علم قيامت به خدا راجع است، هيچ ميوهاى از غلافش خارج نمىشود و هيچ مؤنثى بار بر نمىدارد و نمىگذارد مگر با علم او، روز قيامت ندايشان كند كجاست شريكان من؟ گويند: اعلام كرديم كه كسى از ما بر شريك داشتن تو گواه نيست.
آنچه از پيش مىخواندند از آنها گم مىشود و مىدانند كه راه فرارى ندارند.
انسان از خواستن خير خسته نمىشود و اگر شرى به او رسد نااميد و مأيوس است.
و اگر بعد از رسيدن ضرر، رحمتى به او بچشانيم گويد: اين براى من است، گمان ندارم قيامت بر پا شود و اگر به طرف پروردگارم برگردم براى من پيش او منزلت بهترى هست، كافران را از آنچه كردهاند خبر مىدهيم و از عذابى غليظ بر آنها مىچشانيم.
چون به انسان نعمتى داديم از خدا اعراض كرده و كنار مىكشد و چون ضررى بر او رسد داراى تضرع مفصلى است.
بگو: خبرم دهيد اگر قرآن از جانب خدا باشد و به آن كافر شويد، كيست گمراهتر از آنكه در اختلاف بزرگى است.
حتما آيات خويش را در اطرافشان و در وجودشان به آنها نشان خواهيم داد تا بدانند كه او حق است، آيا بس نيست كه خدايت به هر چيز شاهد است.
بدان كه آنها از لقاء خدايشان در شكند و بدان كه خدا به هر چيز محيط است.
سوره الشوری
بنام خداى رحمان رحيم؛ حاء ميم.
عین سین قاف.
خداى عزيز و حكيم، اين چنين به تو و پيامبران پيشين وحى مىكند.
خدايى كه هر چه در آسمانها و زمين هست مال اوست و او والا مقام و بزرگ است.
نزديك است آسمانها از بالا شكافته شوند، ملائكه خدايشان را تسبيح و حمد مىكنند و براى اهل زمين مغفرت مىطلبند، بدانيد كه خدا آمرزنده و مهربان است.
آنان كه جز خدا سرپرستان گرفتهاند، خدا بر آنها حافظ است، تو بر آنها وكيل نيستى.
اين چنين قرآنى روشن را بر تو وحى كردهايم، تا اهل مكه و كسانى را كه در اطراف آنند انذار كنى، و انذار كنى از روز جمع شدن كه در آن شكى نيست، گروهى در بهشت و گروهى در آتشند.
اگر خدا مىخواست همهاش را يك امت مىگردانيد ليكن هر كه را بخواهد در رحمت خويش داخل كند، ظالمان را سرپرستى و يارى نيست.
بلكه جز او سرپرستانى گرفتهاند، الله فقط اوست سرپرست، فقط او مردگان را زنده مىكند و او بر هر چيز تواناست.
در هر چه اختلاف كرديد حكمش با خداست پروردگار من آن خداست، بر او توكل كرده و به او بر مىگردم.
او آفريننده آسمانها و زمين است از خودتان بر شما زوجهايى قرار داده و از چهارپايان زوجهايى آفريده، شما را در آن مىآفريند، چيزى مانند او نيست و فقط اوست شنوا و بينا.
خزائن آسمانها و زمين خاص اوست، روزى را به هر كه خواهد وسعت دهد و تنگ گيرد او به هر چيز داناست.
شريعت قرار داد براى شما آنچه را كه به نوح سفارش كرده و آنچه را كه بر تو وحى كردهايم و آنچه را كه به ابراهيم و موسى و عيسى سفارش نمودهايم، اينكه بر پا داريد دين را و در آن اختلاف نكنيد، سنگين است بر مشركان آنچه به سوى آن مىخوانى، خدا هر كه را خواهد به سوى آن جمع مىكند و هر كه اهل انابه باشد به سوى آن هدايت مىنمايد.
در دين اختلاف نكردند مگر بعد از آمدن علم (به حق بودن آن) روى حسدى كه داشتند اگر وعده مهلت نبود كه از طرف خدايت گذشته است، حتما ميان آنها حكم مىشد وارثان كتاب بعد از آنها، در شك سخت از كتابند.
بدين جهت به دين دعوت كن، خود نيز در آن پايدار باش چنان كه مأمور شدهاى، از هواهاى كفار تبعيت مكن، بگو: ايمان آوردم به هر كتابى كه خدا نازل فرموده، امر شدهام ميان شما عدالت كنم، الله پروردگار ما و شماست، اعمال ما براى ما و اعمال شما براى شماست، خصومتى در بين نيست، خدا ميان ما را جمع خواهد كرد بازگشت به سوى اوست.
كسانى كه درباره خدا محاجه مىكنند پس از آنكه خدا مورد اجابت واقع شده، حجت آنها پيش خدا باطل است، آنها راست غضب خدا و عذاب شديد.
خدا اين كتاب و ميزان را به حق نازل كرده است، چه مىدانى شايد قيامت نزديك است؟
آنان كه ايمان نمىآورند آن را به عجله مىخواهند ولى اهل ايمان از آن مىترسند و مىدانند كه آن حق است، بدانيد آنان كه درباره قيامت مجادله مىكنند در گمراهى دورى هستند.
خدا به بندگانش، مهربان است، هر كه را بخواهد روزى مىدهد، او نيرومند و تواناست.
هر كه كشت آخرت را مىخواهد بر كشت او مىافزائيم و هر كه كشت دنيا را مى خواهد از آن به او مىدهيم اما در آخرت نصيبى ندارد.
يا براى آنها شريكانى هست كه دينى را كه خدا نمىداند برايشان آوردهاند؟ اگر وعده مهلت نبود، ميانشان حكم مىشد ظالمان را عذاب دردناكى هست.
خواهى ديد كه ظالمان از آنچه كردهاند مىترسند، آن به آنها خواهد رسيد، كسانى كه ايمان آورده، عمل خوب كردهاند. در باغات بهشت خواهند بود، آنها راست نزد خدايشان آنچه مىخواهند، فضل بزرگ همانست.
همان بهشت است كه خدا به بندگان خود كه ايمان آورده و عمل خوب كردهاند مژده مىدهد، بگو بر رسالتم از شما پاداشى نمىخواهم مگر مودت قرابتم را هر كه حسنهاى به دست آورد ثوابش را افزون مىكنيم، خدا آمرزنده و پاداش دهنده است.
يا مىگويند بر خدا دروغ بسته است، اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر مىنهد، خدا باطل را محو و حق را با سخنان خويش ثابت مىكند، او به مكنونات سينهها آگاه است.
او همانست كه توبه را از بندگان خويش قبول مىكند و از گناهان مىگذرد و مىداند آنچه را كه مىكند.
و قبول مىكند از كسانى كه ايمان آوردهاند و از كرم خويش بر آنها افزون مىكند كافران را عذاب شديدى هست.
اگر خدا روزى را بر بندگانش بسط مىداد، در زمين طغيان مىكردند، ليكن به آن اندازه كه مىخواهد نازل مىكند، او به بندگانش دانا و بيناست.
اوست كه باران را بعد از نااميد شدن مىفرستد و رحمتش را گسترش مىدهد، او سرپرست پسنديده است.
از جمله آيات خدا آفريدن آسمانها و زمين است و آنچه از جنبنده در آن دو منتشر كرده و او بر جمع آورى آنها، وقتى كه بخواهد تواناست.
آنچه از مصيبت به شما مىرسد به علت گناهانى است كه دستهايتان كسب كرده، خدا از بسيارى عفو مىكند.
شما عاجز كننده خدا در زمين نيستيد و جز خدا سرپرست و يارى نداريد.
از جمله آيات خدا نهرهاى جارى شونده است مانند مرزها.
اگر بخواهد باد را آرام مىكند، آن گاه در پشت دريا راكد مىماند در اين سخن آياتى است بر هر بردبار شكور.
يا در اثر گناه مردم آنها را متوقف مىكند و از بسيارى (از گناه) عفو مىكند.
تا مجادله كنندگان در آيات ما بدانند كه راه فرارى ندارند.
آنچه داده شدهايد، متاع زندگى دنياست و آنچه نزد خداست بهتر و باقىتر است براى آنان كه ايمان آورده و بر خدا توكل مىكنند.
و آنان كه از گناهان بزرگ و كارهاى زشتتر اجتناب كرده و چون خشم آورند عفو مىكنند.
و آنان كه پروردگار خويش را اجابت كرده و نماز را بر پا داشته و كارشان به مشورت است و از آنچه روزيشان دادهايم انفاق مىكنند.
و آنان كه چون مظلوم شدند، انتقام مىكشند.
سزاى بدى مانند آن يك بدى است، هر كه عفو و اصلاح كند، اجر او بر عهده خداست خدا ظالمان را دوست ندارد.
هر كه بعد از مظلوم شدن انتقام گيرد، بر عليه آنها راهى نيست.
راه انتقام فقط بر عليه كسانى است كه بر مردم بىجهت تجاوز مىكنند، آنها راست عذابى دردناك.
البته هر كه صبر و اغماض كند، آن از كارهاى اهم است.
هر كه خدا اضلالش كند او را بعد از خدا كارسازى نيست، مىبينى ظالمان را وقتى كه عذاب را ديدند مىگويند: آيا ببرگشتن ما راهى هست؟
مىبينى آنها را كه بر آتش عرضه مىشوند، از ذلت ساكتند، با نگاه جزئى به آتش مىنگرند، اهل ايمان گويند: زيانكاران آنهايند كه نفس و اهل خويش را به زيان انداختهاند، بدانيد كه ظالمان در عذاب پايدارى خواهند بود.
آنها را سرپرستانى جز خدا نبود كه ياريشان كنند، هر كه را خدا گمراه كند راهى به هدايت ندارد.
اجابت كنيد دعوت پروردگارتان را پيش از آمدن روزى كه از جانب خدا برگشتى ندارد، در آن روز پناهگاهى و انكارى نداريد.
اگر اعراض كردند، ما تو را بر آنها نگهبان نكردهايم، وظيفه تو فقط تبليغ است، ما چون به انسان رحمت چشانديم به آن شاد مىشود و اگر در اثر آنچه كرده است به او بدى برسد، بسيار ناسپاس است.
حكومت آسمانها و زمين خاص خداست آنچه بخواهد مىآفريند، به هر كه خواهد دختران و به هر كه خواهد پسران ميدهد.
يا پسران و دختران را براى آنها جمع مىكند و هر كه را بخواهد نازا مىگرداند.
نبوده براى هيچ انسانى كه خدا با او سخن گويد مگر با وحى يا از پس پردهاى و يا ملكى بفرستد و او آنچه خدا بخواهد وحى كند، خدا والا مقام و حكيم است.
اين چنين قرآنى بر تو از امر خود وحى كرديم، نمىدانستى اين كتاب و اين ايمان كدام است، ليكن آن را نورى گردانديم كه هر كه را از بندگان بخواهيم با آن هدايت مىكنيم و تو به راه راست هدايت مىكنى.
به راه خدايى كه همه چيز آسمانها و زمين خاص اوست، بدان كه كارها به خدا برمىگردد.
سوره الزخرف
بنام خداى رحمان رحيم؛ حاء ميم.
قسم به كتاب روشنگر.
كه ما آن را قرآن عربى گرداندهايم تا بفهميد.
و آن در اصل كتاب نزد ما، والا و حكيم است.
آيا قرآن را از شما برگردانيم و از هدايت شما اعراض كنيم كه چون اسرافكاريد؟!
چه قدر پيامبرى در ميان گذشتگان فرستاديم؟
هيچ پيامبرى بر آنها نمىآمد مگر آنكه مسخرهاش مىكردند.
اقوام نيرومندتر از اهل مكه را هلاك كرديم، حكايت پيشينيان گذشت.
اگر از آنها بپرسى آسمانها و زمين را چه كسى آفريده است؟ حتما خواهند گفت: خداى توانا و دانا.
خدايى كه زمين را براى شما آماده كرده و در آن راهها قرار داده تا هدايت شويد.
و خدايى كه از آسمان آبى به اندازه نازل كرد با آن، ديار مرده را زنده كرديم، اين چنين (از قبرها) خارج مىشويد.
و خدايى كه اصناف حيوانات را آفريد و براى شما از كشتيها و چهارپايان آنچه سوار مىشويد آفريد.
تا بر پشت آنها استقرار يافته سپس نعمت خدا را ياد كنيد چون بر آنها استقرار يافتيد، و بگوئيد: منزه است خدايى كه اين را براى ما مسخر كرد، ما به تسخير آن توانا نبوديم.
و ما به طرف پروردگارمان رجوع كنندهايم.
براى خدا از بندگانش فرزند قرار دادند انسان كافر آشكارى است.
آيا از آنچه مىآفريند دخترانى گرفته و مخصوص كرده شما را با پسران؟
و چون به يكى مژده دهند آنچه (دختر) را كه به خدا نسبت مىدهد چهرهاش سياه و پر از خشم مىشود.
آيا كسى را كه در زيور تربيت مىشود و در محاجه روشنگر نيست (عاجز است)؟!
ملائكه را كه بندگان خدايند، زنان گفتند، آيا آفرينش آنها را ديدهاند؟ اين گفته بر آنها نوشته مىشود و مسئول مىگردند.
گفتند: اگر خدا مىخواست، ملائكه را عبادت نمىكرديم به اين گفته علمى ندارند فقط حدس مىزنند.
آيا پيش از قرآن به آنها كتابى دادهايم كه (در اثبات مدعا) به آن چنگ مىزنند؟
بلكه گفتند: ما پدرانمان را بر دينى يافتهايم و ما بر اعمال آنها ثابتيم و هدايت يافتهايم.
بدين سان در هيچ محلى پيامبرى نفرستاديم مگر آنكه ثروتمندان طاغى آن گفتند: ما پدران خويش را در دينى يافتيم و ما بر اعمالشان تابعيم،
پيامبر گفت: هر چند كه دين هدايت كنندهتر آوردهام، از آنچه پدران خويش را در آن يافتهايد؟ گفتند: ما به آنچه فرستاده شدهايد كافريم.
از آنها انتقام كشيديم بنگر عاقبت مكذبين چه شد.
ياد آر كه ابراهيم به پدر و قومش گفت: من از آنچه به آن پرستش مىكنيد بيزارم.
ليكن خدايى كه مرا آفريده هدايتم مىكند.
برائت را در نسل خويش باقى گذاشت تا به توحيد برگردند.
بلكه اهل مكه و پدرانشان را متاع دادم تا دين حق و پيامبر روشنگر به سوى آنها آمد.
و چون دين حق به آنها آمد گفتند: اين جا دوست و ما بآن كافريم.
و گفتند: چرا اين قرآن بمرد بزرگى از اهل مكه يا طائف نازل نشده است؟؟
آيا آنها رحمت پروردگارت را تقسيم مىكنند حال آنكه ما معيشت آنها را در زندگى دنيا قسمت كرده و بعضى را بر بعضى درجاتى تفوق دادهايم تا بعضى بعض ديگر را به كار گيرند، و ثواب خدايت بهتر است از آنچه مردم جمع مىكنند.
و اگر اين نبود كه مردم همه يك امت كافره شوند، براى خانههاى كافران سقفهايى از نقره و نردبانهايى از نقره قرار مىداديم كه بر آنها بالا روند.
و براى خانههايشان درهايى از نقره و تختهايى از نقره قرار مىداديم كه بر آنها بنشينند.
و بر ايشان طلا قرار مىداديم. همه اينها جز زندگى دنيا نيست، زندگى آخرت نزد پروردگارت براى اهل تقوى بهتر است.
هر كه از ياد خدا اعراض كند، براى او شيطانى آماده مىكنيم كه قرين اوست.
شياطين آنها را از راه حق باز مىدارند. و گمان مىكنند كه هدايت يافتهاند.
تا وقتى كه اضلال شده، پيش ما آيد به شيطان خويش گويد: اى كاش ميان من و تو مانند مشرق و مغرب فاصله بود.
اعتذار امروز به علت ظالم بودن، به شما فائده نمىدهد، همه در عذاب مشتركيد.
آيا تو مىتوانى كرها را بشنوانى يا نابينايان و كسى را كه در گمراهى است هدايت كنى؟!
اگر تو را ببريم ما حتما از مشركان انتقام خواهيم كشيد.
يا اگر عذابى را كه وعدهشان دادهايم به تو بنمايانيم ما بر آنها تواناييم.
به آنچه به تو وحى شده است چنگ بزن كه تو بر راه راستى.
قرآن براى تو و قومت بيدارى است به زودى از آن مسئول خواهيد بود.
بپرس از كسانى كه پيش از تو فرستادهايم آيا جز خدا، خدايانى قرار دادهايم كه عبادت شوند؟
موسى را با دلائل خود به سوى فرعون و قومش فرستاديم، گفت: من فرستاده رب العالمينم.
چون آيات ما را به آنها آورد، آن گاه آنها به آيات مىخنديدند (مسخره مىكردند)
به آنها معجزهاى نشان نمىداديم مگر آنكه از نظيرش بزرگتر بود ... تا از شرك برگردند.
گفتند: اى جادوگر خدايت را طبق وعدهاى كه به تو داده است بخوان كه ما هدايت پذيريم.
چون عذاب را از آنها زايل كرديم، آن وقت گفته خويش را مىشكستند.
فرعون با صداى رسا در ميان قوم خويش گفت: آيا حكومت مصر مال من نيست؟ آيا اين نهرها از زير كاخ من روان نيست ...؟
بلكه من بهترم از اين، كه حقير است و نزديك نيست كه كلام خويش را روشن كند
چرا بر او بازو بندهايى از طلا، انداخته نشده يا چرا ملائكه با او با هم نيامدهاند؟!
عقل قوم خويش را سبك كرد از او اطاعت كردند زيرا كه قومى فاسق بودند.
چون ما را بخشم آوردند از آنها انتقام كشيده و همه را غرق كرديم.
آنها را مقدم بر آتش و موعظه براى آيندگان گردانديم.
چون پسر مريم براى قدرت خدا مثل زده شد، آن وقت قوم تو از آن اعراض مىكردند.
گفتند: آيا خدايان ما بهتر است يا عيسى؟ اين گفته را جز براى مخاصمه نگفتهاند؟ بلكه اساسا آنها مردمى مخاصمه گرند.
عيسى نيست مگر بندهاى كه به او نعمت داديم و او را براى بنى اسرائيل مثل گردانديم،
و اگر مىخواستيم ملائكهاى از شما در زمين قرار مىداديم كه جانشين ديگران شوند.
عيسى براى قيامت علامت است در آن شك نكن، مرا پيروى كنيد كه راه راست همين است.
شيطان شما را از پيروى من مانع نشود كه او براى شما دشمن آشكارى است.
چون عيسى معجزات را آورد، گفت: براى شما حكمت را آوردهام و تا شما را بيان كنم بعضى از آنچه را كه در آن اختلاف مىكنيد، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.
الله پروردگار من و شماست، او را عبادت كنيد، راه راست همين است.
احزاب از بين يهود به اختلاف برخاستند. واى به ظالمان از عذاب روز دردناك.
آيا منتظر هستند جز آن را كه قيامت به طور ناگهان بر آنها بيايد در حالى كه نمىدانند؟
دوستان در آن روز بعضى به بعضى دشمنند مگر متقىها.
اى بندگان من ترسى بر شما نيست و محزون نمىشويد.
كسانى كه به آيات ما ايمان آورده و تسليم بودند.
داخل بهشت شويد شما و زنانتان، در حال شادمان.
كاسههايى از طلا و بطريها در اطراف آنها گردانده شود، در بهشت است آنچه نفسها مىخواهد و آنچه چشمها لذت مىبرند، شما در آن جاودانيد.
اين بهشت همانست كه به وسيله اعمالتان به ارث بردهايد.
شما راست در آن ميوه بيشتر و از آن مىخوريد.
گناهكاران در عذاب جهنم پيوستهاند.
عذاب از آنها تخفيف داده نمىشود و در آن، نااميد هستند.
ما به آنها ستم نكردهايم بلكه آنها خود ستمكار بودند.
فرياد برآورند: اى مالك خدايت ما را بميراند، گويد: شما ماندنى هستيد.
به شما دين حق را آورديم ليكن بيشترتان حق را ناپسند مىداريد.
بلكه محكم كردهاند كار حيله را ما نيز محكم كنندهايم.
يا گمان دارند كه ما مكنونات و خلوت آنها را نمىدانيم، بلى و فرستادگان ما در نزد آنهايند مىنويسند.
بگو: اگر براى خدا فرزندى باشد من اولين عبادت كنندگانم.
منزه است پروردگار آسمانها و زمين و پروردگار عرش، از آنچه توصيف مىكنند.
بگذار آنها را در باطل وارد شوند و بازى كنند، تا روز موعودشان را بهبينند.
خدا همانست كه: در آسمان معبود است و در زمين معبود است و فقط اوست حكيم و عليم.
دائم الخير است خدايى كه حكومت آسمانها و زمين خاص اوست، علم قيامت نزد اوست و به سوى او برمىگرديد.
معبودهايى كه جز خدا مىخوانند، مالك شفاعت نيستند لكن آنهايى كه به توحيد اعتراف كردهاند مالك شفاعتند، و مىدانند به چه كسى شفاعت كنند.
و چون از آنها بپرسى چه كسى آنها را آفريده است؟ گويند: الله پس به كجا برمىگردند؟
خدا مىداند گفتار آن حضرت را كه گفت: خدايا اينان قومى هستند ايمان نمىآورند.
از دعوتشان صرف نظر كن، بگو: سلام. به زودى خواهند دانست.
سوره الدخان
بنام خداى رحمان رحيم؛ حاء، ميم.
قسم به اين كتاب روشنگر.
كه ما قرآن را در شبى مبارك نازل كردهايم كه ما انذار كنندگانيم.
در آن شب هر چيز با حكمت از هم جدا مىشود.
قرآن امرى است از جانب ما كه ارسال كنندگانيم.
قرآن رحمتى است از طرف پروردگارت كه او شنوا و داناست.
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است اگر جويندگان يقين باشيد.
معبودى جز او نيست حيات مىدهد و مىميراند پروردگار شما و پروردگار پدران گذشته شماست.
بلكه آنها در شكى مشغول زندگى هستند.
منتظر باش روزى را كه آسمان دودى آشكارا مىآورد.
مردم را احاطه مىكند، اين عذاب دردناكى است.
پروردگار ما اين عذاب را از ما بردار كه مؤمنانيم.
اين ياد كردن كجا فائده مىدهد با آنكه پيامبرى روشنگر بر آنها آمد.
آن گاه از وى اعراض كرده گفتند: تعليم داده شد و ديوانه است.
ما عذاب را كمى برخواهيم داشت و شما به كفر برخواهيد گشت.
يا دآر روزى را كه مىگيريم گرفتن بزرگتر، كه ما انتقام كشندگانيم.
پيش از اهل مكه، قوم فرعون را امتحان كرديم و پيامبرى بزرگوار به سوى آنها آمد.
كه بندگان خدا را به من بدهيد من براى شما پيامبر امينى هستم.
و بر خدا برترى نجوئيد من به شما حجت آشكار آوردهام.
و من به پروردگارم و پروردگار شما پناه بردهام از اينكه سنگسارم كنيد.
و اگر به من ايمان نمىآوريد از من كنار بكشيد.
پروردگارش را خواند كه اينان قومى مجرمند.
بندگان مرا شب هنگام ببر كه شما تعقيب شوندهايد.
دريا را باز بگذار كه آنها لشكر غرق شوندهاند.
چقدر ترك كردند از باغات و چشمهها.
و كشتها و مجالس دلپذير.
و عيش گستردهاى كه در آن متنعم بودند.
جريان چنين بود، آنها را به قومى ديگر ارث گذاشتم.
آسمان و زمين بر آنها گريه نكرد و مهلت شدگان نبودند.
بنى اسرائيل را از آن عذاب خوار كننده نجات داديم.
از فرعون كه متكبر و از اسرافكاران بود.
آنها را روى علم بخصوص، بر جهانيان اختيار كرديم.
و آياتى را كه در آنها امتحان بارزى بود به آنها داديم.
اين مشركان مىگويند.
عاقبت امر ما نيست مگر يك بار مردن و ما زنده شدگان نيستيم.
اگر راست مىگوئيد پدران ما را زنده كنيد.
آيا آنها بهتر هستند يا قوم «تبع» و كسانى كه از پيش بودند كه هلاكشان كرديم.
آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آنهاست عبث نيافريدهايم.
آن دو را جز به حق نيافريدهايم ليكن بيشترشان نمىدانند.
روز داورى وعده وقتدار همگان است.
روزى كه سرپرستى از سر سپردهاى هيچ چيز كفايت نمىكند، و يارى نمىشوند.
مگر كسى كه خدايش رحم كرده او عزيز و حكيم است.
درخت زقوم.
طعام گناهكار است.
همچون فلز مذاب در شكمها مىجوشد،
مانند جوشيدن آب جوشان.
او را بگيريد و به وسط آتش بكشيد.
سپس آب جوشان از بالا سرش بريزيد.
بچش كه تويى عزيز و كريم.
اين آتش همانست كه در آن ترديد داشتيد.
متقين در جايگاه امنى هستند.
در بهشتهايى و چشمههايى
مىپوشند از حرير نازك و ضخيم براق و مقابل هم مىنشينند.
جريان چنين است، حور عين را به آنها دادهايم.
هر ميوهاى را با ايمنى مىخواهند.
در آنجا مرگى نمىبينند مگر مرگ اولى را، خدا از عذاب آتش حفظشان كرده است.
تفضلى است از خدايت، آن فوز بزرگى است.
فهم قرآن را با زبان تو آسان كرديم تا متذكر شوند.
منتظر باش كه آنها منتظرانند.
سوره الجاثیة
بنام خداى رحمان رحيم؛ حاء، ميم.
اين كتاب از جانب خداى توانا و مصلحتكار نازل شده است.
حقا كه در آسمانها و زمين مؤمنان را دلائلى هست.
و در آفرينش شما و آنچه از جنبنده در زمين منتشر مىكند آياتى است يقين جويندگان را.
پى در پى بودن شب و روز و آنچه خدا از آسمان آب فرستاده و زمين را بعد از مردنش زنده كرده و حركت دادن بادها، آياتى است به آنان كه تعقل مىكنند.
اينهاست آيات خدا كه بر تو مىخوانيم پس به كدام سخن بعد از خدا و آياتش ايمان مىآورند؟!
واى بر هر دروغگوى گناهكار.
كه آيات خدا را مىشنود، كه بر او تلاوت مىگردد، سپس متكبرانه در كفر اصرار مىورزد، او را به عذابى دردناك بشارت ده.
و چون چيزى از آيات ما را بداند، آنها را مسخره مىگيرد، آنها راست عذاب خوار كننده.
از پس آنها جهنم است آنچه به دست آوردهاند و آنچه براى خود سرپرست گرفتهاند چيزى از آنها را كفايت نمىكند.
قرآن هدايت است، كسانى كه آيات خدا را انكار كردهاند عذاب دردناكى دارند.
خدا همانست كه دريا را براى شما مسخر كرد تا كشتىها به فرمان خدا در آن حركت كنند و تا از فضل خدا بطلبيد و تا شكر كنيد.
همه آنچه را كه در آسمانها و زمين است براى شما مسخر كرده است در آنچه گفته شد دلائلى است براى مردمى كه فكر مىكنند.
به مؤمنان بگو: كسانى را كه روزهاى خدا را اميد ندارند، ناديده بگيرند تا خدا آن قوم را با آنچه مىكنند سزا دهد.
هر كه كار نيكى انجام دهد. براى خويش است و هر كه كار بد كند بر ضررش است ...
به بنى اسرائيل كتاب و حكم و نبوت داديم و از پاكيزهها رزق عطا كرديم، و آنها را بر جهانيان برترى داديم.
آيات روشنگرى از امر دين در اختيارشان گذاشتيم، اختلاف نكردند مگر بعد از دانستن و از روى حسد، خدايت روز قيامت در آنچه اختلاف مىكنند ميانشان قضاوت خواهد كرد.
سپس تو را بر راهى از امر دين قرار داديم از آن تبعيت كن و از هواهاى آنان كه جاهلند پيروى مكن.
كه آنها از خدا هيچ چيزى از تو كفايت نكنند، ظالمان بعضى سرپرست بعضى و خدا سرپرست متقيان است.
اين گفته براى مردم بصيرتها و براى اهل يقين هدايت و رحمت است.
مگر گناهكاران گمان كردهاند كه آنها را مانند اهل ايمان و عمل قرار مىدهيم كه حيات و مماتشان برابر باشد؟!! بد قضاوت مىكنند.
خدا آسمانها و زمين را به حق آفريده و تا هر كس با عمل خويش مجازات شود، آنها مظلوم نمىشوند.
آيا ديدى آنكه را كه معبودش را هوايش قرار داده و خدا او را با آنكه مىداند گمراه كرده و بر گوش و قلبش مهر نهاده و بر چشمش پرده به خصوصى قرار داده است ...؟!!
مشركان گفتند: حياتى نيست مگر اين حيات دنيايى ما، مىميريم و زنده مىشويم ما را هلاك نمىكند مگر گذشت ايام ...
و چون آيات ما بر آنها خوانده شود، نيست دليل آنها مگر آنكه بگويند: اگر راست مىگوئيد پدران ما را زنده كنيد؟
بگو: خدا شما را به وجود مىآورد سپس مىميراند و سپس تا روز قيامت كه در آن شكى نيست شما را جمع مىكند اما بيشتر مردم نمىدانند.
حكومت آسمانها و زمين خاص خداست روزى كه قيامت قائم شود در آن روز اهل باطل به خسران مىافتند.
هر امت را به زانو در آمده مىبينى، همه امتها به سوى كتاب خويش خوانده شوند امروز مجازات مىشويد آنچه را كه مىكرديد.
اين كتاب ماست كه بر شما به حق سخن مىگويد ما آنچه را كه مىكرديد نسخه بردارى مىنموديم.
اما كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته كردهاند، خدايشان به رحمت خويش داخل كند، نجات آشكار همان است.
و اما كسانى كه كافر شدهاند آيا آيات من بر شما تلاوت نمىشد پس تكبر كرديد و قومى گناهكار بوديد.
و چون گفته مىشد: وعده خدا حق است و آخرت خواهد آمد مىگفتيد: نمىدانيم آخرت چيست فقط گمان مىكنيم، يقين نداريم.
