بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

بنام خداى رحمان رحيم؛ دائم الخير و والا مقام است خدايى كه حكومت در دست اوست و او بر هر چيز تواناست.

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ

خدايى كه مرگ و زندگى را آفريده تا امتحان كند كدام يك از شما از لحاظ عمل بهتريد و او توانا و آمرزنده است.

الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَريٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمٰنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَريٰ مِنْ فُطُورٍ

خدايى كه هفت آسمان را بالاى هم (يا شبيه) آفريد، در خلق خدا تفاوتى نمى‌بينى، چشمت را بر گردان آيا خللهايى مشاهده مى‌كنى؟

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ

سپس چشمت را مكرر بگردان چشمت زبون و در حالى كه خسته است به سوى تو بر مى‌گردد.

وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطِينِ وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعِيرِ

آسمان نزديك را با چراغهايى زينت داده و آنها را طرد كننده شياطين كرده‌ايم و براى آنها عذاب آتش مشتعل آماده ساخته‌ايم.

وَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

و براى كسانى كه به پروردگار خويش كافر شده‌اند عذاب جهنم هست و بد جايگاهى است.

إِذا أُلْقُوا فِيها سَمِعُوا لَها شَهِيقاً وَ هِيَ تَفُورُ

چون در آتش انداخته شوند صفير آن را مى‌شنوند حال آنكه آتش آنها را بالا و پائين مى‌برد.

تَكادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّما أُلْقِيَ فِيها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ

نزديك است از شدت غضب تكه تكه شود هر وقت دسته‌اى در آن انداخته شوند، مأمورانش سؤال كنند آيا انذار كننده‌اى براى شما نيامد؟!

قالُوا بَليٰ قَدْ جاءَنا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ كَبِيرٍ

گويند: آرى انذار كننده آمد ولى تكذيبشان كرده و گفتيم: خدا چيزى نازل نكرده، شما جز در ضلالت بزرگ نيستيد.

وَ قالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما كُنَّا فِي أَصْحابِ السَّعِيرِ

و گويند: اگر مى‌شنيديم يا تعقل مى‌كرديم در ميان اهل آتش نبوديم.

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ

پس به گناه خويش اعتراف كردند، دور باد از رحمت خدا اهل آتش.

إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ

كسانى كه از پروردگار خويش در غيب خائفند آنها راست آمرزش و پاداشى بزرگ‌

وَ أَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

سخن خويش را پنهان نمائيد يا آشكار كنيد خدا بر آنچه در سينه‌هاست داناست.

أَلا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ

آيا نمى‌داند (اعمال بندگان را) خدايى كه آنها را آفريده است؟ او نافذ و خبير است.

هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِي مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ

خدا آنست كه زمين را براى شما رام و منقاد كرده، راه برويد بر شانه‌هاى آن و بخوريد از رزق خدا امر رستاخيز با اوست.

أَ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذا هِيَ تَمُورُ

آيا مطمئنيد آنكه در آسمانست شما را در زمين فرو برد و ناگاه آن موج مى‌زند.

أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ

يا ايمنيد آنكه در آسمانست بر شما طوفان پر شن بفرستد، به زودى مى‌دانيد انذار و عقوبت من چگونه است؟

وَ لَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ

آنان كه در پيش بودند پيامبران را تكذيب كردند پس عذاب من چگونه بود؟

أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صافَّاتٍ وَ يَقْبِضْنَ ما يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمٰنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ

آيا نگاه نكرده‌اند به پرندگان در بالاى آنها كه بال گشادگانند وبال جمع مى‌كنند، جز خدا آنها را كسى نگاه نمى‌دارد، او به هر چيز بيناست.

أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمٰنِ إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ

آيا كيست اينكه او براى شما لشكر است و جز خدا ياريتان مى‌كند؟ نيستند كافران مگر در فريفته شدن.

أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ

آيا كيست اينكه به شما روزى مى‌دهد اگر خدا روزى خويش را قطع كند؟ بلكه كفار در عصيان و نفرت، لجاجت به خرج مى‌دهند.

أَ فَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَليٰ وَجْهِهِ أَهْديٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ

آيا پس كسى كه سر به زير راه مى‌رود هدايت يافته‌تر است يا كسى كه ايستاده بر راه راست مى‌رود؟!

قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ

بگو: خدا آنست كه شما را به وجود آورد و براى شما گوشها و چشمها و قلبها قرار داد بسيار كم شكر مى‌كنيد.

قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

بگو. خدا همانست كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مى‌شويد.

وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

گويند: اين وعده كى خواهد بود اگر از راستگويانيد؟

قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ

بگو: علم آن فقط در نزد خداست و من تنها انذار كننده‌ام.

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ

چون آن عذاب را نزديك به بينند چهره آنان كه كافر شده‌اند غمگين مى‌شود و گفته مى‌شود اين است آن عذابى كه به عجله مى‌خواستيد.

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَ مَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنا فَمَنْ يُجِيرُ الْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ

بگو خبر دهيد اگر خدا مر او كسانى را كه با منند بميراند يا به ما رحم كند، كيست كه كافران را از عذاب پناه دهد.

قُلْ هُوَ الرَّحْمٰنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ

بگو او خداى رحمان است به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم به زودى مى‌دانيد كيست آنكه در گمراهى آشكار است.

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ

بگو: خبر دهيد، اگر آب شما در زمين فرو رود كيست كه به شما آب جارى بياورد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ ن. قسم به قلم و قسم به آنچه مى‌نويسند.

ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ

تو به دليل نعمت پروردگارت ديوانه نيستى.

وَ إِنَّ لَكَ لَأَجْراً غَيْرَ مَمْنُونٍ

حقا كه براى تو پاداشى هست تمام نشدنى.

وَ إِنَّكَ لَعَليٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ

و تو بر خلق بزرگى هستى.

فَسَتُبْصِرُ وَ يُبْصِرُونَ

به زودى مى‌بينى و مى‌بينند.

بِأَيِّكُمُ الْمَفْتُونُ

كدام يك از شما مبتلى هستيد.

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ

پروردگار تو داناتر است به آنكه از راه او گمراه شده و او داناتر است به هدايت يافتگان.

فَلا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ

از تكذيب كنندگان نبوت اطاعت مكن.

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ

كه دوست دارند سازش كنى و سازش كنند.

وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلاَّفٍ مَهِينٍ

اطاعت مكن از هر قسم خور پست.

هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ

عيبجو و رونده به سخن چينى.

مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ

مانع خير، متجاوز، گناهكار.

عُتُلٍّ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِيمٍ

بعد از آن، خشن و نانجيب.

أَنْ كانَ ذا مالٍ وَ بَنِينَ

زيرا كه داراى مال و فرزندان است.

إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

چون آيات ما بر او خوانده شود گويد: اينها افسانه‌هاى گذشتگان است.

سَنَسِمُهُ عَلَي الْخُرْطُومِ

حتما بر بنيى‌اش علامتگذارى مى‌كنيم.

إِنَّا بَلَوْناهُمْ كَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ

ما اهل مكه را امتحان كرديم چنان كه اهل آن باغ را، چون قسم خوردند كه ميوه آن را در حالى كه صبح مى‌كنند بچينند.

وَ لا يَسْتَثْنُونَ

و ان شاء الله نمى‌گفتند.

فَطافَ عَلَيْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ

بلائى از جانب پروردگارت بر آن باغ نازل گرديد در حالى كه آنها در خواب بودند.

فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ

آن باغ مانند باغ چيده شده گرديد.

فَتَنادَوْا مُصْبِحِينَ

در حالى كه صبح كرده بودند يكديگر را ندا كردند.

أَنِ اغْدُوا عَليٰ حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صارِمِينَ

كه بامداد بر باغ خود برويد اگر مى‌خواهيد محصول را بچينيد.

فَانْطَلَقُوا وَ هُمْ يَتَخافَتُونَ

به راه افتادند و با پنهانى مى‌گفتند:

أَنْ لا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ

داخل نشود در آن باغ امروز بر شما مسكينى.

وَ غَدَوْا عَليٰ حَرْدٍ قادِرِينَ

صبح به طرف باغ رفتند و فقط به منع فقراء قادر بودند.

فَلَمَّا رَأَوْها قالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ

چون باغ را ديدند گفتند: ما راه را گم كرده‌ايم.

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

نه بلكه ما محرومان (از محصول) هستيم.

قالَ أَوْسَطُهُمْ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ

معتدلتر آنها گفت: آيا نگفتم: چرا خدا را تنزيه نمى‌كنيد؟

قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ

گفتند: منزه است پروردگار ما، ما ظالم هستيم.

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ

بعضى بر بعضى رو كرده يكديگر را ملامت مى‌كردند.

قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ

گفتند: اى واى بر ما، ما اهل طغيان شديم‌

عَسيٰ رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها إِنَّا إِليٰ رَبِّنا راغِبُونَ

شايد پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد ما به پروردگارمان راغبيم.

كَذٰلِكَ الْعَذابُ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ

عذاب اينگونه است، عذاب آخرت بزرگتر است، اى كاش مى‌دانستند.

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ

حقا كه متقيان را نزد پروردگارشان جناتى پر نعمت هست.

أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ

آيا قرار مى‌دهيم مسلمين را مانند مجرمان؟!

ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ

شما را چه شده چطور قضاوت مى‌كنيد؟!

أَمْ لَكُمْ كِتابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ

يا شما را كتابى است كه در آن درس مى‌خوانيد؟!

إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَما تَخَيَّرُونَ

كه شما راست در آن، آنچه اختيار مى‌كنيد؟!

أَمْ لَكُمْ أَيْمانٌ عَلَيْنا بالِغَةٌ إِليٰ يَوْمِ الْقِيامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَما تَحْكُمُونَ

يا شما را بر عهده ماست پيمانهاى محكم تا روز قيامت، كه شما راست آنچه حكم مى‌كنيد.

سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِيمٌ

از آنها بپرس كدام يك عهده‌دار اين كار است؟

أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكائِهِمْ إِنْ كانُوا صادِقِينَ

يا آنها را در اينكار شريكانى است؟ پس شريكان خويش را بياورند اگر راستگويانند.

يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ وَ يُدْعَوْنَ إِلَي السُّجُودِ فَلا يَسْتَطِيعُونَ

ياد آر روزى را كه كار به شدت رسد و به سجده دعوت مى‌شوند ولى نمى‌توانند.

خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَ قَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَي السُّجُودِ وَ هُمْ سالِمُونَ

در حالى كه چشمشان سر به زير است، ذلت آنها را احاطه كرده است با آنكه (در دنيا) به سجده دعوت مى‌شدند و سالم بودند.

فَذَرْنِي وَ مَنْ يُكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ

بگذار مرا (با) آنكه اين قرآن را تكذيب مى‌كند، آنها را به تدريج مى‌گيريم از جايى كه نمى‌دانند.

وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ

و به آنها مهلت مى‌دهم تدبير من محكم است.

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

يا از آنها اجرى مى‌خواهى كه از غرامت سنگين شده هستند؟!

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

يا عالم غيب نزد آنهاست و آنها از آن مى‌نويسند؟!

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تَكُنْ كَصاحِبِ الْحُوتِ إِذْ ناديٰ وَ هُوَ مَكْظُومٌ

به دستور پروردگارت صبر كن و مانند رفيق ماهى (يونس) مباش، وقتى كه خدايش را خواند و پر از پشيمانى بود.

لَوْلا أَنْ تَدارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَراءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ

اگر نعمتى از پروردگارش او را درك نمى‌كرد به صحرا انداخته مى‌شد در حالى كه ملامت شده بود.

فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ

خدايش او را برگزيد و از صالحانش گردانيد.

وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ

حقا كه نزديك است كفار تو را با چشمهاى خويش بيافكنند چون قرآن را مى‌شنوند و مى‌گويند كه او ديوانه است‌

وَ ما هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ

(با آنكه) قرآن جز تذكرى براى جهانيان نيست.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَاقَّةُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ آن واقعه حتمى.

مَا الْحَاقَّةُ

چيست آن واقعه حتمى؟

وَ ما أَدْراكَ مَا الْحَاقَّةُ

و چه مى‌دانى چيست آن واقعه حتمى.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ

قوم ثمود و عاد قيامت را تكذيب كردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ

اما ثمود با بلائى فزون از حد هلاك شدند.

وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ

و اما قوم عاد با بادى بسيار سرد و شديد هلاك گشتند.

سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَي الْقَوْمَ فِيها صَرْعيٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ

خدا آن باد را هفت شب و هشت روز پى در پى، بر آنها مسلط كرد، مى‌ديدى كه آن قوم در زمين افتاده‌اند، گويى ريشه‌هاى كنده شده نخلها مى‌باشند.

فَهَلْ تَريٰ لَهُمْ مِنْ باقِيَةٍ

آيا از آنها باقى مانده‌اى مى‌بينى؟!

وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكاتُ بِالْخاطِئَةِ

فرعون و آنان كه پيش از او بودند و شهرهاى زير رو شده، مرتكب خطا شدند.

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِيَةً

رسول پروردگار خويش را نافرمانى كردند، خدا آنها را گرفت، گرفتنى سخت.

إِنَّا لَمَّا طَغَي الْماءُ حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ

ما چون آب طغيان نمود، شما را در كشتى حمل كرديم.

لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ

تا آن حمل را براى شما پندى قرار دهيم و تا آن پند را گوشهاى شنوا حفظ كنند.

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ

چون در صور دميده شود يك دميدن،

وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً واحِدَةً

و برداشته شود زمين و كوه‌ها و كوبيده شوند يك كوبيده شدن،

فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

آن روز قيامت واقع مى‌شود.

وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ

آسمان شكافته مى‌شود و آن در آن روز سست است،

وَ الْمَلَكُ عَليٰ أَرْجائِها وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ

ملائكه در اطراف آن هستند و عرش پروردگارت را بالاى سر مردم هشت ملك حمل مى‌كند:

يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفيٰ مِنْكُمْ خافِيَةٌ

در آن روز به خدا عرضه مى‌شويد و هيچ عمل پنهانى از شما مخفى نمى‌ماند.

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَهْ

اما آنكه كتابش به دست راستش داده شود گويد: بيائيد كتاب مرا بخوانيد.

إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسابِيَهْ

من در دنيا دانستم كه حسابم را ملاقات خواهم كرد.

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ

او در زندگى است كه از آن خوشنود است.

فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ

در بهشتى است و الا.

قُطُوفُها دانِيَةٌ

ميوه‌اش به او نزديك است.

كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ

بخوريد و بنوشيد گوارا در مقابل آنچه از پيش كرديد در ايام گذشته.

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ

اما هر كس كتابش به دست چپش داده شود گويد: اى كاش كتابم را داده نمى‌شدم.

وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ

و نمى‌دانستم حسابم چيست.

يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَةَ

اى كاش مرگ اولى تمام كننده بود.

ما أَغْنيٰ عَنِّي مالِيَهْ

ثروت من از من كفايت نكرد.

هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ

قدرتم از من تباه گرديد.

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

بگيريد او را و به غل در آوريد.

ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ

سپس به آتش بزرگ داخل كنيد.

ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ

آن گاه در زنجيرى كه طول آن هفتاد ذراع است داخلش نمائيد.

إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ

كه او به خداى بزرگ ايمان نمى‌آورد.

وَ لا يَحُضُّ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ

و به طعام مساكين تشويق نمى‌نمود.

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هاهُنا حَمِيمٌ

پس امروز در اينجا براى او مهربانى نيست.

وَ لا طَعامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ

و نه طعامى مگر از چرك.

لا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخاطِئُونَ

نمى‌خورد آن را مگر خطا كاران.

فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ

پس قسم مى‌خورم به آنچه مى‌بينيد.

وَ ما لا تُبْصِرُونَ

و به آنچه نمى‌بينيد.

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ

كه اين قرآن قول پيامبر بزرگوارى است.

وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلِيلاً ما تُؤْمِنُونَ

سخن شاعرى نيست، بسيار كم ايمان مى‌آوريد.

وَ لا بِقَوْلِ كاهِنٍ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ

سخن كاهنى نيست، بسيار كم متذكر مى‌شويد.

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

نازل شده است از جانب رب العالمين.

وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ

اگر بر ما بعضى گفته‌ها را دروغ بندد.

لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ

حتما از راست او مى‌گيريم.

ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ

سپس رگ گردنش را قطع مى‌كنيم.

فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ

كسى از شما از او مانع نتواند شد.

وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ

قرآن تذكر است براى اهل تقوى.

وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ

مى‌دانيم كه بعضى از شما تكذيب كننده‌ايد.

وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَي الْكافِرِينَ

قرآن بر كافران حسرت خواهد بود.

وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ

قرآن حق ثابت است.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس نام خدايت را تسبيح كند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ

بنام خداى رحمان رحيم؛ خواهنده‌اى عذاب حتمى را از خدا خواست.

لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ

عذابى كه مخصوص كفار است و دفع كننده‌اى ندارد.

مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعارِجِ

از جانب خداى صاحب درجات.

تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ

ملائكه و روح به طرف خدا بالا مى‌روند در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است.

فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلاً

پس صبر كن صبرى نيكو.

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً

مشركان قيامت را ناشدنى مى‌دانند.

وَ نَراهُ قَرِيباً

و ما آن را محقق مى‌بينيم.

يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ

روزى كه آسمان مانند فلز مذاب شود.

وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ

و كوه‌ها مانند پشم رنگارنگ گردد.

وَ لا يَسْئَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً

سؤال نمى‌كند دوستى از حال دوستى.

يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ

خويشان خود را مى‌بينند، گناهكار دوست مى‌دارد: اى كاش از عذاب آن روز فرزندان خويش را عوض مى‌داد.

وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ

و همسرش و برادرش را.

وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ

و خانواده‌اش را كه به او پناه مى‌دهد.

وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنْجِيهِ

و آنكه در زمين هست همه را، و سپس اين عوض او را نجات مى‌داد.

كَلاَّ إِنَّها لَظيٰ

نه آتش جهنم شعله خالص است.

نَزَّاعَةً لِلشَّويٰ

بسيار كننده است اطراف بدن را.

تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّيٰ

مى‌خواند آنكه را كه پشت كرده و اعراض نموده است.

وَ جَمَعَ فَأَوْعيٰ

جمع و ذخيره كرده است.

إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً

انسان كم صبر و پر طمع خلق شده است.

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً

چون او را ضررى رسد بسيار نالان است.

وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً

و چون او را خيرى رسد بسيار بخيل است.

إِلَّا الْمُصَلِّينَ

مگر نماز گزاران.

الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ

آنهايى كه بر نمازشان مداومند.

وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ

و آنهايى كه در اموالشان حق معينى است.

لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

براى سائل و محروم.

وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ

و كسانى كه روز جزا را تصديق مى‌كنند.

وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ

و كسانى كه از عذاب پروردگارشان خائفند.

إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ

زيرا كه عذاب خدايشان ايمان شده نيست.

وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ

و كسانى كه فروجشان را حفظ كنند.

إِلَّا عَليٰ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ

مگر بر همسران و كنيزانى كه مالك شده‌اند آنها ملامت شده نيستند.

فَمَنِ ابْتَغيٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ

هر كه غير از اين راه را بطلبد، آنها متجاوزانند.

وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ

و كسانى كه امانات و پيمانشان را مراعات مى‌كنند.

وَ الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ

و كسانى كه بر شهادت خويش ايستاده‌اند.

وَ الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ

و كسانى كه بر نمازشان محافظت مى‌كنند.

أُولئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ

آنها در بهشتهاى والا، گراميند.

فَما لِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ

چه شده بر كافران كه در نزد تو به روى تو خيره‌اند.

عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزِينَ

از راست و چپ گروه، گروهند.

أَ يَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ

آيا طمع مى‌كند هر كس از آنها كه داخل بهشت پر نعمت شود؟!

كَلاَّ إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ

نه، ما آنها را از آنچه مى‌دانند آفريده‌انم.

فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ إِنَّا لَقادِرُونَ

قسم مى‌خورم به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما تواناييم.

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ خَيْراً مِنْهُمْ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

بر آنكه بهتر از آنها را عوض گيريم، ما عاجز نيستيم.

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

بگذار آنها را كه در باطل شوند و مشغول گردند حتى برسند به روزى كه وعده مى‌شوند.

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِليٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ

روزى كه از قبرها شتابان خارج مى‌شوند گويى به طرف هدفها شتابانند.

خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ

پائين است چشمشان، ذلت بزرگى آنها را احاطه كرده، اين روزى است كه وعده مى‌شدند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

بنام خداى رحمان رحيم؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قوم خود را بترسان پيش از آنكه عذاب دردناك بر آنها بيايد.

قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ

گفت اى قوم من براى شما بيم دهنده آشكارم.

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ

اينكه خدا را عبادت كنيد و از او بترسيد و از من اطاعت نمائيد.

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

تا از گناهان شما بيامرزد و شما را تا اجل معين تأخير اندازد كه اجل خدا چون بيايد تأخير نمى‌شود اى كاش مى‌دانستيد.

قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهاراً

گفت: پروردگارا من قوم خويش را شب و روز دعوت كردم.

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً

دعوت من بر آنها جز فرار نيفزود.

وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً

و من هر وقت كه دعوتشان كردم تا آنها را بيامرزى، انگشتان را در گوشها كردند و لباسشان را به سر كشيدند و تكبر كردند تكبر بزرگى!!

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً

سپس من آنها را با صداى بلند دعوت كردم.

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً

سپس دعوت خويش را به طور آشكار و پنهانى به آنها اظهار نمودم.

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً

و گفتم: از پروردگار خويش مغفرت بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است.

يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً

تا باران را به شما فراوان بفرستد.

وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً

و كمك كند شما را با اموال و پسران و قرار دهد براى شما باغاتى و نهرهايى.

ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً

به شما چه شده كه به خدا عظمت اميد نمى‌داريد.

وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً

حال آنكه شما را در حالات مختلف آفريده است.

أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً

آيا نمى‌دانيد كه خدا چطور هفت آسمان را بالاى هم آفريده است؟

وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً

و قرار داده ماه را در ميان آنها نور بزرگى و قرار داده آفتاب را چراغ بزرگى.

وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً

خدا شما را از زمين به طرز خاصى رويانيده است.

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيها وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً

سپس شما را در آن بر مى‌گرداند و خارج مى‌كند به طور مخصوص.

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً

خدا زمين را براى شما گسترده گردانيد.

لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً

تا داخل شويد در آن به راههاى وسيع.

قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً

نوح گفت: خدايا آنها مرا مخالفت كردند و اطاعت نمودند از كسى كه مال و فرزندش بر او جز ضلالت نيفزود.

وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً

و حيله كردند حيله‌اى بزرگ.

وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً

و گفتند از خدايان خويش دست نكشيد و رها نكنيد بتهاى ود و نه سواع و نه يغوث و يعوق و نسر را.

وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالاً

آنها بسيارى را گمراه كردند بر ظالمان جز ضلالت ميافزاى.

مِمَّا خَطِيئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصاراً

از جهت گناهانشان غرق شدند و داخل آتش بزرگى گرديدند و جز خدا يارانى نيافتند.

وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَي الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً

نوح گفت: پروردگارا بر روى زمين احدى از كافران را زنده مگذار.

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً

اگر آنها را زنده بگذارى بندگان تو را گمراه مى‌كنند و نمى‌زايند مگر بد كار كافر را

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً

پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و كسى را كه مؤمن به خانه من وارد شود و مؤمنين و مؤمنات را، و بر ظالمان جز هلاك ميافزاى.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً

بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو: به من وحى شد كه گروهى از جن به قرآن گول داده و گفتند: ما قرآن عجيبى شنيديم.

يَهْدِي إِلَي الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنا أَحَداً

كه به كمال هدايت مى‌كند، به آن ايمان آورديم، هرگز به خداى خويش شريك قرار نمى‌دهيم.

وَ أَنَّهُ تَعاليٰ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً

مقام خدا والاتر است، نه زنى اخذ كرده و نه فرزندى.

وَ أَنَّهُ كانَ يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَي اللَّهِ شَطَطاً

و سفيه ما بر خدا دروغ مى‌بست.

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلَي اللَّهِ كَذِباً

ما گمان مى‌كرديم كه انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى‌بندد.

وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزادُوهُمْ رَهَقاً

و هست مردانى از انس كه پناه مى‌برند به مردانى از جن و بر آنها طغيان افزودند.

وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا كَما ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً

و انس مانند شما جن، گمان كردند كه هرگز خدا كسى را به پيامبرى مبعوث نمى‌كند.

وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً

و ما آسمان را لمس كرديم و يافتيم آن را كه از نگهبانان و شهابها پر شده است.

وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً

و ما در آسمان در محلهاى نشستن براى استماع مى‌نشستيم هر كه اكنون استماع كند، شهابى را در كمين مى‌يابد.

وَ أَنَّا لا نَدْرِي أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً

و ما نمى‌دانيم. آيا شرى به اهل زمين اراده شده يا پروردگارشان به آنها كمالى اراده كرده است.

وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذٰلِكَ كُنَّا طَرائِقَ قِدَداً

و ما بعضى از ما طبعا صالح و بعضى غير صالحند ما صاحبان طريقه‌هاى جدا از هم هستيم.

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَ لَنْ نُعْجِزَهُ هَرَباً

و ما يقين كرديم كه هرگز خدا را در زمين عاجز نتوانيم كرد و نيز در فرار زبونش نتوانيم نمود.

وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُديٰ آمَنَّا بِهِ فَمَنْ يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلا يَخافُ بَخْساً وَ لا رَهَقاً

و ما چون هدايت را شنيديم به آن ايمان آورديم هر كه به خدايش ايمان آورد از نقصان و ظلم نترسد.

وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً

و ما گروهى از ما مسلم و گروهى از ما منحرفند، هر كه اسلام آورد آنها رشد را قصد كرده‌اند.

وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً

اما منحرفان هيزم جهنم مى‌باشند.

وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَي الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً

و اگر در طريقه حق استقامت مى‌كردند هر آينه آب زيادى به آنها مى‌نوشانديم.

لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذاباً صَعَداً

تا در آن امتحانشان كنيم و هر كه از ياد خدايش اعراض كند، او را به عذاب سختى مى‌رساند.

وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً

و اينكه مواضع سجود براى خداست، عبادت نكنيد جز خدا كسى را.

وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً

و چون بنده خدا بپا خاست و خدا را مى‌خواند نزديك بود بر اطراف او متراكم شوند

قُلْ إِنَّما أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً

بگو: خدايم را پرستش مى‌كنم و كسى را به او شريك قرار نمى‌دهم.

قُلْ إِنِّي لا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَداً

بگو: من براى شما مالك ضررى و نفعى نيستم.

قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً

بگو: كسى مرا از عذاب خدا پناه نمى‌دهد و جز او پناهگاهى پيدا نمى‌كنم.

إِلَّا بَلاغاً مِنَ اللَّهِ وَ رِسالاتِهِ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها أَبَداً

مگر تبليغ از خدا و پيامهايش، هر كه خدا و رسولش را عصيان كند، او راست آتش جهنم جاويد هستند در آن، پيوسته.

حَتَّي إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ ناصِراً وَ أَقَلُّ عَدَداً

تا چون عذاب وعده شده را به بينند، مى‌دانند كيست ضعيفتر در كمك و كمتر در عدد

قُلْ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ ما تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَداً

بگو نمى‌دانم آيا نزديك است عذابى كه وعده مى‌شويد يا خدايم براى آن مدتى قرار مى‌دهد:

عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَليٰ غَيْبِهِ أَحَداً

او داناى غيب است به غيب خويش كسى را مطلع نمى‌كند.

إِلَّا مَنِ ارْتَضيٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً

مگر كسى را كه از او راضى شود از رسولان، كه وارد مى‌كند در پيش و پس آن رسول محافظانى.

لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصيٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً

تا آشكار كند كه ابلاغ كرده‌اند پيامهاى خدايشان را، و احاطه دارد به آنچه در نزد آنهاست و عدد هر چيز را تا آخر شمرده است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ اى لباس بر خود پيچيده،

قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلاً

شب را به عبادت برخيز مگر كمى،

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلاً

نصف آن را، يا از نصف مقدارى كم كن،

أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلاً

و يا بر آن مقدارى بيافزاى و قرآن را با حضور بخوان،

إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقِيلاً

ما به زودى قول سنگينى بر تو القا خواهيم كرد،

إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلاً

عبادت شب آن محكمتر قدم برداشتن است و استوارترين سخن.

إِنَّ لَكَ فِي النَّهارِ سَبْحاً طَوِيلاً

تو را در روز تلاش بسيارى هست.

وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلاً

نام پروردگارت را ياد كن و به او اخلاص ورز، اخلاص كامل.

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلاً

پروردگار مشرق و مغرب است، جز او معبودى نيست او را كار ساز بگير.

وَ اصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلاً

بر آنچه مى‌گويند صبر كن و از آنها كنار باش كنار شدن خوبى.

وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِيلاً

بگذار مرا با مكذبين ثروتمند و به آنها مهلت بده مهلت كمى.

إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالاً وَ جَحِيماً

در نزد ما زنجيرها و آتش بزرگى هست.

وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً

و طعامى گلوگير و عذابى دردناك.

يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلاً

روزى كه زمين و كوه‌ها به شدت بلرزد و كوه‌ها تلهاى سيالى باشد.

إِنَّا أَرْسَلْنا إِلَيْكُمْ رَسُولاً شاهِداً عَلَيْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِليٰ فِرْعَوْنَ رَسُولاً

ما فرستاديم به سوى شما رسولى را كه شاهد بر شماست چنان كه فرستاديم به سوى فرعون رسولى را.

فَعَصيٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِيلاً

فرعون به آن رسول عصيان كرد، پس او را گرفتيم گرفتن سختى.

فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً

در صورت كافر بودن چگونه پرهيز مى‌كنيد از عذاب روزى كه فرزندان نوزاد را پيرها مى‌گرداند!!!

السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً

آسمان به سبب آن روز شكافته مى‌شود، وعده خدا عملى است.

إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً

اين تذكرى است هر كه بخواهد (تذكر پيدا كند) به سوى پروردگارش راه گيرد.

إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنيٰ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَءُوا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضيٰ وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

خدايت مى‌داند كه تو به عبادت مى‌ايستى نزديكتر به دو ثلث و نصف و ثلث شب را گروهى از مؤمنان نيز كه با تو هستند، خدا شب و روز را اندازه مى‌گيرد، دانست كه قيام شب را تا آخر نتوانيد شمرد، پس به شما توبه كرد، آنچه از قرآن ميسر باشد بخوانيد، دانست كه حتما بعضى از شما مريض مى‌شوند و ديگران در زمين مسافرت كرده از فضل خدا روزى مى‌طلبند، و ديگران در راه جهاد مى‌كنند، پس بخوانيد آنچه از قرآن ميسر باشد، بپا داريد نماز را، بدهيد زكاة را، به خدا قرض نيكو بدهيد، آنچه از خير براى خود پيش فرستيد در نزد خدا خواهيد يافت، بهتر از هر چيز و بزرگتر از جهت پاداش، از خدا مغفرت بطلبيد كه خدا غفور و رحيم است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ اى جامه بر خود كشيده.

قُمْ فَأَنْذِرْ

برخيز، مردم را انذار كن.

وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ

و پروردگارت را تكبير كن.

وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ

و لباسهايت را پاك كن.

وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ

و از اضطراب و ترديد دورى نما.

وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ

و منت منه حال آنكه عملت را زياد گمان مى‌كنى.

وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ

و براى پروردگارت خويشتن دار باش.

فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ

پس چون در ناقور كوبيده شود.

فَذٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ

آن در آن روز، روز سختى است.

عَلَي الْكافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ

بر كافران دشوار و ناآسان است.

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً

بگذار مرا با كسى كه به تنهايى او را آفريده‌ام.

وَ جَعَلْتُ لَهُ مالاً مَمْدُوداً

و براى او مال زيادى قرار داده‌ام.

وَ بَنِينَ شُهُوداً

و پسران حاضر.

وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً

و براى او معيشت كامل آماده كرده‌ام.

ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ

سپس طمع دارد كه زياد كنم.

كَلاَّ إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً

نه، او بآيات ما عنود است.

سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً

حتما او را به گردنه سختى بالا مى‌برم.

إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ

او فكر كرد، فكرش اندازه گيرى نمود.

فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

بميرد چطور چنان اندازه گيرى كرد؟!

ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

سپس بميرد چطور چنان اندازه‌گيرى كرد.

ثُمَّ نَظَرَ

سپس نگاه كرد.

ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ

سپس قيافه درهم كشيد و اظهار كراهت كرد.

ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ

سپس اعراض كرد و خود بزرگ بينى نمود.

فَقالَ إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ

و گفت. نيست اين مگر سحرى كه از ديگران نقل مى‌شود.

إِنْ هٰذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ

نيست اين مگر سخن بشر.

سَأُصْلِيهِ سَقَرَ

حتما او را داخل مى‌كنم به سقر.

وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ

و چه ميدانى سقر چيست؟

لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ

نه باقى مى‌گذارد و نه ترك مى‌كند.

لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ

تغيير دهنده بشره‌هاست.

عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ

بر آن نوزده نفر مأمورند.

وَ ما جَعَلْنا أَصْحابَ النَّارِ إِلَّا مَلائِكَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ يَزْدادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيماناً وَ لا يَرْتابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْكافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهٰذا مَثَلاً كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ ما يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ ما هِيَ إِلَّا ذِكْريٰ لِلْبَشَرِ

قرار نداده‌ايم مأموران آتش را مگر ملائكه و قرار نداده‌ايم عده آنها را مگر امتحان براى آنان كه كافر شده‌اند، تا اهل كتاب يقين نمايند و اهل ايمان، ايمان خويش را زياد كنند، و اهل كتاب و مؤمنان شك ننمايند و آنان كه مريض القلب اندو كفار بگويند: خدا با اين وصف چه چيز اراده كرده است، خدا اين چنين گمراه مى‌كند كسى را كه اراده كند، و هدايت مى‌كند كسى را كه اراده نمايد، لشكرهاى پروردگارت را جز او نمى‌داند، اين عدد نيست مگر تذكر براى بشر.

كَلاَّ وَ الْقَمَرِ

نه، قسم به ماه.

وَ اللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ

و قسم به شب وقتى كه پشت كند.

وَ الصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ

و قسم به صبح چون سفيد شود.

إِنَّها لَإِحْدَي الْكُبَرِ

قرآن يكى از آيات بزرگتر الهى است.

نَذِيراً لِلْبَشَرِ

انذار است براى بشر.

لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ

براى كسى كه مى‌خواهد در ايمان و عمل پيش افتد يا پس ماند.

كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ

هر كس در مقابل آنچه كرده گرو است:

إِلَّا أَصْحابَ الْيَمِينِ

مگر اصحاب يمين.

فِي جَنَّاتٍ يَتَساءَلُونَ

آنها در بهشتها هستند و از هم سؤال مى‌كنند.

عَنِ الْمُجْرِمِينَ

از حال مجرمان.

ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ

چه چيز شما را به جهنم داخل كرد؟!

قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ

گويند: ما از نماز گزاران نبوديم.

وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ

فقير را اطعام نمى‌كرديم.

وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِينَ

با اهل باطل وارد مى‌شديم.

وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ

روز جزا را تكذيب مى‌كرديم.

حَتَّي أَتانَا الْيَقِينُ

تا مرگ بر ما آمد.

فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعِينَ

پس شفاعت شافعان نفعشان ندهد.

فَما لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ

آنها را چه شده كه از قرآن در حال اعراض هستند.

كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ

گويى خران رم كرده‌اند.

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ

كه از شيرى گريخته است.

بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتيٰ صُحُفاً مُنَشَّرَةً

بلكه هر كس از آنها مى‌خواهد نامه‌هاى گسترده و باز شده داده شود.

كَلاَّ بَلْ لا يَخافُونَ الْآخِرَةَ

نه، بلكه از آخرت نمى‌ترسند.

كَلاَّ إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ

نه، آيات قرآن موعظه است.

فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ

هر كه بخواهد از آن پند گيرد.

وَ ما يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْويٰ وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ

و پند نمى‌گيرند مگر آنكه خدا بخواهد، خدا اهل تقوى و اهل آمرزش است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مى‌خورم به روز قيامت.

وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ

و نه، قسم مى‌خورم به و جدان ملامتگر.

أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ

آيا انسان مى‌پندارد كه هرگز استخوانهاى او را نتوانيم جمع كرد؟

بَليٰ قادِرِينَ عَليٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ

بلى جمع مى‌كنيم در حالى كه قادريم كه انگشتان او را بسازيم.

بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ

بلكه انسان مى‌خواهد در جلوش گناه كند.

يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ

مى‌پرسد روز قيامت كى خواهد بود.

فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ

چون چشم خيره شود.

وَ خَسَفَ الْقَمَرُ

و ماه بگيرد.

وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ

و آفتاب و ماه جمع شود.

يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ

انسان آن روز مى‌گويد: فرارگاه كجاست؟

كَلاَّ لا وَزَرَ

نه، فرارگاهى نيست.

إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ

محل استقرار در طرف پروردگار توست.

يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ

خبر داده شود انسان، در آن روز آنچه را كه از پيش فرستاده و يا آخر گذاشته است.

بَلِ الْإِنْسانُ عَليٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ

بلكه انسان به خود يك پارچه بصيرت است.

وَ لَوْ أَلْقيٰ مَعاذِيرَهُ

هر چند كه عذرهايش را بياورد.

لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ

زبانت را به خواندن قرآن حركت مده تا در آن عجله كنى.

إِنَّ عَلَيْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ

حقا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست.

فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ

چون آن را خوانديم از خواندش پيروى كن.

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا بَيانَهُ

سپس بر عهده ماست بيان آن.

كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ

نه، بلكه دوست مى‌دارند دنياى عاجل را.

وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ

و ترك مى‌كنند آخرت را.

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ

چهره‌هايى در آن روز با طراوت است.

إِليٰ رَبِّها ناظِرَةٌ

به سوى پروردگارش نگاه كننده است.

وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ

و چهره‌هايى در آن روز عبوسند.

تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِها فاقِرَةٌ

مى‌پندارد كه عذاب شكننده بر او خواهد شد.

كَلاَّ إِذا بَلَغَتِ التَّراقِيَ

نه، چون روح به گلوها رسد.

وَ قِيلَ مَنْ راقٍ

گفته مى‌شود: كيست نجات دهنده.

وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِراقُ

مى‌پندارد كه آن فراق دنياست.

وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ

و ساقش به ساقش مى‌پيچد.

إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَساقُ

امروز، رفتن به طرف پروردگار توست.

فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّيٰ

پس نه حق را تصديق كرده و نه نماز خوانده است.

وَ لٰكِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّيٰ

ليكن تكذيب كرده و اغراض نموده است.

ثُمَّ ذَهَبَ إِليٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّيٰ

سپس به طرف اهل خويش رفته و بر خود مى‌باليد.

أَوْليٰ لَكَ فَأَوْليٰ

اين حال بر تو سزاوارتر و سزاوارتر است.

ثُمَّ أَوْليٰ لَكَ فَأَوْليٰ

سپس بر تو سزاوار و سزاوارتر است.

أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ يُتْرَكَ سُديً

آيا انسان گمان مى‌كند، كه مهمل رها كرده شود؟

أَ لَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنيٰ

آيا نطفه‌اى نبود از منيى كه ريخته مى‌شود؟

ثُمَّ كانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّيٰ

سپس علقه بود، خدا او را آفريد و تركيب كرد.

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

و از او دو جفت مذكر و مؤنث قرار داد.

أَ لَيْسَ ذٰلِكَ بِقادِرٍ عَليٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتيٰ

آيا آن خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتيٰ عَلَي الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً

بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا آمد به انسان وقتى از روزگار كه شى‌ء معنى نبود؟

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْناهُ سَمِيعاً بَصِيراً

ما انسان را از نطفه مختلط آفريديم او را از حالى به حالى منتقل مى‌كنيم پس او را شنوا و بينا گردانديم.

إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً

ما او را به راه حق هدايت كرده‌ايم شاكر باشد يا ناسپاس.

إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعِيراً

ما آماده كرده‌ايم براى كافران زنجيرها و غلها و آتشى افروخته.

إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً

حقا كه نيكو كاران مى‌نوشند از شرابى كه آميخته است به كافور مخصوص.

عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً

از چشمه‌اى كه مى‌نوشند از آن بندگان خدا و آن را روان مى‌كنند به نحو خاصى.

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً

وفا مى‌كنند به نذر و مى‌ترسند از روزى كه عذاب آن گسترده است.

وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَليٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً

و اطعام مى‌كنند طعام را با احتياج به آن، به فقير و يتيم و اسير.

إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً

فقط اطعام مى‌كنيم شما را براى رضاى خدا، نمى‌خواهيم از شما عوضى و ثنائى.

إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً

ما مى‌ترسيم از پروردگارمان از روزى كه عبوس و بسيار پر عذاب است.

فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذٰلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً

خدا آنها را از عذاب آن روز نگاه دارد و بدهد به آنها زيبايى خاص و سرور كاملى را.

وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً

و پاداش دهد به آنها بهشتى و حريرى.

مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَي الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً

نشستگانند در آن بر تختهاى مزين نمى‌بينند در آن نه حرارتى و نه سرمايى.

وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلاً

و نزديك است بر آنها سايه‌هاى بهشت و رام شده است بر آنها سايه‌هاى بهشت و رام شده است بر آنها ميوه‌هاى آن به طور كامل.

وَ يُطافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَكْوابٍ كانَتْ قَوارِيرَا

گردانده مى‌شود بر آنها ظرفى از نقره‌اى و جامهايى كه هستند شيشه‌ها.

قَوارِيرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْدِيراً

شيشه‌هايى از نقره، انذاره گرفته‌اند آنها را به طور كامل.

وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلاً

نوشانده شوند در آن، شرابى كه مخلوط آن زنجبيل است.

عَيْناً فِيها تُسَمَّيٰ سَلْسَبِيلاً

از چشمه‌اى در آن كه ناميده مى‌شود سلسبيل مى‌گردد بر اطراف آنها پسران جاودانى به بينى.

وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً

چون آنها را به بينى گمان مى‌كنى كه مرواريد پراكنده هستند.

وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً

و چون آنجا را به بينى، خواهى ديد نعمت گسترده و حكومت بزرگى.

عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً

بر بدن آنهاست لباسهاى حرير نازك سبز و حرير ضخيم براق و زينت شده‌اند با دستبندهايى از نقره و نوشانيده است آنها را خدايشان از شرابى طهور.

إِنَّ هٰذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً

اين هست براى شما پاداشى و هست سعى شما پاداش داده شده.

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً

ما آرى ما، نازل كرده‌ايم بر تو قرآن را با نزول تدريجى.

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً

پس صبر كن به دستور پروردگارت و اطاعت نكن از مشركان گناهكار يا كافر را.

وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

و ياد كن نام خدايت را در بامداد و بعد از ظهر.

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً

و در بعضى از شب او را سجده كن، و تسبيح گوى در شب درازى.

إِنَّ هٰؤُلاءِ يُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَراءَهُمْ يَوْماً ثَقِيلاً

اينان دوست مى‌دارند زندگى زود گذر را و ترك مى‌كنند در بعدشان روز سنگينى را.

نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا أَسْرَهُمْ وَ إِذا شِئْنا بَدَّلْنا أَمْثالَهُمْ تَبْدِيلاً

ما آنها را آفريده و خلقتشان را محكم كرده‌ايم و چون بخواهيم امثال آنها را به جاى آنها عوض مى‌گيريم.

إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً

اين قرآن تذكره است هر كه بخواهد به سوى پروردگارش راه گيرد.

وَ ما تَشاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً

نمى‌خواهيد مگر آنكه خدا بخواهد خدا دانا و حكيم است.

يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً

داخل مى‌كند هر كه را بخواهد در رحمتش و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده كرده است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به فرستاده‌هاى پى در پى‌

فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً

پس قسم به وزندگان به شدت‌

وَ النَّاشِراتِ نَشْراً

قسم به پراكنده كنندگان به كمال‌

فَالْفارِقاتِ فَرْقاً

پس قسم به جدا كنندگان به طور كامل‌

فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً

پس قسم به القا كنندگان تذكر.

عُذْراً أَوْ نُذْراً

به علت اتمام حجت يا انذار

إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ

كه آنچه وعده مى‌شويد حتما واقع مى‌شود

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ

وقتى كه ستارگان تاريك گردند

وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ

وقتى كه آسمان شكافته شود.

وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ

وقتى كه كوه‌ها بركنده شوند.

وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ

وقتى كه فرستاده‌ها معين الوقت گردند

لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ

براى چه چيز به تأخير افتاده‌اند

لِيَوْمِ الْفَصْلِ

براى روز قيامت‌

وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الْفَصْلِ

چه مى‌دانى روز قيامت چيست؟

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز بر مكذبين آن‌

أَ لَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ

آيا پيشينيان را هلاك نكرديم؟

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ