وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ

و پديدار شد براى ايشان بديهاى آنچه كردند و فرود آمد بديشان آنچه بودند بدان مسخره مى‌كردند

وَ قِيلَ الْيَوْمَ نَنْساكُمْ كَما نَسِيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هٰذا وَ مَأْواكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرِينَ

و گفته شد امروز فراموش كنيم شما را بدانسان كه فراموش كرديد رسيدن را به روز خويش اين و جايگاه شماست آتش و نيست شما را يارانى

ذٰلِكُمْ بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ غَرَّتْكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا فَالْيَوْمَ لا يُخْرَجُونَ مِنْها وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ

اين بدان است كه گرفتيد آيتهاى خدا را ريشخند و فريب داد شما را زندگانى دنيا پس امروز برون آورده نشوند از آن و نه بهانه پذيرفته شود از ايشان

فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِينَ

پس خداى را است سپاس پروردگار آسمانها و پروردگار زمين پروردگار جهانيان

وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

و او را است برترى در آسمانها و زمين و او است عزتمند حكيم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ حم

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ حم

تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ

فرستادن كتاب از خداوند عزتمند حكيم

ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّي وَ الَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ

نيافريديم آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است جز به حق و سرآمدى نامبرده و آنان كه كفر ورزيدند هستند از آنچه بيم داده شدند روى‌گردانان

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّماواتِ ائْتُونِي بِكِتابٍ مِنْ قَبْلِ هٰذا أَوْ أَثارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

بگو آيا ديديد آنچه را خوانيد جز خدا بنمائيدم چه چيز آفريدند از زمين يا ايشان را است شركتى در آسمانها بياريدم به كتابى از پيش از اين يا بازمانده‌اى از دانش اگر هستيد راستگويان

وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ يَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِليٰ يَوْمِ الْقِيامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعائِهِمْ غافِلُونَ

و كيست گمراه‌تر از آنكه خواند جز خدا آن را كه نپذيرد برايش تا روز رستاخيز و ايشانند از خواندن آنان ناآگاهان

وَ إِذا حُشِرَ النَّاسُ كانُوا لَهُمْ أَعْداءً وَ كانُوا بِعِبادَتِهِمْ كافِرِينَ

و گاهى كه گردآورده شوند مردم باشند ايشان را دشمنانى و باشند به پرستش ايشان كافران

وَ إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ هٰذا سِحْرٌ مُبِينٌ

و گاهى كه خوانده شود بر ايشان آيتهاى ما روشن گويند آنان كه كفر ورزيدند به حق گاهى كه بيامدشان اين است جادويى آشكار

أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِما تُفِيضُونَ فِيهِ كَفيٰ بِهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

يا گويند به دروغش آوردى بگو اگر دروغش آرم دارا نباشيد براى من از خدا چيزى را او داناتر است بدانچه فرورويد در آن بس است او گواهى ميان من و شما و او است آمرزگار مهربان

قُلْ ما كُنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ وَ ما أَدْرِي ما يُفْعَلُ بِي وَ لا بِكُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا ما يُوحيٰ إِلَيَّ وَ ما أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ

بگو نيستم من نوظهورى (تازه درآمدى) از پيغمبران و ندانم چه كرده مى‌شود به من و نه به شما پيروى نكنم جز آنچه را وحى شود بسويم و نيستم من جز ترساننده آشكار

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ كَفَرْتُمْ بِهِ وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ عَليٰ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَ اسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

بگو آيا ديديد اگر باشد از نزد خدا و كفر ورزيديد بدان و گواهى دهد گواهى از بنى اسرائيل بر مانند آن پس ايمان آورد و شما كبر ورزيديد همانا خدا رهبرى نكند گروه ستمگران را

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كانَ خَيْراً ما سَبَقُونا إِلَيْهِ وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هٰذا إِفْكٌ قَدِيمٌ

و گفتند آنان كه كفر ورزيدند بدانان كه ايمان آوردند اگر خوبى مى‌بود پيشى نمى‌گرفتند از ما بدان و چون رهبرى نشدند بدان زود است گويند آن است دروغى كهن

وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسيٰ إِماماً وَ رَحْمَةً وَ هٰذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْريٰ لِلْمُحْسِنِينَ

و از پيشش كتاب موسى پيشوا و رحمتى و اين است كتابى تصديق‌كننده به زبان عربى تا بترساند آنان را كه ستم كردند و مژده است براى نكوكاران

إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ

همانا آنان كه گفتند پروردگار ما خدا است و سپس پايدار ماندند نيست بيمى بر ايشان و نه اندوهگين شوند

أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

آنانند ياران بهشت جاودانان در آن پاداشى برابر آنچه بودند مى‌كردند

وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّي إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَليٰ والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَ إِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

و پند داديم انسان را در باره پدر و مادرش به نيكى بارور شد بدو مادرش به ناخواه و بنهادش به ناخواه و باروريش و از شير گرفتنش سى ماه تا گاهى كه رسيد نيروهاى خود را و رسيد به چهل سال گفت پروردگارا رهنمونم باش تا سپاس گزارم نعمتت را آن را كه ارزانى داشتى به من و به پدر و مادرم و تا كنم كردارى شايسته كه بپسنديش و اصلاح كن برايم در فرزندانم همانا بازگشتم بسوى تو و همانا منم از اسلام‌آرندگان

أُولئِكَ الَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ ما عَمِلُوا وَ نَتَجاوَزُ عَنْ سَيِّئاتِهِمْ فِي أَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ

آنانند كه پذيريم از ايشان بهتر آنچه را كردند و درگذريم از بديهاى ايشان در ياران بهشت وعده راستى كه بودند وعده داده مى‌شدند

وَ الَّذِي قالَ لِوالِدَيْهِ أُفٍّ لَكُما أَ تَعِدانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِي وَ هُما يَسْتَغِيثانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ ما هٰذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

و آن كه گفت به پدر و مادر خويش واى بر شما (آوخ از شما) آيا وعده دهيدم (بيم دهيدم) كه برون آورده شوم حالى كه گذشتند قرنها پيش از من و آنان (پدر و مادر) به فرياد مى‌خواندند خدا را كه واى بر تو ايمان آر زيرا وعده خدا است حق پس گفت نيست اين جز افسانه‌هاى پيشينيان

أُولئِكَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنَّهُمْ كانُوا خاسِرِينَ

آنانند كه راست آمد (فرود آمد) بر ايشان سخن در ملتهايى كه گذشتند پيش از ايشان از پرى و آدمى كه ايشانند همانا زيانكاران

وَ لِكُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ لِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمالَهُمْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ

و هر كدام را پايه‌هايى است از آنچه عمل كردند و تا سراسر دهد بديشان كردارهاى ايشان را و ايشان ستم نشوند

وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَي النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّباتِكُمْ فِي حَياتِكُمُ الدُّنْيا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذابَ الْهُونِ بِما كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ

و روزى كه عرضه شوند آنان كه كفر ورزيدند بر آتش برديد (به پايان رسانيديد) خوشيهاى خويش را در زندگانى دنياى خويش و كامياب شديد بدانها پس امروز كيفر داده شويد عذاب خوارى را بدانچه بوديد برترى مى‌جستيد در زمين به ناروا و بدانچه بوديد نافرمانى مى‌كرديد

وَ اذْكُرْ أَخا عادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقافِ وَ قَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

و ياد كن برادر عاد را گاهى كه ترسانيد قومش را در احقاف و هر آينه گذشته بودند ترسانندگان از پيش رويش و از پشت سرش كه پرستش نكنيد جز خدا را همانا مى‌ترسم بر شما از عذاب روزى بزرگ

قالُوا أَ جِئْتَنا لِتَأْفِكَنا عَنْ آلِهَتِنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

گفتند آيا آمدى ما را تا فريب دهى ما را از خدايان ما پس بيار ما را آنچه بيم دهى ما را اگر هستى از راستگويان

قالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ وَ لٰكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ

گفت جز اين نيست كه دانش نزد خدا است و مى‌رسانم به شما آنچه فرستاده شدم بدان و ليكن بينم شما را گروهى نادانان

فَلَمَّا رَأَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قالُوا هٰذا عارِضٌ مُمْطِرُنا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِيحٌ فِيها عَذابٌ أَلِيمٌ

تا گاهى كه نگريستندش ابرى روى‌آرنده بسوى دره‌هاشان گفتند اين است ابرى بارنده بر ما بلكه آن است آنچه شتاب مى‌خواستيد بدان بادى است در آن عذابى دردناك

تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّها فَأَصْبَحُوا لا يُريٰ إِلَّا مَساكِنُهُمْ كَذٰلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ

سرنگون سازد هر چيز را به فرمان پروردگار خويش پس بامداد كردند ديده نمى‌شد جز نشيمنهاى آنان بدينگونه پاداش دهيم به گروه گنهكاران

وَ لَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فِيما إِنْ مَكَّنَّاكُمْ فِيهِ وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً فَما أَغْنيٰ عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَيْءٍ إِذْ كانُوا يَجْحَدُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

و هر آينه فرمانرواشان ساختيم در آنچه فرمانروا نساختيم شما را در آن و قرار داديم براى ايشان گوشى و ديدگانى و دلهايى پس بى‌نياز نكرد از ايشان گوششان و نه ديدگانشان و نه دلهاشان چيزى را گاهى كه بودند برابرى (پايمال) كردند آيتهاى خدا را و فرود آمد بديشان آنچه بودند بدان مسخره مى‌كردند

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا ما حَوْلَكُمْ مِنَ الْقُريٰ وَ صَرَّفْنَا الْآياتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ

و همانا نابود ساختيم آنچه پيرامون شما است از شهرها و گردانيديم (زير و رو كرديم) آيتها را باشد آنان بازگردند

فَلَوْلا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْباناً آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَ ذٰلِكَ إِفْكُهُمْ وَ ما كانُوا يَفْتَرُونَ

پس چرا ياريشان نكردند آنان كه برگرفتند جز خدا براى نزديك شدن به خدا خدايانى بلكه گم شدند از ايشان و اين است دروغ ايشان (تهمت ايشان) و آنچه بودند دروغ مى‌آوردند

وَ إِذْ صَرَفْنا إِلَيْكَ نَفَراً مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِليٰ قَوْمِهِمْ مُنْذِرِينَ

و گاهى كه روى‌آور ساختيم بسويت تنى چند از پريان كه قرآن را شنوند پس هنگامى كه نزدش آمدند (حضورش را دريافتند) گفتند خموش باشيد تا گاهى كه پايان يافت بازگشتند بسوى قوم خويش بيم‌دهندگان

قالُوا يا قَوْمَنا إِنَّا سَمِعْنا كِتاباً أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسيٰ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَي الْحَقِّ وَ إِليٰ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ

گفتند اى قوم ما همانا شنيديم كتابى را فرستاده شده بود پس از موسى تصديق‌كننده آنچه پيش روى آن است رهبرى كند بسوى حق و بسوى راهى راست

يا قَوْمَنا أَجِيبُوا داعِيَ اللَّهِ وَ آمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُجِرْكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ

اى قوم ما بپذيريد دعوت‌كننده خدا را و ايمان آريد بدو بيامرزد براى شما از گناهان شما و پناه دهد شما را از عذابى دردناك

وَ مَنْ لا يُجِبْ داعِيَ اللَّهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَيْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءُ أُولئِكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ

و آنكه اجابت نكند دعوت خدا را پس نيست عاجزكننده در زمين و نيستش جز او دوستانى آنانند در گمراهى آشكار

أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَمْ يَعْيَ بِخَلْقِهِنَّ بِقادِرٍ عَليٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتيٰ بَليٰ إِنَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

آيا نديدند آنكه خداوندى كه آفريد آسمانها و زمين را و خسته نگرديد از آفريدن آنها توانا است كه زنده كند مردگان را بلى همانا او است بر همه چيز توانا

وَ يَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَي النَّارِ أَ لَيْسَ هٰذا بِالْحَقِّ قالُوا بَليٰ وَ رَبِّنا قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ

و روزى كه عرضه شوند كافران بر آتش آيا نيست اين حق گفتند بلى سوگند به پروردگار ما گفت پس بچشيد عذاب را بدانچه بوديد كفر مى‌ورزيديد

فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ ما يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا ساعَةً مِنْ نَهارٍ بَلاغٌ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفاسِقُونَ

پس شكيبا شو چنان كه شكيبا شدند دارندگان عزم از پيمبران و شتاب نخواه براى ايشان گوئيا ايشان روزى كه بنگرند آنچه را وعده داده شوند نمانده‌اند جز ساعتى از روز ابلاغى (رساندنى) است پس آيا نابود شوند جز گروه نافرمانان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آنان كه كفر ورزيدند و بازداشتند از راه خدا گمراه كرد كردار ايشان را

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَليٰ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ

و آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند و ايمان آوردند بدانچه فرستاده شد بر محمد «ص» و آن است حق از پروردگارشان بسترد از ايشان بديهاى ايشان را و بساز آفريدگار بار ايشان را

ذٰلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْباطِلَ وَ أَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ كَذٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثالَهُمْ

اين بدانست كه آنان كه كفر ورزيدند پيروى كردند باطل را و آنان كه ايمان آوردند پيروى كردند حق را از پروردگارشان بدينسان زند خدا براى مردم مثلهاى ايشان را

فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّي إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً حَتَّي تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزارَها ذٰلِكَ وَ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَ لٰكِنْ لِيَبْلُوَا بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمالَهُمْ

پس هر گاه رسيديد بدانان كه كفر ورزيدند پس زدن گردنها تا گاهى كه بخون آغشته سازيدشان پس استوار كنيد بستن را سپس يا منت نهادنى پس از اين و يا فديه گرفتنى تا بگذارد جنگ بارهاى خود را اين و اگر مى‌خواست خدا هر آينه پيروزى مى‌جست برايشان و ليكن تا بيازمايد گروهى از شما را به گروهى و آنان كه كشته شدند و در راه خدا گم نكند هرگز كردار ايشان را

سَيَهْدِيهِمْ وَ يُصْلِحُ بالَهُمْ

زود است رهبريشان كند و ساز آرد سامان ايشان را

وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَها لَهُمْ

و درآردشان ببهشت آراسته است آن را براى ايشان (شناسا ساخته است)

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ

اى آنان كه ايمان آورديد اگر يارى كنيد خدا را ياريتان كند و استوار سازد قدمهاى شما را

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ

و آنان كه كفر ورزيدند پس واى بر ايشان (زشت بادشان) و گم كرد كارهاى آنان را

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ

اين بدان است كه ايشان ناخوش داشتند آنچه را فرستاد خدا پس تباه ساخت كارهاى ايشان را

أَ فَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لِلْكافِرِينَ أَمْثالُها

آيا نگشتند در زمين تا بنگرند چگونه بود فرجام آنان كه پيش از ايشان بودند واژگون ساخت خدا بر ايشان و كافران را است نمونه‌هاى آنها

ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَي الَّذِينَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْكافِرِينَ لا مَوْليٰ لَهُمْ

اين بدان است كه خدا دوست آنانى است كه ايمان آوردند و كافران را نيست دوستى (سرپرستى)

إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْويً لَهُمْ

همانا خدا درآورد آنان را كه ايمان آوردند و كردارهاى شايسته كردند باغهايى كه روان است زير آنها جويها و آنان كه كفر ورزيدند كامرانى كنند و خورند بدانسان كه خورند دامها و آتش است جايگاهى براى آنان

وَ كَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْناهُمْ فَلا ناصِرَ لَهُمْ

و بسا شهرى كه سخت‌تر بود در نيرو از شهر تو كه برون راندت نابودشان ساختيم پس نيست ياورى ايشان را

أَ فَمَنْ كانَ عَليٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ

آيا آنكه او است بر روشنايى (يا نشانى) از پروردگار خويش مانند آن است كه بياراست برايش زشتى كردارش و پيروى كردند هوسهاى خود را

مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِيها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّي وَ لَهُمْ فِيها مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خالِدٌ فِي النَّارِ وَ سُقُوا ماءً حَمِيماً فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُمْ

مثل بهشتى كه وعده داده شدند پرهيزكاران در آن است جويهايى از آبى ناگشته‌رنگ و جويهايى از شير ناگشته‌مزه و جويهايى از باده خوشكام براى نوشندگان و جويهايى از انگبين پالوده و ايشان را است از همه ميوه‌ها و آمرزشى از پروردگارشان مانند آنكه او است جاودان در آتش و نوشانيده شدند آبى جوشان كه پاره پاره ساخت روده‌هاى آنان را

وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّي إِذا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ ما ذا قالَ آنِفاً أُولئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَليٰ قُلُوبِهِمْ وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ

و از ايشان است آنكه گوش فرا دهد بسويت تا گاهى كه برون روند از نزدت گويند بدانان كه داده شدند دانش را چه گفت پيش آنانند كه مهر نهاد خدا بر دلهاشان و پيروى كردند هوسهاى خويش را

وَ الَّذِينَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُديً وَ آتاهُمْ تَقْواهُمْ

و آنان كه رهبرى خواستند بيفزودشان رهبرى و داد بديشان پرهيزكارى ايشان را

فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جاءَ أَشْراطُها فَأَنّيٰ لَهُمْ إِذا جاءَتْهُمْ ذِكْراهُمْ

آيا چشم براهند جز ساعت را كه بيايدشان ناگاه چه همانا بيامد نشانيهاى آن پس كجا براى ايشان است گاهى كه بيايدشان يادآوريشان

فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَ مَثْواكُمْ

پس بدان كه نيست خدايى جز خدا و آمرزش خواه براى گناه خويش و براى مردان و زنان مؤمن و خدا داند گردشگاه شما و آرامگاه شما را

وَ يَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَ ذُكِرَ فِيهَا الْقِتالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْليٰ لَهُمْ

و گويند آنان كه ايمان آوردند چرا فرود نيايد سوره‌اى پس هر گاه فرستاده شود سوره‌اى محكم و يادآورى شود در آن جنگ بينى آنان را كه در دلهاشان بيمارى است نگرند بسويت نگريستن بيهوش گشته از مرگ پس سزاوار باد ايشان را (مرگ بر ايشان)

طاعَةٌ وَ قَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ

فرمانبردارى و سخنى پسنديده تا گاهى كه استوار شود كار پس اگر راست مى‌گفتند خدا را هر آينه بهتر بود ايشان را

فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ

پس آيا اميد داريد (چنين است) كه هر گاه به سرپرستى گمارده شديد آنكه تبهكارى كنيد در زمين و ببريد رشته خويشاونديهاى خويش را

أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْميٰ أَبْصارَهُمْ

آنانند كه لعنشان كرد خدا پس كر ساختشان و كور ساخت ديدگان ايشان را

أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَليٰ قُلُوبٍ أَقْفالُها

آيا فرونمى‌روند (تدبر نمى‌كنند) در قرآن يا بر دلهايى است قفلهاى آنها

إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَليٰ أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَي الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْليٰ لَهُمْ

همانا آنان كه برگشتند بر پشتهاى خويش از پس آنكه آشكار شد براى ايشان هدايت شيطان بياراست براى ايشان و فريبشان داد

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا ما نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرارَهُمْ

اين بدان است كه گفتند بدانان كه ناخوش داشتند آنچه را خدا فرستاد زود است فرمانبردارى كنيم شما را در پاره‌اى از كار و خدا داند نهان‌داشتن آنان را

فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ

پس چگونه است گاهى كه بيابندشان فرشتگان زنند رويهاى ايشان و پشتهاى ايشان را

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ

اين بدان است كه پيروى كردند آنچه را به خشم آورد خدا را و ناخوش داشتند خوش‌آيند او را پس تباه ساخت كردارهاى ايشان را

أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغانَهُمْ

يا پنداشتند آنان كه در دلهاشان بيمارى است كه هرگز برون نيارد خدا كينه‌هاى آنان را

وَ لَوْ نَشاءُ لَأَرَيْناكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيماهُمْ وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمالَكُمْ

و اگر مى‌خواستيم هر آينه مى‌نموديمت آنان را كه بشناسيشان با چهره‌هاشان و بشناسيشان هر آينه در آهنگ گفتار و خدا داند كارهاى شما را

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّي نَعْلَمَ الْمُجاهِدِينَ مِنْكُمْ وَ الصَّابِرِينَ وَ نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ

هر آينه بيازمائيم شما را تا بدانيم كوششگران را از شما و شكيبايان را و بيازمائيم داستانها (يا آگهيهاى) شما را

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ شَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُديٰ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيُحْبِطُ أَعْمالَهُمْ

همانا آنان كه كفر ورزيدند و بازداشتند از راه خدا و ستيزه كردند با پيمبر پس از آنكه روشن شد براى ايشان رهبرى هرگز آسيب نرسانند خدا را به چيزى و زود است تباه سازد كارهاى آنان را

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ

اى آنان كه ايمان آورديد فرمان بريد خدا را و فرمان بريد پيمبر را و تباه نسازيد كارهاى خود را

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ

همانا آنان كه كفر ورزيدند و بازداشتند از راه خدا پس مردند حالى كه بودند كافران هرگز نيامرزد خدا آنان را

فَلا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَي السَّلْمِ وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَ اللَّهُ مَعَكُمْ وَ لَنْ يَتِرَكُمْ أَعْمالَكُمْ

پس زبون (سست) نشويد كه خوانيد بسوى آشتى و شمائيد سرافرازان (چيرگان) و خدا با شما است و هرگز نكاهد از شما كارهاى شما را

إِنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَ لا يَسْئَلْكُمْ أَمْوالَكُمْ

جز اين نيست كه زندگانى دنيا بازى و هوسرانى است و اگر ايمان آريد و پرهيزكارى كنيد بپردازد به شما مزدهاى شما را و نپرسد از شما (نخواهد) خواسته‌هاى شما را

إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ

اگر بپرسد آنها را از شما پس ايستادگى كند در خواستن (سختى ورزد) خوددارى كنيد و برون آرد (آشكار كند) كينه‌هاى شما را

ها أَنْتُمْ هٰؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنْكُمْ مَنْ يَبْخَلُ وَ مَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّما يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَ اللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ

اينك شمائيد كه خوانده مى‌شويد به انفاق كردن در راه خدا پس از شما است آنكه خوددارى كند (بخل ورزد) و هر كه خوددارى كند جز اين نيست كه بر جان خويش خوددارى كند و خدا بى‌نياز است و شمائيد نيازمندان و اگر پشت كنيد بگيرد بجاى شما گروهى را جز شما پس نباشند مانندگان شما

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ همانا پيروزى داديم پيروزى آشكار (يا بگشوديم برايت گشايشى آشكار)

لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ يَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقِيماً

تا بيامرزد برايت خدا آنچه را كه پيشى گرفت از گناهت و آنچه را پس آمد و انجام رساند نعمتش را بر تو و رهبريت كند به راهى راست

وَ يَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزِيزاً

و ياريت كند خدا ياريى سرفراز (عزتمند)

هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدادُوا إِيماناً مَعَ إِيمانِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً

او است آنكه فرستاد آرامش را در دلهاى مؤمنان تا بيفزايند ايمانى بر ايمانشان و خدا را است لشكرهاى آسمانها و زمين و خدا است داناى حكيم

لِيُدْخِلَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَ يُكَفِّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ كانَ ذٰلِكَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزاً عَظِيماً

تا درآرد مردان و زنان مؤمن را به بهشتهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آنها و بزدايد از ايشان بديهاى ايشان را و آن است نزد خدا رستگارى بزرگ

وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصِيراً

و عذاب كند مردان و زنان منافق (دوروى) و مردان و زنان مشرك را آنان كه به خدا گمان بد برند بر ايشان بار گردش بد (پيش‌آمد بد) و خشم گيرد خدا بر ايشان و لعن كند ايشان را و آماده سازد براى ايشان دوزخ را و چه زشت است جايگاهى

وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً

و خدا را است لشكرهاى آسمانها و زمين و خدا است عزتمند حكيم

إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً

همانا فرستاديمت گواهى و مژده‌دهنده و ترساننده

لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

تا ايمان آريد به خدا و پيمبرش و ياريش كنيد (گراميش داريد) و ارجمندش داريد و تسبيحش گوييد بامدادان و شب‌هنگام

إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَليٰ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفيٰ بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً

همانا آنان كه با تو پيمان بندند (دست بيعت به تو دهند) جز اين نيست كه با خدا پيمان بندند دست خدا است فراز دستهاى ايشان پس هر كه پيمان‌شكنى كند جز اين نيست كه بر خويش پيمان شكند و آنكه پايدار ماند (وفا كند) بر آنچه پيمان بست با خدا بر آن زود است بدو دهد پاداشى گران (بزرگ را)

سَيَقُولُ لَكَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرابِ شَغَلَتْنا أَمْوالُنا وَ أَهْلُونا فَاسْتَغْفِرْ لَنا يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً إِنْ أَرادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرادَ بِكُمْ نَفْعاً بَلْ كانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً

زود است به تو گويند بازنشستگان از دشت‌نشينان كه سرگرم داشت ما را خواسته‌هاى ما و خاندانهاى ما پس آمرزش خواه براى ما گويند با زبانهاى خويش آنچه را نيست در دلهاشان بگو پس كه دارا گردد براى شما از خدا چيزى را اگر بخواهد به شما زيانى را يا بخواهد به شما سودى را بلكه خدا است بدانچه مى‌كنيد آگاه

بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَ الْمُؤْمِنُونَ إِليٰ أَهْلِيهِمْ أَبَداً وَ زُيِّنَ ذٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمْ وَ ظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَ كُنْتُمْ قَوْماً بُوراً

بلكه پنداشتيد كه هرگز بازنگردند پيمبر و مؤمنان بسوى كسانشان هيچگاه و بياراست اين در دلهاى شما و گمان برديد گمان بد را و شديد قومى تباه

وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَعِيراً

و آنكه ايمان نيارد به خدا و پيمبرش همانا آماده ساختيم براى كافران آتش سوزان را

وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً

خداى را است پادشاهى آسمانها و زمين بيامرزد براى هر كه خواهد و عذاب كند هر كه را خواهد و خدا است آمرزنده مهربان

سَيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِليٰ مَغانِمَ لِتَأْخُذُوها ذَرُونا نَتَّبِعْكُمْ يُرِيدُونَ أَنْ يُبَدِّلُوا كَلامَ اللَّهِ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونا كَذٰلِكُمْ قالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ فَسَيَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنا بَلْ كانُوا لا يَفْقَهُونَ إِلَّا قَلِيلاً

زود است گويند بازنشستگان گاهى كه روان شويد بسوى برده‌هايى كه به چنگ زريد بگذاريد از پى شما آئيم خواهند دگرگون كنند سخن خدا را بگو از پى ما نيائيد هرگز بدينسان گفته است خدا از پيش زود است گويند بلكه شما به ما حسادت ورزيد بلكه آنان درنيابند جز اندكى را

قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرابِ سَتُدْعَوْنَ إِليٰ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْراً حَسَناً وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا كَما تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَلِيماً

بگو به بازنشستگان از دشت‌نشينان زود است خوانده مى‌شويد بسوى گروهى دارنده نيرويى سخت پيكارشان كنيد يا (تا) اسلام آرند پس اگر فرمانبردارى كنيد بدهد شما را خدا پاداش نيك و اگر پشت كنيد بدانسان كه پشت كرديد از پيش عذاب كند شما را عذابى دردناك

لَيْسَ عَلَي الْأَعْميٰ حَرَجٌ وَ لا عَلَي الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَي الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَنْ يَتَوَلَّ يُعَذِّبْهُ عَذاباً أَلِيماً

نيست بر كور پروايى و نه بر لنگ پروايى و نه بر بيمار پروايى و آنكه فرمانبردارى كند خدا و پيمبرش را درآردش بهشتهايى كه روان است زيرا آنها جويها و آنكه پشت كند عذابش كند عذابى دردناك

لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَرِيباً

همانا خوشنود شد خدا از مؤمنان گاهى كه پيمان بستند (بيعت كردند) با تو زير آن درخت پس دانست آنچه در دلهاى ايشان است پس فرود آورد آرامش را بر ايشان و پاداش داد بديشان پيروزيى نزديك را

وَ مَغانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَها وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً

برده‌هايى فراوان كه به چنگ آرند آنها را و خداست عزتمند حكيم

وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَها فَعَجَّلَ لَكُمْ هذِهِ وَ كَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ وَ لِتَكُونَ آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ يَهْدِيَكُمْ صِراطاً مُسْتَقِيماً

وعده داد شما را خدا خواسته‌هايى (برده‌هايى) فراوان كه به چنگ آريد آنها را پس شتافت براى شما در اين و باز داشت دستهاى مردم را از شما و تا باشد آيتى براى مؤمنان و رهبرى كند شما را به راهى راست

وَ أُخْريٰ لَمْ تَقْدِرُوا عَلَيْها قَدْ أَحاطَ اللَّهُ بِها وَ كانَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيراً

و ديگرى كه توانا نبوديد بر آن همانا خدا فراگرفت آن را و خدا است بر همه چيز توانا

وَ لَوْ قاتَلَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبارَ ثُمَّ لا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَ لا نَصِيراً

و اگر جنگ كنند با شما آنان كه كفر ورزيدند هر آينه برگردانند پشتهاى خويش را سپس نيابند دوست و نه ياورى را

سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً

شيوه خدا كه گذشت از پيش و هرگز نيابى براى شيوه خدا دگرگونى را

وَ هُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ وَ كانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيراً

و اوست آنكه باز داشت دستهاى ايشان را از شما و دستهاى شما را از ايشان در شكم مكه از پس آنكه پيروزى داد شما را بر ايشان و خدا است بدانچه كنيد بينا

هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفاً أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَ لَوْلا رِجالٌ مُؤْمِنُونَ وَ نِساءٌ مُؤْمِناتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِيماً

آنانند كه كفر ورزيدند و بازداشتند شما را از مسجد حرام و قربانى را بسته از آنكه به جايگاه خود رسد و اگر نبود مردان مومن و زنان مؤمنه كه نشناخته پايمال كنيد پس برسد شما را از ايشان گنهى به نادانى تا درآرد خدا به رحمت خويش هر كه را خواهد اگر جدا مى‌شدند هر آينه عذاب مى‌كرديم آنان را كه كفر ورزيدند از ايشان عذابى دردناك

إِذْ جَعَلَ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ الْجاهِلِيَّةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَليٰ رَسُولِهِ وَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ وَ أَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْويٰ وَ كانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها وَ كانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيماً

گاهى كه نهادند آنان كه كفر ورزيدند در دل خويش خون‌گرمى (غيرت) را خون‌گرمى جاهليت پس فرستاد خدا آرامش خويش را بر پيمبرش و بر مؤمنان و همراه ايشان داشت گفتار پرهيزكارى (كلمه تقوى) را و آنانند سزاوارتر بدان و اهل آن و خدا است به همه چيز دانا

لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ لا تَخافُونَ فَعَلِمَ ما لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذٰلِكَ فَتْحاً قَرِيباً

همانا راست آورد خدا به پيمبر خويش خواب را به درست (به حق) كه درآئيد در مسجد حرام اگر خدا خواهد آسودگان (ايمنان) تراشندگان سرهاى خويش و كوتاه‌كنندگان (ناخن و موى) ناهراسندگان پس دانست آنچه را ندانستيد پس گذارد نزديك آن پيروزيى نزديك را

هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُديٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّهِ وَ كَفيٰ بِاللَّهِ شَهِيداً

او است آنكه فرستاد پيمبر خود را به رهبرى و كيش حق تا چيره گرداندش بر كيشها همگى و بس است خدا گواهى

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَي الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذٰلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَويٰ عَليٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً

محمد (صلى الله عليه و آله) فرستاده خدا است و آنان كه با اويند سخت‌گيرانند بر كفار مهربانند به خويشتن ببينيشان ركوع‌گزاران و سجده‌كنان جويند فضلى از خدا و خوشنودى را نشانى (سيماى) ايشان در چهره‌هاى ايشان است از جاى سجده اين است مثل آنان در تورات و مثل آنان در انجيل چون كشتى است كه برون دهد بوته‌هاى خود را پس استوارش كند تا سطبر گردد و بر پايه‌هاى خويش ايستد شگفت آرد برزگران را تا به خشم آرد بديشان كافران را نويد داد خدا آنان را كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند از ايشان آمرزشى و پاداشى بزرگ را

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اى آنان كه ايمان آورديد پيش نيفتيد پيش روى خدا و پيمبرش و بترسيد خدا را كه خدا است شنونده دانا

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ

اى آنان كه ايمان آورديد بلند نكنيد آواز خويش را بالاى آواز پيمبر و بلند با وى سخن نگوئيد مانند بلند سخن‌گفتن برخى از شما با برخى نبادا تباه شود كارهاى شما و شما درنيابيد

إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْويٰ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ

همانا آنان كه فروكشند آوازهاى خويش را نزد پيمبر خدا آنانند كه بيازموده است خدا دلهاى ايشان را براى پرهيزكارى ايشان را است آمرزشى و پاداشى بزرگ

إِنَّ الَّذِينَ يُنادُونَكَ مِنْ وَراءِ الْحُجُراتِ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ

همانا آنان كه خوانندت از پس غرفه‌ها بيشترشان خردمند نباشند

وَ لَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّي تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ

و اگر ايشان صبر مى‌كردند تا برون آيى برايشان هر آينه بهتر بود آنان را و خدا است آمرزگار مهربان

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَليٰ ما فَعَلْتُمْ نادِمِينَ

اى آنان كه ايمان آورديد اگر بيايد شما را گنهكارى (فاسقى) به آگهى پس بازرسى كنيد نبادا بكشيد قومى را به نادانى پس بامداد كنيد بر آنچه كرديد پشيمانان

وَ اعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَ لٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ أُولئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ

و بدانيد كه در شما است پيمبر خدا اگر سخن شما را شنود (اطاعت شما كند) در بسى از كارها هر آينه به رنج افتيد و ليكن خدا دوست (خوش‌آيند) كرد نزد شما ايمان را و بياراستش در دلهاى شما و ناخوش‌آيند كرد نزد شما كفر و نافرمانى و سركشى را آنانند راه‌يافتگان

فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ نِعْمَةً وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ

فضلى است از خدا و نعمتى و خدا است داناى حكيم

وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَي الْأُخْريٰ فَقاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّي تَفِيءَ إِليٰ أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ

و اگر دو گروه از مؤمنان كارزار كردند پس آشتى افكنيد ميان آنان و اگر ستم كرد يكيشان بر ديگرى پس نبرد كنيد با آن كه ستمگر است تا برگردد بسوى فرمان خدا و اگر بازگشت پس آشتى افكنيد ميان آنان به داد و دادگرى كنيد كه خدا دوست دارد دادگران را

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ

جز اين نيست كه مؤمنان برادرند پس آشتى افكنيد ميان برادران خويش و بترسيد خدا را شايد رحم شويد

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسيٰ أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسيٰ أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

اى آنان كه ايمان آورديد مسخره نكنند گروهى از گروهى شايد باشند بهتر از ايشان و نه زنانى از زنانى شايد باشند بهتر از ايشان و نكوهش نكنيد خويشتن را و سرزنش نكنيد همديگر را به لقبها بد نامى است سركشى پس از ايمان و آنكه توبه نكرد پس آنانند ستمگران

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ

اى آنان كه ايمان آورديد دورى گزينيد از بسى گمانها چه پاره‌اى از گمانها گناه است و كاوش در كار مردم نكنيد و زشت نستايند پشت سر برخى از شما برخى آيا دوست دارد يكى از شما كه خورد گوشت برادر خويش را مرده همانا ناخوش داشتيدش و بترسيد خدا را كه خدا است فزون توبه پذيرنده مهربان

يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثيٰ وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ

اى مردم همانا ما آفريديمتان از نرى و ماده و گردانيديم شما را شاخه‌هايى و تيره‌هايى تا شناسا شويد همانا گراميترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شما است همانا خدا است داناى آگاه

قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لٰكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ إِنْ تُطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا يَلِتْكُمْ مِنْ أَعْمالِكُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

گفتند دشت‌نشينان ايمان آورديم بگو ايمان نياورديد و ليكن گوئيد اسلام آورديم و هنوز درنيامد (درون نشد) ايمان به دلهاى شما و اگر فرمان بريد خدا و پيمبرش را نكاهد شما را از كارهاى شما چيزى همانا خدا است آمرزنده مهربان

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ

جز اين نيست كه مؤمنان آنانند كه ايمان آوردند به خدا و پيمبرش و سپس شك نياوردند و كوشيدند (جهاد كردند) به خواسته‌ها و جانهاى خويش در راه خدا آنانند راستگويان

قُلْ أَ تُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

بگو آيا مى‌آموزيد به خدا دين خويش را و خدا داند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و خدا است به همه چيز دانا

يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإِيمانِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

منت نهند بر تو كه اسلام آوردند بگو منت نگذاريد بر من اسلام خويش را بلكه خدا منت نهد بر شما كه رهبريتان كرد بسوى ايمان اگر هستيد راستگويان

إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ

همانا خدا داند ناپيداى آسمانها و زمين را و خدا بينا است بدانچه مى‌كنيد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ ق سوگند به قرآن گرامى

بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقالَ الْكافِرُونَ هٰذا شَيْءٌ عَجِيبٌ

بلكه شگفت ماندند كه بيامدشان بيم‌دهنده‌اى از ايشان و گفتند كافران اين است چيزى شگفت

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً ذٰلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى اين است بازگشتى دور

قَدْ عَلِمْنا ما تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ عِنْدَنا كِتابٌ حَفِيظٌ

هر آينه دانستيم آنچه را مى‌كاهد زمين از ايشان و نزد ما است كتابى نگهبان

بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ

بلكه تكذيب كردند به حق گاهى كه بيامدشان پس آنانند در كارى آشفته

أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَي السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ

آيا ننگريستند بسوى آسمان بر فراز ايشان چگونه ساختيمش و آراستيمش و نيستش شكافهايى

وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ

و زمين را گسترانيديمش و افكنديم در آن لنگرهايى و رويانيديم در آن از هر جفتى زيبا

تَبْصِرَةً وَ ذِكْريٰ لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيبٍ

بينش و يادآوريى براى هر بنده‌اى بازگشت‌كننده

وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكاً فَأَنْبَتْنا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِيدِ

و فرستاديم (فرود آورديم) از آسمان آبى خجسته را پس رويانيديم بدان باغهايى و دانه درويده

وَ النَّخْلَ باسِقاتٍ لَها طَلْعٌ نَضِيدٌ

و خرمابنها را بلند اندام كه آنها را است شكوفه‌اى به هم پيوسته

رِزْقاً لِلْعِبادِ وَ أَحْيَيْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً كَذٰلِكَ الْخُرُوجُ

روزيى براى بندگان و زنده ساختيم بدان شهرى مرده را چنين است برون آمدن

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ

تكذيب كردند پيش از ايشان قوم نوح و ياران رس و ثمود

وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوانُ لُوطٍ

و عاد و فرعون و برادران لوط

وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ

ياران ايكه و قوم تبع هر كدام تكذيب كردند پيمبران را پس فرود آمد (يا سزاوار شد) بيم دادن مرا

أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ

آيا خسته شديم به آفرينش نخستين بلكه ايشانند در پرده (يا اشتباهى) از آفرينش نوين

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ

و همانا آفريديم انسان را و دانيم آنچه را مى‌خلد در دلش و ما نزديكتريم بدو از بند وريد (رگ گردن)

إِذْ يَتَلَقَّي الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ

هنگامى كه دريابند آن دو دريابندگان از راست و از چپ نشسته‌اى

ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ

به لب نراند سخنى را جز آنكه نزد او است نگهبانى آماده

وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذٰلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ

و آمد بيهشى مرگ به حق اين است آنچه بودى از آن گريزان

وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذٰلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ

و دميده شد در صور اين است روز بيم

وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ

و آمد هر كسى با او راننده‌اى و گواهى

لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هٰذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ

همانا بودى در غفلتى از اين پس برداشتيم از تو پرده‌ات را پس ديده تو امروز است تيز

وَ قالَ قَرِينُهُ هٰذا ما لَدَيَّ عَتِيدٌ

و گفت همنشين اين است آنچه نزد من است آماده

أَلْقِيا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ

بيفكنيد در دوزخ هر ناسپاس كين‌ورزى

مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُرِيبٍ

فراوان بازدارنده از خوبى تجاوزگرى شك‌آور

الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَأَلْقِياهُ فِي الْعَذابِ الشَّدِيدِ

كه قرار داد با خدا خدايى ديگر را پس بيفكنيدش در شكنجه سخت

قالَ قَرِينُهُ رَبَّنا ما أَطْغَيْتُهُ وَ لٰكِنْ كانَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ

گفت همنشين او پروردگارا من به سركشيش وانداشتم ليكن بود او در گمراهى دور

قالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ

گفت نستيزيد نزد من حالى كه پيش فرستادم بسوى شما بيم دادن را

ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ

دگرگون نگردد سخن نزد من و نيستم ستم‌كننده به بندگان

يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ

روزى كه گوئيم به دوزخ آيا پر شدى و گويد آيا هست بيشى

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ

و جايگاه شد بهشت براى پرهيزكاران نه دور

هٰذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ

اين است آنچه وعده داده شويد براى هر بازگشت‌كننده نگهدارنده

مَنْ خَشِيَ الرَّحْمٰنَ بِالْغَيْبِ وَ جاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ

آنكه بترسد خداى مهربان را به نهان و بيايد با دلى بازگشت‌كننده

ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ

درآئيد در آن به سلامى اين است روز جاودانى

لَهُمْ ما يَشاءُونَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ

آنان را است هر چه خواهند در آن و نزد ما است فزونى

وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشاً فَنَقَّبُوا فِي الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِيصٍ

و بسا نابود ساختيم پيش از ايشان قرنى كه بودند سخت‌تر از ايشان در نيرو پس كاويدند در شهرها آيا هست گريزگاهى

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَذِكْري لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَي السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ

همانا در اين است يادآوريى براى هر كه وى را دلى است يا گوش فرا دهد حالى كه او است گواه

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ ما مَسَّنا مِنْ لُغُوبٍ

و همانا آفريديم آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنها است در شش روز و نرسيد ما را خستگى

فَاصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ

پس شكيبا شو بر آنچه گويند و تسبيح گوى به سپاس پروردگار خويش پيش از برآمدن خورشيد و پيش از فرورفتن

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ

و از شب پس تسبيح گوى او را و از پس سجده‌ها

وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ

و گوش فرا دار به روزى كه بانگ دهد بانگ‌دهنده از جايگاهى نزديك

يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ

روزى كه شنوند خروش را به حق آن است روز برون آمدن

إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ وَ إِلَيْنَا الْمَصِيرُ

همانا ما زنده كنيم و بميرانيم و بسوى ما است بازگشت

يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعاً ذٰلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنا يَسِيرٌ

روزى كه بشكافد زمين از ايشان شتابندگان آن است برانگيختنى بر ما آسان

نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعِيدِ

ما داناتريم بدانچه گويند و نيستى تو بر ايشان فرمانده پس ياد آور به قرآن آن را كه بترسد از بيم‌دادن من

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند بپاشندگان پاشيدنى

فَالْحامِلاتِ وِقْراً

پس بردارندگان به سنگينى

فَالْجارِياتِ يُسْراً

پس روندگان به آسانى

فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً

پس بخش‌كنندگان كار

إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ

كه آنچه وعده داده شويد همانا راست است

وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ

و هر آينه دين است واقع

وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُكِ

سوگند به آسمان تو در تو

إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ

شمائيد همانا در گفتارى گوناگون

يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ

به دروغ رانده شود از آن آن كه به دروغ رانده شود

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ

كشته شود دروغ‌پردازان

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ ساهُونَ

آنان كه ايشانند در گردابى (يا فرورفتگى) فراموش‌كنان

يَسْئَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ

پرسند چه هنگام است روز دين

يَوْمَ هُمْ عَلَي النَّارِ يُفْتَنُونَ

روزى كه ايشان بر آتش آزموده شوند

ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ

بچشيد آزمايش خود را اين است آنچه بوديد بدان مى‌شتافتيد

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

همانا پرهيزكارانند در باغهايى و چشمه‌هايى

آخِذِينَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُحْسِنِينَ

گيرندگانند آنچه را دهدشان پروردگارشان همانا ايشان بودند پيش از اين نكوكاران

كانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ

بودند كمى از شب را مى‌خوابيدند

وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ

و در سحرها ايشان آمرزش مى‌خواستند

وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

و در مالهاى ايشان بهره‌اى براى دريوزه و بينوا بود

وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ

و در زمين است آيتهايى براى يقين‌دارندگان

وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ

و در جانهاى شما آيا نمى‌نگريد

وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ

و در آسمان است روزى شما و آنچه وعده داده شويد

فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه همانا آن است حق مانند آنچه شما سخن گوئيد

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ

آيا رسيدت داستان مهمانان ابراهيم آن گراميان

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ

هنگامى كه بر او درآمدند پس گفتند سلامى پس گفت سلامى گروهى ناشناختگان

فَراغَ إِليٰ أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ

پس خزيد بسوى خاندان خويش و بياورد گوساله فربه

فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قالَ أَلا تَأْكُلُونَ

پس نزديكش ساخت بدانان و گفت چرا نخوريد

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ

پس به دل برداشت از ايشان هراسى گفتند نترس و مژده دادندش به پسرى دانشمند

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ

پس روى آورد زنش با فرياد پس سيلى نواخت به چهره خويش و گفت پير زنى نازا

قالُوا كَذٰلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ

گفتند چنين است گفتار پروردگارت كه او است همانا حكيمى دانا