سوره الملک
بنام خداى رحمان رحيم؛ دائم الخير و والا مقام است خدايى كه حكومت در دست اوست و او بر هر چيز تواناست.
خدايى كه مرگ و زندگى را آفريده تا امتحان كند كدام يك از شما از لحاظ عمل بهتريد و او توانا و آمرزنده است.
خدايى كه هفت آسمان را بالاى هم (يا شبيه) آفريد، در خلق خدا تفاوتى نمىبينى، چشمت را بر گردان آيا خللهايى مشاهده مىكنى؟
سپس چشمت را مكرر بگردان چشمت زبون و در حالى كه خسته است به سوى تو بر مىگردد.
آسمان نزديك را با چراغهايى زينت داده و آنها را طرد كننده شياطين كردهايم و براى آنها عذاب آتش مشتعل آماده ساختهايم.
و براى كسانى كه به پروردگار خويش كافر شدهاند عذاب جهنم هست و بد جايگاهى است.
چون در آتش انداخته شوند صفير آن را مىشنوند حال آنكه آتش آنها را بالا و پائين مىبرد.
نزديك است از شدت غضب تكه تكه شود هر وقت دستهاى در آن انداخته شوند، مأمورانش سؤال كنند آيا انذار كنندهاى براى شما نيامد؟!
گويند: آرى انذار كننده آمد ولى تكذيبشان كرده و گفتيم: خدا چيزى نازل نكرده، شما جز در ضلالت بزرگ نيستيد.
و گويند: اگر مىشنيديم يا تعقل مىكرديم در ميان اهل آتش نبوديم.
پس به گناه خويش اعتراف كردند، دور باد از رحمت خدا اهل آتش.
كسانى كه از پروردگار خويش در غيب خائفند آنها راست آمرزش و پاداشى بزرگ
سخن خويش را پنهان نمائيد يا آشكار كنيد خدا بر آنچه در سينههاست داناست.
آيا نمىداند (اعمال بندگان را) خدايى كه آنها را آفريده است؟ او نافذ و خبير است.
خدا آنست كه زمين را براى شما رام و منقاد كرده، راه برويد بر شانههاى آن و بخوريد از رزق خدا امر رستاخيز با اوست.
آيا مطمئنيد آنكه در آسمانست شما را در زمين فرو برد و ناگاه آن موج مىزند.
يا ايمنيد آنكه در آسمانست بر شما طوفان پر شن بفرستد، به زودى مىدانيد انذار و عقوبت من چگونه است؟
آنان كه در پيش بودند پيامبران را تكذيب كردند پس عذاب من چگونه بود؟
آيا نگاه نكردهاند به پرندگان در بالاى آنها كه بال گشادگانند وبال جمع مىكنند، جز خدا آنها را كسى نگاه نمىدارد، او به هر چيز بيناست.
آيا كيست اينكه او براى شما لشكر است و جز خدا ياريتان مىكند؟ نيستند كافران مگر در فريفته شدن.
آيا كيست اينكه به شما روزى مىدهد اگر خدا روزى خويش را قطع كند؟ بلكه كفار در عصيان و نفرت، لجاجت به خرج مىدهند.
آيا پس كسى كه سر به زير راه مىرود هدايت يافتهتر است يا كسى كه ايستاده بر راه راست مىرود؟!
بگو: خدا آنست كه شما را به وجود آورد و براى شما گوشها و چشمها و قلبها قرار داد بسيار كم شكر مىكنيد.
بگو. خدا همانست كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مىشويد.
گويند: اين وعده كى خواهد بود اگر از راستگويانيد؟
بگو: علم آن فقط در نزد خداست و من تنها انذار كنندهام.
چون آن عذاب را نزديك به بينند چهره آنان كه كافر شدهاند غمگين مىشود و گفته مىشود اين است آن عذابى كه به عجله مىخواستيد.
بگو خبر دهيد اگر خدا مر او كسانى را كه با منند بميراند يا به ما رحم كند، كيست كه كافران را از عذاب پناه دهد.
بگو او خداى رحمان است به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم به زودى مىدانيد كيست آنكه در گمراهى آشكار است.
بگو: خبر دهيد، اگر آب شما در زمين فرو رود كيست كه به شما آب جارى بياورد.
سوره القلم
بنام خداى رحمان رحيم؛ ن. قسم به قلم و قسم به آنچه مىنويسند.
تو به دليل نعمت پروردگارت ديوانه نيستى.
حقا كه براى تو پاداشى هست تمام نشدنى.
و تو بر خلق بزرگى هستى.
به زودى مىبينى و مىبينند.
كدام يك از شما مبتلى هستيد.
پروردگار تو داناتر است به آنكه از راه او گمراه شده و او داناتر است به هدايت يافتگان.
از تكذيب كنندگان نبوت اطاعت مكن.
كه دوست دارند سازش كنى و سازش كنند.
اطاعت مكن از هر قسم خور پست.
عيبجو و رونده به سخن چينى.
مانع خير، متجاوز، گناهكار.
بعد از آن، خشن و نانجيب.
زيرا كه داراى مال و فرزندان است.
چون آيات ما بر او خوانده شود گويد: اينها افسانههاى گذشتگان است.
حتما بر بنيىاش علامتگذارى مىكنيم.
ما اهل مكه را امتحان كرديم چنان كه اهل آن باغ را، چون قسم خوردند كه ميوه آن را در حالى كه صبح مىكنند بچينند.
و ان شاء الله نمىگفتند.
بلائى از جانب پروردگارت بر آن باغ نازل گرديد در حالى كه آنها در خواب بودند.
آن باغ مانند باغ چيده شده گرديد.
در حالى كه صبح كرده بودند يكديگر را ندا كردند.
كه بامداد بر باغ خود برويد اگر مىخواهيد محصول را بچينيد.
به راه افتادند و با پنهانى مىگفتند:
داخل نشود در آن باغ امروز بر شما مسكينى.
صبح به طرف باغ رفتند و فقط به منع فقراء قادر بودند.
چون باغ را ديدند گفتند: ما راه را گم كردهايم.
نه بلكه ما محرومان (از محصول) هستيم.
معتدلتر آنها گفت: آيا نگفتم: چرا خدا را تنزيه نمىكنيد؟
گفتند: منزه است پروردگار ما، ما ظالم هستيم.
بعضى بر بعضى رو كرده يكديگر را ملامت مىكردند.
گفتند: اى واى بر ما، ما اهل طغيان شديم
شايد پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد ما به پروردگارمان راغبيم.
عذاب اينگونه است، عذاب آخرت بزرگتر است، اى كاش مىدانستند.
حقا كه متقيان را نزد پروردگارشان جناتى پر نعمت هست.
آيا قرار مىدهيم مسلمين را مانند مجرمان؟!
شما را چه شده چطور قضاوت مىكنيد؟!
يا شما را كتابى است كه در آن درس مىخوانيد؟!
كه شما راست در آن، آنچه اختيار مىكنيد؟!
يا شما را بر عهده ماست پيمانهاى محكم تا روز قيامت، كه شما راست آنچه حكم مىكنيد.
از آنها بپرس كدام يك عهدهدار اين كار است؟
يا آنها را در اينكار شريكانى است؟ پس شريكان خويش را بياورند اگر راستگويانند.
ياد آر روزى را كه كار به شدت رسد و به سجده دعوت مىشوند ولى نمىتوانند.
در حالى كه چشمشان سر به زير است، ذلت آنها را احاطه كرده است با آنكه (در دنيا) به سجده دعوت مىشدند و سالم بودند.
بگذار مرا (با) آنكه اين قرآن را تكذيب مىكند، آنها را به تدريج مىگيريم از جايى كه نمىدانند.
و به آنها مهلت مىدهم تدبير من محكم است.
يا از آنها اجرى مىخواهى كه از غرامت سنگين شده هستند؟!
يا عالم غيب نزد آنهاست و آنها از آن مىنويسند؟!
به دستور پروردگارت صبر كن و مانند رفيق ماهى (يونس) مباش، وقتى كه خدايش را خواند و پر از پشيمانى بود.
اگر نعمتى از پروردگارش او را درك نمىكرد به صحرا انداخته مىشد در حالى كه ملامت شده بود.
خدايش او را برگزيد و از صالحانش گردانيد.
حقا كه نزديك است كفار تو را با چشمهاى خويش بيافكنند چون قرآن را مىشنوند و مىگويند كه او ديوانه است
(با آنكه) قرآن جز تذكرى براى جهانيان نيست.
سوره الحاقة
بنام خداى رحمان رحيم؛ آن واقعه حتمى.
چيست آن واقعه حتمى؟
و چه مىدانى چيست آن واقعه حتمى.
قوم ثمود و عاد قيامت را تكذيب كردند.
اما ثمود با بلائى فزون از حد هلاك شدند.
و اما قوم عاد با بادى بسيار سرد و شديد هلاك گشتند.
خدا آن باد را هفت شب و هشت روز پى در پى، بر آنها مسلط كرد، مىديدى كه آن قوم در زمين افتادهاند، گويى ريشههاى كنده شده نخلها مىباشند.
آيا از آنها باقى ماندهاى مىبينى؟!
فرعون و آنان كه پيش از او بودند و شهرهاى زير رو شده، مرتكب خطا شدند.
رسول پروردگار خويش را نافرمانى كردند، خدا آنها را گرفت، گرفتنى سخت.
ما چون آب طغيان نمود، شما را در كشتى حمل كرديم.
تا آن حمل را براى شما پندى قرار دهيم و تا آن پند را گوشهاى شنوا حفظ كنند.
چون در صور دميده شود يك دميدن،
و برداشته شود زمين و كوهها و كوبيده شوند يك كوبيده شدن،
آن روز قيامت واقع مىشود.
آسمان شكافته مىشود و آن در آن روز سست است،
ملائكه در اطراف آن هستند و عرش پروردگارت را بالاى سر مردم هشت ملك حمل مىكند:
در آن روز به خدا عرضه مىشويد و هيچ عمل پنهانى از شما مخفى نمىماند.
اما آنكه كتابش به دست راستش داده شود گويد: بيائيد كتاب مرا بخوانيد.
من در دنيا دانستم كه حسابم را ملاقات خواهم كرد.
او در زندگى است كه از آن خوشنود است.
در بهشتى است و الا.
ميوهاش به او نزديك است.
بخوريد و بنوشيد گوارا در مقابل آنچه از پيش كرديد در ايام گذشته.
اما هر كس كتابش به دست چپش داده شود گويد: اى كاش كتابم را داده نمىشدم.
و نمىدانستم حسابم چيست.
اى كاش مرگ اولى تمام كننده بود.
ثروت من از من كفايت نكرد.
قدرتم از من تباه گرديد.
بگيريد او را و به غل در آوريد.
سپس به آتش بزرگ داخل كنيد.
آن گاه در زنجيرى كه طول آن هفتاد ذراع است داخلش نمائيد.
كه او به خداى بزرگ ايمان نمىآورد.
و به طعام مساكين تشويق نمىنمود.
پس امروز در اينجا براى او مهربانى نيست.
و نه طعامى مگر از چرك.
نمىخورد آن را مگر خطا كاران.
پس قسم مىخورم به آنچه مىبينيد.
و به آنچه نمىبينيد.
كه اين قرآن قول پيامبر بزرگوارى است.
سخن شاعرى نيست، بسيار كم ايمان مىآوريد.
سخن كاهنى نيست، بسيار كم متذكر مىشويد.
نازل شده است از جانب رب العالمين.
اگر بر ما بعضى گفتهها را دروغ بندد.
حتما از راست او مىگيريم.
سپس رگ گردنش را قطع مىكنيم.
كسى از شما از او مانع نتواند شد.
قرآن تذكر است براى اهل تقوى.
مىدانيم كه بعضى از شما تكذيب كنندهايد.
قرآن بر كافران حسرت خواهد بود.
قرآن حق ثابت است.
پس نام خدايت را تسبيح كند.
سوره المعارج
بنام خداى رحمان رحيم؛ خواهندهاى عذاب حتمى را از خدا خواست.
عذابى كه مخصوص كفار است و دفع كنندهاى ندارد.
از جانب خداى صاحب درجات.
ملائكه و روح به طرف خدا بالا مىروند در روزى كه مقدار آن پنجاه هزار سال است.
پس صبر كن صبرى نيكو.
مشركان قيامت را ناشدنى مىدانند.
و ما آن را محقق مىبينيم.
روزى كه آسمان مانند فلز مذاب شود.
و كوهها مانند پشم رنگارنگ گردد.
سؤال نمىكند دوستى از حال دوستى.
خويشان خود را مىبينند، گناهكار دوست مىدارد: اى كاش از عذاب آن روز فرزندان خويش را عوض مىداد.
و همسرش و برادرش را.
و خانوادهاش را كه به او پناه مىدهد.
و آنكه در زمين هست همه را، و سپس اين عوض او را نجات مىداد.
نه آتش جهنم شعله خالص است.
بسيار كننده است اطراف بدن را.
مىخواند آنكه را كه پشت كرده و اعراض نموده است.
جمع و ذخيره كرده است.
انسان كم صبر و پر طمع خلق شده است.
چون او را ضررى رسد بسيار نالان است.
و چون او را خيرى رسد بسيار بخيل است.
مگر نماز گزاران.
آنهايى كه بر نمازشان مداومند.
و آنهايى كه در اموالشان حق معينى است.
براى سائل و محروم.
و كسانى كه روز جزا را تصديق مىكنند.
و كسانى كه از عذاب پروردگارشان خائفند.
زيرا كه عذاب خدايشان ايمان شده نيست.
و كسانى كه فروجشان را حفظ كنند.
مگر بر همسران و كنيزانى كه مالك شدهاند آنها ملامت شده نيستند.
هر كه غير از اين راه را بطلبد، آنها متجاوزانند.
و كسانى كه امانات و پيمانشان را مراعات مىكنند.
و كسانى كه بر شهادت خويش ايستادهاند.
و كسانى كه بر نمازشان محافظت مىكنند.
آنها در بهشتهاى والا، گراميند.
چه شده بر كافران كه در نزد تو به روى تو خيرهاند.
از راست و چپ گروه، گروهند.
آيا طمع مىكند هر كس از آنها كه داخل بهشت پر نعمت شود؟!
نه، ما آنها را از آنچه مىدانند آفريدهانم.
قسم مىخورم به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما تواناييم.
بر آنكه بهتر از آنها را عوض گيريم، ما عاجز نيستيم.
بگذار آنها را كه در باطل شوند و مشغول گردند حتى برسند به روزى كه وعده مىشوند.
روزى كه از قبرها شتابان خارج مىشوند گويى به طرف هدفها شتابانند.
پائين است چشمشان، ذلت بزرگى آنها را احاطه كرده، اين روزى است كه وعده مىشدند.
سوره نوح
بنام خداى رحمان رحيم؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قوم خود را بترسان پيش از آنكه عذاب دردناك بر آنها بيايد.
گفت اى قوم من براى شما بيم دهنده آشكارم.
اينكه خدا را عبادت كنيد و از او بترسيد و از من اطاعت نمائيد.
تا از گناهان شما بيامرزد و شما را تا اجل معين تأخير اندازد كه اجل خدا چون بيايد تأخير نمىشود اى كاش مىدانستيد.
گفت: پروردگارا من قوم خويش را شب و روز دعوت كردم.
دعوت من بر آنها جز فرار نيفزود.
و من هر وقت كه دعوتشان كردم تا آنها را بيامرزى، انگشتان را در گوشها كردند و لباسشان را به سر كشيدند و تكبر كردند تكبر بزرگى!!
سپس من آنها را با صداى بلند دعوت كردم.
سپس دعوت خويش را به طور آشكار و پنهانى به آنها اظهار نمودم.
و گفتم: از پروردگار خويش مغفرت بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است.
تا باران را به شما فراوان بفرستد.
و كمك كند شما را با اموال و پسران و قرار دهد براى شما باغاتى و نهرهايى.
به شما چه شده كه به خدا عظمت اميد نمىداريد.
حال آنكه شما را در حالات مختلف آفريده است.
آيا نمىدانيد كه خدا چطور هفت آسمان را بالاى هم آفريده است؟
و قرار داده ماه را در ميان آنها نور بزرگى و قرار داده آفتاب را چراغ بزرگى.
خدا شما را از زمين به طرز خاصى رويانيده است.
سپس شما را در آن بر مىگرداند و خارج مىكند به طور مخصوص.
خدا زمين را براى شما گسترده گردانيد.
تا داخل شويد در آن به راههاى وسيع.
نوح گفت: خدايا آنها مرا مخالفت كردند و اطاعت نمودند از كسى كه مال و فرزندش بر او جز ضلالت نيفزود.
و حيله كردند حيلهاى بزرگ.
و گفتند از خدايان خويش دست نكشيد و رها نكنيد بتهاى ود و نه سواع و نه يغوث و يعوق و نسر را.
آنها بسيارى را گمراه كردند بر ظالمان جز ضلالت ميافزاى.
از جهت گناهانشان غرق شدند و داخل آتش بزرگى گرديدند و جز خدا يارانى نيافتند.
نوح گفت: پروردگارا بر روى زمين احدى از كافران را زنده مگذار.
اگر آنها را زنده بگذارى بندگان تو را گمراه مىكنند و نمىزايند مگر بد كار كافر را
پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و كسى را كه مؤمن به خانه من وارد شود و مؤمنين و مؤمنات را، و بر ظالمان جز هلاك ميافزاى.
سوره الجن
بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو: به من وحى شد كه گروهى از جن به قرآن گول داده و گفتند: ما قرآن عجيبى شنيديم.
كه به كمال هدايت مىكند، به آن ايمان آورديم، هرگز به خداى خويش شريك قرار نمىدهيم.
مقام خدا والاتر است، نه زنى اخذ كرده و نه فرزندى.
و سفيه ما بر خدا دروغ مىبست.
ما گمان مىكرديم كه انس و جن هرگز به خدا دروغ نمىبندد.
و هست مردانى از انس كه پناه مىبرند به مردانى از جن و بر آنها طغيان افزودند.
و انس مانند شما جن، گمان كردند كه هرگز خدا كسى را به پيامبرى مبعوث نمىكند.
و ما آسمان را لمس كرديم و يافتيم آن را كه از نگهبانان و شهابها پر شده است.
و ما در آسمان در محلهاى نشستن براى استماع مىنشستيم هر كه اكنون استماع كند، شهابى را در كمين مىيابد.
و ما نمىدانيم. آيا شرى به اهل زمين اراده شده يا پروردگارشان به آنها كمالى اراده كرده است.
و ما بعضى از ما طبعا صالح و بعضى غير صالحند ما صاحبان طريقههاى جدا از هم هستيم.
و ما يقين كرديم كه هرگز خدا را در زمين عاجز نتوانيم كرد و نيز در فرار زبونش نتوانيم نمود.
و ما چون هدايت را شنيديم به آن ايمان آورديم هر كه به خدايش ايمان آورد از نقصان و ظلم نترسد.
و ما گروهى از ما مسلم و گروهى از ما منحرفند، هر كه اسلام آورد آنها رشد را قصد كردهاند.
اما منحرفان هيزم جهنم مىباشند.
و اگر در طريقه حق استقامت مىكردند هر آينه آب زيادى به آنها مىنوشانديم.
تا در آن امتحانشان كنيم و هر كه از ياد خدايش اعراض كند، او را به عذاب سختى مىرساند.
و اينكه مواضع سجود براى خداست، عبادت نكنيد جز خدا كسى را.
و چون بنده خدا بپا خاست و خدا را مىخواند نزديك بود بر اطراف او متراكم شوند
بگو: خدايم را پرستش مىكنم و كسى را به او شريك قرار نمىدهم.
بگو: من براى شما مالك ضررى و نفعى نيستم.
بگو: كسى مرا از عذاب خدا پناه نمىدهد و جز او پناهگاهى پيدا نمىكنم.
مگر تبليغ از خدا و پيامهايش، هر كه خدا و رسولش را عصيان كند، او راست آتش جهنم جاويد هستند در آن، پيوسته.
تا چون عذاب وعده شده را به بينند، مىدانند كيست ضعيفتر در كمك و كمتر در عدد
بگو نمىدانم آيا نزديك است عذابى كه وعده مىشويد يا خدايم براى آن مدتى قرار مىدهد:
او داناى غيب است به غيب خويش كسى را مطلع نمىكند.
مگر كسى را كه از او راضى شود از رسولان، كه وارد مىكند در پيش و پس آن رسول محافظانى.
تا آشكار كند كه ابلاغ كردهاند پيامهاى خدايشان را، و احاطه دارد به آنچه در نزد آنهاست و عدد هر چيز را تا آخر شمرده است.
سوره المزمل
بنام خداى رحمان رحيم؛ اى لباس بر خود پيچيده،
شب را به عبادت برخيز مگر كمى،
نصف آن را، يا از نصف مقدارى كم كن،
و يا بر آن مقدارى بيافزاى و قرآن را با حضور بخوان،
ما به زودى قول سنگينى بر تو القا خواهيم كرد،
عبادت شب آن محكمتر قدم برداشتن است و استوارترين سخن.
تو را در روز تلاش بسيارى هست.
نام پروردگارت را ياد كن و به او اخلاص ورز، اخلاص كامل.
پروردگار مشرق و مغرب است، جز او معبودى نيست او را كار ساز بگير.
بر آنچه مىگويند صبر كن و از آنها كنار باش كنار شدن خوبى.
بگذار مرا با مكذبين ثروتمند و به آنها مهلت بده مهلت كمى.
در نزد ما زنجيرها و آتش بزرگى هست.
و طعامى گلوگير و عذابى دردناك.
روزى كه زمين و كوهها به شدت بلرزد و كوهها تلهاى سيالى باشد.
ما فرستاديم به سوى شما رسولى را كه شاهد بر شماست چنان كه فرستاديم به سوى فرعون رسولى را.
فرعون به آن رسول عصيان كرد، پس او را گرفتيم گرفتن سختى.
در صورت كافر بودن چگونه پرهيز مىكنيد از عذاب روزى كه فرزندان نوزاد را پيرها مىگرداند!!!
آسمان به سبب آن روز شكافته مىشود، وعده خدا عملى است.
اين تذكرى است هر كه بخواهد (تذكر پيدا كند) به سوى پروردگارش راه گيرد.
خدايت مىداند كه تو به عبادت مىايستى نزديكتر به دو ثلث و نصف و ثلث شب را گروهى از مؤمنان نيز كه با تو هستند، خدا شب و روز را اندازه مىگيرد، دانست كه قيام شب را تا آخر نتوانيد شمرد، پس به شما توبه كرد، آنچه از قرآن ميسر باشد بخوانيد، دانست كه حتما بعضى از شما مريض مىشوند و ديگران در زمين مسافرت كرده از فضل خدا روزى مىطلبند، و ديگران در راه جهاد مىكنند، پس بخوانيد آنچه از قرآن ميسر باشد، بپا داريد نماز را، بدهيد زكاة را، به خدا قرض نيكو بدهيد، آنچه از خير براى خود پيش فرستيد در نزد خدا خواهيد يافت، بهتر از هر چيز و بزرگتر از جهت پاداش، از خدا مغفرت بطلبيد كه خدا غفور و رحيم است.
سوره المدثر
بنام خداى رحمان رحيم؛ اى جامه بر خود كشيده.
برخيز، مردم را انذار كن.
و پروردگارت را تكبير كن.
و لباسهايت را پاك كن.
و از اضطراب و ترديد دورى نما.
و منت منه حال آنكه عملت را زياد گمان مىكنى.
و براى پروردگارت خويشتن دار باش.
پس چون در ناقور كوبيده شود.
آن در آن روز، روز سختى است.
بر كافران دشوار و ناآسان است.
بگذار مرا با كسى كه به تنهايى او را آفريدهام.
و براى او مال زيادى قرار دادهام.
و پسران حاضر.
و براى او معيشت كامل آماده كردهام.
سپس طمع دارد كه زياد كنم.
نه، او بآيات ما عنود است.
حتما او را به گردنه سختى بالا مىبرم.
او فكر كرد، فكرش اندازه گيرى نمود.
بميرد چطور چنان اندازه گيرى كرد؟!
سپس بميرد چطور چنان اندازهگيرى كرد.
سپس نگاه كرد.
سپس قيافه درهم كشيد و اظهار كراهت كرد.
سپس اعراض كرد و خود بزرگ بينى نمود.
و گفت. نيست اين مگر سحرى كه از ديگران نقل مىشود.
نيست اين مگر سخن بشر.
حتما او را داخل مىكنم به سقر.
و چه ميدانى سقر چيست؟
نه باقى مىگذارد و نه ترك مىكند.
تغيير دهنده بشرههاست.
بر آن نوزده نفر مأمورند.
قرار ندادهايم مأموران آتش را مگر ملائكه و قرار ندادهايم عده آنها را مگر امتحان براى آنان كه كافر شدهاند، تا اهل كتاب يقين نمايند و اهل ايمان، ايمان خويش را زياد كنند، و اهل كتاب و مؤمنان شك ننمايند و آنان كه مريض القلب اندو كفار بگويند: خدا با اين وصف چه چيز اراده كرده است، خدا اين چنين گمراه مىكند كسى را كه اراده كند، و هدايت مىكند كسى را كه اراده نمايد، لشكرهاى پروردگارت را جز او نمىداند، اين عدد نيست مگر تذكر براى بشر.
نه، قسم به ماه.
و قسم به شب وقتى كه پشت كند.
و قسم به صبح چون سفيد شود.
قرآن يكى از آيات بزرگتر الهى است.
انذار است براى بشر.
براى كسى كه مىخواهد در ايمان و عمل پيش افتد يا پس ماند.
هر كس در مقابل آنچه كرده گرو است:
مگر اصحاب يمين.
آنها در بهشتها هستند و از هم سؤال مىكنند.
از حال مجرمان.
چه چيز شما را به جهنم داخل كرد؟!
گويند: ما از نماز گزاران نبوديم.
فقير را اطعام نمىكرديم.
با اهل باطل وارد مىشديم.
روز جزا را تكذيب مىكرديم.
تا مرگ بر ما آمد.
پس شفاعت شافعان نفعشان ندهد.
آنها را چه شده كه از قرآن در حال اعراض هستند.
گويى خران رم كردهاند.
كه از شيرى گريخته است.
بلكه هر كس از آنها مىخواهد نامههاى گسترده و باز شده داده شود.
نه، بلكه از آخرت نمىترسند.
نه، آيات قرآن موعظه است.
هر كه بخواهد از آن پند گيرد.
و پند نمىگيرند مگر آنكه خدا بخواهد، خدا اهل تقوى و اهل آمرزش است.
سوره القیامة
بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مىخورم به روز قيامت.
و نه، قسم مىخورم به و جدان ملامتگر.
آيا انسان مىپندارد كه هرگز استخوانهاى او را نتوانيم جمع كرد؟
بلى جمع مىكنيم در حالى كه قادريم كه انگشتان او را بسازيم.
بلكه انسان مىخواهد در جلوش گناه كند.
مىپرسد روز قيامت كى خواهد بود.
چون چشم خيره شود.
و ماه بگيرد.
و آفتاب و ماه جمع شود.
انسان آن روز مىگويد: فرارگاه كجاست؟
نه، فرارگاهى نيست.
محل استقرار در طرف پروردگار توست.
خبر داده شود انسان، در آن روز آنچه را كه از پيش فرستاده و يا آخر گذاشته است.
بلكه انسان به خود يك پارچه بصيرت است.
هر چند كه عذرهايش را بياورد.
زبانت را به خواندن قرآن حركت مده تا در آن عجله كنى.
حقا كه جمع و خواندن آن بر عهده ماست.
چون آن را خوانديم از خواندش پيروى كن.
سپس بر عهده ماست بيان آن.
نه، بلكه دوست مىدارند دنياى عاجل را.
و ترك مىكنند آخرت را.
چهرههايى در آن روز با طراوت است.
به سوى پروردگارش نگاه كننده است.
و چهرههايى در آن روز عبوسند.
مىپندارد كه عذاب شكننده بر او خواهد شد.
نه، چون روح به گلوها رسد.
گفته مىشود: كيست نجات دهنده.
مىپندارد كه آن فراق دنياست.
و ساقش به ساقش مىپيچد.
امروز، رفتن به طرف پروردگار توست.
پس نه حق را تصديق كرده و نه نماز خوانده است.
ليكن تكذيب كرده و اغراض نموده است.
سپس به طرف اهل خويش رفته و بر خود مىباليد.
اين حال بر تو سزاوارتر و سزاوارتر است.
سپس بر تو سزاوار و سزاوارتر است.
آيا انسان گمان مىكند، كه مهمل رها كرده شود؟
آيا نطفهاى نبود از منيى كه ريخته مىشود؟
سپس علقه بود، خدا او را آفريد و تركيب كرد.
و از او دو جفت مذكر و مؤنث قرار داد.
آيا آن خدا قادر نيست كه مردگان را زنده كند.
سوره الانسان
بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا آمد به انسان وقتى از روزگار كه شىء معنى نبود؟
ما انسان را از نطفه مختلط آفريديم او را از حالى به حالى منتقل مىكنيم پس او را شنوا و بينا گردانديم.
ما او را به راه حق هدايت كردهايم شاكر باشد يا ناسپاس.
ما آماده كردهايم براى كافران زنجيرها و غلها و آتشى افروخته.
حقا كه نيكو كاران مىنوشند از شرابى كه آميخته است به كافور مخصوص.
از چشمهاى كه مىنوشند از آن بندگان خدا و آن را روان مىكنند به نحو خاصى.
وفا مىكنند به نذر و مىترسند از روزى كه عذاب آن گسترده است.
و اطعام مىكنند طعام را با احتياج به آن، به فقير و يتيم و اسير.
فقط اطعام مىكنيم شما را براى رضاى خدا، نمىخواهيم از شما عوضى و ثنائى.
ما مىترسيم از پروردگارمان از روزى كه عبوس و بسيار پر عذاب است.
خدا آنها را از عذاب آن روز نگاه دارد و بدهد به آنها زيبايى خاص و سرور كاملى را.
و پاداش دهد به آنها بهشتى و حريرى.
نشستگانند در آن بر تختهاى مزين نمىبينند در آن نه حرارتى و نه سرمايى.
و نزديك است بر آنها سايههاى بهشت و رام شده است بر آنها سايههاى بهشت و رام شده است بر آنها ميوههاى آن به طور كامل.
گردانده مىشود بر آنها ظرفى از نقرهاى و جامهايى كه هستند شيشهها.
شيشههايى از نقره، انذاره گرفتهاند آنها را به طور كامل.
نوشانده شوند در آن، شرابى كه مخلوط آن زنجبيل است.
از چشمهاى در آن كه ناميده مىشود سلسبيل مىگردد بر اطراف آنها پسران جاودانى به بينى.
چون آنها را به بينى گمان مىكنى كه مرواريد پراكنده هستند.
و چون آنجا را به بينى، خواهى ديد نعمت گسترده و حكومت بزرگى.
بر بدن آنهاست لباسهاى حرير نازك سبز و حرير ضخيم براق و زينت شدهاند با دستبندهايى از نقره و نوشانيده است آنها را خدايشان از شرابى طهور.
اين هست براى شما پاداشى و هست سعى شما پاداش داده شده.
ما آرى ما، نازل كردهايم بر تو قرآن را با نزول تدريجى.
پس صبر كن به دستور پروردگارت و اطاعت نكن از مشركان گناهكار يا كافر را.
و ياد كن نام خدايت را در بامداد و بعد از ظهر.
و در بعضى از شب او را سجده كن، و تسبيح گوى در شب درازى.
اينان دوست مىدارند زندگى زود گذر را و ترك مىكنند در بعدشان روز سنگينى را.
ما آنها را آفريده و خلقتشان را محكم كردهايم و چون بخواهيم امثال آنها را به جاى آنها عوض مىگيريم.
اين قرآن تذكره است هر كه بخواهد به سوى پروردگارش راه گيرد.
نمىخواهيد مگر آنكه خدا بخواهد خدا دانا و حكيم است.
داخل مىكند هر كه را بخواهد در رحمتش و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده كرده است.
سوره المرسلات
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به فرستادههاى پى در پى
پس قسم به وزندگان به شدت
قسم به پراكنده كنندگان به كمال
پس قسم به جدا كنندگان به طور كامل
پس قسم به القا كنندگان تذكر.
به علت اتمام حجت يا انذار
كه آنچه وعده مىشويد حتما واقع مىشود
وقتى كه ستارگان تاريك گردند
وقتى كه آسمان شكافته شود.
وقتى كه كوهها بركنده شوند.
وقتى كه فرستادهها معين الوقت گردند
براى چه چيز به تأخير افتادهاند
براى روز قيامت
چه مىدانى روز قيامت چيست؟
واى در آن روز بر مكذبين آن
آيا پيشينيان را هلاك نكرديم؟
سپس پسينيان را به آنها تابع مىكنيم
با گناهكاران چنين مىكنيم
واى در آن روز بر تكذيب كنندگان آخرت
آيا شما را از آبى حقير نيافريديم؟
پس قرار داديم آن را در قرارگاهى با مكانت
تا مدتى معين.
پس تواناييم ما، بهتر تواناييم.
واى در آن روز بر مكذبين
آيا زمين را كافى قرار نداديم؟
براى زندگان و مردگان؟
و در آن كوههاى محكم و مرتفع قرار داديم و شما را از آبى گوارا آب داديم
واى در آن روز بر مكذبين
برويد بطرف عذابى كه تكذيب مىكرديد
برويد به طرف سايهاى كه داراى سه شعبه است
گوارا نيست و از شعله آتش باز نمىدارد
آن آتش شرارههايى مانند قصر مىاندازد.
گويى آن شرارهها شتران زرد رنگ هستند
واى در آن روز بر مكذبان
اين روزى است كه سخن نمىگويند.
اجازه داده نمىشود تا اعتذار كنند.
واى در آن روز بر مكذبين
اين روزى است كه شما و گذشتگان را جمع كردهايم
اگر حيلهاى داريد حيلهام كنيد.
واى در آن روز بر مكذبين
حقا كه اهل تقوى در سايهها و چشمه سارهايى هستند
در نعمتها به سر مىبرند از آنچه بخواهند و خوش دارند
بخوريد و بنوشيد گوارا، در مقابل آنچه مىكرديد
ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم
واى در آن روز بر تكذيب كنندگان
كمى بخوريد و لذت ببريد كه گناهكاريد
واى در آن روز بر مكذبين
و چون به آنها گفته شود: ركوع كنيد، ركوع نمىكنند
واى در آن روز بر مكذبين
پس به كدام حديث بعد از قرآن تسليم مىشويد؟!
