بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجادِلُكَ فِي زَوْجِها وَ تَشْتَكِي إِلَي اللَّهِ وَ اللَّهُ يَسْمَعُ تَحاوُرَكُما إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ به راستى خدا گفتار [زنى‌] را كه درباره همسرش با تو گفتگو داشت و به خدا شكايت مى‌كرد، شنيد و خدا گفتگوى شما را مى‌شنود؛ زيرا خدا شنوا و بيناست.

الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسائِهِمْ ما هُنَّ أُمَّهاتِهِمْ إِنْ أُمَّهاتُهُمْ إِلَّا اللاَّئِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ

كسانى از شما كه با زنان خود «ظهار» مى‌كنند [يعنى بر پايه فرهنگ جاهلى مى‌گويند: تو نسبت به من به منزله مادرم هستى، پس آميزش با تو بر من حرام ابدى است‌] زنانشان مادرانشان نيستند، مادرانشان فقط زنانى هستند كه آنان را زاده‌اند، و آنان بى‌ترديد سخنى ناپسند و دروغ مى‌گويند [سخنى كه هيچ تأثيرى در حرام شدن زن ندارد]، و مسلما خدا بسيار باگذشت و بسيار آمرزنده است.

وَ الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْ نِسائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما قالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ذٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

و كسانى كه با زنانشان ظهار مى‌كنند، سپس از آنچه گفته‌اند برمى‌گردند، بايد پيش از آميزش با هم برده‌اى [در راه خدا] آزاد كنند. اين [حكمى‌] است كه به آن اندرز داده مى‌شويد، و خدا بر آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.

فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعامُ سِتِّينَ مِسْكِيناً ذٰلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ أَلِيمٌ

كسى كه توانايى [آزاد كردن برده را] ندارد، بايد پيش از آنكه با هم آميزش كنند، دو ماه پى در پى روزه بگيرد، و هر كه نتواند بايد شصت مسكين را طعام دهد؛ اين حكم براى اين است كه به خدا و پيامبرش ايمان آوريد [و از فرهنگ جاهلى دورى گزينيد]؛ و اينها حدود خداست. و براى كافران عذابى دردناك است.

إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ كُبِتُوا كَما كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ قَدْ أَنْزَلْنا آياتٍ بَيِّناتٍ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ مُهِينٌ

بى‌ترديد كسانى كه با خدا و پيامبرش دشمنى و مخالفت مى‌ورزند، خوار و سرنگون مى‌شوند، چنان كه كسانى كه پيش از آنان بودند، خوار و سرنگون شدند، و همانا ما آيات روشنى نازل كرديم، و براى كافران عذابى خواركننده است.

يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ

در روزى كه خدا همه آنان را برمى‌انگيزد، آن گاه به اعمالى كه انجام داده‌اند، آگاهشان مى‌كند، اعمالى كه خدا حساب همه آنها را برشمرده است در حالى كه [آنان‌] آن را فراموش كرده‌اند، و خدا بر هر چيز گواه است.

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ ما يَكُونُ مِنْ نَجْويٰ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنيٰ مِنْ ذٰلِكَ وَ لا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ ما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

آيا ندانسته‌اى كه خدا آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است، مى‌داند؟ هيچ گفتگوى محرمانه‌اى ميان سه نفر نيست مگر اينكه او چهارمى آنان است، و نه ميان پنج نفر مگر اينكه او ششمى آنان است، و نه كمتر از آن و نه بيشتر مگر اينكه هر كجا باشند او با آنان است، سپس روز قيامت آنان را به اعمالى كه انجام داده‌اند آگاه مى‌كند؛ زيرا خدا به همه چيز داناست.

أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْويٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَناجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ إِذا جاءُوكَ حَيَّوْكَ بِما لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمَصِيرُ

آيا كسانى را كه از گفتگوى محرمانه منع شده بودند، نديدى؟ كه باز به كارى كه از آن منع شده بودند باز مى‌گردند، و با يكديگر از روى گناه و دشمنى و سرپيچى از پيامبر محرمانه گفتگو مى‌كنند، و هنگامى كه نزد تو آيند به صورتى تو را درود مى‌گويند كه خدا به تو درود نگفته است، و در دل خود مى‌گويند: چرا خدا ما را به سبب آنچه مى‌گوييم عذاب نمى‌كند؟! دوزخ براى آنان كافى است، در آن وارد مى‌شوند، و چه بد بازگشت گاهى است.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا تَناجَيْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْويٰ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

اى اهل ايمان! هنگامى كه محرمانه با يكديگر گفتگو مى‌كنيد از روى گناه و دشمنى و سرپيچى از پيامبر با هم گفتگوى محرمانه نكنيد، بر پايه [تشويق يكديگر به‌] نيكى و تقوا گفتگوى محرمانه كنيد، و از خدايى كه به سوى او محشور مى‌شويد، پروا كنيد.

إِنَّمَا النَّجْويٰ مِنَ الشَّيْطانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضارِّهِمْ شَيْئاً إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

جز اين نيست كه گفتگوى محرمانه [بى‌منطق و رازگويى بى‌دليل‌] از [ناحيه‌] شيطان است تا مؤمنان را اندوهگين كند، ولى نمى‌تواند هيچ گزندى به آنان برساند مگر به فرمان خدا. و مؤمنان فقط بايد بر خدا توكل كنند [كه توكل كننده به خدا از گزند شيطان مصون است.]

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ وَ إِذا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

اى مؤمنان! هنگامى كه گويند: در مجالس [براى نشستن ديگر برادرانتان‌] جا باز كنيد، پس جا باز كنيد، تا خدا براى شما [در بهشت‌] جا باز كند. و چون گويند: برخيزيد، بى‌درنگ برخيزيد تا خدا مؤمنان از شما را به درجه‌اى و دانشمندانتان را به درجاتى [عظيم و باارزش‌] بلند گرداند، و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً ذٰلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

اى مؤمنان! زمانى كه مى‌خواهيد با پيامبر گفتگوى محرمانه كنيد، پيش از گفتگوى محرمانه خود صدقه دهيد، اين براى شما بهتر و پاكيزه‌تر است، و اگر چيزى براى صدقه نيافتيد [اجازه داريد محرمانه گفتگو كنيد] زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.

أَ أَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ

آيا ترسيديد از اينكه پيش از گفتگوى محرمانه خود صدقاتى بپردازيد؟ پس چون نپرداختيد و خدا هم توبه شما را پذيرفت، نماز را برپا داريد و زكات بدهيد و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد، و خدا به اعمالى كه انجام مى‌دهيد، آگاه است.

أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفُونَ عَلَي الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ

آيا به كسانى كه قوم مورد خشم خدا را به دوستى گرفتند، ننگريستى؟ اينان نه از شمايند و نه از آنان، و به دروغ سوگند مى‌خورند [كه از شمايند] و خود آگاهند [كه دروغ مى‌گويند.]

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِيداً إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ

خدا براى آنان عذاب سختى آماده كرده است؛ زيرا آنچه را كه همواره انجام مى‌دادند، بسيار بد است.

اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ

آنان سوگندهايشان را [براى تبرئه خود از خيانت به پيامبر و مؤمنان‌] سپر قرار داده‌اند، در نتيجه [مردم را] از راه خدا بازداشتند پس براى آنان عذابى خواركننده است.

لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ

هرگز اموال و اولادشان چيزى از عذاب خدا را از آنان دفع نمى‌كند، آنان اهل آتش‌اند و در آن جاودانه‌اند.

يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَليٰ شَيْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ

روزى كه خدا همه آنان را برمى‌انگيزد، پس همان گونه كه براى شما سوگند دروغ مى‌خوردند، براى خدا هم سوگند دروغ مى‌خورند، و گمان مى‌كنند كه با سوگند دروغ مى‌توانند در عرصه محشر، سودى را براى خود جلب كنند و زيانى را از خويش بگردانند، آگاه باش كه آنان همان دورغگويان‌اند!

اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ

شيطان بر آنان چيره و مسلط شده و ياد خدا را از خاطرشان برده است، آنان حزب شيطان‌اند، آگاه باش كه حزب شيطان يقينا همان زيان‌كاران‌اند!

إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ

بى‌ترديد كسانى كه با خدا و پيامبرش دشمنى و مخالفت مى‌كنند، در زمره خوارترينان هستند.

كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ

خدا لازم و مقرر كرده است كه بى‌ترديد من و پيامبرانم پيروزيم. همانا خدا نيرومند و تواناى شكست‌ناپذير است.

لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

گروهى را كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند، نمى‌يابى كه با كسانى كه با خدا و پيامبرش دشمنى و مخالفت دارند، دوستى برقرار كنند، گرچه پدرانشان يا فرزاندانشان يا برادرانشان يا خويشانشان باشند. اينانند كه خدا ايمان را در دل‌هايشان ثابت و پايدار كرده، و به روحى از جانب خود نيرومندشان ساخته، و آنان را به بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است درمى‌آورد، در آنجا جاودانه‌اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند. اينان حزب خدا هستند، آگاه باش كه بى‌ترديد حزب خدا همان رستگارانند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، خدا را به پاك بودن از هر عيب و نقصى مى‌ستايند، و او تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ دِيارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ما ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ

اوست كه كافران از اهل كتاب را در نخستين بيرون راندن دسته جمعى از خانه‌هايشان بيرون راند. [شما اهل ايمان‌] رفتنشان را گمان نمى‌برديد، و خودشان پنداشتند كه حصارها و دژهاى استوارشان در برابر خدا [از تبعيد و در به درى آنان‌] جلوگيرى خواهد كرد ولى [اراده كوبنده‌] خدا از آنجا كه گمان نمى‌كردند به سراغشان آمد و در دل‌هايشان رعب و ترس افكند به گونه‌اى كه خانه‌هايشان را به دست خود و به دست مؤمنان ويران كردند. پس اى صاحبان بينش و بصيرت! عبرت گيريد.

وَ لَوْلا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابُ النَّارِ

اگر خدا فرمان ترك وطن را بر آنان لازم و مقرر نكرده بود، قطعا در همين دنيا عذابشان مى‌كرد و براى آنان در آخرت عذاب آتش است.

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ

اين [در به درى و تبعيد] براى اين است كه آنان با خدا و پيامبرش دشمنى و مخالفت كردند، و هر كس با خدا دشمنى و مخالفت كند [بداند كه‌] خدا سخت كيفر است.

ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَليٰ أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ

آنچه از درخت خرما [كه در مالكيت اين دشمنان غدار بود] بريديد يا آنها را بر ريشه‌ها و تنه‌هايش رها كرديد به فرمان خدا بود، تا نافرمانان را زبون و رسوا كند.

وَ ما أَفاءَ اللَّهُ عَليٰ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لا رِكابٍ وَ لٰكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَليٰ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

اموال و زمين‌هايى را كه خدا به عنوان غنيمت به پيامبرش بازگرداند، شما براى به دست آوردنش اسب و شترى نتازانديد [و در نتيجه به زحمت نيفتاديد]، ولى خدا پيامبرانش را بر هر كه بخواهد مسلط و چيره مى‌كند، و خدا بر هر كارى تواناست.

ما أَفاءَ اللَّهُ عَليٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُريٰ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبيٰ وَ الْيَتاميٰ وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِياءِ مِنْكُمْ وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ

آنچه خدا از [اموال و زمين‌هاى‌] اهل آن آبادى‌ها به پيامبرانش بازگرداند اختصاص به خدا و پيامبر و اهل بيت پيامبر و يتيمان و مستمندان و در راه ماندگان دارد، تا ميان ثرومندان شما دست به دست نگردد. و [از اموال و احكام و معارف دينى‌] آنچه را پيامبر به شما عطا كرد بگيريد و از آنچه شما را نهى كرد، باز ايستيد و از خدا پروا كنيد؛ زيرا خدا سخت كيفر است.

لِلْفُقَراءِ الْمُهاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أَمْوالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً وَ يَنْصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ

[بخشى از غنايم‌] براى فقيران مهاجرى است كه از ديار و اموالشان بيرون رانده شده‌اند، در حالى كه فضل خشنودى خدا را مى‌جويند وخدا وپيامبرش را يارى مى‌كنند، اينان همان راستگويانند.

وَ الَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَ الْإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَليٰ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

و [براى‌] كسانى [از انصار است‌] كه پيش از مهاجران در سراى هجرت و ايمان [يعنى مدينه‌] جاى گرفتند، [و] كسانى را كه به سوى آنان هجرت كرده‌اند دوست دارند، و در سينه‌هاى خود نياز و چشم‌داشتى به آنچه به مهاجران داده شده است نمى‌يابند، و آنان را بر خود ترجيح مى‌دهند، گرچه خودشان را نياز شديدى [به مال و متاع‌] باشد. و كسانى را كه از بخل و حرصشان بازداشته‌اند، اينان همان رستگارانند.

وَ الَّذِينَ جاءُو مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونا بِالْإِيمانِ وَ لا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ

و نيز كسانى كه بعد از آنان [انصار و مهاجرين‌] آمدند در حالى كه مى‌گويند: پروردگارا! ما و برادرانمان را كه به ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز، و در دل‌هايمان نسبت به مؤمنان، خيانت و كينه قرار مده. پروردگارا! يقينا تو رئوف و مهربانى.

أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ نافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَ لا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَداً أَبَداً وَ إِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ

آيا كسانى را كه نفاق ورزيدند، نديدى؟ كه به برادران كافرشان از اهل كتاب مى‌گويند: اگر شما را [از خانه و ديارتان‌] بيرون كردند، ما هم قطعا با شما بيرون مى‌آييم، و هرگز فرمان كسى را بر ضد شما اطاعت نمى‌كنيم، و اگر با شما جنگيدند، همانا شما را يارى مى‌كنيم. و خدا گواهى مى‌دهد كه آنان دروغگويند.

لَئِنْ أُخْرِجُوا لا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَ لَئِنْ قُوتِلُوا لا يَنْصُرُونَهُمْ وَ لَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبارَ ثُمَّ لا يُنْصَرُونَ

اگر [كافران از اهل كتاب را] بيرون كنند با آنان بيرون نمى‌روند، و اگر با آنان بجنگند آنان را يارى نمى‌دهند، و اگر يارى دهند در گرماگرم جنگ پشت‌كنان مى‌گريزند، سپس [كافران اهل كتاب‌] يارى نمى‌شوند.

لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ

[آرى منافقان، كافران از اهل كتاب را در گرماگرم جنگ به هنگام خطر رها مى‌كنند و مى‌گريزند؛ زيرا] ترس آنان از شما در دل‌هايشان بيش از ترس از خداست؛ چون آنان قومى هستند كه [حقايق را به خاطر كوردلى‌] نمى‌فهمند.

لا يُقاتِلُونَكُمْ جَمِيعاً إِلَّا فِي قُريً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَراءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّيٰ ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ

همه آنان [به صورت متحد و يك‌پارچه‌] با شما نمى‌جنگند مگر در آبادى‌هايى كه داراى حصار و قلعه و دژ هستند، يا از پشت ديوارها، دلاورى آنان ميان خودشان شديد است [ولى از رويارويى با شما مى‌ترسند]، آنان را متحد و هم‌دست مى‌پندارى در حالى كه دل‌هايشان پراكنده است؛ زيرا آنان گروهى هستند كه تعقل نمى‌كنند.

كَمَثَلِ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِيباً ذاقُوا وَبالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

[داستان اين يهودى‌هاى نابكار بنى‌نظير] مانند كسانى است كه اندكى پيش از اينان [در پيرامون مدينه‌] بودند كه سرانجام وخيم كارشان را چشيدند، و براى آنان عذابى دردناك است.

كَمَثَلِ الشَّيْطانِ إِذْ قالَ لِلْإِنْسانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمِينَ

[داستان منافقان كه كافران از اهل كتاب را با وعده‌هاى دروغ فريفتند] چون داستان شيطان است كه به انسان گفت: كافر شو. هنگامى كه كافر شد، گفت: من از تو بيزارم، من از خدا كه پروردگار جهانيان است، مى‌ترسم.

فَكانَ عاقِبَتَهُما أَنَّهُما فِي النَّارِ خالِدَيْنِ فِيها وَ ذٰلِكَ جَزاءُ الظَّالِمِينَ

سرانجامشان اين شد كه هر دو در آتش‌اند؛ و در آن جاودانه‌اند و اين است كيفر ستمكاران.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ

اى اهل ايمان! از خدا پروا كنيد؛ و هر كسى بايد با تأمل بنگرد كه براى فرداى خود چه چيزى پيش فرستاده است، و از خدا پروا كنيد؛ يقينا خدا به آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.

وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ

و مانند كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند، پس خدا هم آنان را دچار خودفراموشى كرد؛ اينان همان فاسقان‌اند.

لا يَسْتَوِي أَصْحابُ النَّارِ وَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفائِزُونَ

دوزخيان و بهشتيان يكسان نيستند، بهشتيان همان رستگارانند.

لَوْ أَنْزَلْنا هٰذَا الْقُرْآنَ عَليٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

اگر اين قرآن را بر كوهى نازل مى‌كرديم، قطعا آن را از ترس خدا فروتن و از هم پاشيده مى‌ديدى. و اين مثل‌ها را براى مردم مى‌زنيم تا بينديشند.

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمٰنُ الرَّحِيمُ

اوست خدايى كه جز او هيچ معبودى نيست، داناى نهان و آشكار است، او رحمان و رحيم است.

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ

اوست خدايى كه جز او هيچ معبودى نيست، همان فرمانرواى پاك، سالم از هر عيب و نقص، ايمنى بخش، چيره و مسلط، شكست‌ناپذير، جبران كننده، شايسته بزرگى و عظمت است. خدا از آنچه شريك او قرار مى‌دهند، منزه است.

هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنيٰ يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

اوست خدا، آفريننده، نوساز، صورتگر، همه نام‌هاى نيكو ويژه اوست. آنچه در آسمان ها و زمين است همواره براى او تسبيح مى‌گويند، و او تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً فِي سَبِيلِي وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَيْتُمْ وَ ما أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبِيلِ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ اى اهل ايمان! دشمنان من و دشمنان خودتان را دوستان خود مگيريد، شما با آنان اظهار دوستى مى‌كنيد، در حالى كه آنان به طور يقين به آنچه از حق براى شما آمده كافرند، و پيامبر و شما را به خاطر ايمانتان به خدا كه پروردگار شماست [از وطن‌] بيرون مى‌كنند، [پس آنان را دوستان خود مگيريد] اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنوديم بيرون آمده‌ايد [چرا] مخفيانه به آنان پيام مى‌دهيد كه دوستشان داريد؟ در حالى كه من به آنچه پنهان مى‌داشتيد و آنچه آشكار كرديد داناترم، و هر كس از شما با دشمنان من رابطه دوستى برقرار كند، مسلما از راه راست منحرف شده است.

إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْداءً وَ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ

اگر بر شما چيره شوند، دشمنانتان خواهند بود، و دست‌هايشان را [به اسارت، آزار و كشتن‌] و زبان‌هايشان را به [بدگويى، تحقير و ناسزا] بر ضد شما مى‌گشايند، و آرزو دارند كه اى كاش شما هم كافر شويد.

لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحامُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

روز قيامت [كه كيفر دوستى با دشمنان داده شود] خويشان و فرزندانتان سودى به حال شما ندارند، خدا ميان شما و آنان جدايى مى‌اندازد، و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد، بيناست.

قَدْ كانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْراهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآؤُا مِنْكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّي تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَ ما أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ رَبَّنا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ

مسلما براى شما در ابراهيم و كسانى كه با اويند سرمشقى نيكوست، آن گاه كه به قوم خود گفتند: ما از شما و آنچه به جاى خدا مى‌پرستيد بيزاريم، ما به شما كافريم و ميان ما و شما دشمنى و كينه هميشگى پديدار شده است، تا آن زمان كه به خداى يگانه ايمان آوريد. [آرى، ابراهيم و مؤمنان جز اعلام بيزارى سخنى با بت‌پرستان نداشتند] مگر سخن ابراهيم به پدرش كه گفت: من براى تو [در صورتى كه دست از دشمنى و كينه با حق بردارى‌] آمرزش خواهم خواست و در برابر خدا به سود تو اختيار چيزى راندارم. پروردگارا! بر تو توكل كرديم، و به سوى تو بازگشتيم، و بازگشت به سوى توست.

رَبَّنا لا تَجْعَلْنا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنا رَبَّنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

پروردگارا! ما را وسيله آزمايش [و هدف آزار، چيرگى و سلطه‌] براى كافران قرار مده، و ما را بيامرز كه همانا تو تواناى شكست‌ناپذير و حكيمى.

لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ مَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ

بى‌ترديد براى شما در [روش و شيوه‌] آنان سرمشقى نيكوست، براى كسى كه به خدا و روز قيامت اميد دارد. و هر كس [از اقتداى به آن روش و شيوه‌] روى برگرداند [زيانى به خدا نمى‌رساند]؛ زيرا خدا همان بى‌نياز و ستوده است.

عَسَي اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الَّذِينَ عادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً وَ اللَّهُ قَدِيرٌ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ

اميد است خدا ميان شما و كسانى از كافران كه با آنان دشمنى داشتيد [به وسيله اسلام آوردنشان‌] دوستى قرار دهد، و خدا تواناست، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.

لا يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ

خدا شما را از نيكى كردن و عدالت نسبت به كسانى كه دركار دين با شما نجنگيدند و شما را از ديارتان بيرون نكردند باز نمى‌دارد؛ زيرا خدا عدالت پيشگان را دوست دارد.

إِنَّما يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ وَ ظاهَرُوا عَليٰ إِخْراجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

خدا فقط شما را از دوستى با كسانى نهى مى‌كند كه در كار دين با شما جنگيدند، و از ديارتان بيرون راندند، و در بيرون راندنتان به يكديگر كمك كردند. و كسانى كه با آنان دوستى كنند، پس دوستى كنندگان همان ستمكارانند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا جاءَكُمُ الْمُؤْمِناتُ مُهاجِراتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِناتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَي الْكُفَّارِ لا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَ لا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُمْ ما أَنْفَقُوا وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ إِذا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوافِرِ وَ سْئَلُوا ما أَنْفَقْتُمْ وَ لْيَسْئَلُوا ما أَنْفَقُوا ذٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ

اى مؤمنان! هنگامى كه زنان باايمان [با جدا شدن از همسرانشان‌] هجرت كنان [از ديار كفر] به سوى شما مى‌آيند، آنان را [از جهت ايمان‌] بيازماييد، البته خدا خود به ايمان آنان داناتر است. پس اگر آنان را باايمان تشخيص داديد، آنان را به سوى كافران [كه همسرانشان هستند] باز مگردانيد، نه اين زنان بر كافران حلال‌اند، و نه آن كافران بر اين زنان حلال‌اند، و مهريه‌اى كه همسران كافر به زنان مؤمن خود داده‌اند به آنان بپردازيد، و بر شما گناهى نيست در صورتى كه مهريه‌شان را به آنان بدهيد، با آنان ازدواج كنيد، و به عقد و پيوندهاى زنان كافر [تان كه به كفار پيوسته‌اند] پاى‌بند نباشيد [كه آن عقد و پيوند باطل شده و وظيفه شما رها كردن آنان است‌] و آنچه را شما [براى همسران مرتد و فرارى خود كه به كافران پناهنده شده‌اند] هزينه كرده‌ايد [از كافران‌] بخواهيد، و آنان هم بايد آنچه را هزينه كرده‌اند از شما درخواست كنند؛ اين حكم خداست كه ميان شما حكم مى‌كند، و خدا دانا و حكيم است.

وَ إِنْ فاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْواجِكُمْ إِلَي الْكُفَّارِ فَعاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْواجُهُمْ مِثْلَ ما أَنْفَقُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ

اگر برخى از همسران شما با پيوستن به كفار از دست شما رفتند [و كافران مهريه مورد مطالبه شما را ندادند] و شما غنيمتى يافتيد، پس به كسانى كه همسرانشان را [به خاطر پيوستن به كفار] از دست داده‌اند معادل مهريه‌اى كه داده‌اند از غنايم بپردازيد، و از خدايى كه به او ايمان داريد پروا كنيد.

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَليٰ أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

اى پيامبر! هنگامى كه زنان باايمان نزد تو آيند تا [بر پايه اين شرايط] با تو بيعت كنند كه: چيزى را با خدا شريك نگيرند، و دزدى نكنند، و مرتكب زنا نشوند، و فرزندان خود را نكشند، و طفل حرام‌زاده خود را به دروغ و افترا به شوهرانشان نبندند، و در هيچ كار پسنديده‌اى از تو سرپيچى نكنند، با آنان بيعت كن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَما يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحابِ الْقُبُورِ

اى مؤمنان! با قومى كه خدا بر آنان خشم گرفته دوستى نكنيد. آنان به يقين از آخرت مأيوسند، همان‌گونه كه كافران مدفون در قبرها [كه به سرانجام شوم خود رسيده‌اند، از نجات خويش‌] مأيوسند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى‌] مى‌ستايند، و او تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ

اى مؤمنان! چرا چيزى را مى‌گوييد كه خود عمل نمى‌كنيد؟

كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ

نزد خدا به شدت موجب خشم است كه چيزى را بگوييد كه خود عمل نمى‌كنيد.

إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ

خدا كسانى را دوست دارد كه صف‌زده در راه او جهاد مى‌كنند [و از ثابت قدمى‌] گويى بنايى پولادين و استوارند.

وَ إِذْ قالَ مُوسيٰ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَ قَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ

و [ياد كن‌] هنگامى را كه موسى به قومش گفت: اى قوم من! چرا مرا مى‌آزاريد در حالى كه مى‌دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم؟ پس هنگامى كه [از حق‌] منحرف شدند، خدا هم دل‌هايشان را [از پذيرفتن هدايت‌] منحرف كرد، و خدا مردم فاسق را هدايت نمى‌كند.

وَ إِذْ قالَ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ يا بَنِي إِسْرائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هٰذا سِحْرٌ مُبِينٌ

و [ياد كن‌] هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت: اى بنى‌اسرائيل! به يقين من فرستاده خدا به سوى شمايم، تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى‌كنم، و به پيامبرى كه بعد از من مى‌آيد و نامش «احمد» است، مژده مى‌دهم. پس هنگامى كه [احمد] دلايل روشن براى آنان آورد، گفتند: اين جادويى است آشكار!!

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَري عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعيٰ إِلَي الْإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

ستمكارتر از كسى كه بر خدا دروغ مى‌بندد، در حالى كه به اسلام دعوت مى‌شود كيست؟ و خدا مردم ستمكار را هدايت نمى‌كند.

يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ

مى‌خواهند نور خدا را با دهان‌هايشان خاموش كنند در حالى كه خدا كامل كننده نور خود است، گرچه كافران خوش نداشته باشند.

هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُديٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ

اوست كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان پيروز كند، گرچه مشركان خوش نداشته باشند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَليٰ تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ

اى اهل ايمان! آيا شما را به تجارتى راهنمايى كنم كه شما را از عذابى دردناك نجات مى‌دهد؟

تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

به خدا و پيامبرش ايمان آوريد، و با اموال و جان‌هايتان در راه خدا جهاد كنيد؛ اين [ايمان و جهاد] اگر [به منافع فراگير و هميشگى آن‌] معرفت و آگاهى داشتيد، براى شما [از هر چيزى‌] بهتر است؛

يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

تا گناهتان را بيامرزد، و شما را در بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است و خانه‌هاى پاكيزه در بهشت‌هاى جاويدان درآورد؛ اين است كاميابى بزرگ.

وَ أُخْريٰ تُحِبُّونَها نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ

و نعمت هاى ديگرى كه آن را دوست داريد [و به شما عطا مى‌كند] يارى و پيروزى نزديك از سوى خداست. و مؤمنان را مژده ده.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ كَما قالَ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصارِي إِلَي اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ كَفَرَتْ طائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَليٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ

اى اهل ايمان! ياران خدا باشيد، همان گونه كه عيسى پسر مريم به حواريون گفت: ياران من در راه خدا چه كسانى‌اند؟ حواريون گفتند: ما ياران خداييم. پس طايفه‌اى از بنى‌اسرائيل ايمان آوردند و گروهى كافر شدند؛ در نتيجه كسانى را كه ايمان آوردند، بر ضد دشمنانشان يارى داديم تا پيروز شدند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى‌] مى‌ستايند، خدايى كه فرمانرواى هستى و بى‌نهايت پاكيزه و تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ

اوست كه در ميان مردم بى‌سواد، پيامبرى از خودشان برانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواند و آنان را [از آلودگى‌هاى فكرى و روحى‌] پاكشان كند و به آنان كتاب و حكمت بياموزد، و آنان به يقين پيش از اين در گمراهى آشكارى بودند.

وَ آخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

و [نيز پيامبر را] بر مردمى ديگر [از عرب و غير عرب‌] كه هنوز به آنان نپيوسته‌اند [برانگيخت‌]. و او تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

ذٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ

اين [برانگيختن به پيامبرى و مسئوليت عظيم تعليم و تربيت‌] فضل خداست كه آن را به هر كس بخواهد عطا مى‌كند، و خدا صاحب فضل بزرگ است.

مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

وصف كسانى كه عمل كردن به تورات به آنان تكليف شده است، آن گاه به آن عمل نكردند، مانند درازگوشى است كه كتاب‌هايى را [كه هيچ آگاهى به محتويات آنها ندارد] حمل مى‌كند. چه بد است سرگذشت مردمى كه آيات خدا را تكذيب كردند. و خدا مردم ستمكار را هدايت نمى‌كند.

قُلْ يا أَيُّهَا الَّذِينَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِياءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

بگو: اى يهوديان! اگر گمان مى‌كنيد كه فقط شما دوستان خداييد نه مردم ديگر، پس آرزوى مرگ كنيد اگر راستگوييد [چون دوستان خدا براى رسيدن به لقاء او مشتاق مرگ هستند.]

وَ لا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ

ولى آنان به سبب گناهانى كه مرتكب شده‌اند هرگز آروزى مرگ نمى‌كنند، و خدا به ستمكاران داناست.

قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِليٰ عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

بگو: بى‌ترديد مرگى را كه از آن مى‌گريزيد با شما ديدار خواهد كرد، سپس به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانده مى‌شويد، پس شما را به اعمالى كه همواره انجام مى‌داديد، آگاه خواهد كرد.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا نُودِيَ لِلصَّلاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِليٰ ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذَرُوا الْبَيْعَ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

اى مؤمنان! چون براى نماز روز جمعه ندا دهند، به سوى ذكر خدا بشتابيد، و خريد و فروش را رها كنيد. كه اين [اقامه نماز جمعه و ترك خريد و فروش‌] براى شما بهتر است اگر [به پاداشش‌] معرفت و آگاهى داشتيد.

فَإِذا قُضِيَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ

و چون نماز پايان گيرد، در زمين پراكنده شويد و از فضل و رزق خدا جويا شويد و خدا را بسيار ياد كنيد تا رستگار شويد.

وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَيْها وَ تَرَكُوكَ قائِماً قُلْ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ

و [برخى از مردم‌] چون تجارت يا مايه سرگرمى ببينند [از صف يك پارچه نماز] به سوى آن پراكنده شوند و تو را در حالى كه [بر خطبه نماز] ايستاده‌اى، رها كنند. بگو: پاداش و ثوابى كه نزد خداست از سرگرمى و تجارت بهتر است، و خدا بهترين روزى دهندگان است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ چون منافقان نزد تو آيند، مى‌گويند: گواهى مى‌دهيم كه تو بى‌ترديد فرستاده خدايى. و خدا مى‌داند كه تو بى‌ترديد فرستاده اويى، و خدا گواهى مى‌دهد كه يقينا منافقان دروغگويند.

اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ

سوگندهايشان را [براى شناخته نشدن نفاقشان‌] سپر گرفته در نتيجه [مردم را] از راه خدا بازداشته‌اند. چه بد است آنچه را اينان همواره انجام مى‌دهند!

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَليٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَفْقَهُونَ

اين [صفت زشت نفاق و بدى اعمال‌] به سبب آن است كه آنان [نخست‌] ايمان آوردند، سپس كافر شدند در نتيجه بر دل‌هايشان مهر [تيره‌بختى‌] زده شد، به اين علت [حقايق را] نمى‌فهمند.

وَ إِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّي يُؤْفَكُونَ

چون آنان را ببينى جسم و ظاهرشان [از آراستگى و وقار] تو را به شگفت آورد، و اگر سخن گويند [به علت شيرينى و جذابيت كلام‌] به سخنانشان گوش فرا مى‌دهى [اما از پوچى باطن، سبك‌مغزى و دورويى‌] گويى چوب‌هاى خشكى هستند كه به ديوارى تكيه دارند [و در حقيقت اجسادى بى‌روح‌اند كه در هيچ برنامه‌اى اطمينانى به آنان نيست، از شدت بزدلى‌] هر فريادى را به زيان خود مى‌پندارند. اينان دشمن واقعى‌اند؛ از آنان بپرهيز؛ خدا آنان را بكشد؛ چگونه [با ديدن اين همه دلايل روشن از حق به باطل‌] منحرف مى‌شوند.

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ

و چون به آنان گويند: بياييد تا پيامبر خدا براى شما آمرزش بخواهد [از روى كبر و غرور] سرهاى خود را بر مى‌گردانند، و آنان را مى‌بينى كه متكبرانه [از حق‌] روى مى‌گردانند.

سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ

براى آنان يكسان است چه براى آنان آمرزش بخواهى چه نخواهى، خدا هرگز آنان را نمى‌آمرزد. مسلما خدا مردم فاسق را هدايت نمى‌كند.

هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَليٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّي يَنْفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لٰكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَفْقَهُونَ

آنانند كه مى‌گويند: به آنان كه نزد پيامبر خدايند، انفاق مكنيد تا [از پيرامون او] پراكنده شوند. در حالى كه خزانه‌هاى آسمان ها و زمين در سيطره خداست، ولى منافقان نمى‌فهمند.

يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَي الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لٰكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَعْلَمُونَ

مى‌گويند: اگر به مدينه بازگرديم، مسلما آنكه عزيزتر است [يعنى عبدالله بن ابى سلول، رئيس منافقان‌] آن را كه خوارتر است [يعنى پيامبر كه هنوز به پندار آنان تمكن لازم را به دست نياورده‌] از آنجا بيرون مى‌كند. در حالى كه عزت و اقتدار براى خدا و پيامبر او و مؤمنان است، ولى منافقان [به اين حقيقت‌] معرفت و آگاهى ندارند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ

اى مؤمنان! مبادا اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل كنند، و آنان كه [به خاطر مال و فرزند از ياد خدا] غافل مى‌شوند، زيانكارند.

وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلا أَخَّرْتَنِي إِليٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ

و از آنچه روزى شما كرده‌ايم انفاق كنيد، پيش از آنكه يكى از شما را مرگ در رسد و بگويد: چرا مرا تا مدتى نزديك مهلت ندادى تا صدقه دهم و از شايستگان باشم؟!

وَ لَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذا جاءَ أَجَلُها وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ

و هرگز خدا كسى را چون اجلش فرا رسد، مهلت نمى‌دهد؛ و خدا به اعمالى كه انجام مى‌دهيد، آگاه است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى‌] مى‌ستايند. فرمانروايى ويژه اوست، همه سپاس و ستايش مخصوص اوست، و او بر هر كارى تواناست.

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

اوست كه شما را آفريد؛ گروهى از شما كافرند، و برخى مؤمن، و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد، بيناست.

خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ

آسمان ها و زمين را به حق آفريد، و شما را صورت‌گرى كرد و صورت‌هايتان را نيكو آراست، و بازگشت به سوى اوست.

يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

آنچه را كه در آسمان ها و زمين است مى‌داند، و [نيز] آنچه را پنهان مى‌كنيد و آنچه را آشكار مى‌نماييد، مى‌داند و خدا به نيات و اسرار سينه‌ها داناست.

أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذاقُوا وَبالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

آيا خبر كسانى كه پيش از اين كافر شدند، پس عقوبت كفرشان را چشيدند و براى آنان عذابى دردناك است، به شما نرسيده است؟

ذٰلِكَ بِأَنَّهُ كانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالُوا أَ بَشَرٌ يَهْدُونَنا فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَ اسْتَغْنَي اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ

آن [عقوبت و عذاب دردناك‌] به سبب آن است كه پيامبرانشان همواره دلايل روشن براى آنان آوردند، ولى گفتند: آيا بشر [ى مانند خودمان‌] ما را راهنمايى مى‌كنند؟! پس كافر شدند و [از حق‌] روى گرداندند و خدا [از ايمان و طاعتشان‌] اظهار بى‌نيازى كرد، و خدا بى‌نياز و ستوده است.

زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا قُلْ بَليٰ وَ رَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلْتُمْ وَ ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيرٌ

كافران پنداشتند [كه پس از مرگ‌] هرگز برانگيخته نخواهند شد. بگو: آرى سوگند به پروردگارم مسلما برانگيخته خواهيد شد، سپس شما را به آنچه انجام داده‌ايد، خبر خواهند داد، و اين بر خدا آسان است.

فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنا وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ

پس به خدا و پيامبرش و نورى كه نازل كرديم، ايمان آوريد و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.

يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذٰلِكَ يَوْمُ التَّغابُنِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صالِحاً يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئاتِهِ وَ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً ذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

[بى‌ترديد برانگيخته مى‌شويد در] روزى كه شما را در روز اجتماع [كه روز قيامت است‌] جمع مى‌كند، آن روز، روز غبن و خسارت است؛ و هركس به خدا ايمان بياورد و كار شايسته انجام دهد، خدا گناهانش را از او محو مى‌كند، و او را به بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است درمى‌آورد، در آنها جاودانه و هميشگى‌اند. اين است كاميابى بزرگ.

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ خالِدِينَ فِيها وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

و آنان كه كافر شدند و آيات ما را انكار كردند، اهل آتش‌اند و در آن جاودانه‌اند، و چه بد بازگشت گاهى است!

ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

هيچ مصيبتى جز به فرمان خدا نرسد. و هر كس به خدا ايمان بياورد، خدا قلبش را [به حقايق‌] راهنمايى مى‌كند؛ و خدا به همه چيز داناست.

وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّما عَليٰ رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِينُ

و از خدا اطاعت كنيد و از پيامبر فرمان بريد، و اگر روى برگردانيد [بدانيد كه‌] بر عهده پيامبر فقط رساندن آشكار [پيام وحى‌] است.

اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ عَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

خداست كه هيچ معبودى جز او نيست، پس مؤمنان فقط بايد بر او توكل كنند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ وَ أَوْلادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

اى اهل ايمان! به راستى برخى از همسران و فرزندانتان [به علت بازداشتن شما از اجراى فرمان‌ها خدا و پيامبر] دشمن شمايند؛ بنابراين از [عمل به خواسته‌هاى بى‌جاى‌] آنان [كه مخالف احكام خداست‌] بپرهيزيد، و اگر [از آزار و رنجى كه به شما مى‌دهند] چشم‌پوشى كنيد و سرزنش كردن آنان را ترك نماييد و از آنان بگذريد [خدا هم شما را مورد الطاف بى‌كرانش قرار مى‌دهد]؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.

إِنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ

اموال و فرزندانتان فقط وسيله آزمايش‌اند، و خداست كه پاداشى بزرگ نزد اوست.

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا وَ أَنْفِقُوا خَيْراً لِأَنْفُسِكُمْ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

بنابراين به اندازه استطاعتى كه داريد از خدا پروا كنيد و [دعوت حق را] بشنويد و اطاعت نماييد و انفاق كنيد كه براى شما بهتر است؛ و كسانى كه خود را از بخل و حرص بازدارند آنان رستگارند.

إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعِفْهُ لَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ

اگر به خدا وام نيكو دهيد، آن را براى شما دو چندان مى‌كند و شما را مى‌آمرزد و خدا عطا كننده پاداش فراوان در برابر عمل اندك مى‌باشد و بردبار است.

عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

داناى نهان و آشكار و تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذٰلِكَ أَمْراً

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ اى پيامبر! زمانى كه خواستيد زنان را طلاق دهيد، آنان را در زمان عده [آن زمانى كه از عادت پاك شده و با همسر آميزش نكرده باشند] طلاق دهيد و حساب عده را نگه داريد، و از خدا پروردگارتان پروا كنيد، و آنان را [در مدتى كه عده خود را مى‌گذرانند] از خانه‌هايشان بيرون مكنيد، و آنان هم [در مدت عده‌] بيرون نروند مگر اينكه مرتكب عمل زشت آشكارى شوند [كه در آن صورت بيرون كردنشان از خانه بى‌مانع است‌]. اين حدود خداست؛ و هر كه از حدود تجاوز كند، يقينا به خودش ستم ورزيده است. تو نمى‌دانى شايد خدا پس از اين [طلاق‌] كارى پديد آورد [تا وسيله صلح و سازشى ميان آنان شود.]

فَإِذا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ أَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَ أَقِيمُوا الشَّهادَةَ لِلَّهِ ذٰلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً

و چون به پايان زمان [عده‌] نزديك شدند، آنان را [با رجوع به زوجيت‌] به صورتى شايسته [كه رعايت همه حقوق همسردارى است‌] نگه داريد يا از آنان به طرزى شايسته [كه پرداخت همه حقوق شرعيه اوست‌] جدا شويد، و [هنگام جدايى‌] دو عادل از خودتان را گواه [طلاق‌] گيريد. [و شما اى گواهان!] گواهى را براى خدا اقامه كنيد. به وسيله اين [حقايق‌] به كسى كه همواره به خدا و روز قيامت ايمان دارد، اندرز داده مى‌شود و هر كه از خدا پروا كند، خدا براى او راه بيرون شدن [از مشكلات و تنگناها را] قرار مى‌دهد.

وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً

و او را از جايى كه گمان نمى‌برد روزى مى‌دهد، و كسى كه بر خدا توكل كند، خدا برايش كافى است، [و] خدا فرمان و خواسته‌اش را [به هر كس كه بخواهد] مى‌رساند؛ يقينا براى هر چيزى اندازه‌اى قرار داده است.

وَ اللاَّئِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللاَّئِي لَمْ يَحِضْنَ وَ أُولاتُ الْأَحْمالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْراً

و از زنان شما آنانى كه از عادت ماهيانه نااميداند، اگر شك داريد [كه به سبب رسيدن به سن يائسگى يا عاملى ديگر است‌] عده آنان [پس از طلاق‌] سه ماه است. و [هم چنين عده‌] زنانى كه [با وجود سن معمولى‌] عادت نشده‌اند [سه ماه است‌] و [پايان‌] عده زنان باردار روزى است كه وضع حمل مى‌كنند. و هر كه از خدا پروا كند براى او در كارش آسانى قرار مى‌دهد.

ذٰلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْراً

آن احكام خداست كه آنها را به سوى شما نازل كرده است؛ و هر كس از خدا پروا كند، گناهانش را از او محو مى‌كند و پاداش او را بزرگ مى‌دارد.

أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ مِنْ وُجْدِكُمْ وَ لا تُضآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ وَ إِنْ كُنَّ أُولاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّي يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ وَ إِنْ تَعاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْريٰ

زنان طلاق داده را [تا پايان عده‌] به اندازه توانگرى خود آنجا سكونت دهيد كه خود سكونت داريد و به آنان [در نفقه و مسكن‌] آسيب و زيان نرسانيد تا زندگى را بر آنان سخت و دشوار كنيد [و آنان مجبور به ترك خانه شوند]، و اگر باردار باشند، هزينه آنان را تا زمانى كه وضع حمل كنند، بپردازيد و اگر [پس از جدايى‌] كودك شما را شير دادند اجرتشان را بدهيد، و در ميان خود [درباره فرزند] به نيكى و شايستگى مشورت كنيد [تا به توافقى عادلانه برسيد و در نتيجه به حق زن و شوهر و فرزند زيانى نرسد] و اگر [كارتان در اين زمينه‌] با يكديگر به سختى كشيد [و نهايتا به توافق نرسيديد] زنى ديگر كودك را [با هزينه پدر] شير دهد.

لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً

بر توانگر است كه از توانگرى‌اش [همسر بچه‌دارش را در ايام عده‌] هزينه دهد، و هر كه رزق و روزى‌اش تنگ باشد از همان كه خدا به او عطا كرده هزينه دهد. خدا هيچ‌كس را جز به اندازه رزقى كه به او عطا كرده است، تكليف نمى‌كند. خدا به زودى پس از سختى و تنگنا فراخى و گشايش قرار مى‌دهد.

وَ كَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّها وَ رُسُلِهِ فَحاسَبْناها حِساباً شَدِيداً وَ عَذَّبْناها عَذاباً نُكْراً

چه بسيار آبادى‌ها كه [اهلش‌] از فرمان پروردگارشان و فرستادگانش روى برگرداندند، پس ما آنان را به حساب سختى محاسبه كرديم و به عذاب بسيار شديدى عذاب نموديم؛

فَذاقَتْ وَبالَ أَمْرِها وَ كانَ عاقِبَةُ أَمْرِها خُسْراً

و آنان كيفر سنگين كفر و كبرشان را چشيدند و سرانجام كارشان خسارت بود.

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِيداً فَاتَّقُوا اللَّهَ يا أُولِي الْأَلْبابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً

خدا براى آنان [در آخرت‌] عذابى سخت آماده كرده است، پس اى خردمندان مؤمن! از خدا پروا كنيد. به راستى خدا به سوى شما وسيله تذكر نازل كرده است.

رَسُولاً يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَيِّناتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صالِحاً يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقاً

[و آن‌] پيامبرى [است‌] كه آيات روشن خدا را بر شما مى‌خواند، تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند از تاريكى‌ها به سوى نور بيرون آورد. و هر كس به خدا ايمان بياورد و كار شايسته انجام دهد، او را در بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است درآورد، در حالى كه در آنها جاودانه‌اند. همانا رزق و روزى را براى او نيكو قرار داده است.

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْماً

خداست كه هفت آسمان و نيز مثل آنها هفت زمين را آفريد. همواره فرمان او در ميان آنها نازل مى‌شود، تا بدانيد كه خدا بر هر كارى تواناست و اينكه يقينا علم خدا به همه چيز احاطه دارد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ اى پيامبر! چرا آنچه را كه خدا بر تو حلال كرده براى به دست آوردن خشنودى همسرانت بر خود حرام مى‌كنى؟ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.

قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ وَ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ

به يقين خدا راه گشودن [و شكستن‌] سوگندهايتان را [در مواردى‌] براى شما مقرر كرده است، [و آن اينكه سوگندها را با كفاره دادن بشكنيد تا از محدوديت و تنگنا درآييد] و خدا سرپرست و يار شماست، و او دانا و حكيم است.

وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِليٰ بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِيثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هٰذا قالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ

و هنگامى كه پيامبر، رازى را به يكى از همسرانش گفت و او آن راز را [نزد زن ديگر] فاش كرد، و خدا پيامبر را از افشاى آن آگاه نمود، پيامبر بخشى از آن [راز افشا شده‌] را به آن زن گوشزد كرد و از گفتن بخشى ديگر [براى آنكه فاش‌كننده بيشتر شرمنده نشود] خوددارى نمود. آن زن گفت: چه كسى فاش كردن راز را [به وسيله من‌] به تو خبر داده است؟ پيامبر گفت: داناى آگاه به من خبر داد.

إِنْ تَتُوبا إِلَي اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذٰلِكَ ظَهِيرٌ

اگر شما دو زن از كار خود به پيشگاه خدا توبه كنيد [خدا توبه شما را مى‌پذيرد]، چون دل شما دو نفر از حق و درستى منحرف شده است، و اگر بر ضد پيامبر به يكديگر كمك دهيد [راه به جايى نخواهيد برد]؛ زيرا خدا و جبرئيل و صالح مؤمنان [كه على بن ابى‌طالب است‌] يار اويند، و فرشتگان نيز بعد از آنان پشتيبان او خواهند بود.

عَسيٰ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ أَبْكاراً

اگر پيامبر، شما را طلاق دهد اميد است كه پروردگارش همسرانى بهتر از شما كه: مسلمان، مؤمن، فرمانبر، توبه كار، خداپرست، روزه‌دار، غير باكره و باكره باشند، به او عوض دهد.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ

اى مؤمنان! خود و خانواده خود را از آتشى كه هيزم آن انسان ها و سنگ ها است حفظ كنيد. بر آن فرشتگانى خشن و سخت‌گير گمارده شده‌اند كه از آنچه خدا به آنان دستور داده سرپيچى نمى‌كنند، و آنچه را به آن مأمورند، همواره انجام مى‌دهند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

[آن روز گويند:] اى كافران! امروز عذرخواهى مكنيد، فقط آنچه را همواره انجام مى‌داديد، جزا داده مى‌شويد.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَي اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسيٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعيٰ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا وَ اغْفِرْ لَنا إِنَّكَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

اى مؤمنان! به پيشگاه خدا توبه كنيد، توبه‌اى كه شما را [از بازگشت به گناه‌] بازدارد؛ اميد است پروردگارتان گناهانتان را از شما محو كند و شما را به بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است درآورد، در آن روزى كه خدا پيامبر و كسانى كه با او ايمان آورده‌اند، خوار نمى‌كند، نورشان پيشاپيش آنان و از سوى راستشان شتابان حركت مى‌كند، مى‌گويند: پروردگارا! نور ما را براى ما كامل كن و ما را بيامرز كه تو بر هر كارى توانايى.

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقِينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

اى پيامبر! با كافران و منافقان جنگ كن و بر آنان سخت بگير و جايگاهشان دوزخ است و چه بد بازگشت گاهى است.

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ

خدا براى كافران، زن نوح و زن لوط را مثل زده كه تحت سرپرستى و زوجيت دو بنده شايسته از بندگان ما بودند، ولى [در امر دين و دين‌دارى‌] به آن دو [بنده شايسته ما] خيانت ورزيدند، و آن دو [پيامبر] چيزى از عذاب خدا را از آن دو زن دفع نكردند و [هنگام مرگ‌] به آن دو گفته شد: با وارد شوندگان وارد آتش شويد.

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ

و خدا براى مؤمنان همسر فرعون را مثل زده است هنگامى كه گفت: پروردگارا! براى من نزد خودت خانه‌اى در بهشت بنا كن ومرا از فرعون وكردارش رهايى بخش ومرا از مردم ستمكار نجات ده.

وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها وَ كُتُبِهِ وَ كانَتْ مِنَ الْقانِتِينَ

و [نيز] مريم دختر عمران [را مثل زده است‌] كه دامان خود را پاك نگه داشت و در نتيجه از روح خود در او دميديم و كلمات پروردگارش و كتاب‌هاى او را تصديق كرد و از اطاعت‌كنندگان [فرمان‌هاى خدا] بود.