بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَٰرَكَ ٱلَّذِي بِيَدِهِ ٱلۡمُلۡكُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ پربركت و زوال‌ناپذير است كسى كه حكومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چيز تواناست.

ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡمَوۡتَ وَ ٱلۡحَيَوٰةَ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡغَفُورُ

آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى‌كنيد، و او شكست‌ناپذير و بخشنده است.

ٱلَّذِي خَلَقَ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا مَّا تَرَىٰ فِي خَلۡقِ ٱلرَّحۡمَٰنِ مِن تَفَٰوُتٖ فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ

همان كسى كه هفت آسمان را بر فراز يكديگر آفريد؛ در آفرينش خداوند رحمان هيچ تضاد و عيبى نمى‌بينى! بار ديگر نگاه كن، آيا هيچ شكاف و خللى مشاهده مى‌كنى؟!

ثُمَّ ٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ كَرَّتَيۡنِ يَنقَلِبۡ إِلَيۡكَ ٱلۡبَصَرُ خَاسِئٗا وَ هُوَ حَسِيرٞ

بار ديگر (به عالم هستى) نگاه كن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده) به سوى تو باز مى‌گردد در حالى كه خسته و ناتوان است!

وَ لَقَدۡ زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَ جَعَلۡنَٰهَا رُجُومٗا لِّلشَّيَٰطِينِ وَ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابَ ٱلسَّعِيرِ

ما آسمان پايين (نزديك) را با چراغهاى فروزانى زينت بخشيديم، و آنها [شهابها] را تيرهايى براى شياطين قرار داديم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختيم!

وَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

و براى كسانى كه به پروردگارشان كافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامى است!

إِذَآ أُلۡقُواْ فِيهَا سَمِعُواْ لَهَا شَهِيقٗا وَ هِيَ تَفُورُ

هنگامى كه در آن افكنده شوند صداى وحشتناكى از آن مى‌شنوند، و اين در حالى است كه پيوسته مى‌جوشد!

تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ٱلۡغَيۡظِ كُلَّمَآ أُلۡقِيَ فِيهَا فَوۡجٞ سَأَلَهُمۡ خَزَنَتُهَآ أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَذِيرٞ

نزديك است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود؛ هر زمان كه گروهى در آن افكنده مى‌شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‌پرسند: «مگر بيم‌دهنده الهى به سراغ شما نيامد؟!»

قَالُواْ بَلَىٰ قَدۡ جَآءَنَا نَذِيرٞ فَكَذَّبۡنَا وَ قُلۡنَا مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ كَبِيرٖ

مى‌گويند: «آرى، بيم‌دهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تكذيب كرديم و گفتيم: خداوند هرگز چيزى نازل نكرده، و شما در گمراهى بزرگى هستيد!»

وَ قَالُواْ لَوۡ كُنَّا نَسۡمَعُ أَوۡ نَعۡقِلُ مَا كُنَّا فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ

و مى‌گويند: «اگر ما گوش شنوا داشتيم يا تعقل مى‌كرديم، در ميان دوزخيان نبوديم!»

فَٱعۡتَرَفُواْ بِذَنۢبِهِمۡ فَسُحۡقٗا لِّأَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ

اينجاست كه به گناه خود اعتراف مى‌كنند؛ دور باشند دوزخيان از رحمت خدا!

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ أَجۡرٞ كَبِيرٞ

(اما) كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى‌ترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند!

وَ أَسِرُّواْ قَوۡلَكُمۡ أَوِ ٱجۡهَرُواْ بِهِۦٓ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

گفتار خود را پنهان كنيد يا آشكار (تفاوتى نمى‌كند)، او به آنچه در سينه‌هاست آگاه است!

أَلَا يَعۡلَمُ مَنۡ خَلَقَ وَ هُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ

آيا آن كسى كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست؟! در حالى كه او (از اسرار دقيق) با خبر و آگاه است!

هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ ذَلُولٗا فَٱمۡشُواْ فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُواْ مِن رِّزۡقِهِۦ وَ إِلَيۡهِ ٱلنُّشُورُ

او كسى است كه زمين را براى شما رام كرد، بر شانه‌هاى آن راه برويد و از روزيهاى خداوند بخوريد؛ و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست!

ءَأَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يَخۡسِفَ بِكُمُ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ

آيا خود را از عذاب كسى كه حاكم بر آسمان است در امان مى‌دانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟!

أَمۡ أَمِنتُم مَّن فِي ٱلسَّمَآءِ أَن يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗا فَسَتَعۡلَمُونَ كَيۡفَ نَذِيرِ

يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مى‌دانيد كه تندبادى پر از سنگريزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهيد دانست تهديدهاى من چگونه است!

وَ لَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ

كسانى كه پيش از آنان بودند (آيات الهى را) تكذيب كردند، اما (ببين) مجازات من چگونه بود!

أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَ يَقۡبِضۡنَ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءِۢ بَصِيرٌ

آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مى‌كنند، نگاه نكردند؟! جز خداوند رحمان كسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمى‌دارد، چرا كه او به هر چيز بيناست!

أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ جُندٞ لَّكُمۡ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنِ ٱلۡكَٰفِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ

آيا اين كسى كه لشكر شماست مى‌تواند شما را در برابر خداوند يارى دهد؟ ولى كافران تنها گرفتار فريبند!

أَمَّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي يَرۡزُقُكُمۡ إِنۡ أَمۡسَكَ رِزۡقَهُۥ بَل لَّجُّواْ فِي عُتُوّٖ وَ نُفُورٍ

يا آن كسى كه شما را روزى مى‌دهد، اگر روزيش را بازدارد (چه كسى مى‌تواند نياز شما را تأمين كند)؟! ولى آنها در سركشى و فرار از حقيقت لجاجت مى‌ورزند!

أَفَمَن يَمۡشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجۡهِهِۦٓ أَهۡدَىٰٓ أَمَّن يَمۡشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

آيا كسى كه به رو افتاده حركت مى‌كند به هدايت نزديكتر است يا كسى كه راست‌قامت در صراط مستقيم گام برمى‌دارد؟!

قُلۡ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنشَأَكُمۡ وَ جَعَلَ لَكُمُ ٱلسَّمۡعَ وَ ٱلۡأَبۡصَٰرَ وَ ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةَ قَلِيلٗا مَّا تَشۡكُرُونَ

بگو: «او كسى است كه شما را آفريد و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد؛ اما كمتر سپاسگزارى مى‌كنيد!»

قُلۡ هُوَ ٱلَّذِي ذَرَأَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ

بگو: «او كسى است كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مى‌شويد!»

وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

آنها مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد اين وعده قيامت چه زمانى است؟!»

قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَ إِنَّمَآ أَنَا۠ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

بگو: «علم آن تنها نزد خداست؛ و من فقط بيم‌دهنده آشكارى هستم!»

فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيٓ‍َٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ قِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ

هنگامى كه آن (وعده الهى) را از نزديك مى‌بينند، صورت كافران زشت و سياه مى‌گردد، و به آنها گفته مى‌شود: «اين همان چيزى است كه تقاضاى آن را داشتيد»!

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَهۡلَكَنِيَ ٱللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوۡ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ ٱلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ

بگو: «به من خبر دهيد اگر خداوند مرا و تمام كسانى را كه با من هستند هلاك كند، يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسى كافران را از عذاب دردناك پناه مى‌دهد؟!»

قُلۡ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ءَامَنَّا بِهِۦ وَ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡنَا فَسَتَعۡلَمُونَ مَنۡ هُوَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده و بر او توكل كرده‌ايم؛ و بزودى مى‌دانيد چه كسى در گمراهى آشكار است!»

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَصۡبَحَ مَآؤُكُمۡ غَوۡرٗا فَمَن يَأۡتِيكُم بِمَآءٖ مَّعِينِۢ

بگو: «به من خبر دهيد اگر آبهاى (سرزمين) شما در زمين فرو رود، چه كسى مى‌تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!»

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ نٓ وَ ٱلۡقَلَمِ وَ مَا يَسۡطُرُونَ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ ن، سوگند به قلم و آنچه مينويسند،

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ

كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى،

وَ إِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ

و براى تو پاداشى عظيم و هميشگى است!

وَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ

و تو اخلاق عظيم و برجسته‌اى دارى!

فَسَتُبۡصِرُ وَ يُبۡصِرُونَ

و بزودى تو مى‌بينى و آنان نيز مى‌بينند،

بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ

كه كدام يك از شما مجنونند!

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ

پروردگارت بهتر از هر كس مى‌داند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدايت‌يافتگان را نيز بهتر مى‌شناسد!

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

حال كه چنين است از تكذيب‌كنندگان اطاعت مكن!

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ

آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توأم با انحراف از مسير حق)!

وَ لَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ

و از كسى كه بسيار سوگند ياد مى‌كند و پست است اطاعت مكن،

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِيمٖ

كسى كه بسيار عيبجوست و به سخن چينى آمد و شد مى‌كند،

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

و بسيار مانع كار خير، و متجاوز و گناهكار است؛

عُتُلِّۢ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ

علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است!

أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَ بَنِينَ

مبادا بخاطر اينكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پيروى كنى)!

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى‌شود مى‌گويد: «اينها افسانه‌هاى خرافى پيشينيان است!»

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ

(ولى) ما بزودى بر بينى او علامت و داغ ننگ مى‌نهيم!

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ

ما آنها را آزموديم، همان گونه كه «صاحبان باغ» را آزمايش كرديم، هنگامى كه سوگند ياد كردند كه ميوه‌هاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند.

وَ لَا يَسۡتَثۡنُونَ

و هيچ از آن استثنا نكنند؛

فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمۡ نَآئِمُونَ

اما عذابى فراگير (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند،

فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ

و آن باغ سرسبز همچون شب سياه و ظلمانى شد!

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ

صبحگاهان يكديگر را صدا زدند،

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ

كه بسوى كشتزار و باغ خود حركت كنيد اگر قصد چيدن ميوه‌ها را داريد!

فَٱنطَلَقُواْ وَ هُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ

آنها حركت كردند در حالى كه آهسته با هم مى‌گفتند:»

أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ

«مواظب باشيد امروز حتى يك فقير وارد بر شما نشود!»

وَ غَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ

(آرى) آنها صبحگاهان تصميم داشتند كه با قدرت از مستمندان جلوگيرى كنند.

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ

هنگامى كه (وارد باغ شدند و) آن را ديدند گفتند: «حقا» ما گمراهيم!

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

(آرى، همه چيز از دست ما رفته) بلكه ما محروميم!»

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ

يكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: «آيا به شما نگفتم چرا تسبيح خدا نمى‌گوييد؟!

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بوديم!»

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ

سپس رو به يكديگر كرده به ملامت هم پرداختند،

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ

(و فريادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما كه طغيانگر بوديم!

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او علاقه‌منديم!»

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُ وَ لَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ

اين گونه است عذاب (خداوند در دنيا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مى‌دانستند!

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

مسلما براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است!

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ

آيا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مى‌دهيم؟!

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه مى‌شود؟! چگونه داورى مى‌كنيد؟!

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ

آيا كتابى داريد كه از آن درس مى‌خوانيد ...

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ

كه آنچه را شما انتخاب مى‌كنيد از آن شماست؟!

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ

يا اينكه عهد و پيمان مؤكد و مستمرى تا روز قيامت بر ما داريد كه هر چه را حكم كنيد براى شما باشد؟!

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ

از آنها بپرس كدام يك از آنان چنين چيزى را تضمين مى‌كند؟!

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

يا اينكه معبودانى دارند كه آنها را شريك خدا قرار داده‌اند (و براى آنان شفاعت مى‌كنند)؟! اگر راست مى‌گويند معبودان خود را بياورند!

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ

(به خاطر بياوريد) روزى را كه ساق پاها (از وحشت) برهنه مى‌گردد و دعوت به سجود مى‌شوند، اما نمى‌توانند (سجود كنند).

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ وَ قَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَ هُمۡ سَٰلِمُونَ

اين در حالى است كه چشمهايشان (از شدت شرمسارى) به زير افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته؛ آنها پيش از اين دعوت به سجود مى‌شدند در حالى كه سالم بودند (ولى امروز ديگر توانايى آن را ندارند)!

فَذَرۡنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

اكنون مرا با آنها كه اين سخن را تكذيب مى‌كنند واگذار! ما آنان را از آنجا كه نمى‌دانند به تدريج به سوى عذاب پيش مى‌بريم.

وَ أُمۡلِي لَهُمۡ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

و به آنها مهلت (بازگشت) مى‌دهم؛ چرا كه نقشه‌هاى من محكم و دقيق است!

أَمۡ تَسۡ‍َٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

يا اينكه تو از آنها مزدى مى‌طلبى كه پرداختش براى آنها سنگين است؟!

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

يا اسرار غيب نزد آنهاست و آن را مى‌نويسند (و به يكديگر مى‌دهند)؟!

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَ هُوَ مَكۡظُومٞ

اكنون كه چنين است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى [يونس‌] مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهايت اندوه خدا را خواند.

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ مَذۡمُومٞ

و اگر رحمت خدا به ياريش نيامده بود، (از شكم ماهى) بيرون افكنده مى‌شد در حالى كه نكوهيده بود!

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

ولى پروردگارش او را برگزيد و از صالحان قرار داد!

وَ إِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مى‌شنوند با چشم‌زخم خود تو را از بين ببرند، و مى‌گويند: «او ديوانه است!»

وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

در حالى كه اين (قرآن) جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ (روز رستاخيز) روزى است كه مسلما واقع مى‌شود!

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

چه روز واقع شدنى!

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

و تو چه مى‌دانى آن روز واقع شدنى چيست؟!

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند (و نتيجه شومش را ديدند)!

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

اما قوم «ثمود» با عذابى سركش هلاك شدند!

وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

و اما قوم «عاد» با تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند،

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

(خداوند) اين تندباد بنيان‌كن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مى‌ديدى كه آن قوم همچون تنه‌هاى پوسيده و تو خالى درختان نخل در ميان اين تند باد روى زمين افتاده و هلاك شده‌اند!

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

آيا كسى از آنها را باقى مى‌بينى؟!

وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و همچنين اهل شهرهاى زير و رو شده [قوم لوط] مرتكب گناهان بزرگ شدند،

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

و با فرستاده پروردگارشان مخالفت كردند؛ و خداوند (نيز) آنها را به عذاب شديدى گرفتار ساخت!

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

و هنگامى كه آب طغيان كرد، ما شما را سوار بر كشتى كرديم،

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

تا آن را وسيله تذكرى براى شما قرار دهيم و گوشهاى شنوا آن را دريابد و بفهمد.

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

به محض اينكه يك بار در «صور» دميده شود،

وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و زمين و كوه‌ها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند،

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

در آن روز «واقعه عظيم» روى مى‌دهد،

وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

و آسمان از هم مى‌شكافد و سست مى‌گردد و فرومى‌ريزد!

وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

فرشتگان در اطراف آسمان قرار مى‌گيرند (و براى انجام مأموريتها آماده مى‌شوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مى‌كنند!

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

در آن روز همگى به پيشگاه خدا عرضه مى‌شويد و چيزى از كارهاى شما پنهان نمى‌ماند!

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فرياد مى‌زند كه: « (اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد!

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

من يقين داشتم كه (قيامتى در كار است و) به حساب اعمالم مى‌رسم!»

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

او در يك زندگى (كاملا) رضايتبخش قرار خواهد داشت،

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى عالى،

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

كه ميوه هايش در دسترس است!

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

(و به آنان گفته مى‌شود:) بخوريد و بياشاميد گوارا در برابر اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد!

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

اما كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌گويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‌دادند.

وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

و نمى‌دانستم حساب من چيست!

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

اى كاش مرگم فرا مى‌رسيد!

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ

مال و ثروتم هرگز مرا بى‌نياز نكرد،

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

قدرت من نيز از دست رفت!»

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

او را بگيريد و دربند و زنجيرش كنيد!

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

سپس او را در دوزخ بيفكنيد!

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

بعد او را به زنجيرى كه هفتاد ذراع است ببنديد؛

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمى‌آورد،

وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌نمود؛

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

از اين رو امروز هم در اينجا يار مهربانى ندارد،

وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

و نه طعامى، جز از چرك و خون!

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ

غذايى كه جز خطاكاران آن را نمى‌خورند!

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

سوگند به آنچه مى‌بينيد،

وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ

و آنچه نمى‌بينيد،

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

كه اين قرآن گفتار رسول بزرگوارى است،

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

و گفته شاعرى نيست، اما كمتر ايمان مى‌آوريد!

وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

ه گفته كاهنى، هر چند كمتر متذكر مى‌شويد!

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

كلامى است كه از سوى پروردگار عالميان نازل شده است!

وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

اگر او سخنى دروغ بر ما مى‌بست،

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

ما او را با قدرت مى‌گرفتيم،

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

سپس رگ قلبش را قطع مى‌كرديم،

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

و هيچ كس از شما نمى‌توانست از (مجازات) او مانع شود!

وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

و آن مسلما تذكرى براى پرهيزگاران است!

وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

و ما مى‌دانيم كه بعضى از شما (آن را) تكذيب مى‌كنيد!

وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

و آن مايه حسرت كافران است!

وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

و آن يقين خالص است!

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ تقاضاكننده‌اى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد!

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچ كس نمى‌تواند آن را دفع كند،

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

از سوى خداوند ذى المعارج [خداوندى كه فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مى‌كنند]!

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

فرشتگان و روح [فرشته مقرب خداوند] بسوى او عروج مى‌كنند در آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است!

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

پس صبر جميل پيشه كن،

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

زيرا آنها آن روز را دور مى‌بينند،

وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا

و ما آن را نزديك مى‌بينيم!

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مى‌شود،

وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

و كوه‌ها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود،

وَ لَا يَسۡ‍َٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمى‌گيرد!

يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ

آنها را نشانشان مى‌دهند (ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است)، چنان است كه گنهكار دوست مى‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند،

وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ

و همسر و برادرش را،

وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ

و قبيله‌اش را كه هميشه از او حمايت مى‌كرد،

وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

و همه مردم روى زمين را تا مايه نجاتش گردند؛

كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ

اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت، آرى) شعله‌هاى سوزان آتش است،

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

دست و پا و پوست سر را مى‌كند و مى‌برد!

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ

و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مى‌زند،

وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

و (همچنين آنها كه) اموال را جمع و ذخيره كردند!

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

به يقين انسان حريص و كم‌طاقت آفريده شده است،

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مى‌كند،

وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مى‌شود (و بخل مى‌ورزد)،

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

مگر نمازگزاران،

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

آنها كه نمازها را پيوسته بجا مى‌آورند،

وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و آنها كه در اموالشان حق معلومى است ...

لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

براى تقاضاكننده و محروم،

وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و آنها كه به روز جزا ايمان دارند،

وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند،

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست،

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و آنها كه دامان خويش را (از بى‌عفتى) حفظ مى‌كنند،

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند آميزش ندارند)، چرا كه در بهره‌گيرى از اينها مورد سرزنش نخواهند بود!

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

و هر كس جز اينها را طلب كند، متجاوز است!

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مى‌كنند،

وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و آنها كه با اداى شهادتشان قيام مى‌نمايند،

وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

و آنها كه بر نماز مواظبت دارند،

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

آنان در باغهاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مى‌شوند.

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

اين كافران را چه مى‌شود كه با سرعت نزد تو مى‌آيند ...

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)!

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

آيا هر يك از آنها (با اين اعمال زشتش) طمع دارد كه او را در بهشت پر نعمت الهى وارد كنند؟!

كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

هرگز چنين نيست؛ ما آنها را از آنچه خودشان مى‌دانند آفريده‌ايم!

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم ...

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

كه جاى آنان را به كسانى بدهيم كه از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد!

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند!

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مى‌شوند، گويى به سوى بتها مى‌دوند ...

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پرده‌اى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مى‌شد!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم و گفتيم: «قوم خود را انذار كن پيش از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آيد!»

قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ

گفت: «اى قوم! من براى شما بيم‌دهنده آشكارى هستم،

أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَ ٱتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ

كه خدا را پرستش كنيد و از مخالفت او بپرهيزيد و مرا اطاعت نماييد!

يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَ يُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

اگر چنين كنيد، خدا گناهانتان را مى‌آمرزد و تا زمان معينى شما را عمر مى‌دهد؛ زيرا هنگامى كه اجل الهى فرا رسد، تأخيرى نخواهد داشت اگر مى‌دانستيد!»

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَ نَهَارٗا

(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت كردم،

فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا

اما دعوت من چيزى جز فرار از حق بر آنان نيفزود!

وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَ ٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَ أَصَرُّواْ وَ ٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا

و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه (ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدت استكبار كردند!

ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا

سپس من آنها را با صداى بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت كردم،

ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَ أَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا

سپس آشكارا و نهان (حقيقت توحيد و ايمان را) براى آنان بيان داشتم!

فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا

به آنها گفتم: «از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است ...

يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا

تا بارانهاى پربركت آسمان را پى در پى بر شما فرستد،

وَ يُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَ بَنِينَ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا

و شما را با اموال و فرزندان فراوان كمك كند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختيارتان قرار دهد!

مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا

چرا شما براى خدا عظمت قائل نيستيد؟!

وَ قَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا

در حالى كه شما را در مراحل مختلف آفريد (تا از نطفه به انسان كامل رسيديد)!

أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا

آيا نمى‌دانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكى بالاى ديگرى آفريده است،

وَ جَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَ جَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا

و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرار داده است؟!

وَ ٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا

و خداوند شما را همچون گياهى از زمين رويانيد،

ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَ يُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا

سپس شما را به همان زمين بازمى‌گرداند، و بار ديگر شما را خارج مى‌سازد!

وَ ٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا

و خداوند زمين را براى شما فرش گسترده‌اى قرار داد ...

لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا

تا از راههاى وسيع و دره‌هاى آن بگذريد (و به هر جا مى‌خواهيد برويد)!»

قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَ ٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَ وَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا

نوح (بعد از نوميدى از هدايت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من كردند و از كسانى پيروى نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزى جز زيانكارى بر آنها نيفزوده است!

وَ مَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا

و (اين رهبران گمراه) مكر عظيمى به كار بردند ...

وَ قَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَ لَا سُوَاعٗا وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسۡرٗا

و گفتند: دست از خدايان و بتهاى خود برنداريد (به خصوص) بتهاى «ود»، «سواع»، «يغوث»، «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد!

وَ قَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗا وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا

و آنها گروه بسيارى را گمراه كردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت ميفزا!»

مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا

(آرى، سرانجام) همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياورانى براى خود نيافتند!

وَ قَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا

نوح گفت: «پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار!

إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَ لَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا

چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز نسلى فاجر و كافر به وجود نمى‌آورند!

رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَ لِوَٰلِدَيَّ وَ لِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَ لَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام كسانى را كه با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را بيامرز؛ و ظالمان را جز هلاكت ميفزا!»

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ بگو: به من وحى شده است كه جمعى از جن به سخنانم گوش فرا داده‌اند، سپس گفته‌اند: «ما قرآن عجيبى شنيده‌ايم ...

يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فَ‍َٔامَنَّا بِهِۦ وَ لَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا

كه به راه راست هدايت مى‌كند، پس ما به آن ايمان آورده‌ايم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرار نمى‌دهيم!

وَ أَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَ لَا وَلَدٗا

و اينكه بلند است مقام با عظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نكرده است!

وَ أَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا

و اينكه سفيه ما (ابليس) درباره خداوند سخنان ناروا مى‌گفت!

وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَ ٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا

و اينكه ما گمان مى‌كرديم كه انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمى‌بندند!

وَ أَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا

و اينكه مردانى از بشر به مردانى از جن پناه مى‌بردند، و آنها سبب افزايش گمراهى و طغيانشان مى‌شدند!

وَ أَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا

و اينكه آنها گمان كردند- همان‌گونه كه شما گمان مى‌كرديد- كه خداوند هرگز كسى را (به نبوت) مبعوث نمى‌كند!

وَ أَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَ شُهُبٗا

و اينكه ما آسمان را جستجو كرديم و همه را پر از محافظان قوى و تيرهاى شهاب يافتيم!

وَ أَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا

و اينكه ما پيش از اين به استراق سمع در آسمانها مى‌نشستيم؛ اما اكنون هر كس بخواهد استراق سمع كند، شهابى را در كمين خود مى‌يابد!

وَ أَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا

و اينكه (با اين اوضاع) ما نمى‌دانيم آيا اراده شرى درباره اهل زمين شده يا پروردگارشان خواسته است آنان را هدايت كند؟!

وَ أَنَّا مِنَّا ٱلصَّٰلِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا

و اينكه در ميان ما، افرادى صالح و افرادى غير صالحند؛ و ما گروه‌هاى متفاوتى هستيم!

وَ أَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا

و اينكه ما يقين داريم هرگز نمى‌توانيم بر اراده خداوند در زمين غالب شويم و نمى‌توانيم از (پنجه قدرت) او بگريزيم!

وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَ لَا رَهَقٗا

و اينكه ما هنگامى كه هدايت قرآن را شنيديم به آن ايمان آورديم؛ و هر كس به پروردگارش ايمان بياورد، نه از نقصان مى‌ترسد و نه از ظلم!

وَ أَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَ مِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا

و اينكه گروهى از ما مسلمان و گروهى ظالمند؛ هر كس اسلام را اختيار كند راه راست را برگزيده است،

وَ أَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا

و اما ظالمان آتشگيره و هيزم دوزخند!

وَ أَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا

و اينكه اگر آنها [جن و انس‌] در راه (ايمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سيرابشان مى‌كنيم!

لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِ وَ مَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا

هدف اين است كه ما آنها را با اين نعمت فراوان بيازماييم؛ و هر كس از ياد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شديد و فزاينده‌اى گرفتار مى‌سازد!

وَ أَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا

و اينكه مساجد از آن خداست، پس هيچ كس را با خدا نخوانيد!

وَ أَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا

و اينكه هنگامى كه بنده خدا [محمد (ص)] به عبادت برمى‌خاست و او را مى‌خواند، گروهى پيرامون او بشدت ازدحام مى‌كردند!»

قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَ لَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا

بگو: «من تنها پروردگارم را مى‌خوانم و هيچ كس را شريك او قرار نمى‌دهم!»

قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَ لَا رَشَدٗا

بگو: «من مالك زيان و هدايتى براى شما نيستم!»

قُلۡ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ ٱللَّهِ أَحَدٞ وَ لَنۡ أَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدًا

بگو: « (اگر من نيز بر خلاف فرمانش رفتار كنم) هيچ كس مرا در برابر او حمايت نمى‌كند و پناهگاهى جز او نمى‌يابم؛

إِلَّا بَلَٰغٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِسَٰلَٰتِهِۦ وَ مَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَإِنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا

تنها وظيفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست؛ و هر كس نافرمانى خدا و رسولش كند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مى‌مانند!

حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ أَضۡعَفُ نَاصِرٗا وَ أَقَلُّ عَدَدٗا

(اين كار شكنى كفار هم چنان ادامه مى‌يابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند؛ آن گاه مى‌دانند چه كسى ياورش ضعيفتر و جمعيتش كمتر است!

قُلۡ إِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٞ مَّا تُوعَدُونَ أَمۡ يَجۡعَلُ لَهُۥ رَبِّيٓ أَمَدًا

بگو: «من نمى‌دانم آنچه به شما وعده داده شده نزديك است يا پروردگارم زمانى براى آن قرار مى‌دهد؟!

عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ فَلَا يُظۡهِرُ عَلَىٰ غَيۡبِهِۦٓ أَحَدًا

داناى غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمى‌سازد،

إِلَّا مَنِ ٱرۡتَضَىٰ مِن رَّسُولٖ فَإِنَّهُۥ يَسۡلُكُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَ مِنۡ خَلۡفِهِۦ رَصَدٗا

مگر رسولانى كه آنان را برگزيده و مراقبينى از پيش رو و پشت سر براى آنها قرار مى‌دهد ...

لِّيَعۡلَمَ أَن قَدۡ أَبۡلَغُواْ رِسَٰلَٰتِ رَبِّهِمۡ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَيۡهِمۡ وَ أَحۡصَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ عَدَدَۢا

تا بداند پيامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ كرده‌اند؛ و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چيز را احصار كرده است!»

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُزَّمِّلُ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ اى جامه به خود پيچيده!

قُمِ ٱلَّيۡلَ إِلَّا قَلِيلٗا

شب را، جز كمى، بپاخيز!

نِّصۡفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصۡ مِنۡهُ قَلِيلًا

نيمى از شب را، يا كمى از آن كم كن،

أَوۡ زِدۡ عَلَيۡهِ وَ رَتِّلِ ٱلۡقُرۡءَانَ تَرۡتِيلًا

يا بر نصف آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تأمل بخوان؛

إِنَّا سَنُلۡقِي عَلَيۡكَ قَوۡلٗا ثَقِيلًا

چرا كه ما بزودى سخنى سنگين به تو القا خواهيم كرد!

إِنَّ نَاشِئَةَ ٱلَّيۡلِ هِيَ أَشَدُّ وَطۡ‍ٔٗا وَ أَقۡوَمُ قِيلًا

مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‌تر است!

إِنَّ لَكَ فِي ٱلنَّهَارِ سَبۡحٗا طَوِيلٗا

و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت!

وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلۡ إِلَيۡهِ تَبۡتِيلٗا

و نام پروردگارت را ياد كن و تنها به او دل ببند!

رَّبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱتَّخِذۡهُ وَكِيلٗا

همان پروردگار شرق و غرب كه معبودى جز او نيست، او را نگاهبان و وكيل خود انتخاب كن،

وَ ٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَ ٱهۡجُرۡهُمۡ هَجۡرٗا جَمِيلٗا

و در برابر آنچه (دشمنان) مى‌گويند شكيبا باش و بطرزى شايسته از آنان دورى گزين!

وَ ذَرۡنِي وَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ أُوْلِي ٱلنَّعۡمَةِ وَ مَهِّلۡهُمۡ قَلِيلًا

و مرا با تكذيب‌كنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را كمى مهلت ده،

إِنَّ لَدَيۡنَآ أَنكَالٗا وَ جَحِيمٗا

كه نزد ما غل و زنجيرها و (آتش) دوزخ است،

وَ طَعَامٗا ذَا غُصَّةٖ وَ عَذَابًا أَلِيمٗا

و غذايى گلوگير، و عذابى دردناك،

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ وَ كَانَتِ ٱلۡجِبَالُ كَثِيبٗا مَّهِيلًا

در آن روز كه زمين و كوه‌ها سخت به لرزه درمى‌آيد، و كوه‌ها (چنان درهم كوبيده مى‌شود كه) به شكل توده‌هايى از شن نرم درمى‌آيد!

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ رَسُولٗا شَٰهِدًا عَلَيۡكُمۡ كَمَآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ رَسُولٗا

ما پيامبرى به سوى شما فرستاديم كه گواه بر شماست، همان گونه كه به سوى فرعون رسولى فرستاديم!

فَعَصَىٰ فِرۡعَوۡنُ ٱلرَّسُولَ فَأَخَذۡنَٰهُ أَخۡذٗا وَبِيلٗا

(ولى) فرعون به مخالفت و نافرمانى آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات كرديم!

فَكَيۡفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرۡتُمۡ يَوۡمٗا يَجۡعَلُ ٱلۡوِلۡدَٰنَ شِيبًا

شما (نيز) اگر كافر شويد، چگونه خود را (از عذاب الهى) بر كنار مى‌داريد؟! در آن روز كه كودكان را پير مى‌كند،

ٱلسَّمَآءُ مُنفَطِرُۢ بِهِۦ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَفۡعُولًا

و آسمان از هم شكافته مى‌شود، و وعده او شدنى و حتمى است.

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلًا

اين هشدار و تذكرى است، پس هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‌گزيند!

إِنَّ رَبَّكَ يَعۡلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدۡنَىٰ مِن ثُلُثَيِ ٱلَّيۡلِ وَ نِصۡفَهُۥ وَ ثُلُثَهُۥ وَ طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلَّذِينَ مَعَكَ وَ ٱللَّهُ يُقَدِّرُ ٱلَّيۡلَ وَ ٱلنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحۡصُوهُ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرۡضَىٰ وَ ءَاخَرُونَ يَضۡرِبُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَبۡتَغُونَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ ءَاخَرُونَ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَٱقۡرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنۡهُ وَ أَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِ هُوَ خَيۡرٗا وَ أَعۡظَمَ أَجۡرٗا وَ ٱسۡتَغۡفِرُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمُۢ

پروردگارت مى‌داند كه تو و گروهى از آنها كه با تو هستند نزديك دو سوم از شب يا نصف يا ثلث آن را به پا مى‌خيزند؛ خداوند شب و روز را اندازه‌گيرى مى‌كند؛ او مى‌داند كه شما نمى‌توانيد مقدار آن را (به دقت) اندازه‌گيرى كنيد (براى عبادت كردن)، پس شما را بخشيد؛ اكنون آنچه براى شما ميسر است قرآن بخوانيد او مى‌داند بزودى گروهى از شما بيمار مى‌شوند، و گروهى ديگر براى به دست آوردن فضل الهى (و كسب روزى) به سفر مى‌روند، و گروهى ديگر در راه خدا جهاد مى‌كنند (و از تلاوت قرآن بازمى‌مانند)، پس به اندازه‌اى كه براى شما ممكن است از آن تلاوت كنيد و نماز را بر پا داريد و زكات بپردازيد و به خدا «قرض الحسنه» دهيد [در راه او انفاق نماييد] و (بدانيد) آنچه را از كارهاى نيك براى خود از پيش مى‌فرستيد نزد خدا به بهترين وجه و بزرگترين پاداش خواهيد يافت؛ و از خدا آمرزش بطلبيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ اى جامه خواب به خود پيچيده (و در بستر آرميده)!

قُمۡ فَأَنذِرۡ

برخيز و انذار كن (و عالميان را بيم ده)،

وَ رَبَّكَ فَكَبِّرۡ

و پروردگارت را بزرگ بشمار،

وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ

و لباست را پاك كن،

وَ ٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ

و از پليدى دورى كن،

وَ لَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ

و منت مگذار و فزونى مطلب،

وَ لِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ

و بخاطر پروردگارت شكيبايى كن!

فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ

هنگامى كه در «صور» دميده شود،

فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ

آن روز، روز سختى است،

عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ

و براى كافران آسان نيست!

ذَرۡنِي وَ مَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا

مرا با كسى كه او را خود به تنهايى آفريده‌ام واگذار!

وَ جَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا

همان كسى كه براى او مال گسترده‌اى قرار دادم،

وَ بَنِينَ شُهُودٗا

و فرزندانى كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند،

وَ مَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا

و وسايل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم!

ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ

باز هم طمع دارد كه بر او بيفزايم!

كَلَّآ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا

هرگز چنين نخواهد شد؛ چرا كه او نسبت به آيات ما دشمنى مى‌ورزد!

سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا

و بزودى او را مجبور مى‌كنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زير مى‌افكنم)!

إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ

او (براى مبارزه با قرآن) انديشه كرد و مطلب را آماده ساخت!

فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد!

ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شيطانى خود را) آماده نمود!

ثُمَّ نَظَرَ

سپس نگاهى افكند،

ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ

بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد؛

ثُمَّ أَدۡبَرَ وَ ٱسۡتَكۡبَرَ

سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزيد،

فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ

و سرانجام گفت: «اين (قرآن) چيزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پيشينيان نيست!

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ

اين فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!»

سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ

(اما) بزودى او را وارد سقر [دوزخ‌] مى‌كنم!

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ

و تو نمى‌دانى «سقر» چيست!

لَا تُبۡقِي وَ لَا تَذَرُ

(آتشى است كه) نه چيزى را باقى مى‌گذارد و نه چيزى را رها مى‌سازد!

لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ

پوست تن را بكلى دگرگون مى‌كند!

عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‌اند!

وَ مَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗ وَ مَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ يَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَ لَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ لِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗا كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ وَ مَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَ مَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ

مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار داديم، و تعداد آنها را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تا اهل كتاب [يهود و نصارى‌] يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقانيت اين كتاب آسمانى) ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند: «خدا از اين توصيف چه منظورى دارد؟!» (آرى) اين گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مى‌سازد و هر كس را بخواهد هدايت مى‌كند! و لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمى‌داند، و اين جز هشدار و تذكرى براى انسانها نيست!

كَلَّا وَ ٱلۡقَمَرِ

اينچنين نيست كه آنها تصور مى‌كنند سوگند به ماه،

وَ ٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ

و به شب، هنگامى كه (دامن برچيند و) پشت كند،

وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ

و به صبح هنگامى كه چهره بگشايد،

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ

كه آن (حوادث هولناك قيامت) از مسائل مهم است!

نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ

هشدار و انذارى است براى همه انسانها،

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ

براى كسانى از شما كه مى‌خواهند پيش افتند يا عقب بمانند [بسوى هدايت و نيكى پيش روند يا نروند]!

كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ

(آرى) هر كس در گرو اعمال خويش است،

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ

مگر «اصحاب يمين» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوايشان به دست راستشان مى‌دهند)!

فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ

آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مى‌كنند ...

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

از مجرمان:

مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ

چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!»

قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ

مى‌گويند: «ما از نمازگزاران نبوديم،

وَ لَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ

و اطعام مستمند نمى‌كرديم،

وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ

و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم،

وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و همواره روز جزا را انكار مى‌كرديم،

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ

تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!»

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ

از اين رو شفاعت شفاعت‌كنندگان به حال آنها سودى نمى‌بخشد.

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ

چرا آنها از تذكر روى گردانند؟!

كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ

گويى گورخرانى رميده‌اند،

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۢ

كه از (مقابل) شيرى فرار كرده‌اند!

بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ

بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‌اى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود!

كَلَّا بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

چنين نيست كه آنان مى‌گويند، بلكه آنها از آخرت نمى‌ترسند!

كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ

چنين نيست كه آنها مى‌گويند، آن (قرآن) يك تذكر و يادآورى است!

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد؛

وَ مَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَ أَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ

و هيچ كس پند نمى‌گيرد مگر اينكه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به روز قيامت،

وَ لَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ

و سوگند به (نفس لوامه و) و جدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)!

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ

آيا انسان مى‌پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟!

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ

آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم!

بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ

(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‌خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند!

يَسۡ‍َٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ

(از اين رو) مى‌پرسد: «قيامت كى خواهد بود»!

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ

(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد،

وَ خَسَفَ ٱلۡقَمَرُ

و ماه بى‌نور گردد،

وَ جُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ

و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند،

يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ

آن روز انسان مى‌گويد: «راه فرار كجاست؟!»

كَلَّا لَا وَزَرَ

هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد!

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ

آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است؛

يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۢ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ

و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‌كنند!

بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ

بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است،

وَ لَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ

هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد!

لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [قرآن‌] حركت مده،

إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَ قُرۡءَانَهُۥ

چرا كه جمع كردن و خواندن آن بر عهده ماست!

فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ

پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن!

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ

سپس بيان و (توضيح) آن (نيز) بر عهده ماست!

كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ

چنين نيست كه شما مى‌پنداريد (و دلايل معاد را كافى نمى‌دانيد)؛ بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (و هوسرانى بى‌قيد و شرط را)!

وَ تَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

و آخرت را رها مى‌كنيد!

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ

(آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است،

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ

و به پروردگارش مى‌نگرد!

وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ

و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است،

تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ

زيرا مى‌داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى‌شكند!

كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ

چنين نيست (كه انسان مى‌پندارد! او ايمان نمى‌آورد) تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد،

وَ قِيلَ مَنۡ رَاقٖ

و گفته شود: «آيا كسى هست كه (اين بيمار را از مرگ) نجات دهد؟!»

وَ ظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ

و به جدايى از دنيا يقين پيدا كند،

وَ ٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ

و ساق پاها (از سختى جان‌دادن) به هم بپيچد!

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ

(آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!

فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّىٰ

(در آن روز گفته مى‌شود:) او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند،

وَ لَٰكِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ

بلكه تكذيب كرد و روى‌گردان شد،

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ

سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‌داشت!

أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ

(با اين اعمال) عذاب الهى براى تو شايسته‌تر است، شايسته‌تر!

ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ

سپس عذاب الهى براى تو شايسته‌تر است، شايسته‌تر!

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى

آيا انسان گمان مى‌كند بى‌هدف رها مى‌شود؟!

أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ

آيا او نطفه‌اى از منى كه در رحم ريخته مى‌شود نبود؟!

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ

سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت،

فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ

و از او دو زوج مرد و زن آفريد!

أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ

آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡ‍ٔٗا مَّذۡكُورًا

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟!

إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا

ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم، و او را مى‌آزماييم؛ (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم!

إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَ إِمَّا كَفُورًا

ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس!

إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَ أَغۡلَٰلٗا وَ سَعِيرًا

ما براى كافران، زنجيرها و غلها و شعله‌هاى سوزان آتش آماده كرده‌ايم!

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا

به يقين ابرار (و نيكان) از جامى مى‌نوشند كه با عطر خوشى آميخته است،

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا

از چشمه‌اى كه بندگان خاص خدا از آن مى‌نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‌سازند!

يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَ يَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا

آنها به نذر خود وفا مى‌كنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مى‌ترسند،

وَ يُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَ يَتِيمٗا وَ أَسِيرًا

و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مى‌دهند!

إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَ لَا شُكُورًا

(و مى‌گويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‌كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم!

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا

ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است!

فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَ لَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَ سُرُورٗا

(بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مى‌دارد و آنها را مى‌پذيرد در حالى كه غرق شادى و سرورند!

وَ جَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَ حَرِيرٗا

و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنها پاداش مى‌دهد!

مُّتَّكِ‍ِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَ لَا زَمۡهَرِيرٗا

اين در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زيبا تكيه كرده‌اند، نه آفتاب را در آنجا مى‌بينند و نه سرما را!

وَ دَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَ ذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا

و در حالى است كه سايه‌هاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چيدن ميوه‌هايش بسيار آسان است!

وَ يُطَافُ عَلَيۡهِم بِ‍َٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَ أَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠

و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مى‌گردانند (پر از بهترين غذاها و نوشيدنى‌ها)،

قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا

ظرفهاى بلورينى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كرده‌اند!

وَ يُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا

و در آنجا از جامهايى سيراب مى‌شوند كه لبريز از شراب طهورى آميخته با زنجبيل است،

عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا

از چشمه‌اى در بهشت كه نامش سلسبيل است!

وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا

و بر گردشان (براى پذيرايى) نوجوانانى جاودانى مى‌گردند كه هر گاه آنها را ببينى گمان مى‌كنى مرواريد پراكنده‌اند!

وَ إِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَ مُلۡكٗا كَبِيرًا

و هنگامى كه آنجا را ببينى نعمتها و ملك عظيمى را مى‌بينى!

عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَ إِسۡتَبۡرَقٞ وَ حُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَ سَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا

بر اندام آنها [بهشتيان‌] لباسهايى است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراسته‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‌نوشاند!

إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَ كَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا

اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است!

إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا

مسلما ما قرآن را بر تو نازل كرديم!

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا

پس در (تبليغ و اجراى) حكم پروردگارت شكيبا (و با استقامت) باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن!

وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلٗا

و نام پروردگارت را هر صبح و شام به ياد آور!

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَ سَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا

و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبيح گوى!

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا

آنها زندگى زودگذر دنيا را دوست دارند، در حالى كه روز سختى را پشت سر خود رها مى‌كنند!

نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَ شَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡ وَ إِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا

ما آنها را آفريديم و پيوندهاى وجودشان را محكم كرديم، و هر زمان بخواهيم جاى آنان را به گروه ديگرى مى‌دهيم!

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا

اين يك تذكر و يادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمى‌گزيند!

وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

و شما هيچ چيز را نمى‌خواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكيم بوده و هست!

يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا

و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمت (وسيع) خود وارد مى‌كند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡمُرۡسَلَٰتِ عُرۡفٗا

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‌شوند،

فَٱلۡعَٰصِفَٰتِ عَصۡفٗا

و آنها كه همچون تند باد حركت مى‌كنند،

وَ ٱلنَّٰشِرَٰتِ نَشۡرٗا

و سوگند به آنها كه (ابرها را) مى‌گسترانند،

فَٱلۡفَٰرِقَٰتِ فَرۡقٗا

و آنها كه جدا مى‌كنند،

فَٱلۡمُلۡقِيَٰتِ ذِكۡرًا

و سوگند به آنها كه آيات بيدارگر (الهى) را (به انبيا) القا مى‌نمايند،

عُذۡرًا أَوۡ نُذۡرًا

براى اتمام حجت يا براى انذار،

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَٰقِعٞ

كه آنچه به شما (درباره قيامت) وعده داده مى‌شود، يقينا واقع‌شدنى است!

فَإِذَا ٱلنُّجُومُ طُمِسَتۡ

در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند،

وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ فُرِجَتۡ

و (كرات) آسمان از هم بشكافند،

وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ نُسِفَتۡ

و در آن زمان كه كوه‌ها از جا كنده شوند،

وَ إِذَا ٱلرُّسُلُ أُقِّتَتۡ

و در آن هنگام كه براى پيامبران (بمنظور اداى شهادت) تعيين وقت شود!

لِأَيِّ يَوۡمٍ أُجِّلَتۡ

(اين امر) براى چه روزى به تأخير افتاده؟

لِيَوۡمِ ٱلۡفَصۡلِ

براى روز جدايى (حق از باطل)!

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ

تو چه مى‌دانى روز جدايى چيست!

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان!

أَلَمۡ نُهۡلِكِ ٱلۡأَوَّلِينَ

آيا ما اقوام (مجرم) نخستين را هلاك نكرديم؟!

ثُمَّ نُتۡبِعُهُمُ ٱلۡأٓخِرِينَ