سوره الملک
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ تَبارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ پربركت و زوالناپذير است كسى كه حكومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چيز تواناست.
الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
2آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مىكنيد، و او شكستناپذير و بخشنده است.
الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَريٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمٰنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَريٰ مِنْ فُطُورٍ
3همان كسى كه هفت آسمان را بر فراز يكديگر آفريد؛ در آفرينش خداوند رحمان هيچ تضاد و عيبى نمىبينى! بار ديگر نگاه كن، آيا هيچ شكاف و خللى مشاهده مىكنى؟!
ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ
4بار ديگر (به عالم هستى) نگاه كن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده) به سوى تو باز مىگردد در حالى كه خسته و ناتوان است!
وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطِينِ وَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذابَ السَّعِيرِ
5ما آسمان پايين (نزديك) را با چراغهاى فروزانى زينت بخشيديم، و آنها [شهابها] را تيرهايى براى شياطين قرار داديم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختيم!
وَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ
6و براى كسانى كه به پروردگارشان كافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامى است!
إِذا أُلْقُوا فِيها سَمِعُوا لَها شَهِيقاً وَ هِيَ تَفُورُ
7هنگامى كه در آن افكنده شوند صداى وحشتناكى از آن مىشنوند، و اين در حالى است كه پيوسته مىجوشد!
تَكادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّما أُلْقِيَ فِيها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ
8نزديك است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود؛ هر زمان كه گروهى در آن افكنده مىشوند، نگهبانان دوزخ از آنها مىپرسند: «مگر بيمدهنده الهى به سراغ شما نيامد؟!»
قالُوا بَليٰ قَدْ جاءَنا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ كَبِيرٍ
9مىگويند: «آرى، بيمدهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تكذيب كرديم و گفتيم: خداوند هرگز چيزى نازل نكرده، و شما در گمراهى بزرگى هستيد!»
وَ قالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما كُنَّا فِي أَصْحابِ السَّعِيرِ
10و مىگويند: «اگر ما گوش شنوا داشتيم يا تعقل مىكرديم، در ميان دوزخيان نبوديم!»
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ
11اينجاست كه به گناه خود اعتراف مىكنند؛ دور باشند دوزخيان از رحمت خدا!
إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ
12(اما) كسانى كه از پروردگارشان در نهان مىترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند!
وَ أَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ
13گفتار خود را پنهان كنيد يا آشكار (تفاوتى نمىكند)، او به آنچه در سينههاست آگاه است!
أَلا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
14آيا آن كسى كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست؟! در حالى كه او (از اسرار دقيق) با خبر و آگاه است!
هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِي مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ
15او كسى است كه زمين را براى شما رام كرد، بر شانههاى آن راه برويد و از روزيهاى خداوند بخوريد؛ و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست!
أَ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذا هِيَ تَمُورُ
16آيا خود را از عذاب كسى كه حاكم بر آسمان است در امان مىدانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟!
أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ
17يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مىدانيد كه تندبادى پر از سنگريزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهيد دانست تهديدهاى من چگونه است!
وَ لَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ
18كسانى كه پيش از آنان بودند (آيات الهى را) تكذيب كردند، اما (ببين) مجازات من چگونه بود!
أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صافَّاتٍ وَ يَقْبِضْنَ ما يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمٰنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ
19آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مىكنند، نگاه نكردند؟! جز خداوند رحمان كسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمىدارد، چرا كه او به هر چيز بيناست!
أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمٰنِ إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
20آيا اين كسى كه لشكر شماست مىتواند شما را در برابر خداوند يارى دهد؟ ولى كافران تنها گرفتار فريبند!
أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ
21يا آن كسى كه شما را روزى مىدهد، اگر روزيش را بازدارد (چه كسى مىتواند نياز شما را تأمين كند)؟! ولى آنها در سركشى و فرار از حقيقت لجاجت مىورزند!
أَ فَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَليٰ وَجْهِهِ أَهْديٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَليٰ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ
22آيا كسى كه به رو افتاده حركت مىكند به هدايت نزديكتر است يا كسى كه راستقامت در صراط مستقيم گام برمىدارد؟!
قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ
23بگو: «او كسى است كه شما را آفريد و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد؛ اما كمتر سپاسگزارى مىكنيد!»
قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
24بگو: «او كسى است كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مىشويد!»
وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
25آنها مىگويند: «اگر راست مىگوييد اين وعده قيامت چه زمانى است؟!»
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
26بگو: «علم آن تنها نزد خداست؛ و من فقط بيمدهنده آشكارى هستم!»
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ
27هنگامى كه آن (وعده الهى) را از نزديك مىبينند، صورت كافران زشت و سياه مىگردد، و به آنها گفته مىشود: «اين همان چيزى است كه تقاضاى آن را داشتيد»!
قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَ مَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنا فَمَنْ يُجِيرُ الْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ
28بگو: «به من خبر دهيد اگر خداوند مرا و تمام كسانى را كه با من هستند هلاك كند، يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسى كافران را از عذاب دردناك پناه مىدهد؟!»
قُلْ هُوَ الرَّحْمٰنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ
29بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده و بر او توكل كردهايم؛ و بزودى مىدانيد چه كسى در گمراهى آشكار است!»
قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ
30بگو: «به من خبر دهيد اگر آبهاى (سرزمين) شما در زمين فرو رود، چه كسى مىتواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!»
سوره القلم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ ن، سوگند به قلم و آنچه مينويسند،
ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ
2كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى،
وَ إِنَّ لَكَ لَأَجْراً غَيْرَ مَمْنُونٍ
3و براى تو پاداشى عظيم و هميشگى است!
وَ إِنَّكَ لَعَليٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ
4و تو اخلاق عظيم و برجستهاى دارى!
فَسَتُبْصِرُ وَ يُبْصِرُونَ
5و بزودى تو مىبينى و آنان نيز مىبينند،
بِأَيِّكُمُ الْمَفْتُونُ
6كه كدام يك از شما مجنونند!
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
7پروردگارت بهتر از هر كس مىداند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدايتيافتگان را نيز بهتر مىشناسد!
فَلا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ
8حال كه چنين است از تكذيبكنندگان اطاعت مكن!
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ
9آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توأم با انحراف از مسير حق)!
وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلاَّفٍ مَهِينٍ
10و از كسى كه بسيار سوگند ياد مىكند و پست است اطاعت مكن،
هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ
11كسى كه بسيار عيبجوست و به سخن چينى آمد و شد مىكند،
مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
12و بسيار مانع كار خير، و متجاوز و گناهكار است؛
عُتُلٍّ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِيمٍ
13علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است!
أَنْ كانَ ذا مالٍ وَ بَنِينَ
14مبادا بخاطر اينكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پيروى كنى)!
إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ
15هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مىشود مىگويد: «اينها افسانههاى خرافى پيشينيان است!»
سَنَسِمُهُ عَلَي الْخُرْطُومِ
16(ولى) ما بزودى بر بينى او علامت و داغ ننگ مىنهيم!
إِنَّا بَلَوْناهُمْ كَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ
17ما آنها را آزموديم، همان گونه كه «صاحبان باغ» را آزمايش كرديم، هنگامى كه سوگند ياد كردند كه ميوههاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند.
وَ لا يَسْتَثْنُونَ
18و هيچ از آن استثنا نكنند؛
فَطافَ عَلَيْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ
19اما عذابى فراگير (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند،
فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ
20و آن باغ سرسبز همچون شب سياه و ظلمانى شد!
فَتَنادَوْا مُصْبِحِينَ
21صبحگاهان يكديگر را صدا زدند،
أَنِ اغْدُوا عَليٰ حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صارِمِينَ
22كه بسوى كشتزار و باغ خود حركت كنيد اگر قصد چيدن ميوهها را داريد!
فَانْطَلَقُوا وَ هُمْ يَتَخافَتُونَ
23آنها حركت كردند در حالى كه آهسته با هم مىگفتند:»
أَنْ لا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ
24«مواظب باشيد امروز حتى يك فقير وارد بر شما نشود!»
وَ غَدَوْا عَليٰ حَرْدٍ قادِرِينَ
25(آرى) آنها صبحگاهان تصميم داشتند كه با قدرت از مستمندان جلوگيرى كنند.
فَلَمَّا رَأَوْها قالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ
26هنگامى كه (وارد باغ شدند و) آن را ديدند گفتند: «حقا» ما گمراهيم!
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
27(آرى، همه چيز از دست ما رفته) بلكه ما محروميم!»
قالَ أَوْسَطُهُمْ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ
28يكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: «آيا به شما نگفتم چرا تسبيح خدا نمىگوييد؟!
قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ
29گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بوديم!»
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ
30سپس رو به يكديگر كرده به ملامت هم پرداختند،
قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ
31(و فريادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما كه طغيانگر بوديم!
عَسيٰ رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها إِنَّا إِليٰ رَبِّنا راغِبُونَ
32اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او علاقهمنديم!»
كَذٰلِكَ الْعَذابُ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ
33اين گونه است عذاب (خداوند در دنيا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مىدانستند!
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ
34مسلما براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است!
أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ
35آيا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مىدهيم؟!
ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
36شما را چه مىشود؟! چگونه داورى مىكنيد؟!
أَمْ لَكُمْ كِتابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ
37آيا كتابى داريد كه از آن درس مىخوانيد ...
إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَما تَخَيَّرُونَ
38كه آنچه را شما انتخاب مىكنيد از آن شماست؟!
أَمْ لَكُمْ أَيْمانٌ عَلَيْنا بالِغَةٌ إِليٰ يَوْمِ الْقِيامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَما تَحْكُمُونَ
39يا اينكه عهد و پيمان مؤكد و مستمرى تا روز قيامت بر ما داريد كه هر چه را حكم كنيد براى شما باشد؟!
سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِيمٌ
40از آنها بپرس كدام يك از آنان چنين چيزى را تضمين مىكند؟!
أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكائِهِمْ إِنْ كانُوا صادِقِينَ
41يا اينكه معبودانى دارند كه آنها را شريك خدا قرار دادهاند (و براى آنان شفاعت مىكنند)؟! اگر راست مىگويند معبودان خود را بياورند!
يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ وَ يُدْعَوْنَ إِلَي السُّجُودِ فَلا يَسْتَطِيعُونَ
42(به خاطر بياوريد) روزى را كه ساق پاها (از وحشت) برهنه مىگردد و دعوت به سجود مىشوند، اما نمىتوانند (سجود كنند).
خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَ قَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَي السُّجُودِ وَ هُمْ سالِمُونَ
43اين در حالى است كه چشمهايشان (از شدت شرمسارى) به زير افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته؛ آنها پيش از اين دعوت به سجود مىشدند در حالى كه سالم بودند (ولى امروز ديگر توانايى آن را ندارند)!
فَذَرْنِي وَ مَنْ يُكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ
44اكنون مرا با آنها كه اين سخن را تكذيب مىكنند واگذار! ما آنان را از آنجا كه نمىدانند به تدريج به سوى عذاب پيش مىبريم.
وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ
45و به آنها مهلت (بازگشت) مىدهم؛ چرا كه نقشههاى من محكم و دقيق است!
أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ
46يا اينكه تو از آنها مزدى مىطلبى كه پرداختش براى آنها سنگين است؟!
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ
47يا اسرار غيب نزد آنهاست و آن را مىنويسند (و به يكديگر مىدهند)؟!
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تَكُنْ كَصاحِبِ الْحُوتِ إِذْ ناديٰ وَ هُوَ مَكْظُومٌ
48اكنون كه چنين است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى [يونس] مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهايت اندوه خدا را خواند.
لَوْلا أَنْ تَدارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَراءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ
49و اگر رحمت خدا به ياريش نيامده بود، (از شكم ماهى) بيرون افكنده مىشد در حالى كه نكوهيده بود!
فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ
50ولى پروردگارش او را برگزيد و از صالحان قرار داد!
وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ
51نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مىشنوند با چشمزخم خود تو را از بين ببرند، و مىگويند: «او ديوانه است!»
وَ ما هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ
52در حالى كه اين (قرآن) جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست!
سوره الحاقة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَاقَّةُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ (روز رستاخيز) روزى است كه مسلما واقع مىشود!
مَا الْحَاقَّةُ
2چه روز واقع شدنى!
وَ ما أَدْراكَ مَا الْحَاقَّةُ
3و تو چه مىدانى آن روز واقع شدنى چيست؟!
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ
4قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند (و نتيجه شومش را ديدند)!
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ
5اما قوم «ثمود» با عذابى سركش هلاك شدند!
وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ
6و اما قوم «عاد» با تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند،
سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَي الْقَوْمَ فِيها صَرْعيٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ
7(خداوند) اين تندباد بنيانكن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مىديدى كه آن قوم همچون تنههاى پوسيده و تو خالى درختان نخل در ميان اين تند باد روى زمين افتاده و هلاك شدهاند!
فَهَلْ تَريٰ لَهُمْ مِنْ باقِيَةٍ
8آيا كسى از آنها را باقى مىبينى؟!
وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكاتُ بِالْخاطِئَةِ
9و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و همچنين اهل شهرهاى زير و رو شده [قوم لوط] مرتكب گناهان بزرگ شدند،
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِيَةً
10و با فرستاده پروردگارشان مخالفت كردند؛ و خداوند (نيز) آنها را به عذاب شديدى گرفتار ساخت!
إِنَّا لَمَّا طَغَي الْماءُ حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ
11و هنگامى كه آب طغيان كرد، ما شما را سوار بر كشتى كرديم،
لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ
12تا آن را وسيله تذكرى براى شما قرار دهيم و گوشهاى شنوا آن را دريابد و بفهمد.
فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ
13به محض اينكه يك بار در «صور» دميده شود،
وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً واحِدَةً
14و زمين و كوهها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند،
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ
15در آن روز «واقعه عظيم» روى مىدهد،
وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ
16و آسمان از هم مىشكافد و سست مىگردد و فرومىريزد!
وَ الْمَلَكُ عَليٰ أَرْجائِها وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ
17فرشتگان در اطراف آسمان قرار مىگيرند (و براى انجام مأموريتها آماده مىشوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مىكنند!
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفيٰ مِنْكُمْ خافِيَةٌ
18در آن روز همگى به پيشگاه خدا عرضه مىشويد و چيزى از كارهاى شما پنهان نمىماند!
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَهْ
19پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فرياد مىزند كه: « (اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد!
إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسابِيَهْ
20من يقين داشتم كه (قيامتى در كار است و) به حساب اعمالم مىرسم!»
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ
21او در يك زندگى (كاملا) رضايتبخش قرار خواهد داشت،
فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ
22در بهشتى عالى،
قُطُوفُها دانِيَةٌ
23كه ميوه هايش در دسترس است!
كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ
24(و به آنان گفته مىشود:) بخوريد و بياشاميد گوارا در برابر اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد!
وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ
25اما كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مىگويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمىدادند.
وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ
26و نمىدانستم حساب من چيست!
يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَةَ
27اى كاش مرگم فرا مىرسيد!
ما أَغْنيٰ عَنِّي مالِيَهْ
28مال و ثروتم هرگز مرا بىنياز نكرد،
هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ
29قدرت من نيز از دست رفت!»
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ
30او را بگيريد و دربند و زنجيرش كنيد!
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ
31سپس او را در دوزخ بيفكنيد!
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ
32بعد او را به زنجيرى كه هفتاد ذراع است ببنديد؛
إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ
33چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمىآورد،
وَ لا يَحُضُّ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ
34و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمىنمود؛
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هاهُنا حَمِيمٌ
35از اين رو امروز هم در اينجا يار مهربانى ندارد،
وَ لا طَعامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ
36و نه طعامى، جز از چرك و خون!
لا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخاطِئُونَ
37غذايى كه جز خطاكاران آن را نمىخورند!
فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ
38سوگند به آنچه مىبينيد،
وَ ما لا تُبْصِرُونَ
39و آنچه نمىبينيد،
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
40كه اين قرآن گفتار رسول بزرگوارى است،
وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلِيلاً ما تُؤْمِنُونَ
41و گفته شاعرى نيست، اما كمتر ايمان مىآوريد!
وَ لا بِقَوْلِ كاهِنٍ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ
42ه گفته كاهنى، هر چند كمتر متذكر مىشويد!
تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ
43كلامى است كه از سوى پروردگار عالميان نازل شده است!
وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ
44اگر او سخنى دروغ بر ما مىبست،
لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ
45ما او را با قدرت مىگرفتيم،
ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ
46سپس رگ قلبش را قطع مىكرديم،
فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ
47و هيچ كس از شما نمىتوانست از (مجازات) او مانع شود!
وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ
48و آن مسلما تذكرى براى پرهيزگاران است!
وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ
49و ما مىدانيم كه بعضى از شما (آن را) تكذيب مىكنيد!
وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَي الْكافِرِينَ
50و آن مايه حسرت كافران است!
وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ
51و آن يقين خالص است!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
52حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى!
سوره المعارج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ تقاضاكنندهاى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد!
لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ
2اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچ كس نمىتواند آن را دفع كند،
مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعارِجِ
3از سوى خداوند ذى المعارج [خداوندى كه فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مىكنند]!
تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ
4فرشتگان و روح [فرشته مقرب خداوند] بسوى او عروج مىكنند در آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است!
فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِيلاً
5پس صبر جميل پيشه كن،
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً
6زيرا آنها آن روز را دور مىبينند،
وَ نَراهُ قَرِيباً
7و ما آن را نزديك مىبينيم!
يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ
8همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مىشود،
وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ
9و كوهها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود،
وَ لا يَسْئَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً
10و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمىگيرد!
يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ
11آنها را نشانشان مىدهند (ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است)، چنان است كه گنهكار دوست مىدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند،
وَ صاحِبَتِهِ وَ أَخِيهِ
12و همسر و برادرش را،
وَ فَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ
13و قبيلهاش را كه هميشه از او حمايت مىكرد،
وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ يُنْجِيهِ
14و همه مردم روى زمين را تا مايه نجاتش گردند؛
كَلاَّ إِنَّها لَظيٰ
15اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت، آرى) شعلههاى سوزان آتش است،
نَزَّاعَةً لِلشَّويٰ
16دست و پا و پوست سر را مىكند و مىبرد!
تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّيٰ
17و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مىزند،
وَ جَمَعَ فَأَوْعيٰ
18و (همچنين آنها كه) اموال را جمع و ذخيره كردند!
إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً
19به يقين انسان حريص و كمطاقت آفريده شده است،
إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً
20هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مىكند،
وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً
21و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مىشود (و بخل مىورزد)،
إِلَّا الْمُصَلِّينَ
22مگر نمازگزاران،
الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ
23آنها كه نمازها را پيوسته بجا مىآورند،
وَ الَّذِينَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ
24و آنها كه در اموالشان حق معلومى است ...
لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ
25براى تقاضاكننده و محروم،
وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
26و آنها كه به روز جزا ايمان دارند،
وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ
27و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند،
إِنَّ عَذابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ
28چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست،
وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ
29و آنها كه دامان خويش را (از بىعفتى) حفظ مىكنند،
إِلَّا عَليٰ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
30جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند آميزش ندارند)، چرا كه در بهرهگيرى از اينها مورد سرزنش نخواهند بود!
فَمَنِ ابْتَغيٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ
31و هر كس جز اينها را طلب كند، متجاوز است!
وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ
32و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مىكنند،
وَ الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائِمُونَ
33و آنها كه با اداى شهادتشان قيام مىنمايند،
وَ الَّذِينَ هُمْ عَليٰ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ
34و آنها كه بر نماز مواظبت دارند،
أُولئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ
35آنان در باغهاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مىشوند.
فَما لِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ
36اين كافران را چه مىشود كه با سرعت نزد تو مىآيند ...
عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ عِزِينَ
37از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)!
أَ يَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ
38آيا هر يك از آنها (با اين اعمال زشتش) طمع دارد كه او را در بهشت پر نعمت الهى وارد كنند؟!
كَلاَّ إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ
39هرگز چنين نيست؛ ما آنها را از آنچه خودشان مىدانند آفريدهايم!
فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ إِنَّا لَقادِرُونَ
40سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم ...
عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ خَيْراً مِنْهُمْ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
41كه جاى آنان را به كسانى بدهيم كه از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد!
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
42آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند!
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِليٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ
43همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مىشوند، گويى به سوى بتها مىدوند ...
خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ
44در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پردهاى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مىشد!
سوره نوح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم و گفتيم: «قوم خود را انذار كن پيش از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آيد!»
قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ
2گفت: «اى قوم! من براى شما بيمدهنده آشكارى هستم،
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ
3كه خدا را پرستش كنيد و از مخالفت او بپرهيزيد و مرا اطاعت نماييد!
يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
4اگر چنين كنيد، خدا گناهانتان را مىآمرزد و تا زمان معينى شما را عمر مىدهد؛ زيرا هنگامى كه اجل الهى فرا رسد، تأخيرى نخواهد داشت اگر مىدانستيد!»
قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهاراً
5(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت كردم،
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً
6اما دعوت من چيزى جز فرار از حق بر آنان نيفزود!
وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً
7و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه (ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدت استكبار كردند!
ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً
8سپس من آنها را با صداى بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت كردم،
ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً
9سپس آشكارا و نهان (حقيقت توحيد و ايمان را) براى آنان بيان داشتم!
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً
10به آنها گفتم: «از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است ...
يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً
11تا بارانهاى پربركت آسمان را پى در پى بر شما فرستد،
وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً
12و شما را با اموال و فرزندان فراوان كمك كند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختيارتان قرار دهد!
ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً
13چرا شما براى خدا عظمت قائل نيستيد؟!
وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً
14در حالى كه شما را در مراحل مختلف آفريد (تا از نطفه به انسان كامل رسيديد)!
أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً
15آيا نمىدانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكى بالاى ديگرى آفريده است،
وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً
16و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرار داده است؟!
وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً
17و خداوند شما را همچون گياهى از زمين رويانيد،
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيها وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً
18سپس شما را به همان زمين بازمىگرداند، و بار ديگر شما را خارج مىسازد!
وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً
19و خداوند زمين را براى شما فرش گستردهاى قرار داد ...
لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً
20تا از راههاى وسيع و درههاى آن بگذريد (و به هر جا مىخواهيد برويد)!»
قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً
21نوح (بعد از نوميدى از هدايت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من كردند و از كسانى پيروى نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزى جز زيانكارى بر آنها نيفزوده است!
وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً
22و (اين رهبران گمراه) مكر عظيمى به كار بردند ...
وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً
23و گفتند: دست از خدايان و بتهاى خود برنداريد (به خصوص) بتهاى «ود»، «سواع»، «يغوث»، «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد!
وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالاً
24و آنها گروه بسيارى را گمراه كردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت ميفزا!»
مِمَّا خَطِيئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصاراً
25(آرى، سرانجام) همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياورانى براى خود نيافتند!
وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَي الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً
26نوح گفت: «پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار!
إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً
27چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مىكنند و جز نسلى فاجر و كافر به وجود نمىآورند!
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً
28پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام كسانى را كه با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را بيامرز؛ و ظالمان را جز هلاكت ميفزا!»
سوره الجن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ بگو: به من وحى شده است كه جمعى از جن به سخنانم گوش فرا دادهاند، سپس گفتهاند: «ما قرآن عجيبى شنيدهايم ...
يَهْدِي إِلَي الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنا أَحَداً
2كه به راه راست هدايت مىكند، پس ما به آن ايمان آوردهايم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرار نمىدهيم!
وَ أَنَّهُ تَعاليٰ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً
3و اينكه بلند است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نكرده است!
وَ أَنَّهُ كانَ يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَي اللَّهِ شَطَطاً
4و اينكه سفيه ما (ابليس) درباره خداوند سخنان ناروا مىگفت!
وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلَي اللَّهِ كَذِباً
5و اينكه ما گمان مىكرديم كه انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمىبندند!
وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزادُوهُمْ رَهَقاً
6و اينكه مردانى از بشر به مردانى از جن پناه مىبردند، و آنها سبب افزايش گمراهى و طغيانشان مىشدند!
وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا كَما ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً
7و اينكه آنها گمان كردند- همانگونه كه شما گمان مىكرديد- كه خداوند هرگز كسى را (به نبوت) مبعوث نمىكند!
وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً
8و اينكه ما آسمان را جستجو كرديم و همه را پر از محافظان قوى و تيرهاى شهاب يافتيم!
وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً
9و اينكه ما پيش از اين به استراق سمع در آسمانها مىنشستيم؛ اما اكنون هر كس بخواهد استراق سمع كند، شهابى را در كمين خود مىيابد!
وَ أَنَّا لا نَدْرِي أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً
10و اينكه (با اين اوضاع) ما نمىدانيم آيا اراده شرى درباره اهل زمين شده يا پروردگارشان خواسته است آنان را هدايت كند؟!
وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذٰلِكَ كُنَّا طَرائِقَ قِدَداً
11و اينكه در ميان ما، افرادى صالح و افرادى غير صالحند؛ و ما گروههاى متفاوتى هستيم!
وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَ لَنْ نُعْجِزَهُ هَرَباً
12و اينكه ما يقين داريم هرگز نمىتوانيم بر اراده خداوند در زمين غالب شويم و نمىتوانيم از (پنجه قدرت) او بگريزيم!
وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُديٰ آمَنَّا بِهِ فَمَنْ يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلا يَخافُ بَخْساً وَ لا رَهَقاً
13و اينكه ما هنگامى كه هدايت قرآن را شنيديم به آن ايمان آورديم؛ و هر كس به پروردگارش ايمان بياورد، نه از نقصان مىترسد و نه از ظلم!
وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً
14و اينكه گروهى از ما مسلمان و گروهى ظالمند؛ هر كس اسلام را اختيار كند راه راست را برگزيده است،
وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً
15و اما ظالمان آتشگيره و هيزم دوزخند!
وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَي الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً
16و اينكه اگر آنها [جن و انس] در راه (ايمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سيرابشان مىكنيم!
لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذاباً صَعَداً
17هدف اين است كه ما آنها را با اين نعمت فراوان بيازماييم؛ و هر كس از ياد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شديد و فزايندهاى گرفتار مىسازد!
وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً
18و اينكه مساجد از آن خداست، پس هيچ كس را با خدا نخوانيد!
وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً
19و اينكه هنگامى كه بنده خدا [محمد (ص)] به عبادت برمىخاست و او را مىخواند، گروهى پيرامون او بشدت ازدحام مىكردند!»
قُلْ إِنَّما أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً
20بگو: «من تنها پروردگارم را مىخوانم و هيچ كس را شريك او قرار نمىدهم!»
قُلْ إِنِّي لا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَداً
21بگو: «من مالك زيان و هدايتى براى شما نيستم!»
قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً
22بگو: « (اگر من نيز بر خلاف فرمانش رفتار كنم) هيچ كس مرا در برابر او حمايت نمىكند و پناهگاهى جز او نمىيابم؛
إِلَّا بَلاغاً مِنَ اللَّهِ وَ رِسالاتِهِ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها أَبَداً
23تنها وظيفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست؛ و هر كس نافرمانى خدا و رسولش كند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مىمانند!
حَتَّي إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ ناصِراً وَ أَقَلُّ عَدَداً
24(اين كار شكنى كفار هم چنان ادامه مىيابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند؛ آن گاه مىدانند چه كسى ياورش ضعيفتر و جمعيتش كمتر است!
قُلْ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ ما تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَداً
25بگو: «من نمىدانم آنچه به شما وعده داده شده نزديك است يا پروردگارم زمانى براى آن قرار مىدهد؟!
عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَليٰ غَيْبِهِ أَحَداً
26داناى غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمىسازد،
إِلَّا مَنِ ارْتَضيٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً
27مگر رسولانى كه آنان را برگزيده و مراقبينى از پيش رو و پشت سر براى آنها قرار مىدهد ...
لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصيٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً
28تا بداند پيامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ كردهاند؛ و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چيز را احصار كرده است!»
سوره المزمل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ اى جامه به خود پيچيده!
قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلاً
2شب را، جز كمى، بپاخيز!
نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلاً
3نيمى از شب را، يا كمى از آن كم كن،
أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلاً
4يا بر نصف آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تأمل بخوان؛
إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلاً ثَقِيلاً
5چرا كه ما بزودى سخنى سنگين به تو القا خواهيم كرد!
إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلاً
6مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامتتر است!
إِنَّ لَكَ فِي النَّهارِ سَبْحاً طَوِيلاً
7و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت!
وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلاً
8و نام پروردگارت را ياد كن و تنها به او دل ببند!
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلاً
9همان پروردگار شرق و غرب كه معبودى جز او نيست، او را نگاهبان و وكيل خود انتخاب كن،
وَ اصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلاً
10و در برابر آنچه (دشمنان) مىگويند شكيبا باش و بطرزى شايسته از آنان دورى گزين!
وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِيلاً
11و مرا با تكذيبكنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را كمى مهلت ده،
إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالاً وَ جَحِيماً
12كه نزد ما غل و زنجيرها و (آتش) دوزخ است،
وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً
13و غذايى گلوگير، و عذابى دردناك،
يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلاً
14در آن روز كه زمين و كوهها سخت به لرزه درمىآيد، و كوهها (چنان درهم كوبيده مىشود كه) به شكل تودههايى از شن نرم درمىآيد!
إِنَّا أَرْسَلْنا إِلَيْكُمْ رَسُولاً شاهِداً عَلَيْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِليٰ فِرْعَوْنَ رَسُولاً
15ما پيامبرى به سوى شما فرستاديم كه گواه بر شماست، همان گونه كه به سوى فرعون رسولى فرستاديم!
فَعَصيٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِيلاً
16(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات كرديم!
فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً
17شما (نيز) اگر كافر شويد، چگونه خود را (از عذاب الهى) بر كنار مىداريد؟! در آن روز كه كودكان را پير مىكند،
السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً
18و آسمان از هم شكافته مىشود، و وعده او شدنى و حتمى است.
إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً
19اين هشدار و تذكرى است، پس هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزيند!
إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنيٰ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَءُوا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضيٰ وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
20پروردگارت مىداند كه تو و گروهى از آنها كه با تو هستند نزديك دو سوم از شب يا نصف يا ثلث آن را به پا مىخيزند؛ خداوند شب و روز را اندازهگيرى مىكند؛ او مىداند كه شما نمىتوانيد مقدار آن را (به دقت) اندازهگيرى كنيد (براى عبادت كردن)، پس شما را بخشيد؛ اكنون آنچه براى شما ميسر است قرآن بخوانيد او مىداند بزودى گروهى از شما بيمار مىشوند، و گروهى ديگر براى به دست آوردن فضل الهى (و كسب روزى) به سفر مىروند، و گروهى ديگر در راه خدا جهاد مىكنند (و از تلاوت قرآن بازمىمانند)، پس به اندازهاى كه براى شما ممكن است از آن تلاوت كنيد و نماز را بر پا داريد و زكات بپردازيد و به خدا «قرض الحسنه» دهيد [در راه او انفاق نماييد] و (بدانيد) آنچه را از كارهاى نيك براى خود از پيش مىفرستيد نزد خدا به بهترين وجه و بزرگترين پاداش خواهيد يافت؛ و از خدا آمرزش بطلبيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است!
سوره المدثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ اى جامه خواب به خود پيچيده (و در بستر آرميده)!
قُمْ فَأَنْذِرْ
2برخيز و انذار كن (و عالميان را بيم ده)،
وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ
3و پروردگارت را بزرگ بشمار،
وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ
4و لباست را پاك كن،
وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ
5و از پليدى دورى كن،
وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ
6و منت مگذار و فزونى مطلب،
وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ
7و بخاطر پروردگارت شكيبايى كن!
فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ
8هنگامى كه در «صور» دميده شود،
فَذٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ
9آن روز، روز سختى است،
عَلَي الْكافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ
10و براى كافران آسان نيست!
ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً
11مرا با كسى كه او را خود به تنهايى آفريدهام واگذار!
وَ جَعَلْتُ لَهُ مالاً مَمْدُوداً
12همان كسى كه براى او مال گستردهاى قرار دادم،
وَ بَنِينَ شُهُوداً
13و فرزندانى كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،
وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً
14و وسايل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم!
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ
15باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم!
كَلاَّ إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً
16هرگز چنين نخواهد شد؛ چرا كه او نسبت به آيات ما دشمنى مىورزد!
سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً
17و بزودى او را مجبور مىكنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زير مىافكنم)!
إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ
18او (براى مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت!
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ
19مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد!
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ
20باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شيطانى خود را) آماده نمود!
ثُمَّ نَظَرَ
21سپس نگاهى افكند،
ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ
22بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد؛
ثُمَّ أَدْبَرَ وَ اسْتَكْبَرَ
23سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد،
فَقالَ إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ
24و سرانجام گفت: «اين (قرآن) چيزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پيشينيان نيست!
إِنْ هٰذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ
25اين فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ
26(اما) بزودى او را وارد سقر [دوزخ] مىكنم!
وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ
27و تو نمىدانى «سقر» چيست!
لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ
28(آتشى است كه) نه چيزى را باقى مىگذارد و نه چيزى را رها مىسازد!
لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ
29پوست تن را بكلى دگرگون مىكند!
عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ
30نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شدهاند!
وَ ما جَعَلْنا أَصْحابَ النَّارِ إِلَّا مَلائِكَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ يَزْدادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيماناً وَ لا يَرْتابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْكافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهٰذا مَثَلاً كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ وَ ما يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ ما هِيَ إِلَّا ذِكْريٰ لِلْبَشَرِ
31مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار داديم، و تعداد آنها را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تا اهل كتاب [يهود و نصارى] يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقانيت اين كتاب آسمانى) ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند: «خدا از اين توصيف چه منظورى دارد؟!» (آرى) اين گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مىسازد و هر كس را بخواهد هدايت مىكند! و لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمىداند، و اين جز هشدار و تذكرى براى انسانها نيست!
كَلاَّ وَ الْقَمَرِ
32اينچنين نيست كه آنها تصور مىكنند سوگند به ماه،
وَ اللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ
33و به شب، هنگامى كه (دامن برچيند و) پشت كند،
وَ الصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ
34و به صبح هنگامى كه چهره بگشايد،
إِنَّها لَإِحْدَي الْكُبَرِ
35كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است!
نَذِيراً لِلْبَشَرِ
36هشدار و انذارى است براى همه انسانها،
لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ
37براى كسانى از شما كه مىخواهند پيش افتند يا عقب بمانند [بسوى هدايت و نيكى پيش روند يا نروند]!
كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ
38(آرى) هر كس در گرو اعمال خويش است،
إِلَّا أَصْحابَ الْيَمِينِ
39مگر «اصحاب يمين» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوايشان به دست راستشان مىدهند)!
فِي جَنَّاتٍ يَتَساءَلُونَ
40آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مىكنند ...
عَنِ الْمُجْرِمِينَ
41از مجرمان:
ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ
42چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»
قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ
43مىگويند: «ما از نمازگزاران نبوديم،
وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ
44و اطعام مستمند نمىكرديم،
وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِينَ
45و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم،
وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ
46و همواره روز جزا را انكار مىكرديم،
حَتَّي أَتانَا الْيَقِينُ
47تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!»
فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعِينَ
48از اين رو شفاعت شفاعتكنندگان به حال آنها سودى نمىبخشد.
فَما لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ
49چرا آنها از تذكر روى گردانند؟!
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ
50گويى گورخرانى رميدهاند،
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ
51كه از (مقابل) شيرى فرار كردهاند!
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتيٰ صُحُفاً مُنَشَّرَةً
52بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانهاى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود!
كَلاَّ بَلْ لا يَخافُونَ الْآخِرَةَ
53چنين نيست كه آنان مىگويند، بلكه آنها از آخرت نمىترسند!
كَلاَّ إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ
54چنين نيست كه آنها مىگويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآورى است!
فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ
55هر كس بخواهد از آن پند مىگيرد؛
وَ ما يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْويٰ وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
56و هيچ كس پند نمىگيرد مگر اينكه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!
سوره القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به روز قيامت،
وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
2و سوگند به (نفس لوامه و) و جدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)!
أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ
3آيا انسان مىپندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟!
بَليٰ قادِرِينَ عَليٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ
4آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم!
بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ
5(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مىخواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند!
يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ
6(از اين رو) مىپرسد: «قيامت كى خواهد بود»!
فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ
7(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد،
وَ خَسَفَ الْقَمَرُ
8و ماه بىنور گردد،
وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ
9و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند،
يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
10آن روز انسان مىگويد: «راه فرار كجاست؟!»
كَلاَّ لا وَزَرَ
11هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد!
إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
12آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است؛
يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
13و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مىكنند!
بَلِ الْإِنْسانُ عَليٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
14بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است،
وَ لَوْ أَلْقيٰ مَعاذِيرَهُ
15هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد!
لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ
16زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [قرآن] حركت مده،
إِنَّ عَلَيْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ
17چرا كه جمع كردن و خواندن آن بر عهده ماست!
فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ
18پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن!
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا بَيانَهُ
19سپس بيان و (توضيح) آن (نيز) بر عهده ماست!
كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ
20چنين نيست كه شما مىپنداريد (و دلايل معاد را كافى نمىدانيد)؛ بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (و هوسرانى بىقيد و شرط را)!
وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ
21و آخرت را رها مىكنيد!
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ
22(آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است،
إِليٰ رَبِّها ناظِرَةٌ
23و به پروردگارش مىنگرد!
وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ
24و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است،
تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِها فاقِرَةٌ
25زيرا مىداند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مىشكند!
كَلاَّ إِذا بَلَغَتِ التَّراقِيَ
26چنين نيست (كه انسان مىپندارد! او ايمان نمىآورد) تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد،
وَ قِيلَ مَنْ راقٍ
27و گفته شود: «آيا كسى هست كه (اين بيمار را از مرگ) نجات دهد؟!»
وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِراقُ
28و به جدايى از دنيا يقين پيدا كند،
وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
29و ساق پاها (از سختى جاندادن) به هم بپيچد!
إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَساقُ
30(آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!
فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّيٰ
31(در آن روز گفته مىشود:) او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند،
وَ لٰكِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّيٰ
32بلكه تكذيب كرد و روىگردان شد،
ثُمَّ ذَهَبَ إِليٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّيٰ
33سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى كه متكبرانه قدم برمىداشت!
أَوْليٰ لَكَ فَأَوْليٰ
34(با اين اعمال) عذاب الهى براى تو شايستهتر است، شايستهتر!
ثُمَّ أَوْليٰ لَكَ فَأَوْليٰ
35سپس عذاب الهى براى تو شايستهتر است، شايستهتر!
أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَنْ يُتْرَكَ سُديً
36آيا انسان گمان مىكند بىهدف رها مىشود؟!
أَ لَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنيٰ
37آيا او نطفهاى از منى كه در رحم ريخته مىشود نبود؟!
ثُمَّ كانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّيٰ
38سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت،
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثيٰ
39و از او دو زوج مرد و زن آفريد!
أَ لَيْسَ ذٰلِكَ بِقادِرٍ عَليٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتيٰ
40آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟!
سوره الانسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتيٰ عَلَي الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟!
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْناهُ سَمِيعاً بَصِيراً
2ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم، و او را مىآزماييم؛ (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم!
إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً
3ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس!
إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعِيراً
4ما براى كافران، زنجيرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده كردهايم!
إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً
5به يقين ابرار (و نيكان) از جامى مىنوشند كه با عطر خوشى آميخته است،
عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً
6از چشمهاى كه بندگان خاص خدا از آن مىنوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مىسازند!
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً
7آنها به نذر خود وفا مىكنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مىترسند،
وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَليٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً
8و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مىدهند!
إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً
9(و مىگويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مىكنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم!
إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً
10ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است!
فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذٰلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً
11(بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مىدارد و آنها را مىپذيرد در حالى كه غرق شادى و سرورند!
وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً
12و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنها پاداش مىدهد!
مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَي الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً
13اين در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زيبا تكيه كردهاند، نه آفتاب را در آنجا مىبينند و نه سرما را!
وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلاً
14و در حالى است كه سايههاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چيدن ميوههايش بسيار آسان است!
وَ يُطافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَكْوابٍ كانَتْ قَوارِيرَا
15و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مىگردانند (پر از بهترين غذاها و نوشيدنىها)،
قَوارِيرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْدِيراً
16ظرفهاى بلورينى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كردهاند!
وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلاً
17و در آنجا از جامهايى سيراب مىشوند كه لبريز از شراب طهورى آميخته با زنجبيل است،
عَيْناً فِيها تُسَمَّيٰ سَلْسَبِيلاً
18از چشمهاى در بهشت كه نامش سلسبيل است!
وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً
19و بر گردشان (براى پذيرايى) نوجوانانى جاودانى مىگردند كه هر گاه آنها را ببينى گمان مىكنى مرواريد پراكندهاند!
وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً
20و هنگامى كه آنجا را ببينى نعمتها و ملك عظيمى را مىبينى!
عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً
21بر اندام آنها [بهشتيان] لباسهايى است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراستهاند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مىنوشاند!
إِنَّ هٰذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً
22اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است!
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً
23مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم!
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً
24پس در (تبليغ و اجراى) حكم پروردگارت شكيبا (و با استقامت) باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن!
وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً
25و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور!
وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً
26و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبيح گوى!
إِنَّ هٰؤُلاءِ يُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَراءَهُمْ يَوْماً ثَقِيلاً
27آنها زندگى زودگذر دنيا را دوست دارند، در حالى كه روز سختى را پشت سر خود رها مىكنند!
نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا أَسْرَهُمْ وَ إِذا شِئْنا بَدَّلْنا أَمْثالَهُمْ تَبْدِيلاً
28ما آنها را آفريديم و پيوندهاى وجودشان را محكم كرديم، و هر زمان بخواهيم جاى آنان را به گروه ديگرى مىدهيم!
إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً
29اين يك تذكر و يادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمىگزيند!
وَ ما تَشاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً
30و شما هيچ چيز را نمىخواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكيم بوده و هست!
يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً
31و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمت (وسيع) خود وارد مىكند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است!
سوره المرسلات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مىشوند،
فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً
2و آنها كه همچون تند باد حركت مىكنند،
وَ النَّاشِراتِ نَشْراً
3و سوگند به آنها كه (ابرها را) مىگسترانند،
فَالْفارِقاتِ فَرْقاً
4و آنها كه جدا مىكنند،
فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً
5و سوگند به آنها كه آيات بيدارگر (الهى) را (به انبيا) القا مىنمايند،
عُذْراً أَوْ نُذْراً
6براى اتمام حجت يا براى انذار،
إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ
7كه آنچه به شما (درباره قيامت) وعده داده مىشود، يقينا واقعشدنى است!
فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ
8در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند،
وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ
9و (كرات) آسمان از هم بشكافند،
وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ
10و در آن زمان كه كوهها از جا كنده شوند،
وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ
11و در آن هنگام كه براى پيامبران (بمنظور اداى شهادت) تعيين وقت شود!
لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ
12(اين امر) براى چه روزى به تأخير افتاده؟
لِيَوْمِ الْفَصْلِ
13براى روز جدايى (حق از باطل)!
وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الْفَصْلِ
14تو چه مىدانى روز جدايى چيست!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
15واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
أَ لَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ
16آيا ما اقوام (مجرم) نخستين را هلاك نكرديم؟!
ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ
17سپس ديگر (مجرمان) را به دنبال آنها مىفرستيم!
كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ
18(آرى) اين گونه با مجرمان رفتار مىكنيم!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
19واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
أَ لَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ ماءٍ مَهِينٍ
20آيا شما را از آبى پست و ناچيز نيافريديم،
فَجَعَلْناهُ فِي قَرارٍ مَكِينٍ
21سپس آن را در قرارگاهى محفوظ و آماده قرار داديم،
إِليٰ قَدَرٍ مَعْلُومٍ
22تا مدتى معين؟!
فَقَدَرْنا فَنِعْمَ الْقادِرُونَ
23ما قدرت بر اين كار داشتيم، پس ما قدرتمند خوبى هستيم (و امر معاد براى ما آسان است)!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
24واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفاتاً
25آيا زمين را مركز اجتماع انسانها قرار نداديم،
أَحْياءً وَ أَمْواتاً
26هم در حال حياتشان و هم مرگشان؟!
وَ جَعَلْنا فِيها رَواسِيَ شامِخاتٍ وَ أَسْقَيْناكُمْ ماءً فُراتاً
27و در آن كوههاى استوار و بلندى قرار داديم، و آبى گوارا به شما نوشانديم!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
28واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
انْطَلِقُوا إِليٰ ما كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
29(در آن روز به آنها گفته مىشود:) بىدرنگ، به سوى همان چيزى كه پيوسته آن را تكذيب مىكرديد برويد!
انْطَلِقُوا إِليٰ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ
30برويد به سوى سايه سه شاخه (دودهاى خفقانبار و آتشزا)!
لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ
31سايهاى كه نه آرامبخش است و نه از شعلههاى آتش جلوگيرى مىكند!
إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ
32شرارههايى از خود پرتاب مىكند مانند يك كاخ!
كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ
33گويى (در سرعت و كثرت) همچون شتران زردرنگى هستند (كه به هر سو پراكنده مىشوند)!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
34واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
هٰذا يَوْمُ لا يَنْطِقُونَ
35امروز روزى است كه سخن نمىگويند (و قادر بر دفاع از خويشتن نيستند)،
وَ لا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ
36و به آنها اجازه داده نمىشود كه عذرخواهى كنند!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
37واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
هٰذا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْناكُمْ وَ الْأَوَّلِينَ
38(و به آنها گفته مىشود:) امروز همان روز جدايى (حق از باطل) است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كردهايم!
فَإِنْ كانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ
39اگر چارهاى در برابر من (براى فرار از چنگال مجازات) داريد انجام دهيد!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
40واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ
41(در آن روز) پرهيزگاران در سايههاى (درختان بهشتى) و در ميان چشمهها قرار دارند،
وَ فَواكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ
42و ميوههايى از آنچه مايل باشند!
كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
43بخوريد و بنوشيد گوارا، اينها در برابر اعمالى است كه انجام مىداديد!
إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
44ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
45واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِيلاً إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ
46(و به مجرمان بگو:) بخوريد و بهره گيريد در اين مدت كم (از زندگى دنيا، ولى بدانيد عذاب الهى در انتظار شماست) چرا كه شما مجرميد!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
47واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لا يَرْكَعُونَ
48و هنگامى كه به آنها گفته شود ركوع كنيد ركوع نمىكنند!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
49واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ
50(و اگر آنها به اين قرآن ايمان نمىآورند) پس به كدام سخن بعد از آن ايمان مىآورند؟!