بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ خجسته باد آنكه به دستش پادشاهى است و او است بر همه چيز توانا

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ

آنكه آفريد مرگ و زندگى را تا بيازمايد شما را كدامين نكوتريد در كردار و او است عزتمند آمرزگار

الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَريٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمٰنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَريٰ مِنْ فُطُورٍ

آنكه آفريد هفت آسمان تو در تو (يا پى در پى) نبينى در آفرينش خداى مهربان تفاوتى (كم و بيشى) پس بگشاى ديده را آيا بينى شكافى را

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ

پس برگردان ديده را دو بار بازگردد بسويت چشم سرافكنده حالى كه آن است كند (يا خوار)

وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطِينِ وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعِيرِ

و هرآينه آراستيم آسمان نزديك را به چراغهايى و گردانيديم آنها را پرتابهايى براى ديوان (شياطين) و آماده ساختيم براى ايشان عذابى سوزان

وَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ

و آنان را كه كفر ورزيدند به پروردگار خويش عذاب دوزخ است و چه زشت است آن جايگاه

إِذا أُلْقُوا فِيها سَمِعُوا لَها شَهِيقاً وَ هِيَ تَفُورُ

گاهى كه افكنده شوند در آن بشنوند برايش دميدنى (يا خروشى) و آن است جوشان

تَكادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّما أُلْقِيَ فِيها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ

نزديك است جدا شود از خشم هر گاه افكنده شوند در آن فوجى پرسندشان نگهبانانش آيا نيامد شما را ترساننده‌اى

قالُوا بَليٰ قَدْ جاءَنا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ كَبِيرٍ

گفتند بلى بيامد ما را ترساننده‌اى پس تكذيب كرديم و گفتيم نفرستاده است خدا چيزى نيستيد شما مگر در گمراهى گران

وَ قالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما كُنَّا فِي أَصْحابِ السَّعِيرِ

و گفتند اگر بوديم مى‌شنيديم يا بخرد مى‌يافتيم نمى‌شديم در ياران آتش سوزان

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ

پس اقرار كردند به گناه خويش پس دور باد براى ياران آتش سوزان

إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ

همانا آنان كه بترسند پروردگار خويش را به نهان آنان را است آمرزشى و مزدى بزرگ

وَ أَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

و نهان كنيد سخن خويش را يا آشكارش سازيد همانا او است دانا بدانچه در سينه‌ها است

أَلا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ

آيا نداند آنكه بيافريده است و او است تيزبين كارآگاه

هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِي مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ

او است آنكه گردانيد براى شما زمين را رام پس روان شويد به هر سويش و بخوريد از روزيش و بسوى او است گردآمدن

أَ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذا هِيَ تَمُورُ

آيا ايمن شديد از آنكه در آسمان است كه فروبرد شما را در زمين ناگاه آن است لرزنده

أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ

يا ايمن شديد از آنكه در آسمان است كه بفرستد بر شما سنگ ريزه پس زود است بدانيد چگونه بوده است ترساننده من

وَ لَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ

و همانا تكذيب كردند آنان كه پيش از ايشان بودند پس چگونه بود كين كشيدن من

أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صافَّاتٍ وَ يَقْبِضْنَ ما يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمٰنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ

آيا ننگريستند مرغان بر فراز ايشان بال‌گشايندگان و بازدارندگان بالهاى خويش نگاه نداردشان جز خداوند مهربان همانا او است به همه چيز بينا

أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمٰنِ إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ

آيا آنكه اوست سپاهى براى شما ياريتان كند جز خداى مهربان نيستند كافران مگر در فريب

أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ

آيا آنكه او روزيتان همى‌دهد اگر باز دارد روزى خويش را بلكه خيره‌گى كردند در سركشى و رميدنى

أَ فَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَليٰ وَجْهِهِ أَهْديٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ

آيا آنكه روان است افتاد به روى خويش رهنمون تر است يا آنكه مى‌رود استوار بر راهى راست

قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ

بگو او است آنكه پديد آورد شما را و نهاد براى شما گوش و ديدگان و دلها را به كمى سپاس گزاريد

قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

بگو او است آنكه آفريد شما را در زمين و بسويش بازگردانيده شويد

وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

و گويند كى است اين وعده اگر هستيد راستگويان

قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ

بگو جز اين نيست كه علم نزد خدا است و جز اين نيست كه منم ترساننده آشكار

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ

تا هنگامى كه ديدندش جايگزين (يا نزديك) دژم گشت چهره‌هاى آنان كه كفر ورزيدند و گفته شد اين است آنچه بوديدش به سختى مى‌خواستيد

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَ مَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنا فَمَنْ يُجِيرُ الْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ

بگو آيا ديديد اگر نابود سازدم خدا و آن كو با من است يا رحم كند بر ما كه پناه دهد كافران را از عذابى دردناك

قُلْ هُوَ الرَّحْمٰنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ

بگو او است خداى مهربان ايمان آورديم بدو و بر او توكل كرديم زود است بدانيد كيست آنكه او است در گمراهى آشكار

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ

بگو آيا ديديد اگر بامداد كند آب شما فرو رفته كيست كه آورد شما را به آبى نمايان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ ن سوگند به قلم و آنچه نويسند

ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ

نيستى تو به نعمت پروردگارت ديوانه

وَ إِنَّ لَكَ لَأَجْراً غَيْرَ مَمْنُونٍ

و همانا تو را است مزدى بى‌منت (يا بى‌پايان)

وَ إِنَّكَ لَعَليٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ

و همانا تويى بر خويى بزرگ

فَسَتُبْصِرُ وَ يُبْصِرُونَ

پس زود است بنگرى و بنگرند

بِأَيِّكُمُ الْمَفْتُونُ

كداميك از شمائيد فريب‌خورده (كم خرد)

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ

هر آينه پروردگارت داناتر است بدانكه گمراه است از راه او و او است داناتر به راه‌يافتگان

فَلا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ

پس فرمانبرى مكن تكذيب‌كنندگان را

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ

دوست داشتند كنار آبى (چاپلوسى كنى) تا كنار آيند

وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلاَّفٍ مَهِينٍ

و فرمان نبر هر فراوان سوگندخورنده زبونى را

هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ

نكوهش گرى پوينده به سخن چينى

مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ

بسيار بازدارنده از نيكى تجاوزكننده گنهكارى

عُتُلٍّ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِيمٍ

درشتخويى پس از آن بى‌تبارى

أَنْ كانَ ذا مالٍ وَ بَنِينَ

كه هست داراى خواسته و فرزندانى

إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ

هر گاه خوانده شود بر او آيتهاى ما گويد افسانه‌هاى پيشينيان است

سَنَسِمُهُ عَلَي الْخُرْطُومِ

زود است مهر نهيمش به پيشانى (داغ بر بينى)

إِنَّا بَلَوْناهُمْ كَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ

همانا آزموديم ايشان را چنان كه آزموديم ياران بهشت را گاهى كه سوگند ياد كردند كه برندش البته بامدادكنان

وَ لا يَسْتَثْنُونَ

و استثناء نكنند

فَطافَ عَلَيْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ

پس گردش كرد بر ايشان گردكننده‌اى از پروردگار تو و بودند خسبيدگان

فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ

پس بامداد كرد مانند شب تاريك (بريده)

فَتَنادَوْا مُصْبِحِينَ

پس بانگ دادند همديگر را بامدادكنان

أَنِ اغْدُوا عَليٰ حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صارِمِينَ

كه بامداد كنيد (برويد) بر كشت خود اگر هستيد برندگان

فَانْطَلَقُوا وَ هُمْ يَتَخافَتُونَ

پس روى آوردند و بودند رازگويان

أَنْ لا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ

كه نبادا درآيدش امروز بر شما بينوايى

وَ غَدَوْا عَليٰ حَرْدٍ قادِرِينَ

و بامداد كردند بر بازداشتن بينوايان نيرومندان

فَلَمَّا رَأَوْها قالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ

تا هنگامى كه ديدندش گفتند همانا مائيم گمراهان

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

بلكه مائيم بى‌بهره‌گان

قالَ أَوْسَطُهُمْ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ

گفت ميانى ايشان آيا نگفتم به شما چرا تسبيح نكنيد

قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ

گفتند منزه است پروردگار ما همانا بوديم ما ستمگران

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ

پس روى آوردند برخيشان به برخى نكوهش‌كنان

قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ

گفتند واى بر ما همانا بوديم ما سركشان

عَسيٰ رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها إِنَّا إِليٰ رَبِّنا راغِبُونَ

اميد است پروردگار ما تبديل كند ما را به از اين كه مائيم بسوى پروردگار خويش گرايندگان

كَذٰلِكَ الْعَذابُ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ

چنين است عذاب همانا عذاب آخرت است بزرگتر اگر باشند بدانند

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ

همانا پرهيزكاران را است نزد پروردگار ايشان بهشتهاى نعمتها

أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ

آيا گردانيم مسلمانان را چون گنهكاران

ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ

چه شود شما را چگونه حكم كنيد

أَمْ لَكُمْ كِتابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ

يا شما را است كتابى كه در آن درس خوانيد

إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَما تَخَيَّرُونَ

همانا شما را است در آن آنچه برگزينيد

أَمْ لَكُمْ أَيْمانٌ عَلَيْنا بالِغَةٌ إِليٰ يَوْمِ الْقِيامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَما تَحْكُمُونَ

يا شما را است بر ما سوگندهايى رسنده به روز قيامت كه شما را است آنچه فرمان دهيد

سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِيمٌ

بپرسشان كدامين از ايشان است بدان گروندگان (يا پندارنده)

أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكائِهِمْ إِنْ كانُوا صادِقِينَ

يا ايشان را است شريكانى پس بيارند شريكان خويش را اگر هستند راستگويان

يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ وَ يُدْعَوْنَ إِلَي السُّجُودِ فَلا يَسْتَطِيعُونَ

روزى كه گشوده شود از ساق (پرده از روى كار برداشته شود) و دعوت شوند به سجده كردن پس نتوانند

خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَ قَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَي السُّجُودِ وَ هُمْ سالِمُونَ

سرافكنده باشد ديدگانشان چيره گردد بر ايشان خوارى و همانا بودند دعوت مى‌شدند به سجده كردن حالى كه بودند تندرستان

فَذَرْنِي وَ مَنْ يُكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ

پس بهل مرا با آنكه تكذيب كند بدين داستان زود است به آهستگيشان گيرم از آنجا كه ندانند

وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ

و نيرنگ كنم براى ايشان كه نيرنگ من است استوار

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

يا پرسيشان پاداشى كه ايشانند از هزينه سنگين‌باران

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

يا نزد ايشان است ناپيدا پس ايشان مى‌نويسند

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تَكُنْ كَصاحِبِ الْحُوتِ إِذْ ناديٰ وَ هُوَ مَكْظُومٌ

پس شكيبا شو براى فرمان پروردگار خويش و نباش مانند خداوند ماهى كه بانگ برآورد و او بود از خشم گلوگير

لَوْلا أَنْ تَدارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَراءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ

اگر نه دريافته بودش نعمتى از پروردگارش هرآينه افكنده مى‌شد به دشت و مى‌بود او نكوهيده

فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ

پس برگزيدش پروردگارش و گردانيدش از شايستگان

وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ

و همانا نزديك است آنان كه كفر ورزيدند بلغزانندت با ديدگان خويش هنگامى كه شنيدند ذكر را و گويند او است ديوانه

وَ ما هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ

و نيست او جز ذكرى از براى جهانيان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَاقَّةُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آن فرودآينده

مَا الْحَاقَّةُ

چيست آن فرودآينده

وَ ما أَدْراكَ مَا الْحَاقَّةُ

و ندانستت چيست فرودآينده

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ

تكذيب كردند ثمود و عاد به كوبنده

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ

اما ثمود پس نابود شدند به سركشنده

وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ

و اما عاد پس نابود شدند به بادى تندوزنده سركش

سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَي الْقَوْمَ فِيها صَرْعيٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ

بگماردش بر ايشان هفت شب و هشت روز داشت روز پى در پى كه بينى گروه را در آن بيهوش افتاده گوئيا آنانند تنه‌هاى نخل فروافتاده

فَهَلْ تَريٰ لَهُمْ مِنْ باقِيَةٍ

پس آيا مى‌نگرى براى ايشان بازماندگانى

وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكاتُ بِالْخاطِئَةِ

و آمد فرعون و آنان كه پيش از او بودند و باژگون‌شدگان به گناه

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِيَةً

پس سرپيچيدند فرستاده پروردگار خويش را پس بگرفتشان گرفتنى سخت

إِنَّا لَمَّا طَغَي الْماءُ حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ

همانا گاهى كه فزونى گرفت آب سوارتان كرديم در رونده

لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ

تا بگردانيمش براى شما يادآوريى و بشنوندش گوشهايى شنونده

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ

تا گاهى كه دميده شود در صور يك دميدن

وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً واحِدَةً

و برداشته شوند زمين و كوه‌ها پس كوبيده شوند يك كوبيدن

فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

در آن روز فرود آيد فرودآينده

وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ

و شكافت آسمان پس آن است در آن روز سست

وَ الْمَلَكُ عَليٰ أَرْجائِها وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ

و فرشته بر اطراف آن است و بردارد عرش پروردگارت را بر فراز ايشان در آن روز هشت تن

يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفيٰ مِنْكُمْ خافِيَةٌ

در آن روز عرضه شويد نهان نماند از شما نهان‌شونده

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَهْ

اما آنكه داده شد كتابش را به راستش گويد اينك بيائيد بخوانيد نامه مرا

إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسابِيَهْ

من مى‌پنداشتم كه رسنده‌ام به حساب خويش

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ

پس او است در زندگانى خوشنود (پسنديده)

فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ

در بهشتى بلند (افراشته)

قُطُوفُها دانِيَةٌ

كه چيده‌هاى آن است فرود و نزديك

كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ

بخوريد و بنوشيد گوارا باد شما را بدانچه گذشت از شما در روزگاران گذشته

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ

و اما آنكه داده شد نامه خويش را به چپش گويد كاشكيم داده نمى‌شدم نامه خويش را

وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ

و نمى‌دانستم چيست حساب من

يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَةَ

كاش مى‌بود آن گذرنده

ما أَغْنيٰ عَنِّي مالِيَهْ

سودى نداد (بى‌نياز نگردانيد) مرا داراييم

هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ

برفت از من فرمانروائيم

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

بگيريدش پس به زنجيرش كشيد

ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ

سپس به دوزخش درآريد

ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ

پس در زنجيرى كه درازيش هفتاد ذراع است او را بكشيد

إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ

كه بود او ايمان نمى‌آورد به خداى بزرگ

وَ لا يَحُضُّ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ

و ترغيب نمى‌كرد به خوراندن بينوا

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هاهُنا حَمِيمٌ

پس نيستش امروز در اينجا دوستى

وَ لا طَعامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ

و نه خوراكى جز از چرك دوزخيان

لا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخاطِئُونَ

نخورندش جز گنهكاران

فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ

پس سوگند ياد نمى‌كنم بدانچه بينيد

وَ ما لا تُبْصِرُونَ

و آنچه نبينيد

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ

كه آن است همانا سخن پيمبرى گرامى

وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلِيلاً ما تُؤْمِنُونَ

و نيست گفتار شاعرى به كمى ايمان آوريد

وَ لا بِقَوْلِ كاهِنٍ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ

ه گفتار پيش‌گويى به كمى ياد آوريد

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

فرستادنى است از پروردگار عالميان

وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ

و اگر مى‌بست بر ما پاره سخنان را

لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ

هر آينه مى‌گرفتيم از او به دست راست

ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ

و سپس مى‌بريديم از او رگ گردن را

فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ

و نبودش كسى از شما نگهدارنده

وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ

و همانا آن است يادآوريى براى پرهيزكاران

وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ

و همانا دانيم كه از شما است تكذيب‌كنندگان

وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَي الْكافِرِينَ

و همانا آن است دريغى بر كافران

وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ

و همانا آن است در حق يقين

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگارت آن بزرگ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ پرسيد پرسش‌كننده‌اى از عذابى فرودآينده

لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ

براى كافران نيستش بازدارنده

مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعارِجِ

از خدا خداوند نردبانها (معراجها)

تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ

بالاروند فرشتگان و روح بسويش در روزى كه اندازه آن است پنجاه هزار سال

فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلاً

پس شكيبايى كن شكيبايى نكو

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً

كه آنان بينندش دور

وَ نَراهُ قَرِيباً

و ما بينيمش نزديك

يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ

روزى كه گردد آسمان چون روغن گداخته

وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ

و گردند كوه‌ها چون پشم

وَ لا يَسْئَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً

و نپرسد دوستى دوستى را

يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ

نمايانيده شوند بديشان دوست دارد گناهكار كاش فديه مى‌داد از عذاب آن روز پسرانش

وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ

و يارش (همسرش) و برادرش

وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ

و خويشاوندانى كه پناهش دهند

وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنْجِيهِ

و هر كه در زمين است همگى پس برهاندش

كَلاَّ إِنَّها لَظيٰ

نه چنين است همانا آن است شراره

نَزَّاعَةً لِلشَّويٰ

كننده پوست

تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّيٰ

مى‌خواند آن را كه پشت كرد و روى برتافت

وَ جَمَعَ فَأَوْعيٰ

و گردآورد پس نگهداشت

إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً

همانا انسان آفريده شده است آزمند

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً

گاهى كه رسدش بديى نالان

وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً

و گاهى كه رسدش خوبيى خوددارى‌كنان

إِلَّا الْمُصَلِّينَ

مگر نمازگزاران

الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ

آنان كه بر نماز خويشند پيوستگان

وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ

و آنان كه در خواسته‌هاى ايشان است بهره دانسته

لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

براى دريوزه و بينوا

وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ

آنان كه تصديق كنند به روز دين

وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ

و آنان كه از عذاب پروردگار خويشند هراسان

إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ

همانا عذاب پروردگار ايشان است تا ايمن شده

وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ

و آنان كه براى فرجهاى خويشند نگه‌دارندگان

إِلَّا عَليٰ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ

جز بر همسرانشان يا آنچه دارا است يمينهاى ايشان كه آنانند نانكوهيدگان

فَمَنِ ابْتَغيٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ

و آنكه خواست جز اين را پس آنانند تجاوزگران

وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ

و آنان كه براى سپرده‌هاى خويش و پيمان خويشند رعايت‌كنندگان

وَ الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ

و آنان كه به گواهيهاى خويشند قيام‌كنندگان

وَ الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ

و آنان كه بر نماز خويشند محافظت‌كنندگان

أُولئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ

آنانند در باغهايى گراميان

فَما لِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ

چه شود آنان را كه كفر ورزيدند به نزد تو رمندگان

عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزِينَ

از راست و از چپ گروه‌هايى

أَ يَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ

آيا اميد دارد هر مردى از ايشان كه درآورده شود به بهشت نعمتها

كَلاَّ إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ

نه چنين است همانا ما آفريديمشان از آنچه مى‌دانند

فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ إِنَّا لَقادِرُونَ

پس سوگند ياد نكنم به پروردگار خاورها و باخترها كه مائيم توانايان

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ خَيْراً مِنْهُمْ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

بر آنكه تبديل كنيم بهتر از ايشان را و نيستيم ما پيشى‌گرفتگان

فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

پس بگذارشان فروروند و بازى كنند تا برسند به روزشان آنى كه وعده داده شوند

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِليٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ

روزى كه برون آيند از گورها شتابان گوئيا آنانند بسوى پايه‌هاى نشانه روان

خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ

سرافكنده است ديدگانشان فراگيردشان خوارى اين است روزى كه بودند وعده داده مى‌شدند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ همانا فرستاديم نوح را بسوى قومش كه بترسان قومت را پيش از آنكه بيامدشان عذابى دردناك

قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ

گفت اى قوم همانا منم براى شما ترساننده آشكار

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ

كه پرستش كنيد خدا را و بترسيدش و مرا فرمان بريد

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

تا بيامرزد براى شما از گناهانتان و پس اندازد شما را تا سرآمدى نامبرده كه هر گاه سرآمد خدا بيايد پس انداخته نشود اگر بدانيد

قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهاراً

گفت پروردگارا همانا خواندم قوم خويش را شب و روز

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً

پس نيفزودشان خواندنم جز گريختنى

وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً

و آنكه هر گاه خواندمشان تا بيامرزى براى ايشان نهادند انگشتان خويش را در گوشهاى خويش و پوشيدند خويشتن را با جامه‌هاى خويش و اصرار كردند و كبر ورزيدند كبرورزيدنى

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً

سپس هر آينه بخواندمشان من به آواز بلند (آشكارا)

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً

پس آشكار ساختم براى ايشان و نهان داشتم نهان‌داشتنى

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً

پس گفتم آمرزش خواهيد از پروردگار خويش همانا او است بسيار آمرزنده

يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً

فرستد آسمان را بر شما ريزنده

وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً

و كمك كند شما را به خواسته‌ها و فرزندان و قرار دهد براى شما باغهايى و قرار دهد براى شما جويهايى

ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً

چه شود شما را اميد نداريد براى خدا وقارى (شكوهى)

وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً

و هر آينه بيافريدتان گوناگون

أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً

آيا نديديد چگونه آفريد خدا هفت آسمان را تو در تو

وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً

و گردانيد ماه را در آنها نورى و گردانيد مهر را چراغى

وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً

و خدا رويانيد شما را از زمين روئيدنى

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيها وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً

سپس بازگرداند شما را در آن و برون آورد شما را برون‌آوردنى

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً

و گردانيد خدا براى شما زمين را بسترى (گسترشى)

لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً

تا برويد در آن راه‌هايى گشوده (شكافته)

قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً

گفت نوح پروردگارا اينان عصيانم كردند و پيروى كردند آن را كه نيفزودش مالش و فرزندش به جز زيانى

وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً

و نيرنگ آوردند نيرنگ گرانى

وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً

و گفتند رها نكنيد خدايان خويش را و رها نكنيد ود را و نه سواع را و نه يغوث را و نه يعوق را و نه نسر را

وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالاً

و به درست گمراه كردند بيشى را و نيفزاى ستمگران را جز گمراهى

مِمَّا خَطِيئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصاراً

پس از گناهانشان غرق شدند پس درآورده شدند آتشى را و نيافتند براى خويش جز از خدا يارانى

وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَي الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً

و گفت نوح پروردگارا نگذار بر زمين از كافران ديارى

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً

كه اگر بگذاريشان گمراه كنند بندگانت را و نزايند جز گنهكار ناسپاسى

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً

پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و آن را كه به خانه‌ام درآيد مؤمن و مردان مؤمن و زنان مؤمنه را و نيفزاى ستمگران را مگر تباهى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ بگو وحى شد بسويم كه گوش فرا داشتند تنى چند از جن (پريان) پس گفتند همانا ما شنيديم قرآنى شگفت را

يَهْدِي إِلَي الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنا أَحَداً

كه رهبرى مى‌كرد بسوى راستى (خردمندى) پس ايمان آورديم بدان و هرگز شرك نورزيم به پروردگار خويش كسى را

وَ أَنَّهُ تَعاليٰ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً

و آنكه برتر شد پايه پروردگار ما كه نگرفت همسرى و نه فرزندى را

وَ أَنَّهُ كانَ يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَي اللَّهِ شَطَطاً

و آنكه بود مى‌گفت كم‌خرد ما بر خدا ياوه (بيهده) را

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلَي اللَّهِ كَذِباً

و آنكه ما پنداشتيم هرگز نگويند آدمى و پرى بر خدا دروغى را

وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزادُوهُمْ رَهَقاً

و آنكه بودند مردانى از آدميان پناه مى‌بردند به مردانى از پريان پس بيفزودندشان گناه

وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا كَما ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً

و آنكه آنان پنداشتند چنان كه پنداشتيد كه هرگز برنيانگيزد خدا كسى را

وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً

و آنكه ما آسمان را سوديم پس يافتيمش پر شده است نگهبانانى سرسخت و شهابهايى

وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً

و آنكه ما بوديم مى‌نشستيم از ايشان نشستگاه‌هايى براى شنيدن پس هر كس گوش فرا دارد اكنون بيابد براى خويش شهابى را به كمين

وَ أَنَّا لا نَدْرِي أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً

و آنكه ما ندانيم آيا بدى خواسته شده است با آنان كه در زمينند يا خواسته است با ايشان پروردگارشان نيكى را

وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذٰلِكَ كُنَّا طَرائِقَ قِدَداً

و آنكه از ما شايستگانند و از ما كمتر از آن بوده‌ايم گروه‌هايى گوناگون

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَ لَنْ نُعْجِزَهُ هَرَباً

و آنكه ما دانستيم كه هرگز به عجز نياريم خدا را در زمين و هرگز به عجزش نياريم به گريختن

وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُديٰ آمَنَّا بِهِ فَمَنْ يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلا يَخافُ بَخْساً وَ لا رَهَقاً

و آنكه ما گاهى كه شنيديم راهنمايى را ايمان آورديم بدان پس هر كه ايمان آورد به پروردگار خويش نترسد كاهش و نه ستمى را

وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً

و آنكه از ما مسلمانانند و از ما كجروان پس آن كو اسلام آورد آنانند كه در پى بوده‌اند راستى و درستى را

وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً

و اما كجروان پس بوده‌اند دوزخ را هيزم

وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَي الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً

و آنكه اگر پايدار مى‌شدند بر روش هر آينه مى‌نوشانيديمشان آبى فراوان

لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذاباً صَعَداً

تا بيازماييمشان در آن و آن كو روى برتابد از ياد پروردگار خويش ببردش در عذابى سخت

وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً

و آنكه سجده‌گاه‌ها از آن خدا است پس نخوانيد با خدا كسى را

وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً

و آنكه هنگامى كه بپاى خاست بنده خدا تا بخواندش نزديك بود بشوند بر او انبوه‌هايى

قُلْ إِنَّما أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً

بگو جز اين نيست كه خوانم پروردگار خويش را و شرك نورزم بدو كسى را

قُلْ إِنِّي لا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَداً

بگو همانا من ندارم براى شما زيان و نه سودى را

قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً

بگو همانا مرا پناه ندهد هرگز از خدا كسى و نه هرگز يابم جز او پناهگاهى را

إِلَّا بَلاغاً مِنَ اللَّهِ وَ رِسالاتِهِ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها أَبَداً

جز رساندنى از خدا و پيامهايش و آنكه نافرمانى كند خدا و پيمبرش را هر آينه او را است آتش دوزخ جاودان در آن هميشه

حَتَّي إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ ناصِراً وَ أَقَلُّ عَدَداً

تا گاهى كه ديدند آنچه را وعده داده شوند زود است بدانند كيست ناتوان‌تر ياور و كيست كمتر بشمار

قُلْ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ ما تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَداً

بگو ندانم آيا نزديك است آنچه وعده داده شويد يا برنهد برايش پروردگارم سرآمدى را

عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَليٰ غَيْبِهِ أَحَداً

داناى نهان پس آگاه (يا چيره) نگرداند بر نهان خويش كسى را

إِلَّا مَنِ ارْتَضيٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً

جز آن كو پسندد از فرستاده‌اى كه مى‌رود پيش رويش و از پشت سرش نگهبانى

لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصيٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً

تا بداند كه همانا رساندند پيامهاى پروردگار خويش را و فراگرفته است بدانچه نزد ايشان است و بشمرد (يا بپايان رساند) است همه چيز را بشمار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اى جامه به خود پيچيده

قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلاً

بپاى خيز شب را جز اندكى

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلاً

نيمش را يا بكاه از آن اندكى

أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلاً

يا بيفزاى بر آن و بسراى قرآن را سرودنى

إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقِيلاً

همانا زود است افكنيم بر تو گفتارى سنگين

إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلاً

همانا پيدايش شب پررنج‌تر است و استوارتر است در گفتار

إِنَّ لَكَ فِي النَّهارِ سَبْحاً طَوِيلاً

همانا تو را است در روز شناوريى دراز (بلند)

وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلاً

و ياد كن نام پروردگار خويش را و به سويش گراى گرائيدنى

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلاً

پروردگار خاور و باختر نيست خدايى جز او پس برگيرش وكيل

وَ اصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلاً

و شكيبا شو بر آنچه گويند و دورى گزين از ايشان دورى‌جستنى نكو

وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِيلاً

و بهل مرا با تكذيب‌كنندگان دارندگان نعمت و مهلتشان ده اندكى

إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالاً وَ جَحِيماً

همانا نزد ماست شكنجه‌هايى و دوزخى

وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً

و خوراكى گلوگير و عذابى دردناك

يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلاً

روزى كه بلرزد زمين و كوه‌ها و بگردند كوه‌ها پشته‌اى پاشيده (پراكنده)

إِنَّا أَرْسَلْنا إِلَيْكُمْ رَسُولاً شاهِداً عَلَيْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِليٰ فِرْعَوْنَ رَسُولاً

همانا فرستاديم بر شما پيمبرى كه گواه است بر شما چنان كه فرستاديم بسوى فرعون پيمبرى

فَعَصيٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِيلاً

پس عصيان كرد فرعون پيمبر را پس گرفتيمش گرفتنى سخت

فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً

پس چگونه پرهيزيد اگر كفر ورزيد روزى را كه بگرداند كودكان را پير

السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً

آسمان است شكافته بدان بوده است وعده شدنى

إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً

همانا اين است يادآوردنى تا هر كه خواهد گيرد بسوى پروردگار خويش راهى

إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنيٰ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَءُوا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضيٰ وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ

همانا پروردگار تو داند كه برمى‌خيزى كمتر از دو ثلث شب را و نيمى از آن و سه يك از آن را و گروهى از آنان كه با تو هستند خدا است اندازه‌دهنده (مقدركننده) شب و روز دانست كه هرگز فرا نگيريدش پس توبه كرد بر شما پس بخوانيد هر چه دست به هم دهد از قرآن دانست بزودى باشد از شما بيمارانى و ديگرانى كه بگردند در زمين در پى فضل خدا و ديگرانى كه پيكار كنند در راه خدا پس بخوانيد آنچه فراهم شود از آن و بپاى داريد نماز را و بدهيد زكات را و وام دهيد خدا را وامى نكو و آنچه پيش فرستيد براى خويش از نيكى بيابيدش نزد خدا بهتر و بزرگتر به پاداش و آمرزش خواهيد از خدا كه خدا است همانا آمرزنده مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اى به جامه خواب رفته

قُمْ فَأَنْذِرْ

بپاى شو پس بترسان

وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ

و پروردگار خويش را بزرگ شمر

وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ

و جامه‌هاى خويش را پاك ساز

وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ

و چرك را دورى گزين

وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ

و منت منه كه فزونى جويى

وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ

و براى پروردگار خويش بشكيب

فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ

پس گاهى كه دميده شد در صور

فَذٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ

آن است آن روز روزى دشوار

عَلَي الْكافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ

بر كافران ناهموار

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً

بهل مرا با آنكه آفريدم تنها

وَ جَعَلْتُ لَهُ مالاً مَمْدُوداً

و نهادم برايش مالى پهناور

وَ بَنِينَ شُهُوداً

و پسرانى گواهان

وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً

و آماده كردم برايش آمادگى

ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ

سپس اميد دارد كه بيفزايم

كَلاَّ إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً

نه چنين است همانا او است آيتهاى ما را دشمن

سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً

زود است رسانمش به عذابى سخت

إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ

همانا او انديشيد و سنجيد

فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

پس كشته شود چگونه سنجيد

ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

سپس كشته شود چگونه سنجيد

ثُمَّ نَظَرَ

پس نگريست

ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ

پس چهره دژم ساخت و روى در هم كشيد

ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ

پس پشت كرد و كبر ورزيد

فَقالَ إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ

پس گفت نيست اين جز جادويى كه رسد

إِنْ هٰذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ

نيست اين جز گفتار بشر

سَأُصْلِيهِ سَقَرَ

زود است چشانيمش دوزخ

وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ

و ندانى تو چيست دوزخ

لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ

نه به جاى گذارد و نه فروهلد

لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ

دگرگون سازد پوست را

عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ

بر آن است نوزده تن

وَ ما جَعَلْنا أَصْحابَ النَّارِ إِلَّا مَلائِكَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ يَزْدادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيماناً وَ لا يَرْتابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْكافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهٰذا مَثَلاً كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ ما يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ ما هِيَ إِلَّا ذِكْريٰ لِلْبَشَرِ

و نگردانيديم ياران آتش را مگر فرشتگانى و نگردانيديم شمار آنان را جز آزمايشى براى آنان كه كفر ورزيدند تا يقين رسانند آنان كه داده شدند كتاب را و بيفزايند آنان كه ايمان آوردند ايمانى و دودل نكردند آنان كه داده شدند كتاب را و مؤمنان و تا گويند آنان كه در دلهاشان بيمارى است و كافران چه چيز خواست خدا بدين مثل چنين گمراه سازد خدا هر كه را كه خواهد و رهبرى كند هر كه را كه خواهد و نداند لشگرهاى پروردگارت را جز او و نيست آن جز يادآوريى براى بشر

كَلاَّ وَ الْقَمَرِ

نه چنين است سوگند به ماه

وَ اللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ

و شب گاهى كه روى برتابد

وَ الصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ

و بامداد گاهى كه رخ گشايد

إِنَّها لَإِحْدَي الْكُبَرِ

كه آن است همانا يكى از گرانها

نَذِيراً لِلْبَشَرِ

ترساننده براى بشر

لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ

براى هر كه بخواهد از شما پيش رود يا پس آيد

كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ

هر كس (هر جان) بدانچه فراهم كرد گروگان است

إِلَّا أَصْحابَ الْيَمِينِ

مگر ياران راست

فِي جَنَّاتٍ يَتَساءَلُونَ

در باغهايى پرسش كنند

عَنِ الْمُجْرِمِينَ

از گنهكاران

ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ

كه چه چيز شما را درآورد به دوزخ

قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ

گويند نبوديم از نمازگزاران

وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ

و نبوديم بخورانيم به ناتوان

وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِينَ

و بوديم فرو مى‌رفتيم با فروروندگان

وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ

و بوديم تكذيب مى‌كرديم به روز دين

حَتَّي أَتانَا الْيَقِينُ

تا بيامد ما را يقين

فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعِينَ

پس سود ندهدشان شفاعت شفاعتگران

فَما لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ

پس چه شودشان كه از ياد آوردند روى‌گردانان

كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ

گوئيا آنانند خران رمنده

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ

كه گريخته‌اند از شيرى ژيان

بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتيٰ صُحُفاً مُنَشَّرَةً

بلكه خواهد هر مردى از ايشان كه داده شود نامه‌هايى گشاده (پهناور)

كَلاَّ بَلْ لا يَخافُونَ الْآخِرَةَ

نه چنين است بلكه بيم ندارند آخرت را

كَلاَّ إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ

نه چنين است همانا آن يادآوريى است

فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ

كه هر كه خواهد ياد آوردش

وَ ما يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْويٰ وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ

و يادآور نشوند جز آنكه بخواهد خدا اوست اهل پرهيزكارى و اهل آمرزيدن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند ياد نكنم به روز رستاخيز

وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ

و نه سوگند آرم به نهاد (به روان) سرزنشگر

أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ

آيا پندارد انسان كه هرگز گرد نياريم استخوانهايش را

بَليٰ قادِرِينَ عَليٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ

بلى تواناييم بر آنكه راست كنيم سرانگشتانش را

بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ

بلكه خواهد انسان كه باز كند پيش رويش را

يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ

پرسد كى است روز قيامت

فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ

تا گاهى كه بدرخشد ديده

وَ خَسَفَ الْقَمَرُ

و بگيرد ماه

وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ

و گردآورده شوند مهر و ماه

يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ

گويد انسان در آن روز كجا است گريزگاه

كَلاَّ لا وَزَرَ

نه چنين است نيست گريزگاه

إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ

بسوى پروردگار تو است در آن روز آرامشگاه

يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ

آگاه شود انسان در آن روز بدانچه پيش فرستاد و پس انداخت

بَلِ الْإِنْسانُ عَليٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ

بلكه انسان است بر جان خويشتن بينا

وَ لَوْ أَلْقيٰ مَعاذِيرَهُ

و هر چند بيفكند بهانه‌هاى خويش را

لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ

نجنبان بدان زبانت را تا بشتابى بدان

إِنَّ عَلَيْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ

كه همانا بر ما است گردآوردنش و خواندنش

فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ

تا گاهى كه خوانيمش پس پيروى كن از خواندنش

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا بَيانَهُ

سپس همانا بر ما است بيانش

كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ

نه چنين است بلكه دوست داريد شتابان را

وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ

و رها كنيد پايان را

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ

چهره‌هايى است در آن روز خرم

إِليٰ رَبِّها ناظِرَةٌ

بسوى پروردگار خويش نگران

وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ

و چهره‌هايى است در آن روز دژم

تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِها فاقِرَةٌ

پندارند كه كرده نشود با ايشان كارى كمرشكن

كَلاَّ إِذا بَلَغَتِ التَّراقِيَ

نه چنين است بلكه گاهى كه برسد گلوگاه‌ها را

وَ قِيلَ مَنْ راقٍ

و گفته شود كيست درمان‌بخش (فسونگر)

وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِراقُ

پندارد كه آن است جدايى

وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ

و بپيچد ساق به ساق

إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَساقُ

بسوى پروردگار تو است در آن روز شدنگاه

فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّيٰ

پس نه تصديق كرد و نه نماز گزارد

وَ لٰكِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّيٰ

و ليكن تكذيب كرد و روى برتافت

ثُمَّ ذَهَبَ إِليٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّيٰ

پس روان شد بسوى خاندان خويش خرامان (خميازه‌كشان)

أَوْليٰ لَكَ فَأَوْليٰ

تو را سزد پس تو را سزد

ثُمَّ أَوْليٰ لَكَ فَأَوْليٰ

سپس تو را سزد پس تو را سزد

أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ يُتْرَكَ سُديً

آيا پندارد انسان كه گذارده شود رها

أَ لَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنيٰ

آيا نبود چكه‌اى از منى كه ريخته شود

ثُمَّ كانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّيٰ

پس گرديد خونى بسته پس بيافريد پس بياراست

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ

پس گردانيد از او دو جفت را نر و ماده

أَ لَيْسَ ذٰلِكَ بِقادِرٍ عَليٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتيٰ

آيا نيست آن توانا بر آنكه زنده سازد مردگان را

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتيٰ عَلَي الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آيا گذشت بر انسان گاهى از روزگار كه نبود چيزى ياد آورده

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْناهُ سَمِيعاً بَصِيراً

همانا ما آفريديم انسان را از چكه آبى به هم آميخته كه مى‌آزموديمش پس گردانيديمش شنوايى بينا

إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً

همانا رهبريش كرديم راه را يا سپاسگزار و يا ناسپاس

إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعِيراً

همانا ما آماده ساختيم براى كافران زنجيرهايى و گندهايى و آتشى سوزان

إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً

همانا نيكان مى‌آشامند از جامى كه آميزش آن است كافور

عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً

چشمه‌اى كه نوشند از آن بندگان خدا بشكافندش شكافتنى

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً

پايدار مانند بر نذر و ترسند روزى را كه بدى آن است پرزنان

وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَليٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً

و خورانند خوراك را با دوست داشتنش به بينوايى و يتيمى و برده‌اى

إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً

جز اين نيست كه مى‌خورانيم شما را براى روى خدا نخواهيم از شما پاداشى و نه سپاسى

إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً

همانا ترسيم از پروردگار خويش روزى را دژم‌خوى آشفته‌روى

فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذٰلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً

پس نگهداشتشان خدا از بدى آن روز و بديشان ارزانى داشت خرمى و شادمانى

وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً

و پاداششان داد بدانچه شكيبا شدند بهشتى و حريرى

مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَي الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً

تكيه‌كنانند در آن بر بالينها نبينند در آن آفتابى و نه سرمايى

وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلاً

و نزديك است بديشان سايه‌هايش و رام گرديدند ميوه‌هايش رام‌شدنى

وَ يُطافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَكْوابٍ كانَتْ قَوارِيرَا

و گردش داده شود بر ايشان جامهايى از سيم و پياله‌ها (صراحيهايى) كه باشند آبگينه‌هايى

قَوارِيرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْدِيراً

آبگينه هايى از سيم كه پرداختندش پرداختنى

وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلاً

و نوشانيده شوند در آن جامى كه باشد آميزش آن زنجبيل

عَيْناً فِيها تُسَمَّيٰ سَلْسَبِيلاً

چشمه‌اى در آن كه ناميده شود سلسبيل

وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً

و گردش كنند بر ايشان پسرانى جاودانى گاهى كه بنگريشان پنداريشان مرواريدهاى پوشيده

وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً

و گاهى كه بنگرى آنجا بينى نعمتهايى و پادشاهى بزرگ

عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً

بر ايشان (فراز ايشان) است جامه‌هاى سندس سبزى و استبرقى و زيب داده شدند با دست‌بندهايى از سيم و نوشانيدشان پروردگارشان نوشابه پاك‌كننده

إِنَّ هٰذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً

همانا اين است شما را پاداشى و بوده است كوشش شما سپاسگزارده

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً

همانا ما فرستاديم بر تو قرآن را فرستادنى

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً

پس شكيبا شو براى حكم پروردگار خويش و فرمانبردارى نكن از ايشان گنهكارى را يا ناسپاسى

وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

و ببر نام پروردگارت را بامدادان و شب‌هنگام

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً

و از شب پس سجده كن برايش و تسبيحش گوى شبى دراز

إِنَّ هٰؤُلاءِ يُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَراءَهُمْ يَوْماً ثَقِيلاً

همانا اينان دوست دارند شتابان را و بگذارند پشت سر خويش روزى سنگين را

نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا أَسْرَهُمْ وَ إِذا شِئْنا بَدَّلْنا أَمْثالَهُمْ تَبْدِيلاً

ما آفريديمشان و استوار ساختيم آفرينش ايشان را و هر گاه خواهيم تبديل كنيم بمانندگان ايشان تبديلى

إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً

همانا اين است يادآوريى تا هر كه خواهد برگيرد بسوى پروردگار خويش راهى را

وَ ما تَشاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً

و نخواهيد جز آنكه خواهد خدا همانا بوده است خدا دانشمند حكيم

يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً

درآرد هر كه را خواهد به رحمت خويش و ستمگران را آماده ساخت براى ايشان عذابى دردناك

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به فرستادگان پياپى (انبوه چون يال اسب)

فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً

پس تندوزندگانى از بادها وزيدنى تند

وَ النَّاشِراتِ نَشْراً

و بگسترانندگان گسترانيدنى

فَالْفارِقاتِ فَرْقاً

پس به جدا كنندگان جدا كردنى

فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً

پس با فكنندگان ذكر

عُذْراً أَوْ نُذْراً

بهانه‌اى يا بيمى را

إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ

كه آنچه وعده داده شويد فرودآينده است

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ

پس گاهى كه ستارگان نابود شوند

وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ

و گاهى كه آسمان شكافته شود

وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ

و گاهى كه كوه‌ها پراكنده شوند

وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ

و گاهى كه فرستادگان وقت داده شوند

لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ

براى چه روزى پس انداخته شده است

لِيَوْمِ الْفَصْلِ

براى روز جدا شدن

وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الْفَصْلِ

و ندانستد چيست روز جدا شدن

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز براى تكذيب‌كنندگان

أَ لَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ

آيا نابود نساختيم پيشينيان را

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ