سوره المجادلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجادِلُكَ فِي زَوْجِها وَ تَشْتَكِي إِلَي اللَّهِ وَ اللَّهُ يَسْمَعُ تَحاوُرَكُما إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ هر آينه شنيد خدا سخن آن زن را كه با تو ستيزه مىكرد درباره شويش و داورى مىخواست از خدا و خدا مىشنيد گفتگوى شما را همانا خدا است شنواى بينا
الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسائِهِمْ ما هُنَّ أُمَّهاتِهِمْ إِنْ أُمَّهاتُهُمْ إِلَّا اللاَّئِي وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ
2آنان كه ظهار مىكنند از شما از زنان خويش نيستند آن زنان مادران ايشان نيستند مادرانشان مگر آنان كه زائيدندشان و هر آينه گويند ناپسندى از سخن و دروغى را و همانا خدا است گذشتكننده آمرزشگر
وَ الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْ نِسائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما قالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ذٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
3و آنان كه ظهار مىكنند از زنان خويش پس بازمىگردند بدانچه گفتند پس آزاد كردن بنده پيش از آنكه به هم نزديك شوند اين را اندرز داده شويد بدان و خدا است بدانچه مىكنيد آگاه
فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعامُ سِتِّينَ مِسْكِيناً ذٰلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ أَلِيمٌ
4و آنكه نيافت پس روزه دو ماه پى در پى پيش از آنكه به هم نزديك شوند و آنكه نتوانست پس خوراك شصت تن بينوا اين تا ايمان آريد به خدا و پيمبرش و اين است مرزهاى خدا و كافران را است عذابى دردناك
إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ كُبِتُوا كَما كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ قَدْ أَنْزَلْنا آياتٍ بَيِّناتٍ وَ لِلْكافِرِينَ عَذابٌ مُهِينٌ
5همانا آنان كه دشمنى كنند با خدا و پيمبرش سرنگون شوند بدانسان كه سرنگون شدند آنان كه پيش از ايشان بودند و همانا فرستاديم آيتهايى روشن و كافران را است عذابى خواركننده
يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ
6روزى كه برانگيزدشان خدا همگى پس آگهيشان دهد بدانچه كردند بشمردش خدا و فراموشش كردند و خدا است بر همه چيز گواه
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ ما يَكُونُ مِنْ نَجْويٰ ثَلاثَةٍ إِلَّا هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنيٰ مِنْ ذٰلِكَ وَ لا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ ما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
7آيا ننگريستى كه خدا داند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و نيست رازگويى سه تن جز آنكه او است چهارميشان و نه پنج تن جز آنكه او است ششمين ايشان و نه كمتر از اين و نه بيشتر جز آنكه او است با ايشان هر جا باشند و سپس آگهيشان دهد به آنچه كردند روز رستاخيز همانا خدا است به هر چيزى دانا
أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْويٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِما نُهُوا عَنْهُ وَ يَتَناجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ إِذا جاءُوكَ حَيَّوْكَ بِما لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِما نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَها فَبِئْسَ الْمَصِيرُ
8آيا ننگريستى بدانان كه نهى شدند از رازگفتن (آهسته سر به گوشى سخنگفتن) پس بازگردند بدانچه نهى شدند از آن و راز گويند به گناه و دشمنى و نافرمانى پيمبر و هر گاه آيندت درودت گويند بدانچه درودت نگفت بدان خدا و گويند پيش خود چرا عذاب نكند ما را خدا بدانچه گوئيم بس است ايشان را دوزخ چشندش پس چه زشت است آن جايگاه
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا تَناجَيْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْويٰ وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
9اى آنان كه ايمان آورديد گاهى كه با هم راز گوئيد راز نگوئيد به گناه و دشمنى و نافرمانى پيمبر و راز گوئيد به نيكوكارى و پرهيزكارى و بترسيد خدايى را كه بسويش گردآورده شويد
إِنَّمَا النَّجْويٰ مِنَ الشَّيْطانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَيْسَ بِضارِّهِمْ شَيْئاً إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
10جز اين نيست كه رازگويى از شيطان است تا اندوهگين سازد آنان را كه ايمان آوردند و نيست زيان رساننده آنان به چيزى جز به دستور خدا و بر خدا پس بايد توكل كنند مؤمنان
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ وَ إِذا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
11اى آنان كه ايمان آورديد هر گاه گفته شود به شما جاى باز كنيد در نشستگاهها پس جاى دهيد تا جاى دهد شما را خدا و گاهى كه گفته شود برخيزيد پس برخيزيد بالا برد خدا آنان را كه ايمان آوردند از شما و آنان را كه داده شدند دانش را پايه هايى و خدا است بدانچه كنيد آگاه
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً ذٰلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
12اى آنان كه ايمان آورديد هر گاه راز گوئيد با پيمبر پس پيش فرستيد پيش روى رازگفتن خويش صدقه اين بهتر است شما را و پاكتر پس اگر نداشتيد همانا خدا است آمرزنده مهربان
أَ أَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ
13آيا ترسيديد كه پيش پردازيد پيش روى رازگويى خويش صدقههايى اكنون كه نكرديد و توبه كرد خدا بر شما پس بپاى داريد نماز را و بدهيد زكات را و فرمان بريد خدا و پيمبرش را و خدا است بدانچه كنيد آگاه
أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفُونَ عَلَي الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ
14آيا ننگريستى بدانان كه دوستى كردند با گروهى كه خشم گرفت خدا بر ايشان نيستند ايشان از شما و نه از ايشان و سوگند ياد كنند بر دروغ و خود مىدانند
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِيداً إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ
15آماده كرد خدا براى ايشان عذابى سخت همانا زشت است آنچه بودند مىكردند
اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ
16بگرفتند سوگندهاى خود را سپرى تا بازداشتند از راه خدا پس ايشان را است عذابى خواركننده
لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ
17بىنياز نگرداند از ايشان خواستههاى ايشان و نه فرزندانشان از خدا چيزى را آنانند ياران آتش ايشانند در آن جاودانان
يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَليٰ شَيْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ
18روزى كه برانگيزدشان خدا همگى پس سوگند ياد كنند برايش چنان كه سوگند ياد كنند براى شما و گمان كنند كه ايشانند بر چيزى همانا ايشانند دروغگويان
اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ
19چيره شد بر ايشان شيطان پس فراموششان كرد ياد خدا را آنانند حزب شيطان همانا حزب شيطانند زيانكاران
إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ
20همانا آنان كه دشمنى كنند با خدا و پيمبرش آنانند در جرگه سرافكندگان
كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ
21نوشت خدا كه پيروز مىشوم من و فرستادگانم همانا خدا است تواناى عزيز
لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
22نيابى گروهى را كه ايمان آرند به خدا و روز بازپسين دوستى كنند با آنكه دشمنى كند با خدا و پيمبرش و هر چند باشند پدرانشان يا پسرانشان يا برادرانشان يا خويشاوندانشان آنان نوشت در دلهاشان ايمان را و كمك كرد ايشان را با روحى از خويش و درآردشان باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آنها خوشنود باشد خدا از ايشان و خوشنود باشند از او آنانند حزب خدا همانا حزب خداوندند رستگاران
سوره الحشر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ تسبيح گفت خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است عزتمند حكيم
هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ دِيارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ما ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ
2او است آنكه برون آورد آنان را كه كفر ورزيدند از اهل كتاب از خانههاى خويش در آغاز گردآوردن گمان نمىكرديد كه برون روند و مىپنداشتند كه بازدارنده است آنان را دژهاى ايشان از خدا پس بيامدشان خدا از جايى كه نمىپنداشتند و افكند در دلهاى ايشان هراس را ويران مىكردند خانههاى خود را با دستهاى خود و دستهاى مؤمنان پس عبرت گيريد اى دارندگان خردها (يا ديدگان)
وَ لَوْلا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابُ النَّارِ
3و اگر نبود اينكه نوشته است خدا بر ايشان كوچ را هر آينه شكنجه مىكرد ايشان را در دنيا و ايشان را است در آخرت عذاب آتش
ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ
4اين بدان است كه ستيزه كردند با خدا و پيمبرش و آنكه بستيزد با خدا همانا خدا است سختعقوبت
ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَليٰ أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ
5آنچه بريديد از خرمابنها يا بازگذارديد آنها را ايستاده بر بنهاى خود پس به دستور خدا است و تا خوار سازد نافرمانان را
وَ ما أَفاءَ اللَّهُ عَليٰ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لا رِكابٍ وَ لٰكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَليٰ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
6و آنچه بهره داد خدا پيمبر خويش را از ايشان پس نتاختيد بر آن اسبان و نه اشترانى و ليكن خدا چيره گرداند فرستادگانش را بر هر كه خواهد و خدا است بر همه چيز توانا
ما أَفاءَ اللَّهُ عَليٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُريٰ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبيٰ وَ الْيَتاميٰ وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِياءِ مِنْكُمْ وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ
7و آنچه ارزانى داشت خدا بر پيمبرش از اهل شهرها پس از آن خدا است و از آن پيمبر و از آن نزديكان (خويشاوندان) و يتيمان و بينوايان و درماندگان راه تا نباشد دستخوش گردشى ميان توانگران شما و آنچه داد به شما پيمبر پس بگيريدش و آنچه بازداشت شما را از آن پس باز ايستيد و بترسيد خدا را كه خدا است سختعقوبت
لِلْفُقَراءِ الْمُهاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أَمْوالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً وَ يَنْصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ
8براى بينوايان از مهاجرانى است كه برون رانده شدند از خانهها و خواستههاى خويش در پى فضلى از خدا و خوشنوديى و يارى كنند خدا و پيمبرش را آنانند راستگويان
وَ الَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَ الْإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَليٰ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
9و آنان كه جايگزين شدند خانه و ايمان را پيش از ايشان دوست دارند آنان را كه هجرت كنند بسوى ايشان و نيابند در سينههاى خويش نيازمندى بدانچه داده شدند و برگزينند بر خويش و هر چند باشد بديشان تنگدستى و آنكه نگهداشته شود از بخل خويش پس آنانند رستگاران
وَ الَّذِينَ جاءُو مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونا بِالْإِيمانِ وَ لا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
10و آنان كه آمدند از پس ايشان گويند پروردگارا بيامرز براى ما و براى برادران ما آنان كه پيشى گرفتند ما را به ايمان و نگذار در دلهاى ما كينى براى آنان كه ايمان آوردند پروردگارا همانا تويى نوازنده مهربان
أَ لَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ نافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَ لا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَداً أَبَداً وَ إِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ
11آيا ننگريستى بدانان كه نفاق ورزيدند گويند به برادران خويش آنان كه كفر ورزيدند از اهل كتاب اگر برون رانده شويد برون آئيم با شما و فرمان نبريم در شما كسى را هيچگاه و اگر كارزار با شما شود هر آينه يارى كنيم شما را و خدا گواهى دهد كه ايشانند همانا دروغگويان
لَئِنْ أُخْرِجُوا لا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَ لَئِنْ قُوتِلُوا لا يَنْصُرُونَهُمْ وَ لَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبارَ ثُمَّ لا يُنْصَرُونَ
12اگر برون رانده شوند برون نروند با ايشان و اگر نبرد با ايشان شود ياريشان نكنند و اگر ياريشان كنند برتابند پشتها را سپس يارى نشوند
لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ
13همانا شما ترسناكتريد در سينههاى ايشان از خدا اين بدان است كه ايشانند گروهى نادريابندگان
لا يُقاتِلُونَكُمْ جَمِيعاً إِلَّا فِي قُريً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَراءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّيٰ ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ
14پيكار نكنند با شما همگى جز در شهرهاى بارودار يا از پشت ديوارها ترس ايشان ميان ايشان است سخت پنداريشان پيوسته و دلهاشان پراكنده است اين بدان است كه ايشانند گروهى نابخردان
كَمَثَلِ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِيباً ذاقُوا وَبالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ
15مانند آنان كه پيش از ايشان بودند به نزديك چشيدند بد فرجامى كار خويش را و ايشان را است عذابى دردناك
كَمَثَلِ الشَّيْطانِ إِذْ قالَ لِلْإِنْسانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمِينَ
16مانند شيطان گاهى كه گفت به انسان كافر شو پس هنگامى كه كفر ورزيد گفت همانا من بيزارم از تو همانا من ترسم خدا را پروردگار جهانيان
فَكانَ عاقِبَتَهُما أَنَّهُما فِي النَّارِ خالِدَيْنِ فِيها وَ ذٰلِكَ جَزاءُ الظَّالِمِينَ
17پس شد فرجام آنان كه هر دو در آتشند جاودان در آن و اين است كيفر ستمكاران
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ
18اى آنان كه ايمان آورديد بترسيد خدا را و بايد بنگرد هر كس چه چيز پيش فرستاده است براى فردا و بترسد خدا را كه خدا آگاه است بدانچه كنيد
وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ
19و نباشيد مانند آنان كه فراموش كردند خدا را پس فراموششان ساخت خويشتن را ايشانند نافرمانان
لا يَسْتَوِي أَصْحابُ النَّارِ وَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفائِزُونَ
20يكسان نيستند ياران آتش و ياران بهشت ياران بهشتند رستگاران
لَوْ أَنْزَلْنا هٰذَا الْقُرْآنَ عَليٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ
21اگر مىفرستاديم اين قرآن را بر كوهى هر آينه مىديديش سرافكنده از هم پاشيده از ترس خدا و اين مثلها را همىزنيم براى مردم شايد انديشه كنند
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمٰنُ الرَّحِيمُ
22او است خدايى كه نيست خدايى جز او داناى نهان و هويدا او است بخشنده مهربان
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ
23او است خدايى كه نيست خدايى جز او پادشاه پاك سلام اماندهنده نگهبان عزتمند فرمانفرماى بزرگجوى منزه است خدا از آنچه شرك ورزند
هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنيٰ يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
24او است خداوند آفريدگار پديدآرنده پيكرساز او را است نامهاى نكو تسبيح گويدش آنچه در آسمانها و زمين است و او است عزتمند حكيم
سوره الممتحنة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً فِي سَبِيلِي وَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِما أَخْفَيْتُمْ وَ ما أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبِيلِ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ اى آنان كه ايمان آورديد نگيريد دشمن من و دشمن خويش را دوستانى كه افكنيد با ايشان دوستى را و آنان كفر ورزيدند بدانچه بيامد شما را از حق برون رانند پيمبر را با شما از آن رو كه ايمان آوريد به پروردگار خويش اگر هستيد شما برونآيندگان براى جهاد در راه من و در پى خوشنوديهاى من مىنمائيدشان پنهان دوستى را و منم داناتر بدانچه نهان داريد و آنچه آشكار سازيد و آن كو بكند اين را از شما همانا گم كرده است راه راست را
إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْداءً وَ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ
2اگر دست يابند بر شما باشند براى شما دشمنانى و باز كنند بسوى شما دستهاى خويش و زبانهاى خويش را به بدى و دوست دارند كاش مىشديد كافران
لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحامُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
3سود ندهد شما را خويشاونديهاى شما و نه فرزندان شما روز قيامت جدايى افكند ميان شما و خدا بدانچه كنيد بينا است
قَدْ كانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْراهِيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآؤُا مِنْكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنا بِكُمْ وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّي تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَ ما أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ رَبَّنا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ
4همانا بود براى شما پيروى نكويى در ابراهيم و آنان كه با اويند گاهى كه گفتند به قوم خويش مائيم بيزاران از شما و از آنچه پرستيد جز خدا كفر ورزيديم به شما و پديدار شد ميان ما و شما دشمنى و كين هميشه مگر آنكه ايمان آريد به خدا تنها بجز گفتار ابراهيم به پدرش كه آمرزش خواهم البته برايت و دارا نيستم براى تو از خدا چيزى را پروردگارا بر تو توكل كرديم و بسوى تو بازگشتيم و بسوى تو است بازگشت
رَبَّنا لا تَجْعَلْنا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنا رَبَّنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
5پروردگارا نساز ما را دستخوش آنان كه كفر ورزيدند و بيامرز ما را پروردگارا تويى همانا عزتمند حكيم
لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ مَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ
6همانا بود براى شما در ايشان پيرويى نكو براى آنكه اميد دارد خدا و روز بازپسين را و آنكه پشت كند همانا خدا است بىنياز ستوده
عَسَي اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الَّذِينَ عادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً وَ اللَّهُ قَدِيرٌ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
7اميد است خدا نهد ميان شما و ميان آنان كه دشمنى كرديد از ايشان دوستيى و خدا توانا است و خدا است آمرزنده مهربان
لا يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ
8بازندارد شما را خدا از آنان كه جنگ با شما نكردند در دين و برون نراندند شما را از خانههاى خويش كه نيكى كنيد با آنان و از در دادگرى با آنان درآئيد همانا خدا دوست دارد دادگران را
إِنَّما يَنْهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ وَ ظاهَرُوا عَليٰ إِخْراجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
9جز اين نيست كه خدا باز دارد شما را از آنان كه پيكار كردند با شما در دين و برون راندند شما را از خانههاى خويش و پشتيبانى كردند بر برونراندن شما كه دوستى با آنان كنيد و آنكه دوستشان دارد همانا آنانند ستمكاران
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا جاءَكُمُ الْمُؤْمِناتُ مُهاجِراتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِناتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَي الْكُفَّارِ لا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَ لا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُمْ ما أَنْفَقُوا وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ إِذا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوافِرِ وَ سْئَلُوا ما أَنْفَقْتُمْ وَ لْيَسْئَلُوا ما أَنْفَقُوا ذٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
10اى آنان كه ايمان آورديد اگر آمدند شما را زنان مؤمنان هجرتكنندگان پس بيازمائيدشان خدا داناتر است به ايمان آنان پس اگر دانستيد ايشان را ايمانآرندگان بازنگردانيدشان بسوى كافران نه اينان حلالند آنان را و نه آنان حلالند اينان را و بدهيد بديشان آنچه را هزينه كردند و نيست پروايى بر شما كه كابين بنديد بر آنان هر گاه دهيدشان مزدهاى ايشان را و چنگ نزنيد (دل نبنديد) به عصمتهاى آنان كفرورزنده و بخواهيد آنچه هزينه كرديد و بايد خواهند آنچه هزينه كردند اين است حكم خدا كه حكم كند ميان شما و خدا است داناى حكيم
وَ إِنْ فاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْواجِكُمْ إِلَي الْكُفَّارِ فَعاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْواجُهُمْ مِثْلَ ما أَنْفَقُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ
11و اگر از دست شما رفت چيزى از زنان شما بسوى كافران پس در برابر از آنان برده گرفتيد پس بپردازيد بدانان كه رفتند همسرانشان مانند آنچه را هزينه كردند و بترسيد خداوندى را كه شمائيد بدو ايمانآرندگان
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَليٰ أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
12اى پيمبر هر گاه آيندت زنان ايمانآورنده كه با تو پيمان بندند (بيعت كنند) بر آنكه شرك نورزند به خدا چيزى را و نه دزدى كنند و نه زنا كنند و نكشند فرزندان خويش را و نياورند دروغى (تهمتى) كه بربندندش در باره دستهاى خويش و پايهاى خويش و نافرمانيت نكنند در خوبى پس پيمان بند (بيعت كن) با ايشان و آمرزش خواه براى ايشان از خدا همانا خدا است آمرزنده مهربان
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَما يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحابِ الْقُبُورِ
13اى آنان كه ايمان آورديد دوستى نكنيد با گروهى كه خشم آورد خدا بر ايشان همانا نوميد شدند از آخرت چنان كه نوميد شدند كافران از ياران گورستان
سوره الصف
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ تسبيح گفت خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است عزتمند حكيم
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ
2اى آنان كه ايمان آورديد چرا گوئيد آنچه را نكنيد
كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ
3گران است خشمى نزد خدا كه گوئيد آنچه را نكنيد
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ
4همانا خدا دوست دارد آنان را كه پيكار كنند در راه خدا صفبستگان گوئيا ايشانند ساختمانى ريخته چون رودى
وَ إِذْ قالَ مُوسيٰ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَ قَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ
5و هنگامى كه گفت موسى به قوم خويش اى قوم من چرا آزارم كنيد و دانيد شما كه منم فرستاده خدا بسوى شما پس هنگامى كه لغزيدند لغزانيد خدا دلهاى ايشان را و خدا رهبرى نكند گروه نافرمانان را
وَ إِذْ قالَ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ يا بَنِي إِسْرائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هٰذا سِحْرٌ مُبِينٌ
6و هنگامى كه گفت عيسى ابن مريم اى بنى اسرائيل همانا منم فرستاده خدا بسوى شما تصديقكننده آنچه پيش روى من است از تورات و مژدهدهنده به فرستادهاى كه بيايد پس از من نام او است احمد تا گاهى كه بيامدشان به تابشها (به نشانيها) گفتند اين است جادويى آشكار
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَري عَلَي اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعيٰ إِلَي الْإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
7و كيست ستمگرتر از آنكه بست بر خدا دروغ را و او خوانده مىشود بسوى اسلام و خدا رهبرى نكند گروه ستمگران را
يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ
8خواهند خموش كنند نور خدا را با دهانهاى خويش و خدا است تمام كننده نور خويش و اگر چه ناخوش دارند كافران
هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُديٰ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ
9او است آنكه فرستاد پيمبرش را به رهبرى و كيش حق تا چيره گرداندش بر كيشها همگى و اگر چه ناخوش دارند شركورزان
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَليٰ تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ
10اى آنان كه ايمان آورديد آيا راهنمايى نكنم شما را به سوداگريى كه برهاند شما را از عذابى دردناك
تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
11ايمان آريد به خدا و پيمبرش و كوشش كنيد در راهش به خواستهها و جانهاى خويش اين بهتر است شما را اگر باشيد بدانيد
يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
12بيامرزد براى شما گناهان شما را و درآرد شما را بهشتهايى كه روان است زير آنها جويها و نشيمنهاى پاك در بهشتهاى جاودان اين است رستگارى بزرگ
وَ أُخْريٰ تُحِبُّونَها نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ
13و ديگرى كه دوست داريدش ياريى از خدا و پيروزيى نزديك و مژده ده به مؤمنان
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ كَما قالَ عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصارِي إِلَي اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ كَفَرَتْ طائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَليٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ
14اى آنان كه ايمان آورديد باشيد ياوران خدا چنان كه گفت عيسى ابن مريم به حواريون كيست ياوران من بسوى خدا گفتند حواريون مائيم ياوران خدا پس ايمان آوردند گروهى از بنى اسرائيل و كفر ورزيدند گروهى پس كمك كرديم آنان را كه ايمان آوردند بر دشمنشان پس بامداد كردند پيروزمندان
سوره الجمعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ تسبيح گويد خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است پادشاه پاك عزتمند حكيم
هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ
2او است آن كه برانگيخت در ناخوانان پيمبرى را از ايشان بخواند بر ايشان آيتهاى او را و پاك سازد ايشان را و بياموزدشان كتاب و حكمت را اگر چه بودند پيش از آن همانا در گمراهى آشكار
وَ آخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
3و ديگران از ايشان كه هنوز نپيوستند بدانان و او است عزتمند حكيم
ذٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ
4اين است فضل خدا دهدش به هر كه خواهد و خدا است داراى فضلى بزرگ
مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
5مثل آنان كه بار شدند تورات را سپس برنداشتندش مانند خر است كه بردارد كتابهايى زشت مثل گروهى كه تكذيب كردند آيتهاى خدا را و خدا رهبرى نكند گروه ستمگران را
قُلْ يا أَيُّهَا الَّذِينَ هادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِياءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
6بگو اى آنان كه جهود شديد اگر پنداريد كه شما دوستانيد خدا را جز مردم پس آرزو كنيد مرگ را اگر هستيد راستگويان
وَ لا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ
7و آرزو نكنندش هرگز بدانچه پيش آورده است دستهاى آنان و خدا دانا است به ستمگران
قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِليٰ عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
8بگو همانا مرگى كه از آن گريزانيد رسنده است به شما سپس بازگردانيده شويد بسوى داناى نهان و هويدا تا آگهيتان دهد بدانچه بوديد مىكرديد
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا نُودِيَ لِلصَّلاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِليٰ ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذَرُوا الْبَيْعَ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
9اى آنان كه ايمان آورديد هر گاه بانگ داده شود براى نماز از روز جمعه (آدينه) پس بشتابيد بسوى ياد خدا و رها كنيد سوداگرى را اين بهتر است براى شما اگر بدانيد
فَإِذا قُضِيَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
10سپس گاهى كه پايان يافت نماز پس پراكنده شويد در زمين و بجوئيد از فضل خدا و ياد كنيد خدا را بسيار شايد رستگار شويد
وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَيْها وَ تَرَكُوكَ قائِماً قُلْ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
11و هر گاه بينند سوداگريى يا هوسرانى بروند بسويش و بگذارندت ايستاده بگو آنچه نزد خدا است بهتر است از هوسرانى و از سوداگرى و خدا است بهترين روزىدهندگان
سوره المنافقون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ هر گاه آيندت دورويان گويند گواهى دهيم كه تويى پيمبر خدا و خدا داند كه تويى فرستاده او و خدا گواهى دهد كه دورويانند همانا دروغگويان
اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ
2برگرفتند سوگندهاى خويش را سپرى پس بازداشتند از راه خدا همانا زشت است آنچه بودند مىكردند
ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَليٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَفْقَهُونَ
3اين بدان است كه ايشان ايمان آوردند سپس كافر شدند پس مهر نهاد بر دلهاشان پس درنيابند
وَ إِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّي يُؤْفَكُونَ
4و هر گاه ببينيشان شگفت آردت كالبدهاى آنان و اگر سخن گويند گوش دهى به گفتار ايشان گوئيا آنانند چوبهاى تكيه داده شده پندارند هر فريادى را بر ايشان ايشانند دشمن پس بترسشان بكشدشان خدا كجا به دروغ رانده شوند
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ
5و گاهى كه گفته شود بديشان بيائيد آمرزش خواهد براى شما پيمبر خدا بازگردانند سرهاى خويش را و بينيشان بازمىدارند (يا دورى گزينند) و ايشانند كبرورزندگان
سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ
6يكسان است بر ايشان چه آمرزش خواهى براى ايشان يا آمرزش نخواهى براى ايشان هرگز نيامرزدشان خدا همانا خدا هدايت نكند گروه نافرمانان را
هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَليٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّي يَنْفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لٰكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَفْقَهُونَ
7آنانند كه گويند انفاق نكنيد بر آنان كه نزد پيمبر خدايند تا پراكنده شوند و خدا را است گنجهاى آسمانها و زمين ليكن منافقان درنيابند
يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَي الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لٰكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَعْلَمُونَ
8گويند اگر بازگشتيم بسوى شهر همانا برون راند گرامىتر (عزيزتر) از آن خوارتر را و از آن خدا است عزت و از آن پيمبرش و از آن مؤمنان و ليكن منافقان نمىدانند
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ
9اى آنان كه ايمان آورديد سرگرمتان نسازد خواستههاى شما و نه فرزندان شما از ياد خدا و آنكه بكند اين را پس آنانند زيانكاران
وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلا أَخَّرْتَنِي إِليٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ
10و بدهيد از آنچه روزى داديم شما را پيش از آنكه آيد يكى از شما را مرگ پس گويد پروردگارا كاش پس مىانداختى مرا تا سرآمدى نزديك تا تصدق كنم و بشوم از شايستگان
وَ لَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذا جاءَ أَجَلُها وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ
11و هرگز پس نيندازد خدا جايى را گاهى كه بيايد سرآمدش و خدا آگاه است بدانچه مىكنيد
سوره التغابن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ تسبيح گويد براى خدا آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است او را است پادشاهى و از آن وى است سپاس و او است بر همه چيز توانا
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كافِرٌ وَ مِنْكُمْ مُؤْمِنٌ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
2او است آنكه آفريد شما را پس از شما است كافرى و از شما است مؤمنى و خدا بدانچه كنيد بينا است
خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ
3آفريد آسمانها و زمين را به حق و پيكر ساخت شما را پس نكو ساخت پيكرهاى شما را و بسوى او است بازگشت
يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُسِرُّونَ وَ ما تُعْلِنُونَ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ
4داند آنچه در آسمانها و زمين است و مىداند آنچه را نهان داريد و آنچه آشكار كنيد و خدا دانا است بدانچه در سينهها است
أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذاقُوا وَبالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ
5آيا نيامد شما را داستان آنان كه كفر ورزيدند از پيش پس چشيدند بد فرجامى كار خود را و ايشان را است عذابى دردناك
ذٰلِكَ بِأَنَّهُ كانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالُوا أَ بَشَرٌ يَهْدُونَنا فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَ اسْتَغْنَي اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ
6اين بدان است كه بودند مىآمدندشان پيامبرانشان به نشانيها پس گفتند آيا بشرى ما را رهبرى كند پس كفر ورزيدند و پشت كردند و بىنيازى گرفت خدا و خدا است بىنياز ستوده
زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا قُلْ بَليٰ وَ رَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلْتُمْ وَ ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيرٌ
7پنداشتند آنان كه كفر ورزيدند كه هرگز برانگيخته نشوند بگو بلى سوگند به پروردگارم هر آينه برانگيخته شويد سپس آگاه شويد بدانچه كرديد و آن است بر خدا آسان
فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنا وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
8پس ايمان آريد به خدا و پيمبرش و روشنايى كه فرستاديم و خدا است بدانچه كنيد آگاه
يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذٰلِكَ يَوْمُ التَّغابُنِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صالِحاً يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئاتِهِ وَ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً ذٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
9روزى كه گردآورد شما را براى روز گردآوردن آن است روز تغابن (بىبهرهگى) و آنكه ايمان آرد به خدا و بكند كردارى شايسته بزدايد از او بديهايش را و درآردش باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آنها هميشه اين است آن رستگارى بزرگ
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ خالِدِينَ فِيها وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ
10و آنان كه كفر ورزيدند و تكذيب كردند آيتهاى ما را آنانند ياران آتش جاودانان در آن و چه زشت است آن جايگاه
ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
11نرسد پيشآمدى جز به دستور خدا و آنكه ايمان آرد به خدا رهبرى كند دلش را و خدا است به همه چيز دانا
وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّما عَليٰ رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِينُ
12و فرمان بريد خدا و فرمان بريد پيمبر را پس اگر روى برتابيد نباشد بر فرستاده ما جز رسانيدن آشكار
اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ عَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
13خداوند نيست خدايى جز او و بر خدا بايد توكل كنند مؤمنان
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ وَ أَوْلادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
14اى آنان كه ايمان آورديد هر آينه از زنان شما و فرزندان شما دشمنى است شما را پس بترسيدشان و اگر درگذريد و چشمپوشى كنيد و بيامرزيد همانا خدا است آمرزنده مهربان
إِنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ
15جز اين نيست كه خواستههاى شما و فرزندان شما آزمايشى است و خدا نزد او است پاداشى بزرگ
فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا وَ أَنْفِقُوا خَيْراً لِأَنْفُسِكُمْ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
16پس بترسيد خدا را هر آنچه بتوانيد و بشنويد و فرمانبردارى كنيد و بخشايش كنيد بهتر است براى شما و آن كو نگهداشته شود بخلورزى خويش را همانا آنانند رستگاران
إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعِفْهُ لَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ
17اگر وام دهيد خدا را وامى نكو بيفزايدش براى شما و بيامرزد شما را و خدا است سپاسگزار بردبار
عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
18داناى نهان و هويدا عزتمند حكيم
سوره الطلاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذٰلِكَ أَمْراً
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ اى پيمبر هر گاه طلاق گفتيد زنان را پس طلاقشان گوئيد براى عده آنان و بشمريد عده را و بترسيد خدا را پروردگار خويش برونشان نرانيد از خانههاى خويش و برون نروند مگر آنكه بيارند فحشايى آشكار و اين است مرزهاى خدا و آنكه بگذرد از مرزهاى خدا همانا ستم كرده است خويش را ندانى شايد خدا پديد آرد پس از اين كارى را
فَإِذا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ أَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَ أَقِيمُوا الشَّهادَةَ لِلَّهِ ذٰلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً
2تا گاهى كه رسيدند سرآمد خويش را پس نگاهشان داريد به خوشى يا دورى گزينيد از ايشان به خوشى و گواه گيريد دو تن عدالتمند را از شما و بپاى داريد گواهى را براى خدا بدين اندرز داده شود آن كو ايمان آرد به خدا و روز آخر و آنكه بترسد خدا را نهد برايش برونشدنگاهى
وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً
3و روزيش دهد از آنجا كه در شمار نيارد و آن كو توكل كند بر خدا پس باشدش همانا خدا است رسنده كار او هر آينه نهاده است خدا براى هر چيزى اندازهاى
وَ اللاَّئِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللاَّئِي لَمْ يَحِضْنَ وَ أُولاتُ الْأَحْمالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْراً
4و آنان كه نوميد شدند از خون ديدن از زنان شما اگر شك آورديد پس عده ايشان سه ماه است و آنان كه حيض نشدند (خون نديدند) و زنان باردار سرآمد ايشان آن است كه نهند بار خود را و آن كو بترسد خدا را قرار دهد براى او از كارش گشايشى
ذٰلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئاتِهِ وَ يُعْظِمْ لَهُ أَجْراً
5اين است امر خدا كه فرستادش بسوى شما و آن كو بترسد خدا را بسترد از او گناهانش را و بزرگ كند برايش پاداش را
أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ مِنْ وُجْدِكُمْ وَ لا تُضآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ وَ إِنْ كُنَّ أُولاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّي يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ وَ إِنْ تَعاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْريٰ
6بنشانيد زنان را آنجا كه خود نشستيد از دارايى خويش (يا از گشايش خويش) و نيازاريدشان كه تنگ بر ايشان گيريد و اگر باشند بارداران پس هزينه كنيد بر ايشان تا بنهند بار خود را و اگر شير دادند براى شما بپردازيد بديشان مزدهاى ايشان را و بسازيد با همديگر به خوشى و اگر سخت باشد شما را زود است شير دهدش ديگرى
لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً
7بايد هزينه كند گشايشمند از گشايش خويش و آنكه تنگ شده است بر او روزى پس بايد بدهد از آنچه خدايش داده است تكليف نكند خدا كسى را جز آنچه بدادش زود است نهد خدا پس از تنگى گشايشى
وَ كَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّها وَ رُسُلِهِ فَحاسَبْناها حِساباً شَدِيداً وَ عَذَّبْناها عَذاباً نُكْراً
8و بسا شهرى كه سرپيچيد از فرمان پروردگار خود و فرستادگانش پس رسيديم حسابش را حسابى سخت و شكنجه كرديمش شكنجهاى زشت
فَذاقَتْ وَبالَ أَمْرِها وَ كانَ عاقِبَةُ أَمْرِها خُسْراً
9پس چشيد فرجام كار خويش را و شد پايان كار او زيانكارى
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذاباً شَدِيداً فَاتَّقُوا اللَّهَ يا أُولِي الْأَلْبابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً
10آماده كرد خدا براى ايشان عذابى سخت پس بترسيد خدا را اى خردمندان آنان كه ايمان آورديد همانا فرستاد خدا بسوى شما ذكرى (يادداشتى)
رَسُولاً يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَيِّناتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صالِحاً يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقاً
11پيمبرى كه بسرايد بر شما آيتهاى خدا را روشن تا برون آورد آنان را كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند از تاريكيها بسوى روشنايى و آنكه ايمان آرد به خدا و بكند كارى شايسته درآردش باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آن هميشه به راستى نكو كرده است خدا برايش روزى را
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْماً
12خدا است آنكه آفريد هفت آسمان و از زمين مانند آنها فرود آيد كار ميان آنها تا بدانيد كه خدا بر همه چيز است توانا و آنكه خدا فراگرفته است همه چيز را به دانش
سوره التحریم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ اى پيمبر چرا حرام مىكنى آنچه را حلال كرد خدا برايت خواهى خشنودى همسران خويش را و خدا است آمرزنده مهربان
قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ وَ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
2همانا خدا بايسته داشت بر شما حلال بودن سوگندهاى شما را و خدا است دوست شما و او است داناى حكيم
وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِليٰ بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِيثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هٰذا قالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ
3و گاهى كه نهان داشت پيمبر بسوى بعضى از زنان خويش داستانى را پس گاهى كه آگهيش داد بدان و فاش ساختش خدا بر او شناسانيد پارهاى از آن را و روى برتافت از پارهاى و هنگامى كه آگهيش داد بدان گفت كه تو را آگهى داده است بدين گفت آگهيم داده است خداوند داناى آگاه
إِنْ تَتُوبا إِلَي اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذٰلِكَ ظَهِيرٌ
4اگر توبه كنيد اى دو زن بسوى خدا هر آينه گرويده است دلهاى شما و اگر چيرگى كنيد بر او همانا خدا است دوست او و جبرئيل و شايستگان از مؤمنان و فرشتگانند پس از آن پشتيبان
عَسيٰ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ أَبْكاراً
5اميد است پروردگار او اگر طلاق گويد شما را تبديلش كند زنانى نكوتر از شما مسلمانانى مؤمنانى فروتنانى توبهكنندگانى و پرستندگانى رهروانى بيوگانى و شوىناديدگانى
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ
6اى آنان كه ايمان آورديد بازداريد خود و خاندان خويش را از آتشى كه سوخت آن مردمان است و سنگ بر آن است فرشتگانى دژم (درشت خوى) سختگيرانى كه نافرمانى نكنند خدا را آنچه فرمايدشان و بكنند آنچه را كه فرموده شوند
يا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
7اى آنان كه كفر ورزيدند بهانه نياريد امروز جز اين نيست كه پاداش داده شويد آنچه را بوديد مىكرديد
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَي اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسيٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعيٰ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا وَ اغْفِرْ لَنا إِنَّكَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
8اى آنان كه ايمان آورديد توبه كنيد بسوى خدا توبه نصوح اميد است پروردگار شما بسترد از شما بديهاى شما را و درآرد شما را باغهايى كه روان است زير آنها جويها روزى كه خوار نگرداند خدا پيمبر و آنان را كه ايمان آوردند با او پرتو ايشان مىدود پيش روى ايشان و بر سوى راستشان گويند پروردگارا تمام گردان براى ما نور ما را و بيامرز ما را كه تويى بر همه چيز توانا
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقِينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ
9اى پيمبر جهاد كن با كافران و منافقان و درشتى كن بر ايشان و جايگاه ايشان است دوزخ و چه زشت است آن جايگاه
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ
10زده است خدا مثلى براى آنان كه كفر ورزيدند زن نوح و زن لوط بودند زير فرمان دو بندهاى از بندگان ما شايستگانى پس خيانت كردند با آنان پس بىنياز نساختندشان از خدا چيزى را و گفته شد به آتش درآئيد با درآيندگان
وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
11و زده است خدا مثلى براى آنان كه ايمان آوردند زن فرعون را گاهى كه گفت پروردگارا بساز برايم نزد خويش خانهاى در بهشت و برهانم از فرعون و كردارش و برهانم از گروه ستمگران
وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها وَ كُتُبِهِ وَ كانَتْ مِنَ الْقانِتِينَ
12و مريم دخت عمران را كه نگهداشت فرج خويش را تا دميديم در آن از روح خويش و تصديق كرد به سخنان پروردگار خود و كتابهاى او و گشت از فروتنان