قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

گفت پس چيست كار شما اى فرستادگان

قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ

گفتند همانا فرستاده شديم بسوى گروهى گنهكاران

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ

تا بفرستيم بر ايشان سنگى از گل

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ

نشان‌زده نزد پروردگار تو براى فزونى‌خواهان

فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

پس برون آورديم هر كه را در آن بود از مؤمنان

فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ

پس نيافتيم در آن جز خانه‌اى از اسلام‌آرندگان

وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ

و بجا گذاشتيم در آن نشانه‌اى براى آنان كه ترسند از عذاب دردناك

وَ فِي مُوسيٰ إِذْ أَرْسَلْناهُ إِليٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

و در موسى گاهى كه فرستاديمش بسوى فرعون با فرمانروايى آشكار

فَتَوَلَّيٰ بِرُكْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

پس برتافت روى (يا پشت) خود را و گفت جادوگرى است يا ديوانه

فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ

پس گرفتيم او و لشكرهايش را پس بيفكنديمشان به دريا و او بود نكوهيده

وَ فِي عادٍ إِذْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ

و در عاد هنگامى كه فرستاديم بر ايشان باد را نازا

ما تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ

نمى‌گذارد چيزى را كه مى‌گذشت بر آن جز مى‌گردانيدش مانند خاكى پوسيده

وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّي حِينٍ

و در ثمود گاهى كه گفته شد بديشان بهره‌مند باشيد تا هنگامى

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ

پس سركشيدند از فرمان پروردگار خويش پس بگرفتشان صاعقه و بودند نگرانان

فَمَا اسْتَطاعُوا مِنْ قِيامٍ وَ ما كانُوا مُنْتَصِرِينَ

پس نيارستند ايستادن را و نبودند يارى‌جويان

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ

و قوم نوح را از پيش كه بودند ايشان قومى نافرمانان

وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را بنياد نهاديم به نيرويى و همانا مائيم فراخى‌دهندگان

وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ

و زمين را گسترانيديم پس چه خوبند گسترانندگان

وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيزى آفريديم دو جفت شايد يادآور شويد

فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

پس بگريزيد بسوى خدا كه منم براى شما از او ترساننده آشكار

وَ لا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

و قرار ندهيد با خدا خدايى ديگر همانا منم براى شما از او ترساننده آشكار

كَذٰلِكَ ما أَتَي الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

بدينسان نيامد آنان را كه پيش از ايشان بودند فرستاده‌اى جز آنكه گفتند جادوگرى است يا ديوانه

أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

آيا اندرز دادند يكديگر را بدان بلكه ايشانند گروهى گردنكشان

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما أَنْتَ بِمَلُومٍ

پس روى برتاب از ايشان كه نيستى تو نكوهيده

وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْريٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ

و يادآورى كن كه يادآورى سود دهد به مؤمنان

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

و نه آفريدم پرى و آدمى را مگر تا پرستشم كنند

ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ

نخواهم از آنان روزيى و نخواهم كه مرا خورانند

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ

همانا خدا است روزى‌دهنده تواناى نيرومند

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلا يَسْتَعْجِلُونِ

هرآينه آنان را كه ستم كردند بهره‌اى است مانند بهره يارانشان پس شتاب نجويند از من

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

پس واى از براى آنان كه كفر ورزيدند از روز ايشان كه وعده داده شوند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الطُّورِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به طور

وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ

و نامه نوشته

فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ

در پوستى گسترده

وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ

و خانه آبادان

وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ

و پوش افراشته

وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ

و درياى آكنده

إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ

همانا عذاب پروردگار تو است فرودآينده

ما لَهُ مِنْ دافِعٍ

نيستش دوركننده

يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً

روزى كه خزد آسمان خزيدنى

وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً

و روان شوند كوه‌ها روان شدنى

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

پس واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ

آنان كه در سرگرميى بازى كنند

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِليٰ نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى كه رانده شوند بسوى آتش دوزخ راندنى

هذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ

اين است آن آتش كه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

أَ فَسِحْرٌ هٰذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ

پس آيا جادويى است اين يا شما نمى‌بينيد

اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

بچشيدش كه شكيبا شويد يا ناشكيبا يكسان است بر شما جز اين نيست كه پاداش داده مى‌شويد آنچه را بوديد مى‌كرديد

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ

همانا پرهيزكارانند در باغها و نعمتها

فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ

برخوردارند از آنچه دادشان پروردگارشان و بازداشت ايشان را پروردگارشان از عذاب دوزخ

كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

بخوريد و بياشاميد گوارا بدانچه بوديد مى‌كرديد

مُتَّكِئِينَ عَليٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ

تكيه كنند بر تختهايى به صف‌آورده و همسر گردانيديمشان با حور عين (سفيد پوستان چشم درشت)

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ

و آنان كه ايمان آوردند و پيروى كردند ايشان را فرزندانشان به ايمان پيوستيم بديشان فرزندانشان را و نكاستيمشان از كردارشان چيزى هر مردى است بدانچه فراهم آورده است گروگان

وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و كمك كرديمشان به ميوه و گوشتى از آنچه هوس كنند

يَتَنازَعُونَ فِيها كَأْساً لا لَغْوٌ فِيها وَ لا تَأْثِيمٌ

بربايند از همديگر جامى را (يا بستيزند با هم در جامى) كه نه هرزه است در آن و نه گناه‌آورى

وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ

و گردش كنند بر ايشان پسرانى گوئيا آنانند مرواريدى پوشيده

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ

گفتند همانا ما بوديم پيش از اين در خاندان خويش هراسان

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ

پس منت نهاد خدا بر ما و نگهداشت ما را از عذاب نفوذكننده

إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ

كه ما بوديم از پيش مى‌خوانديمش همانا او است نكوكار مهربان

فَذَكِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ

پس يادآورى كن كه نيستى تو قسم به نعمت پروردگارت پيش‌گويى و نه ديوانه

أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ

يا گويند شاعرى است كه چشم به راهيم بدو گردش روزگار را (يا پيش‌آمدهاى مرگ)

قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ

بگو چشم به راه باشيد كه منم با شما از چشم به راهان

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهٰذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

يا دستورشان دهد خردهاشان بدين بلكه ايشانند گروهى گردنكش

أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُؤْمِنُونَ

يا گويند پرداختش (پرداخت اين سخن را) بلكه ايمان نيارند

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِينَ

پس بيارند داستانى همانندش اگر هستند راستگويان

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخالِقُونَ

يا آفريده شدند بى چيزى يا ايشانند آفرينندگان

أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بَلْ لا يُوقِنُونَ

يا آفريدند آسمانها و زمين را بلكه ايشان يقين ندارند

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ

يا نزد ايشان است گنجهاى پروردگار تو يا ايشانند فرمانفرمايان (فرمانروايان)

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

يا آنان را است نردبانى كه بشنوند بر آن پس بيارد شنونده ايشان به فرمانروايى آشكار

أَمْ لَهُ الْبَناتُ وَ لَكُمُ الْبَنُونَ

يا او را است دختران و شما را است پسران

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

يا پرسيشان پاداشى پس ايشانند از هزينه سنگين‌باران

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

يا نزد ايشان است ناپيدا پس ايشان مى‌نويسند

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ

يا خواهند نيرنگى را پس آنان كه كفر ورزيدند ايشانند فريب‌دادگان

أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ

يا ايشان را است خدايى بجز خدا منزه است خدا از آنچه شرك مى‌ورزند

وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ

و اگر بينند پاره‌اى را از آسمان فرودآينده گويند ابرى است انبوه

فَذَرْهُمْ حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ

پس بگذارشان تا برسند به روزشان كه در آن به صاعقه سوزند

يَوْمَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ

روزى كه بى‌نياز نگرداند از ايشان نيرنگشان چيزى را و نه يارى شوند

وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذٰلِكَ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ

و همانا آنان را كه ستم كردند عذابى است نارسيده بدان (نزديك بدان) و ليكن بيشترشان نمى‌دانند

وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

و شكيبا شو براى فرمان پروردگار خويش كه تويى پيش چشم ما و تسبيح گوى به سپاس پروردگارت گاهى كه برخيزى

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ

و از شب پس تسبيح گويش و پشت سر ستارگان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّجْمِ إِذا هَويٰ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به ستاره گاهى كه فرود آيد

ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَويٰ

نه گمراه شد يار شما و نه گم گشت

وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَويٰ

و نه سخن گويد از روى هوس

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحيٰ

نيست آن جز سروشى كه وحى شود

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُويٰ

بياموختش كسى كه سخت‌نيروها است

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَويٰ

نيرومندى پس استوار شد

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْليٰ

و او است بر افق فراتر

ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّيٰ

سپس نزديك شد پس فرود آمد

فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنيٰ

تا شد اندازه پهناى دو كمان يا نزديكتر

فَأَوْحيٰ إِليٰ عَبْدِهِ ما أَوْحيٰ

پس وحى فرستاد بسوى بنده خويش آنچه وحى فرستاد

ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأيٰ

دروغ نگفت دل آنچه را ديد

أَ فَتُمارُونَهُ عَليٰ ما يَري

آيا ستيزه كنيد با او بر آنچه مى‌بيند

وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْريٰ

و هر آينه ديد او را بارى ديگر

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهيٰ

نزد درخت سدرة المنتهى

عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْويٰ

كه نزد آن است بهشت جايگاه

إِذْ يَغْشَي السِّدْرَةَ ما يَغْشيٰ

گاهى كه پوشانيد سدره را آنچه پوشانيد

ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغيٰ

نلغزيد ديده و نه سركشى كرد

لَقَدْ رَأيٰ مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْريٰ

همانا ديد از آيتهاى پروردگار خويش بزرگتر را

أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّي

آيا ديديد شما لات و عزى

وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْريٰ

و مناة سيمين ديگر را

أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثيٰ

آيا شما را است نرينه و او را است مادينه

تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزيٰ

اين است آن هنگام بخش‌كردنى ناهنجار

إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَي الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُديٰ

نيست آن مگر نامهايى كه ناميديد آنها را شما و پدران شما نفرستاده است خدا بدانها فرمانروائيى پيروى نكنند جز گمان را و آنچه هوس كند دلها و هر آينه بيامدشان از پروردگارشان راهنما

أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّيٰ

يا انسان را است آنچه آرزو كند

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُوليٰ

پس خدا را است انجام و آغاز

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضيٰ

و بسا فرشتگانى در آسمانها كه بى‌نياز نگرداند شفاعتشان چيزى را مگر پس از آنكه دستور دهد خدا به هر كه خواهد و خوشنود شود

إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثيٰ

همانا آنان كه ايمان نيارند به آخرت نامند فرشتگان را به نام (ناميدن) ماده

وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً

نيستشان بدان دانشى پيروى نكنند جز گمان را و همانا گمان بى‌نياز نگرداند از حق چيزى را

فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّيٰ عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا

پس روى برتاب از آنكه روى گردانيد از ياد ما و نخواست جز زندگانى دنيا

ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَديٰ

اين است اندازه رسيدنشان به دانش همانا پروردگار تو داناتر است بدانكه گم شود از راهش و او است داناتر بدانكه راه يافت

وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَساءُوا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَي

و خدا را است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا پاداش دهد آنان را كه بد كردند بدانچه كردند و پاداش دهد آنان را كه نكو كردند به نكويى

الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقيٰ

آنان كه دورى گزينند گناهان بزرگ را و ناشايسته‌ها را (پرده‌دريها را) جز انديشه گناه (يا گناه خرد) همانا پروردگار تو پهناور است آمرزش او و او داناتر است به شما گاهى كه پديد آورد شما را از زمين و گاهى كه شما نهان بوديد در شكمهاى مادران خويش پس خويشتن را نستائيد (پاك نشمريد) او است داناتر بدانكه پرهيز كرد

أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّيٰ

آيا ديدى آن را كه روى برتافت

وَ أَعْطيٰ قَلِيلاً وَ أَكْديٰ

و بخشيد اندكى و خوددارى كرد

أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَريٰ

آيا نزد او است علم ناپيدا پس او مى‌بيند

أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسيٰ

يا آگهى داده نشد بدانچه در نامه‌هاى موسى است

وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّي

و ابراهيم كه وفا كردار است

أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ

كه برندارد هيچ گنهبارى بار دگرى را

وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعيٰ

و آنكه نيست انسان را جز آنچه بكوشد (يا بدود)

وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُريٰ

و آنكه كوشش او زود است ديده شود

ثُمَّ يُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفيٰ

پس پاداش داده شودش پاداش رساتر

وَ أَنَّ إِليٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهيٰ

و آنكه بسوى پروردگار تو است پايان

وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكيٰ

و آنكه او است كه بخندانيد و بگريانيد

وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحْيا

و آنكه او است كه ميرانيد و زنده ساخت

وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

و آنكه او آفريد دو جفت را نر و ماده

مِنْ نُطْفَةٍ إِذا تُمْنيٰ

از چكه آبى گاهى كه ريخته گردد

وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْريٰ

و آنكه بر او است پديدآوردن ديگر

وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنيٰ وَ أَقْنيٰ

و آنكه او بى‌نياز كرد و نگاه داشت

وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْريٰ

و آنكه او است پروردگار شعرى (ستاره است)

وَ أَنَّهُ أَهْلَكَ عاداً الْأُوليٰ

و آنكه او نابود ساخت عاد نخستين را

وَ ثَمُودَ فَما أَبْقيٰ

و ثمود را بجاى نگذارد

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغيٰ

و قوم نوح را از پيش كه ايشان بودند ستمگرتر و سركش‌تر

وَ الْمُؤْتَفِكَةَ أَهْويٰ

و باژگون‌شدگان را فرود آورد

فَغَشَّاها ما غَشَّيٰ

پس پوشانيدش آنچه پوشانيد

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَماريٰ

پس به كدام نعمتهاى پروردگار خويش مى‌ستيزى

هٰذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُوليٰ

اين است بيم‌دهنده از بيم‌دهندگان پيشين

أَزِفَتِ الْآزِفَةُ

نزديك گشت نزديك شونده

لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ

نيستش جز خدا گشاينده

أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ

آيا از اين داستان شگفت مانيد

وَ تَضْحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ

و خنديد و نگرييد

وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ

و شمائيد ناآگهان

فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا

پس سجده كنيد براى خدا و ستايش كنيد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ نزديك شد ساعت و بشكافت ماه

وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ

و اگر بينند آيتى روى برتابند و گويند جادويى است گذران (يا نيرومند)

وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ

و تكذيب كردند و پيروى كردند هوسهاى خويش را و هر كارى است پايدار (جايگزين)

وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فِيهِ مُزْدَجَرٌ

و هر آينه بيامدشان از داستانها آنچه در آن است بازداشتى

حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ

حكمتى است رسا پس بى‌نياز نكنند ترسانندگان

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِليٰ شَيْءٍ نُكُرٍ

پس روى برتاب از ايشان روزى كه خواند خواننده به چيزى ناپسند

خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ

سرافكنده است ديدگانشان برون آيند از گورها گوئيا آنانند ملخهاى پراكنده

مُهْطِعِينَ إِلَي الدَّاعِ يَقُولُ الْكافِرُونَ هٰذا يَوْمٌ عَسِرٌ

شتابندگان بسوى خواننده گويند كافران امروز است روزى سخت

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ

تكذيب كردند پيش از ايشان قوم نوح پس تكذيب كردند بنده ما را و گفتند ديوانه است و آزرده شد

فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ

پس خواند پروردگار خويش را كه منم شكست‌خورده پس يارى كن

فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ

پس گشوديم درهاى آسمان را به آبى ريزنده

وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَي الْماءُ عَليٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ

و بشكافتيم زمين را چشمه‌هايى پس به هم پيوستند آبها بر كارى مقدر شده

وَ حَمَلْناهُ عَليٰ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ

و سوارش كرديم بر دارنده تخته‌ها و ميخهايى

تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ

روان مى‌شد پيش چشم ما پاداشى براى آنكه كفران شد

وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و همانا گذارديم آن را آيتى پس آيا هست ياد آورنده

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس چگونه بود عذابم و ترسانيدنم

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و همانا آسان ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

كَذَّبَتْ عادٌ فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

تكذيب كردند عاد پس چگونه بود عذاب من و ترسانيدنم

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ

همانا فرستاديم بر ايشان تندبادى در روزى شوم پيوسته

تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ

برمى‌انداخت مردم را گوئيا آنانند بنهاى نخلهاى كنده‌شده

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس چگونه بود عذاب من و ترسانيدنم

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و همانا هموار ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ

دروغ پنداشتند ثمود ترسانندگان مرا

فَقالُوا أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

پس گفتند آيا بشرى را از خويش كه يك تن است پيروى كنيمش همانا مائيم آن هنگام در گمراهى و آتشهايى

أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ

آيا افكنده شد بر او ذكر از ميان ما بلكه او است دروغ‌پردازى برترى‌جوى

سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ

زود است بدانند فردا كيست دروغ‌پرداز برترى‌جوى

إِنَّا مُرْسِلُوا النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ

ما فرستنده‌ايم اشتر ماده را آزمايشى براى ايشان پس بنگر ايشان را و شكيبا شو

وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ

و آگهيشان ده كه آب بخش است ميان ايشان هر آبشخورى است حاضر شده

فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطيٰ فَعَقَرَ

پس خواندند يار خويش را پس بيامد پس پى كرد

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس چگونه بود عذاب من و ترسانندگان من

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ

همانا فرستاديم بر ايشان خروشى را تا شدند مانند برگ خشكيده كوخ سازنده

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و همانا آسان ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ

تكذيب كردند قوم لوط ترسانندگان را

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ

همانا فرستاديم بر ايشان سنگريزه جز خاندان لوط كه رهائيشان داديم به سحر

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ

نعمتى از نزد ما بدينسان پاداش دهيم آن را كه سپاس گزارد

وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ

و هر آينه ترسانيد ايشان را از خشم ما پس ستيزه كردند با بيم‌دهندگان

وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

و همانا كام خواستندش از ميهمانانش پس پوشيديم ديدگان ايشان را پس بچشيد عذاب من و ترسانندگان مرا

وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ

و همانا بامداد كرد بر ايشان بگاه عذابى جايگزين

فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

پس بچشيد عذاب من و ترسانندگان مرا

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و همانا آماده ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ

و همانا بيامدند خاندان فرعون را ترسانندگان

كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ

پس تكذيب كردند به آيتهاى ما همگى آنها پس گرفتيمشان گرفتن مهترى نيرومند

أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ

آيا كافران شما بهترند از اينان يا شما را است بيزارى در كتب

أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ

يا گويند مائيم همگى يارى‌شدگان

سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ

زود است شكست خورند گروه و بازگردانند پشتها را

بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهيٰ وَ أَمَرُّ

بلكه ساعت است وعده‌گاه ايشان و ساعت است هراسناك‌تر و تلخ‌تر

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

همانا گنهكارانند در گمراهى و آتشهاى سوزان

يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَليٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ

روزى كه كشيده شوند در آتش بر رويهاى خويش بچشيد سودن دوزخ

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

نا ما همه چيز را آفريديم به اندازه‌اى

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

و نيست كار ما جز يكى مانند ديدنى به چشم (بهم زدن چشم)

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و هر آينه نابود ساختيم پيروان شما را پس آيا هست ياد آورنده‌اى

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

و هر چيزى كه كردند در كتابها است

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

و هر كوچكى و بزرگى است نوشته

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

همانا پرهيزكارانند در باغها و چشمه‌هايى

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در نشيمنى راست نزد پادشاهى نيرومند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمٰنُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ خداى مهربان

عَلَّمَ الْقُرْآنَ

بياموخت قرآن

خَلَقَ الْإِنْسانَ

بيافريد انسان

عَلَّمَهُ الْبَيانَ

بياموختش بيان

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ

مهر و ماه به شمارند

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ

و ستاره و درخت سجده‌كنانند

وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ

و آسمان را برافراشت و بنهاد ترازو را

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ

كه سركشى نكنيد در سنجش

وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ

و بپاى داريد سنجش را به داد و نكاهيد سنجش را

وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ

و زمين را بنهادش براى جهانيان

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ

در آن است ميوه و خرمابن دارنده شكوفه‌ها

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ

و دانه دارنده برگ و روزى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ

آفريد انسان را از گل خشكى مانند سفال پخته

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ

و آفريد پرى را از آميخته‌اى از آتش

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ

پروردگار خاوران و پروردگار باختران

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ

آميخت دو دريا را به هم رسند

بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ

كه ميان آنها است فاصله (ديوارى) تا ستم نكنند

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ

برون آيد از آنها مرواريد و مرجان

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ

و او را است رونده‌هايى برافراشته در دريا مانند كوه‌ها

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ

هر كس بر آن است نابود شود

وَ يَبْقيٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

و به جاى ماند روى پروردگار تو داراى مهترى و بزرگوارى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ

پرسندش آنان كه در آسمانها و زمينند هر روزى او است در كارى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ

زود است بپردازيم به شما اى سنگينان (اى دو گرانمايگان)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ

اى گروه جن و انس اگر توانستيد درون رويد از اطراف آسمانها در زمين (يا برون رويد) پس برويد نمى‌رويد مگر به فرمانروايى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ

ريخته شود بر شما شراره (يا گداخته يا آميخته) از آتش و مس پس يارى نشويد

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ

تا گاهى كه بشكافد آسمان پس گردد گلى‌رنگ چون روغن روان

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ

پس آن روز پرسش نشود از گناهش آدمى و نه پرى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ

شناخته شوند گنهكاران به نشانيشان (به چهره‌شان) پس گرفته شوند پيشانيها و قدمها

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ

اين است دوزخى كه تكذيب مى‌كردند بدان گنهكاران

يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ

گردش كنند ميان آن و ميان آب جوشانى گرم

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ

و آن را كه بترسد جايگاه پروردگار خويش را در بهشت است

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا بكدامين نعمتهاى پروردگار شما تكذيب مى‌كنيد

ذَواتا أَفْنانٍ

دارندگان شاخسارها

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِما عَيْنانِ تَجْرِيانِ

در آنها است دو چشمه روان

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِما مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ

در آنها است از هر ميوه دو جفت

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مُتَّكِئِينَ عَليٰ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَي الْجَنَّتَيْنِ دانٍ

تكيه‌كنندگان بر جامه‌هاى خواب كه آسترهاى (يا لبه‌هاى) آنها است از استبرق و ميوه دو بهشت است نزديك

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا بكدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ

در آنها است كوته‌چشمانى كه نياميخته است با آنان آدمى پيش از ايشان و نه پرى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ

گوئيا آنانند ياقوت و مرجان

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ

آيا هست پاداش نكوكارى جز نكوكارى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ

و نزديك آنها است دو بهشت

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مُدْهامَّتانِ

دو بهشت سبز سياه‌فام

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِما عَيْنانِ نَضَّاخَتانِ

در آنها است دو چشمه جوشان

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِما فاكِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ

در آنها است ميوه و خرما بنى و انارى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ

در آنها است نكو زنانى زيبايان

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ

سفيدپوستانى بازداشته در سراپرده‌ها

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ

نياميخته است با آنان آدمى پيش از ايشان و نه پرى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مُتَّكِئِينَ عَليٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ

تكيه‌كنندگان بر بالشهاى سبز و زر تارهايى نكو (يا زيبا)

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

تَبارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

فرخنده باد نام پروردگار تو خداوند شكوه و احترام

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه فرود آيد فرودآينده

لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ

نيست فرود آمدنش را دروغى

خافِضَةٌ رافِعَةٌ

فرودآرنده و بالابرنده

إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا

گاهى كه بلرزد زمين لرزيدنى

وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا

و رانده شوند كوه‌ها راندنى

فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا

پس گردند گردى پراكنده

وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً

و شويد گروه‌هايى سه‌گانه

فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

پس ياران راست چيست ياران راست

وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ

و ياران چپ چيست ياران چپ

وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

و پيش‌آهنگان (پيشى‌گيرندگان) آن پيش‌آهنگان

أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ

آنانند نزديك‌گشتگان

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

در بهشتهاى نعمتها

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

پاره‌اى از پيشينيان

وَ قَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و اندكى از آيندگان

عَليٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ

بر تختهايى بافته

مُتَّكِئِينَ عَلَيْها مُتَقابِلِينَ

تكيه‌كنندگان بر آنها روى به روى

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ

بگردند بر ايشان پسرانى جاودانان

بِأَكْوابٍ وَ أَبارِيقَ وَ كَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

با جامها و صراحيها و جامى از باده‌نمايان

لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ

نه درد سر گيرند از آن و نه از خرد افتند

وَ فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و ميوه‌اى از آنچه برگزينند

وَ لَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و گوشت مرغى از آنچه هوس كنند

وَ حُورٌ عِينٌ

و زنان سفيداندام فراخ‌چشمان

كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ

مانندگان مرواريد پوشيده

جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

پاداشى بدانچه بودند مى‌كردند

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً

نشوند در آن بيهوده و نه گناه بستن را

إِلَّا قِيلاً سَلاماً سَلاماً

جز گفتار سلامى سلامى

وَ أَصْحابُ الْيَمِينِ ما أَصْحابُ الْيَمِينِ

و ياران راست چه ياران راستى

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ

زير درخت سدرى بى‌خار

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ

و موزى به هم پيچيده

وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ

و سايه‌اى كشيده

وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ

و آبى ريزان

وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ

و ميوه‌اى فراوان

لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ

نابريده و نه بازداشته

وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ

و زنانى افراشته (بلندبالا)

إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً

همانا پديد آورديمشان پديد آوردنى

فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً

پس گردانيديمشان شوى‌ناديدگانى

عُرُباً أَتْراباً

شوهر دوستانى همسالان

لِأَصْحابِ الْيَمِينِ

براى ياران راست

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

گروهى از پيشينيان

وَ ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و گروهى از بازماندگان

وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ

و ياران چپ چه ياران چپ

فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ

در آتش سوراخ‌كننده و آبى جوشان

وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ

و سايه‌اى از دود سياه

لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ

نه خنك و نه گرامى

إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِينَ

همانا ايشان بودند پيش از اين هوسرانان

وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلَي الْحِنْثِ الْعَظِيمِ

و بودند اصرار مى‌ورزيدند بر گناه (يا پيمان‌شكنى) بزرگ

وَ كانُوا يَقُولُونَ أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

و بودند مى‌گفتند آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

آيا و پدران ما پيشينيان

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ

بگو همانا پيشينيان و پسينيان

لَمَجْمُوعُونَ إِليٰ مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

گردآورده شوند بسوى وعده‌گاه روزى دانسته

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان تكذيب‌كنندگان

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ

همانا خورنده‌ايد از درختى از زقوم

فَمالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ

پس آكنده‌ايد از آن شكمها را

فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ

پس آشامنده‌ايد بر آن از آب جوشان

فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ

پس نوشنده‌ايد نوشيدن اشتران تشنگى‌زده

هٰذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ

اين است پيشكش ايشان روز دين

نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ

ما آفريديمتان پس چرا تصديق نمى‌كنيد

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تُمْنُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌ريزيد (آب منى)

أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ

آيا شما مى‌آفريدش يا مائيم آفرينندگان

نَحْنُ قَدَّرْنا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

ما نهاديم ميان شما مرگ را و نيستيم پيشى گرفته‌شدگان

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَكُمْ وَ نُنْشِئَكُمْ فِي ما لا تَعْلَمُونَ

و آنكه تبديل كنيم مانندگان شما را و پديد آوريمتان در آنچه نمى‌دانيد

وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُوليٰ فَلَوْلا تَذَكَّرُونَ

و همانا دانستيد پيدايش نخستين را پس چرا يادآور نشويد

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تَحْرُثُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌كاريد

أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ

آيا شما كشتش كنيد يا مائيم كشت آوران

لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْناهُ حُطاماً فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ

اگر خواهيم گردانيمش خشك پس بمانيد زمزمه‌كنان

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ

كه مائيم زيانكاران

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

بلكه مائيم ناكامان

أَ فَرَأَيْتُمُ الْماءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ

آيا ديديد آبى را كه نوشيد

أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ

آيا شما فرودش آورديد از ابر يا مائيم فرودآورندگان

لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ أُجاجاً فَلَوْلا تَشْكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم مى‌گردانيديمش تلخكام پس چرا سپاس نگزاريد

أَ فَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ

آيا ديديد آتشى را كه افروزيد

أَ أَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَها أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ

آيا شما پديد آورديد درختش را يا مائيم پديدآرندگان

نَحْنُ جَعَلْناها تَذْكِرَةً وَ مَتاعاً لِلْمُقْوِينَ

ما گردانيديمش يادآورى و بهره‌اى براى نيازمندان

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش

فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ

پس سوگند نخورم به فرودگاه‌هاى ستارگان

وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ

و همانا آن است سوگندى اگر بدانيد گران

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ

همانا آن است قرآنى گرامى

فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ

در نامه‌اى پوشيده

لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ

دست بدان نسايند جز پاك‌شدگان

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

فرستادنى از پروردگار جهانيان

أَ فَبِهٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ

پس آيا بدين داستان شمائيد چاپلوسان

وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ

و قرار دهيد روزى خود را كه تكذيب كنيد

فَلَوْلا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ

پس چرا گاهى كه رسد به گلوگاه

وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ

و شمائيد آن هنگام نگرانان

وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَ لٰكِنْ لا تُبْصِرُونَ

و مائيم نزديكتر بدو از شما و ليكن نبينيد

فَلَوْلا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر هستيد شما ناكيفرشدگان

تَرْجِعُونَها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

بازش گردانيد اگر هستيد راستگويان

فَأَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ

پس اگر بود از مقربان

فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ

پس آرامشى و روزيى و بهشت نعمت

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

و اما اگر بود از ياران راست

فَسَلامٌ لَكَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

پس سلامى تو را از ياران راست

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ

و اما اگر بود از تكذيب‌كنندگان گمراهان

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ

پس پيشكشى از آب جوشان

وَ تَصْلِيَةُ جَحِيمٍ

و چشيدن دوزخ

إِنَّ هٰذا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ

همانا اين است حق يقين

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ تسبيح گويد براى خدا آنچه در آسمانها و زمين است و او است عزتمند حكيم

لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

وى را است پادشاهى آسمانها و زمين زنده كند و بميراند و او است بر همه چيز توانا

هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

او است آغاز و انجام و پيدا و نهان و او است به همه چيز دانا

هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَويٰ عَلَي الْعَرْشِ يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فِيها وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَما كُنْتُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

او است آنكه آفريد آسمانها و زمين را در شش روز سپس استوار شد بر عرش داند آنچه را فرو رود در زمين و آنچه برون آيد از آن و آنچه فرود آيد از آسمان و آنچه بالا رود در آن و او با شما است هر جا باشيد و خدا است بدانچه مى‌كنيد بينا

لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَي اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ

او را است پادشاهى آسمانها و زمين و بسوى خدا بازگردانيده شوند كارها

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

فروبرد شب را در روز و فروبرد روز را در شب و او دانا است بدانچه در سينه‌ها است

آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ

ايمان آريد به خدا و پيمبرش و ببخشيد از آنچه گردانيد شما را جانشينان در آن پس آنان كه ايمان آوردند از شما و بخشايش كردند ايشان را است مزدى بزرگ

وَ ما لَكُمْ لا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَ قَدْ أَخَذَ مِيثاقَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ

و چه شود شما را ايمان نياريد به خدا و پيمبر همى خواندتان تا ايمان آريد به پروردگار خويش و همانا بگرفت پيمان شما را اگر هستيد مؤمنان

هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَليٰ عَبْدِهِ آياتٍ بَيِّناتٍ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ وَ إِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ

او است آنكه فرستد بر بنده خويش آيتهاى روشن را تا برون آرد شما را از تاريكيها بسوى روشنايى و همانا خدا است به شما نوازنده مهربان

وَ ما لَكُمْ أَلَّا تُنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا يَسْتَوِي مِنْكُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ أُولئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِينَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا وَ كُلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنيٰ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

و چه شود شما را انفاق نكنيد در راه خدا و خدا را است ميراث آسمانها و زمين يكسان نيستند از شما است آنان كه انفاق كردند پيش از پيروزى و كارزار كردند آنان بزرگتر در پايه از آنان كه انفاق كردند پس از اين و كارزار كردند و هر كدام را نويد داده است خدا نكويى را و خدا است بدانچه مى‌كنيد آگاه

مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ

كيست آنكه وامى دهد خدا را وام نكو سپس چند برابر كند برايش و او را است پاداشى گرامى

يَوْمَ تَرَي الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ يَسْعيٰ نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ بُشْراكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها ذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

روزى كه بينى مردان و زنان مؤمن را مى‌دود نورشان پيش روى ايشان و از سوى راست ايشان مژده باد شما را امروز باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آنها اين است آن رستگارى بزرگ

يَوْمَ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُوراً فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بابٌ باطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَ ظاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذابُ

روزى كه گويند مردان و زنان دوروى بدانان كه ايمان آوردند بنگريد به ما تا بهره‌مند شويم به پرتوى از نور شما گفته شد بازگرديد پشت سر خويش پس بجوئيد پرتوى پس زده شد ميانشان حصارى (ديوارى) كه آن را است در اندرونش رحمت و برونش از پيش آن است عذاب

يُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ قالُوا بَليٰ وَ لٰكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمانِيُّ حَتَّي جاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ

بانگ دهندشان آيا نبوديم با شما گفتند بلى و ليكن شما فريب داديد خويش را و درنگ‌كارى نموديد و شك آورديد و سرگرمتان داشت آرزوها تا بيامد امر خدا و فريب داد شما را به خدا فريبكار

فَالْيَوْمَ لا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَ لا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْواكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلاكُمْ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

پس امروز گرفته نشود از شما بدلى و نه از آنان كه كفر ورزيدند جايگاه شما آتش است آن است دوست شما و چه زشت است آن جايگاه

أَ لَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَ لا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلُ فَطالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

آيا هنگام آن نشده است براى آنان كه ايمان آوردند كه فروتن گردد دلهاشان براى ياد خدا و آنچه بيامد از حق و نباشند مانند آنان كه داده شدند كتاب را از پيش پس دراز شد بر ايشان روزگار پس سنگين شد دلهاى آنان و بسيارى از ايشانند نافرمانان

اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ

بدانيد كه خدا زنده سازد زمين را پس از مرگش همانا بيان كرديم براى شما آيتها را شايد بخرد آئيد

إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ

همانا مردان تصدق‌كننده و آنان تصدق‌كننده و وام‌دهندگان به خدا وامى نكو افزوده شود براى ايشان و ايشان را است پاداشى ارجمند

وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَحِيمِ

و آنان كه ايمان آوردند به خدا و فرستادگانش آنانند راستگويان و گواهان نزد پروردگار خويش ايشان را است مزد ايشان و نورشان و آنان كه كفر ورزيدند و تكذيب كردند به آيتهاى ما آنانند ياران دوزخ

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطاماً وَ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ شَدِيدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُورِ

بدانيد كه زندگانى دنيا بازى و هوسرانى و خودآرايى و فخر كردن است بر همديگر و بيشى جستن است در خواسته‌ها و فرزندان مانند بارانى كه شگفت آورد كافران را رستنى آن پس خشك شود تا بينيش زردفام سپس كوبيده شود و در آخرت عذابى است سخت و آمرزشى از خدا و خوشنوديى و نيست زندگانى دنيا جز مايه فريب

سابِقُوا إِليٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ ذٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ

پيشى جوييد بر همديگر بسوى آمرزشى از پروردگار خويش و بهشتى كه پهنايش چون پهناى آسمان و زمين است آماده شد براى آنان كه ايمان آوردند به خدا و فرستادگانش اين است فضل خدا دهدش به هر كه خواهد و خدا است داراى فضلى بزرگى

ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها إِنَّ ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيرٌ

نرسد مصيبتى در زمين و نه در خود شما جز در كتابى است پيش از آنكه آفريدمش همانا آن است بر خدا آسان

لِكَيْلا تَأْسَوْا عَليٰ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ

تا دريغ نخوريد (اندوهگين نشويد) بر آنچه از شما رود و نه شاد شويد بدانچه شما را آيد و خدا دوست ندارد هر خرامان نازنده را

الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ مَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ

آنان كه بخل ورزند و فرمان دهند مردم را به بخل‌ورزيدن و هر كه روى برتابد همانا خدا است بى‌نياز ستوده

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِيزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ

همانا فرستاديم پيمبران خويش را به نشانيها و فرستاديم با ايشان كتاب و ترازو را تا قيام كنند مردم به داد و فرستاديم آهن را در آن نيرويى سخت و سودهايى براى مردم و تا بداند خدا آن را كه يارى كند او و فرستادگانش را به نهان همانا خدا است تواناى عزتمند

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِيمَ وَ جَعَلْنا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

و همانا فرستاديم نوح و ابراهيم را و نهاديم در نژادشان پيمبرى و كتاب را پس از ايشان است رهبرى و بسيارى از ايشانند نافرمانان

ثُمَّ قَفَّيْنا عَليٰ آثارِهِمْ بِرُسُلِنا وَ قَفَّيْنا بِعِيسَي ابْنِ مَرْيَمَ وَ آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ وَ جَعَلْنا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً وَ رَهْبانِيَّةً ابْتَدَعُوها ما كَتَبْناها عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغاءَ رِضْوانِ اللَّهِ فَما رَعَوْها حَقَّ رِعايَتِها فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

سپس از پى ايشان آورديم فرستادگان خويش را و پشت سر ايشان آورديم عيسى ابن مريم را و داديم بدو انجيل را و نهاديم در دلهاى آنان كه پيرويش كردند مهربانى و ترحمى را و گوشه گيريى كه از خويش درآوردند (بدعت كردند) ننوشتيمش بر ايشان جز از پى خوشنودى خدا پس رعايتش نكردند حق رعايتش را پس داديم بدانان كه ايمان آوردند از ايشان مزدشان را و بسيارى از ايشانند نافرمانان

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ

اى آنان كه ايمان آورديد بترسيد خدا را و ايمان آريد به پيمبرش دهد شما را دو بهره از رحمتش و قرار دهد براى شما تابشى كه راه رويد بدان و بيامرزد شما را و خدا است آمرزنده مهربان