بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

بنام خداى رحمان رحيم؛ دائم الخير و والا مقام است خدايى كه حكومت در دست اوست و او بر هر چيز تواناست.

ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَ ٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفُورُ

خدايى كه مرگ و زندگى را آفريده تا امتحان كند كدام يك از شما از لحاظ عمل بهتريد و او توانا و آمرزنده است.

ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا مَّا تَرَىٰ فِي خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ

خدايى كه هفت آسمان را بالاى هم (يا شبيه) آفريد، در خلق خدا تفاوتى نمى‌بينى، چشمت را بر گردان آيا خللهايى مشاهده مى‌كنى؟

ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ كَرَّتَيۡنِ يَنقَلِبۡ إِلَيۡكَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَ هُوَ حَسِيرٞ

سپس چشمت را مكرر بگردان چشمت زبون و در حالى كه خسته است به سوى تو بر مى‌گردد.

وَ لَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَ جَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِ وَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ

آسمان نزديك را با چراغهايى زينت داده و آنها را طرد كننده شياطين كرده‌ايم و براى آنها عذاب آتش مشتعل آماده ساخته‌ايم.

وَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

و براى كسانى كه به پروردگار خويش كافر شده‌اند عذاب جهنم هست و بد جايگاهى است.

إِذَآ أُلۡقُواْ فِيهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِيقٗا وَ هِيَ تَفُورُ

چون در آتش انداخته شوند صفير آن را مى‌شنوند حال آنكه آتش آنها را بالا و پائين مى‌برد.

تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ٱلۡغَيۡظِ كُلَّمَآ أُلۡقِيَ فِيهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَذِيرٞ

نزديك است از شدت غضب تكه تكه شود هر وقت دسته‌اى در آن انداخته شوند، مأمورانش سؤال كنند آيا انذار كننده‌اى براى شما نيامد؟!

قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِيرٞ فَكَذَّبۡنَا وَ قُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ كَبِيرٖ

گويند: آرى انذار كننده آمد ولى تكذيبشان كرده و گفتيم: خدا چيزى نازل نكرده، شما جز در ضلالت بزرگ نيستيد.

وَ قَالُواْ لَوۡ كُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا كُنَّا فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ

و گويند: اگر مى‌شنيديم يا تعقل مى‌كرديم در ميان اهل آتش نبوديم.

فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ

پس به گناه خويش اعتراف كردند، دور باد از رحمت خدا اهل آتش.

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ أَجۡرٞ كَبِيرٞ

كسانى كه از پروردگار خويش در غيب خائفند آنها راست آمرزش و پاداشى بزرگ‌

وَ أَسِرُّواْ قَوۡلَكُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

سخن خويش را پنهان نمائيد يا آشكار كنيد خدا بر آنچه در سينه‌هاست داناست.

أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَ هُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ

آيا نمى‌داند (اعمال بندگان را) خدايى كه آنها را آفريده است؟ او نافذ و خبير است.

هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦ وَ إِلَيۡهِ ٱلنُّشُورُ

خدا آنست كه زمين را براى شما رام و منقاد كرده، راه برويد بر شانه‌هاى آن و بخوريد از رزق خدا امر رستاخيز با اوست.

ءَأَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يَخۡسِفَ بِكُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ

آيا مطمئنيد آنكه در آسمانست شما را در زمين فرو برد و ناگاه آن موج مى‌زند.

أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗا فَسَتَعۡلَمُونَ كَيۡفَ نَذِيرِ

يا ايمنيد آنكه در آسمانست بر شما طوفان پر شن بفرستد، به زودى مى‌دانيد انذار و عقوبت من چگونه است؟

وَ لَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ

آنان كه در پيش بودند پيامبران را تكذيب كردند پس عذاب من چگونه بود؟

أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَ يَقۡبِضۡنَ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءِۢ بَصِيرٌ

آيا نگاه نكرده‌اند به پرندگان در بالاى آنها كه بال گشادگانند وبال جمع مى‌كنند، جز خدا آنها را كسى نگاه نمى‌دارد، او به هر چيز بيناست.

أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ جُندٞ لَّكُمۡ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنِ ٱلۡكَٰفِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ

آيا كيست اينكه او براى شما لشكر است و جز خدا ياريتان مى‌كند؟ نيستند كافران مگر در فريفته شدن.

أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي يَرۡزُقُكُمۡ إِنۡ أَمۡسَكَ رِزۡقَهُۥ بَل لَّجُّواْ فِي عُتُوّٖ وَ نُفُورٍ

آيا كيست اينكه به شما روزى مى‌دهد اگر خدا روزى خويش را قطع كند؟ بلكه كفار در عصيان و نفرت، لجاجت به خرج مى‌دهند.

أَفَمَن يَمۡشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن يَمۡشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

آيا پس كسى كه سر به زير راه مى‌رود هدايت يافته‌تر است يا كسى كه ايستاده بر راه راست مى‌رود؟!

قُلۡ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُمۡ وَ جَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَ ٱلۡأَبۡصَٰرَ وَ ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةَ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ

بگو: خدا آنست كه شما را به وجود آورد و براى شما گوشها و چشمها و قلبها قرار داد بسيار كم شكر مى‌كنيد.

قُلۡ هُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ

بگو. خدا همانست كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مى‌شويد.

وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

گويند: اين وعده كى خواهد بود اگر از راستگويانيد؟

قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَ إِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

بگو: علم آن فقط در نزد خداست و من تنها انذار كننده‌ام.

فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيٓ‍َٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ

چون آن عذاب را نزديك به بينند چهره آنان كه كافر شده‌اند غمگين مى‌شود و گفته مى‌شود اين است آن عذابى كه به عجله مى‌خواستيد.

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ

بگو خبر دهيد اگر خدا مر او كسانى را كه با منند بميراند يا به ما رحم كند، كيست كه كافران را از عذاب پناه دهد.

قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَا فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

بگو او خداى رحمان است به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم به زودى مى‌دانيد كيست آنكه در گمراهى آشكار است.

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۢ

بگو: خبر دهيد، اگر آب شما در زمين فرو رود كيست كه به شما آب جارى بياورد.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ نٓ وَ ٱلۡقَلَمِ وَ مَا يَسۡطُرُونَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ ن. قسم به قلم و قسم به آنچه مى‌نويسند.

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ

تو به دليل نعمت پروردگارت ديوانه نيستى.

وَ إِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ

حقا كه براى تو پاداشى هست تمام نشدنى.

وَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ

و تو بر خلق بزرگى هستى.

فَسَتُبۡصِرُ وَ يُبۡصِرُونَ

به زودى مى‌بينى و مى‌بينند.

بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ

كدام يك از شما مبتلى هستيد.

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ

پروردگار تو داناتر است به آنكه از راه او گمراه شده و او داناتر است به هدايت يافتگان.

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

از تكذيب كنندگان نبوت اطاعت مكن.

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ

كه دوست دارند سازش كنى و سازش كنند.

وَ لَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ

اطاعت مكن از هر قسم خور پست.

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِيمٖ

عيبجو و رونده به سخن چينى.

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

مانع خير، متجاوز، گناهكار.

عُتُلِّۢ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ

بعد از آن، خشن و نانجيب.

أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَ بَنِينَ

زيرا كه داراى مال و فرزندان است.

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

چون آيات ما بر او خوانده شود گويد: اينها افسانه‌هاى گذشتگان است.

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ

حتما بر بنيى‌اش علامتگذارى مى‌كنيم.

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ

ما اهل مكه را امتحان كرديم چنان كه اهل آن باغ را، چون قسم خوردند كه ميوه آن را در حالى كه صبح مى‌كنند بچينند.

وَ لَا يَسۡتَثۡنُونَ

و ان شاء الله نمى‌گفتند.

فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمۡ نَآئِمُونَ

بلائى از جانب پروردگارت بر آن باغ نازل گرديد در حالى كه آنها در خواب بودند.

فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ

آن باغ مانند باغ چيده شده گرديد.

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ

در حالى كه صبح كرده بودند يكديگر را ندا كردند.

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ

كه بامداد بر باغ خود برويد اگر مى‌خواهيد محصول را بچينيد.

فَٱنطَلَقُواْ وَ هُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ

به راه افتادند و با پنهانى مى‌گفتند:

أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ

داخل نشود در آن باغ امروز بر شما مسكينى.

وَ غَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ

صبح به طرف باغ رفتند و فقط به منع فقراء قادر بودند.

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ

چون باغ را ديدند گفتند: ما راه را گم كرده‌ايم.

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

نه بلكه ما محرومان (از محصول) هستيم.

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ

معتدلتر آنها گفت: آيا نگفتم: چرا خدا را تنزيه نمى‌كنيد؟

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

گفتند: منزه است پروردگار ما، ما ظالم هستيم.

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ

بعضى بر بعضى رو كرده يكديگر را ملامت مى‌كردند.

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ

گفتند: اى واى بر ما، ما اهل طغيان شديم‌

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

شايد پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد ما به پروردگارمان راغبيم.

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُ وَ لَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ

عذاب اينگونه است، عذاب آخرت بزرگتر است، اى كاش مى‌دانستند.

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

حقا كه متقيان را نزد پروردگارشان جناتى پر نعمت هست.

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ

آيا قرار مى‌دهيم مسلمين را مانند مجرمان؟!

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده چطور قضاوت مى‌كنيد؟!

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ

يا شما را كتابى است كه در آن درس مى‌خوانيد؟!

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ

كه شما راست در آن، آنچه اختيار مى‌كنيد؟!

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ

يا شما را بر عهده ماست پيمانهاى محكم تا روز قيامت، كه شما راست آنچه حكم مى‌كنيد.

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ

از آنها بپرس كدام يك عهده‌دار اين كار است؟

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

يا آنها را در اينكار شريكانى است؟ پس شريكان خويش را بياورند اگر راستگويانند.

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ

ياد آر روزى را كه كار به شدت رسد و به سجده دعوت مى‌شوند ولى نمى‌توانند.

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ وَ قَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَ هُمۡ سَٰلِمُونَ

در حالى كه چشمشان سر به زير است، ذلت آنها را احاطه كرده است با آنكه (در دنيا) به سجده دعوت مى‌شدند و سالم بودند.

فَذَرۡنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

بگذار مرا (با) آنكه اين قرآن را تكذيب مى‌كند، آنها را به تدريج مى‌گيريم از جايى كه نمى‌دانند.

وَ أُمۡلِي لَهُمۡ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

و به آنها مهلت مى‌دهم تدبير من محكم است.

أَمۡ تَسۡ‍َٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

يا از آنها اجرى مى‌خواهى كه از غرامت سنگين شده هستند؟!

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

يا عالم غيب نزد آنهاست و آنها از آن مى‌نويسند؟!

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَ هُوَ مَكۡظُومٞ

به دستور پروردگارت صبر كن و مانند رفيق ماهى (يونس) مباش، وقتى كه خدايش را خواند و پر از پشيمانى بود.

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ مَذۡمُومٞ

اگر نعمتى از پروردگارش او را درك نمى‌كرد به صحرا انداخته مى‌شد در حالى كه ملامت شده بود.

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

خدايش او را برگزيد و از صالحانش گردانيد.

وَ إِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

حقا كه نزديك است كفار تو را با چشمهاى خويش بيافكنند چون قرآن را مى‌شنوند و مى‌گويند كه او ديوانه است‌

وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

(با آنكه) قرآن جز تذكرى براى جهانيان نيست.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ آن واقعه حتمى.

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

چيست آن واقعه حتمى؟

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

و چه مى‌دانى چيست آن واقعه حتمى.

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

قوم ثمود و عاد قيامت را تكذيب كردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

اما ثمود با بلائى فزون از حد هلاك شدند.

وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

و اما قوم عاد با بادى بسيار سرد و شديد هلاك گشتند.

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

خدا آن باد را هفت شب و هشت روز پى در پى، بر آنها مسلط كرد، مى‌ديدى كه آن قوم در زمين افتاده‌اند، گويى ريشه‌هاى كنده شده نخلها مى‌باشند.

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

آيا از آنها باقى مانده‌اى مى‌بينى؟!

وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

فرعون و آنان كه پيش از او بودند و شهرهاى زير رو شده، مرتكب خطا شدند.

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

رسول پروردگار خويش را نافرمانى كردند، خدا آنها را گرفت، گرفتنى سخت.

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

ما چون آب طغيان نمود، شما را در كشتى حمل كرديم.

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

تا آن حمل را براى شما پندى قرار دهيم و تا آن پند را گوشهاى شنوا حفظ كنند.

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

چون در صور دميده شود يك دميدن،

وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و برداشته شود زمين و كوه‌ها و كوبيده شوند يك كوبيده شدن،

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

آن روز قيامت واقع مى‌شود.

وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

آسمان شكافته مى‌شود و آن در آن روز سست است،

وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

ملائكه در اطراف آن هستند و عرش پروردگارت را بالاى سر مردم هشت ملك حمل مى‌كند:

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

در آن روز به خدا عرضه مى‌شويد و هيچ عمل پنهانى از شما مخفى نمى‌ماند.

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

اما آنكه كتابش به دست راستش داده شود گويد: بيائيد كتاب مرا بخوانيد.

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

من در دنيا دانستم كه حسابم را ملاقات خواهم كرد.

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

او در زندگى است كه از آن خوشنود است.

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى است و الا.

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

ميوه‌اش به او نزديك است.

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

بخوريد و بنوشيد گوارا در مقابل آنچه از پيش كرديد در ايام گذشته.

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

اما هر كس كتابش به دست چپش داده شود گويد: اى كاش كتابم را داده نمى‌شدم.

وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

و نمى‌دانستم حسابم چيست.

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

اى كاش مرگ اولى تمام كننده بود.

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ

ثروت من از من كفايت نكرد.

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

قدرتم از من تباه گرديد.

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

بگيريد او را و به غل در آوريد.

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

سپس به آتش بزرگ داخل كنيد.

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

آن گاه در زنجيرى كه طول آن هفتاد ذراع است داخلش نمائيد.

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

كه او به خداى بزرگ ايمان نمى‌آورد.

وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و به طعام مساكين تشويق نمى‌نمود.

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

پس امروز در اينجا براى او مهربانى نيست.

وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

و نه طعامى مگر از چرك.

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ

نمى‌خورد آن را مگر خطا كاران.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

پس قسم مى‌خورم به آنچه مى‌بينيد.

وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ

و به آنچه نمى‌بينيد.

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

كه اين قرآن قول پيامبر بزرگوارى است.

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

سخن شاعرى نيست، بسيار كم ايمان مى‌آوريد.

وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

سخن كاهنى نيست، بسيار كم متذكر مى‌شويد.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

نازل شده است از جانب رب العالمين.

وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

اگر بر ما بعضى گفته‌ها را دروغ بندد.

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

حتما از راست او مى‌گيريم.

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

سپس رگ گردنش را قطع مى‌كنيم.

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

كسى از شما از او مانع نتواند شد.

وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

قرآن تذكر است براى اهل تقوى.

وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

مى‌دانيم كه بعضى از شما تكذيب كننده‌ايد.

وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

قرآن بر كافران حسرت خواهد بود.

وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

قرآن حق ثابت است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس نام خدايت را تسبيح كند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

بنام خداى رحمان رحيم؛ خواهنده‌اى عذاب حتمى را از خدا خواست.

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

عذابى كه مخصوص كفار است و دفع كننده‌اى ندارد.

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

از جانب خداى صاحب درجات.

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

ملائكه و روح به طرف خدا بالا مى‌روند در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است.

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

پس صبر كن صبرى نيكو.

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

مشركان قيامت را ناشدنى مى‌دانند.

وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا

و ما آن را محقق مى‌بينيم.

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

روزى كه آسمان مانند فلز مذاب شود.

وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

و كوه‌ها مانند پشم رنگارنگ گردد.

وَ لَا يَسۡ‍َٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

سؤال نمى‌كند دوستى از حال دوستى.

يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ

خويشان خود را مى‌بينند، گناهكار دوست مى‌دارد: اى كاش از عذاب آن روز فرزندان خويش را عوض مى‌داد.

وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ

و همسرش و برادرش را.

وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ

و خانواده‌اش را كه به او پناه مى‌دهد.

وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

و آنكه در زمين هست همه را، و سپس اين عوض او را نجات مى‌داد.

كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ

نه آتش جهنم شعله خالص است.

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

بسيار كننده است اطراف بدن را.

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ

مى‌خواند آنكه را كه پشت كرده و اعراض نموده است.

وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

جمع و ذخيره كرده است.

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

انسان كم صبر و پر طمع خلق شده است.

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

چون او را ضررى رسد بسيار نالان است.

وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

و چون او را خيرى رسد بسيار بخيل است.

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

مگر نماز گزاران.

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

آنهايى كه بر نمازشان مداومند.

وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و آنهايى كه در اموالشان حق معينى است.

لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

براى سائل و محروم.

وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و كسانى كه روز جزا را تصديق مى‌كنند.

وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و كسانى كه از عذاب پروردگارشان خائفند.

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

زيرا كه عذاب خدايشان ايمان شده نيست.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و كسانى كه فروجشان را حفظ كنند.

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

مگر بر همسران و كنيزانى كه مالك شده‌اند آنها ملامت شده نيستند.

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

هر كه غير از اين راه را بطلبد، آنها متجاوزانند.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و كسانى كه امانات و پيمانشان را مراعات مى‌كنند.

وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و كسانى كه بر شهادت خويش ايستاده‌اند.

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

و كسانى كه بر نمازشان محافظت مى‌كنند.

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

آنها در بهشتهاى والا، گراميند.

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

چه شده بر كافران كه در نزد تو به روى تو خيره‌اند.

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

از راست و چپ گروه، گروهند.

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

آيا طمع مى‌كند هر كس از آنها كه داخل بهشت پر نعمت شود؟!

كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

نه، ما آنها را از آنچه مى‌دانند آفريده‌انم.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

قسم مى‌خورم به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما تواناييم.

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

بر آنكه بهتر از آنها را عوض گيريم، ما عاجز نيستيم.

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

بگذار آنها را كه در باطل شوند و مشغول گردند حتى برسند به روزى كه وعده مى‌شوند.

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

روزى كه از قبرها شتابان خارج مى‌شوند گويى به طرف هدفها شتابانند.

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

پائين است چشمشان، ذلت بزرگى آنها را احاطه كرده، اين روزى است كه وعده مى‌شدند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

بنام خداى رحمان رحيم؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قوم خود را بترسان پيش از آنكه عذاب دردناك بر آنها بيايد.

قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ

گفت اى قوم من براى شما بيم دهنده آشكارم.

أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَ ٱتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ

اينكه خدا را عبادت كنيد و از او بترسيد و از من اطاعت نمائيد.

يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَ يُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

تا از گناهان شما بيامرزد و شما را تا اجل معين تأخير اندازد كه اجل خدا چون بيايد تأخير نمى‌شود اى كاش مى‌دانستيد.

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَ نَهَارٗا

گفت: پروردگارا من قوم خويش را شب و روز دعوت كردم.

فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا

دعوت من بر آنها جز فرار نيفزود.

وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَ ٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَ أَصَرُّواْ وَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا

و من هر وقت كه دعوتشان كردم تا آنها را بيامرزى، انگشتان را در گوشها كردند و لباسشان را به سر كشيدند و تكبر كردند تكبر بزرگى!!

ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا

سپس من آنها را با صداى بلند دعوت كردم.

ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَ أَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا

سپس دعوت خويش را به طور آشكار و پنهانى به آنها اظهار نمودم.

فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا

و گفتم: از پروردگار خويش مغفرت بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است.

يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا

تا باران را به شما فراوان بفرستد.

وَ يُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَ بَنِينَ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا

و كمك كند شما را با اموال و پسران و قرار دهد براى شما باغاتى و نهرهايى.

مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا

به شما چه شده كه به خدا عظمت اميد نمى‌داريد.

وَ قَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا

حال آنكه شما را در حالات مختلف آفريده است.

أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا

آيا نمى‌دانيد كه خدا چطور هفت آسمان را بالاى هم آفريده است؟

وَ جَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَ جَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا

و قرار داده ماه را در ميان آنها نور بزرگى و قرار داده آفتاب را چراغ بزرگى.

وَ ٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا

خدا شما را از زمين به طرز خاصى رويانيده است.

ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَ يُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا

سپس شما را در آن بر مى‌گرداند و خارج مى‌كند به طور مخصوص.

وَ ٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا

خدا زمين را براى شما گسترده گردانيد.

لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا

تا داخل شويد در آن به راههاى وسيع.

قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَ ٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَ وَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا

نوح گفت: خدايا آنها مرا مخالفت كردند و اطاعت نمودند از كسى كه مال و فرزندش بر او جز ضلالت نيفزود.

وَ مَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا

و حيله كردند حيله‌اى بزرگ.

وَ قَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَ لَا سُوَاعٗا وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسۡرٗا

و گفتند از خدايان خويش دست نكشيد و رها نكنيد بتهاى ود و نه سواع و نه يغوث و يعوق و نسر را.

وَ قَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗا وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا

آنها بسيارى را گمراه كردند بر ظالمان جز ضلالت ميافزاى.

مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا

از جهت گناهانشان غرق شدند و داخل آتش بزرگى گرديدند و جز خدا يارانى نيافتند.

وَ قَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا

نوح گفت: پروردگارا بر روى زمين احدى از كافران را زنده مگذار.

إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا

اگر آنها را زنده بگذارى بندگان تو را گمراه مى‌كنند و نمى‌زايند مگر بد كار كافر را

رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَ لِوَٰلِدَيَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا

پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و كسى را كه مؤمن به خانه من وارد شود و مؤمنين و مؤمنات را، و بر ظالمان جز هلاك ميافزاى.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا

بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو: به من وحى شد كه گروهى از جن به قرآن گول داده و گفتند: ما قرآن عجيبى شنيديم.

يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فَ‍َٔامَنَّا بِهِۦ وَ لَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا

كه به كمال هدايت مى‌كند، به آن ايمان آورديم، هرگز به خداى خويش شريك قرار نمى‌دهيم.

وَ أَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَ لَا وَلَدٗا

مقام خدا والاتر است، نه زنى اخذ كرده و نه فرزندى.

وَ أَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا

و سفيه ما بر خدا دروغ مى‌بست.

وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَ ٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا

ما گمان مى‌كرديم كه انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى‌بندد.

وَ أَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا

و هست مردانى از انس كه پناه مى‌برند به مردانى از جن و بر آنها طغيان افزودند.

وَ أَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا

و انس مانند شما جن، گمان كردند كه هرگز خدا كسى را به پيامبرى مبعوث نمى‌كند.

وَ أَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَ شُهُبٗا

و ما آسمان را لمس كرديم و يافتيم آن را كه از نگهبانان و شهابها پر شده است.

وَ أَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا

و ما در آسمان در محلهاى نشستن براى استماع مى‌نشستيم هر كه اكنون استماع كند، شهابى را در كمين مى‌يابد.

وَ أَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا

و ما نمى‌دانيم. آيا شرى به اهل زمين اراده شده يا پروردگارشان به آنها كمالى اراده كرده است.

وَ أَنَّا مِنَّا ٱلصَّٰلِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا

و ما بعضى از ما طبعا صالح و بعضى غير صالحند ما صاحبان طريقه‌هاى جدا از هم هستيم.

وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا

و ما يقين كرديم كه هرگز خدا را در زمين عاجز نتوانيم كرد و نيز در فرار زبونش نتوانيم نمود.

وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَ لَا رَهَقٗا

و ما چون هدايت را شنيديم به آن ايمان آورديم هر كه به خدايش ايمان آورد از نقصان و ظلم نترسد.

وَ أَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَ مِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا

و ما گروهى از ما مسلم و گروهى از ما منحرفند، هر كه اسلام آورد آنها رشد را قصد كرده‌اند.

وَ أَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا

اما منحرفان هيزم جهنم مى‌باشند.

وَ أَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا

و اگر در طريقه حق استقامت مى‌كردند هر آينه آب زيادى به آنها مى‌نوشانديم.

لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِ وَ مَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا

تا در آن امتحانشان كنيم و هر كه از ياد خدايش اعراض كند، او را به عذاب سختى مى‌رساند.

وَ أَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا

و اينكه مواضع سجود براى خداست، عبادت نكنيد جز خدا كسى را.

وَ أَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا

و چون بنده خدا بپا خاست و خدا را مى‌خواند نزديك بود بر اطراف او متراكم شوند

قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَ لَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا

بگو: خدايم را پرستش مى‌كنم و كسى را به او شريك قرار نمى‌دهم.

قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَ لَا رَشَدٗا

بگو: من براى شما مالك ضررى و نفعى نيستم.

قُلۡ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ ٱللَّهِ أَحَدٞ وَ لَنۡ أَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدًا

بگو: كسى مرا از عذاب خدا پناه نمى‌دهد و جز او پناهگاهى پيدا نمى‌كنم.

إِلَّا بَلَٰغٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِسَٰلَٰتِهِۦ وَ مَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَإِنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا

مگر تبليغ از خدا و پيامهايش، هر كه خدا و رسولش را عصيان كند، او راست آتش جهنم جاويد هستند در آن، پيوسته.

حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ أَضۡعَفُ نَاصِرٗا وَ أَقَلُّ عَدَدٗا

تا چون عذاب وعده شده را به بينند، مى‌دانند كيست ضعيفتر در كمك و كمتر در عدد

قُلۡ إِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٞ مَّا تُوعَدُونَ أَمۡ يَجۡعَلُ لَهُۥ رَبِّيٓ أَمَدًا

بگو نمى‌دانم آيا نزديك است عذابى كه وعده مى‌شويد يا خدايم براى آن مدتى قرار مى‌دهد:

عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ فَلَا يُظۡهِرُ عَلَىٰ غَيۡبِهِۦٓ أَحَدًا

او داناى غيب است به غيب خويش كسى را مطلع نمى‌كند.

إِلَّا مَنِ ٱرۡتَضَىٰ مِن رَّسُولٖ فَإِنَّهُۥ يَسۡلُكُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَ مِنۡ خَلۡفِهِۦ رَصَدٗا

مگر كسى را كه از او راضى شود از رسولان، كه وارد مى‌كند در پيش و پس آن رسول محافظانى.

لِّيَعۡلَمَ أَن قَدۡ أَبۡلَغُواْ رِسَٰلَٰتِ رَبِّهِمۡ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيۡهِمۡ وَ أَحۡصَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ عَدَدَۢا

تا آشكار كند كه ابلاغ كرده‌اند پيامهاى خدايشان را، و احاطه دارد به آنچه در نزد آنهاست و عدد هر چيز را تا آخر شمرده است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ اى لباس بر خود پيچيده،

قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا

شب را به عبادت برخيز مگر كمى،

نِّصۡفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصۡ مِنۡهُ قَلِيلًا

نصف آن را، يا از نصف مقدارى كم كن،

أَوۡ زِدۡ عَلَيۡهِ وَ رَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا

و يا بر آن مقدارى بيافزاى و قرآن را با حضور بخوان،

إِنَّا سَنُلۡقِي عَلَيۡكَ قَوۡلٗا ثَقِيلًا

ما به زودى قول سنگينى بر تو القا خواهيم كرد،

إِنَّ نَاشِئَةَ ٱلَّيۡلِ هِيَ أَشَدُّ وَطۡ‍ٔٗا وَ أَقۡوَمُ قِيلًا

عبادت شب آن محكمتر قدم برداشتن است و استوارترين سخن.

إِنَّ لَكَ فِي ٱلنَّهَارِ سَبۡحٗا طَوِيلٗا

تو را در روز تلاش بسيارى هست.

وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلۡ إِلَيۡهِ تَبۡتِيلٗا

نام پروردگارت را ياد كن و به او اخلاص ورز، اخلاص كامل.

رَّبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱتَّخِذۡهُ وَكِيلٗا

پروردگار مشرق و مغرب است، جز او معبودى نيست او را كار ساز بگير.

وَ ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَ ٱهۡجُرۡهُمۡ هَجۡرٗا جَمِيلٗا

بر آنچه مى‌گويند صبر كن و از آنها كنار باش كنار شدن خوبى.

وَ ذَرۡنِي وَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ أُوْلِي ٱلنَّعۡمَةِ وَ مَهِّلۡهُمۡ قَلِيلًا

بگذار مرا با مكذبين ثروتمند و به آنها مهلت بده مهلت كمى.

إِنَّ لَدَيۡنَآ أَنكَالٗا وَ جَحِيمٗا

در نزد ما زنجيرها و آتش بزرگى هست.

وَ طَعَامٗا ذَا غُصَّةٖ وَ عَذَابًا أَلِيمٗا

و طعامى گلوگير و عذابى دردناك.

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ وَ كَانَتِ ٱلۡجِبَالُ كَثِيبٗا مَّهِيلًا

روزى كه زمين و كوه‌ها به شدت بلرزد و كوه‌ها تلهاى سيالى باشد.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ رَسُولٗا شَٰهِدًا عَلَيۡكُمۡ كَمَآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ رَسُولٗا

ما فرستاديم به سوى شما رسولى را كه شاهد بر شماست چنان كه فرستاديم به سوى فرعون رسولى را.

فَعَصَىٰ فِرۡعَوۡنُ ٱلرَّسُولَ فَأَخَذۡنَٰهُ أَخۡذٗا وَبِيلٗا

فرعون به آن رسول عصيان كرد، پس او را گرفتيم گرفتن سختى.

فَكَيۡفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرۡتُمۡ يَوۡمٗا يَجۡعَلُ ٱلۡوِلۡدَٰنَ شِيبًا

در صورت كافر بودن چگونه پرهيز مى‌كنيد از عذاب روزى كه فرزندان نوزاد را پيرها مى‌گرداند!!!

ٱلسَّمَآءُ مُنفَطِرُۢ بِهِۦ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَفۡعُولًا

آسمان به سبب آن روز شكافته مى‌شود، وعده خدا عملى است.

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلًا

اين تذكرى است هر كه بخواهد (تذكر پيدا كند) به سوى پروردگارش راه گيرد.

إِنَّ رَبَّكَ يَعۡلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدۡنَىٰ مِن ثُلُثَيِ ٱلَّيۡلِ وَ نِصۡفَهُۥ وَ ثُلُثَهُۥ وَ طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلَّذِينَ مَعَكَ وَ ٱللَّهُ يُقَدِّرُ ٱلَّيۡلَ وَ ٱلنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحۡصُوهُ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرۡضَىٰ وَ ءَاخَرُونَ يَضۡرِبُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَبۡتَغُونَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ ءَاخَرُونَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنۡهُ وَ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٗا وَ أَعۡظَمَ أَجۡرٗا وَ ٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمُۢ

خدايت مى‌داند كه تو به عبادت مى‌ايستى نزديكتر به دو ثلث و نصف و ثلث شب را گروهى از مؤمنان نيز كه با تو هستند، خدا شب و روز را اندازه مى‌گيرد، دانست كه قيام شب را تا آخر نتوانيد شمرد، پس به شما توبه كرد، آنچه از قرآن ميسر باشد بخوانيد، دانست كه حتما بعضى از شما مريض مى‌شوند و ديگران در زمين مسافرت كرده از فضل خدا روزى مى‌طلبند، و ديگران در راه جهاد مى‌كنند، پس بخوانيد آنچه از قرآن ميسر باشد، بپا داريد نماز را، بدهيد زكاة را، به خدا قرض نيكو بدهيد، آنچه از خير براى خود پيش فرستيد در نزد خدا خواهيد يافت، بهتر از هر چيز و بزرگتر از جهت پاداش، از خدا مغفرت بطلبيد كه خدا غفور و رحيم است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ اى جامه بر خود كشيده.

قُمۡ فَأَنذِرۡ

برخيز، مردم را انذار كن.

وَ رَبَّكَ فَكَبِّرۡ

و پروردگارت را تكبير كن.

وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ

و لباسهايت را پاك كن.

وَ ٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ

و از اضطراب و ترديد دورى نما.

وَ لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ

و منت منه حال آنكه عملت را زياد گمان مى‌كنى.

وَ لِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ

و براى پروردگارت خويشتن دار باش.

فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ

پس چون در ناقور كوبيده شود.

فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ

آن در آن روز، روز سختى است.

عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ

بر كافران دشوار و ناآسان است.

ذَرۡنِي وَ مَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا

بگذار مرا با كسى كه به تنهايى او را آفريده‌ام.

وَ جَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا

و براى او مال زيادى قرار داده‌ام.

وَ بَنِينَ شُهُودٗا

و پسران حاضر.

وَ مَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا

و براى او معيشت كامل آماده كرده‌ام.

ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ

سپس طمع دارد كه زياد كنم.

كَلَّآ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا

نه، او بآيات ما عنود است.

سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا

حتما او را به گردنه سختى بالا مى‌برم.

إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ

او فكر كرد، فكرش اندازه گيرى نمود.

فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

بميرد چطور چنان اندازه گيرى كرد؟!

ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

سپس بميرد چطور چنان اندازه‌گيرى كرد.

ثُمَّ نَظَرَ

سپس نگاه كرد.

ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ

سپس قيافه درهم كشيد و اظهار كراهت كرد.

ثُمَّ أَدۡبَرَ وَ ٱسۡتَكۡبَرَ

سپس اعراض كرد و خود بزرگ بينى نمود.

فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ

و گفت. نيست اين مگر سحرى كه از ديگران نقل مى‌شود.

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ

نيست اين مگر سخن بشر.

سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ

حتما او را داخل مى‌كنم به سقر.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ

و چه ميدانى سقر چيست؟

لَا تُبۡقِي وَ لَا تَذَرُ

نه باقى مى‌گذارد و نه ترك مى‌كند.

لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ

تغيير دهنده بشره‌هاست.

عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ

بر آن نوزده نفر مأمورند.

وَ مَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗ وَ مَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ يَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَ لَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ لِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗا كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ وَ مَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ

قرار نداده‌ايم مأموران آتش را مگر ملائكه و قرار نداده‌ايم عده آنها را مگر امتحان براى آنان كه كافر شده‌اند، تا اهل كتاب يقين نمايند و اهل ايمان، ايمان خويش را زياد كنند، و اهل كتاب و مؤمنان شك ننمايند و آنان كه مريض القلب اندو كفار بگويند: خدا با اين وصف چه چيز اراده كرده است، خدا اين چنين گمراه مى‌كند كسى را كه اراده كند، و هدايت مى‌كند كسى را كه اراده نمايد، لشكرهاى پروردگارت را جز او نمى‌داند، اين عدد نيست مگر تذكر براى بشر.

كَلَّا وَ ٱلۡقَمَرِ

نه، قسم به ماه.

وَ ٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ

و قسم به شب وقتى كه پشت كند.

وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ

و قسم به صبح چون سفيد شود.

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ

قرآن يكى از آيات بزرگتر الهى است.

نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ

انذار است براى بشر.

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ

براى كسى كه مى‌خواهد در ايمان و عمل پيش افتد يا پس ماند.

كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ

هر كس در مقابل آنچه كرده گرو است:

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ

مگر اصحاب يمين.

فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ

آنها در بهشتها هستند و از هم سؤال مى‌كنند.

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

از حال مجرمان.

مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ

چه چيز شما را به جهنم داخل كرد؟!

قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ

گويند: ما از نماز گزاران نبوديم.

وَ لَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ

فقير را اطعام نمى‌كرديم.

وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ

با اهل باطل وارد مى‌شديم.

وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

روز جزا را تكذيب مى‌كرديم.

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ

تا مرگ بر ما آمد.

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ

پس شفاعت شافعان نفعشان ندهد.

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ

آنها را چه شده كه از قرآن در حال اعراض هستند.

كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ

گويى خران رم كرده‌اند.

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ

كه از شيرى گريخته است.

بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ

بلكه هر كس از آنها مى‌خواهد نامه‌هاى گسترده و باز شده داده شود.

كَلَّا بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

نه، بلكه از آخرت نمى‌ترسند.

كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ

نه، آيات قرآن موعظه است.

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

هر كه بخواهد از آن پند گيرد.

وَ مَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ أَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ

و پند نمى‌گيرند مگر آنكه خدا بخواهد، خدا اهل تقوى و اهل آمرزش است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مى‌خورم به روز قيامت.

وَ لَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ

و نه، قسم مى‌خورم به و جدان ملامتگر.

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ

آيا انسان مى‌پندارد كه هرگز استخوانهاى او را نتوانيم جمع كرد؟

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ

بلى جمع مى‌كنيم در حالى كه قادريم كه انگشتان او را بسازيم.

بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ

بلكه انسان مى‌خواهد در جلوش گناه كند.

يَسۡ‍َٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ

مى‌پرسد روز قيامت كى خواهد بود.

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ

چون چشم خيره شود.

وَ خَسَفَ ٱلۡقَمَرُ

و ماه بگيرد.

وَ جُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ

و آفتاب و ماه جمع شود.

يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ

انسان آن روز مى‌گويد: فرارگاه كجاست؟

كَلَّا لَا وَزَرَ

نه، فرارگاهى نيست.

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ

محل استقرار در طرف پروردگار توست.

يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۢ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ

خبر داده شود انسان، در آن روز آنچه را كه از پيش فرستاده و يا آخر گذاشته است.

بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ

بلكه انسان به خود يك پارچه بصيرت است.

وَ لَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ

هر چند كه عذرهايش را بياورد.

لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ

زبانت را به خواندن قرآن حركت مده تا در آن عجله كنى.

إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَ قُرۡءَانَهُۥ

حقا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست.

فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ

چون آن را خوانديم از خواندش پيروى كن.

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ

سپس بر عهده ماست بيان آن.

كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ

نه، بلكه دوست مى‌دارند دنياى عاجل را.

وَ تَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

و ترك مى‌كنند آخرت را.

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ

چهره‌هايى در آن روز با طراوت است.

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ

به سوى پروردگارش نگاه كننده است.

وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ

و چهره‌هايى در آن روز عبوسند.

تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ

مى‌پندارد كه عذاب شكننده بر او خواهد شد.

كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ

نه، چون روح به گلوها رسد.

وَ قِيلَ مَنۡ رَاقٖ

گفته مى‌شود: كيست نجات دهنده.

وَ ظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ

مى‌پندارد كه آن فراق دنياست.

وَ ٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ

و ساقش به ساقش مى‌پيچد.

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ

امروز، رفتن به طرف پروردگار توست.

فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّىٰ

پس نه حق را تصديق كرده و نه نماز خوانده است.

وَ لَٰكِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ

ليكن تكذيب كرده و اغراض نموده است.

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ

سپس به طرف اهل خويش رفته و بر خود مى‌باليد.

أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ

اين حال بر تو سزاوارتر و سزاوارتر است.

ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ

سپس بر تو سزاوار و سزاوارتر است.

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى

آيا انسان گمان مى‌كند، كه مهمل رها كرده شود؟

أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ

آيا نطفه‌اى نبود از منيى كه ريخته مى‌شود؟

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ

سپس علقه بود، خدا او را آفريد و تركيب كرد.

فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ

و از او دو جفت مذكر و مؤنث قرار داد.

أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ

آيا آن خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡ‍ٔٗا مَّذۡكُورًا

بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا آمد به انسان وقتى از روزگار كه شى‌ء معنى نبود؟

إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا

ما انسان را از نطفه مختلط آفريديم او را از حالى به حالى منتقل مى‌كنيم پس او را شنوا و بينا گردانديم.

إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَ إِمَّا كَفُورًا

ما او را به راه حق هدايت كرده‌ايم شاكر باشد يا ناسپاس.

إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَ أَغۡلَٰلٗا وَ سَعِيرًا

ما آماده كرده‌ايم براى كافران زنجيرها و غلها و آتشى افروخته.

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا

حقا كه نيكو كاران مى‌نوشند از شرابى كه آميخته است به كافور مخصوص.

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا

از چشمه‌اى كه مى‌نوشند از آن بندگان خدا و آن را روان مى‌كنند به نحو خاصى.

يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَ يَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا

وفا مى‌كنند به نذر و مى‌ترسند از روزى كه عذاب آن گسترده است.

وَ يُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَ يَتِيمٗا وَ أَسِيرًا

و اطعام مى‌كنند طعام را با احتياج به آن، به فقير و يتيم و اسير.

إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَ لَا شُكُورًا

فقط اطعام مى‌كنيم شما را براى رضاى خدا، نمى‌خواهيم از شما عوضى و ثنائى.

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا

ما مى‌ترسيم از پروردگارمان از روزى كه عبوس و بسيار پر عذاب است.

فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَ لَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَ سُرُورٗا

خدا آنها را از عذاب آن روز نگاه دارد و بدهد به آنها زيبايى خاص و سرور كاملى را.

وَ جَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَ حَرِيرٗا

و پاداش دهد به آنها بهشتى و حريرى.

مُّتَّكِ‍ِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَ لَا زَمۡهَرِيرٗا

نشستگانند در آن بر تختهاى مزين نمى‌بينند در آن نه حرارتى و نه سرمايى.

وَ دَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَ ذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا

و نزديك است بر آنها سايه‌هاى بهشت و رام شده است بر آنها سايه‌هاى بهشت و رام شده است بر آنها ميوه‌هاى آن به طور كامل.

وَ يُطَافُ عَلَيۡهِم بِ‍َٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَ أَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠

گردانده مى‌شود بر آنها ظرفى از نقره‌اى و جامهايى كه هستند شيشه‌ها.

قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا

شيشه‌هايى از نقره، انذاره گرفته‌اند آنها را به طور كامل.

وَ يُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا

نوشانده شوند در آن، شرابى كه مخلوط آن زنجبيل است.

عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا

از چشمه‌اى در آن كه ناميده مى‌شود سلسبيل مى‌گردد بر اطراف آنها پسران جاودانى به بينى.

وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا

چون آنها را به بينى گمان مى‌كنى كه مرواريد پراكنده هستند.

وَ إِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَ مُلۡكٗا كَبِيرًا

و چون آنجا را به بينى، خواهى ديد نعمت گسترده و حكومت بزرگى.

عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَ إِسۡتَبۡرَقٞ وَ حُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَ سَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا

بر بدن آنهاست لباسهاى حرير نازك سبز و حرير ضخيم براق و زينت شده‌اند با دستبندهايى از نقره و نوشانيده است آنها را خدايشان از شرابى طهور.

إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَ كَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا

اين هست براى شما پاداشى و هست سعى شما پاداش داده شده.

إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا

ما آرى ما، نازل كرده‌ايم بر تو قرآن را با نزول تدريجى.

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا

پس صبر كن به دستور پروردگارت و اطاعت نكن از مشركان گناهكار يا كافر را.

وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلٗا

و ياد كن نام خدايت را در بامداد و بعد از ظهر.

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَ سَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا

و در بعضى از شب او را سجده كن، و تسبيح گوى در شب درازى.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا

اينان دوست مى‌دارند زندگى زود گذر را و ترك مى‌كنند در بعدشان روز سنگينى را.

نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَ شَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡ وَ إِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا

ما آنها را آفريده و خلقتشان را محكم كرده‌ايم و چون بخواهيم امثال آنها را به جاى آنها عوض مى‌گيريم.

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا

اين قرآن تذكره است هر كه بخواهد به سوى پروردگارش راه گيرد.

وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

نمى‌خواهيد مگر آنكه خدا بخواهد خدا دانا و حكيم است.

يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا

داخل مى‌كند هر كه را بخواهد در رحمتش و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده كرده است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡمُرۡسَلَٰتِ عُرۡفٗا

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به فرستاده‌هاى پى در پى‌

فَٱلۡعَٰصِفَٰتِ عَصۡفٗا

پس قسم به وزندگان به شدت‌

وَ ٱلنَّٰشِرَٰتِ نَشۡرٗا

قسم به پراكنده كنندگان به كمال‌

فَٱلۡفَٰرِقَٰتِ فَرۡقٗا

پس قسم به جدا كنندگان به طور كامل‌

فَٱلۡمُلۡقِيَٰتِ ذِكۡرًا

پس قسم به القا كنندگان تذكر.

عُذۡرًا أَوۡ نُذۡرًا

به علت اتمام حجت يا انذار

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَٰقِعٞ

كه آنچه وعده مى‌شويد حتما واقع مى‌شود

فَإِذَا ٱلنُّجُومُ طُمِسَتۡ

وقتى كه ستارگان تاريك گردند

وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ فُرِجَتۡ

وقتى كه آسمان شكافته شود.

وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ نُسِفَتۡ

وقتى كه كوه‌ها بركنده شوند.

وَ إِذَا ٱلرُّسُلُ أُقِّتَتۡ

وقتى كه فرستاده‌ها معين الوقت گردند

لِأَيِّ يَوۡمٍ أُجِّلَتۡ

براى چه چيز به تأخير افتاده‌اند

لِيَوۡمِ ٱلۡفَصۡلِ

براى روز قيامت‌

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ

چه مى‌دانى روز قيامت چيست؟

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز بر مكذبين آن‌

أَلَمۡ نُهۡلِكِ ٱلۡأَوَّلِينَ

آيا پيشينيان را هلاك نكرديم؟

ثُمَّ نُتۡبِعُهُمُ ٱلۡأٓخِرِينَ