قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

گفت پس چيست كار شما اى فرستادگان

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند همانا فرستاده شديم بسوى گروهى گنهكاران

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا بفرستيم بر ايشان سنگى از گل

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

نشان‌زده نزد پروردگار تو براى فزونى‌خواهان

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس برون آورديم هر كه را در آن بود از مؤمنان

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

پس نيافتيم در آن جز خانه‌اى از اسلام‌آرندگان

وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

و بجا گذاشتيم در آن نشانه‌اى براى آنان كه ترسند از عذاب دردناك

وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در موسى گاهى كه فرستاديمش بسوى فرعون با فرمانروايى آشكار

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

پس برتافت روى (يا پشت) خود را و گفت جادوگرى است يا ديوانه

فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ

پس گرفتيم او و لشكرهايش را پس بيفكنديمشان به دريا و او بود نكوهيده

وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در عاد هنگامى كه فرستاديم بر ايشان باد را نازا

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

نمى‌گذارد چيزى را كه مى‌گذشت بر آن جز مى‌گردانيدش مانند خاكى پوسيده

وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و در ثمود گاهى كه گفته شد بديشان بهره‌مند باشيد تا هنگامى

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ

پس سركشيدند از فرمان پروردگار خويش پس بگرفتشان صاعقه و بودند نگرانان

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

پس نيارستند ايستادن را و نبودند يارى‌جويان

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و قوم نوح را از پيش كه بودند ايشان قومى نافرمانان

وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را بنياد نهاديم به نيرويى و همانا مائيم فراخى‌دهندگان

وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمين را گسترانيديم پس چه خوبند گسترانندگان

وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيزى آفريديم دو جفت شايد يادآور شويد

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس بگريزيد بسوى خدا كه منم براى شما از او ترساننده آشكار

وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و قرار ندهيد با خدا خدايى ديگر همانا منم براى شما از او ترساننده آشكار

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

بدينسان نيامد آنان را كه پيش از ايشان بودند فرستاده‌اى جز آنكه گفتند جادوگرى است يا ديوانه

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آيا اندرز دادند يكديگر را بدان بلكه ايشانند گروهى گردنكشان

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

پس روى برتاب از ايشان كه نيستى تو نكوهيده

وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و يادآورى كن كه يادآورى سود دهد به مؤمنان

وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و نه آفريدم پرى و آدمى را مگر تا پرستشم كنند

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

نخواهم از آنان روزيى و نخواهم كه مرا خورانند

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

همانا خدا است روزى‌دهنده تواناى نيرومند

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

هرآينه آنان را كه ستم كردند بهره‌اى است مانند بهره يارانشان پس شتاب نجويند از من

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس واى از براى آنان كه كفر ورزيدند از روز ايشان كه وعده داده شوند

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلطُّورِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به طور

وَ كِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ

و نامه نوشته

فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ

در پوستى گسترده

وَ ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ

و خانه آبادان

وَ ٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ

و پوش افراشته

وَ ٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ

و درياى آكنده

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ

همانا عذاب پروردگار تو است فرودآينده

مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ

نيستش دوركننده

يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا

روزى كه خزد آسمان خزيدنى

وَ تَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا

و روان شوند كوه‌ها روان شدنى

فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

پس واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ

آنان كه در سرگرميى بازى كنند

يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى كه رانده شوند بسوى آتش دوزخ راندنى

هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ

اين است آن آتش كه بوديد بدان تكذيب مى‌كرديد

أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ

پس آيا جادويى است اين يا شما نمى‌بينيد

ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

بچشيدش كه شكيبا شويد يا ناشكيبا يكسان است بر شما جز اين نيست كه پاداش داده مى‌شويد آنچه را بوديد مى‌كرديد

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَعِيمٖ

همانا پرهيزكارانند در باغها و نعمتها

فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَ وَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

برخوردارند از آنچه دادشان پروردگارشان و بازداشت ايشان را پروردگارشان از عذاب دوزخ

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

بخوريد و بياشاميد گوارا بدانچه بوديد مى‌كرديد

مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

تكيه كنند بر تختهايى به صف‌آورده و همسر گردانيديمشان با حور عين (سفيد پوستان چشم درشت)

وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ ٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَ مَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ

و آنان كه ايمان آوردند و پيروى كردند ايشان را فرزندانشان به ايمان پيوستيم بديشان فرزندانشان را و نكاستيمشان از كردارشان چيزى هر مردى است بدانچه فراهم آورده است گروگان

وَ أَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَ لَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و كمك كرديمشان به ميوه و گوشتى از آنچه هوس كنند

يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَ لَا تَأۡثِيمٞ

بربايند از همديگر جامى را (يا بستيزند با هم در جامى) كه نه هرزه است در آن و نه گناه‌آورى

وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ

و گردش كنند بر ايشان پسرانى گوئيا آنانند مرواريدى پوشيده

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و روى آورد برخى از ايشان به برخى پرسش‌كنان

قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ

گفتند همانا ما بوديم پيش از اين در خاندان خويش هراسان

فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَ وَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ

پس منت نهاد خدا بر ما و نگهداشت ما را از عذاب نفوذكننده

إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ

كه ما بوديم از پيش مى‌خوانديمش همانا او است نكوكار مهربان

فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَ لَا مَجۡنُونٍ

پس يادآورى كن كه نيستى تو قسم به نعمت پروردگارت پيش‌گويى و نه ديوانه

أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ

يا گويند شاعرى است كه چشم به راهيم بدو گردش روزگار را (يا پيش‌آمدهاى مرگ)

قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ

بگو چشم به راه باشيد كه منم با شما از چشم به راهان

أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

يا دستورشان دهد خردهاشان بدين بلكه ايشانند گروهى گردنكش

أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ

يا گويند پرداختش (پرداخت اين سخن را) بلكه ايمان نيارند

فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

پس بيارند داستانى همانندش اگر هستند راستگويان

أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

يا آفريده شدند بى چيزى يا ايشانند آفرينندگان

أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ

يا آفريدند آسمانها و زمين را بلكه ايشان يقين ندارند

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ

يا نزد ايشان است گنجهاى پروردگار تو يا ايشانند فرمانفرمايان (فرمانروايان)

أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

يا آنان را است نردبانى كه بشنوند بر آن پس بيارد شنونده ايشان به فرمانروايى آشكار

أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَ لَكُمُ ٱلۡبَنُونَ

يا او را است دختران و شما را است پسران

أَمۡ تَسۡ‍َٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

يا پرسيشان پاداشى پس ايشانند از هزينه سنگين‌باران

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

يا نزد ايشان است ناپيدا پس ايشان مى‌نويسند

أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗا فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ

يا خواهند نيرنگى را پس آنان كه كفر ورزيدند ايشانند فريب‌دادگان

أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

يا ايشان را است خدايى بجز خدا منزه است خدا از آنچه شرك مى‌ورزند

وَ إِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ

و اگر بينند پاره‌اى را از آسمان فرودآينده گويند ابرى است انبوه

فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ

پس بگذارشان تا برسند به روزشان كه در آن به صاعقه سوزند

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

روزى كه بى‌نياز نگرداند از ايشان نيرنگشان چيزى را و نه يارى شوند

وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

و همانا آنان را كه ستم كردند عذابى است نارسيده بدان (نزديك بدان) و ليكن بيشترشان نمى‌دانند

وَ ٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

و شكيبا شو براى فرمان پروردگار خويش كه تويى پيش چشم ما و تسبيح گوى به سپاس پروردگارت گاهى كه برخيزى

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ إِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ

و از شب پس تسبيح گويش و پشت سر ستارگان

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به ستاره گاهى كه فرود آيد

مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَ مَا غَوَىٰ

نه گمراه شد يار شما و نه گم گشت

وَ مَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ

و نه سخن گويد از روى هوس

إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ

نيست آن جز سروشى كه وحى شود

عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ

بياموختش كسى كه سخت‌نيروها است

ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ

نيرومندى پس استوار شد

وَ هُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ

و او است بر افق فراتر

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ

سپس نزديك شد پس فرود آمد

فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ

تا شد اندازه پهناى دو كمان يا نزديكتر

فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ

پس وحى فرستاد بسوى بنده خويش آنچه وحى فرستاد

مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ

دروغ نگفت دل آنچه را ديد

أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ

آيا ستيزه كنيد با او بر آنچه مى‌بيند

وَ لَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ

و هر آينه ديد او را بارى ديگر

عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ

نزد درخت سدرة المنتهى

عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ

كه نزد آن است بهشت جايگاه

إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ

گاهى كه پوشانيد سدره را آنچه پوشانيد

مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَ مَا طَغَىٰ

نلغزيد ديده و نه سركشى كرد

لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ

همانا ديد از آيتهاى پروردگار خويش بزرگتر را

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَ ٱلۡعُزَّىٰ

آيا ديديد شما لات و عزى

وَ مَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ

و مناة سيمين ديگر را

أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَ لَهُ ٱلۡأُنثَىٰ

آيا شما را است نرينه و او را است مادينه

تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ

اين است آن هنگام بخش‌كردنى ناهنجار

إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ مَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ

نيست آن مگر نامهايى كه ناميديد آنها را شما و پدران شما نفرستاده است خدا بدانها فرمانروائيى پيروى نكنند جز گمان را و آنچه هوس كند دلها و هر آينه بيامدشان از پروردگارشان راهنما

أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ

يا انسان را است آنچه آرزو كند

فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَ ٱلۡأُولَىٰ

پس خدا را است انجام و آغاز

وَ كَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيۡ‍ًٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَ يَرۡضَىٰٓ

و بسا فرشتگانى در آسمانها كه بى‌نياز نگرداند شفاعتشان چيزى را مگر پس از آنكه دستور دهد خدا به هر كه خواهد و خوشنود شود

إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ

همانا آنان كه ايمان نيارند به آخرت نامند فرشتگان را به نام (ناميدن) ماده

وَ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡ‍ٔٗا

نيستشان بدان دانشى پيروى نكنند جز گمان را و همانا گمان بى‌نياز نگرداند از حق چيزى را

فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَ لَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

پس روى برتاب از آنكه روى گردانيد از ياد ما و نخواست جز زندگانى دنيا

ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ

اين است اندازه رسيدنشان به دانش همانا پروردگار تو داناتر است بدانكه گم شود از راهش و او است داناتر بدانكه راه يافت

وَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَ يَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى

و خدا را است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا پاداش دهد آنان را كه بد كردند بدانچه كردند و پاداش دهد آنان را كه نكو كردند به نكويى

ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ

آنان كه دورى گزينند گناهان بزرگ را و ناشايسته‌ها را (پرده‌دريها را) جز انديشه گناه (يا گناه خرد) همانا پروردگار تو پهناور است آمرزش او و او داناتر است به شما گاهى كه پديد آورد شما را از زمين و گاهى كه شما نهان بوديد در شكمهاى مادران خويش پس خويشتن را نستائيد (پاك نشمريد) او است داناتر بدانكه پرهيز كرد

أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ

آيا ديدى آن را كه روى برتافت

وَ أَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَ أَكۡدَىٰٓ

و بخشيد اندكى و خوددارى كرد

أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ

آيا نزد او است علم ناپيدا پس او مى‌بيند

أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ

يا آگهى داده نشد بدانچه در نامه‌هاى موسى است

وَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ

و ابراهيم كه وفا كردار است

أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ

كه برندارد هيچ گنهبارى بار دگرى را

وَ أَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ

و آنكه نيست انسان را جز آنچه بكوشد (يا بدود)

وَ أَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ

و آنكه كوشش او زود است ديده شود

ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ

پس پاداش داده شودش پاداش رساتر

وَ أَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ

و آنكه بسوى پروردگار تو است پايان

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَ أَبۡكَىٰ

و آنكه او است كه بخندانيد و بگريانيد

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَ أَحۡيَا

و آنكه او است كه ميرانيد و زنده ساخت

وَ أَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰ

و آنكه او آفريد دو جفت را نر و ماده

مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ

از چكه آبى گاهى كه ريخته گردد

وَ أَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ

و آنكه بر او است پديدآوردن ديگر

وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَ أَقۡنَىٰ

و آنكه او بى‌نياز كرد و نگاه داشت

وَ أَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ

و آنكه او است پروردگار شعرى (ستاره است)

وَ أَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ

و آنكه او نابود ساخت عاد نخستين را

وَ ثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ

و ثمود را بجاى نگذارد

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَ أَطۡغَىٰ

و قوم نوح را از پيش كه ايشان بودند ستمگرتر و سركش‌تر

وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ

و باژگون‌شدگان را فرود آورد

فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ

پس پوشانيدش آنچه پوشانيد

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ

پس به كدام نعمتهاى پروردگار خويش مى‌ستيزى

هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ

اين است بيم‌دهنده از بيم‌دهندگان پيشين

أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ

نزديك گشت نزديك شونده

لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ

نيستش جز خدا گشاينده

أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ

آيا از اين داستان شگفت مانيد

وَ تَضۡحَكُونَ وَ لَا تَبۡكُونَ

و خنديد و نگرييد

وَ أَنتُمۡ سَٰمِدُونَ

و شمائيد ناآگهان

فَٱسۡجُدُواْ لِلَّهِ وَ ٱعۡبُدُواْ

پس سجده كنيد براى خدا و ستايش كنيد

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَ ٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ نزديك شد ساعت و بشكافت ماه

وَ إِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَ يَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ

و اگر بينند آيتى روى برتابند و گويند جادويى است گذران (يا نيرومند)

وَ كَذَّبُواْ وَ ٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡ وَ كُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ

و تكذيب كردند و پيروى كردند هوسهاى خويش را و هر كارى است پايدار (جايگزين)

وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ

و هر آينه بيامدشان از داستانها آنچه در آن است بازداشتى

حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ

حكمتى است رسا پس بى‌نياز نكنند ترسانندگان

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ

پس روى برتاب از ايشان روزى كه خواند خواننده به چيزى ناپسند

خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ

سرافكنده است ديدگانشان برون آيند از گورها گوئيا آنانند ملخهاى پراكنده

مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ

شتابندگان بسوى خواننده گويند كافران امروز است روزى سخت

كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَ قَالُواْ مَجۡنُونٞ وَ ٱزۡدُجِرَ

تكذيب كردند پيش از ايشان قوم نوح پس تكذيب كردند بنده ما را و گفتند ديوانه است و آزرده شد

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ

پس خواند پروردگار خويش را كه منم شكست‌خورده پس يارى كن

فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ

پس گشوديم درهاى آسمان را به آبى ريزنده

وَ فَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ

و بشكافتيم زمين را چشمه‌هايى پس به هم پيوستند آبها بر كارى مقدر شده

وَ حَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَ دُسُرٖ

و سوارش كرديم بر دارنده تخته‌ها و ميخهايى

تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ

روان مى‌شد پيش چشم ما پاداشى براى آنكه كفران شد

وَ لَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و همانا گذارديم آن را آيتى پس آيا هست ياد آورنده

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس چگونه بود عذابم و ترسانيدنم

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و همانا آسان ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

تكذيب كردند عاد پس چگونه بود عذاب من و ترسانيدنم

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ

همانا فرستاديم بر ايشان تندبادى در روزى شوم پيوسته

تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ

برمى‌انداخت مردم را گوئيا آنانند بنهاى نخلهاى كنده‌شده

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس چگونه بود عذاب من و ترسانيدنم

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و همانا هموار ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ

دروغ پنداشتند ثمود ترسانندگان مرا

فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٍ

پس گفتند آيا بشرى را از خويش كه يك تن است پيروى كنيمش همانا مائيم آن هنگام در گمراهى و آتشهايى

أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ

آيا افكنده شد بر او ذكر از ميان ما بلكه او است دروغ‌پردازى برترى‌جوى

سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ

زود است بدانند فردا كيست دروغ‌پرداز برترى‌جوى

إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَ ٱصۡطَبِرۡ

ما فرستنده‌ايم اشتر ماده را آزمايشى براى ايشان پس بنگر ايشان را و شكيبا شو

وَ نَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ

و آگهيشان ده كه آب بخش است ميان ايشان هر آبشخورى است حاضر شده

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ

پس خواندند يار خويش را پس بيامد پس پى كرد

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس چگونه بود عذاب من و ترسانندگان من

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ

همانا فرستاديم بر ايشان خروشى را تا شدند مانند برگ خشكيده كوخ سازنده

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و همانا آسان ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۢ بِٱلنُّذُرِ

تكذيب كردند قوم لوط ترسانندگان را

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ

همانا فرستاديم بر ايشان سنگريزه جز خاندان لوط كه رهائيشان داديم به سحر

نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ

نعمتى از نزد ما بدينسان پاداش دهيم آن را كه سپاس گزارد

وَ لَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ

و هر آينه ترسانيد ايشان را از خشم ما پس ستيزه كردند با بيم‌دهندگان

وَ لَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ

و همانا كام خواستندش از ميهمانانش پس پوشيديم ديدگان ايشان را پس بچشيد عذاب من و ترسانندگان مرا

وَ لَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ

و همانا بامداد كرد بر ايشان بگاه عذابى جايگزين

فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ

پس بچشيد عذاب من و ترسانندگان مرا

وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و همانا آماده ساختيم قرآن را براى ياد آوردن پس آيا هست ياد آورنده

وَ لَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ

و همانا بيامدند خاندان فرعون را ترسانندگان

كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ

پس تكذيب كردند به آيتهاى ما همگى آنها پس گرفتيمشان گرفتن مهترى نيرومند

أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ

آيا كافران شما بهترند از اينان يا شما را است بيزارى در كتب

أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ

يا گويند مائيم همگى يارى‌شدگان

سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَ يُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ

زود است شكست خورند گروه و بازگردانند پشتها را

بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَ ٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَ أَمَرُّ

بلكه ساعت است وعده‌گاه ايشان و ساعت است هراسناك‌تر و تلخ‌تر

إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٖ

همانا گنهكارانند در گمراهى و آتشهاى سوزان

يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ

روزى كه كشيده شوند در آتش بر رويهاى خويش بچشيد سودن دوزخ

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

نا ما همه چيز را آفريديم به اندازه‌اى

وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ

و نيست كار ما جز يكى مانند ديدنى به چشم (بهم زدن چشم)

وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و هر آينه نابود ساختيم پيروان شما را پس آيا هست ياد آورنده‌اى

وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

و هر چيزى كه كردند در كتابها است

وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

و هر كوچكى و بزرگى است نوشته

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ

همانا پرهيزكارانند در باغها و چشمه‌هايى

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ

در نشيمنى راست نزد پادشاهى نيرومند

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ خداى مهربان

عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ

بياموخت قرآن

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ

بيافريد انسان

عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ

بياموختش بيان

ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ

مهر و ماه به شمارند

وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ

و ستاره و درخت سجده‌كنانند

وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ

و آسمان را برافراشت و بنهاد ترازو را

أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ

كه سركشى نكنيد در سنجش

وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ

و بپاى داريد سنجش را به داد و نكاهيد سنجش را

وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ

و زمين را بنهادش براى جهانيان

فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ

در آن است ميوه و خرمابن دارنده شكوفه‌ها

وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ

و دانه دارنده برگ و روزى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ

آفريد انسان را از گل خشكى مانند سفال پخته

وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ

و آفريد پرى را از آميخته‌اى از آتش

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ

پروردگار خاوران و پروردگار باختران

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ

آميخت دو دريا را به هم رسند

بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ

كه ميان آنها است فاصله (ديوارى) تا ستم نكنند

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ

برون آيد از آنها مرواريد و مرجان

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ

و او را است رونده‌هايى برافراشته در دريا مانند كوه‌ها

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ

هر كس بر آن است نابود شود

وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ

و به جاى ماند روى پروردگار تو داراى مهترى و بزرگوارى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يَسۡ‍َٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ

پرسندش آنان كه در آسمانها و زمينند هر روزى او است در كارى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ

زود است بپردازيم به شما اى سنگينان (اى دو گرانمايگان)

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ

اى گروه جن و انس اگر توانستيد درون رويد از اطراف آسمانها در زمين (يا برون رويد) پس برويد نمى‌رويد مگر به فرمانروايى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَ نُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ

ريخته شود بر شما شراره (يا گداخته يا آميخته) از آتش و مس پس يارى نشويد

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ

تا گاهى كه بشكافد آسمان پس گردد گلى‌رنگ چون روغن روان

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسۡ‍َٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَ لَا جَآنّٞ

پس آن روز پرسش نشود از گناهش آدمى و نه پرى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَ ٱلۡأَقۡدَامِ

شناخته شوند گنهكاران به نشانيشان (به چهره‌شان) پس گرفته شوند پيشانيها و قدمها

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

اين است دوزخى كه تكذيب مى‌كردند بدان گنهكاران

يَطُوفُونَ بَيۡنَهَا وَ بَيۡنَ حَمِيمٍ ءَانٖ

گردش كنند ميان آن و ميان آب جوشانى گرم

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ لِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ

و آن را كه بترسد جايگاه پروردگار خويش را در بهشت است

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا بكدامين نعمتهاى پروردگار شما تكذيب مى‌كنيد

ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ

دارندگان شاخسارها

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِمَا عَيۡنَانِ تَجۡرِيَانِ

در آنها است دو چشمه روان

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِمَا مِن كُلِّ فَٰكِهَةٖ زَوۡجَانِ

در آنها است از هر ميوه دو جفت

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖ وَ جَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ

تكيه‌كنندگان بر جامه‌هاى خواب كه آسترهاى (يا لبه‌هاى) آنها است از استبرق و ميوه دو بهشت است نزديك

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا بكدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ

در آنها است كوته‌چشمانى كه نياميخته است با آنان آدمى پيش از ايشان و نه پرى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ

گوئيا آنانند ياقوت و مرجان

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ

آيا هست پاداش نكوكارى جز نكوكارى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ

و نزديك آنها است دو بهشت

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مُدۡهَآمَّتَانِ

دو بهشت سبز سياه‌فام

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِمَا عَيۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ

در آنها است دو چشمه جوشان

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِمَا فَٰكِهَةٞ وَ نَخۡلٞ وَ رُمَّانٞ

در آنها است ميوه و خرما بنى و انارى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ

در آنها است نكو زنانى زيبايان

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ

سفيدپوستانى بازداشته در سراپرده‌ها

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ

نياميخته است با آنان آدمى پيش از ايشان و نه پرى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَ عَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ

تكيه‌كنندگان بر بالشهاى سبز و زر تارهايى نكو (يا زيبا)

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ

فرخنده باد نام پروردگار تو خداوند شكوه و احترام

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه فرود آيد فرودآينده

لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ

نيست فرود آمدنش را دروغى

خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ

فرودآرنده و بالابرنده

إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا

گاهى كه بلرزد زمين لرزيدنى

وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا

و رانده شوند كوه‌ها راندنى

فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا

پس گردند گردى پراكنده

وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ

و شويد گروه‌هايى سه‌گانه

فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

پس ياران راست چيست ياران راست

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و ياران چپ چيست ياران چپ

وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ

و پيش‌آهنگان (پيشى‌گيرندگان) آن پيش‌آهنگان

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

آنانند نزديك‌گشتگان

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در بهشتهاى نعمتها

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

پاره‌اى از پيشينيان

وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و اندكى از آيندگان

عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ

بر تختهايى بافته

مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ

تكيه‌كنندگان بر آنها روى به روى

يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ

بگردند بر ايشان پسرانى جاودانان

بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ

با جامها و صراحيها و جامى از باده‌نمايان

لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ

نه درد سر گيرند از آن و نه از خرد افتند

وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و ميوه‌اى از آنچه برگزينند

وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و گوشت مرغى از آنچه هوس كنند

وَ حُورٌ عِينٞ

و زنان سفيداندام فراخ‌چشمان

كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ

مانندگان مرواريد پوشيده

جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

پاداشى بدانچه بودند مى‌كردند

لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا

نشوند در آن بيهوده و نه گناه بستن را

إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا

جز گفتار سلامى سلامى

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ

و ياران راست چه ياران راستى

فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ

زير درخت سدرى بى‌خار

وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ

و موزى به هم پيچيده

وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ

و سايه‌اى كشيده

وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ

و آبى ريزان

وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ

و ميوه‌اى فراوان

لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ

نابريده و نه بازداشته

وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ

و زنانى افراشته (بلندبالا)

إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ

همانا پديد آورديمشان پديد آوردنى

فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا

پس گردانيديمشان شوى‌ناديدگانى

عُرُبًا أَتۡرَابٗا

شوهر دوستانى همسالان

لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

براى ياران راست

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

گروهى از پيشينيان

وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و گروهى از بازماندگان

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ

و ياران چپ چه ياران چپ

فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ

در آتش سوراخ‌كننده و آبى جوشان

وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ

و سايه‌اى از دود سياه

لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ

نه خنك و نه گرامى

إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ

همانا ايشان بودند پيش از اين هوسرانان

وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ

و بودند اصرار مى‌ورزيدند بر گناه (يا پيمان‌شكنى) بزرگ

وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

و بودند مى‌گفتند آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آيا و پدران ما پيشينيان

قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ

بگو همانا پيشينيان و پسينيان

لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

گردآورده شوند بسوى وعده‌گاه روزى دانسته

ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان تكذيب‌كنندگان

لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ

همانا خورنده‌ايد از درختى از زقوم

فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

پس آكنده‌ايد از آن شكمها را

فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ

پس آشامنده‌ايد بر آن از آب جوشان

فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ

پس نوشنده‌ايد نوشيدن اشتران تشنگى‌زده

هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ

اين است پيشكش ايشان روز دين

نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ

ما آفريديمتان پس چرا تصديق نمى‌كنيد

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌ريزيد (آب منى)

ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آيا شما مى‌آفريدش يا مائيم آفرينندگان

نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

ما نهاديم ميان شما مرگ را و نيستيم پيشى گرفته‌شدگان

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ

و آنكه تبديل كنيم مانندگان شما را و پديد آوريمتان در آنچه نمى‌دانيد

وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ

و همانا دانستيد پيدايش نخستين را پس چرا يادآور نشويد

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌كاريد

ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ

آيا شما كشتش كنيد يا مائيم كشت آوران

لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ

اگر خواهيم گردانيمش خشك پس بمانيد زمزمه‌كنان

إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ

كه مائيم زيانكاران

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

بلكه مائيم ناكامان

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ

آيا ديديد آبى را كه نوشيد

ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ

آيا شما فرودش آورديد از ابر يا مائيم فرودآورندگان

لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم مى‌گردانيديمش تلخكام پس چرا سپاس نگزاريد

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ

آيا ديديد آتشى را كه افروزيد

ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِ‍ُٔونَ

آيا شما پديد آورديد درختش را يا مائيم پديدآرندگان

نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ

ما گردانيديمش يادآورى و بهره‌اى براى نيازمندان

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ

پس سوگند نخورم به فرودگاه‌هاى ستارگان

وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ

و همانا آن است سوگندى اگر بدانيد گران

إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ

همانا آن است قرآنى گرامى

فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ

در نامه‌اى پوشيده

لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ

دست بدان نسايند جز پاك‌شدگان

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

فرستادنى از پروردگار جهانيان

أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ

پس آيا بدين داستان شمائيد چاپلوسان

وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ

و قرار دهيد روزى خود را كه تكذيب كنيد

فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ

پس چرا گاهى كه رسد به گلوگاه

وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ

و شمائيد آن هنگام نگرانان

وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ

و مائيم نزديكتر بدو از شما و ليكن نبينيد

فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر هستيد شما ناكيفرشدگان

تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

بازش گردانيد اگر هستيد راستگويان

فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

پس اگر بود از مقربان

فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ

پس آرامشى و روزيى و بهشت نعمت

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

و اما اگر بود از ياران راست

فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

پس سلامى تو را از ياران راست

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ

و اما اگر بود از تكذيب‌كنندگان گمراهان

فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ

پس پيشكشى از آب جوشان

وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ

و چشيدن دوزخ

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ

همانا اين است حق يقين

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ تسبيح گويد براى خدا آنچه در آسمانها و زمين است و او است عزتمند حكيم

لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

وى را است پادشاهى آسمانها و زمين زنده كند و بميراند و او است بر همه چيز توانا

هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَ ٱلۡأٓخِرُ وَ ٱلظَّٰهِرُ وَ ٱلۡبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ

او است آغاز و انجام و پيدا و نهان و او است به همه چيز دانا

هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا يَعۡرُجُ فِيهَا وَ هُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

او است آنكه آفريد آسمانها و زمين را در شش روز سپس استوار شد بر عرش داند آنچه را فرو رود در زمين و آنچه برون آيد از آن و آنچه فرود آيد از آسمان و آنچه بالا رود در آن و او با شما است هر جا باشيد و خدا است بدانچه مى‌كنيد بينا

لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ

او را است پادشاهى آسمانها و زمين و بسوى خدا بازگردانيده شوند كارها

يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَ يُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَ هُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

فروبرد شب را در روز و فروبرد روز را در شب و او دانا است بدانچه در سينه‌ها است

ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ أَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَ أَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ

ايمان آريد به خدا و پيمبرش و ببخشيد از آنچه گردانيد شما را جانشينان در آن پس آنان كه ايمان آوردند از شما و بخشايش كردند ايشان را است مزدى بزرگ

وَ مَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَ قَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

و چه شود شما را ايمان نياريد به خدا و پيمبر همى خواندتان تا ايمان آريد به پروردگار خويش و همانا بگرفت پيمان شما را اگر هستيد مؤمنان

هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۢ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ

او است آنكه فرستد بر بنده خويش آيتهاى روشن را تا برون آرد شما را از تاريكيها بسوى روشنايى و همانا خدا است به شما نوازنده مهربان

وَ مَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَ قَٰتَلَ أُوْلَٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَ قَٰتَلُواْ وَ كُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

و چه شود شما را انفاق نكنيد در راه خدا و خدا را است ميراث آسمانها و زمين يكسان نيستند از شما است آنان كه انفاق كردند پيش از پيروزى و كارزار كردند آنان بزرگتر در پايه از آنان كه انفاق كردند پس از اين و كارزار كردند و هر كدام را نويد داده است خدا نكويى را و خدا است بدانچه مى‌كنيد آگاه

مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَ لَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ

كيست آنكه وامى دهد خدا را وام نكو سپس چند برابر كند برايش و او را است پاداشى گرامى

يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَ بِأَيۡمَٰنِهِم بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

روزى كه بينى مردان و زنان مؤمن را مى‌دود نورشان پيش روى ايشان و از سوى راست ايشان مژده باد شما را امروز باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آنها اين است آن رستگارى بزرگ

يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗا فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَ ظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ

روزى كه گويند مردان و زنان دوروى بدانان كه ايمان آوردند بنگريد به ما تا بهره‌مند شويم به پرتوى از نور شما گفته شد بازگرديد پشت سر خويش پس بجوئيد پرتوى پس زده شد ميانشان حصارى (ديوارى) كه آن را است در اندرونش رحمت و برونش از پيش آن است عذاب

يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡ قَالُواْ بَلَىٰ وَ لَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَ تَرَبَّصۡتُمۡ وَ ٱرۡتَبۡتُمۡ وَ غَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَ غَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ

بانگ دهندشان آيا نبوديم با شما گفتند بلى و ليكن شما فريب داديد خويش را و درنگ‌كارى نموديد و شك آورديد و سرگرمتان داشت آرزوها تا بيامد امر خدا و فريب داد شما را به خدا فريبكار

فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَ لَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

پس امروز گرفته نشود از شما بدلى و نه از آنان كه كفر ورزيدند جايگاه شما آتش است آن است دوست شما و چه زشت است آن جايگاه

أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَ لَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

آيا هنگام آن نشده است براى آنان كه ايمان آوردند كه فروتن گردد دلهاشان براى ياد خدا و آنچه بيامد از حق و نباشند مانند آنان كه داده شدند كتاب را از پيش پس دراز شد بر ايشان روزگار پس سنگين شد دلهاى آنان و بسيارى از ايشانند نافرمانان

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

بدانيد كه خدا زنده سازد زمين را پس از مرگش همانا بيان كرديم براى شما آيتها را شايد بخرد آئيد

إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَ ٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَ أَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ

همانا مردان تصدق‌كننده و آنان تصدق‌كننده و وام‌دهندگان به خدا وامى نكو افزوده شود براى ايشان و ايشان را است پاداشى ارجمند

وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَ وَ ٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَ نُورُهُمۡ وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ

و آنان كه ايمان آوردند به خدا و فرستادگانش آنانند راستگويان و گواهان نزد پروردگار خويش ايشان را است مزد ايشان و نورشان و آنان كه كفر ورزيدند و تكذيب كردند به آيتهاى ما آنانند ياران دوزخ

ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَ لَهۡوٞ وَ زِينَةٞ وَ تَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَ تَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَ ٱلۡأَوۡلَٰدِ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗا وَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ مَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٞ وَ مَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ

بدانيد كه زندگانى دنيا بازى و هوسرانى و خودآرايى و فخر كردن است بر همديگر و بيشى جستن است در خواسته‌ها و فرزندان مانند بارانى كه شگفت آورد كافران را رستنى آن پس خشك شود تا بينيش زردفام سپس كوبيده شود و در آخرت عذابى است سخت و آمرزشى از خدا و خوشنوديى و نيست زندگانى دنيا جز مايه فريب

سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَ جَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ

پيشى جوييد بر همديگر بسوى آمرزشى از پروردگار خويش و بهشتى كه پهنايش چون پهناى آسمان و زمين است آماده شد براى آنان كه ايمان آوردند به خدا و فرستادگانش اين است فضل خدا دهدش به هر كه خواهد و خدا است داراى فضلى بزرگى

مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ

نرسد مصيبتى در زمين و نه در خود شما جز در كتابى است پيش از آنكه آفريدمش همانا آن است بر خدا آسان

لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَ لَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ

تا دريغ نخوريد (اندوهگين نشويد) بر آنچه از شما رود و نه شاد شويد بدانچه شما را آيد و خدا دوست ندارد هر خرامان نازنده را

ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَ يَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ

آنان كه بخل ورزند و فرمان دهند مردم را به بخل‌ورزيدن و هر كه روى برتابد همانا خدا است بى‌نياز ستوده

لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَ أَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِ وَ أَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَ مَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَ رُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ

همانا فرستاديم پيمبران خويش را به نشانيها و فرستاديم با ايشان كتاب و ترازو را تا قيام كنند مردم به داد و فرستاديم آهن را در آن نيرويى سخت و سودهايى براى مردم و تا بداند خدا آن را كه يارى كند او و فرستادگانش را به نهان همانا خدا است تواناى عزتمند

وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَ إِبۡرَٰهِيمَ وَ جَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَ ٱلۡكِتَٰبَ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

و همانا فرستاديم نوح و ابراهيم را و نهاديم در نژادشان پيمبرى و كتاب را پس از ايشان است رهبرى و بسيارى از ايشانند نافرمانان

ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَ قَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَ ءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ وَ جَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَ رَحۡمَةٗ وَ رَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَ‍َٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

سپس از پى ايشان آورديم فرستادگان خويش را و پشت سر ايشان آورديم عيسى ابن مريم را و داديم بدو انجيل را و نهاديم در دلهاى آنان كه پيرويش كردند مهربانى و ترحمى را و گوشه گيريى كه از خويش درآوردند (بدعت كردند) ننوشتيمش بر ايشان جز از پى خوشنودى خدا پس رعايتش نكردند حق رعايتش را پس داديم بدانان كه ايمان آوردند از ايشان مزدشان را و بسيارى از ايشانند نافرمانان

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ ءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

اى آنان كه ايمان آورديد بترسيد خدا را و ايمان آريد به پيمبرش دهد شما را دو بهره از رحمتش و قرار دهد براى شما تابشى كه راه رويد بدان و بيامرزد شما را و خدا است آمرزنده مهربان