قرآن عثمان طه

31

و هر كه از شما خدا و رسولش را اطاعت كند، و عمل صالح انجام دهد، پاداش او را دو برابر مى‌دهيم و براى او روزى گوارا آماده كرده‌ايم.


32

اى زنان پيامبر، اگر متقى باشيد مانند ديگر زنان نيستيد، صداى خويش را نازك نكنيد تا مريض القلب در شما طمع كند سخن به متعارف گوئيد.


33

در خانه‌هاى خود بنشينيد، مانند جاهليت گذشته در ميان مردم ظاهر نشويد، نماز را مداوم بخوانيد، زكاة را بدهيد. خدا و رسولش را اطاعت كنيد، خدا اراده كرده فقط از شما اهل بيت پليدى را ببرد او شما را به طور كامل پاك گرداند


34

آنچه از آيات خدا و حكمت در خانه‌هاى شما تلاوت مى‌شود ياد آوريد كه خدا نافذ و داناست.


35

راستى كه مردان مسلم و زنان مسلم، مردان مؤمن و زنان مؤمن، مردان عابد و زنان عابد، مردان راستگو و زنان راستگو، مردان با استقامت و زنان با استقامت، مردان متواضع و زنان متواضع، مردان انفاقگر و زنان انفاقگر، مردان روزه دار و زنان‌


36

به هيچ مرد مؤمن و زن مؤمن نرسد كه چون خدا و رسولش درباره كارى حكم كنند، در كار خود اختيارى داشته باشند، هر كه به خدا و رسولش نافرمانى كند، سخت گمراه شده است.


37

ياد آر كه: به آنكه خدا نعمتش داده و تو نيز نعمتش داده‌اى مى‌گفتى: همسرت را نگاه دار، و از خدا بترس، در ضمير خويش پنهان مى‌داشتى آنچه را كه خدا مى‌بايست آشكار كند، از مردم مى‌ترسيدى با آنكه خدا احق است كه بترسى، چون زيد حاجت خويش را از آن زن برطرف كرد، او را به تو تزويج كرديم تا بر مؤمنان در تزويج زنان پسر خوانده‌هايشان محذورى نباشد ... فرمان خدا عملى است.


38

بر پيامبر در آنچه خدا حكم كرده حرجى نيست مانند طريقه خدا درباره رسولان گذشته كار خدا روى حساب معين است.


39

گذشتگان آنهايند كه پيامهاى خدا را مى‌رسانند و از خدا مى‌ترسند و از احدى جز خدا نمى‌ترسند، خدا در حسابگرى كافى است.


40

محمد (ص) پدر هيچ يك از مردان شما نيست بلكه او رسول خدا و خاتم پيامبران است، خدا به هر چيز داناست.


41

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد خدا را ياد كنيد ياد بسيار.


42

و او را تسبيح گوئيد در اول و آخر روز.


43

اوست كه به شما توجه مى‌كند و ملائكه‌اش مغفرت مى‌خواهد تا شما را از تاريكى‌ها به طرف نور خارج نمايد و به مؤمنان رحيم است:


44

خوشامد آنها روزى كه خدا را ملاقات مى‌كنند سلام است و پاداش نفيسى بر آنها آماده كرده است.


45

اى پيامبر ما تو را شاهد و بشير و نذير فرستاده‌ايم.


46

و دعوت كننده به سوى خدا به اذن خدا و چراغى نور افشان فرستاده‌ايم.


47

مؤمنان را بشارت بده كه براى آنها از خدا تفضل بزرگى هست.


48

از كفار و منافقان اطاعت مكن و آزار آنها را ناديده بگير و بر خدا توكل كن كه خدا در كار سازى كافى است.


49

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد چون زنان مؤمن را نكاح كرده و سپس پيش از دخول طلاق داديد، بر آنها به نفع شما عده‌اى نيست كه عده نگه دارند متاعشان بدهيد و به طور خوب رهايشان نمائيد.


50

اى پيامبر ما زنانت را كه مهريه آنها را داده‌اى براى تو حلال كرده‌ايم و نيز آنچه از غنائم و انفال مالك شده‌اى و دختران عمو و عمه‌هايت و دختران دايى و خاله‌هايت كه با تو هجرت كرده‌اند و زن مؤمنى اگر نفس خود را به پيامبر بذل كند اگر پيامبر بخواهد نكاحش نمايد اين مخصوص تو است غير از مؤمنان، آنچه را كه براى آنها درباره زنان و كنيزانشان تعيين كرده‌ايم مى‌دانيم، تا بر تو حرجى نباشد، خدا آمرزنده و مهربان است.


51

از آنها هر كه را بخواهى كنار مى‌كنى و هر كه را بخواهى پيش خود مى‌آورى و زنى را كه مايل باشى از آنكه كنار كرده‌اى بر تو گناهى نيست، اين حكم نزديكتر است به اينكه چشمشان روشن شود و محزون نباشند، و همه‌شان به آنچه داده‌اى راضى شدند، خدا آنچه را كه در قلب داريد مى‌داند.


52

بعد از اينها زنان ديگر بر تو حلال نيستند و جايز نيست زنان ديگرى به جاى آنها عوض گيرى و لو اينكه زيبايى‌شان به اعجابت وا دارد، مگر آنچه مالك شده‌اى خدا بر هر چيز مراقب است.


53

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، به خانه‌هاى پيامبر داخل نشويد مگر آنكه به شما اذن داده شود براى طعامى بى آنكه منتظر آماده شدن طعام باشيد ليكن چون دعوت شديد داخل شويد و چون طعام خورديد متفرق شويد و به گفتگو سرگرم نشويد، كه اين رفتار پيامبر را اذيت و از شما شرم مى‌كند ولى خدا از گفتن حق باك ندارد و چون از زنان پيامبر متاعى خواستيد از پس پرده بخواهيد اين پاكيزه‌تر است براى قلوب شما و آنها، و شما را نرسد كه رسول خدا را اذيت كنيد و نه زنان او را بعد از وفاتش نكاح بنمائيد كه اينكار نزد خدا بزرگ است.


54

اگر چيزى را آشكار كنيد يا مخفى داريد خدا به هر چيز داناست.


55

بر آنها در باره پدرانشان گناهى نيست و نه درباره پسرانشان و نه برادرانشان و نه پسران برادرانشان و نه پسران خواهرانشان و نه زنان مسلمان و نه آنان كه مالك شده‌اند، از خدا بترسيد كه خدا بر هر چيز گواه است.


56

خدا و ملائكه‌اش بر پيامبر صلوات مى‌فرستند، اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد بر او صلوات بفرستيد و تسليم محض شويد.


57

آنان كه خدا و رسولش را اذيت مى‌كنند خدا آنها را در دنيا و آخرت لعنت كرده و عذابى‌ خوار كننده براى آنها آماده نموده است.


58

آنان كه مؤمنان و مؤمنات را بدون كارى كه كرده‌اند، اذيت كنند، مرتكب بهتان و گناه آشكارى شده‌اند.


59

اى پيامبر به زنانت و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: روپوش خويش را به خود جمع كنند، اين نزديكتر است كه شناخته شوند و مورد اذيت قرار نگيرند خدا آمرزنده و مهربان است.


60

اگر منافقان و مريض القلبها از اذيت زنان و شايعه پراكنان، دست نكشند، تو را بر عليه آنان بر مى‌انگيزيم و آن گاه جز اندكى با تو مجاور نخواهند بود.


61

ملعونند هر كجا كه يافته شوند دستگير شده و به طور ريشه كن كشته مى‌شوند.


62

طريقه خدا درباره محاربين در گذشته چنين بوده است طريقه خدا تغيير ناپذير است.


63

مردم از تو از وقت قيامت مى‌پرسند، بگو علم آن نزد خداست، چه مى‌دانى شايد قيامت نزديك باشد.


64

خدا به كافران لعنت كرده و براى آنها آتشى افروخته آماده كرده است.


65

در آن آتش مخلد هستند سرپرستى و يارى نخواهند يافت.


66

ياد آر روزى كه صورتهاى آنها در آتش عوض مى‌شود، گويند: اى كاش اطاعت كرده بوديم خدا و رسول را.


67

و گويند: پروردگارا ما از پيشوايان و بزرگان خويش اطاعت كرديم، گمراهمان كردند.


68

پروردگارا آنها را دو برابر عذاب بده و لعنتشان كن لعنت بزرگى.


69

اى اهل ايمان، نباشيد مانند آنكه موسى را اذيت كردند، خدا او را تبرئه فرمود، او نزد خدا موجه بود.


70

اى كسانى ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و سخن راست و استوار گوئيد.


71

تا اعمالتان را اصلاح كند و گناهانتان را بيامرزد، هر كه خدا و رسول را اطاعت كند حقا كه به نجات بزرگى رسيده است.


72

ما امانت را بر آسمانها و زمين و كوه‌ها عرضه كرديم، از قبول آن امتناع كردند و از آن بترسيدند، انسان آن را متحمل شد، زيرا كه داراى زمينه ظلم و جهل بود.


73

عاقبت، خدا منافقين و منافقات، مشركين و مشركات را عذاب مى‌كند، و بر مردان و زنان مؤمن توبه و رحمت مى‌كند، كه خدا آمرزنده و مهربان است.


سوره سبأ

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ حمد خداى را كه آنچه در آسمانها و زمين هست خاص اوست. و حمد در آخرت براى اوست و اوست حكيم و داناى كامل.


2

مى‌داند آنچه را كه به زمين داخل مى‌شود و آنچه از زمين خارج مى‌شود و آنچه از آسمان مى‌آيد و آنچه در آن بالا مى‌رود، و اوست مهربان و آمرزنده.


3

كافران گفتند: قيامت بر ما نمى‌آيد بگو: بلى قسم به پروردگارم حتما مى‌آيد خدا عالم الغيب است، هموزن ذره‌اى در آسمانها و زمين از علم او كنار نمى‌ماند كوچكتر از ذره و بزرگتر از آن، چيزى نيست مگر آنكه در كتابى روشن است.


4

تا پاداش دهد به كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، آنها راست آمرزش و روزى محبوب.


5

آنان كه در خاموش كردن آيات ما تلاش كرده‌اند، به فكر آنكه ما را عاجز كنند، آنها راست عذابى از جنس عذابى دردناك.


6

صاحبان علم مى‌دانند آنچه از پروردگارت بر تو نازل شده، حق است و به راه پروردگار توانا و پسنديده هدايت مى‌كند.


7

كافران گفتند: آيا نشاندهيم به شما مردى را كه خبر مى‌دهد: چون به طور كامل پراكنده شديد در خلقى جديد خواهيد بود.


8

آيا به خدا دروغ بسته و يا ديوانه است؟ نه، بلكه آنان كه به آخرت ايمان نمى‌آورند در عذاب و گمراهى شديد هستند.


9

آيا نگاه نكرده‌اند به آنچه از آسمان و زمين در پيش و پس دارند، اگر بخواهيم آنها را در زمين فرو مى‌بريم يا تكه‌هايى از آسمان بر آنها ساقط مى‌كنيم در اين، بهر بنده تو به كار عبرتى است.


10

به داود از جانب خويش احسان كرديم و گفتيم اى كوه‌ها و اى پرندگان در ذكر خدا با او همصدا شويد، و آهن را براى او نرم كرديم.


11

كه زره‌هاى فراخ بساز و در بافتن آنها تناسب را مراعات كن. كار نيك كنيد كه من به آنچه مى‌كنيد بينا هستم.


12

براى سليمان باد را مسخر كرديم كه مسيرش قبل از ظهر بقدر يك ماه و بعد از ظهر بقدر يك ماه بود، چشمه مس را براى او جارى كرديم بعضى از جن پيش او به دستور خداى وى كار مى‌كردند، هر كه از دستور منحرف شود از عذاب آتش به او مى‌چشانيم.


13

براى او آنچه مى‌خواست مى‌ساختند، از قبيل معبدها، مجسمه‌ها، كاسه‌هايى به بزرگى حوضها و ديگهاى ثابت، خانواده داود از باب شكر گذارى اعمال صالح انجام بدهيد و بندگان شكور من كم هستند.


14

چون مرگ را به سليمان حكم كرديم، مردم را به مرگ او دلالت نكرد مگر موريانه‌ كه عصاى او را مى‌خورد، و چون افتاد كار جن بر مردم آشكار شد كه اگر غيب مى‌دانستند در عذاب خوار كننده نمى‌ماندند.


15

براى قوم سبأ در مسكن خودشان آيت خدا بود دو تا باغ از راست و چپ بخوريد از رزق خدايتان و او را شكر كنيد، اينجا سرزمينى است دلچسب و خدا آمرزنده است.


16

از دستور ما اعراض كردند، سيل بنيان كن را بر ايشان فرستاديم، دو باغشان را به دو باغى مبدل كرديم كه داراى ميوه‌اى تلخ و شوره گز و كمى درخت كنار بود.


17

اين كيفر را به علت كفرانشان به آنها داديم آيا جز كفران كننده را مجازات مى‌كنيم؟


18

ميان آنها و ميان روستاهايى كه در آنها بركت گذاشته بوديم روستاهايى آشكار قرار داديم و در آنها مسافرت را به اندازه كرديم، شبها و روزها به ايمنى در آنها سفر كنيد.


19

گفتند: خدايا ميان سفرهاى ما را دور گردان، به خودشان ظلم كردند، آنها را داستانهاى تازه گردانديم، و به طور كامل تار و مارشان نموديم در اين قصه عبرتهاست بر هر صابر و شاكر.


20

شيطان ظن خويش را درباره آنها عملى كرد، از او پيروى كردند، مگر گروه مؤمنان.


21

شيطان را بر آنها تسلطى نبود، مگر آنكه بدانيم كسى را كه به آخرت ايمان دارد از كسى كه در آن در شك است، خداى تو به هر چيز نگاهدارنده است.


22

بگو بخوانيد كسانى را كه جز خدا گمان مى‌كنيد، آنها مالك ذره‌اى در آسمانها و زمين نيستند و در آن دو شراكتى ندارند و از آنها كسى مددكار خدا نيست.


23

در نزد خدا شفاعت فائده ندارد مگر براى كسى كه خدا براى او اذن بدهد. چون‌ خوف از قلوب شافعان برود گويند: خدايتان چه فرمود؟ گويند: حق را فرمود او والا و بزرگ است.


24

بگو چه كسى از آسمانها و زمين به شما روزى مى‌دهد؟ بگو: خدا، ما يار شما در هدايت يا در ضلالت آشكارى هستيم.


25

بگو از گناه ما مسئول نمى‌شويد، و ما از آنچه شما مى‌كنيد مسئول نخواهيم بود


26

بگو: پروردگار ما، ما را در يك جا جمع مى‌كند، سپس ميان ما به حق داورى مى‌كند اوست داور كامل و دانا.


27

بگو: به من نشان دهيد كسانى را كه به صورت شريك به خدا لاحق كرده‌ايد، نه بلكه اوست خداى توانا و حكيم.


28

ما تو را نفرستاديم مگر باز دارنده از گناه كه مژده ده و انذار كننده‌اى، اما بيشتر مردم نمى‌دانند.


29

مى‌گويند: وعده قيامت كدام وقت است اگر راستگوييد؟


30

بگو: براى شما وعده روزى است كه از آن تأخير مى‌كنيد و جلو نمى‌افتد.


31

كفار گفتند: نه به اين قرآن ايمان مى‌آوريم و نه به آنچه پيش از اين بوده است اى كاش مى‌ديدى ظالمان را آن وقت كه در نزد خدايشان بازداشت شده‌اند، بعضى به بعضى سخن مى‌گويند: تابعان به مستكبران مى‌گويند: اگر شما نبوديد ما اهل ايمان مى‌بوديم.


32

مستكبران به مستضعفان گويند: آيا ما شما را از هدايت باز داشتيم بعد از آمدن آن، بلكه شما خود گناهكاران بوديد.


33

مستضعفان به مستكبران گويند: نه بلكه حيله شما در شب و روز ما را مانع شد كه وادارمان مى‌كرديد به خدا كافر باشيم و براى او شريكان بگيريم. و چون عذاب را به بينند ندامت را پنهان دارند، زنجيرها را در گردن كفار قرار مى‌دهيم مجازات نمى‌شوند مگر با آنچه مى‌كردند.


34

در هيچ شهرى انذار كننده نفرستاديم مگر آنكه عياشان آن گفتند: ما به آنچه فرستاده شده‌ايد كافريم.


35

و گفتند: ما از حيث اموال و اولاد زيادتريم و ما در عذاب نخواهيم بود.


36

بگو: پروردگار من، روزى را به هر كه خواهد وسعت دهد و به هر كه خواهد تنگ مى‌گيرد، ليكن بسيارى از مردم نمى‌دانند.


37

اموال و اولاد شما چيزى نيست كه پيش ما مقربتان دارد، ليكن آنكه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده آنها را پاداش مضاعف هست در اثر عملشان و آنها در درجات والا ايمنند.


38

آنان كه به فكر عاجز كردن ما در از بين بردن آيات ما مى‌كوشند، در عذاب حاضر خواهند بود.


39

بگو: پروردگار من، روزى را به هر كسى خواهد وسعت دهد و به هر كسى خواهد تنگ مى‌گيرد آنچه انفاق مى‌كنيد خدا عوض مى‌دهد، او بهترين روزى دهندگان است.


40

ياد آر روزى كه همه آنها را جمع كرده سپس به ملائكه مى‌گويد: آيا اينان شما را عبادت مى‌كردند؟


41

گويند: منزهى تو، فقط تو ولى مايى نه آنها، بلكه جن را عبادت مى‌كردند و بيشترشان به آنها مؤمن بودند.


42

امروز بعضى از شما به بعضى نفع و ضررى ندارند و به ظالمان مى‌گوئيم: بچشيد عذاب آتش را كه آن را (در دنيا) تكذيب مى‌كرديد.


43

و چون آيات روشن ما بر آنها تلاوت شود گويند: اين نيست مگر مردى كه مى‌خواهد شما را از آنچه پدرانتان عبادت مى‌كردند باز دارد، گفتند اين قرآن نيست مگر دروغى ساخته شده، كافران درباره حق گفتند: اين نيست مگر جادويى آشكار.


44

ما به آنها كتابهايى نداده‌ايم كه بخوانند و پيش از تو به سوى آنها انذار كننده‌اى‌ نفرستاده‌ايم.


45

كفارى كه پيش از آنها بودند، پيامبران را تكذيب كردند، اهل مكه به يك دهم قدرت آنها نمى‌رسند پيامبران مرا تكذيب كردند، عذاب من چگونه بود؟


46

بگو: شما را به يك موعظه سفارش مى‌كنم اينكه براى خدا دو تا دو تا يكى يكى بيايستيد و سپس فكر كنيد. رفيق شما جنون ندارد بلكه او فقط انذار كننده‌اى است ...


47

بگو: آنچه پاداش از شما خواستم، براى شماست، پاداش من نيست مگر بر عهده خدا، و او بر هر چيز گواه است.


48

بگو: قرآن را خداى من القاء مى‌كند، او داناى نهانهاست.


49

بگو: حق آمد، باطل چيزى را شروع نمى‌كند و قدرت اعاده باطلى را ندارد.


50

بگو: اگر گمراه شوم از جانب خودم است و اگر هدايت شدم به سبب وحيى است كه خدايم مى‌كند، او شنوا و نزديك است.


51

اى كاش ببينى: وقتى كه به اضطراب مرگ افتادند، فوتى نيست و از مكانى نزديك گرفته مى‌شوند.


52

آن گاه گويند: به قرآن ايمان آورديم ولى چطور آن را از مكان دور اخذ خواهند كرد؟


53

حال آنكه قبلا به آن كافر شده و معاد را از مكان دور تكذيب مى‌كردند.


54

ميان آنها و مشتهيات مانع بوجود آمد، چنان كه به نظائر آنها نيز قبلا چنان شده بود، كه آنها در شك بزرگى بودند.


سوره فاطر

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ سپاس خدا را، كه آفريننده آسمانها و زمين و به وجود آورنده ملائكه است كه داراى بالهاى دو تا دو تا، سه تا سه تا، و چهار تا چهار تا هستند در خلقت آنچه بخواهد زياد مى‌كند كه خدا بر هر چيز تواناست.


2

خدا آنچه از رحمت براى مردم بگشايد، مانع شونده ندارد و آنچه مانع شود، رها كننده‌اى جز او نخواهد داشت، او توانا و حكيم است.


3

اى مردم ياد آوريد نعمت خدا را، آيا خالقى جز خدا هست كه از آسمان و زمين به شما روزى مى‌دهد؟ جز او معبودى نيست پس به كجا بر مى‌گرديد؟!!


4

پيامبر: اگر تو را تكذيب مى‌كنند (باكى نيست) كه پيامبرانى پيش از تو نيز تكذيب شده‌اند، كارها به خدا بر مى‌گردد.


5

اى مردم: وعده خدا حق است زندگى دنيا فريبتان ندهد، فريبكار شما را به خدا جرى نكند.


6

شيطان دشمن شماست، او را دشمن بدانيد، جز اين نيست كه او حزب خودش را مى‌خواند تا اهل آتش باشند.


7

كسانى كه كفر آورده‌اند، آنها راست عذابى سخت و كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، آمرزش و پاداش بزرگ مال آنهاست.


8

آيا آنكه عمل بدش براى او مزين شده و آن را خوب ديده (مانند كسى است كه چنين نيست؟) خدا هر كه را بخواهد گمراه مى‌كند و هر كه را بخواهد به سوى خود هدايت مى‌نمايد، وجود تو به علت اندوه بر آنان تلف نشود، خدا به آنچه مى‌كنند داناست.


9

خدا آنست كه: بادها را مى‌فرستد، بادها ابر را حركت مى‌دهند، ابر را به سوى ديار مرده سوق مى‌دهيم و با آن، زمين مرده را زنده مى‌كنيم، برخاستن از قبرها چنين است.


10

هر كه عزت بخواهد، همه عزت خاص خداست، كلمه‌هاى پاك به سوى او بالا مى‌رود و عمل صالح آنها را بالا مى‌برد، كسانى كه كارهاى بد انجام مى‌دهند، براى آنها عذاب شديدى هست، و مكرشان بى‌اثر مى‌شود.


11

خدا شما را از خاكى آفريد، سپس از نطفه‌اى و سپس مؤنث و مذكرتان گردانيد. هيچ مؤنثى بار بر نمى‌دارد و نمى‌گذارد مگر با علم خدا، هيچ عمر كننده‌اى عمر نمى‌كند و از عمر كسى ناقص نمى‌شود مگر آنكه در كتابى است اين بر خدا آسان است.


12

دو دريا مساوى نيستند، اين شيرين و گوارا و آبش نوشيدنى است و اين شور و تلخ است، از هر دو گوشت تازه مى‌خوريد و زيور خارج مى‌كنيد و مى‌پوشيد كشتيها را مى‌بينى كه در آن جارى هستند، تا از فضل خدا روزى بطلبيد و تا خدا را شكر كنيد.


13

شب را به روز و روز را به شب داخل مى‌كند آفتاب و ماه را مسخر كرده، همه براى مدتى روانند. آن خدا پروردگار شماست، حكومت خاص اوست آنان كه جز خدا مى‌خوانند مالك هيچ چيز نيستند.


14

اگر آنها را بخوانيد، صداى شما را نمى‌شنوند و اگر مى‌شنيدند اجابت نمى‌كردند و روز قيامت به مشرك بودن شما كافر مى‌شوند، كسى مانند دانا به تو خبر نمى‌دهد.


15

اى مردم شما به خدا محتاجيد، اما خدا بى‌نياز و پسنديده است.


16

اگر بخواهد شما را مى‌برد و مخلوق جديدى مى‌آورد.


17

اينكار بر خدا دشوار نيست.


18

هيچ نفس گناهكارى، گناه ديگرى را به عهده نمى‌گيرد و اگر گناهكارى، ديگرى را به حمل بار گناهش بخواند. چيزى از آن برداشته نمى‌شود هر چند كه دعوت شده، از اقربا باشد، تو فقط كسانى را مى‌ترسانى كه در غيب از پروردگارشان مى‌ترسند و نماز را به پا مى‌دارند، هر كه پاك شود به نفع خويش بوده و برگشت به سوى خداست.


19

كور و بينا با هم برابر نمى‌شوند.


20

و نه ظلمتها و نور.


21

و نه سايه و هواى گرم.


22

و برابر نمى‌شود زندگان و مردگان، خدا هر كه را بخواهد شنوا مى‌كند، تو كسانى را كه در قبور هستند شنوا نتوانى كرد.


23

تو فقط انذار كننده‌اى.


24

ما تو را به حق بشير و نذير فرستاده‌ايم، هيچ امتى نيست مگر اينكه در آن انذار كننده‌اى گذشته است.


25

اگر تو را تكذيب كنند، پيشينيان نيز تكذيب كرده‌اند، پيامبران آنها بر ايشان معجزه و حكمت و كتاب روشنگر آوردند.


26

سپس كافران را به عذاب گرفتم (ديدى) عذاب من چگونه بود؟!


27

آيا ندانسته‌اى كه خدا از آسمان آب (مباركى) نازل كرد، با آن آب ميوه‌هايى بيرون آورديم كه رنگهاى آنها مختلف است، و از كوه‌ها قطعه‌هايى آفريديم كه سفيد و سرخ به الوان مختلفند و سياه تند.


28

و از انسانها و جنبنده‌ها و چهارپايان نيز به رنگهاى مختلف (آفريديم) از خدا فقط بندگان دانايش مى‌ترسند، خدا توانا و آمرزنده است.


29

كسانى كه كتاب خدا را تلاوت مى‌كنند و نماز را اقامه مى‌نمايند و از آنچه روزيشان داده‌ايم نهان و آشكار انفاق مى‌كنند، تجارتى را مى‌دارند كه كساد ندارد.


30

تا خدا پاداششان را به طور كامل بدهد، و از اكرام خويش بيافزايد كه او آمرزنده و پاداش دهنده است.


31

آنچه از كتاب به تو وحى كرده‌ايم، حق است و تصديق كننده كتابهاى پيشين مى‌باشد خدا دانا و بيناست.


32

سپس كتاب را به منتخبين از بندگان خويش ارث گذاشتيم، بعضى از آنها به نفس خويش ظالمند و بعضى ميانه رو و بعضى سابق بخيرات به اذن خدا، آنست فضل بزرگ.


33

(براى آنهاست) بهشتهاى خلود كه داخل مى‌شوند، در آن با دستبندهايى از طلاى بخصوص و مرواريد، زينت شوند، لباسشان نازك است.


34

گويند حمد خدا را كه اندوه را از ما برد پروردگار ما آمرزنده و پاداش دهنده است.


35

خدايى كه ما را از فضل خويش در خانه جاودانى داخل كرده كه در آن نه رنجى به ما مى‌رسد و نه خستگى.


36

آنان كه كافر شده‌اند، آتش جهنم خاص آنهاست. حكم نمى‌شود تا بميرند و از عذابش چيزى كم نمى‌شود. همه كفر پيشگان را اين چنين عذاب مى‌كنيم.


37

آنها در آتش ضجه مى‌كشند: پروردگارا ما را خارج كن. تا عمل خوب كنيم غير از آنچه مى‌كرديم. آيا شما را زندگى نداديم به قدرى كه اهل پند در آن پند مى‌گرفت؟ به شما انذار كننده آمده پس بچشيد، ظالمان را يارى نيست.


38

خدا داناى نهان آسمانها و زمين است او به مكنونات سينه‌ها آگاه است.


39

اوست كه شما را جانشينان زمين كرده است هر كس كافر شود، كفرش بر عليه اوست كافران را كفرشان جز غضب خداوند نيافزايد، كافران را كفرشان جز خسران نيافزايد.


40

بگو: خبر دهيد از معبودهايى كه جز خدا مى‌خوانيد، نشان دهيد چه چيز از زمين را آفريده‌اند؟ يا آنها را در آسمانها شركتى است؟! يا به آنها كتابى داده‌ايم كه از آن دليلى بر شرك دارند؟! بلكه ظالمان بعضى بعضى را جز فريب وعده نمى‌دهند.


41

خدا آسمانها و زمين را نگاه مى‌دارد از اينكه متلاشى شوند، و اگر مشرف به متلاشى شدن شوند جز خدا كسى نتواند نگاه دارد، خدا بردبار و آمرزنده است.


42

به خدا قسم خوردند، قسمى محكم، كه اگر براى آنها پيامبرى آيد، يكى از هدايت يافته‌ترين امتها مى‌شوند، پس چون پيامبرى به آنها آمد، جز نفرت بر آنها نيافزود.


43

به علت استكبار و حيله بد، با آنكه حيله بد جز حيله‌گر را احاطه نمى‌كند، آيا انتظار دارند مگر طريقه گذشتگان را؟ پس در طريقه خدا تغييرى نمى‌يابى و در طريقه خدا هرگز انتقالى نمى‌يابى.


44

آيا در زمين سفر نكرده‌اند تا بنگرند چگونه شد عاقبت آنان كه پيش از آنها بودند و از مكيان قويتر بودند، چيزى در آسمانها و زمين، خدا را عاجز نتواند كرد خدا دانا و تواناست.


45

اگر خدا مردم را در مقابل عملشان مؤاخذه مى‌كرد در روى زمين جنبنده‌اى نمى‌گذاشت ليكن آنها را تا رسيدن وقت معين به تأخير مى‌اندازد و چون اجلشان بيايد خدا به بندگان خويش بيناست.


سوره یس

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ يا، سين.


2

قسم به قرآن پر از مصلحت.


3

كه تو حتما از پيامبرانى.


4

(تو) بر راه راستى.


5

نازل شده خداى توانا و مهربان است.


6

تا انذار كنى قومى را كه پدران آنها انذار نشده‌اند، پس آن قوم غافلند.


7

وعده عذاب بر بسيارى از آنها حتمى شده، آنها ايمان نمى‌آورند.


8

ما بر گردنهاشان زنجيرهايى قرار داده‌ايم كه تا به چانه‌هايشان رسيده و آنها سر بالا گرفته شده‌اند.


9

و ما از جلو آنها سدى قرار داده‌ايم و از پس آنها سدى، آنها را پوشانيده‌ايم و آنها نمى‌بينند.


10

برابر است بر آنها، چه بترسانى و چه نترسانى، ايمان نمى‌آورند.


11

فقط كسى را مى‌ترسانى كه تابع قرآن باشد و از خداى رحمن در نهان بترسد، او را به آمرزش بزرگ و پاداشى خوشايند مژده ده.


12

ما مردگان را زنده مى‌كنيم و آنچه را كه از پيش فرستاده‌اند و آثارشان را مى‌نويسم و شمارش هر چيز را در كتابى آشكار تمام كرده‌ايم.


13

براى اهل مكه جريان اهل آن شهر را مثل بزن كه پيامبران به آنجا آمدند.


14

ياد آر كه دو نفر به سوى ايشان فرستاديم، تكذيبشان كردند، با نفر سومى آنها را نيرومند كرديم، گفتند: ما پيامبرانيم.


15

اهل شهر گفتند: شما جز بشرى مانند ما نيستيد و خداى رحمان چيزى نازل نكرده شما فقط دروغ مى‌گوئيد.


16

گفتند: خداى ما مى‌داند كه ما به سوى شما فرستادگانيم.


17

بر عهده ما نيست مگر ابلاغ آشكار.


18

گفتند: ما شما را فال بد زديم، اگر بس نكنيد، سنگبارانتان مى‌كنيم و از ما عذاب دردناكى به شما خواهد رسيد.


19

پيامبران گفتند: شومى شما در خود شماست. عجبا كه در صورت تذكر، تهديد مى‌كنيد!!


20

مردى از دورترين محل شهر شتابان آمد و گفت: اى قوم من اين پيامبران را پيروى كنيد.


21

پيروى كنيد از كسى كه از شما مزدى نمى‌خواهد و آنها هدايت يافتگانند.


22

چه شده مرا كه عبادت نكنم به آنكه مرا آفريده و به سوى او بر مى‌گرديد.


23

آيا جز او خدايانى بگيرم، اگر خداى رحمان ضررى براى من بخواهد، شفاعت آنهايى نيازم نمى‌كند و نجاتم نتوانند.


24

من آن وقت در گمراهى آشكارم.


25

من به پروردگارتان ايمان آوردم از من بشنويد.


26

گفته شد: داخل بهشت شو، گفت اى كاش قوم من مى‌دانستند.


27

كه خدايم مرا آمرزيد و از اهل كرامتم گردانيد.


جزء قبل

جزء 22 قرآن کریم

جزء بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان