قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

ابراهيم گفت: كار مهم شما چيست؟

قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ

گفتند: به سوى قومى گناهكار فرستاده شده‌ايم.

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ

تا براى آنها سنگهاى متحجر بفرستيم.

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ

علامتدار هستند نزد خدايت براى اهل اسراف.

فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

آنكه از مؤمنان در آنجا بود بيرون كرديم.

فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ

جز يك خانه از مسلمين در آن پيدا نكرديم.

وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ

در آنجا علامتى گذاشتيم براى آنان كه از عذاب اليم مى‌ترسند.

وَ فِي مُوسيٰ إِذْ أَرْسَلْناهُ إِليٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

و در موسى آيتى است وقتى كه او را به سوى فرعون با حجتى آشكار فرستاديم.

فَتَوَلَّيٰ بِرُكْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

با نيروى خودش اعراض نمود و گفت او جادوگر يا ديوانه است.

فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ

او را و لشكريانش را گرفته و در دريا انداختيم، او سبب ملامت بود.

وَ فِي عادٍ إِذْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ

و در قوم عاد آيتى است وقتى كه بر آنها آن باد عقيم را فرستاديم.

ما تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ

چيزى را كه بر آن مى‌وزيد نمى‌گذاشت مگر آنكه مانند استخوان پوسيده مى‌كرد.

وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّي حِينٍ

در قوم ثمود آيتى است كه به آنها گفته شد تا وقتى متمتع شويد.

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ

از دستور خدايشان نافرمانى كردند صاعقه آنها را گرفته، در حالى كه نگاه مى‌كردند.

فَمَا اسْتَطاعُوا مِنْ قِيامٍ وَ ما كانُوا مُنْتَصِرِينَ

به برخاستن متمكن نشدند و يارى كرده نبودند.

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ

ياد كن قوم نوح را از پيش كه قومى فاسق بودند.

وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

آسمان را با قدرت كامل خويش آفريده‌ايم و ما توانا هستيم.

وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ

زمين را گسترده‌ايم: بهتر آماده كننده مى‌باشيم.

وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

از هر چيز نر و ماده آفريده‌ايم تا از قدرت ما آگاه باشيد.

فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

پس بگريزيد به سوى خدا كه من براى شما از جانب او انذار كننده آشكارم.

وَ لا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد كه من از جانب او بيم دهنده آشكارم.

كَذٰلِكَ ما أَتَي الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

جريان چنين است، پيامبرى قبل از آنها نيامد مگر آنكه گفتند: جادوگرست يا ديوانه.

أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

آيا به يكديگر سفارش كرده‌اند، بلكه قومى طغيانگرند.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما أَنْتَ بِمَلُومٍ

به آنها بى‌اعتنا باش تو ملامت شده نيستى.

وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْريٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ

يادآورى كن كه آن مؤمنان را نافع است.

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

جن و انس را نيافريده‌ام مگر آنكه مرا عبادت كنند.

ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ

از آنها روزى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم مرا اطعام كنند.

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ

خدا فقط اوست رزاق و نيرومند و قوى.

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلا يَسْتَعْجِلُونِ

حقا كه براى ظالمان نصيبى از عذاب مانند نصيب امثال آنها هست، آن را به عجله نخواهند.

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

واى بر كافران از روزشان كه وعده مى‌شوند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الطُّورِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به طور.

وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ

قسم به كتاب نوشته شده (از جانب خدا).

فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ

در صفحه گسترده.

وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ

قسم به خانه آباد.

وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ

قسم به آسمان برافراشته.

وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ

قسم به درياى پر شده.

إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ

كه عذاب پروردگارت ثابت است.

ما لَهُ مِنْ دافِعٍ

مانعى از آن نيست.

يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً

روزى كه آسمان به طور كامل موج مى‌زند.

وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً

كوه‌ها به وضع عجيبى به راه افتند.

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

پس واى در آن روز بر مكذبين.

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ

كسانى كه در باطل عجيب مشغولند.

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِليٰ نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى كه به شدت به آتش پرتاب شوند.

هذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ

اين آتشى است كه آن را تكذيب مى‌كرديد.

أَ فَسِحْرٌ هٰذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ

آيا اين سحر است يا نمى‌بينيد.

اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

بچشيد آن را صبر كنيد يا نكنيد، برابر است بر شما، فقط با آنچه مى‌كرديد مجازات مى‌شويد.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ

اهل تقوى در بهشتها و نعمت وسيع هستند.

فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ

متنعمند با آنچه پروردگارشان داده و پروردگارشان از عذاب جهنم حفظشان كرده است.

كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

بخوريد و بياشاميد گوارا، در مقابل آنچه مى‌كرديد.

مُتَّكِئِينَ عَليٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ

نشستگانند بر تختهاى صف كشيده و قرين كرده‌ايم آنها را با حور عين.

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ

كسانى كه ايمان آورده و فرزندانشان با ايمان از آنها تبعيت كرده‌اند، فرزندان آنها را به آنها لاحق مى‌كنيم و از پاداششان چيزى كم نمى‌كنيم، هر كس در گرو عمل خويش است.

وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

به آنها پى در پى مى‌رسانيم ميوه و گوشتى از آنچه ميل مى‌كنند.

يَتَنازَعُونَ فِيها كَأْساً لا لَغْوٌ فِيها وَ لا تَأْثِيمٌ

در آنجا براى گرفتن كاسه شراب منازعه مى‌كنند (اما) در بهشت لغو و گناهكار دانستن نيست.

وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ

گردش مى‌كند در اطراف آنها غلامانى كه براى آنهاست، گويى مرواريد مستور هستند

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

بعضى بر بعضى رو مى‌كند و از همديگر سؤال مى‌كنند.

قالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ

گويند: ما در گذشته در ميان خانواده خويش اهل توجه بوديم.

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ

خدا بر ما عنايت فرمود و از عذاب نافذ حفظ كرد.

إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ

ما خدا را از پيش مى‌خوانديم كه او احسان كننده و مهربان است.

فَذَكِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ

يادآورى كن، تو با نعمت پروردگارت كاهن و ديوانه نيستى.

أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ

بلكه مى‌گويند: او خيالباف است، به او اضطراب مرگ را انتظار بكشيم.

قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ

بگو: انتظار بكشيد من نيز با شما از منتظرانم.

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهٰذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

يا عقولشان باين گفته امرشان مى‌كند؟ نه بلكه قومى طغيانگرند.

أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُؤْمِنُونَ

يا مى‌گويند: قرآن را از خود جعل كرده نه بلكه ايمان نمى‌آورند.

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِينَ

اگر راست مى‌گويند سخنى مثل آن را بياورند.

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخالِقُونَ

يا از چيزى غير از (ماده آدميان) آفريده شده‌اند يا آنها آفريننده‌اند؟

أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بَلْ لا يُوقِنُونَ

يا آسمانها و زمين را آفريده‌اند، نه، بلكه يقين نمى‌آورند.

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ

يا در نزد آنهاست خزائن پروردگارت با آنها مسلط بر اراده حقند.

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

يا نردبانى دارند كه در آن بالا رفته و سخن وحى را گوش مى‌دهند، شنونده‌شان دليل روشنى بياورد.

أَمْ لَهُ الْبَناتُ وَ لَكُمُ الْبَنُونَ

يا براى اوست دختران و براى شماست پسران؟

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

يا از آنها مزدى مى‌خواهى كه از غرامت به مشقت افتادگانند؟

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

يا غيب نزد آنهاست و از آن مى‌نويسند؟

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ

يا مى‌خواهند حيله‌اى بكنند، كافران خود حيله شدگانند؟

أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ

يا آنها را معبودى جز خدا هست؟ خدا از آنچه شريك قرار مى‌دهند برتر است.

وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ

اگر قطعه‌هايى از آسمان را در حال سقوط ببينند گويند: ابرى متراكم است.

فَذَرْهُمْ حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ

تركشان كن، تا روزشان را بيابند كه در آن مى‌ميرند.

يَوْمَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ

روزى كه: كيدشان فائده‌اى ندهد و يارى كرده نشوند.

وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذٰلِكَ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ

براى ظالمان نزديكتر از آن، عذابى هست، ليكن بيشترشان نمى‌دانند.

وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

صبور باش به حكم پروردگارت، كه تو زير نظر مايى، تسبيح و حمد كن وقتى كه بر مى‌خيزى.

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ

و تسبيح كن خدا را در مقدارى از شب و در وقت پشت كردن ستارگان.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّجْمِ إِذا هَويٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به ستاره وقتى كه فرود آيد.

ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَويٰ

رفيق شما گمراه نشده و به راه هلاكت نرفته است.

وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَويٰ

از ميل طبع سخن نمى‌گويد.

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحيٰ

نيست سخن او مگر وحى كه وحى مى‌شود.

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُويٰ

او را فرشته نيرومند تعليم داده است.

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَويٰ

فرشته با بصيرت كه (بر قيافه آدمى) ايستاد.

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْليٰ

در حالى كه در طرف بالاتر بود.

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّيٰ

سپس نزديكتر شد.

فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنيٰ

پس شد به قدر دو ذراع يا نزديكتر از آن.

فَأَوْحيٰ إِليٰ عَبْدِهِ ما أَوْحيٰ

آن گاه وحى كرد به بنده خدا آنچه را كه وحى كرد.

ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأيٰ

قلب او تكذيب نكرد آنچه را كه ديد.

أَ فَتُمارُونَهُ عَليٰ ما يَري

آيا با او بر آنچه مى‌بيند مجادله مى‌كنيد؟

وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْريٰ

او را در نزول ديگرى (نيز) ديد.

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهيٰ

در نزد سدره منتهى.

عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْويٰ

نزد آنست بهشتى كه جايگاه انسانهاست.

إِذْ يَغْشَي السِّدْرَةَ ما يَغْشيٰ

وقتى كه مى‌پوشاند سدره را آنچه مى‌پوشاند.

ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغيٰ

چشم پيامبر منحرف نشد و طغيان نكرد.

لَقَدْ رَأيٰ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْريٰ

حقا كه از آيات بزرگتر پروردگارش را ديد.

أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّي

مرا خبر دهيد از لات و عزى.

وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْريٰ

و از مناة كه سومى و غير آن دو است.

أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثيٰ

آيا براى شماست پسر؟! او براى اوست دختر؟؟

تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزيٰ

اين، آن وقت تقسيم ظالمانه است.

إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَي الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُديٰ

نيست آنها مگر نامهايى كه شما و پدرانتان نام گذاشته‌ايد، خدا براى آنها دليلى نازل نكرده است، پيروى نمى‌كنند مگر از گمان و آنچه طبعها خوش دارد، براى آنها از پروردگارشان هدايت آمده است.

أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّيٰ

يا براى انسان است آنچه آرزو مى‌كند؟!

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُوليٰ

خاص خداست دنيا و آخرت.

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضيٰ

اى بسا ملكى در آسمانها كه شفاعتشان هيچ فائده‌اى ندهد مگر پس از آنكه خدا اذن دهد به كسى كه مى‌خواهد و مى‌پسندد.

إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثيٰ

آنان كه به آخرت ايمان نمى‌آورند، ملائكه را مى‌نامند، ناميدن مؤنث.

وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً

آنها را به اين گفته علمى نيست پيروى نمى‌كنند مگر از گمان، گمان از حق چيزى را كفايت نمى‌كند.

فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّيٰ عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا

واگذار آن كس را كه از ياد ما اعراض كرده و جز زندگى دنيا را اراده نكرده است.

ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَديٰ

اين است تشخيص آنها از دانش، پروردگار تو داناتر است به آنكه از راهش گمراه شده و او داناتر است به آنكه هدايت يافته است.

وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساءُوا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَي

خاص خداست آنچه در آسمانها و زمين هست، تا جزاء دهد كسانى را كه گناه كرده‌اند و جزا دهد نيكوكاران را جزاى نيكوتر.

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰ

كسانى كه از گناهان كبيره و گناهان زشت اجتناب مى‌كنند مگر گناه گاهگاهى، خداى تو صاحب مغفرت وسيع است، او به شما داناتر است وقتى كه از زمين شما را به وجود آورد و وقتى كه، در شكم مادران جنين بوديد، خودتان را پاك مخوانيد، او به اهل تقوى داناتر است.

أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّيٰ

آيا ديدى آن كس را كه از انفاق اعراض كرد؟!

وَ أَعْطيٰ قَلِيلاً وَ أَكْديٰ

و كمى انفاق كرد و بخل ورزيد؟!

أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَريٰ

آيا علم غيب پيش اوست واو مى‌بيند؟!

أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسيٰ

آيا خبرش نشده از آنچه در تورات موسى است؟!

وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّي

و در صحف ابراهيم كه بندگى را تمام كرد؟!

أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ

اينكه حمل نمى‌كند نفسى گناه ديگرى را؟!

وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعيٰ

و نيست براى انسان مگر آنچه عمل كرده است؟!

وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُريٰ

و عمل او حتما ديده مى‌شود؟!

ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفيٰ

سپس با آن مجازات مى‌شود مجازات تمام؟!

وَ أَنَّ إِليٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهيٰ

حقا كه به سوى خداى توست انتهاء هر چيز.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكيٰ

و فقط اوست كه به خنده و گريه در آورده است.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا

و فقط اوست كه مى‌رانده و زنده كرده است.

وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريده است.

مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنيٰ

از نطفه‌اى چون ريخته مى‌شود.

وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْريٰ

و بر اوست به وجود آوردن خلقت ديگر.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنيٰ وَ أَقْنيٰ

و اوست كه بى‌نياز كرده و مال باقى عطا فرموده است.

وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْريٰ

و فقط اوست پروردگار شعرى.

وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُوليٰ

و او هلاك كرد عاد اولى را.

وَ ثَمُودَ فَما أَبْقيٰ

و ثمود را كه احدى از آنها را باقى نگذاشت.

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغيٰ

و قوم نوح را از پيش كه آنها از عاد و ثمود ظالمتر و طاغى‌تر بودند.

وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْويٰ

و شهر زير و رو شده را ساقط كرد.

فَغَشَّاها ما غَشَّيٰ

پوشانيد به آن عذابى را كه پوشانيد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ

پس در كدام يك از نعمتهاى خدايت شك مى‌كنى.

هٰذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُوليٰ

اين قرآن انذار كننده‌ايست از انذار كنندگان اولى.

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ

نزديك شونده (قيامت) نزديك شد.

لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ

جز خدا كسى را زايل كننده عذاب آن نيست.

أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ

آيا از اين حديث تعجب مى‌كنيد؟!

وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ

و مى‌خنديد و گريه نمى‌كنيد؟!

وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ

و شما از آن غافلانيد؟!

فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا

سجده كنيد خدا را و عبادت كنيد او را

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قيامت نزديك شد و ماه بشكافت:

وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ

اگر هر معجزه‌اى ببينند گويند جادوى دائم است.

وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ

پيامبر و معجزه او را تكذيب كردند (ولى) هر كار (در وقت خود) ثابت مى‌شود (و جاى خود را مى‌گيرد).

وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فِيهِ مُزْدَجَرٌ

از اخبار گذشتگان براى آنها آمد، آنچه در آن منع از گناه هست.

حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ

قرآن حكمت كاملى است ليكن انذارها فائده نمى‌دهد.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِليٰ شَيْءٍ نُكُرٍ

پس، از آنها روى بگردان، يا دآر روزى را كه خواننده به چيز هولناكى مى‌خواند.

خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ

از قبرها خارج مى‌شوند گويى ملخهاى پراكنده‌اند، حال آنكه سر بزير و ذليلند.

مُهْطِعِينَ إِلَي الدَّاعِ يَقُولُ الْكافِرُونَ هٰذا يَوْمٌ عَسِرٌ

به طرف ندا كننده شتابانند، كافران گويند: اين روز سختى است.

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ

پيش از اهل مكه قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند بنده ما را تكذيب كرده و گفتند ديوانه مسلوب العقل است.

فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ

خدايش را خواند كه من مغلوبم ياريم فرما.

فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ

درهاى آسمان را با آبى شديد باز كرديم.

وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَي الْماءُ عَليٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ

زمين را چشمه‌ها شكافتيم، آب آسمان و زمين بر فرمانى معين به هم آميخت.

وَ حَمَلْناهُ عَليٰ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ

نوح را بر كشتى كه از تخته‌ها و ميخها بود حمل كرديم.

تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ

زير حفاظت ما حركت مى‌كرد، پاداشى بود به نوح كه نبوتش انكار شده بود.

وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

اين قضيه را نشانه‌اى گذاشتيم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟!

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پندگيرى آسان كرديم آيا پندگيرنده‌اى هست؟!

كَذَّبَتْ عادٌ فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

قوم عاد پيامبر را تكذيب كرد، عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ

ما بر آنها بادى سوزان در روز نحس پيوسته فرستاديم.

تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ

مردم را از جا مى‌كند، گويى آنها تنه‌هاى كنده شده درخت خرما بودند.

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس عذاب و انذار من چگونه بود؟

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم، آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ

قوم ثمود پيامبران را انكار كردند.

فَقالُوا أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

گفتند: آيا به يك نفر مانند خويش، اطاعت كنيم ما در آن صورت در گمراهى و ديوانگى هستيم.

أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ

آيا از ميان ما، وحى فقط بر او نازل شده، بلكه او دروغگوى متكبر است.

سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ

فردا مى‌دانند دروغگوى متكبر كدام است؟

إِنَّا مُرْسِلُوا النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ

ما ناقه را براى امتحان آنها خواهيم فرستاد منتظر آنها باش و بر اذيتشان صبر كن.

وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ

به آنها خبر بده كه آب ميان آنها و ناقه مقسوم و هر حصه حاضر شده است.

فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطيٰ فَعَقَرَ

آنها رفيق خويش را ندا كردند، او قبول كرد و ناقه را كشت.

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ

ما بر آنها صيحه‌اى فرستاديم، مانند چوب حظيره ساز شدند.

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ

قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند.

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ

ما بر آنها طوفان سنگبار فرستاديم، مگر آل لوط كه آنها را در وقت سحر نجات داديم.

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ

به جهت نعمت از جانب ما، شاكر را اينطور جزا مى‌دهيم.

وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ

لوط آنها را از عذاب ما انذار كرد، ولى در انذار شك كردند.

وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

از او، ميهمانانش را براى كامگيرى خواستند چشمشان را محو كرديم، بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ

وقت صبح عذاب حتمى آنها را گرفت.

فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

پس بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ

به آل فرعون انذار ما آمد.

كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ

آيات ما را تكذيب كردند، آنها را گرفتيم، گرفتن غالب توانا.

أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ

آيا كفار شما از آنها بهتر است؟ يا شما در كتابهاى گذشته برائتى داريد؟

أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ

يا مى‌گويند ما متحديم و يارى كننده يكديگر.

سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ

به زودى جمعشان منهزم شده و فرار مى‌كنند.

بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهيٰ وَ أَمَرُّ

بلكه قيامت وعده آنهاست، قيامت پر وحشت‌تر و تلختر است.

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

گناهكاران در ضلالت و آتشها هستند.

يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَليٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ

روزى كه در آتش بر صورت خويش كشيده مى‌شوند بچشيد عذاب سقر را.

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

ما هر چيز را باندازه آفريده‌ايم.

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

فرمان ما نيست مگر يكى مانند اشاره چشم.

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

امثال آنها را قبلا هلاك كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

هر چه كرده‌اند در نامه‌هاى عمل هست.

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

هر كوچك و بزرگ نوشته شده است.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

متقيان در بهشتها و نهرها هستند.

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در مجلس صدقى نزد خداى توانا.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمٰنُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ او خداى رحمان است.

عَلَّمَ الْقُرْآنَ

كه قرآن را به رسولش تعليم كرد.

خَلَقَ الْإِنْسانَ

انسان را آفريد.

عَلَّمَهُ الْبَيانَ

به او سخن گفتن آموخت.

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ

خورشيد و ماه با حساب خدايى در حركتند.

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ

علف و درخت به اراده خدا خاضع مى‌باشند.

وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ

آسمان را بالا برد و تعادل برقرار كرد.

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ

كه در ميزان طغيان نكنيد.

وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ

توزين را با عدالت بپا داريد و از ترازو كم نكنيد.

وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ

خدا زمين را براى مردم نهاد.

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ

در آن ميوه هست و خرما كه داراى غلافهاست.

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ

و دانه برگدار و گل.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ

اى انس و جن انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال، آفريد.

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ

و جن را از شعله خالص از آتش خلق كرد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ

پروردگار دو مشرق و دو مغرب است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ

دو دريا را فرستاد كه ملاقات مى‌كنند.

بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ

ميان آن دو حائلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ

از آن دو مرواريد و مرجان خارج مى‌شود.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد!

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ

براى خداست نهرهاى جارى شونده كه در دريا به وجود آمده و مانند مرزها (آشكار) هستند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ

هر كه در زمين هست فانى شونده است.

وَ يَبْقيٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

فقط ذات پروردگارت مى‌ماند كه صاحب عظمت و تكريم است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ

از او مى‌خواهد هر كه در آسمانها و زمين هست خدا هر روز در كارى است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ

حتما براى حساب شما فارغ مى‌شويم اى دو ارزشمند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ

اى جماعت جن و انس اگر مى‌توانيد از اطراف آسمانها و زمين خارج شويد خارج شويد نمى‌توانيد خارج شويد مگر با قدرتى.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ

بر شما شعله‌اى از آتش و دود فرستاده مى‌شود، كمك همديگر را نتوانيد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ

چون آسمان شكافته شود و همچون چرم سرخ گلگون گردد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ

آن روز از گناهش سؤال نمى‌شود نه انسى و نه جنى.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ

شناخته مى‌شود گناهكاران با علامتشان و گرفته مى‌شود با موهاى پيشانى و قدمها.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ

اين آن جهنم است كه مجرمان انكارش مى‌كنند.

يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ

ميان آن و ميان آب جوشان حركت مى‌كنند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ

هر كه از مقام پروردگارش بترسد او را دو بهشت هست.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

ذَواتا أَفْنانٍ

داراى انواعى از نعمتها هستند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد.

فِيهِما عَيْنانِ تَجْرِيانِ

در آن دو بهشت دو چشمه جارى هست.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِما مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ

در آن دو از هر ميوه دو نوع هست.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خويش را تكذيب مى‌كنيد!

مُتَّكِئِينَ عَليٰ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَي الْجَنَّتَيْنِ دانٍ

نشستگانند بر بساطهايى كه جوف آنها از حرير ضخيم است و ميوه دو بهشت به آنها نزديك است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ

در آن بساطها زنان شوهر دوستى هستند كه انس و جنى قبل از شوهران به آنها نزديكى نكرده است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ

گويى آنها ياقوت و مرجان هستند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ

آيا جزاى احسان جز احسان است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ

و كمتر از آن دو، دو بهشت است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

مُدْهامَّتانِ

دو بهشت سر سبز مى‌باشند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از آلاء خدايتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِما عَيْنانِ نَضَّاخَتانِ

در آن دو دو چشمه هست فواره‌كنان.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِما فاكِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ

در آن دو ميوه‌اى و نخلى و انارى هست.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ

در آنها زنان خوش خلق و خوبروى هست.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ

زنان سيمين تن كه در خيمه‌ها محفوظند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ

ازاله بكارت نكرده از آنها پيش از شوهران، انس و جنى.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

مُتَّكِئِينَ عَليٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ

تكيه مى‌كنند بر بساطها و بالشهايى نيكو.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

تَبارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

دائم الخير است نام پروردگار صاحب عظمت و انعام.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ چون قيامت واقع شود (مؤمنان به نجات رسند).

لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ

براى وقوع آن دروغى نيست.

خافِضَةٌ رافِعَةٌ

پائين آورنده و بالا برنده است.

إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا

وقتى كه زمين به شدت بلرزد.

وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا

و كوه‌ها به شدت كوبيده شوند.

فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا

و غبار پراكنده گردند.

وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً

شما (در آن روز) سه دسته خواهيد بود.

فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

پس اهل بركت، چيست اهل بركت؟!

وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ

و اهل شومى، چيست اهل شومى؟

وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

و پيشى گرفتگان، آنها هستند پيشى گرفتگان.

أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ

آنها هستند مقربون درگاه حق.

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

آنها در جنات پر نعمتند.

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ قَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و كمى از آخرين.

عَليٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ

آنها بر سريرهايى به هم چسبيده‌اند.

مُتَّكِئِينَ عَلَيْها مُتَقابِلِينَ

نشسته‌اند بر تخت‌ها رو در رو.

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ

غلامان جاودان بر آنها مى‌گردند.

بِأَكْوابٍ وَ أَبارِيقَ وَ كَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

با جامها و اباريقى و شرابى از چشمه‌اى جارى.

لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ

از آن شراب به سر درد نمى‌افتند و مست نمى‌شوند.

وَ فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و با ميوه‌اى از آنچه اختيار مى‌كنند.

وَ لَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و با گوشت پرنده از آنچه ميل مى‌كنند.

وَ حُورٌ عِينٌ

و آنها راست زنان سيمين تن و درشت چشم.

كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ

مانند مرواريد در صدف.

جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

پاداش است به آنچه در دنيا مى‌كردند.

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً

در بهشت سخن بيهوده و نسبت گناه دادن نمى‌شنوند.

إِلَّا قِيلاً سَلاماً سَلاماً

مگر سخنى كه سلام بعد از سلام است.

وَ أَصْحابُ الْيَمِينِ ما أَصْحابُ الْيَمِينِ

اصحاب دست راست، چيست اصحاب دست راست؟

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ

در كنار سدرى بى‌خار هستند.

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ

و درخت موزى كه ميوه‌هايش متراكم است‌

وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ

و در سايه‌اى ممتد

وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ

و در كنار آبى ريزان.

وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ

و ميوه‌اى زياد.

لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ

كه نه تمام شدنى است و نه منع شدنى.

وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ

و آنها راست زنانى والا مقام.

إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً

كه ما آنها را به طرز مخصوصى آفريده‌ايم.

فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً

آنها را همه باكره قرار داده‌ايم.

عُرُباً أَتْراباً

عاشقند به همسران و همسالند.

لِأَصْحابِ الْيَمِينِ

اينها براى اصحاب يمين است.

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و جماعت زيادى از آخرين.

وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ

و اصحاب شمال، چيست اصحاب شمال.

فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ

در حرارت و آب جوشانند.

وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ

و در سايه‌اى از دود شديد.

لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ

كه نه خنك است و نه گوارا.

إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِينَ

آنها پيش از اين اهل طغيان بودند.

وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلَي الْحِنْثِ الْعَظِيمِ

و بر گناه بزرگ اصرار مى‌ورزيدند.

وَ كانُوا يَقُولُونَ أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

و مى‌گفتند: وقتى كه بميريم و خاك و استخوانها گرديم، آيا مبعوث شدگانيم.

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

آيا پدران گذشته ما نيز؟

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ

بگو اولين و آخرين.

لَمَجْمُوعُونَ إِليٰ مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

جمع شدگانند تا وقت روز معلوم.

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان و تكذيب كنندگان.

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ

يقينا خواهيد خورد از درختى از زقوم.

فَمالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ

پر كننده‌ايد از آن شكمهاى خود را.

فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ

نوشنده‌ايد بر آن از آب جوشان.

فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ

نوشنده‌ايد مانند شترهاى عطشان.

هٰذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ

اين است پذيرايى آنها در روز جزا.

نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ

ما شما را خلق كرده‌ايم چرا بعث را تصديق نمى‌كنيد؟!

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تُمْنُونَ

آيا مى‌بينيد «منى» را كه دفع مى‌كنيد؟!

أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ

آيا شما انسان را (از آن) خلق مى‌كنيد يا مائيم خالق؟

نَحْنُ قَدَّرْنا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

ما ميان شما مرگ را مقدر كرده‌ايم (در اين تقدير) عاجز نبوده‌ايم.

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَكُمْ وَ نُنْشِئَكُمْ فِي ما لا تَعْلَمُونَ

بر اين اساس كه امثال شما را در جاى شما بياوريم و شما را در خلقتى كه نمى‌دانيد خلق كنيم.

وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُوليٰ فَلَوْلا تَذَكَّرُونَ

خلقت اول را دانسته‌ايد چرا خلقت دوم را يادآور نمى‌شويد؟!

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تَحْرُثُونَ

آيا مى‌بينيد آنچه را كه مى‌كاريد؟

أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ

آيا شما آن را مى‌رويانيد يا مائيم روياننده.

لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْناهُ حُطاماً فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را خشك مى‌گردانديم آن وقت تعجب مى‌كرديد.

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ

(و مى‌گفتند) كه ما غرامت زده‌ايم.

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

بلكه از رزق محروميم.

أَ فَرَأَيْتُمُ الْماءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ

آيا مى‌بينيد آبى را كه مى‌آشاميد؟

أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ

آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد؟ يا مائيم نازل كنندگان؟

لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ أُجاجاً فَلَوْلا تَشْكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را شور قرار مى‌داديم چرا شكر نمى‌كنيد؟!

أَ فَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ

آيا مى‌بينيد آتشى را كه مى‌افروزيد؟

أَ أَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَها أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ

آيا چوب آن را شما رويانده‌ايد يا مائيم به وجود آورندگان.

نَحْنُ جَعَلْناها تَذْكِرَةً وَ مَتاعاً لِلْمُقْوِينَ

ما آن را يادآورى قيامت و متاعى براى اهل احتياج قرار داده‌ايم.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تسبيح كن با استعانت نام پروردگار بزرگت.

فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ

پس قسم به جايگاه ستارگان.

وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ

اگر بدانيد آن قسم بزرگى است.

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ

آن، قرآن گرانقدرى است.

فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ

در كتابى است محفوظ از خطا و تغيير.

لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ

دست نمى‌زند به آن مگر پاك شدگان.

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

نازل شده است از جانب رب العالمين.

أَ فَبِهٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ

آيا شما به اين قرآن بى‌اعتنائيد؟!

وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ

و روزيتان را تكذيب قرار مى‌دهيد؟!

فَلَوْلا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ

پس چون روح به گلو رسد.

وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ

شما در آن موقع تماشا مى‌كنيد.

وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَ لٰكِنْ لا تُبْصِرُونَ

ما به او از شما نزديكتريم ليكن نمى‌بينيد.

فَلَوْلا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر مجازات شوندگان نيستيد؟

تَرْجِعُونَها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

بر نمى‌گردانيد روح را اگر راستگويانيد؟

فَأَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ

پس اگر (محتضر) از مقربين باشد.

فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ

او راست يك نوع راحتى و روزى، و بهشت پر نعمت.

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

و اگر از اصحاب يمين باشد.

فَسَلامٌ لَكَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

سلام بر تو از اصحاب يمين.

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ

و اما اگر از تكذيب كنندگان و گمراهان باشد.

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ

او راست نازل شده‌اى از آبى جوشان.

وَ تَصْلِيَةُ جَحِيمٍ

و انداختن به جحيم.

إِنَّ هٰذا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ

اين سخن همان يقين بى ترديد است.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تنزيه كن اسم پروردگار بزرگت را.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ تسبيح مى‌كند خدا را آنچه در آسمانها و زمين هست و او غالب و حكيم است.

لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

حكومت آسمانها و زمين خاص اوست حيات مى‌دهد و حيات مى‌گيرد، و او بر هر چيز تواناست.

هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

اول و آخر و آشكار و نهان فقط اوست و او به هر شى‌ء داناست.

هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَويٰ عَلَي الْعَرْشِ يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فِيها وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَما كُنْتُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

اوست كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر تدبير پرداخت و آنچه از زمين بيرون مى‌آيد و آنچه از آسمان نازل مى‌شود و آنچه در آسمان بالا مى‌رود او با شماست در هر جا كه باشيد، خدا آنچه مى‌كنيد مى‌بيند.

لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَي اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ

حكومت آسمانها و زمين مخصوص اوست و همه كارها به خدا بر مى‌گردد.

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

شب را در جاى روز و روز را در جاى شب داخل مى‌كند و او به آنچه در سينه‌هاست داناست.

آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ

ايمان آريد به خدا و رسولش، و انفاق كنيد از آنچه شما را در آن جانشين گردانيد، آنان كه از شما ايمان آورده و انفاق كنند، آنها راست پاداش بزرگ.

وَ ما لَكُمْ لا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَ قَدْ أَخَذَ مِيثاقَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ

شما را چه شده كه به خدا ايمان نمى‌آوريد، با آنكه پيامبر، شما را مى‌خواند كه به پروردگار خويش ايمان بياوريد، حقا كه از شما پيمان گرفته اگر مؤمن باشيد.

هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَليٰ عَبْدِهِ آياتٍ بَيِّناتٍ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ وَ إِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ

اوست كه بر بنده‌اش آيات بينات نازل مى‌كند، تا شما را از تاريكيها به طرف نور خارج كند، خدا به شما رءوف و مهربان است.

وَ ما لَكُمْ أَلَّا تُنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا يَسْتَوِي مِنْكُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ أُولئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِينَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا وَ كُلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنيٰ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

چه شده شما را؟ كه انفاق نكنيد در راه خدا، با آنكه ميراث آسمانها و زمين خاص خداست، برابر نيست از شما آنكه پيش از فتح مكه اتفاق و جهاد كند آنها درجه‌شان بزرگتر است از كسانى كه بعد از فتح انفاق و جنگ كرده باشند خدا به همه وعده نيكو داده، خدا به آنچه مى‌كنيد داناست.

مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ

كيست كه به خدا قرض نيكو بدهد، تا اجر او را مضاعف گرداند، و او راست اجرى خوشايند.

يَوْمَ تَرَي الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ يَسْعيٰ نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ بُشْراكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها ذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

روزى مى‌بينى مردان و زنان مؤمن را كه نورشان در پيشاپيش و در طرف راستشان شتابان است، مژده شما امروز بهشتهايى است كه از زير آنها نهرها روان است.

يَوْمَ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُوراً فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بابٌ باطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَ ظاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذابُ

در آن پيوسته‌ايد. آنست نجات بزرگ ياد آر روزى را كه مردان و زنان منافق، باهل ايمان گويند: در رفتن به ما مهلت دهيد تا از نورتان بهره گيريم گفته مى‌شود: به پشتتان برگرديد، نور ديگرى بجوئيد، ميان آنها ديوارى زده مى‌شود كه آن ديوار درى دارد.

يُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ قالُوا بَليٰ وَ لٰكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمانِيُّ حَتَّي جاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ

باطنش رحمت و ظاهرش از طرف آن عذاب هست فرياد كشند: آيا ما با شما نبوده‌ايم؟! گويند: آرى ولى شما خود را به فتنه انداختيد و منتظر مانديد و در شك شديد و آرزوهاى دروغين مغرورتان كرد تا امر خدا آمد، و شيطان شما را به خدا جرى نمود.

فَالْيَوْمَ لا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَ لا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْواكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلاكُمْ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

پس امروز نه از شما عوضى گرفته مى‌شود و نه از كفار، جايگاه شما آتش است آن سرپرست شما و بد جايگاه است.

أَ لَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَ لا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلُ فَطالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

آيا نرسيد به آنان كه ايمان آورده‌اند قلبشان با ذكر خدا و با آنچه از حق نازل كرده، نرم شود؟! و نباشند مانند كسانى كه به آنها كتاب داده شد، مدت بر ايشان طولانى گشت تا قلوبشان سخت گرديد و بسيارى از آنها از دين خارج شدگان بودند.

اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ

بدانيد كه خدا زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند، آيات را بر شما آشكار كرديم تا بفهميد.

إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ

مردان انفاق كننده و زنان انفاق كننده و آنان كه به خدا قرض نيكو داده‌اند، اجر بر آنها مضاعف مى‌شود و آنها راست پاداش خوشايند.

وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَحِيمِ

كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده‌اند آنها در نزد خدا به منزله صديقين و شهدا هستند آنها راست اجر و نور صديقين، و كسانى كه كافر شده و آيات ما را تكذيب كرده‌اند آنها اهل آتشند.

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطاماً وَ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ شَدِيدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُورِ

بدانيد: زندگى دنيا فقط بازيچه، مشغوليت، زيور، افتخار، افزون طلبى در مال و اولاد است. مانند بارانى كه روئيدنى آن زارعان را به تعجب واداشته سپس مى‌خشكد، آن را زرد مى‌بينى، در آخرت عذاب شديد و آمرزش از جانب خدا و رضوان او هست، نيست زندگى دنيا مگر متاع فريب دادن.

سابِقُوا إِليٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ ذٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ

پيشى گيريد به سوى آمرزش از خدا و به سوى بهشتى كه وسعت آن مانند آسمان و زمين است، آماده شده براى كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده‌اند اين فضل خداست، به هر كه خواهد مى‌دهد خدا صاحب فضل بزرگ است.

ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها إِنَّ ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيرٌ

به شما هيچ بلائى در اموال و وجودتان نمى‌رسد مگر آنكه، در كتابى نوشته شده، پيش از آنكه آن را به وجود آوريم، آن بر خدا آسان است.

لِكَيْلا تَأْسَوْا عَليٰ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ

تا بر آنچه از شما فوت شده غصه نخوريد و به سبب آنچه به شما داده متكبر نباشيد خدا هيچ متكبر و ناز فروش را دوست ندارد.

الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ مَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ

آنان كه خود بخل ورزيده، ديگران را نيز به بخل و اميدوارند، هر كه از انفاق اعراض كند خدا اوست بى‌نياز پسنديده.

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ

هر آينه به تحقيق پيامبران خويش را با معجزات فرستاديم، و با آنها كتاب و ميزان نازل كرديم تا مردم با عدالت زندگى كنند، آهن را نازل نموديم در آن خوف شديد و منافعى براى مردم هست و تا خدا معلوم كند كسى را كه خدا و رسولانش را در غيب يارى مى‌كند، خدا توانا و غالب است.

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِيمَ وَ جَعَلْنا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

هر آينه به تحقيق نوح و ابراهيم را فرستاديم و در نسل آنها نبوت و شريعت را قرار داديم بعضى از آنها هدايت يافته و بسيارى از آنها از دين خارج شدگانند.

ثُمَّ قَفَّيْنا عَليٰ آثارِهِمْ بِرُسُلِنا وَ قَفَّيْنا بِعِيسَي ابْنِ مَرْيَمَ وَ آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ وَ جَعَلْنا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً وَ رَهْبانِيَّةً ابْتَدَعُوها ما كَتَبْناها عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغاءَ رِضْوانِ اللَّهِ فَما رَعَوْها حَقَّ رِعايَتِها فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

سپس بر طريقه آنها پيامبران خويش را پى در پى كرديم و عيسى بن مريم را در پى آنها آورديم و به او انجيل داديم و در قلوب پيروان او رقت، و رحمت قرار داديم، و رهبانيتى از خود ساختند ما بر آنها آن را ننوشته بوديم ليكن براى طلب رضاى خدا آن را ساختند، ولى آن را لائق به شأن مراعات نكردند، به اهل ايمان از آنها اجرشان را داديم و بسيارى از آنها فاسقند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بترسيد از خدا و به رسولش ايمان بياوريد تا دو بهره رحمت خويش به شما بدهد و براى شما نورى قرار دهد كه با آنها زندگى كنيد و شما را به بخشايد ...