وَ لا تُجادِلُوا أَهْلَ الْكِتابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ إِلهُنا وَ إِلهُكُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
46و نستيزيد با اهل كتاب مگر بدانچه آن است بهتر مگر آنان كه ستم كردند از ايشان و بگوئيد ايمان آورديم بدانچه فرستاده شد بسوى ما و فرستاده شد بسوى شما و خداى ما و خداى شما يكى است و مائيم براى او اسلامآرندگان
وَ كَذٰلِكَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ فَالَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مِنْ هٰؤُلاءِ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلَّا الْكافِرُونَ
47و چنين فرستاديم بسويت كتاب را پس آنان كه داديمشان كتاب را ايمان آرند بدان و از ايشان است آنكه ايمان آرد بدان و خيرگى نكنند در آيتهاى ما مگر كافران
وَ ما كُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذاً لَارْتابَ الْمُبْطِلُونَ
48و نبودى تو بخوانى پيش از اين كتابى و نه بنويسش با دست راست آن هنگام هر آينه شك مىآوردند نادرستان
بَلْ هُوَ آياتٌ بَيِّناتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلَّا الظَّالِمُونَ
49بلكه آن آيتهاى آشكارايى است در سينههاى آنان كه داده شدند دانش را و برابرى نكنند به آيتهاى ما مگر ستمكاران
وَ قالُوا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آياتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآياتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
50و گفتند چرا فرستاده نشد بر او آيتهايى از پروردگارش بگو جز اين نيست كه آيتها نزد خدا است و جز اين نيست كه منم ترساننده آشكار
أَ وَ لَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ يُتْليٰ عَلَيْهِمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَرَحْمَةً وَ ذِكْريٰ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
51آيا پس نشد ايشان را كه فرستاديم بر تو كتاب را خوانده مىشود بر ايشان همانا در اين است رحمت و يادآوردنى براى گروهى كه ايمان آرند
قُلْ كَفيٰ بِاللَّهِ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ شَهِيداً يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْباطِلِ وَ كَفَرُوا بِاللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ
52بگو بس است خدا ميان من و شما گواه داند آنچه را در آسمانها و زمين است و آنان كه ايمان آرند به باطل و كفر ورزند به خدا آنانند زيانكاران
وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ لَوْلا أَجَلٌ مُسَمًّي لَجاءَهُمُ الْعَذابُ وَ لَيَأْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ
53و شتاب خواهند از تو در عذاب و اگر نبود سرآمدى نامبرده هر آينه مىآمدشان عذاب و همانا بيايدشان ناگهان و ايشان درنيابند
يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ
54شتاب خواهند از تو در عذاب و همانا دوزخ است فراگيرنده به كافران
يَوْمَ يَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ يَقُولُ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
55روزى كه فراگيردشان عذاب از فرازشان و از زير پايهايشان و گويد بچشيد آنچه را بوديد مىكرديد
يا عِبادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي واسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ
56اى بندگان من كه ايمان آورديد همانا زمين من پهناور است پس مرا پرستش كنيد
كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ
57همه كس چشنده مرگ است سپس بسوى ما برگردانيده شويد
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ
58و آنان كه ايمان آرند و كردار شايسته كنند هر آينه جايگاه گردانيمشان از بهشت غرفههايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آن چه خوب است پاداش عملكنندگان
الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَليٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
59آنان كه شكيبايى ورزيدند و بر پروردگار خويش توكل كنند
وَ كَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُها وَ إِيَّاكُمْ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
60و بسا جنبندهاى كه برندارد روزى خويش را خدا روزى دهدش و شما را و او است شنواى دانا
وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنّيٰ يُؤْفَكُونَ
61و اگر پرسيشان كه آفريد آسمانها و زمين را و رام كرد مهر و ماه را هر آينه گويند خدا پس كجا به دروغ رانده مىشوند
اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
62خدا فراخ گرداند روزى را براى هر كه خواهد از بندگان خويش و تنگ گرداند برايش همانا خداوند است به همه چيز دانا
وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ
63و اگر پرسيشان كه فرستاد از آسمان آبى تا زنده كرد بدان زمين را پس از مردنش هر آينه گويند خدا بگو سپاس خداى را بلكه بيشترشان بخرد درنمىيابند
وَ ما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ
64و نيست اين زندگانى دنيا جز هوسرانى و بازى و همانا خانه بازپسين است زندگانى اگر بدانند
فَإِذا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَي الْبَرِّ إِذا هُمْ يُشْرِكُونَ
65پس گاهى كه سوار شوند در كشتى خوانند خدا را پاككنندگان براى او دين را تا گاهى كه رهانيدشان بسوى دشت ناگهان ايشان شرك ورزند
لِيَكْفُرُوا بِما آتَيْناهُمْ وَ لِيَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
66تا كفر ورزند بدانچه داديمشان و تا كامياب شوند پس زود است بدانند
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً وَ يُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ
67آيا نبينند كه ما نهاديم حرمى امن و ربوده شوند مردم از پيرامونش آيا به باطل ايمان آرند و به نعمت خدا كفر ورزند
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَريٰ عَلَي اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُ أَ لَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْويً لِلْكافِرِينَ
68و كيست ستمگرتر از آنكه بست بر خدا دروغى يا دروغ پنداشت حق را گاهى كه آمدش آيا نيست در دوزخ جايگاهى براى كافران
وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ
69و آنان كه بكوشند در راه ما هر آينه بنمايانيمشان راههاى خويش را همانا خدا است با نكوكاران
سوره الروم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الم
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ الف لام میم
غُلِبَتِ الرُّومُ
2شكست خوردند روم
فِي أَدْنَي الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ
3در نزديكترين سرزمين و ايشان پس از شكستشان زود است پيروز شوند
فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ
4در چند سال براى خدا است كار از پيش و از پس و در آن روز خرسند شوند مؤمنان
بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
5به يارى خدا يارى كند هر كه را خواهد و او است عزتمند مهربان
وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ
6وعده خدا است و نشكند خدا وعده خويش را ليكن بيشتر مردم نمىدانند
يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ
7مىدانند رويى (ظاهرى) را از زندگانى دنيا و ايشانند از آخرت ناآگهان
أَ وَ لَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ ما خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّي وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ لَكافِرُونَ
8آيا نينديشيدند پيش خود كه نيافريده است خدا آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنها است جز به حق و سرآمدى نامبرده و هر آينه بيشى از مردمند به ملاقات پروردگار خويش كافران
أَ وَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ أَثارُوا الْأَرْضَ وَ عَمَرُوها أَكْثَرَ مِمَّا عَمَرُوها وَ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لٰكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
9آيا نمىگردند در زمين تا بنگرند چگونه بود فرجام آنان كه بودند پيش از ايشان بودند سختتر از ايشان در نيرو و كاويدند زمين را (يا شخم زدند) و آبادان ساختندش بيشتر از آنچه اينان آباد كردندش و بيامدندشان پيمبرانشان به روشنائيها پس نبود خدا ستم كند بر ايشان ليكن بودند خويشتن را ستم مىكردند
ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذِينَ أَساءُوا السُّوايٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ
10پس شد فرجام آنان كه بدى كردند آنكه دروغ پنداشتند آيتهاى خدا را و بودند بدانها مسخرهكنان
اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
11خدا آغاز كند آفرينش را پس بازگرداندش و سپس بسويش بازگردانيده شويد
وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ
12و روزى كه بپاشود ساعت سراسيمه شوند گنهكاران
وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكائِهِمْ شُفَعاءُ وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرِينَ
13و نبود ايشان را از شريكانشان شفاعتكنندگانى و بودند به شريكان خويش كفرورزان
وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ
14و روزى كه بپاشود ساعت در آن روز پراكنده شوند
فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ
15پس آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند ايشانند در چمنزارى شادمان
وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ فَأُولئِكَ فِي الْعَذابِ مُحْضَرُونَ
16و اما آنان كه كفر ورزيدند و دروغ پنداشتند آيتهاى ما را و رسيدن را به آخرت آنانند در عذاب احضارشدگان
فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ
17پس منزه است (يا منزه شمريد) خدا را هنگامى كه شام كنيد و هنگامى كه بامداد كنيد
وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ
18و او را است سپاس در آسمانها و زمين و شامگاهان و گاهى كه نيمروز كنيد
يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذٰلِكَ تُخْرَجُونَ
19برون آرد زنده را از مرده و برون آرد مرده را از زنده و زنده مىكند زمين را پس از مردنش و بدينسان برون آورده شويد
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ إِذا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ
20و از آيتهاى او آن است كه آفريد شما را از خاكى ناگاه شما بشريد پراكندگان
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
21و از آيتهاى او آن است كه آفريد براى شما از خودتان جفتهايى تا بياراميد بدانان و نهاد در ميان شما دوستى و مهرى را همانا در اين است آيتهايى براى گروهى كه انديشه كنند
وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِكُمْ وَ أَلْوانِكُمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِلْعالِمِينَ
22و از آيتهايش آفرينش آسمانها و زمين و گوناگون بودن زبانهاى شما و رنگهاى شما است همانا در اين آيتهايى براى دانايان
وَ مِنْ آياتِهِ مَنامُكُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ ابْتِغاؤُكُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ
23و از آيتهايش خواب شما است در شب و روز و روزىجستن شما از فضلش همانا در اين است آيتهايى براى گروهى كه مىشنوند
وَ مِنْ آياتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ ماءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
24و از آيتهايش بنمايد به شما برق را بيمى و اميدى و بفرستد از آسمان آبى كه زنده سازد بدان زمين را پس از مردنش همانا در اين است آيتهايى براى گروهى كه بخرد يابند
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذا دَعاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ
25و از آيتهايش آنكه بپا ايستد آسمان و زمين به فرمانش تا گاهى كه بخواند شما را خواندنى از زمين ناگاه برون آئيد
وَ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ
26و او را است آنكه در آسمانها و زمين است همگانند براى او فروتنان
وَ هُوَ الَّذِي يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ وَ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْليٰ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
27و او است آنكه آغاز كند آفرينش را پس بازگرداندش و آن آسانتر است بر او و برايش مثل برتر است در آسمانها و زمين و او است عزتمند حكيم
ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلاً مِنْ أَنْفُسِكُمْ هَلْ لَكُمْ مِنْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ مِنْ شُرَكاءَ فِي ما رَزَقْناكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَواءٌ تَخافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ كَذٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
28زده است براى شما مثلى از خود شما آيا شما را است از آنچه مالك است يمينهاى شما شريكانى در آنچه روزيتان داديم كه شمائيد در آن يكسان همىترسيدشان همانند ترستان از خويشتن بدينگونه تفصيل دهيم آيتها را براى گروهى كه بخرد يابند
بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْواءَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ فَمَنْ يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ
29بلكه پيروى كردند آنان كه ستم كردند هوسهاى خويش را به نادانى پس كه راهنمايى كند آن را كه گمراه ساخت خدا و نيست ايشان را ياورانى
فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ
30پس راست كن روى خود را بسوى دين يكتاپرست آفرينش خدايى كه سرشت مردم را بر آن نيست دگرگونشدنى براى آفرينش خدا اين است دين استوار و ليكن بيشتر مردم نمىدانند
مُنِيبِينَ إِلَيْهِ وَ اتَّقُوهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ
31زارىكنندگان به سويش و بترسيدش و بپاى داريد نماز را و نباشيد از شركورزان
مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ
32از آنان كه پراكنده ساختند دين خود را و گشتند گروههايى هر حزبى است بدانچه نزد خويش است شادمان
وَ إِذا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ
33و هر گاه رسد مردم را رنجى خوانند پروردگار خود را زارىكنان بسويش تا آن گاه كه چشاندشان از خويش رحمتى ناگهان گروهى از ايشانند به پروردگار خويش شركورزان
لِيَكْفُرُوا بِما آتَيْناهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
34كفر ورزند بدانچه آورديمشان پس بهرهمند باشيد زود است بدانيد
أَمْ أَنْزَلْنا عَلَيْهِمْ سُلْطاناً فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِما كانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ
35يا فرستاديم بر ايشان فرمانى كه سخن گويد بدانچه بودند بدان شركورزان
وَ إِذا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذا هُمْ يَقْنَطُونَ
36و هر گاه چشانيم مردم را رحمتى شادمان شوند بدان و اگر رسدشان بديى بدانچه پيش فرستاد دستهاشان ناگاه ايشانند نوميدان
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
37آيا نديدند كه خدا فراخ گرداند روزى را براى هر كه خواهد و تنگ سازد همانا در اين است آيتهايى براى گروهى كه ايمان آرند
فَآتِ ذَا الْقُرْبيٰ حَقَّهُ وَ الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ ذٰلِكَ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
38پس بده به خويشاوندان بهرهاش را و بينوا و وامانده در راه اين نكوتر است براى آنان كه خواهانند روى خدا و آنانند رستگاران
وَ ما آتَيْتُمْ مِنْ رِباً لِيَرْبُوَا فِي أَمْوالِ النَّاسِ فَلا يَرْبُوا عِنْدَ اللَّهِ وَ ما آتَيْتُمْ مِنْ زَكاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ
39و آنچه آريد از ربايى (سود) كه بيفزايد در مالهاى مردم پس فزونى نگيرد نزد خدا و آنچه آريد از زكاتى كه خواهيد بدان روى خدا را پس آنانند فزونىگيرندگان
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَفْعَلُ مِنْ ذٰلِكُمْ مِنْ شَيْءٍ سُبْحانَهُ وَ تَعاليٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ
40خدا است آنكه آفريد شما را پس روزيتان داد پس بميراند شما را و سپس زنده سازدتان آيا هست از شريكان شما آنكه بكند از اينها چيزى را او منزه و برتر است از آنچه شرك مىورزند
ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
41پديدار شد تباهى در دشت و دريا بدانچه فراهم كرد دستهاى مردم تا چشاندشان پارهاى از آنچه كردند شايد بازگردند
قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ كانَ أَكْثَرُهُمْ مُشْرِكِينَ
42بگو بگرديد در زمين پس بنگريد چگونه بود فرجام آنان كه از پيش بودند بيشتر ايشان شركورزندگان
فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ يَوْمَئِذٍ يَصَّدَّعُونَ
43پس راست كن روى خود را بسوى دين استوار پيش از آنكه بيايد روزى كه نيستش بازگشتى از خدا آن روز شكافته شوند از هم
مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ وَ مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ
44هر كه كفر ورزد پس بر او است كفرش و هر كه كار نكو كند پس براى خويش آماده مىكنند
لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْكافِرِينَ
45تا پاداش دهد آنان را كه ايمان آوردند و كارهاى نكو كردند از فضلش همانا او دوست ندارد كافران را
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّراتٍ وَ لِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
46و از آيتهايش آنكه بفرستد بادها را مژدهدهندگان و تا چشاندتان از رحمتش و تا روان شود كشتى به فرمانش و تا جوييد روزى را از فضلش و شايد سپاس گزاريد
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلاً إِليٰ قَوْمِهِمْ فَجاءُوهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَانْتَقَمْنا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ
47و هر آينه فرستاديم پيش از تو فرستادگانى بسوى قوم خويش پس بيامدندشان به روشنائيها پس انتقام گرفتيم از آنان كه گناه كردند و هست حقى بر ما يارى كردن مؤمنان
اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّياحَ فَتُثِيرُ سَحاباً فَيَبْسُطُهُ فِي السَّماءِ كَيْفَ يَشاءُ وَ يَجْعَلُهُ كِسَفاً فَتَرَي الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ فَإِذا أَصابَ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ
48خدا است آنكه مىفرستد بادها را پس برانگيزد ابرى پس پهن سازدش در آسمان هر گونه خواهد و بگرداندش پارههايى و بينى باران را برون آيد از شكافهايش تا گاهى كه رساندش به هر كه خواهد از بندگان خويش ناگاه ايشانند شادمانىكنان
وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ
49و اگرچه بودند پيش از آنكه فرستاده شود بر ايشان پيش از آن پژمردگان
فَانْظُرْ إِليٰ آثارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها إِنَّ ذٰلِكَ لَمُحْيِ الْمَوْتيٰ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
50پس بنگر بسوى آثار رحمت خدا چسان زنده سازد زمين را پس از مرگش همانا آن است زنده سازنده مردگان و او است بر همه چيز توانا
وَ لَئِنْ أَرْسَلْنا رِيحاً فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا لَظَلُّوا مِنْ بَعْدِهِ يَكْفُرُونَ
51و اگر بفرستيم بادى كه نگرندش زردفام همانا آغاز كنند پس از آن كفرانكنندگان
فَإِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتيٰ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ
52هرآينه تو نشنوانى مردگان را و نشنوانى به كران بانگ را گاهى كه بازگردند پشتكنندگان
وَ ما أَنْتَ بِهادِ الْعُمْيِ عَنْ ضَلالَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ يُؤْمِنُ بِآياتِنا فَهُمْ مُسْلِمُونَ
53و نيستى تو راهنماى كوران از گمراهيشان نشنوانى مگر آن را كه ايمان آورد به آيتهاى ما پس آنانند اسلامآرندگان
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَ شَيْبَةً يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ
54خدا است آنكه آفريد شما را از سستى پس قرار داد پس از سستى توانايى پس قرار داد پس از نيرومندى سستى و پيرى را مىآفرد هر چه خواهد و او است داناى توانا
وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ ما لَبِثُوا غَيْرَ ساعَةٍ كَذٰلِكَ كانُوا يُؤْفَكُونَ
55و روزى كه بپا شود ساعت سوگند ياد كنند و همراهيشان كن ماندند جز ساعتى بدينسان بودند به دروغ رانده مىشدند
وَ قالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْإِيمانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِي كِتابِ اللَّهِ إِليٰ يَوْمِ الْبَعْثِ فَهٰذا يَوْمُ الْبَعْثِ وَ لٰكِنَّكُمْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ
56و گفتند آنان كه داده شدند دانش و ايمان را همانا شما درنگ كرديد در كتاب خدا تا روز برانگيختن پس اين است روز برانگيختن ليكن بوديد شما نمىدانستيد
فَيَوْمَئِذٍ لا يَنْفَعُ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ
57پس آن روز سود ندهد آنان را كه ستم كردند بهانه آوردنشان و نه بازخواست شوند
وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِي هٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ وَ لَئِنْ جِئْتَهُمْ بِآيَةٍ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُبْطِلُونَ
58و هر آينه زديم براى مردم در اين قرآن از هر مثلى و اگر بياريشان آيتى همانا گويند آنان كه كفر ورزيدند نيستيد شما جز نادرستان
كَذٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَليٰ قُلُوبِ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ
59چنين مهر نهد خدا بر دلهاى آنان كه نمىدانند
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ
60پس شكيبا شو كه وعده خدا است حق و سبكسارت نكنند آنان كه نيستند يقيندارندگان
سوره لقمان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الم
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ الف لام میم
تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْحَكِيمِ
2اين است آيتهاى كتاب استوار
هُديً وَ رَحْمَةً لِلْمُحْسِنِينَ
3راهنمايى و رحمتى براى نيكوكاران
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ
4آنان كه بپاى دارند نماز را و دهند زكات را و ايشانند به آخرت يقيندارندگان
أُولئِكَ عَليٰ هُديً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
5آنانند بر هدايتى از پروردگارشان و آنانند رستگاران
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ
6و از مردم است آنكه مىخرد داستانهاى بيهوده (سخنهاى هوسناك) را تا گمراه كند از راه خدا به نادانى و بگيرد آنها را به استهزاء آنان را است عذابى خواركننده
وَ إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِ آياتُنا وَلَّيٰ مُسْتَكْبِراً كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلِيمٍ
7و گاهى كه خوانده شود بر او آيتهاى ما پشت كند كبرورزنده چنان كه گويى نشنيده است آن را گويى كه در گوشهايش است سنگينى پس نويدش ده به عذابى دردناك
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ
8همانا آنان كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند ايشان را است باغستان نعمتها
خالِدِينَ فِيها وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
9جاودانان در آن وعده خدا به درست و او است عزتمند حكيم
خَلَقَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها وَ أَلْقيٰ فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَ بَثَّ فِيها مِنْ كُلِّ دابَّةٍ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
10آفريد آسمانها را بىستونى كه بينيدش و افكند در زمين لنگرهايى نبادا كج شود به شما و پراكند در آن از هر جنبندهاى و فرستاديم از آسمان آبى پس رويانيديم در آن از هر جفتى گرامى
هٰذا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِي ما ذا خَلَقَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ
11اين است آفرينش خدا پس بنمايانيدم چه چيز آفريدند آنان كه جز اويند بلكه ستمگرانند در گمراهيى آشكار
وَ لَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَ مَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ
12و همانا داديم به لقمان حكمت را كه سپاسگزار براى خدا و آنكه سپاس گزارد جز اين نيست كه سپاس گزارد براى خويش و آنكه ناسپاسى ورزد همانا خدا است بىنياز ستوده
وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يا بُنَيَّ لا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ
13و گاهى كه گفت لقمان به فرزند خود و اندرزش همىداد اى پسرك من شرك نورز به خدا همانا شرك است ستمى بزرگ
وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَليٰ وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ
14و اندرز گفتيم انسان را در باره پدر و مادر بارور گشت بدو مادرش سستى اى بر سستى اى و از شير بازگرفتنش در دو سال كه شكرگزار براى من و براى پدر و مادر خويش بسوى من است بازگشت
وَ إِنْ جاهَداكَ عَليٰ أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً وَ اتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
15و اگر كوشيدند با تو كه شرك ورزى با من آنچه را نيستت بدان دانشى پس فرمانبرداريشان نكن و همراهيشان كن در دنيا به خوشى و پيروى كن راه آن را كه بازگشت كند بسوى من بسوى من است بازگشت شما پس آگهيتان دهم بدانچه بوديد مىكرديد
يا بُنَيَّ إِنَّها إِنْ تَكُ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّماواتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ
16اى پسرك من همانا آن اگر باشد به سنگينى دانهاى از خردل پس باشد در سنگى خارا يا در آسمانها يا در زمين بياردش خدا همانا خدا است بخشنده آگاه
يا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اصْبِرْ عَليٰ ما أَصابَكَ إِنَّ ذٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ
17اى پسرك من بپاى دار نماز را و فرمان كن به نيكى و بازدار از بدى و شكيبا شو بر آنچه رسدت همانا اين است از عزيمت كارها
وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ
18و دژم نساز روى خود را براى مردم و نرو در زمين خرامان همانا خدا دوست ندارد آن را كه خرامانى خودپسند است
وَ اقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ
19و ميانهرو باش در روش خويش و فرو كش از آواز خويش همانا ناخوشترين آوازها آواز خران است
أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُديً وَ لا كِتابٍ مُنِيرٍ
20آيا نبينيد كه خدا رام كرد براى شما آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و فراوان كرد بر شما روزيهاى خويش را آشكار و نهان و از مردم است آنكه بستيزد در خدا بى دانشى و نه رهبريى و نه كتابى درخشان
وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ الشَّيْطانُ يَدْعُوهُمْ إِليٰ عَذابِ السَّعِيرِ
21و اگر گفته شود بديشان پيروى كنيد آنچه را فرستاد خدا گويند بلكه پيروى كنيم آنچه يافتيم پدران خويش را بر آن و اگر چه باشد شيطان بخواندشان بسوى عذاب سوزان
وَ مَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَي اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقيٰ وَ إِلَي اللَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ
22و آنكه تسليم كند روى خود را بسوى خدا و او است نكوكار همانا پناه جست به دستاويزى استوار و بسوى خدا است فرجام كارها
وَ مَنْ كَفَرَ فَلا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ إِلَيْنا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ
23و آنكه كفر ورزد اندوهگين نسازدت كفرش بسوى ما است بازگشت ايشان تا آگهيشان دهيم بدانچه كردند همانا خدا دانا است به راز سينهها
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِليٰ عَذابٍ غَلِيظٍ
24بهرهمندشان سازيم اندكى و سپس ناگزيرشان سازيم بسوى عذابى انبوه
وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ
25و اگر پرسيشان كه آفريد آسمانها و زمين را هر آينه گويند خدا بگو سپاس خدا را بلكه بيشتر ايشان نمىدانند
لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ
26خداى را است آنچه در آسمانها و زمين است همانا خدا است بىنياز ستوده
وَ لَوْ أَنَّ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ كَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
27و اگر باشد آنچه در زمين است از درخت قلمهايى و دريا را كمك كند از پس آن هفت دريا پايان نيابد سخنان خدا همانا خدا است عزتمند حكيم
ما خَلْقُكُمْ وَ لا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ واحِدَةٍ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ
28نيست آفرينش شما و نه برانگيختن شما مگر چون يك تن همانا خدا است شنواى بينا
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي وَ أَنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
29آيا نبينى خدا فرو مىبرد شب را در روز و فرو مىبرد روز را در شب و رام كرد مهر و ماه را هر كدام روان است بسوى سرآمدى نامبرده و آنكه خدا است به آنچه مىكنيد آگاه
ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ ما يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الْباطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ
30اين بدان است كه خدا است حق و هر چه خوانند جز او باطل است و آنكه خدا است مهتر بزرگ
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُمْ مِنْ آياتِهِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
31آيا نديدى كشتى روان است در دريا به نعمت خدا تا بنماياند شما را از آيتهايش همانا در اين است آيتهايى براى هر شكيبايى سپاسگزار
وَ إِذا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَي الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ
32و هر گاه فراگيردشان موجى چون تودههاى ابر خوانند خدا را پاكدارنده برايش دين را و هنگامى كه رهانيدشان بسوى خشكى از ايشان است ميانهروى و نستيزد با آيتهاى ما جز هر پيمانشكنى ناسپاس
يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَ اخْشَوْا يَوْماً لا يَجْزِي والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ
33اى مردم بترسيد پروردگار خود را و بترسيد از روزى كه بىنياز نگرداند پدرى از فرزند خويش و نه فرزندى كه بىنياز كند از پدر خود چيزى را همانا وعده خدا است حق پس نفريبد شما را زندگانى دنيا و نفريبد شما را به خدا فريبنده (سرگرمى)
إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ يَعْلَمُ ما فِي الْأَرْحامِ وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ ماذا تَكْسِبُ غَداً وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ
34همانا خدا نزد او است علم ساعت و فرود آورد باران را و داند آنچه را در زهدانها است و نداند كسى چه چيز فراهم مىآورد فردا و نداند كسى به كدام زمين مىميرد همانا خدا است داناى آگاه
سوره السجدة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الم
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ الف لام میم
تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ
2فرود آوردن كتاب نيست شكى در آن از پروردگار جهانيان
أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
3يا گويند دروغ بست آن را بلكه آن است حق از پروردگارت تا بترسانى گروهى را كه نيامدستشان بيمدهندهاى پيش از تو شايد ايشان رهبرى شوند
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَويٰ عَلَي الْعَرْشِ ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا شَفِيعٍ أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ
4خدا است آنكه آفريد آسمانها و زمين را و آنچه ميان آنها است در شش روز سپس استوار شد بر عرش نيست شما را جز او دوست و نه شفاعتگرى پس آيا يادآور نمىشويد
يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَي الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ
5بپردازد كار را از آسمان بسوى زمين سپس بالا رود بسويش در روزى كه اندازه آن هزار سال است از آنچه مىشمريد
ذٰلِكَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
6اين است داناى نهان و هويدا آن عزتمند مهربان
الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طِينٍ
7آن كو نكو كرد هر چيزى آفرينش آن را و آغاز كرد آفرينش انسان را از گل
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِينٍ
8پس گردانيد نژادش را از چكهاى از آبى پست
ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ
9سپس آراستش و دميد در آن از روح خويش و گذاشت براى شما گوش و ديدگان و دلها را به كمى سپاس گزاريد
وَ قالُوا أَ إِذا ضَلَلْنا فِي الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ كافِرُونَ
10و گفتند آيا هر گاه گم شديم در زمين آيا مائيم در آفرينشى نوين بلكه ايشانند به ملاقات پروردگار خويش كافران
قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِليٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ
11بگو دريابد شما را فرشته مرگ كه گمارده شده است بر شما سپس بسوى پروردگار خويش بازگردانيده شويد
وَ لَوْ تَريٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ ناكِسُوا رُءُوسِهِمُ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنا أَبْصَرْنا وَ سَمِعْنا فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صالِحاً إِنَّا مُوقِنُونَ
12و اگر بينى هنگامى كه گنهكاران سرافكندگانند نزد پروردگارشان پروردگارا ديديم و شنيديم پس برگردان ما را تا بكنيم كارى شايسته همانا مائيم يقيندارندگان
وَ لَوْ شِئْنا لَآتَيْنا كُلَّ نَفْسٍ هُداها وَ لٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ
13و اگر مىخواستيم هر آينه مىداديم به هر كس رهبريش را و ليكن استوار گشت سخن از من كه همانا پر سازم دوزخ را از پريان و مردم همگى
فَذُوقُوا بِما نَسِيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هٰذا إِنَّا نَسِيناكُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
14پس بچشيد بدانچه فراموش كرديد رسيدن را به روزتان اين همانا ما فراموشتان كرديم و بچشيد عذاب دوزخ را بدانچه بوديد مىكرديد
إِنَّما يُؤْمِنُ بِآياتِنَا الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ
15جز اين نيست كه ايمان آرند به آيتهاى ما آنان كه هر گاه يادآورى شوند بدانها بيفتد سجدهكنان و تسبيح گويند به سپاس پروردگار خويش و ايشانند كبرناورزندگان
تَتَجافيٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ
16دورى گزيند پهلوهاى ايشان از خوابگاهها خوانند پروردگار خويش را بيمى و اميدى و از آنچه روزيشان داديم ببخشند
فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ
17پس نمىداند كسى چه نهان شده است براى ايشان از روشنىچشم پاداشى بدانچه بودند مىكردند
أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ
18پس آيا آنكه مؤمن است مانند آنى است كه نابفرمان است نيستند يكسان
أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْويٰ نُزُلاً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ
19اما آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند پس ايشان را باغستان جايگاه پيشكشى بدانچه بودند مىكردند
وَ أَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْواهُمُ النَّارُ كُلَّما أَرادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْها أُعِيدُوا فِيها وَ قِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
20و اما آنان كه نافرمانى كردند پس جايگاه ايشان است آتش هر گاه خواهند برون آيند از آن بازگردانيده شوند در آن و گفته شود براى ايشان بچشيد عذاب آتشى را كه بوديد بدان تكذيب مىكرديد
وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنيٰ دُونَ الْعَذابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
21و همانا بچشانيمشان از شكنجه نزديك نارسيده به شكنجه بزرگ باشد ايشان بازگردند
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْها إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ
22و كيست ستمگرتر از آنكه يادآورى شود به آيتهاى پروردگار خويش پس روى برتابد از آنها همانا مائيم از گنهكاران كينكشندگان
وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَي الْكِتابَ فَلا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقائِهِ وَ جَعَلْناهُ هُديً لِبَنِي إِسْرائِيلَ
23و همانا داديم به موسى كتاب را پس نباش در شكى از ملاقاتش و گردانيديمش رهبريى براى بنى اسرائيل
وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ
24و گردانيديم از ايشان پيشوايانى كه راهنمايى مىكنند به فرمان ما چنان كه شكيبايى كردند و بودند به آيتهاى ما يقيندارندگان
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
25و همانا پروردگارت جدايى افكند ميانشان روز رستاخيز در آنچه بودند در آن اختلاف مىكردند
أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ أَ فَلا يَسْمَعُونَ
26آيا رهبريشان نكرد كه بسا نابود ساختيم پيش از ايشان از قرنهايى كه روانند در آرامگاههاى آنان همانا در اين است آيتهايى آيا نمىشنوند
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَي الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا يُبْصِرُونَ
27آيا نديدند كه روان مىسازيم آب را بسوى زمينى خشكزار پس برون آريم بدان كشتى را كه مىخورند از آن دامهاى ايشان و ايشان پس آيا نمىنگرند
وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
28و گويند كى است اين گشايش (يا پيروزى) اگر هستيد راستگويان
قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمانُهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ
29بگو روز پيروزى سود ندهد آنان را كه كفر ورزيدند ايمانشان و نه مهلت داده شوند
فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ انْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ
30پس روى برتاب از ايشان و منتظر باش كه ايشانند منتظران
سوره الاحزاب
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لا تُطِعِ الْكافِرِينَ وَ الْمُنافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ اى پيمبر بترس خدا را و فرمانبردار نباش كافران و دورويان را همانا خدا است دانشمند حكيم
وَ اتَّبِعْ ما يُوحيٰ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً
2و پيروى كن آنچه وحى شود بسويت از پروردگار خويش همانا خدا است بدانچه مىكنيد آگاه
وَ تَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ وَ كَفيٰ بِاللَّهِ وَكِيلاً
3و توكل كن بر خدا و بس است خداوند وكيل
ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَ ما جَعَلَ أَزْواجَكُمُ اللاَّئِي تُظاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهاتِكُمْ وَ ما جَعَلَ أَدْعِياءَكُمْ أَبْناءَكُمْ ذٰلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْواهِكُمْ وَ اللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ
4ننهاد خدا براى مردى دودل در اندرونش و نگردانيد خدا همسران شما را آنان كه ظهار كنيد از ايشان مادران شما و نگردانيد پسرخواندگان شما را فرزندان شما اين گفتار شما است با دهانهاى شما و خدا گويد حق را و او است هدايتكننده به راه
ادْعُوهُمْ لِآبائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آباءَهُمْ فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ وَ مَوالِيكُمْ وَ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ فِيما أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَ لٰكِنْ ما تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً
5بخوانيد ايشان را براى پدران ايشان آن دادگرانهتر است نزد خدا پس اگر ندانستيد پدران ايشان را پس برادران شمايند در دين و بندگان شما و نيست بر شما پروايى در آنچه خطا كرديد بدان و ليكن آنچه خواست دلهاى شما و خدا است آمرزنده مهربان
النَّبِيُّ أَوْليٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْليٰ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِليٰ أَوْلِيائِكُمْ مَعْرُوفاً كانَ ذٰلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً
6پيمبر سزاوارتر است به مؤمنان از خود ايشان و زنان او مادران ايشانند و خويشاوندان برخيشان سزاوارترند به برخى در كتاب خدا از مؤمنان و مهاجران مگر آنكه كنيد در باره دوستانتان نكويى بوده است آن در كتاب نوشته
وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثاقَهُمْ وَ مِنْكَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِيمَ وَ مُوسيٰ وَ عِيسَي ابْنِ مَرْيَمَ وَ أَخَذْنا مِنْهُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً
7و هنگامى كه بگرفتيم از پيمبران پيمانشان را و از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى ابن مريم و گرفتيم از ايشان پيمانى گران
لِيَسْئَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَ أَعَدَّ لِلْكافِرِينَ عَذاباً أَلِيماً
8تا بپرسد راستگويان را از راستيشان و آماده كرد براى كافران عذابى دردناك
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً وَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ كانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيراً
9اى آنان كه ايمان آورديد ياد آريد نعمت خدا را بر خويش گاهى كه بيامد شما را لشكرهايى پس فرستاديم بر آنان بادى و لشكرهايى كه نديديد و خدا است بدانچه مىكنيد بينا
إِذْ جاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَ إِذْ زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا
10گاهى كه آمدند شما را از فراز شما و از زير شما و گاهى كه گرديدند ديدگان و رسيد دلها گلوگاهها را و گمان مىبرديد به خدا گمانها را
هُنالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالاً شَدِيداً
11آنجا (يا آن گاه) آزمايش شدند مؤمنان و لرزيدند لرزشى سخت
وَ إِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلَّا غُرُوراً
12و هنگامى كه مىگفتند مردمان دوروى و آنان كه در دلهاشان بيمارى است كه وعده نداد ما را خدا و پيمبرش مگر فريبى را
وَ إِذْ قالَتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ يا أَهْلَ يَثْرِبَ لا مُقامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَ يَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنا عَوْرَةٌ وَ ما هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِراراً
13و هنگامى كه گفتند گروهى از ايشان اى مردم يثرب نيست جايگاهى براى شما پس بازگرديد و دستورى مىخواست گروهى از ايشان از پيمبر مىگفتند همانا خانههاى ما برهنه است و نيستند آنها برهنه و نخواهند جز گريزى را
وَ لَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطارِها ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْها وَ ما تَلَبَّثُوا بِها إِلَّا يَسِيراً
14و اگر ورود شود بر ايشان در آنها از هر سوى سپس درخواست شوند فتنه (جنگ) را هر آينه آرندش و درنگ نكنند بدان مگر اندكى
وَ لَقَدْ كانُوا عاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لا يُوَلُّونَ الْأَدْبارَ وَ كانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولاً
15و همانا بودند پيمان بستند با خدا از پيش كه برنتابند پشتها را و هست پيمان خدا پرسششده
قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذاً لا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلاً
16بگو سود ندهد شما را گريز اگر بگريزيد از مرگ يا كشتن و آن هنگام كامياب نشويد مگر اندكى
قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرادَ بِكُمْ سُوءاً أَوْ أَرادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَ لا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَ لا نَصِيراً
17بگو كيست كه نگهدارد شما را از خدا اگر خواهد به شما رنجى يا خواهد براى شما رحمتى و نيابيد براى خويش جز خدا دوست و نه ياورى را
قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَ الْقائِلِينَ لِإِخْوانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنا وَ لا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلاً
18بسا داند خدا بازدارندگان را از جنگ از شما و گويندگان را به برادران خويش بيائيد بسوى ما و نيايند نبرد را جز اندكى
أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذا جاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشيٰ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ أَشِحَّةً عَلَي الْخَيْرِ أُولئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ وَ كانَ ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيراً
19بخل ورزانند بر شما تا گاهى كه بيايد ترس بينيشان بنگرند در تو مىگردد ديدگانشان مانند آنكه فراگرفته باشدش مرگ تا گاهى كه برود ترس آزارتان كنند با زبانهايى تيز خوددارانند از نيكى آنان ايمان نياوردند پس تباه ساخت خدا كردار ايشان را و آن است بر خدا آسان
يَحْسَبُونَ الْأَحْزابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَ إِنْ يَأْتِ الْأَحْزابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بادُونَ فِي الْأَعْرابِ يَسْئَلُونَ عَنْ أَنْبائِكُمْ وَ لَوْ كانُوا فِيكُمْ ما قاتَلُوا إِلَّا قَلِيلاً
20پندارند احزاب را نرفتند و اگر بيايند احزاب دوست دارند كاش برون بودند در مردم دشتنشين و از دور اخبار شما را مىپرسيدند و اگر مىبودند در شما پيكار نمىكردند جز اندكى
لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً
21همانا شما را است در پيمبر خدا پيرويى نكو براى آن كه اميد دارد خدا و روز بازپسين را و ياد كند خدا را بسيار
وَ لَمَّا رَأَ الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزابَ قالُوا هٰذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ما زادَهُمْ إِلَّا إِيماناً وَ تَسْلِيماً
22و هنگامى كه ديدند مؤمنان احزاب را گفتند اين است آنچه وعده داد به ما خدا و پيمبرش و راست گفت خدا و پيمبرش و نيفزود ايشان را مگر ايمان و تسليمى
مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضيٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلاً
23از مؤمنانند مردانى كه راست گفتند آنچه را با خدا پيمان بر آن بستند پس از ايشان است آنكه گذراند پيمان خويش را و از ايشان است آنان كه انتظار كشند و تبديل نكردند تبديلى
لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقِينَ إِنْ شاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كانَ غَفُوراً رَحِيماً
24تا پاداش دهد خدا راستگويان را به راستيشان و عذاب كند دورويان را اگر خواهد يا توبه پذيرد از ايشان همانا خدا است آمرزنده مهربان
وَ رَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنالُوا خَيْراً وَ كَفَي اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتالَ وَ كانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزاً
25و بازگردانيد خدا آنان را كه كفر ورزيدند به خشمشان نرسيدند به خيرى و كفايت كرد خدا مؤمنان را از جنگ و خدا است نيرومند عزيز
وَ أَنْزَلَ الَّذِينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِيقاً
26و فرود آورد آنان را كه پشتيبانيشان كردند از اهل كتاب از كاخهاى ايشان و افكند در دلهاى آنان هراس را كه گروهى را كشتيد و برده گرفتيد گروهى را
وَ أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيارَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ وَ أَرْضاً لَمْ تَطَئُوها وَ كانَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيراً
27و ارث داد به شما سرزمين ايشان و خانههاى ايشان و خواستههاى ايشان را و سرزمينى را كه تاخت نياورديد بر آن و خداست بر همه چيز توانا
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زِينَتَها فَتَعالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَ أُسَرِّحْكُنَّ سَراحاً جَمِيلاً
28اى پيمبر بگو به زنان خويشتن اگر خواهان زندگانى دنيا و زيور آنيد پس بيائيد بهرهمند سازم شما را و رها سازم شما را رهاكردنى نيكو
وَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِناتِ مِنْكُنَّ أَجْراً عَظِيماً
29و اگر خواستار خدا و پيمبرش و خانه آخرت باشيد پس خدا آماده كرده است براى نكوكاران از شما پاداشى بزرگ را
يا نِساءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضاعَفْ لَهَا الْعَذابُ ضِعْفَيْنِ وَ كانَ ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيراً
30اى زنان پيمبر هر كس از شما فحشايى (ناشايستى) آشكار آرد افزوده شود برايش شكنجه به دو برابر و همانا آن است بر خدا آسان