قرآن عثمان طه

46

با اهل كتاب جز به طريق احسن مجادله نكنيد، مگر با ظالمان آنها، بگوئيد ايمان آورده‌ايم بآنچه بر ما نازل گشته و بر شما نازل گشته، معبود ما و معبود شما يكى است ما به آن معبود تسليم هستيم.


47

اين چنين بر تو كتاب را نازل كرديم، آنان كه به آنها كتاب داده‌ايم به قرآن ايمان مى‌آورند از اهل مكه نيز بعضى ايمان مى‌آورند، آيات ما را فقط كافران انكار مى‌كنند.


48

تو پيش از نزول قرآن كتابى نمى‌خواندى و با دست خود چيزى نمى‌نوشتى، آن گاه اهل باطل (در كتاب تو) شك مى‌كردند.


49

بلكه قرآن آيات بيناتى است در سينه‌هاى آنان كه به آنها علم داده شده است آيات ما را جز ظالمان انكار نمى‌كنند.


50

گفتند: چرا براى او معجزات از خدايش نازل نمى‌شود بگو: معجزات نزد خداست من فقط انذاز كننده آشكارى هستم.


51

آيا بر آنها كفايت نكرده كه كتابى بر تو نازل كرده‌ايم و بر آنها خوانده مى‌شود؟ در آن كتاب رحمت و بيدارى هست به قومى كه ايمان مى‌آورند.


52

بگو: بس است خدا در گواه بودن ميان من و شما خدا مى‌داند آنچه را كه در آسمان و زمين است كسانى كه به باطل ايمان آورده و به خدا كافر شده‌اند فقط زيانكارانند


53

عذاب را با عجله از تو مى‌خواهند اگر نبود مدتى معين حتما عذاب به آنها مى‌آمد، و حتما بطور ناگهان در حالى كه نمى‌دانند خواهد آمد.


54

عذاب را با عجله از تو مى‌خواهند با آنكه جهنم به كافران احاطه كرده است.


55

ياد آر روزى را كه عذاب آنها را از بالا و از پائين‌شان احاطه مى‌كند، خدا فرمايد: بچشيد آنچه را كه مى‌كرديد.


56

اى بندگان من، كه ايمان آورده‌ايد، زمين من وسيع است، مرا بندگى كنيد.


57

هر انسان طعم مرگ را خواهد كشيد، سپس به سوى ما بر مى‌گرديد.


58

آنان كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند در غرفه‌هايى از بهشت نازلشان مى‌كنيم كه از زير آنها نهرها روان است، پيوسته‌اند در آنها، پاداش اهل عمل نيك است.


59

كسانى كه صبر كرده و بر پروردگارشان توكل مى‌كنند.


60

اى بسا جنبنده‌اى كه روزى خود را ذخيره نمى‌كند، خدا او را و شما را روزى مى‌دهد خدا شنوا و داناست.


61

اگر از مشركان بپرسى: آسمانها و زمين را چه كس آفريده و آفتاب و ماه را رام كرده است؟ گويند: الله پس به كجا بر مى‌گردند؟


62

خداست كه روزى را به هر كه از بندگانش بخواهد گسترش مى‌دهد و تنگ مى‌گيرد و خدا به هر چيز داناست.


63

و اگر از آنها بپرسى چه كس از آسمان آبى فرستاد و زمين را بعد از مردنش زنده كرده است؟ گويند: الله، بگو حمد خدا را بلكه بيشترشان نمى‌فهمند.


64

اين زندگى دنيا نيست مگر مشغوليت و بازى، دار آخرت، آن زندگى حقيقى است اى كاش مى‌دانستند.


65

چون به كشتى سوار شوند، خدا را مى‌خوانند حال آنكه بندگى را براى او خالص كرده‌اند، و چون به خشكى نجاتشان داد آن گاه مشرك مى‌شوند.


66

كفران كنند به آنچه به آنها داده‌ايم و لذت ببرند، به زودى خواهند دانست.


67

آيا نمى‌دانند كه ما (مكه) را حرم امنى قرار داده‌ايم، و مردم از اطراف آنها ربوده مى‌شوند؟ آيا به باطل ايمان مى‌آورند و نعمت خدا را كفران مى‌كنند؟!!


68

كيست ظالمتر از آنكه به خدا دروغ بندد و يا آيات او را تكذيب كند وقتى كه به سوى او آيد، آيا در جهنم كافران را اقامتگاه نيست.


69

كسانى كه درباره ما تلاش كنند حتما به راههاى خودمان هدايتش مى‌كنيم، خدا با نيكوكاران است.


سوره الروم

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ الف، لام، ميم.


2

مغلوب شد روم.


3

در نزديكترين محل از حجاز (ولى) آنها بعد از مغلوب شدن حتما غالب مى‌شوند.


4

در سه تا نه سال، كار خاص خداست پيش از مغلوب شدن روم و بعد از مغلوب شدن آنها، در آن روز مؤمنان شاد مى‌شوند.


5

با يارى خدا، خدا هر كه را بخواهد يارى مى‌كند فقط اوست توانا و مهربان واقعى.


6

وعده خداست، خدا در وعده‌اش تخلف نمى‌كند، ليكن بيشتر مردم نمى‌دانند.


7

ظاهر ناچيزى از زندگى دنيا را مى‌دانند، و آنها از آخرت غافلند.


8

آيا در ضمير خويش فكر نكرده‌اند، كه خدا آسمانها و زمين و ما بينهما را جز به حق و اجل معين نيافريده است؟ حقا كه بسيارى از مردم به ملاقات پروردگارشان كافرند.


9

آيا در زمين سفر نكرده‌اند تا بدانند عاقبت گذشتگان چه شد؟ آنها از اهل مكه قويتر بودند، زمين را زير و رو كردند، و بيشتر از اهل مكه، آباد نمودند، پيامبرانشان دليلهاى روشن براى آنها آوردند، خدا به آنها ظالم نبود ليكن به خودشان ظلم مى‌كردند.


10

سپس عاقبت آنان كه گناه كردند، عقوبت شد، زيرا كه آيات خدا را تكذيب كرده و به آنها مسخره مى‌نمودند.


11

خدا خلقت مخلوق را شروع مى‌كند سپس آن را از سر مى‌گيرد، سپس به سوى او بر مى‌گرديد.


12

روزى كه قيامت قيام مى‌كند، گناهكاران (از رحمت خدا) مأيوس مى‌گردند.


13

از شركائشان شفاعتگرانى نبوده و به شركائشان كافر مى‌شوند.


14

روزى كه قيامت قيام مى‌كند، در آن روز متفرق مى‌شوند.


15

اما آنهايى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند در بهشت بخصوص خرامان مى‌شوند.


16

و اما آنان كه كفر ورزيده و آيات ما و لقاء آخرت را انكار كرده‌اند، آنها در عذاب حاضر شدگانند.


17

پس پاك است خدا وقتى كه وارد شب مى‌شويد و وقتى كه صبح مى‌كنيد.


18

و او راست حمد در آسمانها و زمين و در عصر و وقتى كه وارد ظهر مى‌شويد.


19

زنده را از مرده خارج مى‌كند و مرده را از زنده بيرون مى‌آورد، و زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند، اين چنين از قبرها خارج مى‌شويد.


20

از جمله آيات وجود و قدرت خدا آنكه شما را از خاكى آفريد، آن گاه بشر شديد كه گسترش مى‌يابيد.


21

از جمله آيات تدبير خدا آنكه براى شما از جنس خودتان زنانى آفريد تا به آنها ميل كنيد و در ميان شما دوستى و مهربانى قرار داد، در اينها دلائلى هست بر آنان كه تفكر مى‌كنند.


22

از جمله آيات خدا آفريدن آسمانها و زمين و اختلاف لغات و اشكال شماست در اينها آياتى است بر دانايان.


23

از جمله دلائل تدبير خدا خوابيدن شما در شب و روزى جستن شما از فضل او در روز است، در اينها دلائلى هست بر قومى كه شنوا هستند.


24

از جمله آيات تدبير خدا آنكه برق را براى خوف و طمع به شما مى‌نماياند و از آسمان آبى نازل مى‌كند و با آن زمين را بعد از مردنش زنده مى‌نمايد در اينكه گفته شد آياتى است به قومى كه تعقل مى‌كنند.


25

از جمله آيات خدا آنكه آسمان و زمين به فرمان او ايستاده است و چون شما را به طرز مخصوصى از زمين بخواند آن گاه خارج مى‌شويد.


26

هر كه در آسمانها و زمين هست خاص اوست و همه براى او خاضع هستند.


27

اوست كه خلق را مى‌آفريند و سپس از سر مى‌گيرد، اعاده بر او آسانتر است، مطلق صفت برتر در آسمانها و زمين خاص اوست، و اوست توانا و حكيم‌


28

براى شما از خودتان مثل زده آيا براى شما از بردگانتان شريكانى هست در آنچه روزيتان داده‌ايم و شما در آن رزق برابريد و از آنها مى‌ترسيد آن طور كه از خودتان مى‌ترسيد؟ آيات خويش را براى قومى كه تعقل كنند اين چنين بيان مى‌كنيم.


29

ليكن ظالمان، بدون دليل از هواهاى خود پيروى كردند چه كسى هدايت مى‌كند كسى را كه اضلالش نموده، آنها را يارانى نيست.


30

توجهت را به اين دين پيوسته كن، آن فطرت خداست كه مردم را در آن فطرت آفريده است، فطرت خدا را تغييرى نيست دين استوار همانست، ليكن بيشتر مردم نمى‌دانند.


31

در حالى كه انابه‌گران به خدا هستند، از خدا بترسيد، نماز را بپا داريد، و از مشركان نباشيد.


32

از آنهايى كه دين خويش جدا جدا كرده و گروه‌ها شده‌اند، هر گروه به آنچه پيش خود دارد شادمان است.


33

چون به مردم ضررى برسد، پروردگارشان را در حال انابه مى‌خوانند، سپس چون رحمتى از خويش به آنها چشاند، آن گاه به پروردگارشان مشرك مى‌شوند.


34

كفران بكنند به آنچه به آنها داده‌ايم، لذت ببريد بزودى مى‌دانند.


35

يا بر آنها حجتى نازل كرده‌ايم كه آن به نفع شركشان سخن مى‌گويد.


36

چون به مردم رحمتى چشانديم به آن شادمان مى‌شوند و اگر ناخوشايندى به آنها برسد در اثر عملشان، آن گاه مأيوس مى‌گردند.


37

آيا ندانسته‌اند كه خدا روزى را به هر كه خواهد بسط مى‌دهد و تنگ مى‌گيرد؟ در اينكه گفته شد آياتى هست براى قومى كه ايمان مى‌آورند.


38

پس حق خويش و مسكين و درمانده را بده، آن بهتر است براى كسانى كه ثواب خدا را مى‌خواهند، و آنها هستند راستگاران.


39

آنچه از ربا داده‌ايد تا در اموال مردم زياد شود در نزد خدا زياد نمى‌شود و آنچه از زكاة داده‌ايد كه رضاى خدا را اراده مى‌كنيد آنها هستند صاحبان زيادت.


40

خدا اوست كه شما را آفريده و سپس روزى داده، سپس مى‌ميراند و سپس زنده مى‌كند. آيا كسى از معبودهاى شما چيزى از اينها را مى‌كند؟ خدا پاك و برتر است از آنچه شرك قرار مى‌دهند.


41

فساد در خشكى و دريا پديد آمد به علت آنچه آدميان كردند، تا خدا بعضى از آنچه كه كرده‌اند بر آنها بچشاند تا به طرف حق برگردند.


42

بگو: در روى زمين بگرديد و بنگريد عاقبت گذشتگان چطور شد، كه اكثرشان مشرك بودند.


43

توجهت را براى دين استوار، پيوسته كن، پيش از آنكه بيايد روزى كه از طرف خدا برگشتى ندارد، آن روز مردم متفرق مى‌شوند.


44

هر كه كافر شود، كفرش بر عليه اوست و هر كه عمل شايسته انجام دهد براى خويش آماده مى‌كنند.


45

تا خدا پاداش بدهد كسانى را كه ايمان آورده و اعمال خوب انجام داده‌اند از كرم خويش، او كافران را دوست نمى‌دارد.


46

از جمله دلائل توحيد خدا آنست كه: بادهاى بشارت ده را مى‌فرستد و تا از رحمت خويش به شما بچشاند و تا كشتيها به فرمان او جارى شوند و تا از فضل او بطلبيد و تا شكرگزار باشيد.


47

پيش از تو پيامبرانى به سوى قومشان فرستاديم، به دلائل روشن آوردند، آن گاه از كسانى كه مجرم شدند انتقام گرفتيم، يارى مؤمنان حقى است بر عهده ما


48

خدا اوست كه بادها را مى‌فرستد، بادها ابر را حركت مى‌دهند، خدا ابر را هر طور كه خواهد در آسمان مى‌گسترد و آن را قطعه قطعه مى‌گرداند، پس مى‌بينى كه باران از خلال آن خارج مى‌شود، چون آن را به هر كه از بندگانش بخواهد، رسانيد آن گاه خوشنود مى‌شوند.


49

حقا كه پيش از آمدن باران بر آنها، از رسيدن آن مأيوس بودند.


50

بنگر بآثار رحمت خدا، چگونه زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند آن خدا زنده كننده مردگان است و بر هر چيز توانا مى‌باشد.


51

و اگر باد سردى بفرستيم، مزرعه را خزان شده ببينند، بعد از شادى كافر مى‌شوند.


52

تو نمى‌توانى مردگان را شنوا كنى و نمى‌توانى دعوت خود را به گوش كرها برسانى آن گاه كه پشت‌كنان برگردند.


53

تو هدايت كننده كوران از گمراهيشان نيستى فقط كسانى را شنوا مى‌كند كه به دلائل ما ايمان مى‌آورند و آنها مسلم مى‌باشند.


54

خدا همان است كه شما را ضعيف آفريده سپس بعد از ضعف نيرومندى و جوانى قرار داده آن گاه بعد از نيرومندى ناتوانى و پيرى قرار داده، آنچه مى‌خواهد مى‌آفريند.


55

ياد آر روزى كه قيامت واقع مى‌شود گناهكاران قسم مى‌خورند كه جز زمان اندكى توقف نكرده‌اند اين چنين از حق منحرف مى‌شدند.


56

آنان كه علم و ايمان دارند گويند: حقا كه در قضاء خدا تا روز بعث توقف كرده‌ايد اين روز بعث است و ليكن شما نمى‌دانستيد.


57

در آن روز ستمكاران را معذرتشان سودى ندهد و از آنها راضى كردن خدا خواسته نمى‌شود.


58

در اين قرآن براى مردم از هر مثل آورديم و اگر به آنها آيه‌اى بياورى ظالمان گويند: شما فقط اهل باطليد.


59

خدا اين چنين بر قلوب كسانى كه جاهل هستند مهر مى‌زند.


60

خويشتن دار باش، وعده خدا حق است كسانى كه ايمان نمى‌آورند تو را سبك نكنند.


سوره لقمان

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ الف، لام، ميم.


2

اين است آيات كتاب حكيم و مصلحتدار.


3

هدايت و رحمت است نيكوكاران را.


4

كسانى كه نماز را بر پا مى‌دارند و زكاة را مى‌دهند و به آخرت ايمان مى‌آورند.


5

آنها از خدايشان بر هدايتند و آنهايند راستگاران.


6

بعضى از مردم هست كه سخت باطل را مى‌خرد تا مردم را از راه خدا گمراه كند و آن را به سخره گيرد، آنها راست عذابى خوار كننده.


7

و چون آيات ما بر او خوانده شود متكبرانه اعراض مى‌كند، گويى آنها را نشنيده است و گويى دو گوشش كر است او را به عذابى دردناك بشارت ده.


8

آنان كه ايمان آورده و اعمال شايسته كرده‌اند. جنات پر نعمت براى آنهاست.


9

هميشه‌اند در آن جنات وعده خدا حق است و فقط اوست توانا و مصلحتكار.


10

آسمانها را بدون ستونهاى مرئى آفريد، در زمين كوه‌هاى ثابت قرار داد مبادا كه شما را حركت دهد و در آن از هر جنبنده بگسترانيد و از آسمان آبى نازل كرديم و در آن از هر صفت خوشايند برويانديم.


11

اين است مخلوق خدا، نشان دهيد آنها كه جز خدايند، چه چيز آفريده‌اند بلكه ظالمان در گمراهى آشكار هستند.


12

به لقمان بينش داديم كه خدا را شكر كند، هر كس شكر كند به نفع خويش مى‌كند و هر كه كفران نمايد خدا بى نياز و پسنديده است.


13

و چون لقمان به پسرش در حال موعظه گفت: اى پسر عزيزم به خدا شرك مياور كه شرك ظلم بزرگى است.


14

به انسان درباره پدر و مادرش وصيت كرديم مادرش او را در ضعف بعد از ضعف حمل كرده، از شير بريدنش در دو سال است كه براى من و پدر و مادرت شكر كن برگشت به سوى من است.


15

اگر با اصرار از تو بخواهند كه بر من شريك قرار بدهى آنچه را كه علم به آن ندارى، اطاعتشان مكن، در امر دنيا با آن دو به نيكى رفتار كن پيروى كن از راه آنكه به سوى من برگشته است، برگشت شما بر من است از آنچه مى‌كنيد به شما خبر خواهم داد.


16

اى پسر عزيز اگر عمل انسان به قدر دانه خردل باشد در ميان سنگى باشد يا در آسمانها يا در زمين، خدا آن را مى‌آورد كه خدا لطيف و داناست.


17

اى پسر عزيزم: نماز را بپا دار امر به معروف و نهى از منكر كن، بر آنچه به تو مى‌رسد، خويشتن دار باش كه اينها از كارهاى جدى است.


18

رخسارت را از مردم بر مگردان. در زمين به تكبر راه مرو كه خدا متكبر و افتخار كنندگان را دوست نمى‌دارد.


19

در راه رفتنت متوسط باش، صدايت را آرام كن، كه ناخوشايندترين صداها صداى الاغهاست.


20

آيا ندانسته‌ايد كه خدا آنچه در آسمانها و زمين هست براى شما رام كرده و نعمتهاى ظاهرى و باطنى خويش را براى شما فراوان فرموده است؟ بعضى از مردم در باره خدا مجادله مى‌كنند بى آنكه دليلى يا الهامى و يا كتاب روشنگرى داشته باشند.


21

و چون به آنها گفته شود: پيروى كنيد از آنچه خدا نازل كرده است گويند: بلكه پيروى مى‌كنيم از آنچه پدران خود را در آن يافته‌ايم، اگر و هر چند شيطان آنها را به عذاب آتش دعوت مى‌كند.


22

هر كه چهره خويش را تسليم خدا كند و نيكوكار باشد، حقا كه به دستگيره محكمى دست زده است، عاقبت كارها به سوى خداست،


23

و هر كه كافر شود، كفر او تو را محزون نكند كه رجوع آنها به طرف ماست، از آنچه كرده‌اند اطلاعشان مى‌دهيم، خدا بمكنونات سينه‌ها داناست.


24

اندكى متاعشان مى‌دهيم، سپس به عذابى سخت مجبورشان مى‌كنيم.


25

اگر از آنها بپرسى آسمانها و زمين را كه آفريد؟ حتما و يقينا خواهند گفت: خدا بگو حمد خدا را، بلكه بيشترشان نمى‌دانند.


26

آنچه در آسمانها و زمين هست خاص خداست خدا فقط اوست بى نياز و پسنديده.


27

اگر آنچه در زمين از درخت هست قلمها مى‌بود و دريا و بعد از آن هفت دريا به قلمها مدد مى‌كرد، كلمات خدا تمام نمى‌شد حقا كه خدا توانا و مصلحتكار است.


28

آفرينش و بعثت شما نيست مگر مانند آفرينش و بعثت يك انسان، حقا كه خدا شنوا و داناست.


29

آيا ندانسته‌اى كه خدا شب را به روز و روز را به شب داخل مى‌كند و آفتاب و ماه را مسخر كرده و همه تا مدتى معين جارى هستند و خدا به آنچه مى‌كنيد داناست؟


30

اين براى آنست كه خدا فقط اوست حق و آنچه جز او مى‌خوانند باطل است و خدا فقط اوست برتر و بزرگ.


31

آيا ندانسته‌اى كه كشتيها در دريا با نعمت خدا جارى است تا بعضى از آيات خويش را نشانتان بدهد؟ در اينها آياتى است به هر صبار شكور.


32

و چون موجى مانند سايبانها آنها را بپوشاند خدا را با اخلاص بندگى مى‌خوانند و چون به سوى خشكى نجاتشان بدهد، بعضى از آنها مستقيمند، آيات ما را جز دغلها و كفار انكار نمى‌كنند.


33

اى مردم از پروردگار خويش بترسيد و بيم داشته باشيد از روزى كه پدرى از فرزندى كفايت نمى‌كند و فرزندى از پدرى هيچ چيز را كافى نيست، وعده خدا حق است، زندگى دنيا مغرورتان نكند. شيطان شما را به خدا جرى نسازد.


34

علم قيامت نزد خداست، او باران نازل مى‌كند و مى‌داند آنچه را كه در رحمهاست.


سوره السجدة

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ الف، لام، ميم.


2

اين كتاب نازل شده، بى شك از جانب رب العالمين است.


3

بلكه مى‌گويند: آن را جعل كرده است (نه) بلكه آن حق و از طرف پروردگار توست تا قومى را كه پيش از تو انذار كننده به آنها نيامده است انذار كنى تا هدايت يابند.


4

خدا آنست كه: آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دوست در شش روز بيافريد، آن گاه به تدبير پرداخت، جز او سرپرستى و شفيعى نداريد آيا متذكر نمى‌شويد؟!


5

كار را از آسمان به زمين پى در پى مى‌فرستد سپس در روزى كه به اندازه هزار سال است به سوى او برمى‌گردد، از سالهايى كه مى‌شماريد.


6

آنست داناى نهان و آشكار، توانا و مهربان.


7

آنكه نيكو آفريد هر چيزى كه آفريد، خلقت انسان را از گل شروع نمود.


8

سپس نسل او را از چكيده‌اى از آبى حقير قرار داد.


9

سپس آن را ساخت و در آن از روح خود دميد و براى شما گوشها، چشمها و قلبها قرار داد، بسيار كم شكر مى‌كنيد.


10

مشركان گفتند: وقتى كه در زمين گم گشتيم آيا در خلقت جديدى خواهيم بود؟ بلكه آنها به ملاقات خدايشان كافرند.


11

بگو: ملك الموت شما را تحويل مى‌گيرد كه موكل به مرگ شماست سپس به طرف پروردگارتان بر مى‌گرديد.


12

اى كاش به بينى وقتى كه گناهكاران نزد پروردگارشان سر به زير افكندگانند، مى‌گويند پروردگارا ديديم و شنيديم، ما را برگردان تا عمل صالح انجام دهيم كه اهل يقين هستيم.


13

اگر مى‌خواستيم به هر انسان هدايتش را مى‌داديم و ليكن وعده من حتمى شده كه حتما و يقينا جهنم را از همه جن و مردم پر خواهم كرد.


14

پس بچشيد عذاب را به علت اينكه به ملاقات اين روز بى اعتنا بوديد، ما شما را فراموش كرده‌ايم، بچشيد عذاب ابدى را به علت اعمالتان.


15

به آيات ما فقط كسانى ايمان مى‌آورند كه چون به آن آيات تذكر داده شوند مى‌افتند سجده‌كنان و خدايشان را تسبيح و حمد مى‌كنند و تكبر نمى‌نمايند.


16

پهلوهايشان از خوابگاه‌ها كنار مى‌شود خدايشان را با خوف و طمع مى‌خوانند و از آنچه روزيشان كرده‌ايم انفاق مى‌كنند.


17

هيچ كس نمى‌داند براى آنها از موهبتها چه چيز ذخيره شده است، پاداش براى آنچه مى‌كردند.


18

آيا آنكه مؤمن است مانند كسى است كه كافر است برابر نيستند.


19

اما كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته كرده‌اند جنات مأوى براى آنهاست، عطيه ايست به آنچه مى‌كردند.


20

و اما كسانى كه فاسق شده‌اند جايگاه آنها آتش است هر وقت بخواهند از آن خارج شوند در آن برگردانده مى‌شوند، گفته شود: بچشيد عذاب آتش را كه تكذيب مى‌كرديد.


21

حتما از عذاب نزديكتر مى‌چشانيمشان پيش از عذاب اكبر تا به راه خدا برگردند.


22

كيست ظالمتر از آنكه آيات پروردگارش را تذكر داده شود و از آنها اعراض نمايد ما از مجرمان انتقام خواهيم گرفت.


23

به موسى تورات را داديم، از لقاء الله در شك مباش و آن را براى بنى اسرائيل مايه هدايت نموديم.


24

از بنى اسرائيل پيشوايانى قرار داديم كه مردم را بامر ما هدايت مى‌كردند (آن) زمانى بود كه استقامت نمودند و به آيات ما يقين مى‌آوردند.


25

پروردگار تو، روز قيامت ميان آنها در آنچه اختلاف مى‌كردند داورى خواهد نمود.


26

آيا بر آنها معلوم نشد كه چقدر از مردمان پيش از آنها هلاك كرديم، كه اهل مكه در خرابه‌هاى آنها راه مى‌روند، در اينها عبرتهايى هست آيا نمى‌شنوند؟!


27

آيا ندانسته‌اند كه ما آب را به زمين بى علف سوق مى‌دهيم و با آن كشتى را كه خود و چهارپايانشان مى‌خورند، مى‌رويانيم، آيا نمى‌بينند؟!!


28

مى‌گويند اين پيروزى كى خواهد بود اگر راست مى‌گوئيد؟


29

بگو: در روز پيروزى، ايمان آوردن به كفار نفعى نمى‌دهد و آنها مهلت داده نمى‌شوند.


30

از آنها روى بگردان و منتظر باش چنان كه آنها منتظرند.


سوره الاحزاب

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ اى پيامبر بترس از خدا و اطاعت نكن از كافران و منافقان كه خدا دانا و حكيم است.


2

به آنچه از پروردگارت وحى مى‌شود مطيع باش كه خدا به آنچه مى‌كنيد داناست.


3

و اعتماد كن بر خدا و اكتفاء كن بر كار ساز بودن خدا.


4

خدا براى هيچ شخص دو قلب در درونش قرار نداده است، و زنانتان را كه با آنها ظهار مى‌كنيد مادران شما نكرده است و پسر خوانده‌هايتان را پسران شما قرار نداده است، اين حرف شماست در دهانتان خدا حق را مى‌گويد و به راه حق هدايت مى‌كند.


5

آنها را براى پدرانشان بخوانيد. آن در نزد خدا با عدالتتر است، اگر پدرانشان را ندانستيد برادران شما هستند در دين دوستان شما مى‌باشند در آنچه اشتباه كرده‌ايد گناهى نيست اما آنچه قلوبتان قصد كرده گناه است.


6

پيامبر به مؤمنان از خودشان مقدمتر است، زنان او مادران مؤمنانند قرابتهاى نسبى بعضى بر بعضى در كتاب خدا سزاوارتر مى‌باشند از مؤمنان و مهاجران ليكن براى شماست كه به دوستان خود نيكى بكنيد، اين در كتاب خدا نوشته شده است.


7

(ياد آر) كه از پيامبران پيمان گرفتيم و از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى پسر مريم و از آنها پيمان محكمى گرفتيم.


8

تا خدا از صدق راستگويان سؤال كند و كافران را عذاب دردناكى آماده كرده است.


9

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد: ياد آريد نعمت خدا را وقتى كه لشكريانى به طرف شما آمدند، بر آنها طوفانى فرستاديم و ملائكه‌اى كه آنها را نديديد، خدا به آنچه مى‌كرديد بينا بود.


10

وقتى كه از بالاى شما و از پائين شهر شما آمدند و ياد آريد وقتى كه چشمها خيره شد و قلبها به حلقومها رسيد، و به خدا گمانهايى مى‌كرديد.


11

در آنجا مؤمنان آزمايش شدند و به شدت مضطرب گرديدند.


12

و ياد آر وقتى كه منافقان و مريض القلبها مى‌گفتند: خدا و رسولش جز فريب به ما وعده نكرده‌اند.


13

ياد آر كه گروهى از آنها گفتند: اى اهل يثرب توقف در اينجا بى‌فائده است، برگرديد، گروهى از آنها از پيامبر براى برگشتن اجازه مى‌خواستند كه خانه‌هاى ما بى‌حفاظ است، خانه‌هايشان بى‌حفاظ نيست، فقط مى‌خواهند فرار كنند.


14

اگر از اطراف يثرب به خانه‌هاى آنها داخل مى‌شدند و سپس از آنها برگشتن از اسلام مى‌خواستند، آن خواسته را مى‌آوردند و جز كمى توقف نمى‌كردند.


15

قبلا با خدا عهد كرده بودند كه در جنگ پشت نكنند، عهد خدا مورد سؤال است.


16

بگو: فرار اصلا به شما نفعى ندارد خواه از مرگ فرار كنيد يا از قتل، آن وقت در دنيا جز اندكى لذت نمى‌بريد.


17

بگو: چه كسى شما را از خدا باز مى‌دارد اگر به شما بدى يا رحمت اراده نمايد، جز خدا سرپرستى و يارى براى خود پيدا نمى‌كنند.


18

خدا آگاه است از آنان كه مردم را از رفتن به جنگ باز مى‌دارند، و به امثال خويش‌ مى‌گويند به طرف ما بيائيد و خود جز اندكى به جنگ نمى‌آيند.


19

با كمك جانى بر شما بخيل هستند چون ترس بيايد مى‌بينى به تو نگاه مى‌كنند و چشمشان به دوران افتاده مانند كسى كه از مرگ بيهوش شده و چون ترس برود، با زبانهاى تند به علت بخل به غنيمت شما را مى‌آزارند، آنها ايمان نياورده‌اند، خدا اعمالشان را باطل كرده، آن بر خدا آسان است.


20

گمان مى‌كنند كه احزاب نرفته‌اند و اگر احزاب بيايند دوست مى‌دارند كه اى كاش در باديه بودند و از جريان شما مى‌پرسيدند و اگر در ميان شما مى‌بودند جز اندكى نمى‌جنگيدند.


21

براى شما در رسول خدا سرمشق خوبى هست براى كسى كه خدا و روز آخرت را اميد مى‌دارد و خدا را بسيار ياد مى‌كند.


22

و چون مؤمنان احزاب را ديدند گفتند: اين آنست كه خدا به ما وعده كرده، خدا و رسول راست گفته‌اند، اين كار بر آنان جز ايمان و تسليم نيافزود.


23

از مؤمنان مردانى هست كه عهدشان را با خدا تحقق بخشيده‌اند، بعضى نذرشان را ادا كرده و بعضى منتظراند و اصلا عهد خود را عوض نكرده‌اند.


24

تا خدا راستگويان را با راستشان پاداش دهد و منافقان را اگر بخواهد عذاب كند يا بر آنان توبه نمايد، كه خدا آمرزنده و مهربان است.


25

خدا كافران را با غصه و غضب برگردانيد، فائده‌اى به دست نياورند خدا از جنگ بر مؤمنان كفايت كرد كه خدا توانا و قدرتمند است.


26

و پائين آوردن كسانى از اهل كتاب را از قلعه‌هايشان كه به احزاب كمك كرده بودند و به قلوب آنها رعب انداخت، جمعى را مقتول و جمعى را اسير مى‌كرديد.


27

و زمين و ديار و اموالشان را براى شما ارث گذاشت، چنان كه زمين بنى نضير را ارث گذاشت كه به آن قدم ننهاده بوديد، خدا به هر چيز تواناست.


28

اى پيامبر به زنان خود بگو: اگر زندگى دنيا و زيور آن را مى‌خواهيد بيائيد به شما متاع بدهم و به خوبى طلاقتان گويم.


29

و اگر خدا و رسولش و قيامت را مى‌خواهيد، خدا براى نيكوكاران شما پاداش بزرگى آماده كرده است.


30

اى زنان پيامبر هر كه از شما گناه آشكارى بكند، عذاب، دو برابر براى او اضافه مى‌شود و اين بر خدا آسان است.


جزء قبل

جزء 21 قرآن کریم

جزء بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان