وَ ما أَنْزَلْنا عَليٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّماءِ وَ ما كُنَّا مُنْزِلِينَ

و نفرستاديم بر قومش پس از او لشكرى از آسمان و نبوديم فرستندگان

إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ خامِدُونَ

نبود آن جز يك خروش كه ناگهان ايشانند مردگان

يا حَسْرَةً عَلَي الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ

افسوس بر بندگان كه نيايدشان پيمبرى جز آنكه هستند بدو استهزاكنندگان

أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ

آيا نديدند بسا نابود كرديم پيش از ايشان از قرنها كه آنان بسوى ايشان بازنگردند

وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ

و هر آينه همگانند با هم به نزد ما احضارشدگان

وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ

و آيتى براى ايشان زمين مرده است كه زنده كرديمش و برون آورديم از آن دانه‌اى كه از آن مى‌خورند

وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ

و نهاديم در آن باغهايى از خرمابنها و انگورها و بشكافتيم در آن از چشمه‌ها

لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ

تا خورند از ميوه آن و آنچه ساختش دستهاى ايشان پس آيا سپاس نگزارند

سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا يَعْلَمُونَ

منزه است آنكه آفريد جفتها را همگى از آنچه مى‌روياند زمين و از خود ايشان و از آنچه نمى‌دانند

وَ آيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ

و آيتى براى ايشان شب است كه بركنيم از آن روز را ناگاه ايشانند به تاريكى‌شدگان

وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَها ذٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ

و خورشيد روان است سوى آرامگاهى برايش اين است اندازه‌نهادن (يا مقرر داشتن) عزتمند دانا

وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّي عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ

و ماه را گردانيديم منزلهايى تا بازگشت چون شاخه خرماى كهن (خشكيده)

لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ

نه مهر را سزد كه به ماه رسد و نه شب است پيشى‌گيرنده بر روز و هر كدامند در گردونه‌اى شناوران

وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

و آيتى است براى ايشان آنكه ما سوار كرديم نژاد ايشان را در كشتى انباشته

وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ

و آفريديم براى ايشان از نمونه چه را سوار شوند

وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ

و اگر خواهيم غرقشان سازيم تا به فريادرسى ايشان را باشد و نه رهانيده شوند

إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِليٰ حِينٍ

جز رحمتى از ما و كاميابى تا زمانى

وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا ما بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ ما خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ

و گاهى كه گفته شود بديشان بترسيد آنچه را پيش روى شما و آنچه پشت سر شما است شايد رحم شويد

وَ ما تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آياتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ

و نمى‌آيدشان آيتى از آيتهاى پروردگارشان مگر هستند از آن روى‌گردانان

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ

و گاهى كه گفته شود بديشان دهيد از آنچه روزيتان داده است خدا گويند آنان كه كفر ورزيدند بدانان كه ايمان آوردند آيا خورانيم آن را كه اگر مى‌خواست خدا مى‌خورانيدش نيستيد شما مگر در گمراهيى آشكار

وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

و گويند چه هنگام است اين وعده اگر هستيد راستگويان

ما يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ

ننگرند (چشم به راه نيستند) جز يك خروش را كه بگيردشان حالى كه ايشانند با هم ستيزه‌كنان

فَلا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَ لا إِليٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ

پس نتوانند وصيت گذاردنى و نه بسوى خاندان خويش بازگردند (يا سخن گويند)

وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذا هُمْ مِنَ الْأَجْداثِ إِليٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ

و دميده شد در صور كه ناگاه ايشانند از گورها بسوى پروردگار خويش شتابندگان

قالُوا يا وَيْلَنا مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هٰذا ما وَعَدَ الرَّحْمٰنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ

گويند واى بر ما كه برانگيخت ما را از خوابگاه ما اين است آنچه وعده داد خداوند مهربان و راست گفتند فرستادگان

إِنْ كانَتْ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ

نبود آن جز يك خروش كه ناگهان ايشانند همگان با هم نزد ما احضارشدگان

فَالْيَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ لا تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

پس امروز نه ستم شود به كسى چيزى و نه پاداش داده شويد جز آنچه بوديد مى‌كرديد

إِنَّ أَصْحابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فاكِهُونَ

همانا ياران بهشت امروز دست بكار كامرانند

هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فِي ظِلالٍ عَلَي الْأَرائِكِ مُتَّكِئُونَ

آنان و همسرانشان در سايه‌هايى بر اريكه‌هايند تكيه‌كنندگان

لَهُمْ فِيها فاكِهَةٌ وَ لَهُمْ ما يَدَّعُونَ

آنان را است در آن ميوه و آنان را است در آن هر چه مى‌خواهند

سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ

سلامى است گفتارى از پروردگار مهربان

وَ امْتازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ

و جدا شويد امروز اى گنهكاران

أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ

آيا اندرز ندادم شما را اى بنى آدم كه نپرستيد شيطان را كه او شما را است دشمنى آشكار

وَ أَنِ اعْبُدُونِي هٰذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ

و آنكه مرا پرستيد اين است راهى راست

وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلاًّ كَثِيراً أَ فَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ

و هر آينه گمراه ساخت از شما گروهى بسيار را آيا نبوديد بخرد يابيد

هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ

اين است دوزخى كه بوديد وعده داده مى‌شديد

اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ

بچشيدش امروز بدانچه بوديد ناسپاسى مى‌كرديد

الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَليٰ أَفْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ

امروز مهر نهيم بر دهانهاى ايشان و سخن گويند با ما دستهاى ايشان و گواهى دهند پاهاى ايشان بدانچه بودند فراهم مى‌كردند

وَ لَوْ نَشاءُ لَطَمَسْنا عَليٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّراطَ فَأَنّيٰ يُبْصِرُونَ

و اگر مى‌خواستيم مى‌گرفتيم ديدگان ايشان را پس سبقت گرفتند بسوى راه ولى كجا بينند

وَ لَوْ نَشاءُ لَمَسَخْناهُمْ عَليٰ مَكانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطاعُوا مُضِيًّا وَ لا يَرْجِعُونَ

و اگر مى‌خواستيم هر آينه مسخ مى‌كرديم ايشان را (پيكرى ديگر مى‌آورديمشان) با فرمانروائيشان پس نتوانند رفتن را و نه بازگردند

وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ

و هر كه را سالمند گردانيم بكاهيمش در آفرينش آيا بخرد نيابند

وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما يَنْبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَ قُرْآنٌ مُبِينٌ

و نياموختيم بدو شعر را و نه سزدش نيست آن جز يادآورى و قرآنى آشكار

لِيُنْذِرَ مَنْ كانَ حَيًّا وَ يَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَي الْكافِرِينَ

تا بترساند آن را كه زنده است و فرود آيد سخن بر كافران

أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينا أَنْعاماً فَهُمْ لَها مالِكُونَ

آيا نديدند كه ما آفريديم براى ايشان از آنچه ساخت دستهاى ما چهارپايانى پس ايشانند آنها را دارندگان

وَ ذَلَّلْناها لَهُمْ فَمِنْها رَكُوبُهُمْ وَ مِنْها يَأْكُلُونَ

و رام كرديم آنها را براى ايشان پس از آنها است سوارى ايشان و از آنها مى‌خورند

وَ لَهُمْ فِيها مَنافِعُ وَ مَشارِبُ أَ فَلا يَشْكُرُونَ

و براى ايشان است در آنها سودهايى و آبشخورها (نوشابه‌هايى) پس آيا سپاسى نگزارند

وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ

و بگرفتند جز خدا خدايانى شايد يارى شوند

لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَ هُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ

نتوانندشان يارى كردن و ايشانند آنان را لشكرى فراخواندگان (احضارشدگان)

فَلا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ

پس اندوهگين نسازدت سخن ايشان همانا دانيم آنچه را نهان دارند و آنچه پديدار كنند

أَ وَ لَمْ يَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ

آيا نديده است انسان كه ما آفريديمش از چكه آبى پس ناگهان او است دشمنى يا ستيزه‌جويى (آشكار)

وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلاً وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ

و بزد براى ما مثلى و فراموش كرد آفرينش خود را گفت كيست كه زنده كند استخوانها را حالى كه آنهايند خاكى پوسيده

قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ

بگو زنده كند آنها را آنكه پديد آورد يا بيافريد آنها را نخستين بار و او است به هر آفرينشى دانا

الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ ناراً فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ

آنكه نهاد براى شما از درخت سبز آتشى كه ناگهان شمائيد از آن فروزندگان

أَ وَ لَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِقادِرٍ عَليٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَليٰ وَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ

آيا نيست آنكه آفريد آسمانها و زمين را توانا بر آنكه بيافرد مانند ايشان را بلى و او است آفريننده دانا

إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ

جز اين نيست كار او گاهى كه چيزى خواهد كه بدو گويد بشو پس بشود

فَسُبْحانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

پس منزه است آنكه به دستش پادشاهيهاى همه چيز است و بسوى او بازگردانيده شويد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند بدانان كه صف بندند صف بستنى

فَالزَّاجِراتِ زَجْراً

و آنان كه برانند راندنى

فَالتَّالِياتِ ذِكْراً

و بسرايندگان ذكر

إِنَّ إِلهَكُمْ لَواحِدٌ

همانا خداى شما است هر آينه يكى

رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است و پروردگار خاورها

إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ

همانا آراستيم آسمان نزديك را به زيور ستارگان

وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ

و نگهداشتيمش از هر شيطانى گردنكش

لا يَسَّمَّعُونَ إِلَي الْمَلَإِ الْأَعْليٰ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ

نتوانند گوش دادن را بسوى گروه فرازين و پرتاب شوند از هر سوى

دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ

راندگانند و ايشان را است شكنجه‌اى پيوسته

إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ

مگر آن كو بربايد ربودنى كه از پى‌اش رود شهابى تيز

فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طِينٍ لازِبٍ

پس بپرسشان آيا آنان سخت‌ترند در آفرينش يا آنكه ما آفريديم همانا بيافريديمشان از گلى چسبنده

بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ

بلكه شگفت ماندى و مسخره كنند

وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ

و گاهى كه يادآورى شوند ياد نيارند

وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ

و گاهى كه بينند آيتى به مسخره گيرند

وَ قالُوا إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ

و گويند نيست اين جز جادويى آشكار

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

آيا و پدران ما پيشينيان

قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ

بگو آرى و شمائيد سرافكندگان

فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ

جز اين نيست كه آن يك راندن (يا يك خروش) است كه ناگهان ايشانند نگرانان

وَ قالُوا يا وَيْلَنا هٰذا يَوْمُ الدِّينِ

و گفتند واى بر ما اين است روز دين

هٰذا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ

اين است روز جدا شدن كه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ

گرد آريد آنان را كه ستم كردند و همسرانشان را و آنچه را بودند مى‌پرستيدند

مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِليٰ صِراطِ الْجَحِيمِ

جز خدا پس رهبريشان كنيد بسوى راه دوزخ

وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ

و بازداشتشان كنيد كه ايشانند پرسش‌شدگان

ما لَكُمْ لا تَناصَرُونَ

چه شود شما را كه همديگر را يارى نكنيد

بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ

بلكه ايشانند در آن روز تسليم‌شدگان

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ

گفتند همانا شما بوديد مى‌آمديد ما را از راست

قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

گفتند بلكه نبوديد شما گروندگان

وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ

و نبود ما را بر شما فرمانروايى بلكه بوديد شما گروهى گردنكشان

فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ

و راست آمد بر ما سخن پروردگار ما كه مائيم همانا چشندگان

فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ

پس گمراهتان كرديم كه بوديم ما گمراهان

فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ

پس آنانند در آن روز در عذاب شريك‌شدگان

إِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ

همانا ما بدينسان كنيم با گنهكاران

إِنَّهُمْ كانُوا إِذا قِيلَ لَهُمْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ

كه بودند گاهى كه گفته مى‌شد بديشان نيست خدايى جز خدا كبر مى‌ورزيدند

وَ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِكُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ

و مى‌گفتند آيا ما رها كنيم خدايان خويش را براى شاعرى ديوانه

بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ

بلكه آمد به راستى و تصديق كرد به فرستادگان

إِنَّكُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلِيمِ

كه شمائيد همانا چشندگان عذاب دردناك

وَ ما تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

و كيفر نشويد جز آنچه بوديد مى‌كرديد

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خدا را ناآلودگان

أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ

كه آنان را است روزيى دانسته

فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ

ميوه‌هايى و آنانند گرامى‌داشتگان

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

در باغستان نعمتها

عَليٰ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ

بر تختهايى روى به روى

يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

گردانيده شود بر ايشان جامى از باده پديدار

بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ

تابناكى خوشكامى براى نوشندگان

لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ

نه در آن است مستى (بيهشى و يا رنجى) و نه آنانند از آن بازگرفتگان

وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ

و نزد ايشان است كوته‌مژگانى درشت‌چشمان

كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ

گوئيا تخمهاى ماكيانند به پرده پوشيدگان

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لِي قَرِينٌ

گفت گوينده‌اى از ايشان كه همانا بود مرا همنشينى

يَقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ

مى گفت آيا تويى از راست پنداران (تصديق‌كنندگان)

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَدِينُونَ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم هر آينه كيفردادگان

قالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ

گفت آيا شمائيد سر برآرندگان

فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَواءِ الْجَحِيمِ

پس سر برآورد پس نگريستش در ميان دوزخ

قالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ

گفت به خدا سوگند همانا نزديك بود مرا سرنگون كنى

وَ لَوْلا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ

و اگر نبود نعمت پروردگار من هر آينه مى‌بودم از احضارشدگان

أَ فَما نَحْنُ بِمَيِّتِينَ

آيا پس نيستيم ما مردگان

إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُوليٰ وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

جز مرگ نخستين را و نيستيم ما عذاب‌شدگان

إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

همانا اين است آن رستگارى بزرگ

لِمِثْلِ هٰذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ

به مانند اين پس بايد كنند كنندگان

أَ ذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ

آيا اين بهتر است پيشكشى يا درخت تلخكام زقوم

إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ

همانا ما گردانيديمش گرفتاريى براى ستمگران

إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ

هر آينه آن درختى است كه برون آيد در ته دوزخ

طَلْعُها كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّياطِينِ

شكوفه (يا ميوه) آن همچون سرهاى ديوان (شياطين)

فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ

هر آينه ايشانند از آن خورندگان پس شكمها را از آنند آكندگان

ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْها لَشَوْباً مِنْ حَمِيمٍ

سپس ايشان را است بر آن آميخته از آبى جوشان

ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَي الْجَحِيمِ

پس بازگشت ايشان است همانا بسوى دوزخ

إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّينَ

كه ايشان يافتند پدران خويش را گمراهان

فَهُمْ عَليٰ آثارِهِمْ يُهْرَعُونَ

پس ايشانند در پى آنان (پا بر نشان پايهاى آنان) شتابندگان

وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ

و همانا گمراه شدند پيش از ايشان بيشتر پيشينيان

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ

و همانا فرستاديم در ايشان ترسانندگانى

فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ

پس بنگر چگونه بود فرجام بيم‌دادگان

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

جز بندگان خدا آن پاكشدگان (ناآلودگان)

وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ

و همانا خواند ما را نوح پس چه خوبند پاسخ‌دهندگان

وَ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ

و رها ساختيمش با خاندانش از اندوه بزرگ

وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ

و گردانيديم نژادش را بازماندگان

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

و گذارديم بر او در پس آيندگان

سَلامٌ عَليٰ نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ

سلامى بر نوح در جهانيان

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

همانا بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

كه او است همانا از بندگان ما مؤمنان

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

سپس غرق ساختيم دگران را

وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ

و هر آينه از پيروان وى است ابراهيم

إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

گاهى كه آمد پروردگار خويش را با دلى سالم

إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما ذا تَعْبُدُونَ

هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه را مى‌پرستيد

أَ إِفْكاً آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به دروغ خدايانى را جز خدا خواهيد

فَما ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ

آيا چيست گمان شما به پروردگار جهانيان

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ

پس نگريست نگريستنى در ستارگان

فَقالَ إِنِّي سَقِيمٌ

پس گفت همانا منم بيمار

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ

پس روى برتافتد از او پشت‌كنندگان

فَراغَ إِليٰ آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْكُلُونَ

پس خراميد (خزيد) بسوى خدايان ايشان پس گفت چرا نمى‌خوريد

ما لَكُمْ لا تَنْطِقُونَ

چه شود شما را كه سخن نگوئيد

فَراغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَمِينِ

پس روى آورد بر ايشان مى‌نواخت با دست راست

فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ

پس روى آوردند بسويش به انبوه دوندگان

قالَ أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ

گفت آيا مى‌پرستيد آنچه را مى‌تراشيد

وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ

و خدا آفريدتان با آنچه مى‌سازيد

قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْياناً فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ

گفتند بنياد نهيد برايش بنيانى پس بيفكنيدش در دوزخ

فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ

و خواستند بدو نيرنگى را پس گردانيديمشان پست‌شدگان

وَ قالَ إِنِّي ذاهِبٌ إِليٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ

گفت همانا مى‌روم بسوى پروردگار خويش زود است رهبريم كند

رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ

پروردگارا ببخش مرا از شايستگان

فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ

پس نويدش داديم به پسرى خردمند

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَريٰ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَريٰ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ

تا گاهى كه رسيد با وى كوشش (يا دويدن را) گفت اى پسرك من همانا ديدم در خواب كه مى‌كشمت پس بنگر تا چه مى‌بينى گفت اى پدر بكن آنچه را فرمان مى‌شوى زود است بيابيم اگر خدا خواهد از شكيبايان

فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ

تا گاهى كه گردن نهادند هر دو

وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ

و افكندش به پيشانى و خوانديمش اى ابراهيم

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

همانا راست آوردى خواب را ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران

إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ

اين است هر آينه آن آزمايش آشكار

وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ

و فديه داديمش به كشتنيى بزرگ

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

و بازگذارديم بر او در آيندگان

سَلامٌ عَليٰ إِبْراهِيمَ

سلامى بر ابراهيم

كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

چنين پاداش دهيم نيكوكاران را

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

همانا او است از بندگان ما مؤمنان

وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ

و نويد داديمش به اسحق پيمبرى از شايستگان

وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَليٰ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ

و بركت نهاديم بر او و بر اسحق و از نژاد آنان است نكوكارى و ستمگرى بر خويشتن آشكار

وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ

و همانا منت نهاديم بر موسى و هارون

وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ

و رهاشان ساختيم و قومشان را از اندوه بزرگ

وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ

و ياريشان كرديم پس شدند چيرگان (پيروزمندان)

وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ

و بديشان داديم نامه روشن

وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ

و رهبريشان كرديم به راهى راست

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ

و بازگذارديم بر ايشان در بازماندگان

سَلامٌ عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ

سلام بر موسى و هارون

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران

إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

همانا بودند آنان از بندگان ما گروندگان

وَ إِنَّ إِلْياسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

و همانا الياس است از فرستادگان

إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ

گاهى كه گفت به قوم خويش چرا پرهيزكارى نكنيد

أَ تَدْعُونَ بَعْلاً وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخالِقِينَ

آيا مى‌خوانيد بعل را و مى‌گذاريد (رها كنيد) بهترين آفرينندگان

اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

خدا را پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ

پس دروغش پنداشتند و همانا ايشانند فراخواندگان (احضارشدگان)

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خدا ناآلودگان

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

و بازگذارديم بر او در آيندگان

سَلامٌ عَليٰ إِلْياسِينَ

سلامى بر آل ياسين (يا خاندان الياس)

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

كه ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

همانا او است از بندگان ما گروندگان

وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

و هر آينه لوط است از فرستادگان

إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

هنگامى كه رهانيديم خود و خاندانش را همگان

إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ

مگر پير زنى در بازماندگان

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ

سپس سرنگون ساختيم دگران را

وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ

و هر آينه شما مى‌گذريد بر ايشان بامداد

وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ

و به شب پس آيا بخرد نمى‌يابيد

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

و همانا يونس است از فرستادگان

إِذْ أَبَقَ إِلَي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

گاهى كه گريخت بسوى كشتى آكنده

فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ

تير گرفت پس شد از فروافتادگان (انداختگان)

فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ

پس فرو بردش ماهى و او بود نكوهيده

فَلَوْلا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ

پس اگر نبود از تسبيح‌گويان

لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

هر آينه مى‌ماند در شكمش تا روزى كه برانگيخته شوند

فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ

پس افكنديمش به دشت و او بود بيمار

وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ

و رويانيديم بر او درختى را از كدو

وَ أَرْسَلْناهُ إِليٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ

و فرستاديمش بسوى صد هزار تن بلكه مى‌افزودند

فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِليٰ حِينٍ

پس ايمان آوردند پس بهره‌مندشان ساختيم تا زمانى

فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّكَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ

پس بپرسشان آيا پروردگار تو را است دختران و ايشان را است پسران

أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِكَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ

يا آفريديم فرشتگان را ماده‌گانى و ايشانند گواهان

أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ

همانا ايشان از دروغ پردازيشان گويند

وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ

خدا را است فرزندى و همانا ايشانند دروغگويان

أَصْطَفَي الْبَناتِ عَلَي الْبَنِينَ

آيا برگزيده است دختران را بر پسران

ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ

چه شود شما را چگونه حكم كنيد

أَ فَلا تَذَكَّرُونَ

آيا يادآورى نمى‌شويد

أَمْ لَكُمْ سُلْطانٌ مُبِينٌ

آيا شما را است فرمانروايى آشكار

فَأْتُوا بِكِتابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

پس بياريد كتاب خويش را اگر هستيد راستگويان

وَ جَعَلُوا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباً وَ لَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ

و بنهادند ميان او و ميان پريان پيوندى و هر آينه دانند پريان كه ايشانند احضارشدگان

سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

پس منزه است خدا از آنچه مى‌ستايند

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خدا ناآلودگان

فَإِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ

همانا شما و آنچه مى‌پرستيد

ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنِينَ

نيستيد بر آن فريب‌دهندگان

إِلَّا مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِيمِ

مگر آن را كه او است چشنده دوزخ

وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ

و نيست از ما مگر او را است پايگاهى دانسته

وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ

و هر آينه مائيم صف‌كشندگان

وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ

و همانا مائيم تسبيح‌كنندگان

وَ إِنْ كانُوا لَيَقُولُونَ

و هر چند (يا همانا) بودند مى‌گفتند

لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ

كه اگر مى‌بود نزد ما يادآوريى از پيشينيان

لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

هر آينه مى‌بوديم بندگان خدا ناآلودگان

فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ

پس كفر ورزيدند بدان پس زود است بدانند

وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ

و هر آينه سبقت گرفت سخن ما به بندگان ما فرستادگان

إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ

كه ايشانند همانا يارى‌شدگان

وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ

و همانا سپاه ما آنانند پيروزمندان

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

پس روى برتاب از ايشان تا هنگامى

وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

و بنگرشان كه زود است مى‌نگرند

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا به عذاب ما شتاب خواهند

فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ

تا گاهى كه فرود آيد به ساحت ايشان پس چه زشت است بامداد بيم‌دادگان

وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

و پشت كن بر ايشان تا زمانى

وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

و بنگر كه زود است مى‌نگرند

سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگار تو پروردگار عزت از آنچه مى‌ستايند

وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ

و سلامى بر فرستادگان

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

و سپاس خداى را بر پروردگار جهانيان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ص وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به قرآن دارنده ذكر

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ

بلكه آنان كه كفر ورزيدند در سركشى و ستيزند

كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنادَوْا وَ لاتَ حِينَ مَناصٍ

چه بسا نابود كرديم پيش از ايشان از قرنى كه بانگ زدند و نيست گاه رهايى

وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْكافِرُونَ هٰذا ساحِرٌ كَذَّابٌ

و شگفت ماندند كه بيامدشان ترساننده‌اى از ايشان و گفتند كافران اين است جادوگرى دروغگوى

أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هٰذا لَشَيْءٌ عُجابٌ

آيا گردانيده است خدايان را يك خدا همانا اين است چيزى شگفت

وَ انْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَليٰ آلِهَتِكُمْ إِنَّ هٰذا لَشَيْءٌ يُرادُ

و رفتند گروهى از ايشان (رأى دادن) كه برويد و شكيبا شويد بر خدايان خويش همانا اين است چيزى خواسته

ما سَمِعْنا بِهٰذا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هٰذا إِلَّا اخْتِلاقٌ

نشنيديم بدين در ملت بازپسين نيست اين جز تازه درآورده نوين

أَ أُنْزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْ ذِكْرِي بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذابِ

آيا فرستاده شده است بر او ذكر از ميان ما بلكه ايشانند در شكى از ذكرم بلكه هنوز نچشيده‌اند عذاب مرا

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ

يا نزد ايشان است گنجهاى رحمت پروردگارت آن عزتمند بخشاينده

أَمْ لَهُمْ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبابِ

يا ايشان را است پادشاهى آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است پس بالا روند در درها (درهاى آسمان)

جُنْدٌ ما هُنالِكَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزابِ

سپاهى اندك است آنجا شكست خورده از گروه‌ها

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ

تكذيب كردند پيش از ايشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده ستونها (يا ميخها)

وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ أُولئِكَ الْأَحْزابُ

و ثمود و قوم لوط و ياران ايكه آنانند گروه‌ها

إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقابِ

نيست هيچيك جز آنكه تكذيب كرد فرستادگان را پس سزاوار گشت (يا فرود آمد) عذاب مرا

وَ ما يَنْظُرُ هٰؤُلاءِ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً ما لَها مِنْ فَواقٍ

و چشم به راه ندارند اينان جز يك خروش را كه نيستش بريدنى (پايانى)

وَ قالُوا رَبَّنا عَجِّلْ لَنا قِطَّنا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسابِ

و گفتند پروردگارا بشتاب براى ما در بهره ما پيش از روز شمار

اصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ

شكيبا شو بر آنچه گويند و ياد كن بنده ما را داود خداوند نيروها همانا او است بسيار بازگشت‌كننده

إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ

هر آينه رام ساختيم كوه‌ها را تسبيح گويند با وى شامگهان و بامداد (خورشيد برآمدنگاه)

وَ الطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ

و مرغان را گردآورده هر كدامند بسويش بازگشت‌كننده

وَ شَدَدْنا مُلْكَهُ وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ

و استوار ساختيم پادشاهيش را و داديمش حكمت را و فصل خطاب (داورى را)

وَ هَلْ أَتاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ

و آيا رسيدت داستان ستيزنده گاهى كه بالا رفتند بر ديوار پرستشگاه

إِذْ دَخَلُوا عَليٰ داوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قالُوا لا تَخَفْ خَصْمانِ بَغيٰ بَعْضُنا عَليٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ وَ اهْدِنا إِليٰ سَواءِ الصِّراطِ

هنگامى كه درآمدند بر داود پس هراسيد از ايشان گفتند نترس ما دو ستيزه گريم ستم كرده است يكى از ما بر ديگرى پس حكومت كن ميان ما به حق و گزاف نگوى و رهبرى كن ما را بسوى راه راست (ميانه)

إِنَّ هٰذا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ واحِدَةٌ فَقالَ أَكْفِلْنِيها وَ عَزَّنِي فِي الْخِطابِ

همانا اين برادر من است و او را است نود و نه گوسفند و مرا است يك گوسفند پس گفت به من واگذارش و سركشى كرد بر من در سخن

قالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعْجَتِكَ إِليٰ نِعاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلِيلٌ ما هُمْ وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ أَنابَ

گفت هر آينه ستم بر تو كرده است بخواستن گوسفندت بسوى گوسفندان خويش و همانا بسيارى از شريكان ستم ورزند برخيشان بر برخى مگر آنان كه ايمان آرند و كردار شايسته كنند و چه كمند آنان و پنداشت داود كه آزموديمش پس آمرزش خواست از پروردگار خويش و بروى در افتاد پرستش كننده و بازگشت كرد

فَغَفَرْنا لَهُ ذٰلِكَ وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفيٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ

پس آمرزيديم برايش آن را و هر آينه براى او است نزد ما تقربگاهى و نكوبازگشتگاه

يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَويٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ

اى داود همانا گردانيديمت جانشينى در زمين پس حكم ران ميان مردم به حق و پيروى مكن هوس را كه گمراهت كند از راه خدا همانا آنان كه گم شوند از راه خدا ايشان را است شكنجه‌اى سخت بدانچه فراموش كردند از روز شمار

وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلاً ذٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ

و نيافريديم آسمان و زمين و آنچه را ميان آنها است بيهده اين است پندار آنان كه كفر ورزيدند پس واى بر آنان كه كفر ورزيدند از آتش

أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ

يا مى‌گردانيم آنان را كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند مانند تبهكاران در زمين يا مى‌گردانيم پرهيزكاران را چون گنهكاران

كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ

نامه‌اى است فرستاديمش بسويت فرخنده تا بينديشند آيتهايش را و تا يادآور شوند دارندگان خردها

وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ

و بخشيديم به داود سليمان را چه خوب بنده‌اى است او است بسيار بازگشت كننده

إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِناتُ الْجِيادُ

گاهى كه عرض شد بر او شامگاهان اسب صافنات تيزتك (كه بر سه پا ايستند و نوك سم چهارم را بر زمين گذارند)

فَقالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّي تَوارَتْ بِالْحِجابِ

گفت همانا خوابيدم براى دوست داشتن اسبان از ياد پروردگار خويش تا نهان شد در پرده

رُدُّوها عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ

بازگردانيدش بر من پس آغاز كرد دست سودن به ساقها و گردنها

وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ وَ أَلْقَيْنا عَليٰ كُرْسِيِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ

و همانا آزموديم سليمان را و افكنديم بر تختش كالبدى سپس بازگشت

قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ

گفت پروردگارا بيامرز برايم و ارزانى دار مرا پادشاهيى كه نسزد كسى را پس از من همانا تويى بسيار بخشنده

فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ

پس رام ساختيم برايش باد را روان بود به فرمانش به آرامى و نرمى هر كجا مى‌خواست

وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ

و ديوان (شياطين) را هر سازنده‌اى و هر فرورونده در آب

وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ

و ديگرانى بستگان به زنجيرها

هٰذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ

اين است بخشش ما پس منت نه يا نگهدار بى‌شمار

وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفيٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ

و همانا او را است نزد ما تقربگاهى و نكو بازگشتگاه

وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ ناديٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ

و ياد كن بنده ما ايوب را گاهى كه خواند پروردگار خويش را كه همانا رسانيد مرا شيطان رنج و شكنجه‌اى

ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هٰذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ

فرو بر پاى خويش را اين است شستشوگاهى خنك و نوشابه

وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَ ذِكْريٰ لِأُولِي الْأَلْبابِ

و داديمش خاندانش را و مانند آنان را با آنان رحمتى از ما و يادآوردنى براى دارندگان خردها

وَ خُذْ بِيَدِكَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ

و بگير با دست خويش دسته‌اى (بسته‌اى) پس بزن بدان و سوگند نشكن همانا يافتيمش شكيبايى چه خوب بنده‌اى است او همانا او است بسيار بازگشت‌كننده

وَ اذْكُرْ عِبادَنا إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَ الْأَبْصارِ

و ياد كن بندگان ما ابراهيم و اسحق و يعقوب را دارندگان نيروها و ديده‌ها

إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَي الدَّارِ

همانا مخصوصشان داشتيم به خاصه‌اى ياد آوردن آن سراى

وَ إِنَّهُمْ عِنْدَنا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ

و همانند ايشانند نزد ما از برگزيدگان خوبان

وَ اذْكُرْ إِسْماعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ ذَا الْكِفْلِ وَ كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ

و ياد كن اسمعيل و اليسع و ذو الكفل را و هر كدامند از نيكان

هٰذا ذِكْرٌ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ

اين است يادآوريى و همانا پرهيزكاران است نكو بازگشتگاه

جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ

بهشتهاى جاودان گشوده است براى ايشان درها

مُتَّكِئِينَ فِيها يَدْعُونَ فِيها بِفاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرابٍ

تكيه كنندگانند در آنها خوانده شوند در آنها بسوى ميوه فراوان و نوشابه

وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ أَتْرابٌ

و نزد ايشان است زنان كوته‌بينان مژگانى (كه جز شوهر خويش را ننگرند) همسالان

هٰذا ما تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسابِ

اين است آنچه نويد داده مى‌شويد براى روز شمار

إِنَّ هٰذا لَرِزْقُنا ما لَهُ مِنْ نَفادٍ

همانا اين است روزى ما نيستش پايانى

هٰذا وَ إِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ

اين و همانا گردنكشان را است بد بازگشتگاهى

جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمِهادُ

دوزخ چشندش و چه زشت است آن بسترها

هٰذا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَ غَسَّاقٌ

اين پس بچشيدش آبى جوشان و چركى گندآلود

وَ آخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْواجٌ

و ديگرى همانندش جفتهايى

هٰذا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ لا مَرْحَباً بِهِمْ إِنَّهُمْ صالُوا النَّارِ

اين است گروهى فرورونده با شما نباد خوش آمد بر ايشان همانند آنانند چشندگان آتش

قالُوا بَلْ أَنْتُمْ لا مَرْحَباً بِكُمْ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنا فَبِئْسَ الْقَرارُ

گفتند بلكه شما نباد خوش آمد بر شما شما پيش فرستاديد آن را براى ما پس چه زشت است آن آرامگاه

قالُوا رَبَّنا مَنْ قَدَّمَ لَنا هٰذا فَزِدْهُ عَذاباً ضِعْفاً فِي النَّارِ

گفتند پروردگارا هر كه پيش فرستاد براى ما اين را بيفزايش عذابى دو برابر در آتش

وَ قالُوا ما لَنا لا نَريٰ رِجالاً كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ

و گفتند چه شود ما را نبينيم مردانى را كه بوديم مى‌شمرديمشان از بدان

أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ

آيا گرفتيمشان به مسخره يا لغزيد از ايشان ديدگان

إِنَّ ذٰلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ

همانا اين است حق ستيزه كردن اهل آتش

قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ

بگو جز اين نيست كه منم ترساننده و نيست خداوندى جز خداى يگانه خشم‌آور

رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است مهتر آمرزگار

قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ

بگو آن داستانى است بزرگ

أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ

كه شمائيد از او روى‌گردانان

ما كانَ لِي مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْليٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ

نيست مرا دانايى به گروه بالا گاهى كه مى‌ستيزند

إِنْ يُوحيٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ

وحى نمى‌شود به من جز آنكه منم ترساننده آشكار

إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ طِينٍ

هنگامى كه گفت پروردگارت به فرشتگان من آفريننده بشرى از گل

فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ

تا گاهى كه درستش كردم و دميدم در او از روح خويش پس بيفتيد برايش سجده‌كنان

فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ

پس سجده كردند فرشتگان همگى با هم

إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرِينَ

مگر ابليس كه برترى جست و شد از كافران

قالَ يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ

گفت اى ابليس چه بازداشت تو را از آنچه سجده كنى براى آنچه آفريدم با دستهايم آيا كبر ورزيدى يا شدى از برترى‌جويان

قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ

گفت من بهترم از او مرا آفريدى از آتش و آفريدى او را از گل

قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ

گفت پس برون شو از آن كه تويى رانده

وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِليٰ يَوْمِ الدِّينِ

و همانا بر تو است لعن من تا روز دين

قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

گفت پروردگارا پس مهلتم ده تا روزى كه برانگيخته شوند

قالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ

گفت همانا تويى از مهلت‌دادگان

إِليٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ

تا روز هنگام دانسته

قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ

گفت پس به عزتت سوگند هر آينه گمراهشان سازم همگى

إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ

جز بندگان تو از ايشان آن ناآلودگان

قالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ

گفت پس حق است و حق را گويم

لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَ مِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ

كه همانا آكنده سازم دوزخ را از تو و از آنان كه پيرويت كنند از ايشان همگى

قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ

بگو نپرسم شما را بر آن مزدى و نيستم من از رنج‌دهندگان

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ

نيست آن جز يادآوريى براى جهانيان

وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ

و هر آينه بدانيد داستانش را پس از زمانى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ فرستادن نامه از نزد خداى عزتمند حكيم

إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ

همانا فرستاديم بسوى تو كتاب را به حق پس پرستش كن خدا را پاك‌كننده براى او دين را

أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَي اللَّهِ زُلْفيٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي ما هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ كاذِبٌ كَفَّارٌ

همانا براى خدا است دين پاك و آنان كه بگرفتند جز وى دوستانى نمى‌پرستيمشان مگر تا نزديك گردانند ما را بسوى خدا جايگاهى همانا خدا حكم كند ميان ايشان در آنچه در آن اختلاف كنند همانا خداى رهبرى نكند آن را كه او است دروغگوى ناسپاس

لَوْ أَرادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَداً لَاصْطَفي مِمَّا يَخْلُقُ ما يَشاءُ سُبْحانَهُ هُوَ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ

اگر مى‌خواست خدا كه بگيرد فرزندى هر آينه برمى‌گزيد از آنچه مى‌آفريد هر چه را مى‌خواست منزه است او است خداوند يكتاى خشم‌آور

خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَي النَّهارِ وَ يُكَوِّرُ النَّهارَ عَلَي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّي أَلا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ

آفريد آسمانها و زمين را به حق مى‌افكند شب را بر روز و مى‌افكند روز را بر شب و رام كرد مهر و ماه را هر كدام روان است بسوى سرآمدى نامبرده همانا او است عزتمند آمرزگار

خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُماتٍ ثَلاثٍ ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنّيٰ تُصْرَفُونَ

آفريد شما را از يك تن پس قرار داد از آن جفتش را و فرستاد براى شما از دامها هشت جفت مى‌آفريند شما را در شكمهاى مادرانتان آفرينشى پس از آفرينشى در تاريكيهاى سه‌گانه اين است خدا پروردگار شما وى را است پادشاهى نيست خدايى جز او پس به كجا گردانيده مى‌شويد

إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ وَ لا يَرْضيٰ لِعِبادِهِ الْكُفْرَ وَ إِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ ثُمَّ إِليٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

اگر كفر ورزيد همانا خدا بى‌نياز است از شما و نپسندد براى بندگان خود كفر را و اگر سپاس گزاريد پسنددش براى شما و برندارد هيچ گنهبارى بار گناه دگرى را سپس بسوى پروردگار شما است بازگشت شما تا آگهيتان دهد بدانچه بوديد مى‌كرديد همانا او دانا است بدانچه در سينه‌ها است

وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما كانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ

و گاهى كه رسد انسان را رنجى خواند پروردگار خويش را زارى‌كنان بسويش سپس هنگامى كه دهدش نعمتى از خويش فراموش كند آنچه را بود مى‌خواند بسوى آن از پيش و قرار دهد براى خدا همتايانى تا گمراه سازد از راهش بگو بهره‌مند باش به كفر خويش اندكى كه تويى از ياران آتش

أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ

آيا آنكه او فروتن است گاه‌هاى شب سجده‌كنان و ايستاده مى‌ترسد از آخرت و اميد دارد رحمت پروردگار خويش را بگو آيا يكسانند آنان كه مى‌دانند و آنان كه نمى‌دانند جز اين نيست كه يادآور مى‌شوند خردمندان

قُلْ يا عِبادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةٌ إِنَّما يُوَفَّي الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ

بگو اى بندگان من كه ايمان آورديد بترسيد پروردگار خويش را آنان را كه نكويى كردند در اين دنيا خوبى است و زمين خدا است پهناور جز اين نيست كه پاداش داده شوند شكيبايان مزد خويش را بى‌شمار

قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّينَ

بگو هر آينه مأمور شدم كه پرستش كنم خدا را پاك دارنده برايش دين را

وَ أُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ

و مأمور شدم كه باشم نخستين اسلام‌آوران

قُلْ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

بگو همانا ترسم اگر نافرمانى كنم پروردگار خويش را از عذاب روزى بزرگ

قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِينِي

بگو خدا را مى‌پرستم پاك‌دارنده برايش دين خويش را

فَاعْبُدُوا ما شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا ذٰلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ

پس پرستش كنيد هر چه خواهيد جز او بگو همانا زيانكاران آنانند كه زيان كردند خويش و خاندان خويش را روز رستاخيز همانا اين است آن زيان آشكار

لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذٰلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبادَهُ يا عِبادِ فَاتَّقُونِ

آنان را است از فرازشان پوشهايى از آتش و از زيرشان پوشهايى اين است كه مى‌ترساند خدا بدان بندگان خويش را اى بندگان من پس مرا بترسيد

وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَي اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْريٰ فَبَشِّرْ عِبادِ

و آنان كه دورى گزيدند از ستمگر سركش كه بپرستندش و بازگشتند بسوى خدا ايشان را است مژده پس مژده ده بندگان مرا

الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ

آنان كه مى‌شنوند سخن را پس پيروى مى‌كنند بهترش را آنانند كه رهبريشان كرده است خدا و آنانند دارندگان خردها

أَ فَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ أَ فَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ

آيا آنكه استوار شد بر او سخن عذاب آيا تو مى‌رهانى آن را كه در آتش است

لٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِها غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعادَ

ليكن آنان كه ترسيدند پروردگار خويش را براى ايشان است غرفه‌هايى كه از فراز آنهاست غرفه‌هايى ساخته روان است از زير آنها جويها وعده خدا است نشكند خدا وعده خويش را

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسَلَكَهُ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطاماً إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَذِكْري لِأُولِي الْأَلْبابِ

آيا نديدى كه خدا فرستاده است از آسمان آبى پس براندش به خزانه‌هايى در زمين تا برون آرد بدان كشتى را كه گوناگون است رنگهايش پس بخشكد كه بينيش زرد شده سپس بگرداندش كوبيده همانا در اين است يادآوردنى براى خردمندان

أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَليٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُولئِكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ

آيا آنكه بگشوده است خدا سينه‌اش را براى اسلام پس او است بر نشانيى از پروردگار خويش پس واى بر سنگين‌دلان از ياد خدا آنانند در گمراهيى آشكار

اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِليٰ ذِكْرِ اللَّهِ ذٰلِكَ هُدَي اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ

خدا فرستاد نكوترين داستان را نامه‌اى همانند برگردانهايى كه موى راست شود از آن بر پيكر آنان كه مى‌ترسند پروردگار خويش را سپس نرم شود پوستها و دلهاى ايشان بسوى ياد خدا اين است رهبرى خدا كه هدايت كند بدان هر كه را خواهد و آن را كه گمراه كند خدا پس نيستش راهنمايى

أَ فَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذابِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ قِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ

آيا آنكه دور كند بروى خويش بدى عذاب را روز قيامت و گفته شد به ستمگران بچشيد آنچه را بوديد فراهم مى‌كرديد

كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتاهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ

تكذيب كردند آنان كه پيش از ايشان بودند پس بيامدشان عذاب از جايى كه نمى‌دانستند

فَأَذاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ

پس چشانيد خدا بديشان خوارى را در زندگانى دنيا و همانا عذاب آخرت است بزرگتر اگر بودند مى‌دانستند

وَ لَقَدْ ضَرَبْنا لِلنَّاسِ فِي هٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ

و همانا زديم براى مردم در اين قرآن از هر مثلى شايد يادآور شوند

قُرْآناً عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ

قرآنى است عربى نادارنده كجى شايد ايشان پرهيز كنند

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلاً فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ وَ رَجُلاً سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلاً الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ

بزد خدا مثلى را مردى كه در او است شريكانى ستيزه‌جوى و مردى مختص به يك مرد آيا يكسانند در مثل سپاس خدا را بلكه بيشتر ايشان نمى‌دانند

إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ

همانا تو مرده‌اى و ايشانند مردگان

ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ

سپس شمائيد روز رستاخيز نزد پروردگار خويش ستيزه‌كنان