قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

ابراهيم گفت: كار مهم شما چيست؟

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند: به سوى قومى گناهكار فرستاده شده‌ايم.

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا براى آنها سنگهاى متحجر بفرستيم.

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

علامتدار هستند نزد خدايت براى اهل اسراف.

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

آنكه از مؤمنان در آنجا بود بيرون كرديم.

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

جز يك خانه از مسلمين در آن پيدا نكرديم.

وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

در آنجا علامتى گذاشتيم براى آنان كه از عذاب اليم مى‌ترسند.

وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در موسى آيتى است وقتى كه او را به سوى فرعون با حجتى آشكار فرستاديم.

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

با نيروى خودش اعراض نمود و گفت او جادوگر يا ديوانه است.

فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ

او را و لشكريانش را گرفته و در دريا انداختيم، او سبب ملامت بود.

وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در قوم عاد آيتى است وقتى كه بر آنها آن باد عقيم را فرستاديم.

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

چيزى را كه بر آن مى‌وزيد نمى‌گذاشت مگر آنكه مانند استخوان پوسيده مى‌كرد.

وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

در قوم ثمود آيتى است كه به آنها گفته شد تا وقتى متمتع شويد.

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ

از دستور خدايشان نافرمانى كردند صاعقه آنها را گرفته، در حالى كه نگاه مى‌كردند.

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

به برخاستن متمكن نشدند و يارى كرده نبودند.

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

ياد كن قوم نوح را از پيش كه قومى فاسق بودند.

وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

آسمان را با قدرت كامل خويش آفريده‌ايم و ما توانا هستيم.

وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

زمين را گسترده‌ايم: بهتر آماده كننده مى‌باشيم.

وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

از هر چيز نر و ماده آفريده‌ايم تا از قدرت ما آگاه باشيد.

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس بگريزيد به سوى خدا كه من براى شما از جانب او انذار كننده آشكارم.

وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد كه من از جانب او بيم دهنده آشكارم.

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

جريان چنين است، پيامبرى قبل از آنها نيامد مگر آنكه گفتند: جادوگرست يا ديوانه.

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آيا به يكديگر سفارش كرده‌اند، بلكه قومى طغيانگرند.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

به آنها بى‌اعتنا باش تو ملامت شده نيستى.

وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

يادآورى كن كه آن مؤمنان را نافع است.

وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

جن و انس را نيافريده‌ام مگر آنكه مرا عبادت كنند.

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

از آنها روزى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم مرا اطعام كنند.

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

خدا فقط اوست رزاق و نيرومند و قوى.

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

حقا كه براى ظالمان نصيبى از عذاب مانند نصيب امثال آنها هست، آن را به عجله نخواهند.

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

واى بر كافران از روزشان كه وعده مى‌شوند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلطُّورِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به طور.

وَ كِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ

قسم به كتاب نوشته شده (از جانب خدا).

فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ

در صفحه گسترده.

وَ ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ

قسم به خانه آباد.

وَ ٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ

قسم به آسمان برافراشته.

وَ ٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ

قسم به درياى پر شده.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ

كه عذاب پروردگارت ثابت است.

مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ

مانعى از آن نيست.

يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا

روزى كه آسمان به طور كامل موج مى‌زند.

وَ تَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا

كوه‌ها به وضع عجيبى به راه افتند.

فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

پس واى در آن روز بر مكذبين.

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ

كسانى كه در باطل عجيب مشغولند.

يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى كه به شدت به آتش پرتاب شوند.

هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ

اين آتشى است كه آن را تكذيب مى‌كرديد.

أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ

آيا اين سحر است يا نمى‌بينيد.

ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

بچشيد آن را صبر كنيد يا نكنيد، برابر است بر شما، فقط با آنچه مى‌كرديد مجازات مى‌شويد.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَعِيمٖ

اهل تقوى در بهشتها و نعمت وسيع هستند.

فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَ وَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

متنعمند با آنچه پروردگارشان داده و پروردگارشان از عذاب جهنم حفظشان كرده است.

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

بخوريد و بياشاميد گوارا، در مقابل آنچه مى‌كرديد.

مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

نشستگانند بر تختهاى صف كشيده و قرين كرده‌ايم آنها را با حور عين.

وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ ٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَ مَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ

كسانى كه ايمان آورده و فرزندانشان با ايمان از آنها تبعيت كرده‌اند، فرزندان آنها را به آنها لاحق مى‌كنيم و از پاداششان چيزى كم نمى‌كنيم، هر كس در گرو عمل خويش است.

وَ أَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَ لَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

به آنها پى در پى مى‌رسانيم ميوه و گوشتى از آنچه ميل مى‌كنند.

يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَ لَا تَأۡثِيمٞ

در آنجا براى گرفتن كاسه شراب منازعه مى‌كنند (اما) در بهشت لغو و گناهكار دانستن نيست.

وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ

گردش مى‌كند در اطراف آنها غلامانى كه براى آنهاست، گويى مرواريد مستور هستند

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

بعضى بر بعضى رو مى‌كند و از همديگر سؤال مى‌كنند.

قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ

گويند: ما در گذشته در ميان خانواده خويش اهل توجه بوديم.

فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَ وَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ

خدا بر ما عنايت فرمود و از عذاب نافذ حفظ كرد.

إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ

ما خدا را از پيش مى‌خوانديم كه او احسان كننده و مهربان است.

فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَ لَا مَجۡنُونٍ

يادآورى كن، تو با نعمت پروردگارت كاهن و ديوانه نيستى.

أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ

بلكه مى‌گويند: او خيالباف است، به او اضطراب مرگ را انتظار بكشيم.

قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ

بگو: انتظار بكشيد من نيز با شما از منتظرانم.

أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

يا عقولشان باين گفته امرشان مى‌كند؟ نه بلكه قومى طغيانگرند.

أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ

يا مى‌گويند: قرآن را از خود جعل كرده نه بلكه ايمان نمى‌آورند.

فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

اگر راست مى‌گويند سخنى مثل آن را بياورند.

أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

يا از چيزى غير از (ماده آدميان) آفريده شده‌اند يا آنها آفريننده‌اند؟

أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ

يا آسمانها و زمين را آفريده‌اند، نه، بلكه يقين نمى‌آورند.

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ

يا در نزد آنهاست خزائن پروردگارت با آنها مسلط بر اراده حقند.

أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

يا نردبانى دارند كه در آن بالا رفته و سخن وحى را گوش مى‌دهند، شنونده‌شان دليل روشنى بياورد.

أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَ لَكُمُ ٱلۡبَنُونَ

يا براى اوست دختران و براى شماست پسران؟

أَمۡ تَسۡ‍َٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

يا از آنها مزدى مى‌خواهى كه از غرامت به مشقت افتادگانند؟

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

يا غيب نزد آنهاست و از آن مى‌نويسند؟

أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗا فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ

يا مى‌خواهند حيله‌اى بكنند، كافران خود حيله شدگانند؟

أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

يا آنها را معبودى جز خدا هست؟ خدا از آنچه شريك قرار مى‌دهند برتر است.

وَ إِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ

اگر قطعه‌هايى از آسمان را در حال سقوط ببينند گويند: ابرى متراكم است.

فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ

تركشان كن، تا روزشان را بيابند كه در آن مى‌ميرند.

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

روزى كه: كيدشان فائده‌اى ندهد و يارى كرده نشوند.

وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

براى ظالمان نزديكتر از آن، عذابى هست، ليكن بيشترشان نمى‌دانند.

وَ ٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

صبور باش به حكم پروردگارت، كه تو زير نظر مايى، تسبيح و حمد كن وقتى كه بر مى‌خيزى.

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ إِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ

و تسبيح كن خدا را در مقدارى از شب و در وقت پشت كردن ستارگان.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به ستاره وقتى كه فرود آيد.

مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَ مَا غَوَىٰ

رفيق شما گمراه نشده و به راه هلاكت نرفته است.

وَ مَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ

از ميل طبع سخن نمى‌گويد.

إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ

نيست سخن او مگر وحى كه وحى مى‌شود.

عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ

او را فرشته نيرومند تعليم داده است.

ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ

فرشته با بصيرت كه (بر قيافه آدمى) ايستاد.

وَ هُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ

در حالى كه در طرف بالاتر بود.

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ

سپس نزديكتر شد.

فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ

پس شد به قدر دو ذراع يا نزديكتر از آن.

فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ

آن گاه وحى كرد به بنده خدا آنچه را كه وحى كرد.

مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ

قلب او تكذيب نكرد آنچه را كه ديد.

أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ

آيا با او بر آنچه مى‌بيند مجادله مى‌كنيد؟

وَ لَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ

او را در نزول ديگرى (نيز) ديد.

عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ

در نزد سدره منتهى.

عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ

نزد آنست بهشتى كه جايگاه انسانهاست.

إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ

وقتى كه مى‌پوشاند سدره را آنچه مى‌پوشاند.

مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَ مَا طَغَىٰ

چشم پيامبر منحرف نشد و طغيان نكرد.

لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ

حقا كه از آيات بزرگتر پروردگارش را ديد.

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَ ٱلۡعُزَّىٰ

مرا خبر دهيد از لات و عزى.

وَ مَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ

و از مناة كه سومى و غير آن دو است.

أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَ لَهُ ٱلۡأُنثَىٰ

آيا براى شماست پسر؟! او براى اوست دختر؟؟

تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ

اين، آن وقت تقسيم ظالمانه است.

إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ مَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ

نيست آنها مگر نامهايى كه شما و پدرانتان نام گذاشته‌ايد، خدا براى آنها دليلى نازل نكرده است، پيروى نمى‌كنند مگر از گمان و آنچه طبعها خوش دارد، براى آنها از پروردگارشان هدايت آمده است.

أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ

يا براى انسان است آنچه آرزو مى‌كند؟!

فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَ ٱلۡأُولَىٰ

خاص خداست دنيا و آخرت.

وَ كَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيۡ‍ًٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَ يَرۡضَىٰٓ

اى بسا ملكى در آسمانها كه شفاعتشان هيچ فائده‌اى ندهد مگر پس از آنكه خدا اذن دهد به كسى كه مى‌خواهد و مى‌پسندد.

إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ

آنان كه به آخرت ايمان نمى‌آورند، ملائكه را مى‌نامند، ناميدن مؤنث.

وَ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡ‍ٔٗا

آنها را به اين گفته علمى نيست پيروى نمى‌كنند مگر از گمان، گمان از حق چيزى را كفايت نمى‌كند.

فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَ لَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

واگذار آن كس را كه از ياد ما اعراض كرده و جز زندگى دنيا را اراده نكرده است.

ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ

اين است تشخيص آنها از دانش، پروردگار تو داناتر است به آنكه از راهش گمراه شده و او داناتر است به آنكه هدايت يافته است.

وَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَ يَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى

خاص خداست آنچه در آسمانها و زمين هست، تا جزاء دهد كسانى را كه گناه كرده‌اند و جزا دهد نيكوكاران را جزاى نيكوتر.

ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ

كسانى كه از گناهان كبيره و گناهان زشت اجتناب مى‌كنند مگر گناه گاهگاهى، خداى تو صاحب مغفرت وسيع است، او به شما داناتر است وقتى كه از زمين شما را به وجود آورد و وقتى كه، در شكم مادران جنين بوديد، خودتان را پاك مخوانيد، او به اهل تقوى داناتر است.

أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ

آيا ديدى آن كس را كه از انفاق اعراض كرد؟!

وَ أَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَ أَكۡدَىٰٓ

و كمى انفاق كرد و بخل ورزيد؟!

أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ

آيا علم غيب پيش اوست واو مى‌بيند؟!

أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ

آيا خبرش نشده از آنچه در تورات موسى است؟!

وَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ

و در صحف ابراهيم كه بندگى را تمام كرد؟!

أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ

اينكه حمل نمى‌كند نفسى گناه ديگرى را؟!

وَ أَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ

و نيست براى انسان مگر آنچه عمل كرده است؟!

وَ أَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ

و عمل او حتما ديده مى‌شود؟!

ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ

سپس با آن مجازات مى‌شود مجازات تمام؟!

وَ أَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ

حقا كه به سوى خداى توست انتهاء هر چيز.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَ أَبۡكَىٰ

و فقط اوست كه به خنده و گريه در آورده است.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَ أَحۡيَا

و فقط اوست كه مى‌رانده و زنده كرده است.

وَ أَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰ

و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريده است.

مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ

از نطفه‌اى چون ريخته مى‌شود.

وَ أَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ

و بر اوست به وجود آوردن خلقت ديگر.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَ أَقۡنَىٰ

و اوست كه بى‌نياز كرده و مال باقى عطا فرموده است.

وَ أَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ

و فقط اوست پروردگار شعرى.

وَ أَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ

و او هلاك كرد عاد اولى را.

وَ ثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ

و ثمود را كه احدى از آنها را باقى نگذاشت.

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَ أَطۡغَىٰ

و قوم نوح را از پيش كه آنها از عاد و ثمود ظالمتر و طاغى‌تر بودند.

وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ

و شهر زير و رو شده را ساقط كرد.

فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ

پوشانيد به آن عذابى را كه پوشانيد.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ

پس در كدام يك از نعمتهاى خدايت شك مى‌كنى.

هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ

اين قرآن انذار كننده‌ايست از انذار كنندگان اولى.

أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ

نزديك شونده (قيامت) نزديك شد.

لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ

جز خدا كسى را زايل كننده عذاب آن نيست.

أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ

آيا از اين حديث تعجب مى‌كنيد؟!

وَ تَضۡحَكُونَ وَ لَا تَبۡكُونَ

و مى‌خنديد و گريه نمى‌كنيد؟!

وَ أَنتُمۡ سَٰمِدُونَ

و شما از آن غافلانيد؟!

فَٱسۡجُدُواْ لِلَّهِ وَ ٱعۡبُدُواْ

سجده كنيد خدا را و عبادت كنيد او را

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَ ٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قيامت نزديك شد و ماه بشكافت:

وَ إِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَ يَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ

اگر هر معجزه‌اى ببينند گويند جادوى دائم است.

وَ كَذَّبُواْ وَ ٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡ وَ كُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ

پيامبر و معجزه او را تكذيب كردند (ولى) هر كار (در وقت خود) ثابت مى‌شود (و جاى خود را مى‌گيرد).

وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ

از اخبار گذشتگان براى آنها آمد، آنچه در آن منع از گناه هست.

حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ

قرآن حكمت كاملى است ليكن انذارها فائده نمى‌دهد.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ

پس، از آنها روى بگردان، يا دآر روزى را كه خواننده به چيز هولناكى مى‌خواند.

خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ

از قبرها خارج مى‌شوند گويى ملخهاى پراكنده‌اند، حال آنكه سر بزير و ذليلند.

مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ

به طرف ندا كننده شتابانند، كافران گويند: اين روز سختى است.

كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَ قَالُواْ مَجۡنُونٞ وَ ٱزۡدُجِرَ

پيش از اهل مكه قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند بنده ما را تكذيب كرده و گفتند ديوانه مسلوب العقل است.

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ

خدايش را خواند كه من مغلوبم ياريم فرما.

فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ

درهاى آسمان را با آبى شديد باز كرديم.

وَ فَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ

زمين را چشمه‌ها شكافتيم، آب آسمان و زمين بر فرمانى معين به هم آميخت.

وَ حَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَ دُسُرٖ

نوح را بر كشتى كه از تخته‌ها و ميخها بود حمل كرديم.

تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ

زير حفاظت ما حركت مى‌كرد، پاداشى بود به نوح كه نبوتش انكار شده بود.

وَ لَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

اين قضيه را نشانه‌اى گذاشتيم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟!

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پندگيرى آسان كرديم آيا پندگيرنده‌اى هست؟!

كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

قوم عاد پيامبر را تكذيب كرد، عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ

ما بر آنها بادى سوزان در روز نحس پيوسته فرستاديم.

تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ

مردم را از جا مى‌كند، گويى آنها تنه‌هاى كنده شده درخت خرما بودند.

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس عذاب و انذار من چگونه بود؟

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم، آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ

قوم ثمود پيامبران را انكار كردند.

فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٍ

گفتند: آيا به يك نفر مانند خويش، اطاعت كنيم ما در آن صورت در گمراهى و ديوانگى هستيم.

أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ

آيا از ميان ما، وحى فقط بر او نازل شده، بلكه او دروغگوى متكبر است.

سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ

فردا مى‌دانند دروغگوى متكبر كدام است؟

إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَ ٱصۡطَبِرۡ

ما ناقه را براى امتحان آنها خواهيم فرستاد منتظر آنها باش و بر اذيتشان صبر كن.

وَ نَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ

به آنها خبر بده كه آب ميان آنها و ناقه مقسوم و هر حصه حاضر شده است.

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ

آنها رفيق خويش را ندا كردند، او قبول كرد و ناقه را كشت.

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

عذاب و انذار من چگونه بود؟

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ

ما بر آنها صيحه‌اى فرستاديم، مانند چوب حظيره ساز شدند.

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۢ بِٱلنُّذُرِ

قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ

ما بر آنها طوفان سنگبار فرستاديم، مگر آل لوط كه آنها را در وقت سحر نجات داديم.

نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ

به جهت نعمت از جانب ما، شاكر را اينطور جزا مى‌دهيم.

وَ لَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ

لوط آنها را از عذاب ما انذار كرد، ولى در انذار شك كردند.

وَ لَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ

از او، ميهمانانش را براى كامگيرى خواستند چشمشان را محو كرديم، بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ

وقت صبح عذاب حتمى آنها را گرفت.

فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس بچشيد عذاب و انذار مرا.

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ لَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ

به آل فرعون انذار ما آمد.

كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ

آيات ما را تكذيب كردند، آنها را گرفتيم، گرفتن غالب توانا.

أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ

آيا كفار شما از آنها بهتر است؟ يا شما در كتابهاى گذشته برائتى داريد؟

أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ

يا مى‌گويند ما متحديم و يارى كننده يكديگر.

سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَ يُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ

به زودى جمعشان منهزم شده و فرار مى‌كنند.

بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَ ٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَ أَمَرُّ

بلكه قيامت وعده آنهاست، قيامت پر وحشت‌تر و تلختر است.

إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٖ

گناهكاران در ضلالت و آتشها هستند.

يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ

روزى كه در آتش بر صورت خويش كشيده مى‌شوند بچشيد عذاب سقر را.

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

ما هر چيز را باندازه آفريده‌ايم.

وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ

فرمان ما نيست مگر يكى مانند اشاره چشم.

وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

امثال آنها را قبلا هلاك كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

هر چه كرده‌اند در نامه‌هاى عمل هست.

وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

هر كوچك و بزرگ نوشته شده است.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ

متقيان در بهشتها و نهرها هستند.

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ

در مجلس صدقى نزد خداى توانا.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ او خداى رحمان است.

عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ

كه قرآن را به رسولش تعليم كرد.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ

انسان را آفريد.

عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ

به او سخن گفتن آموخت.

ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ

خورشيد و ماه با حساب خدايى در حركتند.

وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ

علف و درخت به اراده خدا خاضع مى‌باشند.

وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ

آسمان را بالا برد و تعادل برقرار كرد.

أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ

كه در ميزان طغيان نكنيد.

وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ

توزين را با عدالت بپا داريد و از ترازو كم نكنيد.

وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ

خدا زمين را براى مردم نهاد.

فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ

در آن ميوه هست و خرما كه داراى غلافهاست.

وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ

و دانه برگدار و گل.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ

اى انس و جن انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال، آفريد.

وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ

و جن را از شعله خالص از آتش خلق كرد.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ

پروردگار دو مشرق و دو مغرب است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ

دو دريا را فرستاد كه ملاقات مى‌كنند.

بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ

ميان آن دو حائلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ

از آن دو مرواريد و مرجان خارج مى‌شود.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد!

وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ

براى خداست نهرهاى جارى شونده كه در دريا به وجود آمده و مانند مرزها (آشكار) هستند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ

هر كه در زمين هست فانى شونده است.

وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ

فقط ذات پروردگارت مى‌ماند كه صاحب عظمت و تكريم است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

يَسۡ‍َٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ

از او مى‌خواهد هر كه در آسمانها و زمين هست خدا هر روز در كارى است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ

حتما براى حساب شما فارغ مى‌شويم اى دو ارزشمند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ

اى جماعت جن و انس اگر مى‌توانيد از اطراف آسمانها و زمين خارج شويد خارج شويد نمى‌توانيد خارج شويد مگر با قدرتى.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَ نُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ

بر شما شعله‌اى از آتش و دود فرستاده مى‌شود، كمك همديگر را نتوانيد.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ

چون آسمان شكافته شود و همچون چرم سرخ گلگون گردد.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسۡ‍َٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَ لَا جَآنّٞ

آن روز از گناهش سؤال نمى‌شود نه انسى و نه جنى.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَ ٱلۡأَقۡدَامِ

شناخته مى‌شود گناهكاران با علامتشان و گرفته مى‌شود با موهاى پيشانى و قدمها.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

اين آن جهنم است كه مجرمان انكارش مى‌كنند.

يَطُوفُونَ بَيۡنَهَا وَ بَيۡنَ حَمِيمٍ ءَانٖ

ميان آن و ميان آب جوشان حركت مى‌كنند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

وَ لِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ

هر كه از مقام پروردگارش بترسد او را دو بهشت هست.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ

داراى انواعى از نعمتها هستند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد.

فِيهِمَا عَيۡنَانِ تَجۡرِيَانِ

در آن دو بهشت دو چشمه جارى هست.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِمَا مِن كُلِّ فَٰكِهَةٖ زَوۡجَانِ

در آن دو از هر ميوه دو نوع هست.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خويش را تكذيب مى‌كنيد!

مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖ وَ جَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ

نشستگانند بر بساطهايى كه جوف آنها از حرير ضخيم است و ميوه دو بهشت به آنها نزديك است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ

در آن بساطها زنان شوهر دوستى هستند كه انس و جنى قبل از شوهران به آنها نزديكى نكرده است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ

گويى آنها ياقوت و مرجان هستند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ

آيا جزاى احسان جز احسان است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ

و كمتر از آن دو، دو بهشت است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

مُدۡهَآمَّتَانِ

دو بهشت سر سبز مى‌باشند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از آلاء خدايتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِمَا عَيۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ

در آن دو دو چشمه هست فواره‌كنان.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِمَا فَٰكِهَةٞ وَ نَخۡلٞ وَ رُمَّانٞ

در آن دو ميوه‌اى و نخلى و انارى هست.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ

در آنها زنان خوش خلق و خوبروى هست.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ

زنان سيمين تن كه در خيمه‌ها محفوظند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از آلاء پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ

ازاله بكارت نكرده از آنها پيش از شوهران، انس و جنى.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَ عَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ

تكيه مى‌كنند بر بساطها و بالشهايى نيكو.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ

دائم الخير است نام پروردگار صاحب عظمت و انعام.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ چون قيامت واقع شود (مؤمنان به نجات رسند).

لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ

براى وقوع آن دروغى نيست.

خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ

پائين آورنده و بالا برنده است.

إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا

وقتى كه زمين به شدت بلرزد.

وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا

و كوه‌ها به شدت كوبيده شوند.

فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا

و غبار پراكنده گردند.

وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ

شما (در آن روز) سه دسته خواهيد بود.

فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

پس اهل بركت، چيست اهل بركت؟!

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و اهل شومى، چيست اهل شومى؟

وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ

و پيشى گرفتگان، آنها هستند پيشى گرفتگان.

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

آنها هستند مقربون درگاه حق.

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

آنها در جنات پر نعمتند.

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و كمى از آخرين.

عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ

آنها بر سريرهايى به هم چسبيده‌اند.

مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ

نشسته‌اند بر تخت‌ها رو در رو.

يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ

غلامان جاودان بر آنها مى‌گردند.

بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ

با جامها و اباريقى و شرابى از چشمه‌اى جارى.

لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ

از آن شراب به سر درد نمى‌افتند و مست نمى‌شوند.

وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و با ميوه‌اى از آنچه اختيار مى‌كنند.

وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و با گوشت پرنده از آنچه ميل مى‌كنند.

وَ حُورٌ عِينٞ

و آنها راست زنان سيمين تن و درشت چشم.

كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ

مانند مرواريد در صدف.

جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

پاداش است به آنچه در دنيا مى‌كردند.

لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا

در بهشت سخن بيهوده و نسبت گناه دادن نمى‌شنوند.

إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا

مگر سخنى كه سلام بعد از سلام است.

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ

اصحاب دست راست، چيست اصحاب دست راست؟

فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ

در كنار سدرى بى‌خار هستند.

وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ

و درخت موزى كه ميوه‌هايش متراكم است‌

وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ

و در سايه‌اى ممتد

وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ

و در كنار آبى ريزان.

وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ

و ميوه‌اى زياد.

لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ

كه نه تمام شدنى است و نه منع شدنى.

وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ

و آنها راست زنانى والا مقام.

إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ

كه ما آنها را به طرز مخصوصى آفريده‌ايم.

فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا

آنها را همه باكره قرار داده‌ايم.

عُرُبًا أَتۡرَابٗا

عاشقند به همسران و همسالند.

لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

اينها براى اصحاب يمين است.

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و جماعت زيادى از آخرين.

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ

و اصحاب شمال، چيست اصحاب شمال.

فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ

در حرارت و آب جوشانند.

وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ

و در سايه‌اى از دود شديد.

لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ

كه نه خنك است و نه گوارا.

إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ

آنها پيش از اين اهل طغيان بودند.

وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ

و بر گناه بزرگ اصرار مى‌ورزيدند.

وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

و مى‌گفتند: وقتى كه بميريم و خاك و استخوانها گرديم، آيا مبعوث شدگانيم.

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آيا پدران گذشته ما نيز؟

قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ

بگو اولين و آخرين.

لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

جمع شدگانند تا وقت روز معلوم.

ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان و تكذيب كنندگان.

لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ

يقينا خواهيد خورد از درختى از زقوم.

فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

پر كننده‌ايد از آن شكمهاى خود را.

فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ

نوشنده‌ايد بر آن از آب جوشان.

فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ

نوشنده‌ايد مانند شترهاى عطشان.

هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ

اين است پذيرايى آنها در روز جزا.

نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ

ما شما را خلق كرده‌ايم چرا بعث را تصديق نمى‌كنيد؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ

آيا مى‌بينيد «منى» را كه دفع مى‌كنيد؟!

ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آيا شما انسان را (از آن) خلق مى‌كنيد يا مائيم خالق؟

نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

ما ميان شما مرگ را مقدر كرده‌ايم (در اين تقدير) عاجز نبوده‌ايم.

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ

بر اين اساس كه امثال شما را در جاى شما بياوريم و شما را در خلقتى كه نمى‌دانيد خلق كنيم.

وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ

خلقت اول را دانسته‌ايد چرا خلقت دوم را يادآور نمى‌شويد؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ

آيا مى‌بينيد آنچه را كه مى‌كاريد؟

ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ

آيا شما آن را مى‌رويانيد يا مائيم روياننده.

لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را خشك مى‌گردانديم آن وقت تعجب مى‌كرديد.

إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ

(و مى‌گفتند) كه ما غرامت زده‌ايم.

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

بلكه از رزق محروميم.

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ

آيا مى‌بينيد آبى را كه مى‌آشاميد؟

ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ

آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد؟ يا مائيم نازل كنندگان؟

لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را شور قرار مى‌داديم چرا شكر نمى‌كنيد؟!

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ

آيا مى‌بينيد آتشى را كه مى‌افروزيد؟

ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِ‍ُٔونَ

آيا چوب آن را شما رويانده‌ايد يا مائيم به وجود آورندگان.

نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ

ما آن را يادآورى قيامت و متاعى براى اهل احتياج قرار داده‌ايم.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تسبيح كن با استعانت نام پروردگار بزرگت.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ

پس قسم به جايگاه ستارگان.

وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ

اگر بدانيد آن قسم بزرگى است.

إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ

آن، قرآن گرانقدرى است.

فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ

در كتابى است محفوظ از خطا و تغيير.

لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ

دست نمى‌زند به آن مگر پاك شدگان.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

نازل شده است از جانب رب العالمين.

أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ

آيا شما به اين قرآن بى‌اعتنائيد؟!

وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ

و روزيتان را تكذيب قرار مى‌دهيد؟!

فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ

پس چون روح به گلو رسد.

وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ

شما در آن موقع تماشا مى‌كنيد.

وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ

ما به او از شما نزديكتريم ليكن نمى‌بينيد.

فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر مجازات شوندگان نيستيد؟

تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

بر نمى‌گردانيد روح را اگر راستگويانيد؟

فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

پس اگر (محتضر) از مقربين باشد.

فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ

او راست يك نوع راحتى و روزى، و بهشت پر نعمت.

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

و اگر از اصحاب يمين باشد.

فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

سلام بر تو از اصحاب يمين.

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ

و اما اگر از تكذيب كنندگان و گمراهان باشد.

فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ

او راست نازل شده‌اى از آبى جوشان.

وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ

و انداختن به جحيم.

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ

اين سخن همان يقين بى ترديد است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تنزيه كن اسم پروردگار بزرگت را.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ تسبيح مى‌كند خدا را آنچه در آسمانها و زمين هست و او غالب و حكيم است.

لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

حكومت آسمانها و زمين خاص اوست حيات مى‌دهد و حيات مى‌گيرد، و او بر هر چيز تواناست.

هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَ ٱلۡأٓخِرُ وَ ٱلظَّٰهِرُ وَ ٱلۡبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ

اول و آخر و آشكار و نهان فقط اوست و او به هر شى‌ء داناست.

هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا يَعۡرُجُ فِيهَا وَ هُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

اوست كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر تدبير پرداخت و آنچه از زمين بيرون مى‌آيد و آنچه از آسمان نازل مى‌شود و آنچه در آسمان بالا مى‌رود او با شماست در هر جا كه باشيد، خدا آنچه مى‌كنيد مى‌بيند.

لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ

حكومت آسمانها و زمين مخصوص اوست و همه كارها به خدا بر مى‌گردد.

يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَ يُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَ هُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

شب را در جاى روز و روز را در جاى شب داخل مى‌كند و او به آنچه در سينه‌هاست داناست.

ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ أَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَ أَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ

ايمان آريد به خدا و رسولش، و انفاق كنيد از آنچه شما را در آن جانشين گردانيد، آنان كه از شما ايمان آورده و انفاق كنند، آنها راست پاداش بزرگ.

وَ مَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَ قَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

شما را چه شده كه به خدا ايمان نمى‌آوريد، با آنكه پيامبر، شما را مى‌خواند كه به پروردگار خويش ايمان بياوريد، حقا كه از شما پيمان گرفته اگر مؤمن باشيد.

هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۢ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ

اوست كه بر بنده‌اش آيات بينات نازل مى‌كند، تا شما را از تاريكيها به طرف نور خارج كند، خدا به شما رءوف و مهربان است.

وَ مَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَ قَٰتَلَ أُوْلَٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَ قَٰتَلُواْ وَ كُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

چه شده شما را؟ كه انفاق نكنيد در راه خدا، با آنكه ميراث آسمانها و زمين خاص خداست، برابر نيست از شما آنكه پيش از فتح مكه اتفاق و جهاد كند آنها درجه‌شان بزرگتر است از كسانى كه بعد از فتح انفاق و جنگ كرده باشند خدا به همه وعده نيكو داده، خدا به آنچه مى‌كنيد داناست.

مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَ لَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ

كيست كه به خدا قرض نيكو بدهد، تا اجر او را مضاعف گرداند، و او راست اجرى خوشايند.

يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَ بِأَيۡمَٰنِهِم بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

روزى مى‌بينى مردان و زنان مؤمن را كه نورشان در پيشاپيش و در طرف راستشان شتابان است، مژده شما امروز بهشتهايى است كه از زير آنها نهرها روان است.

يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗا فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَ ظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ

در آن پيوسته‌ايد. آنست نجات بزرگ ياد آر روزى را كه مردان و زنان منافق، باهل ايمان گويند: در رفتن به ما مهلت دهيد تا از نورتان بهره گيريم گفته مى‌شود: به پشتتان برگرديد، نور ديگرى بجوئيد، ميان آنها ديوارى زده مى‌شود كه آن ديوار درى دارد.

يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡ قَالُواْ بَلَىٰ وَ لَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَ تَرَبَّصۡتُمۡ وَ ٱرۡتَبۡتُمۡ وَ غَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَ غَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ

باطنش رحمت و ظاهرش از طرف آن عذاب هست فرياد كشند: آيا ما با شما نبوده‌ايم؟! گويند: آرى ولى شما خود را به فتنه انداختيد و منتظر مانديد و در شك شديد و آرزوهاى دروغين مغرورتان كرد تا امر خدا آمد، و شيطان شما را به خدا جرى نمود.

فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَ لَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

پس امروز نه از شما عوضى گرفته مى‌شود و نه از كفار، جايگاه شما آتش است آن سرپرست شما و بد جايگاه است.

أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَ لَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

آيا نرسيد به آنان كه ايمان آورده‌اند قلبشان با ذكر خدا و با آنچه از حق نازل كرده، نرم شود؟! و نباشند مانند كسانى كه به آنها كتاب داده شد، مدت بر ايشان طولانى گشت تا قلوبشان سخت گرديد و بسيارى از آنها از دين خارج شدگان بودند.

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

بدانيد كه خدا زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند، آيات را بر شما آشكار كرديم تا بفهميد.

إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَ ٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَ أَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ

مردان انفاق كننده و زنان انفاق كننده و آنان كه به خدا قرض نيكو داده‌اند، اجر بر آنها مضاعف مى‌شود و آنها راست پاداش خوشايند.

وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَ وَ ٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَ نُورُهُمۡ وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ

كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده‌اند آنها در نزد خدا به منزله صديقين و شهدا هستند آنها راست اجر و نور صديقين، و كسانى كه كافر شده و آيات ما را تكذيب كرده‌اند آنها اهل آتشند.

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَ لَهۡوٞ وَ زِينَةٞ وَ تَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَ تَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَ ٱلۡأَوۡلَٰدِ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗا وَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ مَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٞ وَ مَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ

بدانيد: زندگى دنيا فقط بازيچه، مشغوليت، زيور، افتخار، افزون طلبى در مال و اولاد است. مانند بارانى كه روئيدنى آن زارعان را به تعجب واداشته سپس مى‌خشكد، آن را زرد مى‌بينى، در آخرت عذاب شديد و آمرزش از جانب خدا و رضوان او هست، نيست زندگى دنيا مگر متاع فريب دادن.

سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَ جَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ

پيشى گيريد به سوى آمرزش از خدا و به سوى بهشتى كه وسعت آن مانند آسمان و زمين است، آماده شده براى كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده‌اند اين فضل خداست، به هر كه خواهد مى‌دهد خدا صاحب فضل بزرگ است.

مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ

به شما هيچ بلائى در اموال و وجودتان نمى‌رسد مگر آنكه، در كتابى نوشته شده، پيش از آنكه آن را به وجود آوريم، آن بر خدا آسان است.

لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَ لَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ

تا بر آنچه از شما فوت شده غصه نخوريد و به سبب آنچه به شما داده متكبر نباشيد خدا هيچ متكبر و ناز فروش را دوست ندارد.

ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَ يَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ

آنان كه خود بخل ورزيده، ديگران را نيز به بخل و اميدوارند، هر كه از انفاق اعراض كند خدا اوست بى‌نياز پسنديده.

لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَ أَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِ وَ أَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَ مَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَ رُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ

هر آينه به تحقيق پيامبران خويش را با معجزات فرستاديم، و با آنها كتاب و ميزان نازل كرديم تا مردم با عدالت زندگى كنند، آهن را نازل نموديم در آن خوف شديد و منافعى براى مردم هست و تا خدا معلوم كند كسى را كه خدا و رسولانش را در غيب يارى مى‌كند، خدا توانا و غالب است.

وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَ إِبۡرَٰهِيمَ وَ جَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَ ٱلۡكِتَٰبَ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

هر آينه به تحقيق نوح و ابراهيم را فرستاديم و در نسل آنها نبوت و شريعت را قرار داديم بعضى از آنها هدايت يافته و بسيارى از آنها از دين خارج شدگانند.

ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَ قَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَ ءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ وَ جَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَ رَحۡمَةٗ وَ رَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَ‍َٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

سپس بر طريقه آنها پيامبران خويش را پى در پى كرديم و عيسى بن مريم را در پى آنها آورديم و به او انجيل داديم و در قلوب پيروان او رقت، و رحمت قرار داديم، و رهبانيتى از خود ساختند ما بر آنها آن را ننوشته بوديم ليكن براى طلب رضاى خدا آن را ساختند، ولى آن را لائق به شأن مراعات نكردند، به اهل ايمان از آنها اجرشان را داديم و بسيارى از آنها فاسقند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ ءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بترسيد از خدا و به رسولش ايمان بياوريد تا دو بهره رحمت خويش به شما بدهد و براى شما نورى قرار دهد كه با آنها زندگى كنيد و شما را به بخشايد ...