قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ
31(ابراهيم) گفت: «مأموريت شما چيست اى فرستادگان (خدا)؟»
قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ
32گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‌ايم ...
لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ
33تا بارانى از «سنگ- گل» بر آنها بفرستيم؛
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ
34سنگهايى كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است!»
فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
35ما مؤمنانى را كه در آن شهرها (ى قوم لوط) زندگى مى‌كردند (قبل از نزول عذاب) خارج كرديم،
فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
36ولى جز يك خانواده باايمان در تمام آنها نيافتيم!
وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
37و در آن (شهرهاى بلا ديده) نشانه‌اى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند به جاى گذارديم.
وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
38و در (زندگى) موسى نيز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛
فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ
39اما او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «اين مرد يا ساحر است يا ديوانه!»
فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ
40از اين رو ما او و لشكريانش را گرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خور سرزنش بود!
وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ
41و (همچنين) در سرگذشت «عاد» (آيتى است) در آن هنگام كه تندبادى بى‌باران بر آنها فرستاديم،
مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ
42كه بر هيچ چيز نمى‌گذشت مگر اينكه آن را همچون استخوانهاى پوسيده مى‌ساخت.
وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ
43و نيز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام كه به آنان گفته شد: «مدتى كوتاه بهره‌مند باشيد (و سپس منتظر عذاب)!»
فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ
44آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه (خيره خيره) نگاه مى‌كردند (بى‌آنكه قدرت دفاع داشته باشند)!
فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ
45چنان بر زمين افتادند كه توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از كسى يارى طلبند!
وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
46همچنين قوم نوح را پيش از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقى بودند!
وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ
47و ما آسمان را با قدرت بنا كرديم، و همواره آن را وسعت مى‌بخشيم!
وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ
48و زمين را گسترديم، و چه خوب گستراننده‌اى هستيم!
وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
49و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذكر شويد!
فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
50پس به سوى خدا بگريزيد، كه من از سوى او براى شما بيم‌دهنده‌اى آشكارم!
وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
51و با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد، كه من براى شما از سوى او بيم‌دهنده‌اى آشكارم!
كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ
52اين گونه است كه هيچ پيامبرى قبل از اينها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اينكه گفتند: «او ساحر است يا ديوانه!»
أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
53آيا يكديگر را به آن سفارش مى‌كردند (كه همه چنين تهمتى بزنند)؟! نه، بلكه آنها قومى طغيانگرند.
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ
54حال كه چنين است از آنها روى بگردان كه هرگز در خور ملامت نخواهى بود؛
وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
55و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر مؤمنان را سود مى‌بخشد.
وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ
56من جن و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند)!
مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ
57هرگز از آنها روزى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم مرا اطعام كنند!
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ
58خداوند روزى‌دهنده و صاحب قوت و قدرت است!
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ
59و براى كسانى كه ستم كردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين)؛ بنا بر اين عجله نكنند!
فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
60پس واى بر كسانى كه كافر شدند از روزى كه به آنها وعده داده مى‌شود!
سوره الطور
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلطُّورِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به كوه طور،
وَ كِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ
2و كتابى كه نوشته شده،
فِي رَقّٖ مَّنشُورٖ
3در صفحه‌اى گسترده،
وَ ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ
4و سوگند به «بيت المعمور»،
وَ ٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ
5و سقف برافراشته،
وَ ٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ
6و درياى مملو و برافروخته،
إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَٰقِعٞ
7كه عذاب پروردگارت واقع مى‌شود،
مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ
8و چيزى از آن مانع نخواهد بود!
يَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا
9(اين عذاب الهى) در آن روزى است كه آسمان به شدت به حركت درمى‌آيد،
وَ تَسِيرُ ٱلۡجِبَالُ سَيۡرٗا
10و كوه‌ها از جا كنده و متحرك مى‌شوند!
فَوَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
11واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان،
ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي خَوۡضٖ يَلۡعَبُونَ
12همانها كه در سخنان باطل به بازى مشغولند!
يَوۡمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا
13در آن روز كه آنها را بزور به سوى آتش دوزخ مى‌رانند!
هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ
14(به آنها مى‌گويند:) اين همان آتشى است كه آن را انكار مى‌كرديد.
أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ
15آيا اين سحر است يا شما نمى‌بينيد؟!
ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
16در آن وارد شويد و بسوزيد؛ مى‌خواهيد صبر كنيد يا نكنيد، براى شما يكسان است؛ چرا كه تنها به اعمالتان جزا داده مى‌شويد!
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَعِيمٖ
17ولى پرهيزگاران در ميان باغهاى بهشت و نعمتهاى فراوان جاى دارند،
فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَ وَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ
18و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند!
كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
19(به آنها گفته مى‌شود:) بخوريد و بياشاميد گوارا؛ اينها در برابر اعمالى است كه انجام مى‌داديد!
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ
20اين در حالى كه بر تختهاى صف‌كشيده در كنار هم تكيه مى‌زنند، و «حور العين» را به همسرى آنها درمى‌آوريم!
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ ٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَ مَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ
21كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان به پيروى از آنان ايمان اختيار كردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مى‌كنيم؛ و از (پاداش) عملشان چيزى نمى‌كاهيم؛ و هر كس در گرو اعمال خويش است!
وَ أَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰكِهَةٖ وَ لَحۡمٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
22و همواره از انواع ميوه‌ها و گوشتها- از هر نوع كه بخواهند- در اختيارشان مى‌گذاريم!
يَتَنَٰزَعُونَ فِيهَا كَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِيهَا وَ لَا تَأۡثِيمٞ
23آنها در بهشت جامهاى پر از شراب طهور را كه نه بيهوده‌گويى در آن است و نه گناه، از يكديگر مى‌گيرند!
وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ كَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّكۡنُونٞ
24و پيوسته بر گردشان نوجوانانى براى (خدمت) آنان گردش مى‌كنند كه همچون مرواريدهاى درون صدفند!
وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ
25در اين هنگام رو به يكديگر كرده (از گذشته) سؤال مى‌نمايند؛
قَالُوٓاْ إِنَّا كُنَّا قَبۡلُ فِيٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِينَ
26مى‌گويند: «ما در ميان خانواده خود ترسان بوديم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگيرد)!
فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَ وَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ
27اما خداوند بر ما منت نهاد و از عذاب كشنده ما را حفظ كرد!
إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ
28ما از پيش او را مى‌خوانديم (و مى‌پرستيديم)، كه اوست نيكوكار و مهربان!»
فَذَكِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٖ وَ لَا مَجۡنُونٍ
29پس تذكر ده، كه به لطف پروردگارت تو كاهن و مجنون نيستى!
أَمۡ يَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَيۡبَ ٱلۡمَنُونِ
30بلكه آنها مى‌گويند: «او شاعرى است كه ما انتظار مرگش را مى‌كشيم!»
قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِينَ
31بگو: «انتظار بكشيد كه من هم با (شما انتظار مى‌كشم شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)!»
أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
32آيا عقلهايشان آنها را به اين اعمال دستور مى‌دهد، يا قومى طغيانگرند؟
أَمۡ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥ بَل لَّا يُؤۡمِنُونَ
33يا مى‌گويند: «قرآن را به خدا افترا بسته»، ولى آنان ايمان ندارند.
فَلۡيَأۡتُواْ بِحَدِيثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
34اگر راست مى‌گويند سخنى همانند آن بياورند!
أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَيۡرِ شَيۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
35يا آنها بى هيچ آفريده شده‌اند، يا خود خالق خويشند؟!
أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ
36آيا آنها آسمانها و زمين را آفريده‌اند؟! بلكه آنها جوياى يقين نيستند!
أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّكَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜيۡطِرُونَ
37آيا خزاين پروردگارت نزد آنهاست؟! يا بر همه چيز عالم سيطره دارند؟!
أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ يَسۡتَمِعُونَ فِيهِ فَلۡيَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
38آيا نردبانى دارند (كه به آسمان بالا مى‌روند) و بوسيله آن اسرار وحى را مى‌شنوند؟! كسى كه از آنها اين ادعا را دارد دليل روشنى بياورد!
أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَ لَكُمُ ٱلۡبَنُونَ
39آيا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران (كه فرشتگان را دختران خدا مى‌ناميد)؟!
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
40آيا تو از آنها پاداشى مى‌طلبى كه در زير بار گران آن قرار دارند؟!
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
41آيا اسرار غيب نزد آنهاست و از روى آن مى‌نويسند؟!
أَمۡ يُرِيدُونَ كَيۡدٗا فَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَكِيدُونَ
42آيا مى‌خواهند نقشه شيطانى براى تو بكشند؟! ولى بدانند خود كافران در دام اين نقشه‌ها گرفتار مى‌شوند!
أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
43يا معبودى غير خداوند دارند (كه قول يارى به آنها داده)؟! منزه است خدا از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند!
وَ إِن يَرَوۡاْ كِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا يَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡكُومٞ
44آنها (چنان لجوجند كه) اگر ببينند قطعه سنگى از آسمان (براى عذابشان) سقوط مى‌كند مى‌گويند: «اين ابر متراكمى است!»
فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي فِيهِ يُصۡعَقُونَ
45حال كه چنين است آنها را رها كن تا روز مرگ خود را ملاقات كنند؛
يَوۡمَ لَا يُغۡنِي عَنۡهُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ
46روزى كه نقشه‌هاى آنان سودى به حالشان نخواهد داشت و (از هيچ سو) يارى نمى‌شوند!
وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِكَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
47و براى ستمگران عذابى قبل از آن است (در همين جهان)؛ ولى بيشترشان نمى‌دانند!
وَ ٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعۡيُنِنَا وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ
48در راه ابلاغ حكم پروردگارت صبر و استقامت كن، چرا كه تو در حفاظت كامل ما قرار دارى! و هنگامى كه برمى‌خيزى پروردگارت را تسبيح و حمد گوى!
وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ إِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ
49(همچنين) به هنگام شب او را تسبيح كن و به هنگام پشت كردن ستارگان (و طلوع صبح)!
سوره النجم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‌كند،
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَ مَا غَوَىٰ
2كه هرگز دوست شما [محمد «ص»] منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است،
وَ مَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ
3و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‌گويد!
إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ
4آنچه مى‌گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست!
عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ
5آن كس كه قدرت عظيمى دارد [جبرئيل امين] او را تعليم داده است؛
ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ
6همان كس كه توانايى فوق العاده دارد؛ او سلطه يافت ...
وَ هُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ
7در حالى كه در افق اعلى قرار داشت!
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ
8سپس نزديكتر و نزديكتر شد ...
فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ
9تا آنكه فاصله او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو كمان يا كمتر بود؛
فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ
10در اينجا خداوند آنچه را وحى كردنى بود به بنده‌اش وحى نمود.
مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ
11قلب (پاك او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت.
أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ
12آيا با او درباره آنچه (با چشم خود) ديده مجادله مى‌كنيد؟!
وَ لَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ
13و بار ديگر نيز او را مشاهده كرد،
عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ
14نزد «سدرة المنتهى»،
عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ
15كه «جنت المأوى» در آنجاست!
إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ
16در آن هنگام كه چيزى [نور خيره‌كننده‌اى] سدرة المنتهى را پوشانده بود،
مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَ مَا طَغَىٰ
17چشم او هرگز منحرف نشد و طغيان نكرد (آنچه ديد واقعيت بود)!
لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ
18او پاره‌اى از آيات و نشانه‌هاى بزرگ پروردگارش را ديد!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَ ٱلۡعُزَّىٰ
19به من خبر دهيد آيا بتهاى «لات» و «عزى» ...
وَ مَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ
20و «منات» كه سومين آنهاست (دختران خدا هستند)؟!
أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَ لَهُ ٱلۡأُنثَىٰ
21آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى كه بزعم شما دختران كم ارزش‌ترند!)
تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ
22در اين صورت اين تقسيمى ناعادلانه است!
إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ مَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُ وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ
23اينها فقط نامهايى است كه شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‌ايد (نامهايى بى‌محتوا و اسمهايى بى مسمى)، و هرگز خداوند دليل و حجتى بر آن نازل نكرده؛ آنان فقط از گمانهاى بى‌اساس و هواى نفس پيروى مى‌كنند در حالى كه هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است!
أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ
24يا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‌رسد؟!
فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَ ٱلۡأُولَىٰ
25در حالى كه آخرت و دنيا از آن خداست!
وَ كَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَ يَرۡضَىٰٓ
26و چه بسيار فرشتگان آسمانها كه شفاعت آنها سودى نمى‌بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد!
إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ
27كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مى‌كنند!
وَ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَ إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡٔٗا
28آنها هرگز به اين سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‌پايه پيروى مى‌كنند با اينكه «گمان» هرگز انسان را از حق بى‌نياز نمى‌كند!
فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَ لَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
29حال كه چنين است از كسى كه از ياد ما روى مى‌گرداند و جز زندگى مادى دنيا را نمى‌طلبد، اعراض كن!
ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ
30اين آخرين حد آگاهى آنهاست؛ پروردگار تو كسانى را كه از راه او گمراه شده‌اند بهتر مى‌شناسد، و (همچنين) هدايت‌يافتگان را از همه بهتر مى‌شناسد!
وَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَ يَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى
31و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا بدكاران را به كيفر كارهاى بدشان برساند و نيكوكاران را در برابر اعمال نيكشان پاداش دهد!
ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ
32همانها كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‌كنند، جز گناهان صغيره (كه گاه آلوده آن مى‌شوند)؛ آمرزش پروردگار تو گسترده است؛ او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام كه شما را از زمين آفريد و در آن موقع كه بصورت جنينهايى در شكم مادرانتان بوديد؛ پس خودستايى نكنيد، او پرهيزگاران را بهتر مى‌شناسد!
أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ
33آيا ديدى آن كس را كه (از اسلام- يا انفاق-) روى گردان شد؟!
وَ أَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَ أَكۡدَىٰٓ
34و كمى عطا كرد، و از بيشتر امساك نمود!
أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ
35آيا نزد او علم غيب است و مى‌بيند (كه ديگران مى‌توانند گناهان او را بر دوش گيرند)؟!
أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ
36يا از آنچه در كتب موسى نازل گرديده با خبر نشده است؟!
وَ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ
37و در كتب ابراهيم، همان كسى كه وظيفه خود را بطور كامل ادا كرد،
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ
38كه هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‌گيرد،
وَ أَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ
39و اينكه براى انسان بهره‌اى جز سعى و كوشش او نيست،
وَ أَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ
40و اينكه تلاش او بزودى ديده مى‌شود،
ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ
41سپس به او جزاى كافى داده خواهد شد!
وَ أَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ
42(و آيا از كتب پيشين انبيا به او نرسيده است) كه همه امور به پروردگارت منتهى مى‌گردد؟!
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَ أَبۡكَىٰ
43و اينكه اوست كه خنداند و گرياند،
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَ أَحۡيَا
44و اوست كه ميراند و زنده كرد،
وَ أَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰ
45و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفريد ...
مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ
46از نطفه‌اى هنگامى كه خارج مى‌شود (و در رحم مى‌ريزد)،
وَ أَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ
47و اينكه بر خداست ايجاد عالم ديگر (تا عدالت اجرا گردد)،
وَ أَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَ أَقۡنَىٰ
48و اينكه اوست كه بى‌نياز كرد و سرمايه باقى بخشيد،
وَ أَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ
49و اينكه اوست پروردگار ستاره «شعرا»!
وَ أَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ
50(و آيا به انسان نرسيده است كه در كتب انبياى پيشين آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستين» را هلاك كرد؟!
وَ ثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ
51و همچنين قوم «ثمود» را، و كسى از آنان را باقى نگذارد!
وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَ أَطۡغَىٰ
52و نيز قوم نوح را پيش از آنها، چرا كه آنان از همه ظالمتر و طغيانگرتر بودند!
وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ
53و نيز شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) را فرو كوبيد،
فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ
54سپس آنها را با عذاب سنگين پوشانيد!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ
55(بگو:) در كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد دارى؟!
هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ
56اين (پيامبر) بيم‌دهنده‌اى از بيم‌دهندگان پيشين است!
أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ
57آنچه بايد نزديك شود، نزديك شده است (و قيامت فرامى‌رسد)،
لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ
58و هيچ كس جز خدا نمى‌تواند سختيهاى آن را برطرف سازد!
أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ
59آيا از اين سخن تعجب مى‌كنيد،
وَ تَضۡحَكُونَ وَ لَا تَبۡكُونَ
60و مى‌خنديد و نمى‌گرييد،
وَ أَنتُمۡ سَٰمِدُونَ
61و پيوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى‌بريد؟!
فَٱسۡجُدُواْ لِلَّهِ وَ ٱعۡبُدُواْ
62حال كه چنين است همه براى خدا سجده كنيد و او را بپرستيد!
سوره القمر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَ ٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت!
وَ إِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَ يَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ
2و هر گاه نشانه و معجزه‌اى را ببينند روى گردانده، مى‌گويند: «اين سحرى مستمر است»!
وَ كَذَّبُواْ وَ ٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡ وَ كُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ
3آنها (آيات خدا را) تكذيب كردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند؛ و هر امرى قرارگاهى دارد!
وَ لَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ
4به اندازه كافى براى بازداشتن از بديها اخبار (انبيا و امتهاى پيشين) به آنان رسيده است!
حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ
5اين آيات، حكمت بالغه الهى است؛ اما انذارها (براى افراد لجوج) فايده نمى‌دهد!
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ
6بنا بر اين از آنها روى بگردان، و روزى را به ياد آور كه دعوت كننده الهى مردم را به امر وحشتناكى دعوت مى‌كند (دعوت به حساب اعمال)!
خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ
7آنان در حالى كه چشمهايشان از شدت وحشت به زير افتاده، همچون ملخهاى پراكنده از قبرها خارج مى‌شوند،
مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ
8در حالى كه (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى اين دعوت كننده گردن مى‌كشند؛ كافران مى‌گويند: «امروز روز سخت و دردناكى است!»
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَ قَالُواْ مَجۡنُونٞ وَ ٱزۡدُجِرَ
9پيش از آنها قوم نوح تكذيب كردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند: «او ديوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد.
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ
10او به درگاه پروردگار عرضه داشت: «من مغلوب (اين قوم طغيانگر) شده‌ام، انتقام مرا از آنها بگير!»
فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ
11در اين هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پى در پى گشوديم؛
وَ فَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ
12و زمين را شكافتيم و چشمه‌هاى زيادى بيرون فرستاديم؛ و اين دو آب به اندازه مقدر با هم درآميختند (و درياى وحشتناكى شد)!
وَ حَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَ دُسُرٖ
13و او را بر مركبى از الواح و ميخهايى ساخته شده سوار كرديم؛
تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ
14مركبى كه زير نظر ما حركت مى‌كرد! اين كيفرى بود براى كسانى كه (به او) كافر شده بودند!
وَ لَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
15ما اين ماجرا را بعنوان نشانه‌اى در ميان امتها باقى گذارديم؛ آيا كسى هست كه پند گيرد؟!
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
16(اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
17ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود؟!
كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
18قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تكذيب كردند؛ پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ
19ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم ...
تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ
20كه مردم را همچون تنه‌هاى نخل ريشه‌كن شده از جا برمى‌كند!
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
21پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
22ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود!
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ
23طايفه ثمود (نيز) انذارهاى الهى را تكذيب كردند،
فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٍ
24و گفتند: «آيا ما از بشرى از جنس خود پيروى كنيم؟! اگر چنين كنيم در گمراهى و جنون خواهيم بود!
أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ
25آيا از ميان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسيار دروغگوى هوسبازى است!
سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ
26ولى فردا مى‌فهمند چه كسى دروغگوى هوسباز است!
إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَ ٱصۡطَبِرۡ
27ما «ناقه» را براى آزمايش آنها مى‌فرستيم؛ در انتظار پايان كار آنان باش و صبر كن!
وَ نَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ
28و به آنها خبر ده كه آب (قريه) بايد در ميانشان تقسيم شود، (يك روز سهم ناقه، و يك روز براى آنها) و هر يك در نوبت خود بايد حاضر شوند!
فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ
29آنها يكى از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و (ناقه را) پى كرد!
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ
30پس (بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ
31ما فقط يك صيحه [صاعقه عظيم] بر آنها فرستاديم و بدنبال آن همگى بصورت گياه خشكى درآمدند كه صاحب چهارپايان (در آغل) جمع‌آورى مى‌كند!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
32ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود؟!
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۢ بِٱلنُّذُرِ
33قوم لوط انذارها (ى پى در پى پيامبرشان) را تكذيب كردند؛
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ
34ما بر آنها تندبادى كه ريگها را به حركت درمى‌آورد فرستاديم (و همه را هلاك كرديم)، جز خاندان لوط را كه سحرگاهان نجاتشان داديم!
نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ
35اين نعمتى بود از ناحيه ما؛ اين گونه هر كسى را كه شكر كند پاداش مى‌دهيم!
وَ لَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ
36او آنها را از مجازات ما بيم داد، ولى بر آنها اصرار بر مجادله و القاى شك داشتند!
وَ لَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ
37آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيارشان بگذارد؛ ولى ما چشمانشان را نابينا و محو كرديم (و گفتيم:) بچشيد عذاب و انذارهاى مرا!
وَ لَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ
38سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پايدار و ثابت به سراغشان آمد!
فَذُوقُواْ عَذَابِي وَ نُذُرِ
39(و گفتيم:) پس بچشيد عذاب و انذارهاى مرا!
وَ لَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
40ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود؟!
وَ لَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ
41و (همچنين) انذارها و هشدارها (يكى پس از ديگرى) به سراغ آل فرعون آمد،
كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ
42اما آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات كرديم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا!
أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ
43آيا كفار شما بهتر از آنانند يا براى شما امان‌نامه‌اى در كتب آسمانى نازل شده است؟!
أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ
44يا مى‌گويند: «ما جماعتى متحد و نيرومند و پيروزيم»؟!
سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَ يُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ
45(ولى بدانند) كه بزودى جمعشان شكست مى‌خورد و پا به فرارمى‌گذارند!
بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَ ٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَ أَمَرُّ
46(علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات قيامت هولناكتر و تلختر است!
إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَ سُعُرٖ
47مجرمان در گمراهى و شعله‌هاى آتشند،
يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ
48در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشيده مى‌شوند (و به آنها گفته مى‌شود:) بچشيد آتش دوزخ را!
إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ
49ته ما هر چيز را به اندازه آفريديم!
وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ
50و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن!
وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
51ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم؛ آيا كسى هست كه پند گيرد؟!
وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ
52و هر كارى را انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است،
وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ
53و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ
54يقينا پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند،
فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ
55در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر!
سوره الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ خداوند رحمان،
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2قرآن را تعليم فرمود،
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد،
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4و به او «بيان» را آموخت.
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه با حساب منظمى مى‌گردند،
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6و گياه و درخت براى او سجده مى‌كنند!
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7و آسمان را برافراشت، و ميزان و قانون (در آن) گذاشت،
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد)،
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9و وزن را بر اساس عدل برپا داريد و ميزان را كم نگذاريد!
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10زمين را براى خلايق آفريد،
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11كه در آن ميوه‌ها و نخلهاى پرشكوفه است،
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانه‌هايى كه همراه با ساقه و برگى است كه بصورت كاه درمى‌آيد، و گياهان خوشبو!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد (شما اى گروه جن و انس)؟!
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال آفريد،
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جن را از شعله‌هاى مختلط و متحرك آتش خلق كرد!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو درياى مختلف (شور و شيرين، گرم و سرد) را در كنار هم قرار داد، در حالى كه با هم تماس دارند؛
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20در ميان آن دو برزخى است كه يكى بر ديگرى غلبه نمى‌كند (و به هم نمى‌آميزند)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مى‌شود.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24و براى اوست كشتيهاى ساخته شده كه در دريا به حركت درمى‌آيند و همچون كوهى هستند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26همه كسانى كه روى آن [زمين] هستند فانى مى‌شوند،
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27و تنها ذات ذو الجلال و گرامى پروردگارت باقى مى‌ماند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ
29تمام كسانى كه در آسمانها و زمين هستند از او تقاضا مى‌كنند، و او هر روز در شأن و كارى است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ
31بزودى به حساب شما مى‌پردازيم اى دو گروه انس و جن!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ
33اى گروه جن و انس! اگر مى‌توانيد از مرزهاى آسمانها و زمين بگذريد، پس بگذريد، ولى هرگز نمى‌توانيد، مگر با نيرويى (فوق العاده)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
34پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَ نُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ
35شعله‌هايى از آتش بى‌دود، و دودهايى متراكم بر شما فرستاده مى‌شود؛ و نمى‌توانيد از كسى يارى بطلبيد!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
36پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ
37در آن هنگام كه آسمان شكافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناكى رخ مى‌دهد كه تاب تحمل آن را نخواهيد داشت)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
38پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسَۡٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَ لَا جَآنّٞ
39در آن روز هيچ كس از انس و جن از گناهش سؤال نمى‌شود (و همه چيز روشن است)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
40پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَ ٱلۡأَقۡدَامِ
41مجرمان از چهره‌هايشان شناخته مى‌شوند؛ و آن گاه آنها را از موهاى پيش سر، و پاهايشان مى‌گيرند (و به دوزخ مى‌افكنند)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
42پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ
43اين همان دوزخى است كه مجرمان آن را انكار مى‌كردند!
يَطُوفُونَ بَيۡنَهَا وَ بَيۡنَ حَمِيمٍ ءَانٖ
44امروز در ميان آن و آب سوزان در رفت و آمدند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
45پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
وَ لِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ
46و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتى است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
47پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ
48(آن دو باغ بهشتى) داراى انواع نعمتها و درختان پرطراوت است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
49پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فِيهِمَا عَيۡنَانِ تَجۡرِيَانِ
50در آنها دو چشمه هميشه جارى است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
51پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَٰكِهَةٖ زَوۡجَانِ
52در آن دو، از هر ميوه‌اى دو نوع وجود دارد (هر يك از ديگرى بهتر)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
53پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖ وَ جَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ
54اين در حالى است كه آنها بر فرشهايى تكيه كرده‌اند با آسترهايى از ديبا و ابريشم، و ميوه‌هاى رسيده آن دو باغ بهشتى در دسترس است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
55پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
56در آن باغهاى بهشتى زنانى هستند كه جز به همسران خود عشق نمى‌ورزند؛ و هيچ انس و جن پيش از اينها با آنان تماس نگرفته است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
57پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
58آنها همچون ياقوت و مرجانند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
59پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ
60آيا جزاى نيكى جز نيكى است؟!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
61پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
62و پايين تر از آنها، دو باغ بهشتى ديگر است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
63پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
مُدۡهَآمَّتَانِ
64هر دو خرم و سرسبزند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
65پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فِيهِمَا عَيۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ
66در آنها دو چشمه جوشنده است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
67پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فِيهِمَا فَٰكِهَةٞ وَ نَخۡلٞ وَ رُمَّانٞ
68در آنها ميوه‌هاى فراوان و درخت خرما و انار است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
69پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ
70و در آن باغهاى بهشتى زنانى نيكو خلق و زيبايند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
71پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ
72حوريانى كه در خيمه‌هاى بهشتى مستورند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
73پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
74هيچ انس و جن پيش از ايشان با آنها تماس نگرفته (و دوشيزه‌اند)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
75پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَ عَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ
76اين در حالى است كه بهشتيان بر تختهايى تكيه زده‌اند كه با بهترين و زيباترين پارچه‌هاى سبز رنگ پوشانده شده است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
77پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!
تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
78پربركت و زوال‌ناپذير است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو!
سوره الواقعة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ هنگامى كه واقعه عظيم (قيامت) واقع شود،
لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ
2هيچ كس نمى‌تواند آن را انكار كند!
خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ
3(اين واقعه) گروهى را پايين مى‌آورد و گروهى را بالا مى‌برد!
إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا
4در آن هنگام كه زمين بشدت به لرزه درمى‌آيد،
وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا
5و كوه‌ها در هم كوبيده مى‌شود،
فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا
6و بصورت غبار پراكنده درمى‌آيد،
وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ
7و شما سه گروه خواهيد بود!
فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
8(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانى!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
9گروه ديگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى!
وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ
10و (سومين گروه) پيشگامان پيشگامند،
أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ
11آنها مقربانند!
فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
12در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند)!
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
13گروه زيادى (از آنها) از امتهاى نخستينند،
وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
14و اندكى از امت آخرين!
عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ
15آنها [مقربان] بر تختهايى كه صف‌كشيده و به هم پيوسته است قرار دارند،
مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ
16در حالى كه بر آن تكيه زده و رو به روى يكديگرند!
يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ
17نوجوانانى جاودان (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنان مى‌گردند،
بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ
18با قدحها و كوزه‌ها و جامهايى از نهرهاى جارى بهشتى (و شراب طهور)!
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ
19اما شرابى كه از آن درد سر نمى‌گيرند و نه مست مى‌شوند!
وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ
20و ميوه‌هايى از هر نوع كه انتخاب كنند،
وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
21و گوشت پرنده از هر نوع كه مايل باشند!
وَ حُورٌ عِينٞ
22و همسرانى از حور العين دارند،
كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ
23همچون مرواريد در صدف پنهان!
جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
24اينها پاداشى است در برابر اعمالى كه انجام مى‌دادند!
لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا
25در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛
إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا
26تنها چيزى كه مى‌شنوند «سلام» است «سلام»!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ
27و اصحاب يمين و خجستگان، چه اصحاب يمين و خجستگانى!
فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ
28آنها در سايه درختان «سدر» بى‌خار قرار دارند،
وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ
29و در سايه درخت «طلح» پربرگ [درختى خوشرنگ و خوشبو]،
وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ
30و سايه كشيده و گسترده،
وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ
31و در كنار آبشارها،
وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ
32و ميوه‌هاى فراوان،
لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ
33كه هرگز قطع و ممنوع نمى‌شود،
وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ
34و همسرانى بلندمرتبه!
إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ
35ما آنها را آفرينش نوينى بخشيديم،
فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا
36و همه را دوشيزه قرار داديم،
عُرُبًا أَتۡرَابٗا
37زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند!
لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
38اينها همه براى اصحاب يمين است،
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
39كه گروهى از امتهاى نخستينند،
وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
40و گروهى از امتهاى آخرين!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ
41و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مى‌شود)!
فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ
42آنها در ميان بادهاى كشنده و آب سوزان قرار دارند،
وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ
43و در سايه دودهاى متراكم و آتشزا!
لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ
44سايه‌اى كه نه خنك است و نه آرامبخش!
إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ
45آنها پيش از اين (در عالم دنيا) مست و مغرور نعمت بودند،
وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ
46و بر گناهان بزرگ اصرار مى‌ورزيدند،
وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ
47و مى‌گفتند: «هنگامى كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم، آيا برانگيخته خواهيم شد؟!
أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ
48يا نياكان نخستين ما (برانگيخته مى‌شوند)؟!»
قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ
49بگو: «اولين و آخرين،
لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
50همگى در موعد روز معينى گردآورى مى‌شوند،
ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ
51سپس شما اى گمراهان تكذيب‌كننده!
لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ
52قطعا از درخت زقوم مى‌خوريد،
فَمَالُِٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ
53و شكمها را از آن پر مى‌كنيد،
فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ
54و روى آن از آب سوزان مى‌نوشيد،
فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ
55و همچون شتران مبتلا به بيمارى عطش، از آن مى‌آشاميد!
هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ
56اين است وسيله پذيرايى از آنها در قيامت!
نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ
57» ما شما را آفريديم؛ پس چرا (آفرينش مجدد را) تصديق نمى‌كنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ
58آيا از نطفه‌اى كه در رحم مى‌ريزيد آگاهيد؟!
ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
59آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش (پى در پى) مى‌دهيد يا ما آفريدگاريم؟!
نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
60ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم؛ و هرگز كسى بر ما پيشى نمى‌گيرد!
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ
61تا گروهى را به جاى گروه ديگرى بياوريم و شما را در جهانى كه نمى‌دانيد آفرينش تازه‌اى بخشيم!
وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ
62شما عالم نخستين را دانستيد؛ چگونه متذكر نمى‌شويد (كه جهانى بعد از آن است)؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ
63آيا هيچ درباره آنچه كشت مى‌كنيد انديشيده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ
64آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم؟!
لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ
65هر گاه بخواهيم آن را مبدل به كاه در هم كوبيده مى‌كنيم كه تعجب كنيد!
إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ
66(بگونه‌اى كه بگوييد:) براستى ما زيان كرده‌ايم،
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
67بلكه ما بكلى محروميم!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ
68آيا به آبى كه مى‌نوشيد انديشيده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ
69آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد يا ما نازل مى‌كنيم؟!
لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ
70هر گاه بخواهيم، اين آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‌دهيم؛ پس چرا شكر نمى‌كنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ
71آيا درباره آتشى كه مى‌افروزيد فكر كرده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشُِٔونَ
72آيا شما درخت آن را آفريده‌ايد يا ما آفريده‌ايم؟!
نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ
73ما آن را وسيله يادآورى (براى همگان) و وسيله زندگى براى مسافران قرار داده‌ايم!
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
74حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمار)!
فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ
75سوگند به جايگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!
وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ
76و اين سوگندى است بسيار بزرگ، اگر بدانيد!
إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ
77كه آن، قرآن كريمى است،
فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ
78كه در كتاب محفوظى جاى دارد،
لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ
79و جز پاكان نمى‌توانند به آن دست زنند [دست يابند].
تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
80آن از سوى پروردگار عالميان نازل شده؛
أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ
81آيا اين سخن را [اين قرآن را با اوصافى كه گفته شد] سست و كوچك مى‌شمريد،
وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ
82و به جاى شكر روزيهايى كه به شما داده شده آن را تكذيب مى‌كنيد؟!
فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ
83پس چرا هنگامى كه جان به گلوگاه مى‌رسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟!
وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ
84و شما در اين حال نظاره مى‌كنيد (و كارى از دستتان ساخته نيست)؛
وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ
85و ما از شما به او نزديكتريم ولى نمى‌بينيد!
فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ
86اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمى‌شويد،
تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
87پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست مى‌گوييد!
فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
88پس اگر او از مقربان باشد،
فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ
89در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است!
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
90اما اگر از اصحاب يمين باشد،
فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
91(به او گفته مى‌شود:) سلام بر تو از سوى دوستانت كه از اصحاب يمينند!
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ
92اما اگر او از تكذيب‌كنندگان گمراه باشد،
فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ
93با آب جوشان دوزخ از او پذيرايى مى‌شويد!
وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ
94و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است،
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ
95اين مطلب حق و يقين است!
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
96پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را منزه بشمار)!
سوره الحدید
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آنچه در آسمانها و زمين است براى خدا تسبيح مى‌گويند؛ و او عزيز و حكيم است.
لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
2مالكيت (و حاكميت) آسمانها و زمين از آن اوست؛ زنده مى‌كند و مى‌ميراند؛ و او بر هر چيز توانا است!
هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَ ٱلۡأٓخِرُ وَ ٱلظَّٰهِرُ وَ ٱلۡبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
3اول و آخر و پيدا و پنهان اوست؛ و او به هر چيز داناست.
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا يَعۡرُجُ فِيهَا وَ هُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
4او كسى است كه آسمانها و زمين را در شش روز [شش دوران] آفريد؛ سپس بر تخت قدرت قرار گرفت (و به تدبير جهان پرداخت)؛ آنچه را در زمين فرو مى‌رود مى‌داند، و آنچه را از آن خارج مى‌شود و آنچه از آسمان نازل مى‌گردد و آنچه به آسمان بالا مى‌رود؛ و هر جا باشيد او با شما است، و خداوند نسبت به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست!
لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
5مالكيت آسمانها و زمين از آن اوست؛ و همه كارها به سوى او بازمى‌گردد.
يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَ يُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَ هُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
6شب را در روز مى‌كند و روز را در شب؛ و او به آنچه در دل سينه‌ها وجود دارد داناست.
ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ أَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَ أَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
7به خدا و رسولش ايمان بياوريد و از آنچه شما را جانشين و نماينده (خود) در آن قرار داده انفاق كنيد؛ (زيرا) كسانى كه از شما ايمان بياورند و انفاق كنند، اجر بزرگى دارند!
وَ مَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَ قَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
8چرا به خدا ايمان نياوريد در حالى كه رسول (او) شما را مى‌خواند كه به پروردگارتان ايمان بياوريد، و از شما پيمان گرفته است (پيمانى از طريق فطرت و خرد)، اگر آماده ايمان‌آوردنيد.
هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۢ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ
9او كسى است كه آيات روشنى بر بنده‌اش [محمد] نازل مى‌كند تا شما را از تاريكيها به سوى نور برد؛ و خداوند نسبت به شما مهربان و رحيم است.
وَ مَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَ قَٰتَلَ أُوْلَٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَ قَٰتَلُواْ وَ كُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
10چرا در راه خدا انفاق نكنيد در حالى كه ميراث آسمانها و زمين همه از آن خداست (و كسى چيزى را با خود نمى‌برد)! كسانى كه قبل از پيروزى انفاق كردند و جنگيدند (با كسانى كه پس از پيروزى انفاق كردند) يكسان نيستند؛ آنها بلندمقامتر از كسانى هستند كه بعد از فتح انفاق نمودند و جهاد كردند؛ و خداوند به هر دو وعده نيك داده؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.
مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَ لَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
11كيست كه به خدا وام نيكو دهد (و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خداوند آن را براى او چندين برابر كند؟ و براى او پاداش پرارزشى است!
يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَ بِأَيۡمَٰنِهِم بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
12(اين پاداش بزرگ) در روزى است كه مردان و زنان باايمان را مى‌نگرى كه نورشان پيش‌رو و در سمت راستشان بسرعت حركت مى‌كند (و به آنها مى‌گويند:) بشارت باد بر شما امروز به باغهايى از بهشت كه نهرها زير (درختان) آن جارى است؛ جاودانه در آن خواهيد ماند! و اين همان رستگارى بزرگ است!
يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗا فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَ ظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ
13روزى كه مردان و زنان منافق به مؤمنان مى‌گويند: «نظرى به ما بيفكنيد تا از نور شما پرتوى برگيريم!» به آنها گفته مى‌شود: «به پشت سر خود بازگرديد و كسب نور كنيد!» در اين هنگام ديوارى ميان آنها زده مى‌شود كه درى دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب!
يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡ قَالُواْ بَلَىٰ وَ لَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَ تَرَبَّصۡتُمۡ وَ ٱرۡتَبۡتُمۡ وَ غَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَ غَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
14آنها را صدا مى‌زنند: «مگر ما با شما نبوديم؟!» مى‌گويند: «آرى، ولى شما خود را به هلاكت افكنديد و انتظار (مرگ پيامبر را) كشيديد، و (در همه چيز) شك و ترديد داشتيد، و آرزوهاى دور و دراز شما را فريب داد تا فرمان خدا فرا رسيد، و شيطان فريبكار شما را در برابر (فرمان) خداوند فريب داد!
فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَ لَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
15پس امروز نه از شما فديه‌اى پذيرفته مى‌شود، و نه از كافران؛ و جايگاهتان آتش است و همان سرپرستتان مى‌باشد؛ و چه بد جايگاهى است!
أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَ لَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
16آيا وقت آن نرسيده است كه دلهاى مؤمنان در برابر ذكر خدا و آنچه از حق نازل كرده است خاشع گردد؟! و مانند كسانى نباشند كه در گذشته به آنها كتاب آسمانى داده شد، سپس زمانى طولانى بر آنها گذشت و قلبهايشان قساوت پيدا كرد؛ و بسيارى از آنها گنهكارند!
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
17بدانيد خداوند زمين را بعد از مرگ آن زنده مى‌كند! ما آيات (خود) را براى شما بيان كرديم، شايد انديشه كنيد!
إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَ ٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَ أَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
18مردان و زنان انفاق كننده، و آنها كه (از اين راه) به خدا «قرض الحسنه» دهند، (اين قرض الحسنه) براى آنان مضاعف مى‌شود و پاداش پرارزشى دارند!
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَ وَ ٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَ نُورُهُمۡ وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
19كسانى كه به خدا و رسولانش ايمان آوردند، آنها صديقين و شهدا نزد پروردگارشانند؛ براى آنان است پاداش (اعمال) شان و نور (ايمان) شان؛ و كسانى كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند، آنها دوزخيانند.
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَ لَهۡوٞ وَ زِينَةٞ وَ تَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَ تَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَ ٱلۡأَوۡلَٰدِ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗا وَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ مَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٞ وَ مَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ
20بدانيد زندگى دنيا تنها بازى و سرگرمى و تجمل پرستى و فخرفروشى در ميان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى كه محصولش كشاورزان را در شگفتى فرو مى‌برد، سپس خشك مى‌شود بگونه‌اى كه آن را زردرنگ مى‌بينى؛ سپس تبديل به كاه مى‌شود! و در آخرت، عذاب شديد است يا مغفرت و رضاى الهى؛ و (به هر حال) زندگى دنيا چيزى جز متاع فريب نيست!
سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَ جَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
21به پيش تازيد براى رسيدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتى كه پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمين است و براى كسانى كه به خدا و رسولانش ايمان آورده‌اند؛ آماده شده است، اين فضل خداوند است كه به هر كس بخواهد مى‌دهد؛ و خداوند صاحب فضل عظيم است!
مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ
22هيچ مصيبتى (ناخواسته) در زمين و نه در وجود شما روى نمى‌دهد مگر اينكه همه آنها قبل از آنكه زمين را بيافرينيم در لوح محفوظ ثبت است؛ و اين امر براى خدا آسان است!
لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَ لَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ
23اين بخاطر آن است كه براى آنچه از دست داده‌ايد تأسف نخوريد، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشيد؛ و خداوند هيچ متكبر فخرفروشى را دوست ندارد!
ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَ يَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
24همانها كه بخل مى‌ورزند و مردم را به بخل دعوت مى‌كنند؛ و هر كس (از اين فرمان) روى‌گردان شود، (به خود زيان مى‌رساند نه به خدا)، چرا كه خداوند بى‌نياز و شايسته ستايش است!
لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَ أَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِ وَ أَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَ مَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَ رُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ
25ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب (آسمانى) و ميزان (شناسايى حق از باطل و قوانين عادلانه) نازل كرديم تا مردم قيام به عدالت كنند؛ و آهن را نازل كرديم كه در آن نيروى شديد و منافعى براى مردم است، تا خداوند بداند چه كسى او و رسولانش را يارى مى‌كند بى‌آنكه او را ببينند؛ خداوند قوى و شكست‌ناپذير است!
وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَ إِبۡرَٰهِيمَ وَ جَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَ ٱلۡكِتَٰبَ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
26ما نوح و ابراهيم را فرستاديم، و در دودمان آن دو نبوت و كتاب قرار داديم؛ بعضى از آنها هدايت يافته‌اند و بسيارى از آنها گنهكارند.
ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَ قَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَ ءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ وَ جَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَ رَحۡمَةٗ وَ رَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَ‍َٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
27سپس در پى آنان رسولان ديگر خود را فرستاديم، و بعد از آنان عيسى بن مريم را مبعوث كرديم و به او انجيل عطا كرديم، و در دل كسانى كه از او پيروى كردند رأفت و رحمت قرار داديم؛ و رهبانيتى را كه ابداع كرده بودند، ما بر آنان مقرر نداشته بوديم؛ گرچه هدفشان جلب خشنودى خدا بود، ولى حق آن را رعايت نكردند؛ از اين رو ما به كسانى از آنها كه ايمان آوردند پاداششان را داديم؛ و بسيارى از آنها فاسقند!
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ ءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
28اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! تقواى الهى پيشه كنيد و به رسولش ايمان بياوريد تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و براى شما نورى قرار دهد كه با آن (در ميان مردم و در مسير زندگى خود) راه برويد و گناهان شما را ببخشد؛ و خداوند غفور و رحيم است.
لِّئَلَّا يَعۡلَمَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ أَلَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ أَنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
29تا اهل كتاب بدانند كه قادر بر چيزى از فضل خدا نيستند، و تمام فضل (و رحمت) به دست اوست، به هر كس بخواهد آن را مى‌بخشد؛ و خداوند داراى فضل عظيم است!
