آشكار شد بر آنها عذابهاى آنچه مىكردند و گرفت آنها را عذابى كه مسخرهاش مىكردند
گفته شود: امروز شما را فراموش مىكنيم چنان كه ملاقات امروز را فراموش كرديد جايگاه شما آتش است، شما را يارانى نيست.
اين عذاب براى آنست كه شما آيات خدا را مسخره گرفتيد، زندگى دنيا مغرورتان كرد امروز نه از آن خارج مىشوند نه عذرى از آنها پذيرفته است.
حمد خاص خداست كه رب آسمانها و رب زمين و رب مخلوقات است.
در آسمانها و زمين، عظمت خاص اوست و فقط اوست توانا و حكيم.
سوره الاحقاف
بنام خداى رحمان رحيم؛ حاء ميم.
اين كتاب از جانب خداى توانا و حكيم نازل شده است.
آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آن دوست به حق آفريدهايم تا مدتى معين كافران از آنچه انذار مىشوند روگردانند.
بگو: خبر دهيد از آنچه جز خدا مىخوانيد بگوئيد: چه چيز از زمين را آفريدهاند؟! يا آنها را در آفرينش آسمانها شركتى هست؟ كتابى كه پيش از قرآن بود يا سخنى از علم بياوريد اگر راستگوييد؟
كيست گمراهتر از كسى كه جز خدا كسى را مىخواند كه تا قيامت به او جواب نمىدهد و آنها از خواندن اينها بيخبرند.
و چون مردم زنده شوند آنها را دشمنان مىشوند و به عبادت آنها كافر مىگردند.
و چون آيات روشنگر ما بر آنها خوانده مىشود كافران حق را پس از آمدنش گويند: اين جادوى آشكارى است.
بلكه مىگويند قرآن را به خدا بسته است، بگو اگر آن را افتراء بسته باشم شما براى من از خدا به چيزى مالك نيستيد او مىداند آنچه درباره قرآن مىگوئيد او ميان من و شما در گواه بودن بس است.
بگو: من بيسابقه از پيامبران نيستم و نمىدانم به من و شما در آينده چه مىشود، فقط به آنچه وحى مىشود تا بعم ...
بگو: بگوئيد اگر اين قرآن از پروردگار باشد با آنكه به آن كافر شدهايد و اگر شاهدى از بنى اسرائيل بر مثل آن گواهى داد و ايمان آورد و شما استكبار كرديد، ظالم نيستيد؟ ...
كافران درباره مؤمنان گفتند: اگر قرآن خير بود آنها به ما سبقت نمىكردند و چون با آن هدايت نشدند گويند: آن دروغ قديم است.
حال آنكه پيش از آن كتاب موسى امام و رحمت آمد. اين كتابى است تصديق كننده تورات با زبان عربى تا ظالمان را انذار كند ...
كسانى كه گفتند: الله پروردگار ماست سپس در آن پايدار ماندند، خوفى و حزنى بر آنها نيست،
آنها اهل بهشت و در آن مخلد هستند، پاداشى است به آنچه مىكردند.
سفارش كردهايم انسان را درباره پدر و مادرش به نيكوكارى، مادرش او را به زحمت حمل و به زحمت زائيده و حمل و باز كردنش از شير سى ماه است، تا چون به نيرومندى و به چهل سال رسيد گفت: پروردگارا مرا موفق كن شكر كنم نعمتى را كه به من و پدر و مادرم عطا كردهاى، و عملى كنم كه تو راضى باشى، در فرزندان من صلاح به وجود آور ...
آنها كسانى هستند كه بهترين اعمالشان را قبول مىكنيم و از سيئاتشان مىگذريم در اهل بهشت، وعده راستى است كه وعده مىشوند.
و آنكه به پدر و مادرش گفت: اف بر شما آيا به من وعده مىدهيد كه از قبر خارج مىشوم با آنكه مردمانى پيش از من گذشتهاند، آن دو از خدا مدد مىخواهند و مىگويند: واى بر تو ايمان بياور مىگويد: اين نيست مگر افسانه گذشتگان.
آنها كسانى هستند كه وعده عذاب بر آنها حتمى شده در امتهايى كه گذشتهاند از جن و انس و آنها هستند زيانكاران.
براى همه درجاتى است از آنچه كردهاند و تا خدا به طور كامل اعمال آنها را بدهد و آنها مظلوم نمىشوند.
ياد كن روزى را كه كفار به آتش نشان داده مىشوند و گويند: پاكيزههاى خويش را در دنيا تمام كرديد و با آنها لذت برديد امروز جزا مىشويد عذاب خوار كننده را كه در زمين به ناحق تكبر كرده و از حق خارج مىشديد.
ياد كن برادر قوم عاد را وقتى كه قوم خويش را در سرزمين احقاف انذار كرد، با آنكه پيامبرانى در زمان او و پيش از او آمده بودند، گفت: عبادت نكنيد مگر الله را، من بر شما از عذاب روز بزرگ بيمناكم.
گفتند: آيا آمدهاى تا ما را از خدايانمان برگردانى، عذابى كه وعده مىكنى بياور، اگر از راستگويانى؟
فرمود علم عذاب پيش خداست، آنچه را كه با آن ارسال شدهام به شما تبليغ مىكنم ليكن شما را قومى مىبينم كه راه جهالت مىپيمائيد.
چون ابر عذاب را ديدند كه رو به طرف واديهاى آنهاست گفتند: اين ابرى است به ما باران مىدهد، بلكه آن چيزى است كه به عجله مىخواستيد، بادى است در آن عذابى دردناك.
هر چيز زنده را به امر خدايش هلاك مىكند، آنها صبح كردند در حالى كه جز خانههايشان ديده نمىشد، قوم مجرم را بدينسان سزا مىدهيم.
به آنها تمكن داديم در آنچه به شما در آن تمكن ندادهايم و براى آنها گوشها و چشمها و دلها قرار داديم ولى گوشها و چشمها و قلبها هيچ چيز را از آنها كفايت نكردند زيرا كه آيات خدا را دانسته منكر بودند، عذابى را كه استهزاء مىكردند آنها را گرفت.
آنچه از شهرها در اطراف شما بود هلاك كرديم و براى آنها آيات خويش را گوناگون بيان كرديم تا برگردند.
چرا خدايانى كه جز خدا براى تقرب به معبودى گرفتند ياريشان نكردند، بلكه از آنها گم شدند، آن گم شدن اثر افك و افترائشان بود.
ياد آر كه گروهى از جن را به سوى تو فرستاديم به قرآن گوش مىدادند، چون به قرائت قرآن حاضر شدند، گفتند: ساكت باشيد ...
گفتند: اى قوم ما، كتابى شنيديم كه بعد از موسى نازل شده، كتابهاى پيشين را تصديق مىكند، به حق و راه راست هدايت مىنمايد.
اى قوم ما، داعى خدا را اجابت كنيد و به او ايمان آوريد تا گناهان شما را بيامرزد و از عذاب دردناك پناهتان دهد.
هر كه داعى خدا را اجابت نكند، خدا را در زمين عاجز نخواهد كرد و جز خدا اوليائى نخواهد داشت. آنها در ضلال آشكار هستند.
آيا ندانستهاند: خدايى كه آسمانها و زمين را آفريده و در آفرينش آنها ناتوان نشده قادر است كه مردگان را زنده كند؟ بلى او بر هر چيز تواناست.
ياد آر روزى را كه كافران بر آتش عرضه شوند، گويند: آيا اين آتش حق نيست؟ جواب دهند: آرى قسم بخدا حق است ...
صبر كن چنان كه اولوا العزم از پيامبران صبر كردند در عذاب آنها عجله نكن، روزى كه عذاب موعود را مىبينند گويى جز ساعتى از روزى توقف نكردهاند، اين ابلاغ است ...
سوره محمد
بنام خداى رحمان رحيم؛ كسانى كه كافر شده و مردم را از راه خدا باز داشتهاند، خدا اعمالشان را گمراه كرده است.
و كسانى كه ايمان آورده و اعمال خوب كردهاند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده ايمان آوردهاند گناهانشان را آمرزيده، حالشان را بهتر كرده است.
اين بدان سبب است كه كفار از باطل پيروى كرده و اهل ايمان از حق تبعيت نمودهاند خدا بر مردم اين چنين مثل مىزند.
پس چون كافران را در جنگ ملاقات كرديد گردنهايشان را بزنيد تا وقتى كه آنها را از پاى در آورديد طناب را محكم كنيد كه بعدا يا آزاد مىكنيد و يا عوض مىگيريد تا جنگ سلاحهاى خويش را به زمين گذارد، فرمان اين است، و اگر خدا مىخواست از آنها انتقام مىگرفت، آنان كه در راه خدا كشته شوند هرگز اعمالشان را هدر نخواهد كرد.
حتما هدايتشان كرده و حالشان را اصلاح مىكند.
و در بهشتى كه شناسانده اسكانشان مىدهد.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، اگر خدا را يارى كنيد، شما را يارى مىكند و قدمهايتان را ثابت مىنمايد.
كسانى كه كافر شدهاند به هلاكت رسيدهاند و اعمالشان را گمراه كرده است.
زيرا كه آنها نازل كرده خدا را مكروه داشتهاند لذا اعمالشان را باطل كرده است.
آيا در زمين سفر نكردهاند تا بدانند عاقبت گذشتگان چگونه شد، خدا آنها را هلاك كرد، اين كافران را است امثال آن.
اين بدان علت است كه خدا سرپرست اهل ايمان است و كافران را مولايى نيست.
كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح كردهاند خدا به بهشتهايى داخلشان مىكند كه نهرها از زير آنها روان است، و كسانى كه كافر شدهاند لذت مىبرند و مىخورند مانند چهار پايان، آتش اقامتگاه آنهاست.
اى بسا شهرى كه نيرومندتر بود از شهرى كه تو را خارج كرد، آنها را هلاك كرديم در حالى كه كمكى نداشتند.
آيا آنكه از پروردگارش در بينه است مانند كسى است كه عمل بدش به او خوب جلوهگر شده و پيرو هوايشان شدهاند.
صفت بهشتى كه متقيان وعده شدهاند در آن نهرهايى است از آب غير متغير و نهرهايى از شيرى كه طعم آن عوض نشده و نهرهايى از خمر كه براى نوشندگان لذت است و نهرهايى از عسل صاف شده و آنها راست در آن از همه ميوهها و آمرزش از جانب خدايشان آيا آنها مانند كسانى هستند كه در آتش جاودانند و آب داده شدهاند از آب جوشان كه رودههايشان را پاره كرده است؟!!
بعضى از منافقان به كلام تو گوش مىكنند تا چون از نزد تو خارج شدند، گويند: حالا چه مىگفت؟ آنان هستند كه خدا بر قلبشان مهر نهاده و از هواهايشان اطاعت كردهاند.
ولى آنان كه هدايت پذيرفتهاند بر هدايتشان افزوده و تقوايشان را داده است.
منتظر نيستند مگر آنكه قيامت به ناگهان آيد كه علائمش آمده است ولى چون بيايد بيداريشان كجا فائده دهد.
بدان كه جز خدا معبودى نيست و براى گناه خويش و مؤمنان طلب عفو كن، خدا حركت و سكون شما را مىداند.
اهل ايمان گويند: چرا سورهاى نازل نمىشود و چون سوره صريحى نازل شد و در آن جنگ گفته شد، مىبينى كه مريض القلبها به تو مىنگرند مانند نگاه محتضر سزاوار است بر آنها احتضار.
سخنشان طاعتى و قول خوبى است ولى چون كار جدى شد اگر راست مىگفتند بهتر بود.
آيا توقع هست كه اگر اعراض كرديد، اينكه در زمين مفسد باشيد و قطع رحم كنيد؟
آنها كسانى هستند كه خدا لعنتشان كرده، پس ناشنواييشان نموده و چشمشان را كور كرده است.
آيا در قرآن فكر نمىكنند يا بر قلبهايشان قفلهاست؟
كسانى كه بعد از آشكار شدن هدايت به كفر برگشتهاند، شيطان اعمالشان را بر آنها مزين كرده و با آرزوها مشغولشان نموده است.
اين بدانجهت است كه آنها به كفار گفتند: در بعضى از كارها از شما اطاعت مىكنيم خدا نجوايشان را مىداند.
چطور است حالشان وقتى كه ملائكه آنها را بميرانند در حالى كه بر چهرهها و پشتهاى آنها مىزنند.
اين عذاب براى آنست كه پيروى كردند از آنچه خدا را به خشم مىآورد و مكروه داشتند رضوان خدا را.
آيا مريض القلبها گمان كردهاند كه خدا حقدهاى آنها را آشكار نخواهد كرد؟
و اگر مىخواستيم آنها را به تو نشان مىداديم و با علامتشان آنها را مىشناختى و حتما آنها را در طرز سخنشان خواهى شناخت ...
حتما شما را امتحان مىكنيم تا مجاهدان و صابران شما را آشكار كنيم، و اعمالتان را امتحان نمائيم.
كسانى كه كافر شده و مردم را از راه خدا بازداشته و با رسول ما بعد از آشكار شدن هدايت مخالفت كردهاند، جز به خدا ضررى نرسانند و به زودى اعمالشان را باطل مىكند.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد اطاعت كنيد خدا و اطاعت كنيد رسول خدا را و اعمال خويش را باطل نكنيد.
كسانى كه كافر شده و از راه خدا مانع شده و آن گاه در حال كفر از دنيا رفتهاند خدا هرگز آنها را نخواهند بخشود.
پس سست نشويد و كفار را به سازش نخوانيد با آنكه شما برتريد و خدا با شماست و اعمال شما را ناقص نخواهد كرد.
زندگى دنيا فقط بازى و مشغوليت است و اگر ايمان آورده و تقوى كنيد، پاداشهاى شما را مىدهد و اموالتان را نمىخواهد.
اگر اموال شما را بخواهد و به مشقتتان اندازد بخل مىورزيد و كينههايتان را ظاهر مىكند.
آگاه باشيد شما اينان هستيد كه دعوت مىشويد تا در راه خدا انفاق كنيد بعضى از شما بخل مىورزد هر كه بخل كند بر نفس خويش بخل مىكند، خدا بىنياز و شما نيازمندانيد و اگر اعراض كنيد قومى غير از شما را عوض مىگيرد سپس مانند شما نمىشوند.
سوره الفتح
بنام خداى رحمان رحيم؛ ما براى تو فتح آشكارى را پيش آورديم.
تا خدا بيامرزد گناه گذشته و به آخر مانده تو را، و نعمت خويش را بر تو كامل گرداند، و به راه راست هدايتت كند.
و خدا تو را يارى كند، يارى سخت.
اوست كه اطمينان را بر قلوب مؤمنان نازل كرد تا اضافه كنند ايمان را با ايمانشان، جنود آسمانها و زمين خاص خداست و او دانا و حكيم است.
تا داخل كند مؤمنين و مؤمنات را به بهشتهايى كه از زير آنها نهرها روان است در آنها مخلد هستند و تا بپوشاند از آنها و بالهايشان را و آن نزد خدا نجات بزرگى است.
و تا عذاب كند منافقين و منافقات را و مشركين و مشركات را كه به خدا سوء ظن دارند بر آنهاست پيشامد بد و خشم گرفته خدا بر آنها و لعنت كرده و آماده كرده براى آنها جهنم را كه بد جايگاهى است.
براى خداست اسباب آسمانها و زمين و خدا توانا و حكيم است.
(اى پيامبر) ما تو را نمونه و بشارت ده و انذار كننده فرستادهايم.
تا به خدا و رسولش ايمان بياوريد و خدا را يارى و تعظيم نموده و صبح و شام تسبيح گوئيد.
آنان كه به تو بيعت مىكنند، به خدا بيعت مىكنند، دست خدا بالاى دست آنهاست پس هر كه آن را بشكند بر ضرر خويش مىشكند و هر كس وفا كند به آنچه با خدا عهد بسته است حتما به او اجر بزرگى خواهد داد.
حتما بازماندگان به تو خواهند گفت: اموال و خانوادههاى ما (از آمدن به جنگ) مشغولمان كردند، با زبان چيزى مىگويند كه در قلوبشان نيست، بگو چه كسى براى شما چيزى را از خدا صاحب اختيار است، اگر به شما ضررى بخواهد يا نفعى؟ بلكه خدا به آنچه مىكنيد داناست.
بلكه پنداشتيد كه پيامبر و مؤمنان هرگز به خانوادههاى خويش باز نخواهند گشت و اين گمان در نظر شما مزين گرديد و گمان بد گرديد و قومى بدبخت گشتيد.
هر كه به خدا و رسولش ايمان نياورد، ما براى كافران آتشى افروخته آماده كردهايم.
حكومت آسمانها و زمين خاص خداست هر كس را بخواهد مىبخشايد و هر كس را بخواهد عذاب مىكند، خدا آمرزنده و مهربان است.
چون براى اخذ غنائم خيبر خارج شديد، بازماندگان خواهند گفت: بگذاريد ما هم با شما بيائيم، مىخواهند سخن خدا را عوض كنند بگو: هرگز با ما نخواهيد آمد، خدا از پيش چنين گفته است، حتما خواهند گفت: نه بلكه به ما حسد مىورزيد، بلكه دركشان كم است.
به بازماندگان از اعراب بگو، به زودى به طرف قومى قوى خوانده مىشويد با آنها مىجنگيد يا مسلمان مىشوند، اگر اطاعت كنيد خدا را پاداش خوبى به شما مىدهد و اگر مانند گذشته اعراض كرديد، عذابتان مىكند.
بر نابينا و بر لنگ و بر مريض گناهى نيست (از اينكه به جنگ نيايند) هر كه خدا و رسولش را اطاعت كند، او را به جناتى كه از زير آنها نهرها روانست داخل مىكند و هر كه اعراض نمايد، عذابش مىكند عذابى دردناك.
حقا كه خدا راضى شد از مؤمنان وقتى كه در زير آن درخت به تو بيعت مىكردند، صدق نيت آنها را دانست، لذا بر آنها آرامش نازل كرديم و فتح نزديكى را به آنها پاداش داد.
و پاداش داد غنائم زيادى را كه به دست مىآورند، خدا توانا و حكيم است.
خدا به شما غنائم زيادى را وعده كرده است كه خواهيد گرفت، غنيمت (خيبر) را به فوريت داد و دست كفار را از شما بازداشت و تا علامتى براى مؤمنان باشد و آنها را به راه راست هدايت نمايد.
و غنائم ديگرى كه به آنها توانا نبودهايد ولى خدا مىداند و خدا بر هر چيز تواناست.
اگر كفار با شما جنگ مىكردند، حتما پا به فرار مىگذاشتند و سرپرست و يارى نمىيافتند.
اين سنت خداست كه از پيش گذشته، سنت خدا را تغييرى نمىيابى.
خدا همانست كه دست آنها را از شما و دست شما را از آنها بازداشت در جوف مكه بعد از آنكه شما را بر آنها پيروز كرد ...
آنها همان هستند كه كافر شده و شما را از مسجد الحرام بازداشتند و قربانيها را محبوس گذاشتند از اينكه به محل ذبحش برسد، اگر مردان و زنان مؤمن كه به آنها علم نداريد، نبودند كه ندانسته آنها را بكشيد و ناراحتى پيش (دست شما را باز نمىداشتيم ولى خواستيم) كه خدا هر كه را بخواهد به رحمتش داخل كند ...
اينكار وقتى بود كه كفار در قلب خود نخوت جاهليت را نهادند، پس خدا آرامش خود را بر رسولش و مؤمنان نازل كرد و كلمه توحيد را ملازم آنها گردانيد كه به آن سزاوارتر و اهل آن بودند ...
خدا رؤياى به حق را به رسولش راست كرد كه حتما اگر خدا بخواهد به مسجد الحرام با ايمنى داخل مىشويد، سر تراشيده و مو كوتاه كرده، دانست چيزى را كه شما ندانستهايد، و قبل از آن فتح نزديكى قرار داد.
خدا همانست كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد، تا آن دين را بر همه اديان غالب كند، خدا در شاهد بودن بس است.
محمد رسول خداست، كسانى كه با او هستند بر كفار سخت و بين خويش مهربانند، مىبينى آنها را راكعان و ساجدان كه از خداى خويش بهشت و خوشنودى مىخواهند، علامتشان از اثر سجده در چهرهشان آشكار است اين است صفت آنها در تورات و انجيل آنها همچون مزرعهاى هستند كه جوانههاى خويش را بيرون آورده و به آنها نيرو مىدهد، آنها سخت شده بر ساقههاى خود مىايستاد. تا كفار را به غضب آورد، خدا به آنهايى كه ايمان آورده و عمل صالح كردهاند وعده مغفرت و اجر عظيم داده است.
سوره الحجرات
بنام خداى رحمان رحيم؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد بر خدا و رسول حكمى را مقدم نكنيد، از خدا بترسيد كه خدا شنوا و داناست.
اى اهل ايمان صداهاى خويش را از صداى پيغمبر بلند نكنيد، و با او سخن بلند مگوييد چون بلند سخن گفتن بعضتان با بعضى، مبادا كه اعمالتان باطل شود در حالى كه نمىدانيد.
كسانى كه صداى خويش را نزد رسول خدا پائين مىآورند خدا قلوب آنها را براى تقوى امتحان كرده، آنها راست مغفرت ...
كسانى كه از پشت اطاقها تو را صداى مىكنند بيشترشان نمىفهمند.
و اگر صبر مىكردند تا به طرف آنها خارج شوى بر ايشان بهتر بود، خدا آمرزنده و مهربان است.
اى اهل ايمان اگر فاسقى خبرى پيش شما آورد آن را تحقيق كنيد مبادا به قومى از روى جهالت آسيبى برسانيد و بر كرده خويش نادم شويد.
بدانيد كه رسول خدا در ميان شماست اگر در بسيارى از كارها از شما اطاعت مىكرد حتما هلاك مىشديد ليكن خدا ايمان را بر شما محبوب كرد و آن را در قلوبتان زينت داد و كفر و فسق و نافرمانى را بر شما مكروه گردانيد ...
براى تفضل و رحمت از جانب خدا، خدا دانا و حكيم است.
اگر دو طائفه از مؤمنان با هم بجنگند ميان آن دو صلح بدهيد، اگر يكى بر ديگرى تجاوز كند، با آن به جنگيد تا به دستور خدا برگردد و اگر برگشت، ميانشان به عدالت صلح دهيد و عدالت كنيد كه خدا اهل عدل را دوست دارد.
جز اين نيست كه مؤمنان برادر هستند ميان دو گروه از برادرتان را صلح بدهيد، از خدا بترسيد ...
اى اهل ايمان مردانى مردانى را مسخره نكنند شايد آنها از اينها بهتر باشند و زنانى زنانى را مسخره نكنند كه شايد مسخره شدهها از آنها بهتر باشند بر خودتان عيب نبنديد و با القاب بد يكديگر را نخوانيد، فسوق بعد از ايمان بد اسمى است، هر كه توبه نكند، آنها ظالمانند.
اى اهل ايمان از ظن كثير اجتناب كنيد زيرا بعضى از ظن، گناه است، تجسس نكنيد، آيا يكى از شما خوش دارد كه گوشت برادر مردهاش را بخورد، شما آن را خوش نداريد ...
اى مردم ما شما را از يك مرد و يك زن آفريدهايم و شما را ملتها و قبيلهها گرداندهايم تا يكديگر را بشناسيد، محترمترين شما در نزد خدا متقىترين شماست، خدا دانا و خبير است.
اعراب گفتند: ايمان آورديم، بگو: ايمان نياوردهايد، ليكن بگوئيد اسلام آورديم هنوز ايمان بدلهايتان داخل نشده است، و اگر خدا و رسولش را (از روى ايمان) اطاعت كنيد از اجر اعمالتان كم نمىكند ...
مؤمنان فقط كسانى هستند كه به خدا و رسولش ايمان آورده و سپس شك نكردهاند و با اموال و جانها در راه خدا تلاش نمودهاند فقط آنها در ادعاى ايمان راستگو هستند.
بگو: آيا دينتان را به خدا مىآموزيد؟ با آنكه خدا مىداند آنچه را كه در آسمانها و زمين است، خدا به هر چيز داناست.
بر تو منت مىگذارند كه اسلام آوردهاند بگو اسلامتان را بر من منت نگذاريد بلكه خدا بر شما منت مىگذارد كه به ايمان هدايت كرده است ...
خدا نهانهاى آسمانها و زمين را مىداند، خدا به آنچه مىكنيد بيناست.
سوره ق
بنام خداى رحمان رحيم؛ ق، قسم به اين قرآن مجيد كه تو از پيامبرانى.
بلكه تعجب كردند از اينكه انذار كنندهاى از جنس آنها آمد كافران گفتند: معاد چيز عجيبى است.
آيا وقتى كه مىميريم و خاك مىشويم، به زندگى برمىگرديم؟ اين بازگشت بعيدى است.
ما آنچه را كه زمين از آنها مىكاهد مىدانيم، در نزد ما كتاب نگهدارندهاى هست.
بلكه چون حق به آنها آمد تكذيبش كردند، آنها در حالت مختلطى هستند.
آيا به آسمان كه بالاى سرشان است نگاه نكردهاند كه چطور آن را بنا كرده و زينت دادهايم و آن شكافها (نقائصى) ندارد؟
زمين را گسترش داديم و در آن كوههاى ثابت قرار داديم و در آن از هر صنف نبات بهجت آور رويانديم.
بصيرت دادن و تذكرى است بر هر بنده با انابه.
و از آسمان آب مباركى نازل كرديم و با آن باغات و دانه درو شده را رويانديم.
و نخلهاى بلند با ميوههاى متراكم رويانديم.
براى روزى بندگان و با آن، ديار مرده را زنده كرديم، خروج از قبور چنين است.
پيش از مشركان مكه، قوم نوح و اهل رس و قوم ثمود پيامبران را تكذيب كردند.
و قوم عاد و فرعون و قوم لوط.
و اهل بيشه و قوم تبع، همه پيامبران را تكذيب كردند، تا وعده عذاب من حتمى شد.
آيا از خلقت اول عاجز شدهايم؟ بلكه آنها از خلقت تازه در اشتباهند.
انسان را آفريدهايم، مىدانيم آنچه را كه ضميرش سخن مىگويد، ما به او از رگ وريد نزديكتر هستيم.
يا دآر كه اخذ مىكند (عمل انسان را) دو اخذ كننده كه در راست و چپ نشستهاند.
سخن از دهان نمىافكند مگر آنكه نزد او مراقب آمادهاى است.
و مىآيد شدت مرگ حق، اين همانست كه از آن مىگريختى.
و دميده مىشود در صور آن روز وعيد است.
و مىآيد هر انسان كه با اوست كشنده و گواهى.
از اين امر در غفلت بودى پردهات را از تو برداشتيم، چشم تو امروز تيز بين است.
و گويد قرينش اين آنست كه نزد من آماده است.
بياندازيد در جهنم هر كافر لجوج را
منع كننده خير، متجاوز شكاك را.
آنكه با خدا معبود ديگرى قرار داده بياندازيد او را در اين عذاب سخت،
همنشين او گويد: پروردگارا من او را طاغى نكردهام بلكه خود در ضلال آشكارى بود.
خدا گويد: پيش من مخاصمه نكنيد انذار خويش را از پيش به شما كردهام.
اين وعده پيش من تغييرى ندارد و من به بندگان ستمگر نيستم.
يادآور روزى كه به جهنم گوئيم: آيا پر شدى و گويد، آيا افزودن هست؟
نزديك مىشود بهشت به اهل تقوى در مكانى نزديك.
اين است آنچه وعده مىشويد، اين براى هر رجوع كننده به خدا و نگهدار عهد خداست.
هر كه از خدا در غيب بترسد و قلب انابهگرى بياورد.
داخل بهشت شويد، اين روز جاودانى است.
براى آنهاست در بهشت آنچه مىخواهند و در نزد ماست افزون:
چه بسا مردمان كه پيش از اهل مكه هلاك كرديم، از آنها قويتر بودند، در شهرها راه زدند، آيا از عذاب خدا راه فرارى هست؟
در اينكه گفته شد پندى هست به آنكه عقل دارد و يا گوش داده و حاضر باشد.
آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دوست، را در شش روز آفريديم و ما را خستگى و ناتوانى نرسيد.
صبر كن بر آنچه مىگويند و تسبيح كن با حمد پروردگارت پيش از طلوع آفتاب و قبل از غروب آن.
و مقدارى از شب را تسبيح كن و در پس نماز.
منتظر باش روزى را كه ندا كننده از مكان نزديك ندا كند.
روزى كه صيحه حق را مىشنوند آن، روز خارج شدن از قبرهاست.
ما، آرى ما حيات مىدهيم و حيات مىستانيم و بازگشت به سوى ماست.
ياد آر روزى كه زمين از آن شكافته مىشود، به سرعت خارج مىگردند، اين حشر بر ما آسان است.
ما دانائيم بآنچه مىگويند، تو بر آنها مجبور كننده نيستى، پند ده با قرآن كسى را كه از عذاب من مىترسد.
سوره الذاریات
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به پاشندگان پاشيدن بخصوصى.
پس قسم به حاملان بار سنگين.
پس قسم به جارى شوندگان به آسانى.
پس قسم به تقسيم كنندگان كار بخصوصى.
آنچه وعده مىشويد راست است.
و جزا واقع شدنى است.
قسم به آسمان كه داراى راههاست.
شما در سخن مختلفى هستيد،
از اقرار بوعده منحرف مىشود آنكه منحرف شده است.
مرگ بر ندانسته سخن گويان.
كسانى كه در جهالت غافلند.
مىپرسند روز جزا كى خواهد بود.
يادآور روزى را كه در آتش مىسوزند.
بچشيد عذاب خويش را اين عذاب آنست كه به عجله مىخواستيد.
حقا كه اهل تقوى در بهشتها و چشمه سارهايند.
گرفتهاند آنچه را كه پروردگارشان داده زيرا كه آنها قبل از اين نيكوكاران بودند.
بودند كمتر شبى را مىخوابيدند.
و در سحرها استغفار مىكردند.
و در اموالشان حقى بود براى سائل و محروم.
در زمين آياتى هست براى يقين جويندگان.
و در وجود خودتان آيا نمىبينيد؟!
روزى شما و آنچه وعده مىشويد در آسمانست.
قسم به پروردگار آسمان و زمين، اين سخن حق است مانند آنكه سخن مىگويند.
آيا حكايت ميهمانهاى ابراهيم به تو رسيده است؟
وقتى كه بر ابراهيم داخل شدند و سلام گفتند گفت: سلام بر شما، اينان قومى ناشناسند.
به طرف اهل خويش رفت و گوساله فربهى آورد.
به آنها نزديك كرد و گفت: آيا نمىخوريد؟
از آنها احساس ترس كرد گفتند: نترس و به او مژده پسر دانايى را دادند.
زنش در جمعى رو كرد و به صورت خويش زد و گفت: پير زن نازا مىزايد؟!
گفتند: خدايت اين چنين فرمود: او حكيم و داناست.
