سوره النبأ
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ
2از آن خبر بزرگ [قيامت كبرى]
ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ
3كه همواره درباره آن با يكديگر اختلاف دارند [كه واقع مى‌شود يا نه؟]
كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
4نه چنين است [كه مى‌پندارند] به زودى [به حتمى بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد.
ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
5باز هم نه چنين است [كه مى‌پندارند] به زودى [به حتمى بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد.
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا
6آيا زمين را بستر آرامش قرار نداديم؟
وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا
7و كوه‌ها را ميخ‌هايى [براى استوارى آن؟]
وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا
8و شما را جفت‌هايى [به صورت نر و ماده] آفريديم،
وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا
9و خوابتان را مايه استراحت و آرامش [و تمدد اعصاب] قرار داديم،
وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا
10و شب راپوششى
وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا
11و روز را وسيله معاش مقرر كرديم؛
وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
12و بر فرازتان هفت آسمان‌استوار بنا نهاديم،
وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
13و چراغى روشن و حرارت‌زا پديد آورديم،
وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
14و از ابرهاى متراكم و باران‌زا آبى ريزان نازل كرديم
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا
15تا به وسيله آن دانه و گياه برويانيم،
وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا
16و باغ‌هايى از درختان به هم پيچيده و انبوه بيرون آوريم.
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
17بى‌ترديد روز داورى وعده‌گاه است.
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
18روزى كه در صور مى‌دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر مى‌آييد،
وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
19و آسمان گشوده مى‌شود، پس به صورت درهايى درمى‌آيد.
وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
20و كوه‌ها را [از جاى خود] روان كنند و سرابى شوند!
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
21بى‌ترديد دوزخ كمين‌گاه است.
لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا
22براى سركشان و طاغيان جاى بازگشت است.
لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا
23روزگارى دراز در آن بمانند.
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا
24در آنجا نه خنكى هوا مى‌چشند و نه آشاميدنى [باب طبع]
إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا
25مگر آب جوشان و چركاب و خونابه‌اى [از بدن دوزخيان]
جَزَآءٗ وِفَاقًا
26پاداشى است مناسب [اعمالشان.]
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا
27اينان بودند كه به [روز] حساب اميدى نداشتند،
وَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا
28و آيات ما را به شدت و با همه وجود انكار مى‌كردند
وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا
29و [ما] همه چيز را [از خوبى و بدى آنان] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت كرده‌ايم.
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا
30[در قيامت به آنان مى‌گوييم:] پس بچشيد كه هرگز جز عذاب بر شما نيفزاييم.
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا
31بى‌ترديد براى پرهيزكاران پيروزى و كاميابى است.
حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا
32باغ‌هايى [سرسبز و خرم] و انواع انگورها
وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
33و دخترانى نو رسيده و هم سن
وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا
34و جام‌هايى لبريز [از باده طهور]
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا
35در آنجا نه سخن بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه دروغ و تكذيبى.
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
36[اين] پاداشى كافى و به اندازه از سوى پروردگار توست.
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
37همان پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنهاست، آن مهربانى كه هيچ كس را اختيار چون و چراى با او نيست.
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا
38روزى كه روح و فرشتگان در يك صف مى‌ايستند و سخن نمى‌گويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گويد.
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا
39آن [روز] روز حق است، پس هركه بخواهد راه بازگشتى به سوى پروردگارش برگزيند؛
إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا
40ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم، روزى كه آدم آنچه را [از خير و شر] پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد: اى كاش من خاك بودم [و موجودى مكلف آفريده نمى‌شدم تا چنين روز سختى را ببينم!]
سوره النازعات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به فرشتگانى كه [روح بدكاران را به شدت از بدن‌هايشان] بر مى‌كنند،
وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا
2و سوگند به فرشتگانى كه [روح نيكوكاران را به نرمى و ملايمت از بدن‌هايشان] بيرون مى‌آورند؛
وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا
3و سوگند به فرشتگانى كه [براى اجراى فرمان‌هاى حق] به سرعت نازل مى‌شوند،
فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا
4و سوگند به فرشتگانى كه [در ايمان، عبادت، پرستش و اطاعت] بر يكديگر [به صورتى ويژه] سبقت مى‌گيرند،
فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا
5و سوگند به فرشتگانى كه [به اذن خدا امور آفرينش را] تدبير مى‌كنند؛
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ
6[كه همه براى رسيدن به پاداش و كيفر برانگيخته مى‌شوند در] روزى كه لرزاننده همه چيز را به شدت بلرزاند؛
تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ
7در حالى كه لرزاننده ديگرى از پى آن در آيد.
قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ
8دل‌هايى در آن روز مضطرب و هراسان‌اند
أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ
9ديدگانشان [از ترس و هول قيامت] فرو افتاده است.
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ
10مى‌گويند: آيا ما [پس از مرگ] به همان حالت اول [كه در دنيا بوديم] باز گردانده مى‌شويم؟
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ
11[شگفتا!] آيا زمانى كه ما استخوان‌هاى پوسيده و ريز ريز شديم [بازمى‌گرديم؟!]
قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ
12[و] گويند: [اگر قيامتى در كار باشد] بازگشت به حيات دوباره در آن زمان بازگشتى زيانبار است.
فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ
13جز اين نيست آن بازگشت فقط با يك بانگ عظيم است [و بس]
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ
14كه ناگاه همه بر يك زمين صاف و هموار حاضر شوند.
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ
15آيا سرگذشت موسى به تو رسيده است؟
إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى
16هنگامى كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا داد
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
17كه: به سوى فرعون برو؛ زيرا كه طغيان كرده است.
فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ
18پس به او بگو: مى‌خواهى [از آلودگى شرك و طغيان] پاك و پاكيزه شوى؟
وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ
19من تو را به سوى پروردگارت راهنمايى مى‌كنم تا از او بترسى [و از طغيان دست بردارى.]
فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
20پس آن معجزه بزرگ‌تر را به او نشان داد.
فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ
21ولى [او آن را] تكذيب كرد و سرپيچى نمود.
ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ
22سپس [به حق] پشت كرد [و براى نابودى موسى] به تلاش برخاست!
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ
23پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ
24و گفت: من پروردگار بزرگ‌تر شما هستم.
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ
25پس خدا هم [به كيفر اين ادعاى نابجا] او را به عذاب آخرت و دنيا دچار ساخت.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ
26بى‌ترديد در اين سرگذشت براى كسى كه [از عذاب خدا] بترسد عبرتى است.
ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا
27آيا آفريدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است يا آسمان كه او آن را بنا كرد؟
رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا
28سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نيكو قرار داد،
وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا
29و شبش را تاريك‌و روزش را روشن ساخت،
وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ
30و زمين را پس از آن گسترانيد،
أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا
31و از آن آب‌و چراگاهش را بيرون آورد،
وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا
32و كوه‌ها را محكم و استوار نمود
مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ
33تا مايه بهره‌ورى‌شما و دام‌هايتان باشد.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ
34پس زمانى كه آن حادثه بزرگ‌تر [و غير قابل دفع] در رسد،
يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ
35در آن روز انسان آنچه تلاش و كوشش كرده به ياد آورد
وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ
36و دوزخ رابراى هر بيننده‌اى آشكار سازند،
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ
37و اما كسى كه طغيان و سركشى كرده
وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
38و زندگى دنيا را [بر زندگى ابد و جاويد آخرت] ترجيح داده،
فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
39پس بى‌ترديد جايگاهش دوزخ است؛
وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ
40و اما كسى كه از مقام و منزلت پروردگارش ترسيده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛
فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
41پس بى‌ترديد جايگاهش بهشت است.
يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا
42همواره ازتو درباره قيامت مى‌پرسند كه در چه زمانى واقع مى‌شود؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ
43تو از بسيار ياد كردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست مى‌آورى؟
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ
44نهايتش به سوى پروردگار توست [كيفيت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را كسى جز خدا نمى‌داند.]
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا
45وظيفه تو فقط بيم دادن كسانى است كه همواره از آن مى‌ترسند.
كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا
46گويى آنان روزى كه قيامت را مى‌بينند چنين مى‌پندارند كه در برزخ جز شامگاهى يا صبح گاه آن درنگ نكرده‌اند!
سوره عبس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّىٰٓ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ چهره در هم كشيد و روى گردانيد،
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
2از اينكه آن مرد نابينا نزد او آمد!
وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
3تو چه مى‌دانى شايد او [در پرتو تعاليم اسلام از آلودگى] پاك و پاكيزه شود
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
4يا متذكر [حقايق] گردد و آن تذكر او را سود دهد؛
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
5اما كسى كه خود را ثروتمند نشان مى‌دهد
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
6تو به او روى مى‌آورى [و نسبت به وى اهتمام مى‌ورزى]
وَ مَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
7در حالى كه اگر او نخواهد خود را [از آلودگى‌هاى باطنى و عملى] پاك كند تكليفى بر عهده تو [نسبت به او] نيست؛
وَ أَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
8و اما آنكه شتابان نزد تو آمد
وَ هُوَ يَخۡشَىٰ
9در حالى كه [از پروردگارش] مى‌ترسد،
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
10تو [با روى گردانى] از او به ديگران مى‌پردازى.
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
11اين چنين [برخوردى شايسته] نيست، بى‌ترديد اين آيات قرآن مايه پند است.
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
12پس هركه خواست از آن پند گيرد،
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
13در صحيفه‌هايى است ارزشمند
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۢ
14بلند مرتبه و پاكيزه
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
15در دست سفيرانى
كِرَامِۢ بَرَرَةٖ
16بزرگوار و نيكوكار.
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
17مرگ بر انسان، چه كافر و ناسپاس است!
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
18[خدا] او را از چه چيز آفريده؟
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
19از نطفه‌اى [ناچيز و بى‌مقدار] آفريده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا كرد.
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
20آن گاه راه [هدايت، سعادت، خير و طاعت] را برايش آسان ساخت.
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
21سپس او را ميراند و در گور نهاد،
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
22و سپس چون بخواهد او را زنده مى‌كند.
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
23اين چنين نيست [كه وظيفه‌اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده به جا نياورده است.
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
24پس انسان بايد به خوراكش با تأمل بنگرد
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
25كه ما [از آسمان] آب فراوانى فرو ريختيم.
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
26سپس زمين را [به صورتى سودمند] از هم شكافتيم.
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
27پس در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم،
وَ عِنَبٗا وَ قَضۡبٗا
28و انگور و سبزيجات
وَ زَيۡتُونٗا وَ نَخۡلٗا
29و زيتون و درخت خرما
وَ حَدَآئِقَ غُلۡبٗا
30و بوستان‌هاى پر از درخت تناور و بزرگ
وَ فَٰكِهَةٗ وَ أَبّٗا
31و ميوه و چراگاه
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ
32تا مايه برخوردارى شما و دام‌هايتان باشد.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
33پس زمانى كه آن بانگ هولناك و مهيب در رسد،
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
34روزى كه آدمى فرار مى‌كند، از برادرش
وَ أُمِّهِۦ وَ أَبِيهِ
35و از مادر و پدرش
وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ بَنِيهِ
36و از همسر و فرزندانش
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
37در آن روز هركسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‌كند [تا جايى كه نمى‌گذارد به چيز ديگرى بپردازد.]
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
38در آن روز چهره‌هايى درخشان و نورانى است
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
39خندان و خوشحال
وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
40و در آن روز چهره‌هايى است كه بر آنان غبار نشسته
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
41[و] سياهى و تاريكى آنان را فرا گرفته است؛
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
42آنان همان كافران بد كارند.
سوره التکویر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه خورشيد را به هم درپيچند
وَ إِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ
2و هنگامى كه ستارگان تيره و بى‌نور شوند
وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ
3و هنگامى كه كوه‌ها را به حركت آرند و از جا بركنند
وَ إِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ
4و هنگامى كه اموال نفيس و با ارزش رها و بى‌صاحب شود
وَ إِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ
5و هنگامى كه همه حيوانات وحشى محشور شوند
وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ
6و هنگامى كه درياها مشتعل و برافروخته گردند
وَ إِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ
7و هنگامى كه هركس [با همسان خود] قرين و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان]
وَ إِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ
8و هنگامى كه از [دختر] زنده به گور بپرسند
بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ
9به كدام گناه كشته شده؟
وَ إِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ
10و هنگامى كه نامه‌هاى اعمال را بگشايند
وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ
11و هنگامى كه آسمان را به شدت بركنند و برچينند
وَ إِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ
12و هنگامى كه دوزخ افروخته شود
وَ إِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ
13و هنگامى كه بهشت را نزديك آرند
عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ
14[در چنين موقعيت و زمانى است كه] هر كس هر عملى را [از خير و شر] حاضر كرده است، بداند.
فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ
15پس سوگند به ستارگانى كه باز مى‌گردند،
ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ
16ستارگانى كه به سرعت مى‌روند و پنهان مى‌شوند،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ
17و سوگند به شب هنگامى كه [روى مى‌آورد، و زمانى كه] مى‌رود،
وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ
18و سوگند به صبح هنگامى كه مى‌دمد [و با گستردن نورش تاريكى را مى‌زدايد]
إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ
19كه قرآن كلام فرستاده‌اى ارجمند و بزرگوار است.
ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ
20نيرومندى كه نزد صاحب عرش داراى مقام و منزلت است؛
مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ
21آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امين است
وَ مَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ
22فيق و يار شما ديوانه نيست.
وَ لَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ
23بى‌ترديد امين وحى را در افق روشن ديده است،
وَ مَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ
24و او نسبت به [ابلاغ و تعليم] آنچه به او وحى مى‌شود، بخيل نيست
وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ
25و قرآن، كلام شيطان رانده شده نيست؛
فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ
26پس [با انكار قرآن و روى گرداندن از آن] كجا مى‌رويد؟
إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
27قرآن فقط وسيله يادآورى و پند براى جهانيان است؛
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ
28براى هركس از شما كه بخواهد [در همه شئون زندگى مادى و معنوى] راه مستقيم بپيمايد
وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
29و شما [طى راه مستقيم را] نخواهيد خواست مگر آنكه خدا پروردگار جهانيان بخواهد.
سوره الانفطار
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه آسمان بشكافد
وَ إِذَا ٱلۡكَوَاكِبُ ٱنتَثَرَتۡ
2و هنگامى كه ستارگان پراكنده شوند
وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ
3و هنگامى كه درياها شكافته شوند [و به هم بپيوندند]
وَ إِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ
4و هنگامى كه قبرها زير و رو شوند،
عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَ أَخَّرَتۡ
5هركسى آنچه را [از خير و شر] پيش فرستاده و باز پس نهاده بداند.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ
6اى انسان! چه چيزى تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور كرده است؟
ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّىٰكَ فَعَدَلَكَ
7همان كسى كه تو را آفريد و اندامت را درست و نيكو ساخت و متعادل و متناسب قرار داد،
فِيٓ أَيِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَكَّبَكَ
8و تو را در هر نقش و صورتى كه خواست تركيب كرد.
كَلَّا بَلۡ تُكَذِّبُونَ بِٱلدِّينِ
9اين چنين نيست [كه سبب ارتكاب گناهانتان مغرور بودنتان به بزرگوارى پروردگار باشد]، بلكه روز جزا را تكذيب مى‌كنيد [و با اين تكذيب، راه گناه را به روى خود باز مى‌نماييد،]
وَ إِنَّ عَلَيۡكُمۡ لَحَٰفِظِينَ
10و بى‌ترديد بر شما نگهبانانى گماشته‌اند
كِرَامٗا كَٰتِبِينَ
11بزرگوارانى نويسنده
يَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ
12كه آنچه را [از خير و شر] انجام مى‌دهيد، مى‌دانند [و ضبط مى‌كنند.]
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٖ
13به يقين نيكان در نعمت فراوانى قرار دارند
وَ إِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٖ
14و مسلما گناهكاران در دوزخ‌اند
يَصۡلَوۡنَهَا يَوۡمَ ٱلدِّينِ
15[كه] روز پاداش در آن درآيند،
وَ مَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِينَ
16و آنان از دوزخ غايب نمى‌شوند
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ
17و تو چه مى‌دانى روز جزا چيست؟
ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ
18باز چه مى‌دانى روز جزا چيست؟
يَوۡمَ لَا تَمۡلِكُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَيۡٔٗا وَ ٱلۡأَمۡرُ يَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ
19روزى كه كسى از كسى چيزى از عذاب را دفع نمى‌كند، و در آن روز فرمان و حكم ويژه خدا است.
سوره المطففین
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ واى بر كم‌فروشان!
ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ
2آنان كه چون از مردم كالايى را با پيمانه و وزن‌مى‌ستانند تمام و كامل مى‌ستانند،
وَ إِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ
3و چون براى آنان پيمانه و وزن كنند، كم مى‌دهند.
أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ
4آيا اينان يقين ندارند كه حتما بر انگيخته مى‌شوند؟
لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ
5براى روزى بزرگ،
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
6روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پا مى‌ايستند.
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ
7اين چنين نيست كه مى‌پندارند [در آن روز] يقينا پرونده بدكاران در سجين است.
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ
8و تو چه مى‌دانى كه سجين چيست؟
كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ
9قضا و سرنوشتى حتمى [براى خائنان] است.
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
10واى در آن روز بر تكذيب كنندگان.
ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
11آنان كه همواره روز جزا را تكذيب مى‌كنند.
وَ مَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
12و آن را جز هر متجاوز گناه‌پيشه تكذيب نكند،
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
13[كه] هرگاه آيات ما را بر او خوانند مى‌گويد: افسانه‌هاى پيشينيان است.
كَلَّا بَلۡ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
14اين چنين نيست كه مى‌گويند، بلكه گناهانى كه همواره مرتكب شده‌اند بر دل‌هايشان چرك و زنگار بسته است [كه حقايق را افسانه مى‌پندارند.]
كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ
15اين چنين نيست كه آنان مى‌پندارند، بلكه اينان در آن روز از پروردگارشان محجوب‌اند.
ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ
16سپس آنان بى‌ترديد وارد دوزخ مى‌شوند.
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ
17[به آنان] گويند: اين است آن دوزخى كه همواره تكذيبش مى‌كرديد.
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
18اين چنين نيست [كه اين سبك مغزان درباره نيكان مى‌پندارند] بلكه پرونده نيكان در عليين است
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ
19تو چه مى‌دانى عليين چيست؟
كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ
20قضا و سرنوشتى حتمى [براى نيكان] است.
يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ
21مقربان آن را مشاهده مى‌كنند.
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
22بى‌ترديد نيكان در نعمتى فراوانند
عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ
23بر تخت‌ها [ى آراسته و پرارزش تكيه زده و مناظر زيباى بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] مى‌نگرند.
تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ
24در چهره‌هايشان شادابى و طراوت نعمت را مى‌يابى.
يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ
25آنان را از باده ناب و طهورى كه سربسته و مهر و موم شده است، مى‌نوشانند.
خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞ وَ فِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ
26مهر و مومش مشك است، و رقابت كنندگان و مسابقه‌گران بايد به سوى اين نعمت ها بر يكديگر پيشى گيرند،
وَ مِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ
27و [اين باده ناب مهر و موم شده] آميخته‌اى از «تسنيم» است
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ
28[آن] چشمه‌اى كه همواره مقربان از آن مى‌نوشند.
إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ
29بدكاران همواره [در دنيا از روى ريشخند و استهزا] به مؤمنان مى‌خنديدند
وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ
30و هنگامى كه بر آنان مى‌گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره مى‌گرفتند،
وَ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ
31و چون به خانواده خود بازمى‌گشتند [به سبب تمسخر مؤمنان] خوشحال و شادمان باز مى‌گشتند،
وَ إِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ
32و هنگامى كه مؤمنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند: بى‌ترديد اينان گمراه‌اند؛
وَ مَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ
33و حال آنكه كافران را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند [كه مراقب هدايت و گمراهى آنان باشند.]
فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ
34پس امروز همواره مؤمنان به كافران مى‌خندند.
عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ
35بر تخت‌ها [ى آراسته و پرارزش تكيه زده] مى‌نگرند
هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ
36كه آيا كافران را در برابر آنچه همواره انجام مى‌دادند كيفر داده‌اند؟
سوره الانشقاق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه آسمان بشكافد
وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ
2و فرمان پروردگارش را اطاعت كند، و [به اين اطاعت از فرمان،] سزاوارتر گردد
وَ إِذَا ٱلۡأَرۡضُ مُدَّتۡ
3و هنگامى كه زمين گسترده شود
وَ أَلۡقَتۡ مَا فِيهَا وَ تَخَلَّتۡ
4و آنچه را در درون دارد بيرون افكند، و تهى گردد
وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ
5و فرمان پروردگارش را اطاعت كند، و [به اين اطاعت از فرمان،] سزاوارتر گردد،
يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَٰقِيهِ
6اى انسان! يقينا تو با كوشش و تلاشى سخت به سوى پروردگارت در حركتى، پس او را [در حالى كه مقام فرمانروايى مطلق و حكومت بر همه چيز ويژه اوست و هيچ حكومتى در برابرش وجود ندارد] ديدار مى‌كنى،
فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ
7اما كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند،
فَسَوۡفَ يُحَاسَبُ حِسَابٗا يَسِيرٗا
8به زودى با حسابى آسان به حسابش رسيدگى‌شود،
وَ يَنقَلِبُ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورٗا
9و خوشحال و شادمان به سوى خانواده‌اش [در بهشت] باز گردد،
وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ وَرَآءَ ظَهۡرِهِۦ
10و اما كسى كه نامه اعمالش را از پشت سرش دهند،
فَسَوۡفَ يَدۡعُواْ ثُبُورٗا
11به زودى با فريادى حسرت بار، هلاكت و نابودى خود را خواهد،
وَ يَصۡلَىٰ سَعِيرًا
12و در آتش افروخته در آيد.
إِنَّهُۥ كَانَ فِيٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورًا
13او همواره در ميان خانواده‌اش [به ثروت و مال و مقام] خوشحال و شادمان بود.
إِنَّهُۥ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ
14او مى‌پنداشت كه هرگز پس از مرگ [به حيات دوباره] باز نخواهد گشت.
بَلَىٰٓ إِنَّ رَبَّهُۥ كَانَ بِهِۦ بَصِيرٗا
15آرى، بى‌ترديد پروردگارش نسبت به [همه امور] او بينا بود [از اين جهت تمام اعمال و دست‌آوردش را براى پاداش و كيفر ثبت كرد.]
فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلشَّفَقِ
16سوگند به سرخى كنار افق به هنگام غروب خورشيد
وَ ٱلَّيۡلِ وَ مَا وَسَقَ
17و سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراكنده شده در روز، در خانه‌ها و لانه‌ها] جمع مى‌كند
وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا ٱتَّسَقَ
18و سوگند به ماه هنگامى كه بدر كامل مى‌شود
لَتَرۡكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٖ
19كه شما حالى را پس از حالى [كه مراحل مختلف زندگى است و در سختى و زحمت مطابق يكديگرند] طى مى‌كنيد [تا به ديدار پروردگارتان نايل آييد.]
فَمَا لَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
20پس اينان را چه مى‌شود كه ايمان نمى‌آورند؟!
وَ إِذَا قُرِئَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا يَسۡجُدُونَ
21و هرگاه قرآن را بر آنان خوانند، خاضع و تسليم نمى‌شوند؟!
بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ
22بلكه كافران همواره انكار هم مى‌كنند!
وَ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يُوعُونَ
23و خدا به آنچه [از انكار، كفر، نفاق، حسد و... در دل خود جمع مى‌كنند، داناتر است.
فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
24پس آنان را به عذابى دردناك بشارت ده.
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونِۢ
25مگر آنان را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، كه آنان را پاداشى جاودان و بى‌منت است.
سوره البروج
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡبُرُوجِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به آسمان كه داراى برج‌هاست
وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡمَوۡعُودِ
2و سوگند به روزى كه [برپا شدنش را براى داورى ميان مردم] وعده داده‌اند
وَ شَاهِدٖ وَ مَشۡهُودٖ
3و سوگند به شاهد [كه پيامبر هر امت است] و مورد مشاهده [كه اعمال هر امت است؛]
قُتِلَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأُخۡدُودِ
4مرده باد صاحبان آن خندق [كه مؤمنان را در آن سوزاندند.]
ٱلنَّارِ ذَاتِ ٱلۡوَقُودِ
5آن آتشى كه آتش گيرانه‌اش فراوان و بسيار بود،
إِذۡ هُمۡ عَلَيۡهَا قُعُودٞ
6هنگامى كه آنان پيرامونش [به تماشا] نشسته بودند
وَ هُمۡ عَلَىٰ مَا يَفۡعَلُونَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ شُهُودٞ
7و آنچه را از شكنجه و آسيب درباره مؤمنان انجام مى‌دادند تماشاگر و ناظر بودند
وَ مَا نَقَمُواْ مِنۡهُمۡ إِلَّآ أَن يُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَمِيدِ
8و از مؤمنان چيزى را منفور و ناپسند نمى‌داشتند مگر ايمانشان را به خداى تواناى شكست‌ناپذير و ستوده؛
ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
9خدايى كه مالكيت و فرمانروايى آسمان ها و زمين در سيطره اوست و خدا بر همه چيز گواه است.
إِنَّ ٱلَّذِينَ فَتَنُواْ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ لَمۡ يَتُوبُواْ فَلَهُمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ لَهُمۡ عَذَابُ ٱلۡحَرِيقِ
10كسانى كه مردان و زنان مؤمن را مورد شكنجه و آزار قرار دادند، سپس توبه نكردند، پس عذاب دوزخ و عذاب سوزان براى آنان است.
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡكَبِيرُ
11بى‌ترديد كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند بهشت‌هايى كه از زير [درختان] آن نهرها جارى است، ويژه آنان است، اين است كاميابى بزرگ.
إِنَّ بَطۡشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ
12بى‌ترديد به قهر گرفتن و مجازات پروردگارت بسيار سخت است.
إِنَّهُۥ هُوَ يُبۡدِئُ وَ يُعِيدُ
13اوست كه [مخلوقات را] مى‌آفريند، و [پس از مرگ] باز مى‌گرداند
وَ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلۡوَدُودُ
14و او بسيار آمرزنده و دوستدار [مؤمنان] است.
ذُو ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡمَجِيدُ
15صاحب عرش و ارجمند [و عالى صفات] است.
فَعَّالٞ لِّمَا يُرِيدُ
16آنچه را بخواهد [بى‌آنكه بازدارنده‌اى در برابرش باشد] انجام مى‌دهد.
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡجُنُودِ
17آيا خبر آن سپاهيان به تو رسيده است؟
فِرۡعَوۡنَ وَ ثَمُودَ
18[سپاهيان] فرعون و ثمود [كه به سبب تكذيبشان به عذابى دردناك دچار شدند؛]
بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي تَكۡذِيبٖ
19[فقط آنان تكذيب‌گر نبودند] بلكه كافران [قوم تو] در تكذيبى سخت‌ترند
وَ ٱللَّهُ مِن وَرَآئِهِم مُّحِيطُۢ
20و خدا از همه سو بر آنان احاطه دارد.
بَلۡ هُوَ قُرۡءَانٞ مَّجِيدٞ
21[چنين نيست كه درباره قرآن مى‌پندارند] بلكه آن، قرآنى باعظمت و بلند مرتبه است
فِي لَوۡحٖ مَّحۡفُوظِۢ
22كه در لوح محفوظ است [به همين خاطر از دستبرد هر تحريف‌گرى مصون است.]
سوره الطارق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلطَّارِقِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به آسمان و به چيزى كه در شب پديدار مى‌شود؛
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ
2و تو چه مى‌دانى چيزى كه در شب پديدار مى‌شود، چيست؟
ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ
3همان ستاره درخشانى است كه پرده ظلمت را مى‌شكافد.
إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ
4هيچ كس نيست مگر اينكه بر او نگهبانى است.
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ
5پس انسان بايد با تأمل بنگرد كه از چه چيز آفريده شده است؟
خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ
6از آبى جهنده آفريده شده است؛
يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَ ٱلتَّرَآئِبِ
7[آبى كه] از صلب مرد و از ميان استخوان‌هاى سينه زن بيرون مى‌آيد.
إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ
8بى‌ترديد خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست،
يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ
9روزى كه رازها فاش مى‌شود.
فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَ لَا نَاصِرٖ
10پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نيرويى است و نه ياورى.
وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ
11سوگند به آسمان كه داراى باران فراوان و پرريزش است.
وَ ٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ
12و سوگند به زمين كه [براى جوشيدن چشمه‌ها و كشت و زرع و روييدن نباتات] داراى شكاف است.
إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ
13بى‌ترديد كه اين قرآن، سخنى جداكننده [ميان حق و باطل] است
وَ مَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ
14و آن هرگز شوخى نيست.
إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا
15آنان همواره [براى خاموش كردن نور حق] حيله مى‌كنند
وَ أَكِيدُ كَيۡدٗا
16و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبيرى [مناسب] مى‌كنم.
فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا
17پس كافران را مهلت ده و مدت اندكى آنان را در اين حالى كه هستند، واگذار.
سوره الاعلی
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ نام پروردگار برتر و بلند مرتبه‌ات را [از هرچه رنگ شرك خفى و جلى دارد] منزه و پاك بدار.
ٱلَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ
2آنكه آفريد، پس درست و نيكو گردانيد.
وَ ٱلَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ
3و آنكه اندازه قرار داد و هدايت كرد،
وَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ
4و آنكه‌چراگاه را رويانيد،
فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ
5و آن را خاشاكى سياه گردانيد،
سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰٓ
6به زودى قرآن را بر تو مى‌خوانيم، پس‌هرگز فراموش نخواهى كرد،
إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَ مَا يَخۡفَىٰ
7جز آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و آنچه را پنهان است مى‌داند.
وَ نُيَسِّرُكَ لِلۡيُسۡرَىٰ
8و تو را براى آسان‌ترين راه [كه شريعت سمحه و سهله است] آماده مى‌كنيم.
فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ
9پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد.
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخۡشَىٰ
10كسى كه از خدا مى‌ترسد، به زودى متذكر مى‌شود.
وَ يَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى
11و كسى كه از همه بدبخت‌تر است از آن كناره مى‌گيرد.
ٱلَّذِي يَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
12همان كسى كه در آتش بزرگ‌تر در مى‌آيد.
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَ لَا يَحۡيَىٰ
13آن گاه در آنجا نه مى‌ميرد و نه به خوشى زندگى مى‌كند.
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَكَّىٰ
14بى‌ترديد كسى كه خود را [از زشتى‌هاى باطن و ظاهر] پاك كرد، رستگار شد.
وَ ذَكَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ
15و نام پروردگارش را ياد كرد، پس نماز خواند.
بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
16[ولى شما منكران لجوج به سوى راه رستگارى نمى‌رويد] بلكه زندگى دنيا را [بر آن] ترجيح مى‌دهيد.
وَ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ وَ أَبۡقَىٰٓ
17در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است.
إِنَّ هَٰذَا لَفِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ
18همانا اين [حقايق] در كتاب‌هاى آسمانى پيشين هست.
صُحُفِ إِبۡرَٰهِيمَ وَ مُوسَىٰ
19[در] كتاب‌هاى ابراهيم وموسى.
سوره الغاشیة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَٰشِيَةِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ آيا خبر حادثه هولناكى كه [همه انسان‌ها را از هر سو] فرا مى‌گيرد، به تو رسيده است؟
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ
2در آن روز چهره‌هايى زبون و شرمسارند؛
عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ
3[آنان كه همواره در دنيا] كوشيده‌اند و خسته شده‌اند [و سرانجام سودى نيافته‌اند]
تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِيَةٗ
4در آتشى سوزان درآيند.
تُسۡقَىٰ مِنۡ عَيۡنٍ ءَانِيَةٖ
5آنان را از چشمه‌اى بسيار داغ مى‌نوشانند؛
لَّيۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٖ
6براى آنان طعامى جز خار خشك و زهرآگين وجود ندارد
لَّا يُسۡمِنُ وَ لَا يُغۡنِي مِن جُوعٖ
7كه نه فربه مى‌كند و نه از گرسنگى بى‌نياز مى‌نمايد.
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ
8در آن روز چهره‌هايى شاداب و باطراوت‌اند
لِّسَعۡيِهَا رَاضِيَةٞ
9از تلاش و كوشش خود خشنودند
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ
10در بهشتى برين‌اند
لَّا تَسۡمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةٗ
11در آنجا سخن لغو وبيهوده نشنوند
فِيهَا عَيۡنٞ جَارِيَةٞ
12در آن چشمه‌اى روان است
فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ
13[و] در آنجا تخت‌هايى بلند و با ارزش قرار دارد
وَ أَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ
14و [در كنار چشمه‌هايش] قدح‌ها نهاده شده است
وَ نَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ
15و [ديگر از نعمت هايش] بالش‌هايى پهلوى هم چيده [براى تكيه زدن بهشتى‌ها] است
وَ زَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ
16و فرش‌هايى زربفت و گسترده [كه روى آن مى‌نشينند.]
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ كَيۡفَ خُلِقَتۡ
17آيا با تأمل به شتر نمى‌نگرند كه چگونه آفريده شده؟
وَ إِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ رُفِعَتۡ
18و به آسمان كه چگونه بر افراشته شده؟
وَ إِلَى ٱلۡجِبَالِ كَيۡفَ نُصِبَتۡ
19و به كوه‌ها كه چگونه در جاى خود نصب شده؟
وَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَيۡفَ سُطِحَتۡ
20و به زمين كه چگونه گسترده شده؟
فَذَكِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٞ
21پس تذكر ده، كه تو فقط تذكر دهنده‌اى؛
لَّسۡتَ عَلَيۡهِم بِمُصَيۡطِرٍ
22تو بر آنان مسلط نيستى [كه به قبول ايمان مجبورشان كنى،]
إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَ كَفَرَ
23ولى كسى كه [به دنبال تذكر پى در پى] روى گردانيد و كفر ورزيد.
فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَكۡبَرَ
24پس خدا او را به عذاب بزرگ‌تر عذاب خواهد كرد.
إِنَّ إِلَيۡنَآ إِيَابَهُمۡ
25قطعا بازگشت آنان به سوى ماست.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا حِسَابَهُم
26آن گاه بى‌ترديد حسابشان بر عهده ماست.
سوره الفجر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡفَجۡرِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به سپيده دم
وَ لَيَالٍ عَشۡرٖ
2و به شب‌هاى ده‌گانه
وَ ٱلشَّفۡعِ وَ ٱلۡوَتۡرِ
3و به زوج و فرد
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ
4و به شب هنگامى كه مى‌گذرد.
هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ
5آيا در آنچه گفته شد، سوگندى براى خردمند هست؟
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
6آيا ندانسته‌اى كه پروردگارت با قوم عاد چه كرد؟
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ
7و [با آن شهر] ارم كه داراى كاخ‌هاى باعظمت و ساختمان‌هاى بلند بود؟
ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ
8همان كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟
وَ ثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ
9و با قوم ثمود آنان كه در آن وادى [براى ساختن بناهاى استوار و محكم] تخته‌سنگ‌ها را مى‌بريدند؟
وَ فِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ
10و با فرعون نيرومند كه داراى ميخ‌هاى شكنجه بود؟
ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
11همانان كه در شهرها طغيان وسركشى كردند؟
فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ
12و در آنها فساد وتباه‌كارى فراوانى به بار آوردند؟
فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ
13پس پروردگارت تازيانه عذاب‌هاى گوناگون را بر آنان فرو ريخت.
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ
14بى‌ترديد پروردگارت در كمين‌گاه است؛
فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَ نَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ
15اما انسان، هنگامى كه پروردگارش او را بيازمايد و گرامى داردش و نعمتش بخشد، مى‌گويد: پروردگارم [چون شايسته و سزاوار بودم] مرا گرامى داشت،
وَ أَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ
16و اما چون او را بيازمايد، پس روزى‌اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون كرد.
كَلَّا بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ
17اين چنين نيست كه مى‌پنداريد، بلكه [زبونى، خوارى و دور شدن شما از رحمت خدا براى اين است كه] يتيم را گرامى نمى‌داريد
وَ لَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
18و يكديگر را بر طعام دادن به مستمند تشويق نمى‌كنيد
وَ تَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا
19و ميراث خود را [با ميراث ديگران بى‌توجه به حلال وحرام بودنش] يك‌جا و كامل مى‌خوريد
وَ تُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا
20وثروت را بسيار دوست داريد.
كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا
21اين چنين نيست كه مى‌پنداريد، هنگامى كه زمين را به شدت درهم كوبند
وَ جَآءَ رَبُّكَ وَ ٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا
22و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند،
وَ جِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَ أَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ
23در آن روز دوزخ را بياورند، در آن روز انسان متذكر شود و كجا اين تذكر براى او سودمند افتد؟!
يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي
24مى‌گويد: اى كاش براى اين زندگى‌ام [عبادت خالصانه و كار نيك] پيش فرستاده بودم.
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ
25پس در آن روز هيچ كس چون عذاب كردن او عذاب نكند،
وَ لَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ
26و هيچ‌كس چون به بند كشيدن او به بند نكشد.
يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ
27اى جان آرام گرفته و اطمينان يافته!
ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ
28به سوى پروردگارت در حالى كه از او خشنودى و او هم از تو خشنود است، باز گرد.
فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي
29پس در ميان بندگانم درآى
وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي
30و در بهشتم وارد شو.
سوره البلد
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ قسم مى‌خورم به اين شهر،
وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
2در حالى كه تو در آن جاى دارى
وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ
3و سوگند به پدر و آنچه زاده است؛
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ
4همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفريديم.
أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ
5آيا گمان مى‌كند كه هرگز كسى بر او دست نيابد؟!
يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا
6مى‌گويد: ثروت فراوانى را [براى مبارزه با پيامبر و اسلام] تباه كرده‌ام!
أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ
7آيا گمان مى‌كند كه هيچ كس او را نديده است [كه همه اعمال و كردارش را ثبت كند؟]
أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ
8آيا براى او دو چشم قرار نداديم؟
وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ
9و يك زبان و دو لب؟
وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ
10و او را به راه خير و شر هدايت نكرديم [تا راه خير را بگزيند و راه شر را واگذارد؟]
فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ
11پس شتابان و با شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ
12و تو چه مى‌دانى آن گردنه سخت چيست؟
فَكُّ رَقَبَةٍ
13آزاد كردن برده،
أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ
14يا طعام دادن در روز گرسنگى و قحطى،
يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ
15به يتيمى خويشاوند،
أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ
16يا مستمندى خاك‌نشين؛
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
17علاوه بر [انجام] اين [تكاليف]، از كسانى باشد كه ايمان آورده‌اند و يكديگر را به صبر و مهربانى سفارش كرده‌اند؛
أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
18اينان سعادتمندان‌اند؛
وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَِٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
19و كسانى كه به آيات ما كفر ورزيدند، آنان شقاوتمندان‌اند
عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ
20بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد [كه هيچ راه گريزى از آن ندارند.]
سوره الشمس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به خورشيد و گسترش روشنى‌اش
وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا
2و به ماه هنگامى كه از پى آن برآيد
وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا
3و به روزچون خورشيد را به خوبى آشكار كند
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا
4و به شب هنگامى كه خورشيد را فرو پوشد
وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا
5و به آسمان و آنكه آن را بنا كرد
وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا
6و به زمين و آنكه آن را گستراند
وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا
7و به نفس و آنكه آن را درست و نيكو نمود،
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا
8پس بزه‌كارى و پرهيزكارى‌اش را به او الهام كرد.
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا
9بى‌ترديد كسى كه نفس را [از آلودگى پاك كرد و] رشد داد، رستگار شد.
وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا
10و كسى كه آن را [به آلودگى‌ها و امور بازدارنده از رشد] بيالود [از رحمت حق] نوميد شد.
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ
11قوم ثمود به سبب سركشى و طغيانش [پيامبرشان را] تكذيب كرد،
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا
12زمانى كه بدبخت‌ترينشان به‌پا خاست.
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا
13پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذاريد]
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا
14ولى به تكذيب او برخاستند و ناقه را پى كردند، و در نتيجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختى بر آنان فرو ريخت و همه قوم را با خاك يكسان و برابر ساخت؛
وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا
15و خدا از سرانجام آن كار [كه نابودى ستمكاران است] پروايى ندارد.
سوره اللیل
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به شب هنگامى كه فرو پوشد
وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ
2و به روز هنگامى كه آشكار شود
وَ مَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ
3و به آنكه نر و ماده آفريد؛
إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ
4همانا تلاشتان گوناگون و پراكنده است؛
فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَ ٱتَّقَىٰ
5اما كسى كه [ثروتش را در راه خدا] انفاق كرد و پرهيزكارى پيشه ساخت
وَ صَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ
6و وعده نيكوتر را [كه وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهيزكارى است] باور كرد؛
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ
7پس به زودى او را براى راه آسانى [كه انجام همه اعمال نيك به توفيق خداست] آماده مى‌كنيم
وَ أَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَ ٱسۡتَغۡنَىٰ
8و اما كسى كه [از انفاق ثروت] بخل ورزيد و خود را بى‌نياز نشان داد
وَ كَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ
9و وعده نيكوتر را تكذيب كرد،
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ
10پس او را براى راه سخت و دشوارى [كه سلب هرگونه توفيق از اوست] آماده مى‌كنيم،
وَ مَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ
11و هنگامى كه [به چاه هلاكت و گودال گور] سقوط كند ثروتش [چيزى از عذاب خدا] را از او دفع نمى‌كند.
إِنَّ عَلَيۡنَا لَلۡهُدَىٰ
12بى‌ترديد هدايت كردن بر عهده ماست.
وَ إِنَّ لَنَا لَلۡأٓخِرَةَ وَ ٱلۡأُولَىٰ
13و به يقين دنيا و آخرت در سيطره مالكيت ماست.
فَأَنذَرۡتُكُمۡ نَارٗا تَلَظَّىٰ
14پس شما را از آتشى كه زبانه مى‌كشد بيم مى‌دهم.
لَا يَصۡلَىٰهَآ إِلَّا ٱلۡأَشۡقَى
15[كه] جز بدبخت‌ترين مردم در آن در نيايند.
ٱلَّذِي كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ
16همان كه [دين را] تكذيب كرد و از آن روى گردانيد.
وَ سَيُجَنَّبُهَا ٱلۡأَتۡقَى
17و به زودى پرهيزكارترين [مردم] را از آن دور مى‌دارند.
ٱلَّذِي يُؤۡتِي مَالَهُۥ يَتَزَكَّىٰ
18همان كه مال خود را انفاق مى‌كند تا [مال] رشد و نمو كند.
وَ مَا لِأَحَدٍ عِندَهُۥ مِن نِّعۡمَةٖ تُجۡزَىٰٓ
19و هيچ كس را از سوى خود بر عهده خدا نعمتى نيست كه اين مالى كه انفاق كرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد.
إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ رَبِّهِ ٱلۡأَعۡلَىٰ
20بلكه [انفاق كننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق مى‌كند] تا خشنودى پروردگار والايش را به دست آورد.
وَ لَسَوۡفَ يَرۡضَىٰ
21و [بى‌ترديد] به زودى [در قيامت با دريافت لطف، رحمت حق و پاداش بى‌پايان او] خشنود خواهد شد.
سوره الضحی
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلضُّحَىٰ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به ابتداى روز [وقتى كه خورشيد پرتو افشانى مى‌كند]
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ
2و سوگند به شب آن گاه كه آرام گيرد،
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَىٰ
3كه پروردگارت تو را رها نكرده و مورد خشم و كينه قرار نداده است.
وَ لَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ
4و بى‌ترديد آخرت براى تو از دنيا بهتر است،
وَ لَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ
5و به زودى پروردگارت بخششى به تو خواهد كرد تا خشنود شوى.
أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ
6آيا تو را يتيم نيافت، پس پناه داد؟
وَ وَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ
7و تو را بدون شريعت نيافت، پس به شريعت هدايت كرد؟
وَ وَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ
8و تو را تهيدست نيافت، پس بى‌نياز ساخت؟
فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ
9و اما [به شكرانه اين همه نعمت] يتيم را خوار و رانده مكن
وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ
10و تهيدست حاجت خواه را [به بانگ زدن] از خود مران
وَ أَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ
11و نعمت هاى پروردگارت را بازگو كن.
سوره الشرح
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ آيا سينه‌ات را [به نورى از سوى خود] گشاده نكرديم؟
وَ وَضَعۡنَا عَنكَ وِزۡرَكَ
2و بار گرانت را فرو ننهاديم؟
ٱلَّذِيٓ أَنقَضَ ظَهۡرَكَ
3همان بار گرانى كه پشتت را شكست.
وَ رَفَعۡنَا لَكَ ذِكۡرَكَ
4و آوازه‌ات را برايت بلند نكرديم؟
فَإِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرًا
5پس بى‌ترديد با دشوارى آسانى است.
إِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرٗا
6[آرى] بى‌ترديد با دشوارى آسانى است.
فَإِذَا فَرَغۡتَ فَٱنصَبۡ
7پس هنگامى كه [از كار بسيار مهم تبليغ] فراغت مى‌يابى به عبادت و دعا بكوش
وَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَٱرۡغَب
8و مشتاقانه به سوى پروردگارت رو آور.
سوره التین
بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به انجير و زيتون
وَ طُورِ سِينِينَ
2و به طور سينا
وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ
3و به اين شهر امن
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ
4كه ما انسان را در نيكوترين نظم و اعتدال آفريديم.
ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ
5آن گاه او را [به سبب گناهكارى] به [مرحله] پست‌ترين پستان بازگردانديم.
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ
6مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، پس آنان را پاداشى بى‌منت و هميشگى است.
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ
7[اى انسان!] پس چه چيزى تو را بعد [از اين همه دلايل] به تكذيب پاداش وامى‌دارد؟
أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ
8آيا خدا بهترين داوران نيست؟
سوره العلق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ بخوان به نام پروردگارت كه [همه آفريده‌ها را] آفريده؛
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ
2[همان كه] انسان را از علق به وجود آورد.
ٱقۡرَأۡ وَ رَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ
3بخوان در حالى كه پروردگارت كريم‌ترين [كريمان] است.
ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ
4همان كه به وسيله قلم آموخت،
عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ
5[و] به انسان آنچه را نمى‌دانست تعليم داد.
كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ
6اين چنين نيست [كه انسان سپاس گزار باشد] مسلما انسان سركشى مى‌كند.
أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ
7براى اينكه خود را بى‌نياز مى‌پندارد.
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ
8بى‌ترديد بازگشت به سوى پروردگار توست.
أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ
9مرا خبر ده آيا آن كسى كه باز مى‌دارد،
عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ
10بنده‌اى را هنگامى كه نماز مى‌خواند؟
أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ
11مرا خبر ده اگر اين بنده نمازگزار بر راه راست باشد
أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ
12يا [ديگران را] به پرهيزكارى وادارد؟ [آيا آن بازدارنده سزاوار كيفر سخت نيست؟]
أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰٓ
13مرا خبر ده اگر اين بازدارنده [دين را] تكذيب كند و [از فرمان حق] روى برگرداند [مستحق مجازات سخت نيست؟!]
أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ
14مگر ندانسته كه قطعا خدا [همه كارهايش را] مى‌بيند؟
كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ
15اين چنين نيست كه مى‌پندارد [كه ما كارهايش را زيرنظر نداريم،] اگر [از كارهايش] باز نايستد، به شدت موى جلوى سرش را مى‌گيريم [و به سوى دوزخ مى‌كشانيم.]
نَاصِيَةٖ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٖ
16[آرى] موى جلوى سر دروغگوى خطاپيشه را
فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ
17پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [براى يارى دادنش] فرا خواند،
سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ
18ما هم به زودى مأموران آتش دوزخ را فرا مى‌خوانيم.
كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَ ٱسۡجُدۡ وَ ٱقۡتَرِب
19اين چنين نيست [كه بتواند براى نجات خود كارى كند]، هرگز از او اطاعت مكن، و سجده كن و به خدا تقرب جوى.
سوره القدر
بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةِ ٱلۡقَدۡرِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ ما قرآن را در شب قدر نازل كرديم.
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا لَيۡلَةُ ٱلۡقَدۡرِ
2تو چه مى‌دانى شب قدر چيست؟
لَيۡلَةُ ٱلۡقَدۡرِ خَيۡرٞ مِّنۡ أَلۡفِ شَهۡرٖ
3شب قدر، بهتر از هزار ماه است.
تَنَزَّلُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ فِيهَا بِإِذۡنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمۡرٖ
4فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان براى [تقدير و تنظيم] هر كارى نازل مى‌شوند.
سَلَٰمٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطۡلَعِ ٱلۡفَجۡرِ
5اين شب تا برآمدن سپيده‌دم [سراسر] سلام و رحمت است.
سوره البینة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَمۡ يَكُنِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡبَيِّنَةُ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ كافران از اهل كتاب و مشركان [از آيين خود] جدا نمى‌شدند تا آن دليل روشن براى آنان بيايد.
رَسُولٞ مِّنَ ٱللَّهِ يَتۡلُواْ صُحُفٗا مُّطَهَّرَةٗ
2[آن دليل روشن] فرستاده‌اى [چون پيامبر اسلام] از سوى خداست كه صحيفه‌هايى پاك را مى‌خواند.
فِيهَا كُتُبٞ قَيِّمَةٞ
3در آنها نوشته‌هايى استوار و باارزش است؛
وَ مَا تَفَرَّقَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَةُ
4و اهل كتاب درباره دين، [گروه گروه و] پراكنده نشدند مگر پس از آنكه آن دليل روشن براى آنان آمد [و به طور كامل نسبت به آنان اتمام حجت شد.]
وَ مَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَ يُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ يُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ ذَٰلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ
5در حالى كه فرمان نيافته بودند جز آنكه خدا را بپرستند، و ايمان و عبادت را براى او از هرگونه شركى خالص كنند، و حق‌گرا باشند، و نماز را برپا دارند، و زكات بپردازند؛ و اين است آيين استوار و ثابت.
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أُوْلَٰٓئِكَ هُمۡ شَرُّ ٱلۡبَرِيَّةِ
6به يقين كافران از اهل كتاب و مشركان در آتش دوزخ‌اند و در آن جاودانه‌اند؛ اينانند كه بدترين مخلوقات‌اند.
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أُوْلَٰٓئِكَ هُمۡ خَيۡرُ ٱلۡبَرِيَّةِ
7مسلما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، اينانند كه بهترين مخلوقات‌اند.
جَزَآؤُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗا رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَ رَضُواْ عَنۡهُ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ رَبَّهُۥ
8پاداششان نزد پروردگارشان بهشت‌هاى پاينده‌اى است كه از زير [درختان] آن نهرها جارى است، در آنها جاودانه‌اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ اين [پاداش] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد.
سوره الزلزلة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه زمين را با [شديدترين] لرزشش بلرزانند،
وَ أَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا
2و زمين بارهاى گرانش را بيرون اندازد،
وَ قَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا
3و انسان بگويد: زمين را چه شده است؟
يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا
4آن روز است كه زمين اخبار خود را مى‌گويد؛
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا
5زيرا كه پروردگارت به او وحى كرده است.
يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ
6آن روز مردم [پس از پايان حساب] به صورت گروه‌هاى پراكنده [به سوى منزل‌هاى ابدى خود بهشت يا دوزخ] باز مى‌گردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم يافته] به آنان نشان دهند.
فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ
7پس هركس هم‌وزن ذره‌اى نيكى كند، آن نيكى را ببيند.
وَ مَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ
8و هركس هم‌وزن ذره‌اى بدى كند، آن بدى را ببيند.
سوره العادیات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به اسبان دونده‌اى كه همهمه كنان [به سوى جنگ] مى‌تازند
فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا
2و سوگند به اسبانى كه با كوبيدن سمشان از سنگ‌ها جرقه مى‌جهانند
فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا
3و سوگند به سوارانى كه هنگام صبح غافل‌گيرانه به دشمن هجوم مى‌برند
فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا
4و به وسيله آن هجوم، گرد و غبار فراوانى بر انگيزند
فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا
5و ناگاه در آن وقت در ميان گروهى دشمن در آيند؛
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ
6[كه] قطعا انسان نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس است،
وَ إِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ
7و بى‌ترديد خود او بر اين ناسپاسى گواه است،
وَ إِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ
8و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه‌مند است [و به اين سبب بخل مى‌ورزد.]
أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ
9آيا نمى‌داند هنگامى كه آنچه در گورهاست برانگيخته شود.
وَ حُصِّلَ مَا فِي ٱلصُّدُورِ
10و آنچه در سينه‌هاست پديدار گردد،
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّخَبِيرُۢ
11بى‌ترديد در آن روز پروردگارشان نسبت به آنان آگاه است [و بر پايه اعمال نيك و بدشان به آنان پاداش و كيفر دهد.]
سوره القارعة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡقَارِعَةُ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ آن كوبنده
مَا ٱلۡقَارِعَةُ
2چيست آن كوبنده؟
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ
3و تو چه مى‌دانى آن كوبنده چيست؟
يَوۡمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ كَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ
4روزى كه مردم [در سراسيمگى] چون پروانه‌هاى پراكنده‌اند
وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ
5و كوه‌ها مانند پشم رنگين حلاجى شده گردد!
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ
6اما هركس اعمال وزن شده‌اش سنگين و باارزش است؛
فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ
7پس او در يك زندگى خوش و پسنديده‌اى است،
وَ أَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ
8و اما هركس‌اعمال وزن شده‌اش سبك و بى‌ارزش است،
فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ
9پس جايگاه و پناهگاهش هاويه است،
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا هِيَهۡ
10و تو چه مى‌دانى هاويه چيست؟
نَارٌ حَامِيَةُۢ
11آتشى بسيار داغ و سوزان‌است.
سوره التکاثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلۡهَىٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ مباهات و افتخار بر يكديگر [به ثروت و كثرت نفرات] شما را [از پرداختن به تكاليف دينى و ياد آخرت] بازداشت؛
حَتَّىٰ زُرۡتُمُ ٱلۡمَقَابِرَ
2تا جايى كه گورها را ديدار كرديد [و به تعداد مردگان هم به يكديگر مباهات و افتخار نموديد!!]
كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
3اين چنين نيست [كه شما مى‌پنداريد]، به زودى [به آثار شوم اين اوضاع و احوالى كه داريد] آگاه خواهيد شد.
ثُمَّ كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
4باز هم اين چنين نيست، به زودى آگاه خواهيد شد.
كَلَّا لَوۡ تَعۡلَمُونَ عِلۡمَ ٱلۡيَقِينِ
5[زندگى واقعى] اين چنين نيست [كه مى‌پنداريد]، اگر به علم اليقين [كه علم استوار و غير قابل ترديد است به آخرت] آگاه بوديد [از تكاليف دينى و توجه به آباد كردن آخرت باز نمى‌مانديد.]
لَتَرَوُنَّ ٱلۡجَحِيمَ
6بى‌ترديد دوزخ را خواهيد ديد.
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيۡنَ ٱلۡيَقِينِ
7سپس [با وارد شدن در آن،] قطعا آن را به ديده يقين و باور خواهيد ديد.
ثُمَّ لَتُسَۡٔلُنَّ يَوۡمَئِذٍ عَنِ ٱلنَّعِيمِ
8آن گاه شما در آن روز از نعمت ها بازپرسى خواهيد شد.
سوره العصر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡعَصۡرِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به عصر [ظهور پيامبر اسلام]
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَفِي خُسۡرٍ
2[كه] بى‌ترديد انسان در زيان‌كارى بزرگى است؛
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡحَقِّ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ
3مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند و يكديگر را به حق توصيه نموده و به شكيبايى سفارش كرده‌اند.
سوره الهمزة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ واى بر هر عيب‌جوى بدگوى!
ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَ عَدَّدَهُۥ
2همان كه ثروتى فراهم آورده و [پى در پى] آن را شمرد [و ذخيره كرد.]
يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ
3گمان مى‌كند كه ثروتش او را جاودانه خواهد كرد.
كَلَّا لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ
4اين چنين نيست، بى‌ترديد او را در آن شكننده اندازند؛
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ
5و تو چه مى‌دانى آن شكننده چيست؟
نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ
6آتش برافروخته خداست
ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ
7[آتشى] كه بر دل‌ها برآيد و چيره شود.
إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ
8آن آتش بر آنان سربسته است [كه هيچ راه گريزى از آن ندارند؛]
فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ
9[آتشى] در ستون‌هايى بلند و كشيده.
سوره الفیل
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصۡحَٰبِ ٱلۡفِيلِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ آيا ندانسته‌اى كه پروردگارت با فيل سواران چه كرد؟
أَلَمۡ يَجۡعَلۡ كَيۡدَهُمۡ فِي تَضۡلِيلٖ
2آيا نيرنگشان را در تباهى قرار نداد [ونقشه آنان را نقش بر آب نساخت؟!]
وَ أَرۡسَلَ عَلَيۡهِمۡ طَيۡرًا أَبَابِيلَ
3و بر ضد آنان گروه گروه پرندگانى فرستاد؛
تَرۡمِيهِم بِحِجَارَةٖ مِّن سِجِّيلٖ
4[كه] بر آنان سنگ‌هايى از نوع سنگ گل مى‌افكندند.
فَجَعَلَهُمۡ كَعَصۡفٖ مَّأۡكُولِۢ
5سرانجام همه آنان را چون كاه جويده شده قرار داد.
سوره قریش
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لِإِيلَٰفِ قُرَيۡشٍ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ [خدا فيل سواران را هلاك كرد] تا قريش را [با يكديگر و با مردم و با حرم امن] الفت دهد؛
إِۦلَٰفِهِمۡ رِحۡلَةَ ٱلشِّتَآءِ وَ ٱلصَّيۡفِ
2[و نيز] به سفرهاى [تجارتى] زمستانى و [سفرهاى تجارتى] تابستانى انس و همدمى بخشد [تا در آرامش و امنيت، امر معاششان را تأمين كنند.]
فَلۡيَعۡبُدُواْ رَبَّ هَٰذَا ٱلۡبَيۡتِ
3پس بايد پروردگار اين خانه را بپرستند؛
ٱلَّذِيٓ أَطۡعَمَهُم مِّن جُوعٖ وَ ءَامَنَهُم مِّنۡ خَوۡفِۢ
4پروردگارى كه آنان را از گرسنگى نجات داد، و از بيمى [كه از دشمن داشتند] ايمنى‌شان بخشيد.
سوره الماعون
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يُكَذِّبُ بِٱلدِّينِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ آيا كسى كه همواره روز جزا را انكار مى‌كند، ديدى؟
فَذَٰلِكَ ٱلَّذِي يَدُعُّ ٱلۡيَتِيمَ
2همان كه يتيم را به خشونت و جفا از خود مى‌راند،
وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
3و [كسى را] به طعام دادن به مستمند تشويق نمى‌كند.
فَوَيۡلٞ لِّلۡمُصَلِّينَ
4پس واى بر نمازگزاران
ٱلَّذِينَ هُمۡ عَن صَلَاتِهِمۡ سَاهُونَ
5كه از نمازشان غافل و نسبت به آن سهل‌انگارند.
ٱلَّذِينَ هُمۡ يُرَآءُونَ
6همانان كه همواره ريا مى‌كنند
وَ يَمۡنَعُونَ ٱلۡمَاعُونَ
7و از [دادن] وسايل و ابزار ضرورى زندگى [و زكات، هديه و صدقه به نيازمندان] دريغ مى‌ورزند.
سوره الکوثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَعۡطَيۡنَٰكَ ٱلۡكَوۡثَرَ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ بى‌ترديد ما به تو خير فراوان [كه بركت در نسل است و از فاطمه ريشه مى‌گيرد] عطا كرديم.
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ ٱنۡحَرۡ
2پس [به شكرانه آن] براى پروردگارت نماز بخوان و شتر قربانى كن.
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ ٱلۡأَبۡتَرُ
3يقينا دشمن [كه به] تو [زخم زبان مى‌زند] خود بدون تبار و نسل [و بريده از همه خيرات و بركات] است.
سوره الکافرون
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡكَٰفِرُونَ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ بگو: اى كافران!
لَآ أَعۡبُدُ مَا تَعۡبُدُونَ
2آنچه را شما مى‌پرستيد، من نمى‌پرستم،
وَ لَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ
3و نه شما آنچه را من مى‌پرستم، مى‌پرستيد،
وَ لَآ أَنَا۠ عَابِدٞ مَّا عَبَدتُّمۡ
4و نه من آنچه را شما پرستيده‌ايد، مى‌پرستم،
وَ لَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ
5و نه شما آنچه را كه من مى‌پرستم، مى‌پرستيد.
لَكُمۡ دِينُكُمۡ وَ لِيَ دِينِ
6دين شما براى خودتان، و دين من براى خودم.
سوره النصر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا جَآءَ نَصۡرُ ٱللَّهِ وَ ٱلۡفَتۡحُ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه يارى خدا و [آن] پيروزى فرا رسد،
وَ رَأَيۡتَ ٱلنَّاسَ يَدۡخُلُونَ فِي دِينِ ٱللَّهِ أَفۡوَاجٗا
2و مردم را ببينى كه گروه گروه در دين خدا درآيند،
فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَ ٱسۡتَغۡفِرۡهُ إِنَّهُۥ كَانَ تَوَّابَۢا
3پس پروردگارت را همراه با سپاس و ستايش تسبيح گوى، و از او آمرزش بخواه، كه او همواره توبه‌پذير است.
سوره المسد
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَ تَبَّ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ نابود باد قدرت ابولهب، و نابود باد خودش؛
مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَ مَا كَسَبَ
2ثروتش و آنچه به دست آورده است چيزى [از عذاب خدا] را از او دفع نمى‌كند.
سَيَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ
3به زودى در آتشى زبانه‌دار درآيد؛
وَ ٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ
4و [نيز] همسرش كه هيزم‌كش است [در آتش زبانه‌دار در آيد.]
فِي جِيدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۢ
5[همان كه] بر گردنش طنابى تابيده از ليف خرماست.
سوره الاخلاص
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ بگو: او خداى يكتاست؛
ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ
2خداى بى‌نياز [كه نيازمندان با اعتماد به حضرتش قصد او كنند.]
لَمۡ يَلِدۡ وَ لَمۡ يُولَدۡ
3كسى را نزاده، و از كسى زاييده نشده است،
وَ لَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ
4و هيچ كس [نه در ذات و نه در صفات] همانند و همتا و شبيه او نمى‌باشد.
سوره الفلق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ بگو: به پروردگار سپيده‌دم پناه مى‌برم،
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ
2از زيان آنچه آفريد،
وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ
3و از زيان شب هنگامى كه با تاريكى‌اش درآيد [كه در آن تاريكى انواع حيوانات موذى و انسان‌هاى فاسق و فاجر براى ضربه زدن به انسان در كمين‌اند]
وَ مِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ
4و از زيان زنان دمنده [كه افسون و جادو] در گره‌ها [مى‌دمند و با اين كار شيطانى در زندگى فرد، خانواده و جامعه خسارت به بار مى‌آورند]
وَ مِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ
5و از زيان حسود، زمانى كه حسد مى‌ورزد.
سوره الناس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ بگو: پناه مى‌برم به پروردگار مردم
مَلِكِ ٱلنَّاسِ
2[به] پادشاه مردم
إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ
3[به] معبود مردم
مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ
4از زيان وسوسه‌گر كمين گرفته و پنهان،
ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ
5آنكه همواره در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند
مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَ ٱلنَّاسِ
6از جنيان و آدميان.
جزء 30 قرآن کریم
