بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ از چه چيز از يكديگر پرسش مى‌كنند؟!

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

از خبر بسيار بزرگ (رستاخيز)!

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

(همان) خبرى كه آنان در مورد آن اختلاف دارند.

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

هرگز چنين نيست، بزودى خواهند دانست.

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

سپس هرگز چنين نيست بزودى خواهند دانست.

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

آيا زمين را بستر قرار نداديم؟!

وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

و كوه‌ها را ميخ‌هايى؟!

وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

و شما را جفت‌هايى آفريديم.

وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

و خواب شما را (مايه) استراحت قرار داديم،

وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

و شب را پوششى قرار داديم،

وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

و روز را (وقت) زندگى قرار داديم،

وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

و بر فراز شما هفت (آسمان) سخت بنا كرديم.

وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

و (خورشيد را) چراغى فروزان قرار داديم،

وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

و از (ابرهاى) فشرده آبى ريزان فرو فرستاديم،

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا

تا بوسيله آن دانه و گياه بيرون آوريم،

وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

و باغ‌هايى (با درختان) در هم پيچيده.

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

در حقيقت روز جدايى، معيادگاه است.

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

روزى كه در شيپور (رستاخيز) دميده شود و گروه گروه آييد.

وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

و آسمان گشوده شود و درهايى (پيدا) شود.

وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

و كوه‌ها روان شود و سراب گردد.

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

در حقيقت جهنم كمينگاه است.

لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا

بازگشتگاهى براى طغيان گران است.

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

در حالى كه در آنجا مدت‌هاى طولانى درنگ كنند.

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا

در آنجا هيچ سردى و نوشابه‌اى نمى‌چشند،

إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا

جز آبى سوزان و چركاب،

جَزَآءٗ وِفَاقًا

(اين) كيفرى موافق (اعمالشان) است.

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

[چرا] كه آنان هرگز اميدى به حساب نداشتند،

وَ كَذَّبُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

و آيات ما را كاملا تكذيب كردند.

وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

و هر چيزى را در كتابى بر شمرده‌ايم.

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

پس (به آنان گفته مى‌شود:) بچشيد كه جز عذاب بر شما نمى‌افزاييم!

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

در حقيقت براى پارسايان (خود نگهدار) كاميابى است.

حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا

(همان) باغ‌ها و انگورها،

وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

و (دختران) نوجوان همسال،

وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا

و جامى پر (از شراب بهشتى).

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا

كه در آنجا هيچ بيهودگى و تكذيبى نمى‌شنوند.

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

(اين) پاداشى است از سوى پروردگارت در حالى كه بخششى حساب شده است.

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

(همان) پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه در بين آن دو است، (همان خداى) گسترده‌مهر؛ در حالى كه از جانب او (اجازه) سخن گفتن ندارند.

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا

روزى كه روح و فرشتگان صف كشيده بپا مى‌خيزند، در حالى كه سخن نمى‌گويند جز كسى كه (خداى) گسترده‌مهر به او رخصت دهد، و مطابق واقع گويد.

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا

آن روز حق است؛ پس هر كس بخواهد (راه) بازگشتى به سوى پروردگارش بر گزيند.

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

در حقيقت ما شما را به عذابى نزديك هشدار داديم؛ روزى كه انسان به دستاورد پيشين خود مى‌نگرد، و كافر مى‌گويد:« اى كاش من خاك بودم! »

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به گيرندگان سخت‌گير!

وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا

سوگند به بازستانان نرم گير!

وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا

سوگند به شناوران تندرو!

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا

و پيشى گيرندگان پيشتاز،

فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا

و تدبير كنندگان كار [ها]،

يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ

روزى كه لرزاننده مى‌لرزاند،

تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ

در حالى كه (لرزاننده) دنباله رو در پى آن در آيد.

قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ

در آن روز دل‌هاى مضطرب،

أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ

چشم‌هايشان فروتن است!

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ

در حالى كه مى‌گويند:« آيا قطعا ما به حالت نخستين (زندگى) بازگردانده مى‌شويم؟!

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ

آيا هنگامى كه استخوان‌هاى پوسيده‌اى شديم؟! »

قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ

گفتند:« در آن صورت آن (رستاخيز) بازگشتى زيانبار است! »

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ

و [لى‌] آن (رستاخيز) تنها يك خروش است!

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ

و ناگهان آنان بر روى زمين (رستاخيز) اند!

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ

آيا خبر موسى به تو رسيده است؟!

إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى

هنگامى كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس« طوى »ندا داد:

ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ

(كه) به سوى فرعون برو كه او طغيان كرده است.

فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ

و بگو:« آيا براى تو [ميلى به پاك شدن و] رشد يافتن هست؟!

وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ

و (اينكه) تو را به سوى پروردگارت راهنمايى كنم پس بهراسى؟! »

فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

و (موسى) نشانه (معجزه آساى) بزرگ‌تر را به او نماياند.

فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ

و [لى‌] تكذيب كرد و نافرمانى نمود.

ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ

سپس با كوشش پشت كرد.

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ

و (مردم را) جمع كرد و ندا داد،

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ

و گفت:« من پروردگار والاتر شما هستم. »

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ

پس خدا او را به مجازات بازپسين و نخستين گرفتار ساخت.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ

قطعا در اين (امور) عبرتى است براى كسى كه بهراسد.

ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا

آيا آفرينش شما سخت‌تر است يا آسمان كه (خدا) آن را بنا كرد؟!

رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا

سقف آن را برافراشت و آن را مرتب نمود،

وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا

و شبش را تاريك كرد و نيمروزش را بيرون آورد.

وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ

و بعد از آن، زمين را گسترش داد،

أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا

آبش و گياهش را از آن بيرون آورد،

وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا

و كوه‌ها را استوار ساخت.

مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ

(اينها) مايه بهره‌مندى براى شما و براى دام‌هاى شماست.

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ

و هنگامى كه (حادثه) دهشتناك بزرگ‌تر در رسد،

يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ

(همان) روزى كه انسان كوشش خود را به ياد مى‌آورد،

وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ

و دوزخ براى كسى كه مى‌بيند ظاهر مى‌گردد.

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ

و اما كسى كه طغيان كرده،

وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

و زندگى پست (دنيا) را برگزيند،

فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

پس در واقع فقط دوزخ مقصد (او) است.

وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ

و اما كسى كه از مقام پروردگارش بترسد و نفس را از هوس منع كند،

فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ

پس در حقيقت تنها بهشت مقصد (او) است.

يَسۡ‍َٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا

درباره ساعت (قيامت) از تو مى‌پرسند، وقوعش چه زمانى است؟

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ

تو از يادمان آن چه (بهره‌اى) دارى؟!

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ

منتهاى آن فقط به سوى پروردگار توست.

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا

تو فقط هشدار دهنده كسى هستى كه از آن بهراسد.

كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا

چنانكه گويى آنان روزى كه آن (قيامت) را مى‌بينند جز عصر گاهى يا نيمروز (ى در) آن (دنيا) درنگ نكرده‌اند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّىٰٓ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ چهره درهم كشيد و روى برتافت،

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

(بخاطر) اينكه نابينا به سراغ او آمد.

وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

و چه چيز تو را آگاه مى‌كند؟ شايد او رشد يابد [و پاك شود]،

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

يا متذكر گردد پس يادآورى او را سود بخشد.

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

اما كسى كه توانگرى نمايد،

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

پس تو به او روى مى‌آورى،

وَ مَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

در حالى كه [پاك نشدن و] رشد نيافتن او، ايرادى بر تو نيست.

وَ أَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

و اما كسى كه با كوشش به سراغ تو مى‌آيد،

وَ هُوَ يَخۡشَىٰ

در حالى كه او مى‌هراسد،

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

پس تو از او (غافل مى‌گردى و به ديگرى) سرگرم مى‌شوى.

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

هرگز چنين نيست (كه روش تو اينگونه باشد) در حقيقت آن (آيات) يادآورى است،

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

و هر كس بخواهد آن را به ياد آورد.

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

(در حالى كه اين آيات) در كتاب‌هاى ارجمند،

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۢ

بلند مرتبه پاكيزه،

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

در دستان سفيران (و نويسندگان)،

كِرَامِۢ بَرَرَةٖ

ارجمندان نيكوكار (است).

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

كشته باد انسان چقدر او كافر است!

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

او را از چه چيزى آفريده است؟!

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

او را از آب اندك سيال آفريد و (اندازه) او را معين كرد.

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

سپس راه (خروج) او را آسان كرد،

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

سپس او را ميراند و وى را در قبر نهاد،

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

سپس هر گاه بخواهد او را زنده مى‌كند.

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

هرگز چنين نيست؛ هنوز آنچه را (خدا) به او فرمان داد به پايان نرسانده است.

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

و انسان بايد به غذايش نظر كند.

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

كه ما آب را با بارشى فرو ريختيم،

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

سپس زمين را كاملا شكافتيم،

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

و در آن دانه (ها) رويانديم،

وَ عِنَبٗا وَ قَضۡبٗا

و (نيز) انگور و سبزى،

وَ زَيۡتُونٗا وَ نَخۡلٗا

و زيتون و درخت خرما،

وَ حَدَآئِقَ غُلۡبٗا

و باغ‌هاى انبوه،

وَ فَٰكِهَةٗ وَ أَبّٗا

و ميوه و گياهان چراگاه،

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ

(كه اين) مايه بهره‌مندى براى شما و براى دام‌هاى شماست.

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

و هنگامى كه صداى مهيب (رستاخيز) بيايد،

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

(همان) روزى كه مرد از برادرش مى‌گريزد،

وَ أُمِّهِۦ وَ أَبِيهِ

و (نيز از) مادرش و پدرش،

وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ بَنِيهِ

و (همسر) همراهش و پسرانش؛

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

در آن روز براى هر مردى از آنان كارى (و حالى) است كه او را (از ديگران باز مى‌دارد و) دفع مى‌كند!

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

چهره‌هايى كه در آن روز درخشان است،

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

خندان [و] شادمان است.

وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

و چهره‌هايى كه در آن روز غبارى بر آن است،

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

سياهى آن را مى‌پوشاند.

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

فقط آنان كافران [و] بدكارانند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ هنگامى كه خورشيد در هم پيچيده شود،

وَ إِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ

و هنگامى كه ستارگان بى‌فروغ شوند (و سقوط كنند)،

وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ

و هنگامى كه كوه‌ها روان شوند،

وَ إِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ

و هنگامى كه شتران باردار متروك شوند،

وَ إِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ

و هنگامى كه حيوانات وحشى پراكنده شوند،

وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ

و هنگامى كه درياها برافروخته (و پر) شوند،

وَ إِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ

و هنگامى كه اشخاص (گروه) گروه شوند،

وَ إِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ

و هنگامى كه از دختر زنده به گور شده پرسيده شود:

بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ

»به كدامين پيامد (گناه) كشته شد؟!«

وَ إِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ

و هنگامى كه نامه‌ها (ى اعمال) گشوده شود،

وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ

و هنگامى كه پرده از (حقايق) آسمان برداشته شود،

وَ إِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ

و هنگامى كه دوزخ شعله‌اى فروزان شود،

وَ إِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ

و هنگامى كه بهشت نزديك شود،

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ

(در آن روز، هر) شخص مى‌داند آنچه را كه حاضر كرده است.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ

و سوگند ياد مى‌كنم به (سيارات) بازگردنده!

ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ

روان شده پنهان شونده،

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ

و سوگند به شب، هنگامى كه روى آورد و برگردد (و به آخر رسد)!

وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ

و سوگند به بامداد، هنگامى كه بدمد!

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

قطعا آن (قرآن) سخن فرستاده ارجمند (جبرئيل) است.

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ

كه قدرتمند [و] داراى جايگاهى نزد صاحب تخت (جهاندارى و تدبير هستى) است.

مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ

كه در آنجا (در ميان فرشتگان، فرمان او) اطاعت شده [و] درستكار است.

وَ مَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ

و همنشين شما (پيامبر) ديوانه نيست.

وَ لَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ

و بيقين او را در افق روشن ديده است.

وَ مَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ

و او نسبت به (بازگويى اخبار) نهان بخيل نيست.

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ

و آن (قرآن) سخن شيطان رانده شده نيست.

فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ

پس به كجا مى‌رويد؟!

إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

آن (قرآن) جز يادآورى براى جهانيان نيست،

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ

براى كسى از شما كه بخواهد به (راه) راست برود.

وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و (چيزى) نمى‌خواهيد، مگر آنكه خدايى كه پروردگار جهانيان است بخواهد.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ هنگامى كه (كرات) آسمان شكافته شود،

وَ إِذَا ٱلۡكَوَاكِبُ ٱنتَثَرَتۡ

و هنگامى كه سيارات پراكنده شوند (و در هم فرو ريزند)،

وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ

و هنگامى كه درياها (به روى يكديگر) شكافته شود (و به هم بپيوندد)،

وَ إِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ

و هنگامى كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان زنده شوند)،

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَ أَخَّرَتۡ

(در آن روز هر) شخص، مى‌داند آنچه را پيش فرستاده و واپس نهاده است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ

اى انسان! چه چيز تو را به پروردگار ارجمندت مغرور ساخته است؟!

ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّىٰكَ فَعَدَلَكَ

(همان) كسى كه تو را آفريد و مرتبت نمود و تو را معتدل ساخت،

فِيٓ أَيِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَكَّبَكَ

كه به هر صورتى بخواهد تو را تركيب مى‌كند.

كَلَّا بَلۡ تُكَذِّبُونَ بِٱلدِّينِ

هرگز چنين نيست، بلكه شما (روز) جزا را دروغ مى‌انگاريد.

وَ إِنَّ عَلَيۡكُمۡ لَحَٰفِظِينَ

طعا براى شما نگاهبانانى است،

كِرَامٗا كَٰتِبِينَ

كه ارجمند [و] نويسنده‌اند،

يَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ

در حالى كه آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌دانند.

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٖ

قطعا نيكان در نعمتى فراوانند،

وَ إِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٖ

و مسلما بدكاران در دوزخند،

يَصۡلَوۡنَهَا يَوۡمَ ٱلدِّينِ

كه روز جزا وارد آن مى‌شوند (و مى‌سوزند)،

وَ مَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِينَ

و آنان از آن (دوزخ) غايب نمى‌شوند.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه روز جزا چيست؟!

ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

سپس چه چيز تو را آگاه كرد كه روز جزا چيست؟!

يَوۡمَ لَا تَمۡلِكُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَيۡ‍ٔٗا وَ ٱلۡأَمۡرُ يَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ

روزى كه هيچ شخصى چيزى براى شخص (ديگر) مالك نيست، در حالى كه آن روز كار [ها] از آن خداست.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ واى بر كم فروشان!

ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ

(همان) كسانى كه وقتى از مردم پيمانه مى‌گيرند، بطور كامل مى‌گيرند؛

وَ إِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ

و [لى‌] هنگامى كه براى آنان پيمانه كنند يا براى آنان وزن كنند، (مى‌كاهند و) خسارت مى‌زنند.

أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ

آيا آنان نمى‌دانند كه آنان برانگيخته مى‌شوند،

لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ

در روزى بزرگ؟!

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

روزى كه مردم براى پروردگار جهانيان به پا مى‌خيزند.

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ

هرگز چنين نيست قطعا نامه (اعمال) بدكاران در زندان (دوزخ) است.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه زندان (دوزخ) چيست؟!

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

(آن) نامه‌اى است كه نوشته شده است.

وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ

در آن روز واى بر تكذيب كنندگان!

ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

(همان) كسانى كه روز جزا را دروغ مى‌انگارند.

وَ مَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

در حالى كه جز، هر تجاوزكار گنه پيشه آن را تكذيب نمى‌كند.

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى‌شود، مى‌گويد: » (اينها) افسانه‌هاى پيشينيان است.«

كَلَّا بَلۡ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

هرگز چنين نيست، بلكه آنچه را همواره بدست مى‌آوردند بر دل‌هايشان (غلبه كرده) و زنگار گرفته است.

كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ

هرگز چنين نيست قطعا در آن روز آنان از (ملاقات) پروردگارشان منع شده‌اند.

ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ

سپس قطعا آنان وارد دوزخ مى‌شوند (و مى‌سوزند)!

ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

سپس (به آنان) گفته مى‌شود: »اين چيزى است كه همواره آن را دروغ مى‌انگاشتيد!«

كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

هرگز چنين نيست قطعا نامه (اعمال) نيكان در مراتب عالى است.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه مراتب عالى چيست؟!

كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ

(آن) نامه‌اى است كه نوشته شده است،

يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

[و] مقربان آن را گواهى مى‌دهند.

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ

قطعا نيكان در نعمتى فراوانند.

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

در حالى كه بر تخت‌ها (تكيه زده و) مى‌نگرند.

تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ

در چهره‌هايشان شادابى فراوانى نعمت را مى‌شناسى.

يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ

از شراب خالص مهر نهاده شده نوشانده مى‌شوند.

خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞ وَ فِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ

مهر آن مشك است؛ و در مورد اين (شراب‌ها) پس مشتاقان بايد (بزرگوارانه بر يكديگر پيشى گيرند و) اشتياق ورزند.

وَ مِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ

و آميزه‌اش از شراب برتر (چشمه بهشتى) است،

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ

چشمه سارى كه مقربان از آن مى‌نوشند.

إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ

در واقع كسانى كه خلافكارى كردند همواره به كسانى كه ايمان آوردند مى‌خنديدند،

وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ

و هنگامى كه بر آنان مى‌گذشتند، با اشاره ريشخند مى‌كردند.

وَ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ

و هنگامى كه به سوى خانواده‌شان باز مى‌گشتند شادمانه بر مى‌گشتند،

وَ إِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ

و هنگامى كه آنان را مى‌ديدند مى‌گفتند: »قطعا اينان گمراهانند.«

وَ مَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ

در حالى كه بر آنان نگاهبانانى فرستاده نشده بود.

فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ

پس امروز كسانى كه ايمان آوردند به كافران مى‌خندند،

عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ

در حالى كه بر تخت‌ها (تكيه‌زده و) مى‌نگرند.

هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ

آيا كافران آنچه را همواره انجام مى‌دادند پاداش داده شدند.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ هنگامى كه (كرات) آسمان شكافته شود،

وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ

و به (فرمان) پروردگارش گوش فرا دهد و شايسته شود،

وَ إِذَا ٱلۡأَرۡضُ مُدَّتۡ

و هنگامى كه زمين گسترانده شود،

وَ أَلۡقَتۡ مَا فِيهَا وَ تَخَلَّتۡ

و آنچه در آن است (بيرون) افكند و خالى شود،

وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ

و به (فرمان) پروردگارش گوش فرا دهد و شايسته شود،

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَٰقِيهِ

اى انسان! در حقيقت تو به سوى پروردگارت كاملا تلاش مى‌كنى (و رنج مى‌كشى) و او را ملاقات مى‌كنى.

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ

و اما هر كس نامه (عمل) ش بدست راستش داده شود،

فَسَوۡفَ يُحَاسَبُ حِسَابٗا يَسِيرٗا

پس بزودى با حسابى آسان حسابرسى مى‌شود،

وَ يَنقَلِبُ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورٗا

و شادمان به سوى خانواده‌اش باز مى‌گردد.

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ وَرَآءَ ظَهۡرِهِۦ

و اما هر كس كه نامه (عمل) ش از پشت سرش (به او) داده شود،

فَسَوۡفَ يَدۡعُواْ ثُبُورٗا

پس در آينده (واويلا مى‌گويد و) هلاكت مى‌خواهد!

وَ يَصۡلَىٰ سَعِيرًا

و در شعله فروزان (آتش) وارد مى‌شود (و مى‌سوزد).

إِنَّهُۥ كَانَ فِيٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورًا

[چرا] كه او در خانواده‌اش (از گناه) شادمان بود.

إِنَّهُۥ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ

[چرا] كه او گمان مى‌كرد كه (به سوى خدا) باز نمى‌گردد.

بَلَىٰٓ إِنَّ رَبَّهُۥ كَانَ بِهِۦ بَصِيرٗا

آرى، در واقع پروردگارش نسبت به او بيناست!

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلشَّفَقِ

و سوگند ياد مى‌كنم به روشنائى سرخگون (آخر روز)!

وَ ٱلَّيۡلِ وَ مَا وَسَقَ

سوگند به شب و آنچه را جمع‌آورى مى‌كند،

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا ٱتَّسَقَ

سوگند به ماه هنگامى كه جمع (و كامل) شود،

لَتَرۡكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٖ

كه قطعا (شما) از حالى به حالى برخواهيد نشست.

فَمَا لَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ

پس آن (كافر) ان را چه شده كه ايمان نمى‌آورند؟!

وَ إِذَا قُرِئَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا يَسۡجُدُونَ

و هنگامى كه قرآن بر آنان خوانده مى‌شود سجده نمى‌كنند؟!

بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ

بلكه كسانى كه كفر ورزيدند (قرآن را) تكذيب مى‌كنند.

وَ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يُوعُونَ

و خدا به آنچه (در ذهن) ذخيره مى‌كنند داناتر است.

فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ

پس آنان را به عذابى دردناك بشارت ده!

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونِۢ

مگر كسانى كه ايمان آوردند و [كارهاى‌] شايسته انجام دادند، كه براى آنان پاداشى بى‌پايان است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡبُرُوجِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به آسمان كه داراى برج‌هاست!

وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡمَوۡعُودِ

سوگند به روز (رستاخيز) وعده داده شده!

وَ شَاهِدٖ وَ مَشۡهُودٖ

سوگند به گواهى دهنده و گواهى داده شده!

قُتِلَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأُخۡدُودِ

كشته باد همراهان گودال (آتش و صاحبان كوره‌هاى آدم‌سوزى)،

ٱلنَّارِ ذَاتِ ٱلۡوَقُودِ

(همان) آتشى كه داراى سوخت (فراوان) بود!

إِذۡ هُمۡ عَلَيۡهَا قُعُودٞ

آنگاه كه آنان بر (گرد) آن نشسته بودند.

وَ هُمۡ عَلَىٰ مَا يَفۡعَلُونَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ شُهُودٞ

و آنان بر آنچه با مؤمنان انجام مى‌دادند گواه بودند.

وَ مَا نَقَمُواْ مِنۡهُمۡ إِلَّآ أَن يُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَمِيدِ

و از آنان خرده و انتقام نگرفتند، جز اينكه به خداى شكست‌ناپذير ستوده ايمان آورده بودند؛

ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ

(همان) كسى كه فرمانروايى آسمان‌ها و زمين فقط از آن اوست، و خدا بر هر چيز گواه است.

إِنَّ ٱلَّذِينَ فَتَنُواْ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ لَمۡ يَتُوبُواْ فَلَهُمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ لَهُمۡ عَذَابُ ٱلۡحَرِيقِ

در حقيقت كسانى كه مردان مؤمن و زنان مؤمن را در بلا افكندند سپس توبه نكرده‌اند، پس براى شان عذاب جهنم است و (نيز) براى آنان عذاب سوزان است!

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡكَبِيرُ

در واقع كسانى كه ايمان آوردند و [كارهاى‌] شايسته انجام دادند، برايشان بوستان‌هاى (بهشتى) است كه نهرها از زير [درختان‌]- ش روان است؛ آن كاميابى بزرگ است.

إِنَّ بَطۡشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ

قطعا سخت‌گيرى پروردگارت شديد است!

إِنَّهُۥ هُوَ يُبۡدِئُ وَ يُعِيدُ

[چرا] كه او خود (آفرينش را) آغاز مى‌كند و (در رستاخيز) باز مى‌گرداند،

وَ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلۡوَدُودُ

و او بسيار آمرزنده [و] دوستدار (بندگان) است،

ذُو ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡمَجِيدُ

صاحب تخت (جهاندارى و تدبير هستى و) بزرگوار است،

فَعَّالٞ لِّمَا يُرِيدُ

آنچه را مى‌خواهد انجام مى‌دهد.

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡجُنُودِ

آيا خبر لشكريان به تو رسيده است،

فِرۡعَوۡنَ وَ ثَمُودَ

(لشكريان) فرعون و ثمود؟!

بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي تَكۡذِيبٖ

بلكه كسانى كه كفر ورزيدند در تكذيب (تو و قرآن غوطه‌ور) اند،

وَ ٱللَّهُ مِن وَرَآئِهِم مُّحِيطُۢ

و خدا از فرا روى آنان احاطه دارد.

بَلۡ هُوَ قُرۡءَانٞ مَّجِيدٞ

بلكه آن (قرآن) خواندنى [و] با عظمت است،

فِي لَوۡحٖ مَّحۡفُوظِۢ

كه در صفحه نگهدارى شده (علم الهى) موجود است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلطَّارِقِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به آسمان! سوگند به (اختر) شبگرد!

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه (اختر) شبگرد چيست؟!

ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ

(آن) ستاره درخشان كه شكافنده (تاريكى‌ها) است!

إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ

هيچ شخصى نيست مگر آنكه بر او نگهبانى (گماشته) است!

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ

پس انسان بايد بنگرد كه از چه چيز آفريده شده است؟!

خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ

از آبى جهنده آفريده شده است،

يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَ ٱلتَّرَآئِبِ

آبى كه از ميان پشت و (دو استخوان) پيش (مرد) بيرون مى‌آيد.

إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ

مسلما او بر بازگرداندن وى (در رستاخيز) تواناست.

يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ

روزى كه رازها آشكار مى‌شود،

فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَ لَا نَاصِرٖ

پس براى او هيچ نيرو و ياورى نيست.

وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ

سوگند به آسمان صاحب (باران) بازگشته!

وَ ٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ

سوگند به زمين شكاف دار!

إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ

كه قطعا آن (قرآن) سخنى فيصله بخش است،

وَ مَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ

و آن شوخى نيست.

إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا

در حقيقت آنان نقشه نيرنگ‌آميزى مى‌كشند،

وَ أَكِيدُ كَيۡدٗا

و (من نيز) كاملا نقشه مى‌كشم.

فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا

پس به كافران مهلت ده، به آنان اندكى مهلت ده!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ نام پروردگار والاترت را تسبيح گوى،

ٱلَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ

(همان) كسى كه آفريده و مرتب كرد،

وَ ٱلَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ

و كسى كه معين كرد و رهنمون ساخت،

وَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ

و كسى كه گياه را بيرون آورد،

فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ

سپس آن را خاشاكى تيره گون قرار داد.

سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰٓ

بزودى (قرآن را) بر تو مى‌خوانيم و فراموش نمى‌كنى،

إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَ مَا يَخۡفَىٰ

مگر آنچه را خدا بخواهد، [چرا] كه او آشكار و آنچه را پنهان مى‌شود مى‌داند.

وَ نُيَسِّرُكَ لِلۡيُسۡرَىٰ

و آسان‌ترين (راه) را براى تو فراهم مى‌كنيم.

فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ

پس يادآورى كن اگر يادآورى سودمند است.

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخۡشَىٰ

كه بزودى كسى كه مى‌هراسد متذكر مى‌شود.

وَ يَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى

و بدبخت‌ترين (افراد) از آن دورى مى‌گزيند،

ٱلَّذِي يَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

(همان) كسى كه در آتش بزرگ‌تر وارد مى‌شود (و مى‌سوزد)،

ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَ لَا يَحۡيَىٰ

سپس در آنجا نه مى‌ميرد و نه (در خوشى) زنده مى‌ماند.

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَكَّىٰ

بيقين رستگار شد كسى كه [پاك گرديد و] رشد يافت.

وَ ذَكَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ

و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد.

بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

بلكه (شما) زندگى پست (دنيا) را بر مى‌گزينيد،

وَ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ وَ أَبۡقَىٰٓ

در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است.

إِنَّ هَٰذَا لَفِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ

قطعا اين (مطالب) در كتاب‌هاى نخستين (آمده) است،

صُحُفِ إِبۡرَٰهِيمَ وَ مُوسَىٰ

(همان) كتاب‌هاى ابراهيم و موسى.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَٰشِيَةِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ آيا خبر (حوادث) فراگير (رستاخيز) به تو رسيده است؟!

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ

در آن روز چهره‌هايى كه فروتنند،

عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ

[و] كوشنده رنجور،

تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِيَةٗ

در آتش سوزان وارد مى‌شوند (و مى‌سوزند).

تُسۡقَىٰ مِنۡ عَيۡنٍ ءَانِيَةٖ

از چشمه‌اى جوشان نوشانده مى‌شوند؛

لَّيۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٖ

هيچ غذايى براى آنان جز از خار تلخ، بد بو و زهردار نيست.

لَّا يُسۡمِنُ وَ لَا يُغۡنِي مِن جُوعٖ

كه فربه نمى‌كند و گرسنگى را دفع نمى‌گرداند.

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ

در آن روز چهره‌هايى كه (شاداب) به نعمتند،

لِّسَعۡيِهَا رَاضِيَةٞ

[و] از تلاششان خشنودند،

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى عالى هستند.

لَّا تَسۡمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةٗ

در آنجا هيچ بيهوده نمى‌شنوند.

فِيهَا عَيۡنٞ جَارِيَةٞ

در آنجا چشمه‌اى روان است،

فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ

در آنجا تخت‌هاى بلند،

وَ أَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ

و سبوهايى نهاده شده،

وَ نَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ

و بالش‌هايى صف داده شده،

وَ زَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ

و فرش‌هاى فاخر گسترده است.

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ كَيۡفَ خُلِقَتۡ

و آيا به شتر نظر نمى‌كنند كه چگونه آفريده شده؟!

وَ إِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ رُفِعَتۡ

و به سوى آسمان كه چگونه بر افراشته شده؟!

وَ إِلَى ٱلۡجِبَالِ كَيۡفَ نُصِبَتۡ

و به سوى كوه‌ها كه چگونه نشانده شده؟!

وَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَيۡفَ سُطِحَتۡ

و به سوى زمين كه چگونه هموار گشته است؟!

فَذَكِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٞ

پس يادآورى كن كه تو فقط يادآورى كننده‌اى.

لَّسۡتَ عَلَيۡهِم بِمُصَيۡطِرٍ

(تو) بر آنان هيچ سيطره‌اى ندارى،

إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَ كَفَرَ

مگر كسى كه روى برتافت و كفر ورزيد،

فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَكۡبَرَ

پس خدا او را به عذاب بزرگ‌تر مجازات مى‌كند.

إِنَّ إِلَيۡنَآ إِيَابَهُمۡ

در حقيقت بازگشتشان فقط به سوى ماست،

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا حِسَابَهُم

سپس در واقع حساب آنان فقط با ماست.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡفَجۡرِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به سپيده دم!

وَ لَيَالٍ عَشۡرٖ

سوگند به شب‌هاى دهگانه!

وَ ٱلشَّفۡعِ وَ ٱلۡوَتۡرِ

سوگند به زوج و فرد!

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

سوگند به شب، هنگامى كه سپرى شود!

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

آيا در اين (موارد) سوگندى براى خردمند نيست؟!

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

آيا نديده‌اى كه پروردگارت با (قوم)« عاد »چه كرد؟!

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

(همان مردم شهر) ارم ستون‌دار،

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

كه همانند آن در شهرها آفريده نشده بود!

وَ ثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

و (قوم)« ثمود »كه صخره‌ها را در سرزمين (شان) مى‌بريدند.

وَ فِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

و فرعونى كه صاحب ميخ‌ها بود،

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

(همان) كسانى كه در شهرها طغيان كردند،

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

و در آنجا فساد را افزودند؛

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

و پروردگارت تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

قطعا پروردگارت در كمينگاه است.

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَ نَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

و اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را بيازمايد و او را ارج نهد و وى را نعمت بخشد، پس مى‌گويد:« پروردگارم مرا ارج نهاده است! »

وَ أَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

و اما هنگامى كه او را بيازمايد و روزى‌اش را بر او تنگ سازد، پس مى‌گويد:« پروردگارم [مرا] خوار كرده است! »

كَلَّا بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

هرگز چنين نيست، بلكه يتيم (ها) را ارج نمى‌نهيد،

وَ لَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و يكديگر را بر غذا دادن بينوا (يان) تشويق نمى‌كنيد،

وَ تَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

و ميراث را كاملا يكجا مى‌خوريد،

وَ تُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

و ثروت را با علاقه‌اى فراوان دوست داريد.

كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

هرگز چنين نيست، هنگامى كه زمين (با ضربه‌اى) كاملا خرد (و هموار) مى‌شود،

وَ جَآءَ رَبُّكَ وَ ٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

و (فرمان) پروردگارت و فرشتگان صف به صف فرا مى‌رسند،

وَ جِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَ أَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

و در آن روز جهنم آورده شود؛ در آن روز انسان متذكر مى‌شود؛ و [لى‌] تذكر كجا براى او (سود) دارد؟!

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

مى‌گويد:« اى كاش من براى زندگى‌ام (در رستاخيز، چيزى،) از پيش فرستاده بودم! »

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

و در آن روز هيچ كس [همانند] عذاب او عذاب نمى‌كند،

وَ لَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

و هيچ كس [همانند] به بند كشيدن او به بند نمى‌كشد.

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

اى جان آرام يافته!

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

به سوى پروردگارت باز گرد در حالى كه (تو از او) خشنودى [و] مورد رضايت (او) هستى،

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

پس در (سلك) بندگان (ويژه) من در آى،

وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي

و در بهشت من وارد شو!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ به اين سرزمين (مكه) سوگند ياد مى‌كنم!

وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

در حالى كه تو در اين سرزمين فرود آمده‌اى،

وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ

سوگند به پدر و آنچه زاد،

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ

كه بيقين انسان را در رنج و مشقت آفريديم.

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ

آيا (انسان) مى‌پندارد كه هيچ كس بر او توانايى (دست يابى) ندارد؟!

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

مى‌گويد:« ثروت انبوهى را نابود كردم. »

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

آيا مى‌پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟!

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ

آيا براى او دو چشم قرار نداده‌ايم؟!

وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ

و زبان و دو لب؟!

وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

و او را به دو راه (خير و شر) رهنمون كرديم.

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

و [لى‌] با مشقت وارد گردنه نشد.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه گردنه چيست؟!

فَكُّ رَقَبَةٍ

(آن) آزاد كردن برده‌اى،

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

يا غذا دادن در روز گرسنگى،

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

به يتيم خويشاوند،

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

يا به بينواى خاك‌نشين است،

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى سفارش كرده و همديگر را به مهرورزى سفارش نمودند.

أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

آنان ياران خجسته (دست راست) اند.

وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و تنها كسانى كه به آيات ما كفر ورزيدند ياران شوم (دست چپ) اند.

عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ

كه بر آنان آتشى فرو بسته شده است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به خورشيد و (تابش) نيمروزش!

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

سوگند به ماه هنگامى كه در پى آن در آيد!

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

سوگند به روز هنگامى كه آن را آشكار سازد!

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

سوگند به شب هنگامى كه آن را فراگيرد!

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

سوگند به آسمان و آنكه آن را بنا كرد!

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

سوگند به زمين و آنكه آن را گستراند!

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

سوگند به نفس و آنكه آن را مرتب ساخت!

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

و بد كاريش و پارسايى‌اش را به او الهام كرد،

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

كه بيقين كسى كه آن را [پاك كرد و] رشد داد رستگار (و پيروز) شد.

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و بيقين كسى كه آن (نفس را با گناه آلوده كرد و) پوشاند، نوميد شد!

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

(قوم)« ثمود »بخاطر طغيانش (پيامبرش را) تكذيب كردند،

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

آنگاه كه بدبخت‌ترين‌شان برانگيخته شد؛

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

و فرستاده خدا به آنان گفت:« ماده شتر (معجزه آساى) خدا و آبشخور آن را (واگذاريد.) »

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

و او را تكذيب كردند و آن را پى كردند؛ پس پروردگارشان به سبب پيامد [گناه‌] شان آنان را هلاك ساخت و آنها را (با خاك) يكسان كرد!

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

در حالى كه از فرجام آنها نمى‌ترسد.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به شب هنگامى كه فرا گيرد!

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ

سوگند به روز هنگامى كه آشكار شود!

وَ مَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ

سوگند به آن (خدايى) كه نر و ماده را آفريد!

إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ

كه قطعا تلاش شما گوناگون است.

فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَ ٱتَّقَىٰ

و اما كسى كه عطا كند و خود نگهدارى (و پارسايى) نمايد،

وَ صَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ

و (وعده) نيكوى (پاداش رستاخيز) را تصديق كند،

فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ

پس بزودى (راه) آسان را براى او فراهم مى‌كنيم،

وَ أَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَ ٱسۡتَغۡنَىٰ

و اما كسى كه بخل ورزد و توانگرى نمايد،

وَ كَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ

و (وعده) نيك (پاداش رستاخيز) را تكذيب كند،

فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ

پس بزودى (راه) دشوار را براى او فراهم مى‌كنيم؛

وَ مَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ

و هنگامى كه هلاك شود ثروتش (عذاب را) از او دفع نمى‌كند.