'in Lam Tantahi Yā Nūĥu Latakūnanna Mina Al-Marjūmīna
116گفتند: «اى نوح، اگر دست برندارى قطعاً از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود.»
Qāla Rabbi 'Inna Qawmī Kadhdhabūni
117گفت: «پروردگارا، قوم من مرا تكذيب كردند
Fāftaĥ Baynī Wa Baynahum Fatĥāan Wa Najjinī Wa Man Ma`ī Mina Al-Mu'uminīna
118ميان من و آنان فيصله ده، و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است نجات بخش.»
Fa'anjaynāhu Wa Man Ma`ahu Fī Al-Fulki Al-Mashĥūni
119پس او و هر كه را در آن كشتىِ آكنده با او بود، رهانيديم
Thumma 'Aghraqnā Ba`du Al-Bāqīna
120آن گاه باقىماندگان را غرق كرديم.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
121قطعاً در اين [ماجرا درس] عبرتى بود، و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
122و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Kadhdhabat `Ādun Al-Mursalīna
123عاديان، پيامبران [خدا] را تكذيب كردند.
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Hūdun 'Alā Tattaqūna
124آن گاه كه برادرشان هود به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
125من براى شما فرستادهاى درخور اعتمادم.
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
126از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajrī 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
127و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.
'Atabnūna Bikulli Rī`in 'Āyatan Ta`bathūna
128آيا بر هر تپّهاى بنايى مىسازيد كه [در آن] دست به بيهودهكارى زنيد؟
Wa Tattakhidhūna Maşāni`a La`allakum Takhludūna
129و كاخهاى استوار مىگيريد به اميد آنكه جاودانه بمانيد؟
Wa 'Idhā Baţashtum Baţashtum Jabbārīna
130و چون حملهور مىشويد [چون] زورگويان حملهور مىشويد؟
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
131پس، از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد.
Wa Attaqū Al-Ladhī 'Amaddakum Bimā Ta`lamūna
132و از آن كس كه شما را به آنچه مىدانيد مدد كرد پروا داريد:
'Amaddakum Bi'an`āmin Wa Banīna
133شما را به [دادنِ] دامها و پسران مدد كرد،
Wa Jannātin Wa `Uyūnin
134و به [دادن] باغها و چشمهساران
'Innī 'Akhāfu `Alaykum `Adhāba Yawmin `Ažīmin
135من از عذابِ روزى هولناك بر شما مىترسم.»
Qālū Sawā'un `Alaynā 'Awa`ažta 'Am Lam Takun Mina Al-Wā`ižīna
136گفتند: «خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما يكسان است.
'In Hādhā 'Illā Khuluqu Al-'Awwalīna
137اين جز شيوه پيشينيان نيست.
Wa Mā Naĥnu Bimu`adhdhabīna
138و ما عذاب نخواهيم شد.»
Fakadhdhabūhu Fa'ahlaknāhum 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
139پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم. قطعاً در اين [ماجرا درس] عبرتى بود، و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
140و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Kadhdhabat Thamūdu Al-Mursalīna
141ثموديان، پيامبران [خدا] را تكذيب كردند
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Şāliĥun 'Alā Tattaqūna
142آن گاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
143من براى شما فرستادهاى درخور اعتمادم.
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
144از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
145و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.
'Atutrakūna Fī Mā Hāhunā 'Āminīna
146آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مىكنند؟
Fī Jannātin Wa `Uyūnin
147در باغها و در كنار چشمهساران،
Wa Zurū`in Wa Nakhlin Ţal`uhā Hađīmun
148و كشتزارها و خرمابُنانى كه شكوفههايشان لطيف است؟
Wa Tanĥitūna Mina Al-Jibāli Buyūtāan Fārihīna
149و هنرمندانه [براى خود] از كوهها خانههايى مىتراشيد.
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
150از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.
Wa Lā Tuţī`ū 'Amra Al-Musrifīna
151و فرمان افراطگران را پيروى مكنيد:
Al-Ladhīna Yufsidūna Fī Al-'Arđi Wa Lā Yuşliĥūna
152آنان كه در زمين فساد مىكنند و اصلاح نمىكنند.»
Qālū 'Innamā 'Anta Mina Al-Musaĥĥarīna
153گفتند: «قطعاً تو از افسونشدگانى.
Mā 'Anta 'Illā Basharun Mithlunā Fa'ti Bi'āyatin 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna
154تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى. اگر راست مىگويى معجزهاى بياور.»
Qāla Hadhihi Nāqatun Lahā Shirbun Wa Lakum Shirbu Yawmin Ma`lūmin
155گفت: «اين ماده شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معيّن نوبت آب شماست.
Wa Lā Tamassūhā Bisū'in Faya'khudhakum `Adhābu Yawmin `Ažīmin
156و به آن گزندى مرسانيد كه عذابِ روزى هولناك شما را فرومىگيرد.»
Fa`aqarūhā Fa'aşbaĥū Nādimīna
157پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند.
Fa'akhadhahumu Al-`Adhābu 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
158آن گاه آنان را عذاب فروگرفت. قطعاً در اين [ماجرا] عبرتى است، و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
159و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Kadhdhabat Qawmu Lūţin Al-Mursalīna
160قوم لوط فرستادگان را تكذيب كردند.
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Lūţun 'Alā Tattaqūna
161آن گاه كه برادرشان لوط به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
162من براى شما فرستادهاى درخور اعتمادم.
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
163از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد.
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
164و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.
'Ata'tūna Adh-Dhukrāna Mina Al-`Ālamīna
165آيا از ميان مردم جهان، با مردها درمىآميزيد؟
Wa Tadharūna Mā Khalaqa Lakum Rabbukum Min 'Azwājikum Bal 'Antum Qawmun `Ādūna
166و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وامىگذاريد؟ [نه،] بلكه شما مردمى تجاوزكاريد.»
Qālū La'in Lam Tantahi Yā Lūţu Latakūnanna Mina Al-Mukhrajīna
167گفتند: «اى لوط، اگر دست برندارى، قطعاً از اخراجشدگان خواهى بود.»
Qāla 'Innī Li`amalikum Mina Al-Qālīna
168گفت: «به راستى من دشمن كردار شمايم.
Rabbi Najjinī Wa 'Ahlī Mimmā Ya`malūna
169پروردگارا، مرا و كسانِ مرا از آنچه انجام مىدهند رهايى بخش.»
Fanajjaynāhu Wa 'Ahlahu 'Ajma`īna
170پس او و كسانش را همگى، رهانيديم-
'Illā `Ajūzāan Fī Al-Ghābirīna
171جز پير زنى كه از باقىماندگان [در خاكستر آتش] بود.
Thumma Dammarnā Al-'Ākharīna
172سپس ديگران را سخت هلاك كرديم.
Wa 'Amţarnā `Alayhim Maţarāan Fasā'a Maţaru Al-Mundharīna
173و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فروريختيم. و چه بد بود باران بيمدادهشدگان.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
174قطعاً در اين [عقوبت] عبرتى است، و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
175و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Kadhdhaba 'Aşĥābu Al-'Aykati Al-Mursalīna
176اصحاب ايكه فرستادگان را تكذيب كردند.
'Idh Qāla Lahum Shu`aybun 'Alā Tattaqūna
177آن گاه كه شعيب به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
178من براى شما فرستادهاى درخور اعتمادم.
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
179از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد.
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
180و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.
'Awfū Al-Kayla Wa Lā Takūnū Mina Al-Mukhsirīna
181پيمانه را تمام دهيد و از كمفروشان مباشيد.
Wa Zinū Bil-Qisţāsi Al-Mustaqīmi
182و با ترازوى درست بسنجيد.
Wa Lā Tabkhasū An-Nāsa 'Ashyā'ahum Wa Lā Ta`thawā Fī Al-'Arđi Mufsidīna
183و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد برمداريد.
Wa Attaqū Al-Ladhī Khalaqakum Wa Al-Jibillata Al-'Awwalīna
184و از آن كس كه شما و خلق [انبوه] گذشته را آفريده است پروا كنيد.»
Qālū 'Innamā 'Anta Mina Al-Musaĥĥarīna
185گفتند: «تو واقعاً از افسونشدگانى.»
Wa Mā 'Anta 'Illā Basharun Mithlunā Wa 'In Nažunnuka Lamina Al-Kādhibīna
186«و تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى، و قطعاً تو را از دروغگويان مىدانيم.
Fa'asqiţ `Alaynā Kisafāan Mina As-Samā'i 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna
187پس اگر از راستگويانى، پارهاى از آسمان بر [سر] ما بيفكن.»
Qāla Rabbī 'A`lamu Bimā Ta`malūna
188[شعيب] گفت: «پروردگارم به آنچه مىكنيد داناتر است.»
Fakadhdhabūhu Fa'akhadhahum `Adhābu Yawmi Až-Žullati 'Innahu Kāna `Adhāba Yawmin `Ažīmin
189پس او را تكذيب كردند، و عذابِ روزِ ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت. به راستى آن، عذابِ روزى هولناك بود.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
190قطعاً در اين [عقوبت درسِ] عبرتى است، و [لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
191و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است.
Wa 'Innahu Latanzīlu Rabbi Al-`Ālamīna
192و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است.
Nazala Bihi Ar-Rūĥu Al-'Amīnu
193«روح الامين» آن را بر دلت نازل كرد،
`Alá Qalbika Litakūna Mina Al-Mundhirīna
194تا از [جمله] هشداردهندگان باشى
Bilisānin `Arabīyin Mubīnin
195به زبان عربى روشن،
Wa 'Innahu Lafī Zuburi Al-'Awwalīna
196و [وصفِ] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است.
'Awalam Yakun Lahum 'Āyatan 'An Ya`lamahu `Ulamā'u Banī 'Isrā'īla
197آيا براى آنان، اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنى اسرائيل از آن اطّلاع دارند؟
Wa Law Nazzalnāhu `Alá Ba`đi Al-'A`jamīna
198و اگر آن را بر برخى از غير عربزبانان نازل مىكرديم،
Faqara'ahu `Alayhim Mā Kānū Bihi Mu'uminīna
199و [پيامبر] آن را بر ايشان مىخواند به آن ايمان نمىآوردند.
Kadhālika Salaknāhu Fī Qulūbi Al-Mujrimīna
200اين گونه در دلهاى گناهكاران، [انكار را] راه مىدهيم:
Lā Yu'uminūna Bihi Ĥattá Yarawā Al-`Adhāba Al-'Alīma
201كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند،
Faya'tiyahum Baghtatan Wa Hum Lā Yash`urūna
202كه به طور ناگهانى- در حالى كه بىخبرند- بديشان برسد.
Fayaqūlū Hal Naĥnu Munžarūna
203و بگويند: «آيا مهلت خواهيم يافت؟»
'Afabi`adhābinā Yasta`jilūna
204پس آيا عذاب ما را به شتاب مىخواهند؟
'Afara'ayta 'In Matta`nāhum Sinīna
205مگر نمىدانى كه اگر سالها آنان را برخوردار كنيم،
Thumma Jā'ahum Mā Kānū Yū`adūna
206و آن گاه آنچه كه [بدان] بيم داده مىشوند بديشان برسد،
Mā 'Aghná `Anhum Mā Kānū Yumatta`ūna
207آنچه از آن برخوردار مىشدند، به كارشان نمىآيد [و عذاب را از آنان دفع نمىكند]؟
Wa Mā 'Ahlaknā Min Qaryatin 'Illā Lahā Mundhirūna
208و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود.
Dhikrá Wa Mā Kunnā Žālimīna
209[تا آنان را] تذكّر [دهند] و ما ستمكار نبودهايم.
Wa Mā Tanazzalat Bihi Ash-Shayāţīnu
210و شيطانها آن را فرود نياوردهاند.
Wa Mā Yanbaghī Lahum Wa Mā Yastaţī`ūna
211و آنان را نسزد و نمىتوانند [وحى كنند].
'Innahum `Ani As-Sam`i Lama`zūlūna
212در حقيقت آنها از شنيدن، معزول [و محروم] اند.
Falā Tad`u Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara Fatakūna Mina Al-Mu`adhdhabīna
213پس با خدا، خداى ديگر مخوان كه از عذابشدگان خواهى شد.
Wa 'Andhir `Ashīrataka Al-'Aqrabīna
214و خويشانِ نزديكت را هشدار ده.
Wa Akhfiđ Janāĥaka Limani Attaba`aka Mina Al-Mu'uminīna
215و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كردهاند، بال خود را فرو گستر.
Fa'in `Aşawka Faqul 'Innī Barī'un Mimmā Ta`malūna
216و اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: «من از آنچه مىكنيد بيزارم.»
Wa Tawakkal `Alá Al-`Azīzi Ar-Raĥīmi
217و بر [خداىِ] عزيزِ مهربان توكّل كن،
Al-Ladhī Yarāka Ĥīna Taqūmu
218آن كس كه چون [به نماز] برمىخيزى تو را مىبيند،
Wa Taqallubaka Fī As-Sājidīna
219و حركت تو را در ميان سجده كنندگان [مىنگرد].
'Innahu Huwa As-Samī`u Al-`Alīmu
220او همان شنواى داناست.
Hal 'Unabbi'ukum `Alá Man Tanazzalu Ash-Shayāţīnu
221آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى فرود مىآيند؟
Tanazzalu `Alá Kulli 'Affākin 'Athīmin
222بر هر دروغزن گناهكارى فرود مىآيند،
Yulqūna As-Sam`a Wa 'Aktharuhum Kādhibūna
223كه [دزدانه] گوش فرا مىدارند و بيشترشان دروغگويند،
Wa Ash-Shu`arā'u Yattabi`uhumu Al-Ghāwūna
224و شاعران را گمراهان پيروى مىكنند.
'Alam Tará 'Annahum Fī Kulli Wādin Yahīmūna
225آيا نديدهاى كه آنان در هر واديى سرگردانند؟
Wa 'Annahum Yaqūlūna Mā Lā Yaf`alūna
226و آنانند كه چيزهايى مىگويند كه انجام نمىدهند.
'Illā Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Wa Dhakarū Allaha Kathīrāan Wa Antaşarū Min Ba`di Mā Žulimū Wa Saya`lamu Al-Ladhīna Žalamū 'Ayya Munqalabin Yanqalibūna
227مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آنكه مورد ستم قرار گرفتهاند يارى خواستهاند. و كسانى كه ستم كردهاند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت.
سوره النمل
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Ţā-Sīn Tilka 'Āyātu Al-Qur'āni Wa Kitābin Mubīnin
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ طا، سين. اين است آيات قرآن و [آياتِ] كتابى روشنگر،
Hudan Wa Bushrá Lilmu'uminīna
2كه [مايه] هدايت و بشارت براى مؤمنان است.
Al-Ladhīna Yuqīmūna Aş-Şalāata Wa Yu'utūna Az-Zakāata Wa Hum Bil-'Ākhirati Hum Yūqinūna
3همانان كه نماز برپا مىدارند و زكات مىدهند و خود به آخرت يقين دارند.
'Inna Al-Ladhīna Lā Yu'uminūna Bil-'Ākhirati Zayyannā Lahum 'A`mālahum Fahum Ya`mahūna
4كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، كردارهايشان را در نظرشان بياراستيم [تا هم چنان] سرگشته بمانند.
'Ūlā'ika Al-Ladhīna Lahum Sū'u Al-`Adhābi Wa Hum Fī Al-'Ākhirati Humu Al-'Akhsarūna
5آنان كسانىاند كه عذاب سخت براى ايشان خواهد بود، و در آخرت، خود زيانكارترين [مردم] اند.
Wa 'Innaka Latulaqqá Al-Qur'āna Min Ladun Ĥakīmin `Alīmin
6و حقّاً تو قرآن را از سوى حكيمى دانا دريافت مىدارى.
'Idh Qāla Mūsá Li'hlihi 'Innī 'Ānastu Nārāan Sa'ātīkum Minhā Bikhabarin 'Aw 'Ātīkum Bishihābin Qabasin La`allakum Taşţalūna
7[يادكن] هنگامى را كه موسى به خانواده خود گفت: «من آتشى به نظرم رسيد، به زودى براى شما خبرى از آن خواهم آورد، يا شعله آتشى براى شما مىآورم، باشد كه خود را گرم كنيد.»
Falammā Jā'ahā Nūdiya 'An Būrika Man Fī An-Nāri Wa Man Ĥawlahā Wa Subĥāna Allāhi Rabbi Al-`Ālamīna
8چون نزد آن آمد، آوا رسيد كه: «خجسته [و مبارك گرديد] آنكه در كنار اين آتش و آنكه پيرامون آن است، و منزّه است خدا، پروردگار جهانيان.»
Yā Mūsá 'Innahu 'Anā Al-Lahu Al-`Azīzu Al-Ĥakīmu
9«اى موسى، اين منم خداى عزيز حكيم.»
Wa 'Alqi `Aşāka Falammā Ra'āhā Tahtazzu Ka'annahā Jānnun Wallá Mudbirāan Wa Lam Yu`aqqib Yā Mūsá Lā Takhaf 'Innī Lā Yakhāfu Ladayya Al-Mursalūna
10و عصايت را بيفكن. پس چون آن را همچون مارى ديد كه مىجنبد، پشت گردانيد و به عقب بازنگشت. «اى موسى، مترس كه فرستادگان پيش من نمىترسند.
'Illā Man Žalama Thumma Baddala Ĥusnāan Ba`da Sū'in Fa'innī Ghafūrun Raĥīmun
11ليكن كسى كه ستم كرده سپس- بعد از بدى- نيكى را جايگزين [آن] گردانيده، [بداند] كه من آمرزنده مهربانم.
Wa 'Adkhil Yadaka Fī Jaybika Takhruj Bayđā'a Min Ghayri Sū'in Fī Tis`i 'Āyātin 'Ilá Fir`awna Wa Qawmihi 'Innahum Kānū Qawmāan Fāsiqīna
12و دستت را در گريبانت كن تا سپيدِ بىعيب بيرون آيد. [اينها] از [جمله] نشانههاى نُهگانهاى است [كه بايد] به سوى فرعون و قومش [ببرى]، زيرا كه آنان مردمى نافرمانند.»
Falammā Jā'at/hum 'Āyātunā Mubşiratan Qālū Hādhā Siĥrun Mubīnun
13و هنگامى كه آيات روشنگر ما به سويشان آمد گفتند: «اين سحرى آشكار است.»
Wa Jaĥadū Bihā Wa Astayqanat/hā 'Anfusuhum Žulmāan Wa `Ulūwan Fānžur Kayfa Kāna `Āqibatu Al-Mufsidīna
14و با آنكه دلهايشان بدان يقين داشت، از روى ظلم و تكبّر آن را انكار كردند. پس ببين فرجام فسادگران چگونه بود.
Wa Laqad 'Ātaynā Dāwūda Wa Sulaymāna `Ilmāan Wa Qālā Al-Ĥamdu Lillāh Al-Ladhī Fađđalanā `Alá Kathīrin Min `Ibādihi Al-Mu'uminīna
15و به راستى به داوود و سليمان دانشى عطا كرديم، و آن دو گفتند: «ستايش خدايى را كه ما را بر بسيارى از بندگانِ باايمانش برترى داده است.»
Wa Waritha Sulaymānu Dāwūda Wa Qāla Yā 'Ayyuhā An-Nāsu `Ullimnā Manţiqa Aţ-Ţayri Wa 'Ūtīnā Min Kulli Shay'in 'Inna Hādhā Lahuwa Al-Fađlu Al-Mubīnu
16و سليمان از داوود ميراث يافت و گفت: «اى مردم، ما زبان پرندگان را تعليم يافتهايم و از هر چيزى به ما داده شده است. راستى كه اين همان امتياز آشكار است.»
Wa Ĥushira Lisulaymāna Junūduhu Mina Al-Jinni Wa Al-'Insi Wa Aţ-Ţayri Fahum Yūza`ūna
17و براى سليمان سپاهيانش از جنّ و انس و پرندگان جمعآورى شدند و [براى رژه] دسته دسته گرديدند.
Ĥattá 'Idhā 'Atawā `Alá Wādī An-Namli Qālat Namlatun Yā 'Ayyuhā An-Namlu Adkhulū Masākinakum Lā Yaĥţimannakum Sulaymānu Wa Junūduhu Wa Hum Lā Yash`urūna
18تا آن گاه كه به وادى مورچگان رسيدند. مورچهاى [به زبان خويش] گفت: «اى مورچگان، به خانههايتان داخل شويد، مبادا سليمان و سپاهيانش- نديده و ندانسته- شما را پايمال كنند.»
Fatabassama Đāĥikāan Min Qawlihā Wa Qāla Rabbi 'Awzi`nī 'An 'Ashkura Ni`mataka Allatī 'An`amta `Alayya Wa `Alá Walidayya Wa 'An 'A`mala Şāliĥāan Tarđāhu Wa 'Adkhilnī Biraĥmatika Fī `Ibādika Aş-Şāliĥīna
19[سليمان] از گفتار او دهان به خنده گشود و گفت: «پروردگارا، در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشتهاى سپاس بگزارم، و به كار شايستهاى كه آن را مىپسندى بپردازم، و مرا به رحمت خويش در ميان بندگان شايستهات داخل كن.»
Wa Tafaqqada Aţ-Ţayra Faqāla Mā Lī Lā 'Ará Al-Hud/huda 'Am Kāna Mina Al-Ghā'ibīna
20و جوياى [حالِ] پرندگان شد و گفت: «مرا چه شده است كه هدهد را نمىبينم؟ يا شايد از غايبان است؟
La'u`adhdhibannahu `Adhābāan Shadīdāan 'Aw La'adhbaĥannahu 'Aw Laya'tiyannī Bisulţānin Mubīnin
21قطعاً او را به عذابى سخت عذاب مىكنم يا سرش را مىبرم مگر آنكه دليلى روشن براى من بياورد.
Famakatha Ghayra Ba`īdin Faqāla 'Aĥaţtu Bimā Lam Tuĥiţ Bihi Wa Ji'tuka Min Saba'iin Binaba'iin Yaqīnin
22پس ديرى نپاييد كه [هدهد آمد و] گفت: «از چيزى آگاهى يافتم كه از آن آگاهى نيافتهاى، و براى تو از «سبا» گزارشى درست آوردهام.
'Innī Wajadttu Amra'atan Tamlikuhum Wa 'Ūtiyat Min Kulli Shay'in Wa Lahā `Arshun `Ažīmun
23من [آنجا] زنى را يافتم كه بر آنها سلطنت مىكرد و از هر چيزى به او داده شده بود و تختى بزرگ داشت.
Wajadtuhā Wa Qawmahā Yasjudūna Lilshshamsi Min Dūni Allāhi Wa Zayyana Lahumu Ash-Shayţānu 'A`mālahum Faşaddahum `Ani As-Sabīli Fahum Lā Yahtadūna
24او و قومش را چنين يافتم كه به جاى خدا براى خورشيد سجده مىكنند، و شيطان اعمالشان را برايشان آراسته و آنان را از راه [راست] بازداشته بود، در نتيجه [به حق] راه نيافته بودند.
'Allā Yasjudū Lillāh Al-Ladhī Yukhriju Al-Khab'a Fī As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Ya`lamu Mā Tukhfūna Wa Mā Tu`linūna
25[آرى، شيطان چنين كرده بود] تا براى خدايى كه نهان را در آسمانها و زمين بيرون مىآورد و آنچه را پنهان مىداريد و آنچه را آشكار مىنماييد مىداند، سجده نكنند
Al-Lahu Lā 'Ilāha 'Illā Huwa Rabbu Al-`Arshi Al-`Ažīmi
26خداى يكتا كه هيچ خدايى جز او نيست، پروردگار عرشِ بزرگ است.»
Qāla Sananžuru 'Aşadaqta 'Am Kunta Mina Al-Kādhibīna
27گفت: «خواهيم ديد آيا راست گفتهاى يا از دروغگويان بودهاى.»
Adh/hab Bikitābī Hādhā Fa'alqih 'Ilayhim Thumma Tawalla `Anhum Fānžur Mādhā Yarji`ūna
28«اين نامه مرا ببر و به سوى آنها بيفكن، آن گاه از ايشان روى برتاب، پس ببين چه پاسخ مىدهند.»
Qālat Yā 'Ayyuhā Al-Mala'u 'Innī 'Ulqiya 'Ilayya Kitābun Karīmun
29[ملكه سبا] گفت: «اى سرانِ [كشور] نامهاى ارجمند براى من آمده است،
'Innahu Min Sulaymāna Wa 'Innahu Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi
30كه از طرف سليمان است و [مضمون آن] اين است: به نام خداوند رحمتگر مهربان.
'Allā Ta`lū `Alayya Wa 'Tūnī Muslimīna
31بر من بزرگى مكنيد و مرا از در اطاعت درآييد.»
Qālat Yā 'Ayyuhā Al-Mala'u 'Aftūnī Fī 'Amrī Mā Kuntu Qāţi`atan 'Amrāan Ĥattá Tash/hadūni
32گفت: «اى سران [كشور] در كارم به من نظر دهيد كه بىحضور شما [تا به حال] كارى را فيصله ندادهام.»
Qālū Naĥnu 'Ūlū Qūwatin Wa 'Ūlū Ba'sin Shadīdin Wa Al-'Amru 'Ilayki Fānžurī Mādhā Ta'murīna
33گفتند: «ما سخت نيرومند و دلاوريم، و [لى] اختيار كار با توست، بنگر چه دستور مىدهى؟»
Qālat 'Inna Al-Mulūka 'Idhā Dakhalū Qaryatan 'Afsadūhā Wa Ja`alū 'A`izzata 'Ahlihā 'Adhillatan Wa Kadhalika Yaf`alūna
34[ملكه] گفت: «پادشاهان چون به شهرى درآيند، آن را تباه و عزيزانش را خوار مىگردانند، و اين گونه مىكنند.»
Wa 'Innī Mursilatun 'Ilayhim Bihadīyatin Fanāžiratun Bima Yarji`u Al-Mursalūna
35«و [اينك] من ارمغانى به سويشان مىفرستم و مىنگرم كه فرستادگان [من] با چه چيز بازمىگردند.»
Falammā Jā'a Sulaymāna Qāla 'Atumiddūnani Bimālin Famā 'Ātāniya Allāhu Khayrun Mimmā 'Ātākum Bal 'Antum Bihadīyatikum Tafraĥūna
36و چون [فرستاده] نزد سليمان آمد، [سليمان] گفت: «آيا مرا به مالى كمك مىدهيد؟ آنچه خدا به من عطا كرده، بهتر است از آنچه به شما دادهاست. [نه،] بلكه شما به ارمغان خود شادمانى مىنماييد.
Arji` 'Ilayhim Falana'tiyannahum Bijunūdin Lā Qibala Lahum Bihā Wa Lanukhrijannahum Minhā 'Adhillatan Wa Hum Şāghirūna
37به سوى آنان بازگرد كه قطعاً سپاهيانى بر [سرِ] ايشان مىآوريم كه در برابر آنها تاب ايستادگى نداشته باشند و از آن [ديار] به خوارى و زبونى بيرونشان مىكنيم.»
Qāla Yā 'Ayyuhā Al-Mala'u 'Ayyukum Ya'tīnī Bi`arshihā Qabla 'An Ya'tūnī Muslimīna
38[سپس] گفت: «اى سران [كشور] كدام يك از شما تخت او را- پيش از آنكه مطيعانه نزد من آيند- براى من مىآورد؟»
Qāla `Ifrytun Mina Al-Jinni 'Anā 'Ātīka Bihi Qabla 'An Taqūma Min Maqāmika Wa 'Innī `Alayhi Laqawīyun 'Amīnun
39عفريتى از جنّ گفت: «من آن را پيش از آنكه از مجلس خود برخيزى براى تو مىآورم و بر اين [كار] سخت توانا و مورد اعتمادم.»
Qāla Al-Ladhī `Indahu `Ilmun Mina Al-Kitābi 'Anā 'Ātīka Bihi Qabla 'An Yartadda 'Ilayka Ţarfuka Falammā Ra'āhu Mustaqirrāan `Indahu Qāla Hādhā Min Fađli Rabbī Liyabluwanī 'A'ashkuru 'Am 'Akfuru Wa Man Shakara Fa'innamā Yashkuru Linafsihi Wa Man Kafara Fa'inna Rabbī Ghanīyun Karīmun
40كسى كه نزد او دانشى از كتاب [الهى] بود، گفت: «من آن را پيش از آنكه چشم خود را بر هم زنى برايت مىآورم.» پس چون [سليمان] آن [تخت] را نزد خود مستقر ديد، گفت: «اين از فضل پروردگار من است، تا مرا بيازمايد كه آيا سپاسگزارم يا ناسپاسى مىكنم. و هر كس سپاس گزارد، تنها به سود خويش سپاس مىگزارد، و هر كس ناسپاسى كند، بىگمان پروردگارم بىنياز و كريم است.»
Qāla Nakkirū Lahā `Arshahā Nanžur 'Atahtadī 'Am Takūnu Mina Al-Ladhīna Lā Yahtadūna
41گفت: «تخت [ملكه] را برايش ناشناس گردانيد تا ببينيم آيا پى مىبرد يا از كسانى است كه پى نمىبرند.»
Falammā Jā'at Qīla 'Ahakadhā `Arshuki Qālat Ka'annahu Huwa Wa 'Ūtīnā Al-`Ilma Min Qablihā Wa Kunnā Muslimīna
42پس وقتى [ملكه] آمد، [بدو] گفته شد: «آيا تخت تو همين گونه است؟» گفت: «گويا اين همان است و پيش از اين، ما آگاه شده و از دَرِ اطاعت درآمده بوديم.»
Wa Şaddahā Mā Kānat Ta`budu Min Dūni Allāhi 'Innahā Kānat Min Qawmin Kāfirīna
43و [در حقيقت قبلًا] آنچه غير از خدا مىپرستيد مانع [ايمان] او شده بود و او از جمله گروه كافران بود.
Qīla Lahā Adkhulī Aş-Şarĥa Falammā Ra'at/hu Ĥasibat/hu Lujjatan Wa Kashafat `An Sāqayhā Qāla 'Innahu Şarĥun Mumarradun Min Qawārīra Qālat Rabbi 'Innī Žalamtu Nafsī Wa 'Aslamtu Ma`a Sulaymāna Lillāh Rabbi Al-`Ālamīna
44به او گفته شد: «وارد ساحتِ كاخ [پادشاهى] شو.» و چون آن را ديد، بركهاى پنداشت و ساقهايش را نمايان كرد. [سليمان] گفت: «اين كاخى مفروش از آبگينه است.» [ملكه] گفت: «پروردگارا، من به خود ستم كردم و [اينك] با سليمان در برابر خدا، پروردگار جهانيان، تسليم شدم.»
Wa Laqad 'Arsalnā 'Ilá Thamūda 'Akhāhum Şāliĥāan 'Ani A`budū Allaha Fa'idhā Hum Farīqāni Yakhtaşimūna
45و به راستى، به سوى ثمود، برادرشان صالح را فرستاديم كه: «خدا را بپرستيد.» پس به ناگاه آنان دو دسته متخاصم شدند.
Qāla Yā Qawmi Lima Tasta`jilūna Bis-Sayyi'ati Qabla Al-Ĥasanati Lawlā Tastaghfirūna Allāha La`allakum Turĥamūna
46[صالح] گفت: «اى قوم من، چرا پيش از [جُستنِ] نيكى، شتابزده خواهان بدى هستيد؟ چرا از خدا آمرزش نمىخواهيد؟ باشد كه مورد رحمت قرار گيريد.»
Qālū Aţţayyarnā Bika Wa Biman Ma`aka Qāla Ţā'irukum `Inda Allāhi Bal 'Antum Qawmun Tuftanūna
47گفتند: «ما به تو و به هر كس كه همراه توست شگونِ بد زديم.» گفت: «سرنوشت خوب و بدتان پيش خداست، بلكه شما مردمى هستيد كه مورد آزمايش قرار گرفتهايد.»
Wa Kāna Fī Al-Madīnati Tis`atu Rahţin Yufsidūna Fī Al-'Arđi Wa Lā Yuşliĥūna
48و در آن شهر، نُه دسته بودند كه در آن سرزمين فساد مىكردند و از درِ اصلاح درنمىآمدند.
Qālū Taqāsamū Billāhi Lanubayyitannahu Wa 'Ahlahu Thumma Lanaqūlanna Liwalīyihi Mā Shahidnā Mahlika 'Ahlihi Wa 'Innā Laşādiqūna
49[با هم] گفتند: «با يكديگر سوگند بخوريد كه: حتماً به [صالح] و كسانش شبيخون مىزنيم، سپس به ولىّ او خواهيم گفت: ما در محلّ قتل كسانش حاضر نبوديم، و ما قطعاً راست مىگوييم.»
Wa Makarū Makrāan Wa Makarnā Makrāan Wa Hum Lā Yash`urūna
50و دست به نيرنگ زدند و [ما نيز] دست به نيرنگ زديم و خبر نداشتند.
Fānžur Kayfa Kāna `Āqibatu Makrihim 'Annā Dammarnāhum Wa Qawmahum 'Ajma`īna
51پس بنگر كه فرجام نيرنگشان چگونه بود: ما آنان و قومشان را همگى هلاك كرديم.
Fatilka Buyūtuhum Khāwiyatan Bimā Žalamū 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Liqawmin Ya`lamūna
52و اين [هم] خانههاى خالى آنهاست به [سزاى] بيدادى كه كردهاند. قطعاً در اين [كيفر] براى مردمى كه مىدانند عبرتى خواهد بود.
Wa 'Anjaynā Al-Ladhīna 'Āmanū Wa Kānū Yattaqūna
53و كسانى را كه ايمان آورده و تقوا پيشه كرده بودند رهانيديم.
Wa Lūţāan 'Idh Qāla Liqawmihi 'Ata'tūna Al-Fāĥishata Wa 'Antum Tubşirūna
54و [ياد كن] لوط را كه چون به قوم خود گفت: «آيا ديده و دانسته مرتكب عمل ناشايست [لواط] مىشويد؟
'A'innakum Lata'tūna Ar-Rijāla Shahwatan Min Dūni An-Nisā' Bal 'Antum Qawmun Tajhalūna
55آيا شما به جاى زنان، از روى شهوت با مردها در مىآميزيد؟ [نه!] بلكه شما مردمى جهالتپيشهايد.»