بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قَدۡ سَمِعَ ٱللَّهُ قَوۡلَ ٱلَّتِي تُجَٰدِلُكَ فِي زَوۡجِهَا وَ تَشۡتَكِيٓ إِلَى ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ يَسۡمَعُ تَحَاوُرَكُمَآ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعُۢ بَصِيرٌ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ خدا سخن آن (زنى) را كه درباره همسرش با تو مجادله مى‌كرد و به خدا شكوه مى‌كرد، شنيد، و خدا گفتمان شما را مى‌شنود؛ [چرا] كه خدا شنواى بيناست.

ٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَآئِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَٰتِهِمۡ إِنۡ أُمَّهَٰتُهُمۡ إِلَّا ٱلَّٰٓـِٔي وَلَدۡنَهُمۡ وَ إِنَّهُمۡ لَيَقُولُونَ مُنكَرٗا مِّنَ ٱلۡقَوۡلِ وَ زُورٗا وَ إِنَّ ٱللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٞ

كسانى از شما كه زنانشان را ظهار مى‌كنند (و مادر خود مى‌خوانند) آنان مادرانشان نيستند؛ مادرانشان جز كسانى كه آنان را زاييده‌اند نيستند و قطعا آنان سخن ناپسند و باطل مى‌گويند؛ و مسلما خدا بخشاينده [و] بسيار آمرزنده است.

وَ ٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِن نِّسَآئِهِمۡ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُواْ فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مِّن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّا ذَٰلِكُمۡ تُوعَظُونَ بِهِۦ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

و كسانى كه زنانشان را ظهار مى‌كنند (و مادر خود مى‌خوانند) سپس از آنچه گفته‌اند باز مى‌گردند، پس پيش از آنكه با همديگر تماس گيرند آزاد كردن بنده‌اى (بر آنان واجب است). آن (چيزى است كه شما) بدان پند داده مى‌شويد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ شَهۡرَيۡنِ مُتَتَابِعَيۡنِ مِن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّا فَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ فَإِطۡعَامُ سِتِّينَ مِسۡكِينٗا ذَٰلِكَ لِتُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ وَ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ

و هر كس (بنده‌اى) نيافت، پس پيش از آنكه با يكديگر تماس گيرند روزه دو ماه پياپى (بر او واجب است). و هر كس نتواند، پس غذا دادن شصت بينوا (بر او واجب است). اين بخاطر آن است كه به خدا و فرستاده‌اش ايمان بياوريد؛ و اينها مرزهاى خداست؛ و براى كافران عذاب دردناكى است!

إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحَآدُّونَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ كُبِتُواْ كَمَا كُبِتَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ وَ قَدۡ أَنزَلۡنَآ ءَايَٰتِۢ بَيِّنَٰتٖ وَ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٞ مُّهِينٞ

در حقيقت كسانى كه با خدا و فرستاده‌اش به شدت مخالفت مى‌كنند، خوار شده‌اند همانگونه كه كسانى كه پيش از آنان بودند خوارشدند؛ و بيقين ما نشانه‌اى روشن فروفرستاديم و براى كافران عذابى خوار كننده است،

يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْ أَحۡصَىٰهُ ٱللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ

در روزى كه خدا همه آنان را بر مى‌انگيزد و به آنان از آنچه انجام داده‌اند خبر مى‌دهد، كه خدا آن (اعمال) را به شمار آورده و [لى آنان‌] آن را فراموش كرده‌اند؛ و خدا بر هر چيزى گواه است.

أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مَا يَكُونُ مِن نَّجۡوَىٰ ثَلَٰثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمۡ وَ لَا خَمۡسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمۡ وَ لَآ أَدۡنَىٰ مِن ذَٰلِكَ وَ لَآ أَكۡثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمۡ أَيۡنَ مَا كَانُواْ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ

آيا اطلاع نيافته‌اى كه خدا آنچه را در آسمان‌ها و آنچه را در زمين است مى‌داند؛ هيچ رازگويى سه (نفرى) نيست مگر آنكه او چهارمين آنان است، و هيچ رازگويى پنج (نفرى) نيست مگر آنكه او ششمين آنان است، و نه كمتر از آن و نه بيشتر (از آن است) مگر آنكه او همراه آنان است هر كجا كه باشند، سپس روز رستاخيز به آنان از آنچه انجام داده‌اند، خبر مى‌دهد؛ [چرا] كه خدا به هر چيزى داناست.

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ نُهُواْ عَنِ ٱلنَّجۡوَىٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُواْ عَنۡهُ وَ يَتَنَٰجَوۡنَ بِٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡعُدۡوَٰنِ وَ مَعۡصِيَتِ ٱلرَّسُولِ وَ إِذَا جَآءُوكَ حَيَّوۡكَ بِمَا لَمۡ يُحَيِّكَ بِهِ ٱللَّهُ وَ يَقُولُونَ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ لَوۡلَا يُعَذِّبُنَا ٱللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسۡبُهُمۡ جَهَنَّمُ يَصۡلَوۡنَهَا فَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

آيا نظر نكرده‌اى به كسانى كه از رازگويى منع شده بودند، سپس به آنچه كه از آن منع شده بودند باز مى‌گردند، و براى گناه و تعدى و نافرمانى فرستاده (خدا) با يكديگر رازگويى مى‌كنند، و هنگامى كه نزد تو مى‌آيند به چيزى كه خدا بدان تو را زنده باد نگفته است به تو« زنده باد »مى‌گويند؛ و در (دل‌هاى) خودشان مى‌گويند:« چرا خدا ما را بخاطر آنچه مى‌گوييم عذاب نمى‌كند؟! »جهنم براى آنان كافى است، در حالى كه وارد آن مى‌شوند (و مى‌سوزند) و چه بد فرجامى است!

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَنَٰجَيۡتُمۡ فَلَا تَتَنَٰجَوۡاْ بِٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡعُدۡوَٰنِ وَ مَعۡصِيَتِ ٱلرَّسُولِ وَ تَنَٰجَوۡاْ بِٱلۡبِرِّ وَ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه رازگويى مى‌كنيد، پس براى گناه و تعدى و نافرمانى فرستاده (خدا) با يكديگر رازگويى نكنيد، و براى نيكى و پارسايى (و خود نگهدارى) رازگويى كنيد؛ و [خودتان را] از [عذاب‌] خدايى حفظ كنيد كه فقط به سوى او گردآورى مى‌شويد.

إِنَّمَا ٱلنَّجۡوَىٰ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ لِيَحۡزُنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ لَيۡسَ بِضَآرِّهِمۡ شَيۡ‍ًٔا إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَ عَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

رازگويى فقط از شيطان است؛ تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند اندوهگين سازد، در حالى كه جز به رخصت خدا، هيچ چيز زيان رسان به آنان نيست؛ و مؤمنان پس بايد تنها بر خدا توكل كنند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَكُمۡ تَفَسَّحُواْ فِي ٱلۡمَجَٰلِسِ فَٱفۡسَحُواْ يَفۡسَحِ ٱللَّهُ لَكُمۡ وَ إِذَا قِيلَ ٱنشُزُواْ فَٱنشُزُواْ يَرۡفَعِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ دَرَجَٰتٖ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه به شما گفته شود:« در مجلس‌ها جاى گشاييد، پس جاى گشاييد، كه خدا براى شما جاى مى‌گشايد؛ و هنگامى كه گفته شود:« برخيزيد. »پس برخيزيد؛ كه خدا كسانى از شما را كه ايمان آورده‌اند و كسانى را كه به آنان دانش داده شده، به رتبه‌هايى بالا مى‌برد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَٰجَيۡتُمُ ٱلرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَةٗ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ وَ أَطۡهَرُ فَإِن لَّمۡ تَجِدُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه با فرستاده (خدا) رازگويى مى‌كنيد پس پيش (از آن) بخشش صادقانه‌اى تقديم داريد؛ اين براى شما بهتر و پاك كننده‌تر است؛ و اگر نيافتيد پس مسلما خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

ءَأَشۡفَقۡتُمۡ أَن تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَٰتٖ فَإِذۡ لَمۡ تَفۡعَلُواْ وَ تَابَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمۡ فَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ ٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ

آيا بيمناك شديد كه پيش از رازگوييتان بخشش‌هاى صادقانه تقديم داريد؟! پس در اين هنگام كه انجام نداده‌ايد، و خدا توبه شما را پذيرفت، پس نماز را برپا داريد و [ماليات‌] زكات را بپردازيد و از خدا و فرستاده‌اش اطاعت كنيد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ تَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مَّا هُم مِّنكُمۡ وَ لَا مِنۡهُمۡ وَ يَحۡلِفُونَ عَلَى ٱلۡكَذِبِ وَ هُمۡ يَعۡلَمُونَ

آيا نظر نكرده‌اى به كسانى كه با گروهى كه خدا بر آنان خشم كرده دوستى كردند؟! آنان از شما نيستند و (شما) از آنان نيستيد، و به دروغ سوگند ياد مى‌كنند در حالى كه آنان مى‌دانند (كه دروغ مى‌گويند).

أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدًا إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

خدا عذابى شديد براى آنان آماده ساخته است، [چرا] كه بد است آنچه را آنان همواره انجام مى‌دادند!

ٱتَّخَذُوٓاْ أَيۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ فَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ

سوگندهايشان را سپرى قرار دادند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند؛ پس براى آنان عذابى خوار كننده است!

لَّن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡ‍ًٔا أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

هرگز اموالشان و فرزندانشان هيچ چيزى [مجازات‌] خدا را از آنان دفع نخواهد كرد؛ آنان اهل آتشند در حالى كه آنان در آنجا ماندگارند.

يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ جَمِيعٗا فَيَحۡلِفُونَ لَهُۥ كَمَا يَحۡلِفُونَ لَكُمۡ وَ يَحۡسَبُونَ أَنَّهُمۡ عَلَىٰ شَيۡءٍ أَلَآ إِنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ

(يادكن) روزى را كه خدا همه آنان را بر مى‌انگيزد، و براى او سوگند ياد مى‌كنند همان گونه كه براى شما سوگند ياد مى‌كنند؛ و مى‌پندارند كه آنان بر چيزى (سودمند دست يافته) اند؛ آگاه باشيد كه آنان فقط دروغگويند.

ٱسۡتَحۡوَذَ عَلَيۡهِمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَأَنسَىٰهُمۡ ذِكۡرَ ٱللَّهِ أُوْلَٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱلشَّيۡطَٰنِ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱلشَّيۡطَٰنِ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

شيطان بر آنان مسلط شده و ياد خدا را از ياد آنان برد؛ آنان حزب شيطانند. آگاه باشيد كه حزب شيطان فقط زيانكارند!

إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحَآدُّونَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥٓ أُوْلَٰٓئِكَ فِي ٱلۡأَذَلِّينَ

در حقيقت كسانى كه با خدا و فرستاده‌اش بشدت مخالفت كنند، آنان در (زمره) خوارترين (افراد) ند.

كَتَبَ ٱللَّهُ لَأَغۡلِبَنَّ أَنَا۠ وَ رُسُلِيٓ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ

خدا مقرر داشته كه قطعا من و فرستادگانم پيروز مى‌شويم؛ [چرا] كه خدا نيرومندى شكست‌ناپذير است.

لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ لَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡ أُوْلَٰٓئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَ أَيَّدَهُم بِرُوحٖ مِّنۡهُ وَ يُدۡخِلُهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا رَضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَ رَضُواْ عَنۡهُ أُوْلَٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱللَّهِ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

هيچ قومى را كه ايمان به خدا و روز بازپسين بياورند، نمى‌يابى كه با كسانى كه با خدا و فرستاده‌اش به شدت مخالفت ورزند، دوستى كنند، و گرچه پدرانشان يا پسرانشان يا برادرانشان يا خاندانشان باشند، اينانند كه خدا ايمان را در دل‌هايشان نوشته و با روحى از (جانب خود) ش تاييد كرده، و آنان را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد مى‌كند كه نهرها از زير [درختان‌] ش روان است، در حالى كه در آنجا ماندگارند. خدا از آنان خشنود است، و آنان (نيز) از او خشنودند؛ آنان حزب خدا هستند، آگاه باشيد در واقع فقط حزب خدا رستگارند!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، براى خدا تسبيح مى‌گويند؛ و او شكست‌ناپذير [و] فرزانه است.

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن دِيَٰرِهِمۡ لِأَوَّلِ ٱلۡحَشۡرِ مَا ظَنَنتُمۡ أَن يَخۡرُجُواْ وَ ظَنُّوٓاْ أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمۡ حُصُونُهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَأَتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِنۡ حَيۡثُ لَمۡ يَحۡتَسِبُواْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ يُخۡرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيۡدِيهِمۡ وَ أَيۡدِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ فَٱعۡتَبِرُواْ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ

او كسى است كه كسانى از اهل كتاب را كه كفر ورزيدند در نخستين گرد آمدن (و حركت دسته جمعى به سوى جنگ) از خانه هايشان بيرون راند، يقين نداشتيد كه بيرون مى‌روند. و آنان (نيز) يقين داشتند كه دژهايشان مانع آنان از (عذاب) خدا مى‌شود؛ و [لى‌] خدا از جايى كه نمى‌پنداشتند به سراغشان آمد و در دل‌هايشان وحشت افكند. خانه‌هايشان را بدستانشان و دستان مؤمنان ويران مى‌كردند، پس اى صاحبان بينش، عبرت آموزيد.

وَ لَوۡلَآ أَن كَتَبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡجَلَآءَ لَعَذَّبَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابُ ٱلنَّارِ

و اگر نبود كه خدا ترك خانه‌ها را بر آنان مقرر كرده بود، حتما آنان را در دنيا عذاب مى‌كرد؛ و براى آنان در آخرت عذاب آتش است!

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ مَن يُشَآقِّ ٱللَّهَ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

اين بخاطر آن است كه آنان با خدا و فرستاده‌اش مخالفت ورزيدند، و هر كس با خدا مخالفت كند، پس حتما خدا سخت كيفر است!

مَا قَطَعۡتُم مِّن لِّينَةٍ أَوۡ تَرَكۡتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَ لِيُخۡزِيَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

آنچه از درخت خرماى ممتاز كه قطع كرديد يا آنها را ايستاده بر ريشه‌هايش واگذاشتيد، پس به رخصت خدا بود؛ و براى اين بود كه نافرمانبرداران را رسوا كند.

وَ مَآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡهُمۡ فَمَآ أَوۡجَفۡتُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ خَيۡلٖ وَ لَا رِكَابٖ وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُۥ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

و آنچه از (غنائم) آن (يهودي) ان كه خدا به فرستاده‌اش باز گردانده است پس براى (بدست آوردن) آن هيچ اسب و شترى نتاختيد؛ و ليكن خدا فرستادگانش را بر هر كس بخواهد مسلط مى‌سازد؛ و خدا بر هر چيز تواناست.

مَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ وَ ٱلۡمَسَٰكِينِ وَ ٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ كَيۡ لَا يَكُونَ دُولَةَۢ بَيۡنَ ٱلۡأَغۡنِيَآءِ مِنكُمۡ وَ مَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

آنچه از (غنائم) اهل آبادى‌ها كه خدا به فرستاده‌اش بازگردانده است پس فقط براى خدا و براى فرستاده (اش) و براى نزديكان (او) و يتيمان و بينوايان و در راه مانده است، تا (ثروت‌ها) در ميان توانگران شما [دست به دست‌] نگردد و آنچه را فرستاده [خدا] براى شما آورده پس آن را بگيريد (و اجرا كنيد)، و آنچه شما را از آن منع كرد پس خوددارى كنيد؛ و [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد كه خدا سخت كيفر است.

لِلۡفُقَرَآءِ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَ أَمۡوَٰلِهِمۡ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٗا وَ يَنصُرُونَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّٰدِقُونَ

(اين غنائم) براى نيازمندان مهاجرى است كه از خانه‌هايشان و اموالشان بيرون رانده شده‌اند در حالى كه بخششى و خشنودى‌اى از خدا مى‌جويند و خدا و فرستاده‌اش را يارى مى‌كنند؛ تنها آنان راستگويانند.

وَ ٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَ ٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَ لَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَ يُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَ لَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞ وَ مَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

و (نيز) كسانى (از انصار) كه پيش از آن (مهاجر) ان در سراى (اسلام) و ايمان (مدينه) جاى گرفته بودند، هر كس به سوى آنان هجرت كرده دوست مى‌دارند، و در سينه‌هايشان نسبت به آنچه به آن (مهاجر) ان داده شده، نيازى نمى‌يابند، و (مهاجران) را بر خودشان بر مى‌گزينند (و ترجيح مى‌دهند) و گرچه آنان نيازمند باشند؛ و هر كس از (بى‌گذشتى و) آزمندى خودش نگاه داشته شود، پس تنها آنان رستگارند.

وَ ٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَ لِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَ لَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ

و (نيز) كسانى (از تابعين) كه بعد از آنان آمدند، مى‌گويند:« [اى‌] پروردگار ما! ما و برادرانمان را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز، و در دل‌هاى ما براى كسانى كه ايمان آوردند كينه‌اى قرار مده؛ [اى‌] پروردگار ما! مسلما تو مهربان مهرورزى. »

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ نَافَقُواْ يَقُولُونَ لِإِخۡوَٰنِهِمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَئِنۡ أُخۡرِجۡتُمۡ لَنَخۡرُجَنَّ مَعَكُمۡ وَ لَا نُطِيعُ فِيكُمۡ أَحَدًا أَبَدٗا وَ إِن قُوتِلۡتُمۡ لَنَنصُرَنَّكُمۡ وَ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

آيا به سوى كسانى كه دورويى نمودند نظر نكرده‌اى، كه به برادرانشان (همان) كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيدند مى‌گفتند:« اگر بيرون رانده شديد، قطعا با شما خارج مى‌شويم، و هرگز درباره شما از هيچ كس اطاعت نمى‌كنيم؛ و اگر با شما پيكار شود، قطعا شما را يارى مى‌كنيم! »و خدا گواهى مى‌دهد كه آنان حتما دروغگويانند.

لَئِنۡ أُخۡرِجُواْ لَا يَخۡرُجُونَ مَعَهُمۡ وَ لَئِن قُوتِلُواْ لَا يَنصُرُونَهُمۡ وَ لَئِن نَّصَرُوهُمۡ لَيُوَلُّنَّ ٱلۡأَدۡبَٰرَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ

اگر (كافران) بيرون رانده شوند با آنان بيرون نمى‌روند، و اگر با آنان پيكار شود، آنان را يارى نمى‌كنند، و اگر ياريشان كنند حتما با عقبگرد (از آنان) روى بر مى‌تابند؛ سپس يارى نخواهند شد.

لَأَنتُمۡ أَشَدُّ رَهۡبَةٗ فِي صُدُورِهِم مِّنَ ٱللَّهِ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَفۡقَهُونَ

مسلما شما در دل‌هاى آنان ترس‌انگيزتر از خدا هستيد؛ اين بخاطر آن است كه آنان گروهى هستند كه بطور عميق نمى‌فهمند.

لَا يُقَٰتِلُونَكُمۡ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرٗى مُّحَصَّنَةٍ أَوۡ مِن وَرَآءِ جُدُرِۢ بَأۡسُهُم بَيۡنَهُمۡ شَدِيدٞ تَحۡسَبُهُمۡ جَمِيعٗا وَ قُلُوبُهُمۡ شَتَّىٰ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡقِلُونَ

(يهوديان) همگى با شما پيكار نمى‌كنند مگر در آبادى‌هاى دژدار يا از پشت ديوارها. سختى (جنگ) آنان ميان (خود) شان شديد است، آنان را جمع (متحد) مى‌پندارى، در حالى كه دل‌هايشان جداست؛ اين بخاطر آن است كه آنان گروهى هستند كه خرد ورزى نمى‌كنند.

كَمَثَلِ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ قَرِيبٗا ذَاقُواْ وَبَالَ أَمۡرِهِمۡ وَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

(مثال آنان) همانند مثال كسانى است كه اندك زمانى پيش از آنان بودند، سنگينى (كيفر) كارشان را چشيدند و براى آنان عذاب دردناكى است!

كَمَثَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِ إِذۡ قَالَ لِلۡإِنسَٰنِ ٱكۡفُرۡ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و (نيز) همانند مثال شيطان است آنگاه كه به انسان گفت:« كافر شو. »و هنگامى كه كفر ورزيد، (شيطان) گفت:« در واقع من نسبت به تو تعهدى ندارم، كه من از خدا، پروردگار جهانيان مى‌ترسم. »

فَكَانَ عَٰقِبَتَهُمَآ أَنَّهُمَا فِي ٱلنَّارِ خَٰلِدَيۡنِ فِيهَا وَ ذَٰلِكَ جَزَٰٓؤُاْ ٱلظَّٰلِمِينَ

پس فرجام آن دو اين شد كه هر دو در آتش‌اند در حالى كه در آنجا ماندگارند؛ و اين كيفر ستمكاران است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ لۡتَنظُرۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ لِغَدٖ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد و هر شخصى بايد بنگرد كه براى فرداى (رستاخيز) چه چيزى پيش فرستاده است، و [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد كه خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

وَ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ نَسُواْ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ

و همچون كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند پس (خدا) خودشان را از يادشان برد؛ فقط آنان نافرمانبردارند.

لَا يَسۡتَوِيٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ

اهل آتش و اهل بهشت مساوى نيستند، فقط اهل بهشت كاميابند.

لَوۡ أَنزَلۡنَا هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ عَلَىٰ جَبَلٖ لَّرَأَيۡتَهُۥ خَٰشِعٗا مُّتَصَدِّعٗا مِّنۡ خَشۡيَةِ ٱللَّهِ وَ تِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

اگر (بر فرض) اين قرآن را بر كوهى فرو مى‌فرستاديم، حتما آن را فروتن [و] از هراس خدا متلاشى مى‌ديدى؛ و اين مثال‌هايى است كه آنها را براى مردم مى‌زنيم، باشد كه آنان تفكر كنند.

هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَ ٱلشَّهَٰدَةِ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلرَّحِيمُ

او خدايى است كه هيچ معبودى جز او نيست، داناى نهان و آشكار است، او گسترده مهر [و] مهرورز است.

هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡقُدُّوسُ ٱلسَّلَٰمُ ٱلۡمُؤۡمِنُ ٱلۡمُهَيۡمِنُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡجَبَّارُ ٱلۡمُتَكَبِّرُ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

او خدايى است كه هيچ معبودى جز او نيست، فرمانروا، كاملا پاك (از هر عيب و نقص،) سلامت بخش، ايمنى بخش نگهبان، شكست‌ناپذير، جبران كننده، بزرگ منش. منزه است خدا از آنچه شريك (او) قرار مى‌دهند.

هُوَ ٱللَّهُ ٱلۡخَٰلِقُ ٱلۡبَارِئُ ٱلۡمُصَوِّرُ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ يُسَبِّحُ لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

او خدايى است آفريننده، آفريدگار، چهره پرداز، نام‌هاى نيكو فقط از آن اوست؛ آنچه در آسمان‌ها و زمين است براى او تسبيح مى‌گويند؛ و او شكست‌ناپذير [و] فرزانه است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمۡ أَوۡلِيَآءَ تُلۡقُونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ قَدۡ كَفَرُواْ بِمَا جَآءَكُم مِّنَ ٱلۡحَقِّ يُخۡرِجُونَ ٱلرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمۡ أَن تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ رَبِّكُمۡ إِن كُنتُمۡ خَرَجۡتُمۡ جِهَٰدٗا فِي سَبِيلِي وَ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيۡهِم بِٱلۡمَوَدَّةِ وَ أَنَا۠ أَعۡلَمُ بِمَآ أَخۡفَيۡتُمۡ وَ مَآ أَعۡلَنتُمۡ وَ مَن يَفۡعَلۡهُ مِنكُمۡ فَقَدۡ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن (خود) تان را دوست نگيريد! (شما طرح) دوستى با آنان مى‌افكنيد، در حالى كه به آنچه از حق براى شما آمده كفر ورزيدند؛ فرستاده (خدا) و شما را، بخاطر ايمانتان به خدا كه پروردگارتان است، بيرون مى رانند؛ اگر شما براى جهاد در راه من و در طلب خشنودى من بيرون آمده‌ايد (با آنان طرح دوستى نيفكنيد.) به پنهانى با آنان دوستى مى‌كنيد در حالى كه من به آنچه پنهان مى‌داريد و آنچه آشكار مى‌كنيد داناترم؛ و هر كس از شما آن (كار) را انجام دهد پس بتحقيق از راه درست گمراه شده است.

إِن يَثۡقَفُوكُمۡ يَكُونُواْ لَكُمۡ أَعۡدَآءٗ وَ يَبۡسُطُوٓاْ إِلَيۡكُمۡ أَيۡدِيَهُمۡ وَ أَلۡسِنَتَهُم بِٱلسُّوٓءِ وَ وَدُّواْ لَوۡ تَكۡفُرُونَ

اگر شما را بيابند دشمنان شما خواهند بود و دست‌هايشان و زبان‌هايشان را به بدى، به سوى شما مى‌گشايند، و كفر ورزيدن شما را آرزو دارند.

لَن تَنفَعَكُمۡ أَرۡحَامُكُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَفۡصِلُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

خويشاوندان شما و فرزندانتان روز رستاخيز سودى براى شما نخواهند داشت؛ بين شما جدايى مى‌اندازد. و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

قَدۡ كَانَتۡ لَكُمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَ ٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ إِذۡ قَالُواْ لِقَوۡمِهِمۡ إِنَّا بُرَءَٰٓؤُاْ مِنكُمۡ وَ مِمَّا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ كَفَرۡنَا بِكُمۡ وَ بَدَا بَيۡنَنَا وَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةُ وَ ٱلۡبَغۡضَآءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَحۡدَهُۥٓ إِلَّا قَوۡلَ إِبۡرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسۡتَغۡفِرَنَّ لَكَ وَ مَآ أَمۡلِكُ لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ رَّبَّنَا عَلَيۡكَ تَوَكَّلۡنَا وَ إِلَيۡكَ أَنَبۡنَا وَ إِلَيۡكَ ٱلۡمَصِيرُ

بيقين براى شما در (روش) ابراهيم و كسانى كه همراه اويند (الگويى براى) پيروى نيكوست؛ هنگامى كه به قومشان گفتند:« در واقع ما نسبت به شما و آنچه غير از خدا مى‌پرستيد تعهدى نداريم (آيين) شما را انكار مى‌كنيم؛ و بين ما و بين شما دشمنى و كينه هميشگى آشكار شده است؛ تا اينكه به خداى يگانه ايمان آوريد؛ جز سخن ابراهيم به پدر (مادرش يا عموي) ش (كه گفت:) قطعا براى تو طلب آمرزش مى‌كنم در حالى كه مالك هيچ چيزى از طرف خدا براى تو نيستم. [اى‌] پروردگار ما! فقط برتو توكل كرديم و تنها به سوى تو بازگشتيم، و فرجام (همه) فقط به سوى توست.

رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ٱغۡفِرۡ لَنَا رَبَّنَآ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

[اى‌] پروردگار ما! ما را (وسيله) آزمايش براى كسانى كه كفر ورزيدند قرار مده؛ و ما را بيامرز! [اى‌] پروردگار ما! براستى كه تنها تو شكست‌ناپذير [و] فرزانه‌اى.

لَقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِيهِمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَ ٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ

بيقين براى شما در (روش) آنان (الگويى براى) پيروى نيكوست، براى كسانى كه همواره به خدا و روز بازپسين اميد دارند؛ و هر كس روى برتابد پس (به خدا زيان نمى‌رساند، چرا) كه تنها خدا توانگر [و] ستوده است.

عَسَى ٱللَّهُ أَن يَجۡعَلَ بَيۡنَكُمۡ وَ بَيۡنَ ٱلَّذِينَ عَادَيۡتُم مِّنۡهُم مَّوَدَّةٗ وَ ٱللَّهُ قَدِيرٞ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

اميد است خدا بين شما و بين كسانى از آن (مشرك) ان كه دشمنى داريد دوستى قرار دهد؛ و خدا تواناست و خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

لَّا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ لَمۡ يُقَٰتِلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ لَمۡ يُخۡرِجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ أَن تَبَرُّوهُمۡ وَ تُقۡسِطُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ

خدا شما را نسبت به كسانى كه در مورد دين با شما پيكار نكردند و شما را از خانه‌هايتان بيرون نراندند، منع نمى‌كند كه به آنان نيكى كنيد و نسبت به آنان داد گرى نماييد؛ [چرا] خدا دادگران را دوست مى‌دارد.

إِنَّمَا يَنۡهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ قَٰتَلُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ أَخۡرَجُوكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ وَ ظَٰهَرُواْ عَلَىٰٓ إِخۡرَاجِكُمۡ أَن تَوَلَّوۡهُمۡ وَ مَن يَتَوَلَّهُمۡ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ

خدا شما را فقط از كسانى كه در مورد دين با شما پيكار كردند و شما را از خانه‌هايتان بيرون راندند و براى بيرون راندن شما همديگر را پشتيبانى كردند، منع مى‌كند كه با آنان دوستى كنيد؛ و هر كس آنان را دوست داشته باشد پس تنها آنان ستمكارند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا جَآءَكُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ مُهَٰجِرَٰتٖ فَٱمۡتَحِنُوهُنَّ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِإِيمَٰنِهِنَّ فَإِنۡ عَلِمۡتُمُوهُنَّ مُؤۡمِنَٰتٖ فَلَا تَرۡجِعُوهُنَّ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلّٞ لَّهُمۡ وَ لَا هُمۡ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ ءَاتُوهُم مَّآ أَنفَقُواْ وَ لَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمۡسِكُواْ بِعِصَمِ ٱلۡكَوَافِرِ وَ سۡ‍َٔلُواْ مَآ أَنفَقۡتُمۡ وَ لۡيَسۡ‍َٔلُواْ مَآ أَنفَقُواْ ذَٰلِكُمۡ حُكۡمُ ٱللَّهِ يَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡ وَ ٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه زنان با ايمان هجرت كنان نزد شما آيند، پس آنان را آزمايش كنيد خدا به ايمانشان داناتر است، و اگر آنان را مؤمن دانستيد پس آنان را به سوى كفار برنگردانيد؛ آن (زن) ان براى آن (كافران) حلال نيستند و آن (كافران) براى آن (زن) ان حلال نيستند و آنچه را (براى ازدواج با اين زنان) مصرف كرده‌اند به آنان بدهيد، و هيچ گناهى بر شما نيست كه آنان را به ازدواج (خود) در آوريد هنگامى كه مهرشان را به آنان بدهيد. و (عقد) حفظ كننده زنان كافر را نگاه نداريد و آنچه را (براى ازدواج با آنان) مصرف كرده‌ايد در خواست كنيد. و (مردان كافر نيز) بايد آنچه را (براى ازدواج با زنان مسلمان) مصرف كرده‌اند درخواست كنند. اين حكم خداست كه بين شما داورى مى‌كند، و خدا داناى فرزانه است.

وَ إِن فَاتَكُمۡ شَيۡءٞ مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۡ إِلَى ٱلۡكُفَّارِ فَعَاقَبۡتُمۡ فَ‍َٔاتُواْ ٱلَّذِينَ ذَهَبَتۡ أَزۡوَٰجُهُم مِّثۡلَ مَآ أَنفَقُواْ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ أَنتُم بِهِۦ مُؤۡمِنُونَ

و اگر چيزى از (مهريه) همسران شما به سوى كفار از دست شما رفت و (بر آنان پيروز شديد و غنيمت گرفتيد و آنان را) مجازات كرديد پس كسانى را كه همسرانشان (از دست) رفته‌اند همانند آنچه (براى ازدواج با آنان) مصرف كرده‌اند (از غنائم) بدهيد؛ و [خودتان را] از [عذاب‌] خدايى كه شما به او ايمان داريد حفظ كنيد.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ يُبَايِعۡنَكَ عَلَىٰٓ أَن لَّا يُشۡرِكۡنَ بِٱللَّهِ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا يَسۡرِقۡنَ وَ لَا يَزۡنِينَ وَ لَا يَقۡتُلۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ وَ لَا يَأۡتِينَ بِبُهۡتَٰنٖ يَفۡتَرِينَهُۥ بَيۡنَ أَيۡدِيهِنَّ وَ أَرۡجُلِهِنَّ وَ لَا يَعۡصِينَكَ فِي مَعۡرُوفٖ فَبَايِعۡهُنَّ وَ ٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُنَّ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

اى پيامبر! هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند در حالى كه با تو بيعت كنند كه هيچ چيز را شريك خدا قرار ندهند، و دزدى نكنند و زنا نكنند، و فرزندانشان را نكشند، و هيچ تهمتى را نياورند كه آن را بين دست‌هايشان و پاهايشان بربافته‌اند و در هيچ [دستور] پسنديده‌اى نافرمانى تو را نكنند، پس با آنان بيعت كن و براى آنان از خدا طلب آمرزش كن؛ كه خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ قَدۡ يَئِسُواْ مِنَ ٱلۡأٓخِرَةِ كَمَا يَئِسَ ٱلۡكُفَّارُ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡقُبُورِ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! با گروهى كه خدا برآنان خشم گرفته، دوستى مكنيد؛ بيقين آنان از آخرت نااميدند، همان گونه كه كفار اهل قبرها نااميد شدند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است براى خدا تسبيح مى‌گويند؛ و او شكست‌ناپذير [و] فرزانه است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفۡعَلُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چرا مى‌گوييد آنچه را انجام نمى‌دهيد؟!

كَبُرَ مَقۡتًا عِندَ ٱللَّهِ أَن تَقُولُواْ مَا لَا تَفۡعَلُونَ

نزد خدا (موجب) خشم بزرگ است اينكه بگوييد آنچه را انجام نمى‌دهيد!

إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلَّذِينَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِهِۦ صَفّٗا كَأَنَّهُم بُنۡيَٰنٞ مَّرۡصُوصٞ

در حقيقت خدا كسانى را دوست مى‌دارد كه در راهش صف كشيده جهاد مى‌كنند، چنانكه گويى آنان ساختمان محكم (سربى) هستند.

وَ إِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَٰقَوۡمِ لِمَ تُؤۡذُونَنِي وَ قَد تَّعۡلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُمۡ فَلَمَّا زَاغُوٓاْ أَزَاغَ ٱللَّهُ قُلُوبَهُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

و (يادكن) هنگامى را كه موسى به قومش گفت:« اى قوم [من‌]! چرا آزارم مى‌دهيد در حالى كه بيقين مى‌دانيد كه من فرستاده خدا به سوى شما هستم؟! »و هنگامى كه (از حق) منحرف شدند، خدا دل‌هايشان را منحرف ساخت؛ و خدا گروه نافرمانبردار را راهنمايى نمى‌كند.

وَ إِذۡ قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ يَٰبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ إِنِّي رَسُولُ ٱللَّهِ إِلَيۡكُم مُّصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَ مُبَشِّرَۢا بِرَسُولٖ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِي ٱسۡمُهُۥٓ أَحۡمَدُ فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٞ

و (يادكن) هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت:« اى بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب)! در واقع من فرستاده خدا به سوى شمايم، در حالى كه مؤيد آنچه از تورات كه پيش از من بوده، و مژده آور فرستاده‌اى هستم كه بعد از من مى‌آيد [و] نام او احمد است. »و [لى‌] هنگامى كه با دليل‌هاى روشن (معجزه آسا) به سراغشان آمد، گفتند:« اين سحرى آشكار است. »

وَ مَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ وَ هُوَ يُدۡعَىٰٓ إِلَى ٱلۡإِسۡلَٰمِ وَ ٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

و چه كسى ستمكارتر است از كسى كه بر خدا دروغ بسته در حالى كه او به سوى اسلام فراخوانده مى‌شود؟! و خدا گروه ستمكار را راهنمايى نمى‌كند.

يُرِيدُونَ لِيُطۡفِ‍ُٔواْ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَ ٱللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِۦ وَ لَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ

[كافران‌] مى‌خواهند تا نور خدا را با دهان‌هايشان خاموش سازند؛ در حالى كه خدا كامل كننده نور خويش است، و گرچه كافران ناخشنود باشند.

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَ دِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦ وَ لَوۡ كَرِهَ ٱلۡمُشۡرِكُونَ

او كسى است كه فرستاده‌اش را با هدايت و دين حق فرستاد، تا آن را بر همه دين [ها] پيروز گرداند، و گرچه مشركان ناخشنود باشند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ تِجَٰرَةٖ تُنجِيكُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! آيا شما را به دادوستدى راهنمايى كنم كه شما را از عذاب دردناك نجات دهد؟!

تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ تُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِكُمۡ وَ أَنفُسِكُمۡ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

به خدا و فرستاده‌اش ايمان آوريد و با اموال و جان‌هايتان در راه خدا جهاد كنيد؛ اين براى شما بهتر است اگر بدانيد.

يَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ وَ يُدۡخِلۡكُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَ مَسَٰكِنَ طَيِّبَةٗ فِي جَنَّٰتِ عَدۡنٖ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

تا پيامدهاى (گناهان) تان را براى شما بيامرزد و شما را در بوستان‌هاى (بهشتى) كه نهرها از زير [درختان‌] ش روان است و در خانه‌هاى پاكيزه در بوستان‌هاى (ويژه) ماندگار وارد كند؛ اين كاميابى بزرگ است.

وَ أُخۡرَىٰ تُحِبُّونَهَا نَصۡرٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ فَتۡحٞ قَرِيبٞ وَ بَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و (نعمت) ديگرى كه آن را دوست داريد (به شما بدهد، كه آن) يارى از جانب خدا و پيروزى نزديك است؛ و مؤمنان را مژده ده!

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُونُوٓاْ أَنصَارَ ٱللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ لِلۡحَوَارِيِّ‍ۧنَ مَنۡ أَنصَارِيٓ إِلَى ٱللَّهِ قَالَ ٱلۡحَوَارِيُّونَ نَحۡنُ أَنصَارُ ٱللَّهِ فَ‍َٔامَنَت طَّآئِفَةٞ مِّنۢ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ وَ كَفَرَت طَّآئِفَةٞ فَأَيَّدۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ عَلَىٰ عَدُوِّهِمۡ فَأَصۡبَحُواْ ظَٰهِرِينَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! ياوران خدا باشيد همان گونه كه عيسى پسر مريم به حواريون گفت:« چه كسانى ياوران من با خدايند؟! »حواريون گفتند:« ما ياوران خداييم. »و گروهى از بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب) ايمان آوردند و گروهى كفر ورزيدند؛ و كسانى را كه ايمان آورده بودند بر (ضد) دشمنانشان (تقويت و) تأييد كرديم پس پيروز شدند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ ٱلۡمَلِكِ ٱلۡقُدُّوسِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است تسبيح مى‌گويند براى خدا كه فرمانروا، كاملا پاك (از هر عيب و نقص و) شكست‌ناپذير فرزانه است.

هُوَ ٱلَّذِي بَعَثَ فِي ٱلۡأُمِّيِّ‍ۧنَ رَسُولٗا مِّنۡهُمۡ يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِهِۦ وَ يُزَكِّيهِمۡ وَ يُعَلِّمُهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡحِكۡمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبۡلُ لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

او كسى است كه در ميان درس ناخواندگان فرستاده‌اى از خودشان برانگيخت؛ كه آياتش را بر آنان مى‌خواند [و پيروى مى‌كند] و رشدشان مى‌دهد [و پاكشان مى‌گرداند] و كتاب [خدا] و فرزانگى به آنان مى‌آموزد؛ در حالى كه قطعا پيش از [آن‌] در گمراهى آشكارى بودند.

وَ ءَاخَرِينَ مِنۡهُمۡ لَمَّا يَلۡحَقُواْ بِهِمۡ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

و (نيز پيامبر را برانگيخت بر گروهى) ديگر از آنان كه هنوز به آنان نپيوسته‌اند؛ و او شكست‌ناپذير فرزانه است.

ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ

اين بخشش خداست آن را به هر كه بخواهد (و شايسته بداند) مى‌دهد؛ و خدا داراى بخشش بزرگ است.

مَثَلُ ٱلَّذِينَ حُمِّلُواْ ٱلتَّوۡرَىٰةَ ثُمَّ لَمۡ يَحۡمِلُوهَا كَمَثَلِ ٱلۡحِمَارِ يَحۡمِلُ أَسۡفَارَۢا بِئۡسَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

مثال كسانى كه تورات برآنان نهاده شده (و به آن مكلف شده‌اند) سپس آن را حمل نكرده‌اند (و به كار نبسته‌اند) همانند مثال الاغى است كه كتاب‌هايى حمل مى‌كند. بداست مثال گروهى كه آيات خدا را دروغ انگاشتند! و خدا گروه ستمكاران را راهنمايى نمى‌كند.

قُلۡ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ هَادُوٓاْ إِن زَعَمۡتُمۡ أَنَّكُمۡ أَوۡلِيَآءُ لِلَّهِ مِن دُونِ ٱلنَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ ٱلۡمَوۡتَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

بگو:« اى كسانى كه به (آيين) يهود گرويديد! اگر مى‌پنداريد كه شما دوستان خداييد نه ساير مردم، پس اگر راست مى‌گوييد آرزوى مرگ كنيد! »

وَ لَا يَتَمَنَّوۡنَهُۥٓ أَبَدَۢا بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ وَ ٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلظَّٰلِمِينَ

و [لى‌] آنان به سبب دستاورد پيشينشان، هرگز آن [مرگ‌] را آرزو نخواهند كرد؛ و خدا به [حال‌] ستمگران داناست.

قُلۡ إِنَّ ٱلۡمَوۡتَ ٱلَّذِي تَفِرُّونَ مِنۡهُ فَإِنَّهُۥ مُلَٰقِيكُمۡ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَٰلِمِ ٱلۡغَيۡبِ وَ ٱلشَّهَٰدَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

بگو:« درواقع مرگى كه از آن فرار مى‌كنيد پس حتما آن شما را ملاقات مى‌كند؛ سپس به سوى داناى نهان و آشكار باز گردانده مى‌شويد؛ و شما را از آنچه همواره انجام مى‌داديد با خبر مى‌سازد. »

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَوٰةِ مِن يَوۡمِ ٱلۡجُمُعَةِ فَٱسۡعَوۡاْ إِلَىٰ ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ ذَرُواْ ٱلۡبَيۡعَ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه براى نماز در روز جمعه ندا داده شود، پس به سوى ياد خدا بكوشيد و معامله را رها كنيد، كه اين براى شما بهتر است اگر بدانيد!

فَإِذَا قُضِيَتِ ٱلصَّلَوٰةُ فَٱنتَشِرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ ٱبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ ٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا لَّعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ

و هنگامى كه نماز پايان يافت، پس در زمين پراكنده شويد و از بخشش خدا بجوييد، و خدا را فراوان ياد كنيد باشد كه شما رستگار (و پيروز) شويد.

وَ إِذَا رَأَوۡاْ تِجَٰرَةً أَوۡ لَهۡوًا ٱنفَضُّوٓاْ إِلَيۡهَا وَ تَرَكُوكَ قَآئِمٗا قُلۡ مَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ مِّنَ ٱللَّهۡوِ وَ مِنَ ٱلتِّجَٰرَةِ وَ ٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلرَّٰزِقِينَ

و هنگامى كه داد و ستد يا سرگرمى را مى‌بينند به سوى آن پراكنده مى‌شوند، در حالى كه تورا ايستاده وا مى‌گذارند؛ بگو:« آنچه نزد خداست از سرگرمى و از داد و ستد بهتر است؛ و خدا بهترين روزى دهندگان است. »

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا جَآءَكَ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ قَالُواْ نَشۡهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُۥ وَ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَكَٰذِبُونَ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ هنگامى كه منافقان نزد تو آيند گويند:« گواهى مى‌دهيم كه قطعا تو فرستاده خدايى ». و خدا مى‌داند كه مسلما تو فرستاده او هستى، و خدا گواهى مى‌دهد كه حتما منافقان دروغ گويند.

ٱتَّخَذُوٓاْ أَيۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

سوگندهايشان را سپرى قرار دادند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند، براستى چه بد است، آنچه را آنان همواره انجام مى‌دادند!

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ فَهُمۡ لَا يَفۡقَهُونَ

اين بخاطر آن است كه آنان ايمان آوردند سپس كفر ورزيدند؛ از اين رو بر دل‌هايشان مهر نهاده شده؛ پس آنان فهم عميق نمى‌كنند.

وَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ تُعۡجِبُكَ أَجۡسَامُهُمۡ وَ إِن يَقُولُواْ تَسۡمَعۡ لِقَوۡلِهِمۡ كَأَنَّهُمۡ خُشُبٞ مُّسَنَّدَةٞ يَحۡسَبُونَ كُلَّ صَيۡحَةٍ عَلَيۡهِمۡ هُمُ ٱلۡعَدُوُّ فَٱحۡذَرۡهُمۡ قَٰتَلَهُمُ ٱللَّهُ أَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ

و هنگامى كه آنان را مى‌بينى، بدن‌هايشان تو را به شگفت مى‌آورد؛ و اگر [سخن‌] بگويند سخنشان را مى‌شنوى، چنانكه گويى آنان چوب‌هايى (به ديوار) تكيه داده شده‌اند! مى‌پندارند هر بانگى بر ضد آنان است؛ آنان دشمنند، پس از آنان بيمناك باش! خدا آنان را بكشد! چگونه (از حق) بازگردانده مى‌شوند؟

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ يَسۡتَغۡفِرۡ لَكُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ لَوَّوۡاْ رُءُوسَهُمۡ وَ رَأَيۡتَهُمۡ يَصُدُّونَ وَ هُم مُّسۡتَكۡبِرُونَ

و هنگامى كه به آنان گفته شود:« بياييد تا فرستاده خدا براى شما طلب آمرزش كند. »، سرهايشان را مى‌پيچانند، و آنان را مى‌بينى كه روى بر مى‌گردانند در حالى كه آنان مستكبرند.

سَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ أَسۡتَغۡفَرۡتَ لَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تَسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ لَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

براى آنان يكسان است كه برايشان طلب آمرزش كنى يا براى آنان طلب آمرزش نكنى، خدا آنان را نمى‌آمرزد؛ [چرا] كه خدا گروه نافرمانبردار را راهنمايى نمى‌كند.

هُمُ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُواْ عَلَىٰ مَنۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ حَتَّىٰ يَنفَضُّواْ وَ لِلَّهِ خَزَآئِنُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ لَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَفۡقَهُونَ

آنان كسانى هستند كه مى‌گويند:« براى كسانى كه نزد فرستاده خدا هستند (اموالتان را) مصرف نكنيد تا اينكه پراكنده شوند. »در حالى كه منابع آسمان‌ها و زمين فقط از آن خداست و ليكن منافقان فهم عميق نمى‌كنند.

يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعۡنَآ إِلَى ٱلۡمَدِينَةِ لَيُخۡرِجَنَّ ٱلۡأَعَزُّ مِنۡهَا ٱلۡأَذَلَّ وَ لِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِۦ وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ لَٰكِنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ لَا يَعۡلَمُونَ

مى‌گويند:« اگر به مدينه بازگرديم، قطعا عزيزترين (افراد)، ذليل‌ترين (افراد) را از آن (شهر) بيرون مى‌رانند! »در حالى كه عزت فقط براى خدا و براى فرستاده‌اش و براى مؤمنان است؛ و ليكن منافقان نمى‌دانند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُلۡهِكُمۡ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَ لَآ أَوۡلَٰدُكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اموال شما و فرزندانتان شما را از ياد خدا (غافل و) سرگرم نكند! و كسانى كه چنين كنند، پس تنها آنان زيانكارند.

وَ أَنفِقُواْ مِن مَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُن مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

از آنچه به شما« روزى »داده‌ايم (در راه خدا) مصرف كنيد، پيش از آنكه مرگ به سراغ يكى از شما آيد و بگويد:« پروردگارا! چرا (مرگ) مرا تا سرآمد نزديكى تأخير نينداختى تا بخشش صادقانه كنم و از شايستگان باشم؟! »

وَ لَن يُؤَخِّرَ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِذَا جَآءَ أَجَلُهَا وَ ٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ

و خدا« مرگ »كسى را هنگامى كه سرآمد (عمر) او فرارسد به تأخير نمى‌اندازد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لَهُ ٱلۡمُلۡكُ وَ لَهُ ٱلۡحَمۡدُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است براى خدا تسبيح مى‌گويند؛ فرمانروايى فقط از آن اوست و ستايش تنها براى اوست؛ و او بر هر چيز تواناست.

هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ فَمِنكُمۡ كَافِرٞ وَ مِنكُم مُّؤۡمِنٞ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ

او كسى است كه شما را آفريد پس برخى از شما كافريد و برخى از شما مؤمنيد؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّ وَ صَوَّرَكُمۡ فَأَحۡسَنَ صُوَرَكُمۡ وَ إِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ

آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد؛ و شما را صورتگرى كرد و صورت‌هاى شما را نيكو گردانيد؛ و فرجام (همه شما) فقط به سوى اوست.

يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ يَعۡلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَ مَا تُعۡلِنُونَ وَ ٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

آنچه را در آسمان‌ها و زمين است مى‌داند، و آنچه را پنهان مى‌داريد و آنچه را آشكار مى‌سازيد مى‌داند؛ و خدا به (اسرار) درون سينه‌ها داناست.

أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَبَؤُاْ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَبۡلُ فَذَاقُواْ وَبَالَ أَمۡرِهِمۡ وَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

آيا به شما نرسيده است؟! خبر بزرگ كسانى كه پيش از [اين‌] كفر ورزيدند و سنگينى (كيفر) كارشان را چشيدند؛ و برايشان عذاب دردناكى است!

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُۥ كَانَت تَّأۡتِيهِمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٞ يَهۡدُونَنَا فَكَفَرُواْ وَ تَوَلَّواْ وَّ ٱسۡتَغۡنَى ٱللَّهُ وَ ٱللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٞ

آن بخاطر اين است كه فرستادگانشان با دليل‌هاى روشن (معجزه‌آسا) همواره به سراغشان مى‌آمدند، و مى‌گفتند:« آيا بشرهايى ما را راهنمايى مى‌كنند؟! »پس كفر ورزيدند و روى برتافتند و خدا توانگرى نموده است، و خدا توانگرى ستوده است.

زَعَمَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَن لَّن يُبۡعَثُواْ قُلۡ بَلَىٰ وَ رَبِّي لَتُبۡعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلۡتُمۡ وَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ

كسانى كه كفر ورزيدند پنداشتند كه برانگيخته نخواهند شد، بگو:« آرى، به پروردگارم سوگند كه قطعا برانگيخته خواهيد شد! سپس حتما از آنچه انجام داديد خبر داده مى‌شويد؛ و آن (كارها) بر خدا آسان است ».

فَ‍َٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ ٱلنُّورِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلۡنَا وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

پس به خدا و فرستاده‌اش و نورى كه فرو فرستاديم ايمان بياوريد؛ و خدا از آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

يَوۡمَ يَجۡمَعُكُمۡ لِيَوۡمِ ٱلۡجَمۡعِ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلتَّغَابُنِ وَ مَن يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ وَ يَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا يُكَفِّرۡ عَنۡهُ سَيِّ‍َٔاتِهِۦ وَ يُدۡخِلۡهُ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗا ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

روزى كه شما را براى روز جمع‌آورى (مردم در قيامت) گردآورى مى‌كند، آن روز زيانكارى است. و هر كس به خدا ايمان آورد و [كار] شايسته انجام دهد، بدى‌هايش را از او مى‌زدايد و او را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد مى‌كند كه از زير (درختان) ش نهرها روان است در حالى كه جاودانه در آن ماندگارند؛ اين كاميابى بزرگى است.

وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

و كسانى كه كفر ورزيدند و نشانه‌هاى ما را دروغ انگاشتند، آنان اهل آتشند، در حالى كه در آنجا ماندگارند؛ و (اين) بدفرجامى است!

مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَ مَن يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ يَهۡدِ قَلۡبَهُۥ وَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ

هيچ مصيبتى جز به رخصت خدا (به كسى) نمى‌رسد! و هر كس به خدا ايمان آورد، دلش را راهنمايى مى‌كند؛ و خدا به هر چيزى داناست.

وَ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّيۡتُمۡ فَإِنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ

و خدا را اطاعت كنيد و فرستاده [خدا] را اطاعت كنيد؛ و اگر روى برتابيد پس بر عهده فرستاده ما فقط رساندن [پيام روشنگر و] آشكار است.

ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَ عَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

خداست كه هيچ معبودى جز او نيست، و مؤمنان پس بايد تنها بر خدا توكل كنند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ مِنۡ أَزۡوَٰجِكُمۡ وَ أَوۡلَٰدِكُمۡ عَدُوّٗا لَّكُمۡ فَٱحۡذَرُوهُمۡ وَ إِن تَعۡفُواْ وَ تَصۡفَحُواْ وَ تَغۡفِرُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! در حقيقت بعضى از همسران شما و فرزندانتان دشمن شما هستند، پس از آنان بيمناك باشيد؛ و اگر ببخشيد و در گذريد و بيامرزيد، پس براستى خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

إِنَّمَآ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَ أَوۡلَٰدُكُمۡ فِتۡنَةٞ وَ ٱللَّهُ عِندَهُۥٓ أَجۡرٌ عَظِيمٞ

اموال شما و فرزندانتان فقط [وسيله‌] آزمايش است؛ و خدا نزدش پاداش بزرگى است.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ مَا ٱسۡتَطَعۡتُمۡ وَ ٱسۡمَعُواْ وَ أَطِيعُواْ وَ أَنفِقُواْ خَيۡرٗا لِّأَنفُسِكُمۡ وَ مَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

پس هر چه در توان داريد [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد و بشنويد و اطاعت كنيد و (در راه خدا) مصرف كنيد كه براى خودتان بهتر است؛ و هر كس از (بى گذشتى و) آزمندى خودش نگاه داشته شود، پس تنها آنان رستگارند.

إِن تُقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعِفۡهُ لَكُمۡ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ

اگر به خدا« قرض الحسنه‌اى »وام دهيد، آن را براى شما مى‌افزايد و شما را مى‌آمرزد؛ و خدا بسى سپاسگزار [و] بردبار است.

عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَ ٱلشَّهَٰدَةِ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

(او) داناى نهان و آشكار [و] شكست‌ناپذير فرزانه است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحۡصُواْ ٱلۡعِدَّةَ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ لَا تُخۡرِجُوهُنَّ مِنۢ بُيُوتِهِنَّ وَ لَا يَخۡرُجۡنَ إِلَّآ أَن يَأۡتِينَ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖ وَ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ وَ مَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَقَدۡ ظَلَمَ نَفۡسَهُۥ لَا تَدۡرِي لَعَلَّ ٱللَّهَ يُحۡدِثُ بَعۡدَ ذَٰلِكَ أَمۡرٗا

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ اى پيامبر! هنگامى كه زنان را طلاق مى‌دهيد پس آنان را در (زمان) عده شان طلاق دهيد، و عده را شمارش كنيد؛ و [خودتان را] از [عذاب‌] خدايى حفظ كنيد كه پروردگار شماست؛ آن (زن) ان را از خانه‌هايشان بيرون نرانيد و (آنان نيز در زمان عده) بيرون نروند، مگر آنكه [كار] زشت آشكارى (به بار) آورند؛ و اينها مرزهاى خداست و هر كس از مرزهاى خدا تعدى كند پس يقينا به خودش ستم كرده است؛ نمى‌دانى شايد خدا بعد از اين، كارى پديد آورد.

فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ فَارِقُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖ وَ أَشۡهِدُواْ ذَوَيۡ عَدۡلٖ مِّنكُمۡ وَ أَقِيمُواْ ٱلشَّهَٰدَةَ لِلَّهِ ذَٰلِكُمۡ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجٗا

و هنگامى كه سرآمد (عده) آنان (به روزهاى پايانى) رسيد پس آنان را بطور پسنديده نگاه داريد يا بطور پسنديده از آنان جدا شويد؛ و از شما (مسلمانان) دو مرد عادل را گواه گيريد و گواهى را براى خدا برپا داريد؛ اين (چيزى) است كه كسانى كه به خدا و روز بازپسين همواره ايمان آورند بدان پند داده مى‌شوند. و هر كس [خودش‌] را از [عذاب‌] خدا حفظ كند، برايش محل خارج شدن (از مشكلات) قرار مى‌دهد؛

وَ يَرۡزُقۡهُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَحۡتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَهُوَ حَسۡبُهُۥٓ إِنَّ ٱللَّهَ بَٰلِغُ أَمۡرِهِۦ قَدۡ جَعَلَ ٱللَّهُ لِكُلِّ شَيۡءٖ قَدۡرٗا

و او را از جايى كه نمى‌پندارد روزى مى‌دهد؛ و هر كس بر خدا توكل كند پس او برايش كافى است؛ در حقيقت خدا كارش را (به انجام) مى‌رساند؛ كه بيقين خدا براى هر چيزى اندازه‌اى قرار داده است.

وَ ٱلَّٰٓـِٔي يَئِسۡنَ مِنَ ٱلۡمَحِيضِ مِن نِّسَآئِكُمۡ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَٰثَةُ أَشۡهُرٖ وَ ٱلَّٰٓـِٔي لَمۡ يَحِضۡنَ وَ أُوْلَٰتُ ٱلۡأَحۡمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مِنۡ أَمۡرِهِۦ يُسۡرٗا

و از زنان شما كسانى كه از عادت ماهانه نااميدند، اگر (در مورد باردارى آنان) شك كنيد، پس عده آنان سه ماه است و (نيز) زنانى كه عادت ماهانه نشده‌اند. و زنان باردار سرآمد (عده) آنان اين است كه آنان وضع حمل كنند. و هر كس [خود را] از [عذاب‌] خدا حفظ كند براى او كارش را آسان قرار مى‌دهد.

ذَٰلِكَ أَمۡرُ ٱللَّهِ أَنزَلَهُۥٓ إِلَيۡكُمۡ وَ مَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يُكَفِّرۡ عَنۡهُ سَيِّ‍َٔاتِهِۦ وَ يُعۡظِمۡ لَهُۥٓ أَجۡرًا

اين فرمان خداست كه آن را به سوى شما فروفرستاده است، و هر كس [خود را] از [عذاب‌] خدا حفظ كند، بدى‌ها (ى گناهان) ش را از او بزدايد؛ و پاداش را برايش بزرگ سازد.

أَسۡكِنُوهُنَّ مِنۡ حَيۡثُ سَكَنتُم مِّن وُجۡدِكُمۡ وَ لَا تُضَآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُواْ عَلَيۡهِنَّ وَ إِن كُنَّ أُوْلَٰتِ حَمۡلٖ فَأَنفِقُواْ عَلَيۡهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعۡنَ حَمۡلَهُنَّ فَإِنۡ أَرۡضَعۡنَ لَكُمۡ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أۡتَمِرُواْ بَيۡنَكُم بِمَعۡرُوفٖ وَ إِن تَعَاسَرۡتُمۡ فَسَتُرۡضِعُ لَهُۥٓ أُخۡرَىٰ

آن (زن) ان را هر جا كه سكونت داريد [و] در توان شماست، سكونت دهيد؛ و به آنان زيان نرسانيد تا بر آنان تنگ گيريد؛ و اگر (آنان) باردار باشند، پس براى آنان هزينه كنيد تا اينكه آنان وضع حمل كنند؛ و اگر براى (كودك) شما شير مى‌دهند، پس پاداش آنان را به ايشان بدهيد، و (در مورد كودك) بين خودتان بطور پسنديده مشورت كنيد؛ و اگر هر دو به سختى افتاديد (و به توافق نرسيديد) پس بزودى (زن) ديگرى او را شير مى‌دهد.

لِيُنفِقۡ ذُو سَعَةٖ مِّن سَعَتِهِۦ وَ مَن قُدِرَ عَلَيۡهِ رِزۡقُهُۥ فَلۡيُنفِقۡ مِمَّآ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا مَآ ءَاتَىٰهَا سَيَجۡعَلُ ٱللَّهُ بَعۡدَ عُسۡرٖ يُسۡرٗا

صاحب (امكانات) وسيع بايد از (امكانات) وسيعش هزينه كند؛ و هر كس روزى اش بر او تنگ شده پس بايد از آنچه خدا به او داده هزينه كند، خدا هيچ كس را جز به آنچه به او داده، تكليف نمى‌كند؛ خدا بزودى بعد از دشوارى آسانى قرار مى‌دهد.

وَ كَأَيِّن مِّن قَرۡيَةٍ عَتَتۡ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهَا وَ رُسُلِهِۦ فَحَاسَبۡنَٰهَا حِسَابٗا شَدِيدٗا وَ عَذَّبۡنَٰهَا عَذَابٗا نُّكۡرٗا

چه بسيار از [مردم‌] آبادى كه از فرمان پروردگارش و فرستادگانش سرپيچى كردند و با حسابى شديد آن [ان‌] را مورد محاسبه قرار داديم! و باعذابى ناپسند آن [ان‌] را عذاب كرديم!

فَذَاقَتۡ وَبَالَ أَمۡرِهَا وَ كَانَ عَٰقِبَةُ أَمۡرِهَا خُسۡرًا

و سنگينى (كيفر) كارشان را چشيدند و فرجام كارشان زيانكارى بود.

أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗا فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَدۡ أَنزَلَ ٱللَّهُ إِلَيۡكُمۡ ذِكۡرٗا

خدا عذابى شديد براى آنان آماده ساخته است! پس اى خردمندانى كه ايمان آورده‌ايد، [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد. بيقين خدا يادآورنده (قرآن) را به سوى شما فرستاده است.

رَّسُولٗا يَتۡلُواْ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ مُبَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ مِنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ مَن يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ وَ يَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا يُدۡخِلۡهُ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗا قَدۡ أَحۡسَنَ ٱللَّهُ لَهُۥ رِزۡقًا

فرستاده‌اى (به سوى شما فرستاد) كه آيات خدا را در حالى كه روشنگر است بر شما مى‌خواند [و پيروى مى‌كند] تا كسانى را كه ايمان آورده و [كارهاى‌] شايسته انجام داده‌اند، از تاريكى‌ها به سوى نور بيرون آورده و هر كس به خدا ايمان آورده و [كار] شايسته انجام دهد، او را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد مى‌كند كه از زير [درختان‌] ش نهرها روان است، در حالى كه جاودانه در آن ماندگارند؛ [و] بيقين خدا براى او« روزى »را نيكو ساخته است.

ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ وَ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ مِثۡلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ ٱلۡأَمۡرُ بَيۡنَهُنَّ لِتَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ وَ أَنَّ ٱللَّهَ قَدۡ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عِلۡمَۢا

خدا كسى است كه هفت آسمان را آفريد، و از زمين (نيز) همانند آنها را؛ فرمان (او) در ميان آنها فرود مى‌آيد تا اينكه بدانيد كه خدا بر هر چيزى تواناست، و اينكه بيقين، علم خدا به هر چيزى احاطه دارد.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَآ أَحَلَّ ٱللَّهُ لَكَ تَبۡتَغِي مَرۡضَاتَ أَزۡوَٰجِكَ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ اى پيامبر! چرا چيزى را كه خدا بر تو حلال كرده (بر خود) ممنوع مى‌كنى در حالى كه خشنودى همسرانت را مى‌طلبى؟! و خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است.

قَدۡ فَرَضَ ٱللَّهُ لَكُمۡ تَحِلَّةَ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَ ٱللَّهُ مَوۡلَىٰكُمۡ وَ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ

بيقين خدا گشودن سوگندهايتان را براى شما معين ساخته است؛ و خدا سرپرست شماست و او دانا [و] فرزانه است.

وَ إِذۡ أَسَرَّ ٱلنَّبِيُّ إِلَىٰ بَعۡضِ أَزۡوَٰجِهِۦ حَدِيثٗا فَلَمَّا نَبَّأَتۡ بِهِۦ وَ أَظۡهَرَهُ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ عَرَّفَ بَعۡضَهُۥ وَ أَعۡرَضَ عَنۢ بَعۡضٖ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِۦ قَالَتۡ مَنۡ أَنۢبَأَكَ هَٰذَا قَالَ نَبَّأَنِيَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡخَبِيرُ

و (ياد كن) هنگامى را كه پيامبر با برخى از همسرانش سخنى پنهانى گفت، و [لى‌] هنگامى كه (همسرش) آن را خبر [چينى‌] كرد و خدا آن را بر آن (پيامبر) آشكار ساخت، برخى از آن را (به او) شناساند و از برخى [ديگر] روى گرداند؛ و هنگامى كه آن (همسرش) را بدان خبر داد، گفت:« چه كسى اين را به تو خبر داد؟! »گفت:« (خداى) دانا [و] آگاه، به من خبر داد! »

إِن تَتُوبَآ إِلَى ٱللَّهِ فَقَدۡ صَغَتۡ قُلُوبُكُمَا وَ إِن تَظَٰهَرَا عَلَيۡهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ مَوۡلَىٰهُ وَ جِبۡرِيلُ وَ صَٰلِحُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ بَعۡدَ ذَٰلِكَ ظَهِيرٌ

اگر شما دو (همسر پيامبر) به سوى خدا بازگرديد پس (به سود شماست، چرا كه) بيقين دل‌هاى شما (به كژى) گراييده است؛ و اگر بر ضد او يكديگر را كمك كنيد پس (زيانى به او نمى‌رسانيد، چرا) كه خدا فقط ياور اوست. و بعد از آن جبرئيل و شايسته مؤمنان و فرشتگان، پشتيبان (او) هستند.

عَسَىٰ رَبُّهُۥٓ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبۡدِلَهُۥٓ أَزۡوَٰجًا خَيۡرٗا مِّنكُنَّ مُسۡلِمَٰتٖ مُّؤۡمِنَٰتٖ قَٰنِتَٰتٖ تَٰٓئِبَٰتٍ عَٰبِدَٰتٖ سَٰٓئِحَٰتٖ ثَيِّبَٰتٖ وَ أَبۡكَارٗا

اميد است كه اگر شما را طلاق دهد، پروردگارش همسرانى بهتر از شما براى او جايگزين كند، (زنانى) مسلمان، مؤمن فرمانبردار [فروتن‌]، توبه كار، پرستشگر، روزه‌دار، بيوه و دوشيزه.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ وَ أَهۡلِيكُمۡ نَارٗا وَقُودُهَا ٱلنَّاسُ وَ ٱلۡحِجَارَةُ عَلَيۡهَا مَلَٰٓئِكَةٌ غِلَاظٞ شِدَادٞ لَّا يَعۡصُونَ ٱللَّهَ مَآ أَمَرَهُمۡ وَ يَفۡعَلُونَ مَا يُؤۡمَرُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! خودتان و خانواده‌هايتان را از آتشى حفظ كنيد كه هيزم آن مردم و سنگ‌هاست؛ (آتشى) كه فرشتگانى خشن [و] سخت گير برآن [گماشته شده‌] است، كه خدا را در آنچه فرمانشان مى‌دهد نافرمانى نمى‌كنند، و آنچه را مأمور شده‌اند انجام مى‌دهند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَا تَعۡتَذِرُواْ ٱلۡيَوۡمَ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

اى كسانى كه كفر ورزيده‌ايد! امروز (در رستاخيز) عذر خواهى نكنيد، كه فقط به آنچه همواره انجام مى‌داديد مجازات خواهيد شد.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ تُوبُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ تَوۡبَةٗ نَّصُوحًا عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمۡ سَيِّ‍َٔاتِكُمۡ وَ يُدۡخِلَكُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ يَوۡمَ لَا يُخۡزِي ٱللَّهُ ٱلنَّبِيَّ وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ نُورُهُمۡ يَسۡعَىٰ بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَ بِأَيۡمَٰنِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَتۡمِمۡ لَنَا نُورَنَا وَ ٱغۡفِرۡ لَنَآ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! با توبه‌اى نيك (و خالصانه و استوار) به سوى خدا باز گرديد اميد است كه پروردگار شما بدى‌هايتان را از شما بزدايد و شما را در بوستان‌هاى (بهشتى) وارد كند كه از زير [درختان‌] ش نهرها روان است، در روزى كه خدا، پيامبر و كسانى كه با او ايمان آوردند را رسوا نمى‌كند؛ در حالى كه نورشان پيش رويشان و در سمت راستشان شتابان مى‌رود، مى‌گويند:« [اى‌] پروردگار ما! نور ما را براى ما تمام كن و ما را بيامرز! [چرا] كه تو بر هر چيزى توانا هستى. »

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ جَٰهِدِ ٱلۡكُفَّارَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَ ٱغۡلُظۡ عَلَيۡهِمۡ وَ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

اى پيامبر! باكافران و منافقان جهاد كن، و برآنان سخت گير؛ و مقصدشان جهنم است، و بد فرجامى است!

ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱمۡرَأَتَ نُوحٖ وَ ٱمۡرَأَتَ لُوطٖ كَانَتَا تَحۡتَ عَبۡدَيۡنِ مِنۡ عِبَادِنَا صَٰلِحَيۡنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمۡ يُغۡنِيَا عَنۡهُمَا مِنَ ٱللَّهِ شَيۡ‍ٔٗا وَ قِيلَ ٱدۡخُلَا ٱلنَّارَ مَعَ ٱلدَّٰخِلِينَ

خدا براى كسانى كه كفر ورزيدند مثلى زده است: زن نوح و زن لوط، كه تحت (سرپرستى) دو بنده شايسته از بندگان ما بودند، و [لى‌] به آن دو خيانت كردند و آن دو (پيامبر) هيچ چيزى را از (عذاب) خدا از آن دو (زن) دفع نكرده‌اند؛ و به آن دو گفته شود:« همراه وارد شوندگان (در دوزخ) وارد آتش شويد! ».

وَ ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱمۡرَأَتَ فِرۡعَوۡنَ إِذۡ قَالَتۡ رَبِّ ٱبۡنِ لِي عِندَكَ بَيۡتٗا فِي ٱلۡجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِن فِرۡعَوۡنَ وَ عَمَلِهِۦ وَ نَجِّنِي مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

و خدا براى كسانى كه ايمان آورده‌اند مثلى زده است: زن فرعون، هنگامى كه گفت:« پروردگارا! خانه‌اى براى من نزد خود در بهشت بساز، و مرا از فرعون و كردارش نجات بخش و مرا از گروه ستمكاران نجات ده! »

وَ مَرۡيَمَ ٱبۡنَتَ عِمۡرَٰنَ ٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَ صَدَّقَتۡ بِكَلِمَٰتِ رَبِّهَا وَ كُتُبِهِۦ وَ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡقَٰنِتِينَ

و (نيز) مريم دختر عمران كه دامان (عفت) ش را حفظ كرد، و از روح خويش در او دميديم، و كلمات پروردگار خويش و كتاب‌هايش را تأييد كرد و از فرمانبرداران [فروتن‌] بود.