قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ
31(ابراهيم) گفت:« پس اى فرستادگان [خدا، جريان] كار شما چيست؟ »
قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ
32(فرشتگان) گفتند:« در حقيقت ما به سوى گروهى خلافكار فرستاده شده‌ايم،
لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ
33تا بر آنان سنگ [هايى] از جنس گل بفرستيم؛
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ
34در حالى كه (سنگ‌ها) نزد پروردگارت براى اسرافكاران نشان دار بودند! »
فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
35و هر كس از مؤمنان كه در آن (شهر قوم لوط) بود بيرون آورديم.
فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
36و [لى] در آنجا جز (يك) خانه، از مسلمانان نيافتيم.
وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
37و در آن (شهر ويران شده) براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند نشانه‌اى (عبرت‌آموز) بر جاى نهاديم.
وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
38و در (زندگى) موسى (نيز نشانه عبرت آموزى است) هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛
فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ
39و [لى] با تكيه (بر سپاهيانش) روى برتافت و گفت:« (او) ساحر يا ديوانه است! »
فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ
40و او و لشكريانش را گرفتار (مجازات) ساختيم و آنان را در دريا افكنديم در حالى كه او سزاوار سرزنش بود.
وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ
41و در (سرگذشت قوم) عاد (نيز نشانه عبرت آموزى است) هنگامى كه بادى نازا بر آنان فرستاديم،
مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ
42هيچ چيزى را كه برآن بگذشت فرونگذاشت مگر آنكه آن را همچون (استخوان) پوسيده مى‌ساخت!
وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ
43و در (سرگذشت قوم) ثمود (نيز نشانه عبرت آموزى است) هنگامى كه به آنان گفته شد:« تا مدتى (معين از دنيا) بهره جوييد! »
فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ
44و از فرمان پروردگارشان سرپيچيدند، پس آذرخش آنان را فرو گرفت در حالى كه آنان نگاه مى‌كردند،
فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ
45پس توان ايستادن نداشتند و يارى كنندگان (و دفاع كنندگان از خويش) نبودند.
وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
46و پيش از (آنان نيز) قوم نوح را (هلاك كرديم،) [چرا] كه آنان گروهى نافرمانبردار بودند.
وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ
47و آسمان را با قدرت بنايش كرديم، و قطعا ما گسترش دهنده هستيم.
وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ
48و زمين را گسترديم، و چه خوب گسترش دهنده‌اى هستيم!
وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
49و از هر چيز جفتى آفريديم، باشد كه شما متذكر شويد.
فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
50پس به سوى خدا بگريزيد، [چرا] كه من از سوى او براى شما هشدارگرى روشنگرم.
وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
51و هيچ معبود ديگرى را با خدا قرار ندهيد، [چرا] كه من براى شما از سوى او هشدارگرى روشنگرم.
كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ
52همچنين هيچ فرستاده‌اى (به سراغ) كسانى كه قبل از آن (مشرك) ان بودند نيامد مگر اينكه گفتند:« (او) ساحر يا ديوانه است! »
أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
53آيا يكديگر را بدان سفارش كرده‌اند؟ (نه) بلكه آنان گروهى طغيانگرند.
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ
54پس از آنان روى برتاب، و تو سرزنش شده نيستى؛
وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
55و تذكر ده، چرا كه يادآورى، مؤمنان را سود مى‌بخشد.
وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ
56و جن و انسان [ها] را جز براى پرستش [خود] نيافريدم.
مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ
57از آنان هيچ روزى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم كه [به من] غذا دهند.
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ
58[چرا] كه فقط خدا بسيار روزى دهنده [و] قدرتمند [و] استوار است
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ
59و در حقيقت براى كسانى كه ستم كردند، سهمى (از عذاب) همانند سهم ياران آنان است! پس به شتاب (از من) نخواهند.
فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
60پس واى بر كسانى كه كفر ورزيدند از روز (رستاخيز) شان كه (بدان) وعده داده مى‌شوند!
سوره الطور
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلطُّورِ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند به (كوه) طور،
وَ كِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ
2و به كتاب نوشته شده،
فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ
3در صفحه‌اى گشوده،
وَ ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ
4و به خانه آباد،
وَ ٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ
5و به سقف برافراشته،
وَ ٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ
6و به درياى (پر و) بر افروخته،
إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ
7قطعا عذاب پروردگارت واقع شدنى است!
مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ
8هيچ دفع كننده براى آن نيست!
يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا
9در روزى كه آسمان بطور كامل بچرخد،
وَ تَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا
10و كوه‌ها بطور كامل روان مى‌شوند!
فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
11در آن روز واى بر تكذيب كنندگان!
ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ
12(همان) كسانى كه آنان در (باطل) فرو رفته، بازى مى‌كنند.
يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا
13روزى كه به سوى آتش جهنم به سختى كاملا رانده مى‌شوند.
هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
14(به آنان گفته مى‌شود:) اين آتشى است كه همواره آن را دروغ مى‌انگاشتيد!
أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ
15و آيا اين سحر است يا شما نمى‌بينيد؟!
ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
16بدان (دوزخ) وارد شويد (و بسوزيد)! و شكيبا باشيد يا شكيبا نباشيد، براى شما يكسان است؛ كه فقط به آنچه همواره انجام مى‌داديد مجازات خواهيد شد!
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَعِيمٖ
17در حقيقت پارسايان (خود نگهدار) در بوستان‌ها (ى بهشتى) و نعمت‌هاى فراوان هستند؛
فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَ وَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ
18در حالى كه به آنچه پروردگارشان به آنان داده، شادمانند؛ و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است.
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
19(به آنها گفته مى‌شود:) بخوريد و بياشاميد گوارا؛ بخاطر آنچه همواره انجام مى‌داديد.
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ
20در حالى كه بر تخت‌هاى صف كشيده تكيه كرده‌اند، و حوريانى فراخ چشم (و همسرانى سپيد چشم) را به ازدواج آنان در آورده‌ايم.
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ ٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَ مَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ
21و كسانى كه ايمان آوردند و نسل آنان در ايمان از آنان پيروى كردند، نسلشان را به آنان ملحق سازيم؛ و از (پاداش) كارشان هيچ چيز نمى‌كاهيم؛ و هر انسانى در گرو دستاورد (خويش) است.
وَ أَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَ لَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
22و با ميوه و گوشت از آنچه ميل دارند آنان را مدد مى‌رسانيم.
يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَ لَا تَأۡثِيمٞ
23در آن (بهشت) در مورد جام [پر از شراب] كه نه در آن بيهودگى است و نه گناه، كشمكش مى‌كنند.
وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ
24و جوان پسرانى كه براى آنان است، بر (گرد) ايشان مى‌چرخند، چنان كه گويى آنان مرواريد پنهان (در صدف) ند.
وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ
25و برخى آنان به برخى [ديگر] روكرده در حالى كه از يكديگر مى‌پرسند؛
قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ
26گويند:« در واقع ما پيش (از اين) در خانواده‌مان بيمناك بوديم!
فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَ وَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ
27و خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب سوزان حفظ كرد.
إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ
28در حقيقت ما پيش از (اين)، او را مى‌خوانديم (و مى‌پرستيديم، چرا) كه فقط او نيكوكار [و] مهرورز است »
فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَ لَا مَجۡنُونٍ
29پس تذكر ده، كه تو به نعمت (و لطف) پروردگارت، پيشگو و ديوانه نيستى،
أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ
30بلكه مى‌گويند:« شاعرى است كه (حادثه) مرگ مشكوكى را براى او انتظار مى‌كشيم! »
قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ
31بگو:« انتظار بكشيد كه من (نيز) با شما از منتظرانم! »
أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
32يا عقل‌هايشان آنان را به اين فرمان مى‌دهد، يا آنان گروهى طغيانگرند؟!
أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ
33يا مى‌گويند:« آن (قرآن) را فرا بافته است؟! »بلكه ايمان نمى‌آورند.
فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
34پس اگر راست گويند، سخنى همانند آن (قرآن) بياورند!
أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
35يا از هيچ چيز آفريده شده‌اند، يا آنان آفريننده‌اند؟!
أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ
36يا آسمان‌ها و زمين را آفريده‌اند؟! بلكه يقين ندارند.
أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ
37يا منابع پروردگارت نزد آنهاست، يا آنان سيطره دارند؟!
أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
38يا براى آنان نردبانى است كه با آن (اسرار را) مى‌شنوند؟! پس بايد شنونده آنان دليلى آشكار آورد!
أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَ لَكُمُ ٱلۡبَنُونَ
39يا فقط براى او دختران است. و پسران فقط براى شماست؟!
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
40يا از آنان پاداشى مى‌طلبى پس آنان از زيان (آن) گرانبارند؟!
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
41يا (اسرار) نهان فقط نزد آنان است، پس آنان (از آنجا) مى‌نويسند؟!
أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗا فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ
42يا نيرنگى (درباره تو) مى‌خواهند؟! و [لى] فقط كسانى كه كفر ورزيدند نيرنگ زده شده‌اند!
أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
43يا براى آنان معبودى غير از خداست؟! منزه است خدا از آنچه شريك (او) قرار مى‌دهند!
وَ إِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ
44و اگر ببينند قطعه‌اى از آسمان مى‌افتد، مى‌گويند:« (اين) ابرى متراكم است! »
فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ
45پس رهايشان كن، تا اينكه روزشان را كه در آن (روز) مدهوش مى‌شوند (و مى‌ميرند) ملاقات كنند!
يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ
46روزى كه نيرنگشان هيچ چيز را از آنان دفع نمى‌كند، و آنان يارى نمى‌شوند.
وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
47و در حقيقت براى كسانى كه ستم كردند، عذابى غير از آن (عذاب، دردنيا) است، و ليكن بيشترشان نمى‌دانند.
وَ ٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ
48و براى (ابلاغ) حكم پروردگارت شكيبا باش، چرا كه تو زير نظر مايى، و هنگامى كه بر مى‌خيزى، با ستايش پروردگارت تسبيح گوى.
وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ إِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ
49و بخشى از شب (را بپاخيز)، و اورا تسبيح گوى، و از پى ستارگان (نيز تسبيح گوى).
سوره النجم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند به ستاره، هنگامى كه فرود آيد!
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَ مَا غَوَىٰ
2كه همنشين شما (پيامبر) گمراه نشده و بيراهه نرفته (و زيانكار و محروم نگشته) است؛
وَ مَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ
3و از روى هوى و [هوس] سخن نمى‌گويد.
إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ
4آن (سخن) نيست جز وحى‌اى كه (به او) وحى مى‌شود.
عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ
5او را (شخصى) بسيار نيرومند آموزش داده است؛
ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ
6(او) توانمند است و (بر همه چيز) تسلط دارد،
وَ هُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ
7در حالى كه او در افق والاتر قرار داشت.
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ
8سپس نزديك شد و فرود آمد،
فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ
9و به اندازه دو كمان يا نزديك‌تر شد،
فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ
10پس وحى كرد به سوى بنده‌اش، آنچه را كه وحى كرد.
مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ
11دل سوزان (پيامبر) آنچه را ديد دروغ نگفت.
أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ
12و آيا با او درباره آنچه ديده مجادله مى‌كنيد؟!
وَ لَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ
13و بيقين در فرود ديگرى او را ديد،
عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ
14نزد درخت پر بركت پايانى (سدرة المنتهى)،
عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ
15كه بوستان (بهشتى) منزلگاه نزد آن است.
إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ
16هنگامى كه مى‌پوشاند درخت پر بركت را، آنچه مى‌پوشاند،
مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَ مَا طَغَىٰ
17چشم (او) مايل نشد و طغيان نكرد.
لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ
18بيقين (نشانه‌اى) بزرگ‌تر از نشانه‌هاى پروردگارش را ديد.
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَ ٱلۡعُزَّىٰ
19و آيا اطلاع يافتيد از (بت‌هاى) لات و عزى،
وَ مَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ
20و منات (بت) ديگرى كه سومين است.
أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَ لَهُ ٱلۡأُنثَىٰ
21آيا فقط پسر براى شماست و فقط دختر براى اوست؟!
تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ
22در اين صورت آن تقسيمى ناعادلانه است.
إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ مَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ
23آنها جز نام‌هايى كه شما و پدرانتان آنها را نامگذارى كرده‌ايد، نيستند، خدا هيچ دليلى براى آنها فرو نفرستاده است؛ جز از گمان و آنچه كه خوشايند (هواى) نفس (شان) بود، پيروى نمى‌نمايند. و بيقين از جانب پروردگارشان رهنمودى به سراغشان آمده است.
أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ
24يا براى انسان آنچه را آرزو دارد (فراهم) است؟!
فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَ ٱلۡأُولَىٰ
25پس (سراى) بازپسين و نخستين فقط براى خداست.
وَ كَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَ يَرۡضَىٰٓ
26و چه بسيار فرشته‌اى در آسمان‌ها كه شفاعت آنان چيزى (از عذاب) را دفع نمى‌كند، جز بعد از اين كه خدا براى كسى كه (شايسته بداند و) بخواهد و خشنود باشد، رخصت (شفاعت) دهد.
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ
27قطعا كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را به نام دختر نامگذارى مى‌كنند.
وَ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡٔٗا
28و براى آنان بدان (مطلب) هيچ دانشى نيست، جز از گمان پيروى نمى‌كنند، و براستى كه گمان چيزى را از حق بى‌نياز نمى‌سازد.
فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَ لَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
29پس، از كسى كه از ياد ما روى برتافته، و جز زندگى پست (دنيا) را نخواسته، روى گردان.
ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ
30اين نهايت رسيدن آنان به دانش است، براستى كه پروردگارت خود، به كسى كه از راهش گمراه گشته، داناتر است و (همچنين) او به (حال) كسى كه ره‌يافته، داناتر است.
وَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَ يَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى
31و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است فقط از آن خداست؛ تا كسانى را كه (كارهاى) بد انجام دادند بخاطر اعمالشان كيفر دهد و كسانى را كه نيكى كردند بخاطر نيكى (اعمالشان) پاداش دهد.
ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ
32(همان) كسانى كه از گناهان بزرگ و [كارهاى] زشت پرهيز مى‌كنند، مگر گناه كوچك، كه پروردگارت گسترده آمرزش است. او به شما داناتر است، آنگاه كه شما را از زمين پديد آورد و آنگاه كه شما در شكم‌هاى مادرانتان جنين [پنهان] بوديد. پس خودتان را [پاك و] رشد يافته نشمريد (و خودستايى نكنيد)؛ كه او به كسى كه خود نگهدارى (و پارسايى) كند داناتر است.
أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ
33و آيا ديدى كسى را كه روى برتافت؟!
وَ أَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَ أَكۡدَىٰٓ
34و اندكى عطا كرد، و (بخشش را) قطع كرد!
أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ
35آيا دانش نهان فقط نزد اوست و او مى‌بيند؟!
أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ
36يا از آنچه در كتاب‌هاى موسى است با خبر نشده است؟!
وَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ
37و (نيز از كتاب‌هاى) ابراهيمى كه (به پيمانش) وفا كرد،
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ
38كه هيچ باربردارى بار سنگين (گناه) ديگرى را برنمى‌دارد،
وَ أَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ
39و اينكه براى انسان جز كوشش او نيست.
وَ أَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ
40و اينكه كوشش او در آينده ديده مى‌شود.
ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ
41سپس با جزاى كامل‌تر به او پاداش داده مى‌شود.
وَ أَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ
42و اينكه پايان (كار) فقط به سوى پروردگار توست.
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَ أَبۡكَىٰ
43و اينكه او خود خنداند و گرياند،
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَ أَحۡيَا
44و اينكه فقط او ميراند و زنده كرد.
وَ أَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰ
45و اينكه او دو جفت نر و ماده آفريد،
مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ
46از آب اندك سيال هنگامى كه ريخته شود.
وَ أَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ
47و اينكه پديده آخرت فقط بر اوست،
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَ أَقۡنَىٰ
48و اينكه او خود توانگر كرد و سرمايه پايدار داد.
وَ أَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ
49و اينكه فقط او پروردگار (ستاره) شعرى است.
وَ أَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ
50و اينكه او (قوم) عاد نخستين را هلاك كرد.
وَ ثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ
51و (نيز قوم) ثمود را (هلاك كرد) و باقى نگذاشت.
وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَ أَطۡغَىٰ
52و (نيز) قوم نوح را پيش از (آنها هلاك كرد، چرا) كه فقط آنان ستمكارتر و طغيان‌گرتر بودند!
وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ
53و (نيز) شهر زير و رو شده (قوم لوط) را ساقط كرد،
فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ
54و بر آن (شهر) پوشانيد آنچه را پوشانيد!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ
55پس در كداميك از نعمت‌هاى پروردگارت مجادله مى‌كنى؟!
هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ
56اين (اخبار عذاب)، هشدارى از هشدار دهندگان نخستين است.
أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ
57(رستاخيز) نزديك شونده، نزديك شد.
لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ
58براى (مشكلات) آن، جز خدا بر طرف كننده‌اى نيست.
أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ
59و آيا از اين سخن تعجب مى‌كنيد،
وَ تَضۡحَكُونَ وَ لَا تَبۡكُونَ
60و مى‌خنديد و نمى‌گرييد،
وَ أَنتُمۡ سَٰمِدُونَ
61در حالى كه شما غافل و سرگرميد؟!
فَٱسۡجُدُواْ لِلَّهِ وَ ٱعۡبُدُواْ
62پس براى خدا سجده كنيد و (او را) بپرستيد.
سوره القمر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَ ٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ ساعت (رستاخيز) نزديك شد و ماه بشكافت!
وَ إِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَ يَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ
2و اگر نشانه (معجزه آسايى) ببينند روى مى‌گردانند، و مى‌گويند:« (اين) سحرى مستمر است. »
وَ كَذَّبُواْ وَ ٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡ وَ كُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ
3و دروغ انگاشتند و از هوس‌هايشان پيروى كردند؛ و هر كارى قرارگاه دارد.
وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ
4و بيقين از خبرهاى بزرگ آنچه در آن (مايه) بازداشتن (از بدى‌ها) است به سراغ آنان آمده است.
حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ
5كه (آن) فرزانگى رساست؛ و [لى] هشدارها فايده‌اى ندارد.
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ
6پس در روزى كه فراخواننده به سوى چيزى ناپسند فرا مى‌خواند، از آنان روى برتاب!
خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ
7(آنان) در حالى كه چشمانشان (از ترس) فروتن گشته از قبرها بيرون مى‌آيند، چنانكه گويى آنان ملخ‌هاى پراكنده‌اند.
مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ
8در حالى كه به سوى آن فراخواننده شتابانند؛ كافران مى‌گويند:« اين روزى دشوار است! »
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَ قَالُواْ مَجۡنُونٞ وَ ٱزۡدُجِرَ
9پيش از آنان، قوم نوح (نيز نشانه‌هاى ما را) دروغ انگاشتند، و بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند:« (او) ديوانه است. »و (او از انجام رسالتش) بازداشته شد.
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ
10و پروردگارش را خواند:« كه من شكست خورده‌ام پس مرا يارى كن (و پيروز گردان)! »
فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ
11و درهاى آسمان را با آبى ريزان گشوديم؛
وَ فَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ
12و زمين را با چشمه ساران شكافتيم؛ و آب (ها) روبروشدند (و به هم پيوستند) بر كارى كه معين شده بود!
وَ حَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَ دُسُرٖ
13و او را بر (كشتى) داراى صفحه‌هاى (چوبى) و ميخ‌ها سوار كرديم؛
تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ
14كه زير نظر ما روان مى‌شد. تا پاداشى باشد براى كسى كه مورد (انكار و) ناسپاسى قرارگرفته بود.
وَ لَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
15و بيقين آن را برجاى نهاديم در حالى كه نشانه‌اى (عبرت آموز) بود؛ پس آيا ياد آورنده (و پندگيرنده) اى هست؟
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
16پس (بنگر كه) عذاب من و هشدارها [يم] چگونه بود!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
17و بيقين قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ پس آيا يادآورنده (و پندگيرنده‌اى) هست؟!
كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
18(قوم) عاد (نيز نشانه‌هاى ما را) دروغ انگاشتند؛ پس (بنگر كه) عذاب من، و هشدارها [يم] چگونه بود!
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ
19در واقع در روز شوم مستمرى تند باد سردى برآنان فرستاديم،
تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ
20كه (آن باد) مردم را از جاى بر مى‌كند چنانكه گويى آنان تنه‌هاى درختان خرماى ريشه كن شده‌اند!
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
21پس (بنگر كه) عذاب من و هشدارها (يم) چگونه بود!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
22و بيقين قرآن را براى يادآورى، آسان ساختيم؛ پس آيا ياد آورنده (و پندگيرنده‌اى) هست؟!
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ
23(قوم) ثمود (نيز هشدارگران و) هشدارها را دروغ انگاشتند،
فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٍ
24و گفتند:« آيا از بشرى تنها كه از (ميان) ماست پيروى كنيم؟! در اين صورت قطعا ما در گمراهى و ديوانگى هستيم.
أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ
25آيا از ميان ما آگاه كننده (وحى) بر او (صالح) فروافكنده شده است؟! بلكه او بسيار دروغگو [و] متكبرى هوسباز است. »
سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ
26فردا بزودى خواهند دانست، چه كسى بسيار دروغگو [و] متكبرى هوسباز است!
إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَ ٱصۡطَبِرۡ
27در حقيقت ما ماده شتر را براى آزمايش آنان مى‌فرستيم، پس نگهبان (و منتظر واكنش) آنان باش و شكيبايى ورز!
وَ نَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ
28و به آنان خبر ده كه آب (روستا) بين آنان، (و ماده شتر) تقسيم شده، هر (صاحب) سهمى (در نوبت خود) حاضر شود.
فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ
29و همراهشان را ندا دادند، و سلاح برگرفت و (ماده شتر را) پى كرد.
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
30پس (بنگر كه) عذاب من و هشدارها [يم] چگونه بود!
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ
31در حقيقت ما يك بانگ (مرگبار) برآنان فرستاديم، و همچون (گياه) خشك و در هم كوبيده (اصطبل) در آمدند.
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
32و بيقين قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ پس آيا ياد آورنده (و پندگيرنده‌اى) هست؟!
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۢ بِٱلنُّذُرِ
33قوم لوط (نيز هشدارگران و) هشدارها را دروغ انگاشتند؛
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ
34در حقيقت ما طوفان شن بر آنان فرستاديم مگر خاندان لوط را كه آنان را سحرگاهان نجات داديم.
نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ
35(اين) نعمتى از نزد ما بود، اينگونه هر كس را كه سپاسگزارى كند پاداش مى‌دهيم.
وَ لَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ
36و بيقين از (مجازات) سخت ما هشدارشان داد، و [لى] درباره هشدارها مجادله كردند.
وَ لَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ
37و بيقين از او تمناى كامجويى از مهمان‌هايش را كردند؛ و چشمانشان را محو كرديم و (گفتيم:) عذاب من و هشدارها [يم] را بچشيد!
وَ لَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ
38و بيقين در صبحگاهان عذابى ثابت به سراغشان آمد.
فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ
39و (گفتيم:) عذاب من و هشدارها [يم] را بچشيد!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
40و بيقين قرآن را براى ياد آورى آسان ساختيم؛ پس آيا يادآورنده (و پند گيرنده‌اى) هست؟!
وَ لَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ
41و بيقين (هشدارگران و) هشدارها به سراغ فرعونيان آمد.
كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ
42همه نشانه‌هاى (معجزه آساى) ما را دروغ انگاشتند، و آنان را [همچون] گرفتار ساختن شكست ناپذيرى توانا، گرفتار (مجازات) كرديم.
أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ
43آيا كافران شما بهتر از آن (كافر) انند، يا عدم تعهدى براى شما در نوشته‌هاى متين (آسمانى) است؟
أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ
44يا مى‌گويند:« ما جماعتى پيروزيم؟! »
سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَ يُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ
45بزودى جماعت (آنان) شكست مى‌خورد و باعقب گرد روى بر مى‌تابد!
بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَ ٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَ أَمَرُّ
46بلكه ساعت (رستاخيز) وعدگاه آنان است، و ساعت (رستاخيز) هولناك‌تر و تلخ‌تر است!
إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٖ
47مسلما خلافكاران در گمراهى و شعله‌هاى فروزان (آتش) ند،
يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ
48در روزى كه بر چهره‌هايشان در آتش كشيده مى‌شوند، (و به آنان گفته مى‌شود: عذاب) تماس با دوزخ آزار دهنده را بچشيد!
إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ
49حقيقت ما هر چيزى را به اندازه آفريديم.
وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ
50و فرمان ما جز يكى نيست، همانند چشم بر هم زدن.
وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
51و بيقين (افراد) مشابه شما را هلاك كرديم، پس آيا ياد آورنده (و پندگيرنده‌اى) هست؟!
وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ
52و هر چيزى كه انجامش دادند در نوشته‌هاى متين (نامه اعمالشان ثبت) است.
وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ
53و هر كوچك و بزرگى نوشته شده است.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ
54در حقيقت پارسايان (خود نگهدار) در بوستان‌هاى (بهشتى) و نهرها هستند.
فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ
55در جايگاه راستين، نزد بزرگ فرمانرواى توانا.
سوره الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ (خداى) گسترده‌مهر،
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2قرآن را آموزش داد؛
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد،
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4« بيان »را به او آموزش داد.
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه، حساب شده (در حركت) اند،
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6و گياه و درخت (براى او) سجده مى‌كنند.
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7و آسمان را برافراشت، و ترازو (و معيار) را نهاد،
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8تا اينكه در مورد ترازو (و معيار) طغيان مكنيد.
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9و وزن را بر (اساس) دادگرى برپا داريد و ترازو را (نكاهيد و به مردم) خسارت نزنيد.
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10و زمين را براى آفريدگان نهاد،
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11در حالى كه در آن ميوه و درخت خرماى داراى شكوفه است،
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانه (هاى) داراى برگ و گياه خوشبوست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس (اى انسان‌ها و جنيان) كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال آفريد،
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جن را از زبانه (رنگارنگ بى‌دود) آتش آفريد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17(او) پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو دريا را درآميخت، در حالى كه روبروى همديگرند،
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20(و) بين آن دو مانعى است تا به يكديگر تجاوز نكنند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از آن دو (دريا) مرواريد و مرجان بيرون مى‌آيد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24و (كشتى‌هاى) روان گشته در دريا كه پديد آمده همچون كوه‌هاست فقط از آن اوست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26همه كسانى كه روى آن (زمين) هستند فناپذيرند،
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27و ذات پروردگارت كه شكوهمند و ارجمند است باقى مى‌ماند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ
29هر كس در آسمان و زمين است از او درخواست مى‌كند و او هر روز در كارى (و حالى) است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ
31اى دو گرانمايگان (انسان‌ها و جنيان) بزودى به (حساب) شما مى‌پردازيم.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ
33اى گروه جن و انسان! اگر مى‌توانيد از اطراف آسمان‌ها و زمين نفوذ كنيد، پس نفوذ كنيد، (ولى) جز با تسلط نفوذ نمى‌كنيد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
34پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَ نُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ
35شعله‌هايى از آتش و دود بر شما فرستاده مى‌شود و يارى نمى‌شويد؛ (و پيروز نمى‌شويد.)
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
36پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ
37پس هنگامى كه آسمان شكافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
38پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسَۡٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَ لَا جَآنّٞ
39پس در آن روز هيچ انسان و جن از پيامد (گناه) ش پرسش نمى‌شود.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
40پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَ ٱلۡأَقۡدَامِ
41خلافكاران به چهره‌هايشان شناخته مى‌شوند؛ و زمام‌ها و گام‌هاى (شان) گرفته مى‌شود.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
42پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ
43اين جهنمى است كه خلافكاران آن را دروغ مى‌انگاشتند.
يَطُوفُونَ بَيۡنَهَا وَ بَيۡنَ حَمِيمٍ ءَانٖ
44در حالى كه بين آن و بين آب سوزان جوشان مى‌چرخند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
45پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
وَ لِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ
46و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد، دو بوستان (بهشتى) است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
47پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ
48كه (آن دو بوستان) داراى (انواع درختان ميوه و) شاخساران است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
49پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فِيهِمَا عَيۡنَانِ تَجۡرِيَانِ
50در آن دو (بوستان) دو چشمه‌سار روانند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
51پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَٰكِهَةٖ زَوۡجَانِ
52در آن دو (بوستان،) از هر ميوه‌اى دو جفت است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
53پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖ وَ جَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ
54در حالى كه بر بسترهايى تكيه زده‌اند كه (آستر) داخل‌هاى آنها از حرير ضخيم است، و ميوه آن دو بوستان بهشتى نزديك (و در دسترس) است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
55پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
56در آن (بهشت) ها همسرانى چشم فروهشته هستند كه پيش از آنان هيچ انسان و جنى با آنان تماس نگرفته است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
57پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
58چنانكه گويى آنان همچون ياقوت و مرجانند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
59پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ
60آيا پاداش نيكى جز نيكى است؟!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
61پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
62و پايين‌تر از آن دو (بوستان) دو بوستان (بهشتى ديگر) است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
63پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
مُدۡهَآمَّتَانِ
64دو (بوستان) سبز سياه فامند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
65پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فِيهِمَا عَيۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ
66در آن دو (بوستان) دو چشمه سار فواره زن است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
67پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فِيهِمَا فَٰكِهَةٞ وَ نَخۡلٞ وَ رُمَّانٞ
68در آن دو (بوستان) ميوه و درخت خرما و انار است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
69پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ
70در آن (بهشت) ها زنانى نيكو (و) زيبايند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
71پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ
72حوريانى كه در خيمه‌هاى (بهشتى) پوشيده‌اند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
73پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
74پيش از آنان هيچ انسان و جنى با آن (حوري) ان تماس نگرفته است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
75پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَ عَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ
76در حالى كه (بهشتيان) بر بالش‌هاى سبز و (فرش‌هاى) كمياب زيبا تكيه زده‌اند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
77پس كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را دروغ مى‌انگاريد؟!
تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
78خجسته و پايدار است نام پروردگارت كه شكوهمند و ارجمند است.
سوره الواقعة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ هنگامى كه حادثه (رستاخيز) واقع شود.
لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ
2كه در وقوعش دروغى نيست.
خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ
3كه فرو آورنده و بر افرازنده است.
إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا
4هنگامى كه زمين كاملا مى‌لرزد،
وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا
5و كوه‌ها كاملا خرد شوند،
فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا
6و غبارى پراكنده شوند.
وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ
7و (شما) گروه‌هاى سه گانه شويد.
فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
8پس ياران خجسته (دست راست)، كدامند ياران خجسته (دست راست)!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
9و ياران شوم (دست چپ)، كدامند ياران شوم (دست چپ)!
وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ
10و پيشگامان پيشگامان،
أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ
11آنان نزديكان (درگاه الهى) اند.
فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
12در بوستان‌هاى پرنعمت (بهشت) ند.
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
13جمعى از (ملت‌هاى) پيشين،
وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
14و اندكى از (ملت‌هاى) پسين.
عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ
15بر تخت‌هاى پيوسته (و گوهرنشان) ند.
مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ
16در حالى كه بر آنها تكيه زده، روياروى همديگرند.
يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ
17نوجوانانى ماندگار بر (گرد) آنان مى‌چرخند؛
بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ
18با قدح‌ها و كوزه‌ها و جامى از (شراب) لبريز.
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ
19در حالى كه از (نوشيدن) آنها سردرد نمى‌گيرند و مست نمى‌شوند.
وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ
20و ميوه‌اى از آنچه بر مى‌گزينند.
وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
21و گوشت پرنده از آنچه ميل دارند.
وَ حُورٌ عِينٞ
22و حوريان فراخ چشم (و سپيد چشم)؛
كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ
23همچون داستان مرواريد پنهان.
جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
24به پاداش آنچه همواره انجام مى‌دادند.
لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا
25در آن (بهشت) هيچ بيهوده و نسبت دادن گناه نمى‌شنوند.
إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا
26مگر گفتار: سلام سلام.
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ
27و ياران دست راست، كدامند ياران دست راست!
فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ
28(آنان) در [جوار درخت] سدر بى‌خار،
وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ
29و درخت بزرگ (سبز موز با برگ‌ها و ميوه‌هاى) لايه لايه،
وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ
30و سايه گسترده،
وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ
31و آبى ريزان،
وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ
32و ميوه فراوان،
لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ
33كه نه گسسته شده و نه منع مى‌شود،
وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ
34و همسرانى بلند مرتبه‌اند.
إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ
35در حقيقت ما آنان را با پيدايشى (نو) پديد آورديم.
فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا
36و آنان را دوشيزگانى قرار داديم،
عُرُبًا أَتۡرَابٗا
37كه شوهر دوستانى همسالند.
لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
38(اينها) براى ياران دست راست است.
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
39جمعى از (ملت‌هاى) پيشينند.
وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
40و جمعى از (ملت‌هاى) پسين.
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ
41و ياران دست چپ، كدامند ياران دست چپ!
فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ
42(آنان) در باد سوزان و آب سوزان،
وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ
43و سايه‌اى از دود گرم و سياه!
لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ
44كه نه سرد است و نه ارجمند.
إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ
45[چرا] كه آنان پيش از آن (در دنيا) سردمداران ثروتمند بودند.
وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ
46و همواره بر گناه بزرگ (سوگند شكنى) پافشارى مى‌كردند،
وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ
47و همواره مى‌گفتند:« آيا هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان‌هايى (پوسيده) شديم، آيا حتما ما برانگيخته خواهيم شد؟!
أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ
48و آيا نياكان نخستين ما (نيز برانگيخته مى‌شوند)؟! »
قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ
49بگو:« قطعا پيشينيان و پسينيان،
لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
50در ميعادگاه روز معين جمع‌آورى مى‌شوند،
ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ
51سپس شما اى گمراهان تكذيب گر!
لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ
52قطعا از درخت نفرت‌انگيز زقوم مى‌خوريد،
فَمَالُِٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ
53و شكم‌ها را از آن پر مى‌كنيد،
فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ
54و بر (روى) آن از آب سوزان مى‌نوشيد،
فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ
55و همچون نوشيدن شتران عطش زده مى‌نوشيد.
هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ
56اين (نخستين) پذيرائى آنان در روز جزاست! »
نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ
57ما شما را آفريديم؛ پس چرا (باز آفرينى رستاخيز را) تصديق نمى‌كنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ
58و آيا آنچه را از منى مى‌ريزيد، ملاحظه كرده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
59آيا شما آن را آفريديد يا ما آفريننده‌ايم؟!
نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
60ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم؛ و ما پيشى گرفته شده (و مغلوب) نيستيم،
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ
61بر اينكه همانند شما را جايگزين (شما) گردانيم. و شما را در آنچه نمى‌دانيد پديد آوريم.
وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ
62و بيقين پديده نخستين (دنيا) را دانستيد، پس چرا متذكر (رستاخيز) نمى‌شويد؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ
63و آيا آنچه را كشت مى‌كنيد ملاحظه كرده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ
64آيا شما آن را زراعت مى‌كنيد يا ما زراعت كننده‌ايم؟!
لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ
65اگر (بر فرض) مى‌خواستيم حتما آن (گياهان) را درهم شكسته مى‌گردانيديم و پيوسته تعجب مى‌كرديد!
إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ
66(در حالى كه مى‌گفتيد:) قطعا ما زيانكاريم،
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
67بلكه ما محروم شده‌ايم!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ
68و آيا به آبى كه مى‌نوشيد نظر كرده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ
69آيا شما آن را از ابرها فروفرستاده‌ايد يا ما فروفرستنده‌ايم؟!
لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ
70اگر (بر فرض) مى‌خواستيم، آن (آب) را تلخ قرار مى‌داديم، پس چرا سپاسگزارى نمى‌كنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ
71و آيا به آتشى كه مى‌افروزيد نظر كرده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشُِٔونَ
72آيا شما درختش را پديد آورده‌ايد يا ما پديد آورنده‌ايم؟!
نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ
73ما آن را (مايه) يادآورى و بهره زندگى براى مسافران بيابان‌گرد قرار داده‌ايم.
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
74پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى،
فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ
75و به جايگاه ستارگان سوگند ياد مى‌كنم!
وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ
76و مسلما آن سوگند بزرگى است اگر (بر فرض) بدانيد!
إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ
77قطعا آن (قرآن) خواندنى ارجمندى است،
فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ
78در كتاب پنهان (علم الهى).
لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ
79كه جز پاكان با آن تماس نمى‌گيرند.
تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
80(و) فروفرستاده‌اى از جانب پروردگار جهانيان است.
أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ
81و آيا شما اين سخن (قرآن) را سست مى‌شمريد،
وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ
82و شما (سپاس) روزيتان را تكذيب (قرآن) قرار مى‌دهيد؟!
فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ
83پس چرا هنگامى كه (جان) به گلوگاه رسد، (آن را باز نمى‌گردانيد؟!)
وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ
84در حالى كه شما در آن هنگام مى‌نگريد؛
وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ
85و ما به او از شما نزديك‌تريم و ليكن نمى‌بينيد.
فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ
86و اگر (در رستاخيز) جزا داده نمى‌شويد،
تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
87چرا آن (جان) را باز نمى‌گردانيد اگر راست مى‌گوييد!
فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
88و اما اگر از نزديكان (خدا) باشد،
فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ
89پس (براى او) آرامش و [گياهى] خوشبو و بوستان پرنعمت (بهشت) است.
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
90و اما اگر از ياران راست باشد،
فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
91پس (به او گفته مى‌شود:) سلام بر تو از طرف ياران راست!
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ
92و اما اگر از تكذيب كنندگان گمراه باشد،
فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ
93پس نخستين پذيرائى (او) از آب سوزان،
وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ
94و به دوزخ در آمدن (و سوختن) است؛
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ
95قطعا فقط اين (مطالب) حق يقينى است!
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
96پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.
سوره الحدید
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ آنچه در آسمان‌ها و زمين است براى خدا تسبيح مى‌گويند؛ و او شكست‌ناپذير فرزانه است.
لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
2فرمانروايى آسمان‌ها و زمين فقط از آن اوست؛ زنده مى‌كند و مى‌ميراند؛ و او بر هر چيز تواناست.
هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَ ٱلۡأٓخِرُ وَ ٱلظَّٰهِرُ وَ ٱلۡبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
3او نخستين و بازپسين و آشكار و پنهان است؛ و او به هر چيز داناست.
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا يَعۡرُجُ فِيهَا وَ هُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
4او كسى است كه آسمان‌ها و زمين را در شش روز (و دوره) آفريد؛ سپس بر تخت (جهاندارى و تدبير هستى) تسلط يافت؛ آنچه در زمين داخل مى‌شود، و آنچه از آن خارج مى‌شود و آنچه از آسمان فرو مى‌آيد و آنچه در آسمان بالا مى‌رود را مى‌داند؛ و هر جا باشيد او با شماست، و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.
لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
5فرمانروايى آسمان‌ها و زمين فقط از آن اوست؛ و [همه] كارها فقط به سوى خدا بازگردانده مى‌شوند.
يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَ يُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَ هُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
6شب را در روز وارد مى‌كند و روز را در شب وارد مى‌كند؛ و او به (اسرار) درون سينه‌ها داناست.
ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ أَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَ أَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
7به خدا و فرستاده‌اش ايمان آوريد و از آنچه شما را جانشين در آن قرار داده (در راه خدا) مصرف كنيد؛ پس كسانى كه از شما ايمان آورند و (در راه خدا) مصرف كنند، برايشان پاداش بزرگى است.
وَ مَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَ قَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
8و شما را چه شده، كه به خدا ايمان نمى‌آوريد در حالى كه فرستاده (او) شما را مى‌خواند تا به پروردگارتان ايمان آوريد، و بيقين (بوسيله فطرت و خرد) از شما پيمان محكم گرفته است؛ اگر (آمادگى) ايمان داريد؟!
هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۢ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ
9او كسى است كه آيات روشنگرى بر بنده‌اش فرو مى‌فرستد تا شما را از تاريكى‌ها به سوى نور بيرون آورد؛ و قطعا خدا [نسبت] به شما مهربانى مهرورز است.
وَ مَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَ قَٰتَلَ أُوْلَٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَ قَٰتَلُواْ وَ كُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
10و شما را چه شده، كه در راه خدا مصرف نمى‌كنيد، و حال آنكه ميراث آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست؟! كسانى از شما كه قبل از پيروزى (در راه خدا) مصرف كردند و پيكار نمودند (با ديگران) مساوى نيستند؛ آنان رتبه‌اى والاتر دارند از كسانى كه بعد از (پيروزى در راه خدا) مصرف كردند و پيكار نمودند. و خدا همگان را وعده [پاداش] نيك داده است؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.
مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَ لَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
11كيست كسى كه به خدا« قرض الحسنه‌اى »وام دهد، تا آن را برايش بيفزايد، و پاداش ارجمندى براى او باشد؟!
يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَ بِأَيۡمَٰنِهِم بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
12روزى كه مردان با ايمان و زنان با ايمان را مى‌بينى در حالى كه نورشان پيش رويشان و در سمت راستشان شتابان مى‌رود (و فرشتگان به آنان مى‌گويند:) امروز مژده باد بر شما! به بوستان‌هاى (بهشتى) كه نهرها زير [درختان] ش روان است؛ در حالى كه در آنجا ماندگارند؛ تنها آن كاميابى بزرگ است.
يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗا فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَ ظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ
13(همان) روزى كه مردان منافق و زنان منافق به كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند:« به ما بنگريد (و مهلت دهيد) تا از نور شما پرتوى برگيريم. » (به آنان) گفته مى‌شود:« به پشت سرتان باز گرديد و نورى در خواست كنيد. »پس ديوارى بين آنان زده مى‌شود كه براى آن درى است كه درونش رحمت در آن است و برونش از جانب آن عذاب است!
يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡ قَالُواْ بَلَىٰ وَ لَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَ تَرَبَّصۡتُمۡ وَ ٱرۡتَبۡتُمۡ وَ غَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَ غَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
14(منافقان) آن (مؤمن) ان را ندا مى‌دهند:« آيا با شما نبوده‌ايم؟! »گويند:« آرى، و ليكن شما خودتان را در فتنه افكنديد و انتظار (شكست اسلام را) كشيديد و شك كرديد، و (خيال‌ها و) آرزوها شما را فريب داد تا اينكه فرمان خدا فرا رسيد، و (شيطان) حيله‌گر شما را نسبت به (آمرزش) خدا فريب داد.
فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَ لَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
15و امروز از شما و از كسانى كه كفر ورزيدند هيچ تاوانى گرفته نمى‌شود، مقصدتان آتش است كه آن (سزاوار) سرپرستى شماست و بد فرجامى است! »
أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَ لَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
16آيا براى كسانى كه ايمان آورده‌اند وقت آن نرسيده است كه دل‌هايشان براى ياد خدا و آنچه از حق فرو فرستاده، فروتن شود؛ و مانند كسانى نباشند كه پيش از (اين) به آنان كتاب داده شد و فاصله [زمانى] بر آنان طولانى گشت پس دل‌هايشان سخت گرديد و بسيارى از آنان نافرمانبردارند؟!
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
17بدانيد كه خدا زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند؛ بيقين نشانه‌هاى (خود) را براى شما بيان كرديم، باشد كه شما خردورزى كنيد.
إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَ ٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَ أَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
18براستى كه مردان صدقه دهنده و زنان صدقه دهنده، در حالى كه« قرض الحسنه‌اى »به خدا وام دهند، برايشان افزوده مى‌شود و براى آنان پاداش ارجمندى است.
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَ وَ ٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَ نُورُهُمۡ وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
19و كسانى كه به خدا و فرستاده‌اش ايمان آوردند، فقط آنان راستگويان و گواهان نزد پروردگارشان هستند، پاداش آنان و نورشان فقط براى آنان است؛ و كسانى كه كفر ورزيدند و نشانه‌هاى ما را دروغ انگاشتند، آنان اهل دوزخند.
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَ لَهۡوٞ وَ زِينَةٞ وَ تَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَ تَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَ ٱلۡأَوۡلَٰدِ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗا وَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ مَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٞ وَ مَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ
20بدانيد كه زندگى پست (دنيا) بازى و سرگرمى و زيور و فخر فروشى در ميان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند مثال بارانى كه گياهانش كشاورزان را به شگفت آورد، سپس خشك مى‌گردد، پس آن را زرد مى بينى؛ سپس درهم شكسته مى‌شود. و در آخرت عذابى شديد و آمرزشى از جانب خدا و خشنودى (او) است. و زندگى پست (دنيا) جز كالاى فريبنده نيست.
سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَ جَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
21پيشى گيريد به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهنه آن همچون پهنه آسمان و زمين است كه براى كسانى كه به خدا و فرستاده‌اش ايمان آورده‌اند، آماده شده است؛ اين بخشش خداست آن را به هر كه بخواهد (و شايسته بداند) مى‌دهد؛ و خدا داراى بخشش بزرگ است.
مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ
22هيچ مصيبتى در زمين و در (وجود) خودتان (به شما) نمى رسد، جز اينكه قبل از آنكه آن را بيافرينيم، در كتابى (ثبت) است؛ در حقيقت آن (كار) بر خدا آسان است.
لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَ لَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ
23بخاطر آنكه برآنچه از دستتان رفته تأسف مخوريد؛ و به آنچه به شما داده است شادمان مباشيد؛ و خدا هيچ متكبر خيال پرداز فخر فروشى را دوست ندارد؛
ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَ يَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
24(همان) كسانى كه بخل مى ورزند، و مردم را به بخل فرمان مى‌دهند؛ و هر كس روى برتابد، پس (به خدا زيان نمى رساند؛ چرا) كه تنها خدا توانگر [و] ستوده است.
لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَ أَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِ وَ أَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَ مَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَ رُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ
25بيقين فرستادگانمان را با دليل‌هاى روشن (معجزه آسا) فرستاديم، و همراه آنان كتاب (الهى) و ترازو را فرو فرستاديم، تا مردم به دادگرى برخيزند؛ و آهن را فرو فرستاديم كه در آن نيرويى شديد و سودهايى براى مردم است، و تا خدا معلوم دارد كه چه كسى او و فرستاده‌اش را در نهان يارى مى كند؛ براستى خدا نيرومندى شكست‌ناپذير است.
وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَ إِبۡرَٰهِيمَ وَ جَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَ ٱلۡكِتَٰبَ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
26و بيقين نوح و ابراهيم را فرستاديم، و در نسل آن دو نبوت و كتاب [الهى] قرار داديم؛ پس برخى از آنان ره يافته‌اند و بسيارى از آنان نافرمانبردارند.
ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَ قَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَ ءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ وَ جَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَ رَحۡمَةٗ وَ رَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَ‍َٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
27سپس فرستادگانمان را بدنبال آنان فرستاديم، و عيسى پسر مريم را (در پى آنان) فرستاديم، و به او انجيل داديم، و در دل‌هاى كسانى كه از او پيروى كردند دلسوزى و رحمت قرار داديم؛ و ترسايى (و گوشه نشينى) را پديدش آوردند كه آن را برآنان مقرر نكرده بوديم، جز براى طلب خشنودى خدا، و [لى] آن را رعايت نكردند آنگونه كه، حق رعايتش بود؛ پس كسانى از آنان كه ايمان آوردند پاداششان را داديم؛ و بسيارى از آنان نافرمانبردارند.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ ءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
28اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! [خودتان را] از [عذاب] خدا حفظ كنيد و به فرستاده‌اش ايمان آوريد تا دو بهره از رحمتش به شما بدهد؛ و براى شما نورى قرار دهد كه با آن راه رويد، و شما را بيامرزد؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهرورز است.
لِّئَلَّا يَعۡلَمَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ أَلَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ أَنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
29تا اهل كتاب بدانند كه قادر بر (بدست آوردن) هيچ چيز از بخشش خدا نيستند، و اينكه بخشش بدست خداست، به هر كس بخواهد (و شايسته بداند) آن را مى‌دهد؛ و خدا داراى بخشش بزرگ است.
