سوره النبأ
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آنها از چه چيز از يكديگر سؤال مى‌كنند؟!
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ
2از خبر بزرگ و پراهميت (رستاخيز)!
ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ
3همان خبرى كه پيوسته در آن اختلاف دارند!
كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
4چنين نيست كه آنها فكر مى‌كنند، و بزودى مى‌فهمند!
ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
5باز هم چنين نيست كه آنها مى‌پندارند، و بزودى مى‌فهمند (كه قيامت حق است)!
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا
6آيا زمين را محل آرامش (شما) قرار نداديم؟!
وَ ٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا
7و كوه‌ها را ميخهاى زمين؟!
وَ خَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا
8و شما را بصورت زوجها آفريديم!
وَ جَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا
9و خواب شما را مايه آرامشتان قرار داديم،
وَ جَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا
10و شب را پوششى (براى شما)،
وَ جَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا
11و روز را وسيله‌اى براى زندگى و معاش!
وَ بَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
12و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كرديم!
وَ جَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
13و چراغى روشن و حرارت‌بخش آفريديم!
وَ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
14و از ابرهاى باران‌زا آبى فراوان نازل كرديم،
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَ نَبَاتٗا
15تا بوسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم،
وَ جَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا
16و باغهايى پردرخت!
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
17(آرى) روز جدايى، ميعاد همگان است!
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
18روزى كه در «صور» دميده مى‌شود و شما فوج فوج (به محشر) مى‌آييد!
وَ فُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
19و آسمان گشوده مى‌شود و بصورت درهاى متعددى درمى‌آيد!
وَ سُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
20و كوه‌ها به حركت درمى‌آيد و بصورت سرابى مى‌شود!
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
21مسلما (در آن روز) جهنم كمينگاهى است بزرگ،
لِّلطَّٰغِينَ مَ‍َٔابٗا
22و محل بازگشتى براى طغيانگران!
لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا
23مدتهاى طولانى در آن مى‌مانند!
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَ لَا شَرَابًا
24در آنجا نه چيز خنكى مى‌چشند و نه نوشيدنى گوارايى،
إِلَّا حَمِيمٗا وَ غَسَّاقٗا
25جز آبى سوزان و مايعى از چرك و خون!
جَزَآءٗ وِفَاقًا
26اين مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)!
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا
27چرا كه آنها هيچ اميدى به حساب نداشتند،
وَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا
28و آيات ما را بكلى تكذيب كردند!
وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا
29و ما همه چيز را شمارش و ثبت كرده‌ايم!
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا
30پس بچشيد كه چيزى جز عذاب بر شما نمى‌افزاييم!
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا
31مسلما براى پرهيزگاران نجات و پيروزى بزرگى است:
حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا
32باغهايى سرسبز، و انواع انگورها،
وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
33و حوريانى بسيار جوان و هم‌سن و سال،
وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا
34و جامهايى لبريز و پياپى (از شراب طهور)!
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا
35در آنجا نه سخن لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه دروغى!
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
36اين كيفرى است از سوى پروردگارت و عطيه‌اى است كافى!
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
37همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هيچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگويد (يا شفاعتى كند)!
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا
38روزى كه «روح» و «ملائكه» در يك صف مى‌ايستند و هيچ يك، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‌گويند، و (آن گاه كه مى‌گويند) درست مى‌گويند!
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا
39آن روز حق است؛ هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‌گزيند!
إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا
40و ما شما را از عذاب نزديكى بيم داديم! اين عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‌بيند، و كافر مى‌گويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمى‌شدم)!»
سوره النازعات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهايشان) برمى‌كشند،
وَ ٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا
2و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مى‌سازند،
وَ ٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا
3و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مى‌كنند،
فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا
4و سپس بر يكديگر سبقت مى‌گيرند،
فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا
5و آنها كه امور را تدبير مى‌كنند!
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ
6آن روز كه زلزله‌هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمى‌آورد،
تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ
7و بدنبال آن، حادثه دومين [صيحه عظيم محشر] رخ مى‌دهد،
قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ
8دلهايى در آن روز سخت مضطرب است،
أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ
9و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است!
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ
10(ولى امروز) مى‌گويند: «آيا ما به زندگى مجدد بازمى‌گرديم؟!
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ
11آيا هنگامى كه استخوانهاى پوسيده‌اى شديم (ممكن است زنده شويم)؟!»
قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ
12مى‌گويند: «اگر قيامتى در كار باشد، بازگشتى است زيانبار!»
فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ
13ولى (بدانيد) اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم است!
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ
14ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مى‌گردند!
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ
15آيا داستان موسى به تو رسيده است؟!
إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى
16در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى» ندا داد (و گفت):
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
17به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است!
فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ
18و به او بگو: «آيا مى‌خواهى پاكيزه شوى؟!
وَ أَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ
19و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى (و گناه نكنى)؟!»
فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
20سپس موسى بزرگترين معجزه را به او نشان داد!
فَكَذَّبَ وَ عَصَىٰ
21اما او تكذيب و عصيان كرد!
ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ
22سپس پشت كرد و پيوسته (براى محو آيين حق) تلاش نمود!
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ
23و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود،
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ
24و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!»
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ ٱلۡأُولَىٰٓ
25از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت!
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ
26در اين عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد!
ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ بَنَىٰهَا
27آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكل‌تر است يا آفرينش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟!
رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا
28سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت،
وَ أَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَ أَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا
29و شبش را تاريك و روزش را آشكار نمود!
وَ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ
30و زمين را بعد از آن گسترش داد،
أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَ مَرۡعَىٰهَا
31و از آن آب و چراگاهش را بيرون آورد،
وَ ٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا
32و كوه‌ها را ثابت و محكم نمود!
مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ
33همه اينها براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان است!
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ
34هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد،
يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ
35در آن روز انسان به ياد كوششهايش مى‌افتد،
وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ
36و جهنم براى هر بيننده‌اى آشكار مى‌گردد،
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ
37اما آن كسى كه طغيان كرده،
وَ ءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
38و زندگى دنيا را مقدم داشته،
فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
39مسلما دوزخ جايگاه اوست!
وَ أَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَ نَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ
40و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد،
فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
41قطعا بهشت جايگاه اوست!
يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا
42و از تو درباره قيامت مى‌پرسند كه در چه زمانى واقع مى‌شود؟!
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ
43تو را با يادآورى اين سخن چه كار؟!
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ
44نهايت آن به سوى پروردگار تو است (و هيچ كس جز خدا از زمانش آگاه نيست)!
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا
45كار تو فقط بيم‌دادن كسانى است كه از آن مى‌ترسند!
كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا
46آنها در آن روز كه قيام قيامت را مى‌بينند چنين احساس مى‌كنند كه گويى توقفشان (در دنيا و برزخ) جز شامگاهى يا صبح آن بيشتر نبوده است!
سوره عبس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّىٰٓ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ چهره در هم كشيد و روى برتافت ...
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
2از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود!
وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
3تو چه مى‌دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند،
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
4يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد!
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
5اما آن كس كه توانگر است،
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
6تو به او روى مى‌آورى،
وَ مَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
7در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست!
وَ أَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
8اما كسى كه به سراغ تو مى‌آيد و كوشش مى‌كند،
وَ هُوَ يَخۡشَىٰ
9و از خدا ترسان است،
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
10تو از او غافل مى‌شوى!
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
11هرگز چنين نيست كه آنها مى‌پندارند؛ اين (قرآن) تذكر و يادآورى است،
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
12و هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد!
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
13در الواح پرارزشى ثبت است،
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۢ
14الواحى والا قدر و پاكيزه،
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
15به دست سفيرانى است
كِرَامِۢ بَرَرَةٖ
16والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار!
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
17مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است!
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
18(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟!
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
19او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‌گيرى كرد و موزون ساخت،
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
20سپس راه را براى او آسان كرد،
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
21بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود،
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
22سپس هر گاه بخواهد او را زنده مى‌كند!
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
23چنين نيست كه او مى‌پندارد؛ او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است!
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
24انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد!
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
25ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم،
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
26سپس زمين را از هم شكافتيم،
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
27و در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم،
وَ عِنَبٗا وَ قَضۡبٗا
28و انگور و سبزى بسيار،
وَ زَيۡتُونٗا وَ نَخۡلٗا
29و زيتون و نخل فراوان،
وَ حَدَآئِقَ غُلۡبٗا
30و باغهاى پردرخت،
وَ فَٰكِهَةٗ وَ أَبّٗا
31و ميوه و چراگاه،
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ
32تا وسيله‌اى براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان باشد!
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
33هنگامى كه آن صداى مهيب [صيحه رستاخيز] بيايد، (كافران در اندوه عميقى فرومى‌روند)!
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
34در آن روز كه انسان از برادر خود مى‌گريزد،
وَ أُمِّهِۦ وَ أَبِيهِ
35و از مادر و پدرش،
وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ بَنِيهِ
36و زن و فرزندانش؛
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
37در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‌سازد!
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
38چهره‌هايى در آن روز گشاده و نورانى است،
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
39خندان و مسرور است؛
وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
40و صورتهايى در آن روز غبارآلود است،
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
41و دود تاريكى آنها را پوشانده است،
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
42آنان همان كافران فاجرند!
سوره التکویر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود،
وَ إِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ
2و در آن هنگام كه ستارگان بى‌فروغ شوند،
وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ
3و در آن هنگام كه كوه‌ها به حركت درآيند،
وَ إِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ
4و در آن هنگام كه با ارزش‌ترين اموال به دست فراموشى سپرده شود،
وَ إِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ
5و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند،
وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ
6و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند،
وَ إِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ
7و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد،
وَ إِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ
8و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود:
بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ
9به كدامين گناه كشته شدند؟!
وَ إِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ
10و در آن هنگام كه نامه‌هاى اعمال گشوده شود،
وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ
11و در آن هنگام كه پرده از روى آسمان برگرفته شود،
وَ إِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ
12و در آن هنگام كه دوزخ شعله‌ور گردد،
وَ إِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ
13و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود،
عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ
14(آرى در آن هنگام) هر كس مى‌داند چه چيزى را آماده كرده است!
فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ
15سوگند به ستارگانى كه بازمى‌گردند،
ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ
16حركت مى‌كنند و از ديده‌ها پنهان مى‌شوند،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ
17و قسم به شب، هنگامى كه پشت كند و به آخر رسد،
وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ
18و به صبح، هنگامى كه تنفس كند،
إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ
19كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگوارى است [جبرئيل امين]
ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ
20كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والايى دارد!
مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ
21در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امين است!
وَ مَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ
22و مصاحب شما [پيامبر] ديوانه نيست!
وَ لَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ
23او (جبرئيل) را در افق روشن ديده است!
وَ مَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ
24و او نسبت به آنچه از طريق وحى دريافت داشته بخل ندارد!
وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ
25اين (قرآن) گفته شيطان رجيم نيست!
فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ
26پس به كجا مى‌رويد؟!
إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
27اين قرآن چيزى جز تذكرى براى جهانيان نيست،
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ
28براى كسى از شما كه بخواهد راه مستقيم در پيش گيرد!
وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
29و شما اراده نمى‌كنيد مگر اينكه خداوند- پروردگار جهانيان- اراده كند و بخواهد!
سوره الانفطار
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنفَطَرَتۡ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آن زمان كه آسمان [كرات آسمانى] از هم شكافته شود،
وَ إِذَا ٱلۡكَوَاكِبُ ٱنتَثَرَتۡ
2و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند،
وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ فُجِّرَتۡ
3و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود،
وَ إِذَا ٱلۡقُبُورُ بُعۡثِرَتۡ
4و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)،
عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ وَ أَخَّرَتۡ
5(در آن زمان) هر كس مى‌داند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ ٱلۡكَرِيمِ
6اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته است؟!
ٱلَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّىٰكَ فَعَدَلَكَ
7همان خدايى كه تو را آفريد و سامان داد و منظم ساخت،
فِيٓ أَيِّ صُورَةٖ مَّا شَآءَ رَكَّبَكَ
8و در هر صورتى كه خواست تو را تركيب نمود.
كَلَّا بَلۡ تُكَذِّبُونَ بِٱلدِّينِ
9(آرى) آن گونه كه شما مى‌پنداريد نيست؛ بلكه شما روز جزا را منكريد!
وَ إِنَّ عَلَيۡكُمۡ لَحَٰفِظِينَ
10ى‌شك نگاهبانانى بر شما گمارده شده ...
كِرَامٗا كَٰتِبِينَ
11والا مقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما)،
يَعۡلَمُونَ مَا تَفۡعَلُونَ
12كه مى‌دانند شما چه مى‌كنيد!
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٖ
13به يقين نيكان در نعمتى فراوانند.
وَ إِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٖ
14و بدكاران در دوزخند،
يَصۡلَوۡنَهَا يَوۡمَ ٱلدِّينِ
15روز جزا وارد آن مى‌شوند و مى‌سوزند،
وَ مَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِينَ
16و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ
17تو چه مى‌دانى روز جزا چيست؟!
ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ
18باز چه مى‌دانى روز جزا چيست؟!
يَوۡمَ لَا تَمۡلِكُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَيۡٔٗا وَ ٱلۡأَمۡرُ يَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ
19روزى است كه هيچ كس قادر بر انجام كارى به سود ديگرى نيست، و همه امور در آن روز از آن خداست!
سوره المطففین
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ واى بر كم‌فروشان!
ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ
2آنان كه وقتى براى خود پيمانه مى‌كنند، حق خود را بطور كامل مى‌گيرند؛
وَ إِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ
3اما هنگامى كه مى‌خواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند، كم مى‌گذارند!
أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ
4آيا آنها گمان نمى‌كنند كه برانگيخته مى‌شوند،
لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ
5در روزى بزرگ؛
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
6روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مى‌ايستند.
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ
7چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مى‌پندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجين» است!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ
8تو چه مى‌دانى «سجين» چيست؟
كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ
9نامه‌اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى!
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
10واى در آن روز بر تكذيب‌كنندگان!
ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
11همانها كه روز جزا را انكار مى‌كنند.
وَ مَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
12تنها كسى آن را انكار مى‌كند كه متجاوز و گنهكار است!
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
13(همان كسى كه) وقتى آيات ما بر او خوانده مى‌شود مى‌گويد: «اين افسانه‌هاى پيشينيان است!»
كَلَّا بَلۡ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
14چنين نيست كه آنها مى‌پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است!
كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ
15چنين نيست كه مى‌پندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!
ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ
16سپس آنها به يقين وارد دوزخ مى‌شوند!
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ
17بعد به آنها گفته مى‌شود: «اين همان چيزى است كه آن را انكار مى‌كرديد!»
كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
18چنان نيست كه آنها (درباره معاد) مى‌پندارند، بلكه نامه اعمال نيكان در «عليين» است!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ
19و تو چه مى‌دانى «عليين» چيست!
كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ
20نامه‌اى است رقم‌خورده و سرنوشتى است قطعى،
يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ
21كه مقربان شاهد آنند!
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
22مسلما نيكان در انواع نعمت‌اند:
عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ
23بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيباييهاى بهشت) مى‌نگرند!
تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ
24در چهره‌هايشان طراوت و نشاط نعمت را مى‌بينى و مى‌شناسى!
يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ
25آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌اى سيراب مى‌شوند!
خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞ وَ فِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ
26مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است؛ و در اين نعمتهاى بهشتى راغبان بايد بر يكديگر پيشى گيرند!
وَ مِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ
27اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم» است،
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ
28همان چشمهاى كه مقربان از آن مى‌نوشند.
إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ
29بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‌خنديدند،
وَ إِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ
30و هنگامى كه از كنارشان مى‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر مى‌كردند،
وَ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ
31و چون به سوى خانواده خود بازمى‌گشتند مسرور و خندان بودند،
وَ إِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ
32و هنگامى كه آنها را مى‌ديدند مى‌گفتند: «اينها گمراهانند!»
وَ مَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ
33در حالى كه هرگز مأمور مراقبت و متكفل آنان [مؤمنان] نبودند!
فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ
34ولى امروز مؤمنان به كفار مى‌خندند،
عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ
35در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‌نگرند!
هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ
36آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!
سوره الانشقاق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلسَّمَآءُ ٱنشَقَّتۡ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ در آن هنگام كه آسمان [كرات آسمانى] شكافته شود،
وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ
2و تسليم فرمان پروردگارش شود- و سزاوار است چنين باشد-
وَ إِذَا ٱلۡأَرۡضُ مُدَّتۡ
3و در آن هنگام كه زمين گسترده شود،
وَ أَلۡقَتۡ مَا فِيهَا وَ تَخَلَّتۡ
4و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود،
وَ أَذِنَتۡ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتۡ
5و تسليم فرمان پروردگارش گردد- و شايسته است كه چنين باشد-
يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَٰقِيهِ
6اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مى‌روى و او را ملاقات خواهى كرد!
فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ
7پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود،
فَسَوۡفَ يُحَاسَبُ حِسَابٗا يَسِيرٗا
8بزودى حساب آسانى براى او مى‌شود،
وَ يَنقَلِبُ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورٗا
9و خوشحال به اهل و خانواده‌اش بازمى‌گردد.
وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ وَرَآءَ ظَهۡرِهِۦ
10و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود،
فَسَوۡفَ يَدۡعُواْ ثُبُورٗا
11بزودى فرياد مى‌زند واى بر من كه هلاك شدم!
وَ يَصۡلَىٰ سَعِيرًا
12و در شعله‌هاى سوزان آتش مى‌سوزد.
إِنَّهُۥ كَانَ فِيٓ أَهۡلِهِۦ مَسۡرُورًا
13چرا كه او در ميان خانواده‌اش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود!
إِنَّهُۥ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ
14او گمان مى‌كرد هرگز بازگشت نمى‌كند!
بَلَىٰٓ إِنَّ رَبَّهُۥ كَانَ بِهِۦ بَصِيرٗا
15آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)!
فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلشَّفَقِ
16سوگند به شفق،
وَ ٱلَّيۡلِ وَ مَا وَسَقَ
17و سوگند به شب و آنچه را جمع‌آورى مى‌كند،
وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا ٱتَّسَقَ
18و سوگند به ماه آن گاه كه بدر كامل مى‌شود،
لَتَرۡكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٖ
19كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مى‌شويد (تا به كمال برسيد).
فَمَا لَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
20پس چرا آنان ايمان نمى‌آورند؟!
وَ إِذَا قُرِئَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا يَسۡجُدُونَ
21و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مى‌شود سجده نمى‌كنند؟!
بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ
22بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مى‌كنند!
وَ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يُوعُونَ
23و خداوند آنچه را در دل پنهان مى‌دارند بخوبى مى‌داند!
فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
24پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده!
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونِۢ
25مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، كه براى آنان پاداشى است قطع‌نشدنى!
سوره البروج
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡبُرُوجِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به آسمان كه داراى برجهاى بسيار است،
وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡمَوۡعُودِ
2و سوگند به آن روز موعود،
وَ شَاهِدٖ وَ مَشۡهُودٖ
3و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! [ «شاهد»: پيامبر و گواهان اعمال، و «مشهود»: اعمال امت است]
قُتِلَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأُخۡدُودِ
4مرگ بر شكنجه‌گران صاحب گودال (آتش)،
ٱلنَّارِ ذَاتِ ٱلۡوَقُودِ
5آتشى عظيم و شعله‌ور!
إِذۡ هُمۡ عَلَيۡهَا قُعُودٞ
6هنگامى كه در كنار آن نشسته بودند،
وَ هُمۡ عَلَىٰ مَا يَفۡعَلُونَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ شُهُودٞ
7و آنچه را با مؤمنان انجام مى‌دادند (با خونسردى و قساوت) تماشا مى‌كردند!
وَ مَا نَقَمُواْ مِنۡهُمۡ إِلَّآ أَن يُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَمِيدِ
8آنها هيچ ايرادى بر مؤمنان نداشتند جز اينكه به خداوند عزيز و حميد ايمان آورده بودند؛
ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
9همان كسى كه حكومت آسمانها و زمين از آن اوست و خداوند بر همه چيز گواه است!
إِنَّ ٱلَّذِينَ فَتَنُواْ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ لَمۡ يَتُوبُواْ فَلَهُمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ لَهُمۡ عَذَابُ ٱلۡحَرِيقِ
10كسانى كه مردان و زنان باايمان را شكنجه دادند سپس توبه نكردند، براى آنها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است!
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُمۡ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡكَبِيرُ
11و براى كسانى كه ايمان آوردند و اعمال شايسته انجام دادند، باغهايى از بهشت است كه نهرها زير درختانش جارى است؛ و اين نجات و پيروزى بزرگ است!
إِنَّ بَطۡشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ
12گرفتن قهرآميز و مجازات پروردگارت به يقين بسيار شديد است!
إِنَّهُۥ هُوَ يُبۡدِئُ وَ يُعِيدُ
13اوست كه آفرينش را آغاز مى‌كند و بازمى‌گرداند،
وَ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلۡوَدُودُ
14و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است،
ذُو ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡمَجِيدُ
15صاحب عرش و داراى مجد و عظمت است،
فَعَّالٞ لِّمَا يُرِيدُ
16و آنچه را مى‌خواهد انجام مى‌دهد!
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡجُنُودِ
17آيا داستان لشكرها به تو رسيده است،
فِرۡعَوۡنَ وَ ثَمُودَ
18لشكريان فرعون و ثمود؟!
بَلِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي تَكۡذِيبٖ
19ولى كافران پيوسته در تكذيب حقند،
وَ ٱللَّهُ مِن وَرَآئِهِم مُّحِيطُۢ
20و خداوند به همه آنها احاطه دارد!
بَلۡ هُوَ قُرۡءَانٞ مَّجِيدٞ
21(اين آيات، سحر و دروغ نيست،) بلكه قرآن با عظمت است ...
فِي لَوۡحٖ مَّحۡفُوظِۢ
22كه در لوح محفوظ جاى دارد!
سوره الطارق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلطَّارِقِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ سوگند به آسمان و كوبنده شب!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ
2و تو نمى‌دانى كوبنده شب چيست!
ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ
3همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكيهاست!
إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ
4(به اين آيت بزرگ الهى سوگند) كه هر كس مراقب و محافظى دارد!
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ
5انسان بايد بنگرد كه از چه چيز آفريده شده است!
خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ
6از يك آب جهنده آفريده شده است،
يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَ ٱلتَّرَآئِبِ
7آبى كه از ميان پشت و سينه‌ها خارج مى‌شود!
إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ
8مسلما او [خدايى كه انسان را از چنين چيز پستى آفريد] مى‌تواند او را بازگرداند!
يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ
9در آن روز كه اسرار نهان (انسان) آشكار ميشود،
فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَ لَا نَاصِرٖ
10و براى او هيچ نيرو و ياورى نيست!
وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ
11سوگند به آسمان پرباران،
وَ ٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ
12و سوگند به زمين پرشكاف (كه گياهان از آن سر برمى‌آورند)،
إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ
13كه اين (قرآن) سخنى است كه حق را از باطل جدا مى‌كند،
وَ مَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ
14و هرگز شوخى نيست!
إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا
15آنها پيوسته حيله مى‌كنند،
وَ أَكِيدُ كَيۡدٗا
16و من هم در برابر آنها چاره مى‌كنم!
فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا
17حال كه چنين است كافران را (فقط) اندكى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببينند)!
سوره الاعلی
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ منزه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!
ٱلَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ
2همان خداوندى كه آفريد و منظم كرد،
وَ ٱلَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ
3و همان كه اندازه‌گيرى كرد و هدايت نمود،
وَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ
4و آن كس را كه چراگاه را به وجود آورد،
فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ
5سپس آن را خشك و تيره قرار داد!
سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰٓ
6ما بزودى (قرآن را) بر تو مى‌خوانيم و هرگز فراموش نخواهى كرد،
إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَ مَا يَخۡفَىٰ
7مگر آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و نهان را مى‌داند!
وَ نُيَسِّرُكَ لِلۡيُسۡرَىٰ
8و ما تو را براى انجام هر كار خير آماده مى‌كنيم!
فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ
9پس تذكر ده اگر تذكر مفيد باشد!
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخۡشَىٰ
10و بزودى كسى كه از خدا مى‌ترسد متذكر مى‌شود.
وَ يَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى
11اما بدبخت‌ترين افراد از آن دورى مى‌گزيند،
ٱلَّذِي يَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
12همان كسى كه در آتش بزرگ وارد مى‌شود،
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَ لَا يَحۡيَىٰ
13سپس در آن آتش نه مى‌ميرد و نه زنده مى‌شود!
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَكَّىٰ
14به يقين كسى كه پاكى جست (و خود را تزكيه كرد)، رستگار شد.
وَ ذَكَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ
15و (آن كه) نام پروردگارش را ياد كرد سپس نماز خواند!
بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
16ولى شما زندگى دنيا را مقدم مى‌داريد،
وَ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ وَ أَبۡقَىٰٓ
17در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است!
إِنَّ هَٰذَا لَفِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ
18اين دستورها در كتب آسمانى پيشين (نيز) آمده است،
صُحُفِ إِبۡرَٰهِيمَ وَ مُوسَىٰ
19در كتب ابراهيم و موسى.
سوره الغاشیة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلۡغَٰشِيَةِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آيا داستان غاشيه [روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را مى‌پوشاند] به تو رسيده است؟!
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ
2چهره‌هايى در آن روز خاشع و ذلت‌بارند،
عَامِلَةٞ نَّاصِبَةٞ
3آنها كه پيوسته عمل كرده و خسته شده‌اند (و نتيجه‌اى عايدشان نشده است)،
تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِيَةٗ
4و در آتش سوزان وارد مى‌گردند؛
تُسۡقَىٰ مِنۡ عَيۡنٍ ءَانِيَةٖ
5از چشمهاى بسيار داغ به آنان مى‌نوشانند؛
لَّيۡسَ لَهُمۡ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٖ
6غذايى جز از ضريع [خار خشك تلخ و بدبو] ندارند؛
لَّا يُسۡمِنُ وَ لَا يُغۡنِي مِن جُوعٖ
7غذايى كه نه آنها را فربه مى‌كند و نه از گرسنگى مى‌رهاند!
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاعِمَةٞ
8چهره‌هايى در آن روز شاداب و با طراوتند،
لِّسَعۡيِهَا رَاضِيَةٞ
9و از سعى و تلاش خود خشنودند،
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ
10در بهشتى عالى جاى دارند،
لَّا تَسۡمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةٗ
11كه در آن هيچ سخن لغو و بيهوده‌اى نمى‌شنوند!
فِيهَا عَيۡنٞ جَارِيَةٞ
12در آن چشمهاى جارى است،
فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ
13در آن تختهاى زيباى بلندى است،
وَ أَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ
14و قدحهايى (كه در كنار اين چشمه) نهاده،
وَ نَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ
15و بالشها و پشتيهاى صف‌داده شده،
وَ زَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ
16و فرشهاى فاخر گسترده!
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلۡإِبِلِ كَيۡفَ خُلِقَتۡ
17آيا آنان به شتر نمى‌نگرند كه چگونه آفريده شده است؟!
وَ إِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيۡفَ رُفِعَتۡ
18و به آسمان نگاه نمى‌كنند كه چگونه برافراشته شده؟!
وَ إِلَى ٱلۡجِبَالِ كَيۡفَ نُصِبَتۡ
19و به كوه‌ها كه چگونه در جاى خود نصب گرديده!
وَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَيۡفَ سُطِحَتۡ
20و به زمين كه چگونه گسترده و هموار گشته است؟!
فَذَكِّرۡ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٞ
21پس تذكر ده كه تو فقط تذكر دهنده‌اى!
لَّسۡتَ عَلَيۡهِم بِمُصَيۡطِرٍ
22تو سلطه‌گر بر آنان نيستى كه (بر ايمان) مجبورشان كنى،
إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَ كَفَرَ
23مگر كسى كه پشت كند و كافر شود،
فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَكۡبَرَ
24كه خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مى‌كند!
إِنَّ إِلَيۡنَآ إِيَابَهُمۡ
25به يقين بازگشت (همه) آنان به سوى ماست،
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا حِسَابَهُم
26و مسلما حسابشان (نيز) با ماست!
سوره الفجر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡفَجۡرِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ به سپيده دم سوگند،
وَ لَيَالٍ عَشۡرٖ
2و به شبهاى دهگانه،
وَ ٱلشَّفۡعِ وَ ٱلۡوَتۡرِ
3و به زوج و فرد،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ
4و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‌كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)!
هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ
5آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟!
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
6آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟!
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ
7و با آن شهر «ارم» با عظمت،
ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ
8همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود!
وَ ثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ
9و قوم «ثمود» كه صخره‌هاى عظيم را از (كنار) دره مى‌بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‌ساختند)!
وَ فِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ
10و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‌گر بود،
ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
11همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند،
فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ
12و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛
فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ
13به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ
14به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است!
فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَ نَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ
15اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‌كند و نعمت مى‌بخشد (مغرور مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»
وَ أَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ
16و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‌گيرد (مأيوس مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا خوار كرده است!»
كَلَّا بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ
17چنان نيست كه شما مى‌پنداريد؛ شما يتيمان را گرامى نمى‌داريد،
وَ لَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
18و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌كنيد،
وَ تَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا
19و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مى‌خوريد،
وَ تُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا
20و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مى‌شويد)!
كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا
21چنان نيست كه آنها مى‌پندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود،
وَ جَآءَ رَبُّكَ وَ ٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا
22و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،
وَ جِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَ أَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ
23و در آن روز جهنم را حاضر مى‌كنند؛ (آرى) در آن روز انسان متذكر مى‌شود؛ اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟!
يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي
24مى‌گويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!»
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ
25در آن روز هيچ كس همانند او [خدا] عذاب نمى‌كند،
وَ لَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ
26و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‌كشد!
يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ
27تو اى روح آرام‌يافته!
ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ
28به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،
فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي
29پس در سلك بندگانم درآى،
وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي
30و در بهشتم وارد شو!
سوره البلد
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به اين شهر مقدس [مكه]،
وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
2شهرى كه تو در آن ساكنى،
وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ
3و قسم به پدر و فرزندش [ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح]،
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ
4كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنجهاست)!
أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ
5آيا او گمان مى‌كند كه هيچ كس نمى‌تواند بر او دست يابد؟!
يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا
6مى‌گويد: «مال زيادى را (در كارهاى خير) نابود كرده‌ام!»
أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ
7آيا (انسان) گمان مى‌كند هيچ كس او را نديده (كه عمل خيرى انجام نداده) است؟!
أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ
8آيا براى او دو چشم قرار نداديم،
وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ
9و يك زبان و دو لب؟!
وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ
10و او را به راه خير و شر هدايت كرديم!
فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ
11ولى او از آن گردنه مهم نگذشت!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ
12و تو نمى‌دانى آن گردنه چيست!
فَكُّ رَقَبَةٍ
13آزادكردن برده‌اى،
أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ
14يا غذا دادن در روز گرسنگى ...
يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ
15يتيمى از خويشاوندان،
أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ
16يا مستمندى خاك‌نشين را،
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
17سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى و رحمت توصيه مى‌كنند!
أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
18آنها «اصحاب اليمين» اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‌دهند)!
وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَِٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
19و كسانى كه آيات ما را انكار كرده‌اند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‌شود).
عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ
20بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نيست)!
سوره الشمس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ به خورشيد و گسترش نور آن سوگند،
وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا
2و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد،
وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا
3و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا
4و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند،
وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا
5و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده،
وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا
6و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده،
وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا
7و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظم ساخته،
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا
8سپس فجور و تقوا (شر و خيرش) را به او الهام كرده است،
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا
9كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده؛
وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا
10و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ
11قوم «ثمود» بر اثر طغيان، (پيامبرشان را) تكذيب كردند،
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا
12آن گاه كه شقى‌ترين آنها بپاخاست،
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا
13و فرستاده الهى [صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [همان شترى كه معجزه الهى بود] را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد)!»
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا
14ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد!
وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا
15و او هرگز از فرجام اين كار [مجازات ستمگران] بيم ندارد!
سوره اللیل
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ قسم به شب در آن هنگام كه (جهان را) بپوشاند،
وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ
2و قسم به روز هنگامى كه تجلى كند،
وَ مَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَ ٱلۡأُنثَىٰٓ
3و قسم به آن كس كه جنس مذكر و مؤنث را آفريد،
إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ
4كه سعى و تلاش شما مختلف است:
فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَ ٱتَّقَىٰ
5اما آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگارى پيش گيرد،
وَ صَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ
6و جزاى نيك (الهى) را تصديق كند،
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ
7ما او را در مسير آسانى قرار مى‌دهيم!
وَ أَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَ ٱسۡتَغۡنَىٰ
8اما كسى كه بخل ورزد و (از اين راه) بى‌نيازى طلبد،
وَ كَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ
9و پاداش نيك (الهى) را انكار كند،
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ
10بزودى او را در مسير دشوارى قرار مى‌دهيم؛
وَ مَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ
11و در آن هنگام كه (در جهنم) سقوط مى‌كند، اموالش به حال او سودى نخواهد داشت!
إِنَّ عَلَيۡنَا لَلۡهُدَىٰ
12به يقين هدايت كردن بر ماست،
وَ إِنَّ لَنَا لَلۡأٓخِرَةَ وَ ٱلۡأُولَىٰ
13و آخرت و دنيا از آن ماست،
فَأَنذَرۡتُكُمۡ نَارٗا تَلَظَّىٰ
14و من شما را از آتشى كه زبانه مى‌كشد بيم مى‌دهم،
لَا يَصۡلَىٰهَآ إِلَّا ٱلۡأَشۡقَى
15كسى جز بدبخت‌ترين مردم وارد آن نمى‌شود؛
ٱلَّذِي كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ
16همان كس كه (آيات خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود!
وَ سَيُجَنَّبُهَا ٱلۡأَتۡقَى
17و بزودى با تقواترين مردم از آن دور داشته مى‌شود،
ٱلَّذِي يُؤۡتِي مَالَهُۥ يَتَزَكَّىٰ
18همان كس كه مال خود را (در راه خدا) مى‌بخشد تا پاك شود.
وَ مَا لِأَحَدٍ عِندَهُۥ مِن نِّعۡمَةٖ تُجۡزَىٰٓ
19و هيچ كس را نزد او حق نعمتى نيست تا بخواهد (به اين وسيله) او را جزا دهد،
إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ رَبِّهِ ٱلۡأَعۡلَىٰ
20بلكه تنها هدفش جلب رضاى پروردگار بزرگ اوست؛
وَ لَسَوۡفَ يَرۡضَىٰ
21و بزودى راضى و خشنود مى‌شود!
سوره الضحی
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلضُّحَىٰ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا را فراگيرد)،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ
2و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد،
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَىٰ
3كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است!
وَ لَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ
4و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است!
وَ لَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ
5و بزودى پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى!
أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ
6آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟!
وَ وَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ
7و تو را گمشده يافت و هدايت كرد،
وَ وَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ
8و تو را فقير يافت و بى‌نياز نمود،
فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ
9حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن،
وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ
10و سؤال كننده را از خود مران،
وَ أَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ
11و نعمتهاى پروردگارت را بازگو كن!
سوره الشرح
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم،
وَ وَضَعۡنَا عَنكَ وِزۡرَكَ
2و بار سنگين تو را از تو برنداشتيم؟!
ٱلَّذِيٓ أَنقَضَ ظَهۡرَكَ
3همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگينى مى‌كرد!
وَ رَفَعۡنَا لَكَ ذِكۡرَكَ
4و آوازه تو را بلند ساختيم!
فَإِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرًا
5به يقين با (هر) سختى آسانى است!
إِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرٗا
6(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است،
فَإِذَا فَرَغۡتَ فَٱنصَبۡ
7پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مى‌شوى به مهم ديگرى پرداز،
وَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَٱرۡغَب
8و به سوى پروردگارت توجه كن!
سوره التین
بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ قسم به انجير و زيتون [يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس]،
وَ طُورِ سِينِينَ
2و سوگند به «طور سينين»،
وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ
3و قسم به اين شهر امن [مكه]،
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ
4كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم،
ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ
5سپس او را به پايين‌ترين مرحله بازگردانديم،
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ
6مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است!
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ
7پس چه چيز سبب مى‌شود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روز جزا را انكار كنى؟!
أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ
8آيا خداوند بهترين حكم‌كنندگان نيست؟!
سوره العلق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفريد،
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ
2همان كس كه انسان را از خون بسته‌اى خلق كرد!
ٱقۡرَأۡ وَ رَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ
3بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،
ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ
4همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود،
عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ
5و به انسان آنچه را نمى‌دانست ياد داد!
كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ
6چنين نيست (كه شما مى‌پنداريد) به يقين انسان طغيان مى‌كند،
أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ
7از اينكه خود را بى‌نياز ببيند!
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ
8و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است!
أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ
9به من خبر ده آيا كسى كه نهى مى‌كند،
عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ
10بنده‌اى را به هنگامى كه نماز مى‌خواند (آيا مستحق عذاب الهى نيست)؟!
أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ
11به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد،
أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ
12يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاوار است)؟!
أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰٓ
13به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟!
أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ
14آيا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مى‌بيند؟!
كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ
15چنان نيست كه او خيال مى‌كند، اگر دست از كار خود برندارد، ناصيه‌اش [موى پيش سرش] را گرفته (و به سوى عذاب مى‌كشانيم)،
نَاصِيَةٖ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٖ
16همان ناصيه دروغگوى خطاكار را!
فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ
17سپس هر كه را مى‌خواهد صدا بزند (تا ياريش كند)!
سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ
18ما هم بزودى مأموران دوزخ را صدا مى‌زنيم (تا او را به دوزخ افكنند)!
كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَ ٱسۡجُدۡ وَ ٱقۡتَرِب
19چنان نيست (كه آن طغيانگر مى‌پندارد)؛ هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى!
سوره القدر
بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةِ ٱلۡقَدۡرِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل كرديم!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا لَيۡلَةُ ٱلۡقَدۡرِ
2و تو چه مى‌دانى شب قدر چيست؟!
لَيۡلَةُ ٱلۡقَدۡرِ خَيۡرٞ مِّنۡ أَلۡفِ شَهۡرٖ
3شب قدر بهتر از هزار ماه است!
تَنَزَّلُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ فِيهَا بِإِذۡنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمۡرٖ
4فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان براى (تقدير) هر كارى نازل مى‌شوند.
سَلَٰمٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطۡلَعِ ٱلۡفَجۡرِ
5شبى است سرشار از سلامت (و بركت و رحمت) تا طلوع سپيده!
سوره البینة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَمۡ يَكُنِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡبَيِّنَةُ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ كافران از اهل كتاب و مشركان (مى‌گفتند:) دست از آيين خود برنمى‌دارند تا دليل روشنى براى آنها بيايد،
رَسُولٞ مِّنَ ٱللَّهِ يَتۡلُواْ صُحُفٗا مُّطَهَّرَةٗ
2پيامبرى از سوى خدا (بيايد) كه صحيفه‌هاى پاكى را (بر آنها) بخواند،
فِيهَا كُتُبٞ قَيِّمَةٞ
3و در آن نوشته‌هاى صحيح و پرارزشى باشد! (ولى هنگامى كه آمد ايمان نياوردند، مانند اهل كتاب).
وَ مَا تَفَرَّقَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَةُ
4اهل كتاب (نيز در دين خدا) اختلاف نكردند مگر بعد از آنكه دليل روشن براى آنان آمد!
وَ مَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَ يُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ يُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ ذَٰلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ
5و به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را بپرستند در حالى كه دين خود را براى او خالص كنند و از شرك به توحيد بازگردند، نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند؛ و اين است آيين مستقيم و پايدار!
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أُوْلَٰٓئِكَ هُمۡ شَرُّ ٱلۡبَرِيَّةِ
6كافران از اهل كتاب و مشركان در آتش دوزخند، جاودانه در آن مى‌مانند؛ آنها بدترين مخلوقاتند!
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أُوْلَٰٓئِكَ هُمۡ خَيۡرُ ٱلۡبَرِيَّةِ
7(اما) كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترين مخلوقات (خدا) يند!
جَزَآؤُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗا رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَ رَضُواْ عَنۡهُ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ رَبَّهُۥ
8پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى بهشت جاويدان است كه نهرها از زير درختانش جارى است؛ هميشه در آن مى‌مانند! (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند؛ و اين (مقام والا) براى كسى است كه از پروردگارش بترسد!
سوره الزلزلة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ هنگامى كه زمين شديدا به لرزه درآيد،
وَ أَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا
2و زمين بارهاى سنگينش را خارج سازد!
وَ قَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا
3و انسان مى‌گويد: «زمين را چه مى‌شود (كه اين گونه مى‌لرزد)؟!»
يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا
4در آن روز زمين تمام خبرهايش را بازگو مى‌كند؛
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا
5چرا كه پروردگارت به او وحى كرده است!
يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ
6در آن روز مردم بصورت گروه‌هاى پراكنده (از قبرها) خارج مى‌شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود!
فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ
7پس هر كس هموزن ذره‌اى كار خير انجام دهد آن را مى‌بيند!
وَ مَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ
8و هر كس هموزن ذره‌اى كار بد كرده آن را مى‌بيند!
سوره العادیات
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفس‌زنان به پيش مى‌رفتند،
فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا
2و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگهاى بيابان)،
فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا
3و سوگند به هجوم آوران سپيده دم
فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا
4كه گرد و غبار به هر سو پراكندند،
فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا
5و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند،
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ
6كه انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است؛
وَ إِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ
7و او خود (نيز) بر اين معنى گواه است!
وَ إِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ
8و او علاقه شديد به مال دارد!
أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ
9آيا نمى‌داند در آن روز كه تمام كسانى كه در قبرها هستند برانگيخته مى‌شوند،
وَ حُصِّلَ مَا فِي ٱلصُّدُورِ
10و آنچه در درون سينه‌هاست آشكار مى‌گردد،
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّخَبِيرُۢ
11در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا با خبر است!
سوره القارعة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡقَارِعَةُ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آن حادثه كوبنده،
مَا ٱلۡقَارِعَةُ
2و چه حادثه كوبنده‌اى!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ
3و تو چه مى‌دانى كه حادثه كوبنده چيست؟! (آن حادثه همان روز قيامت است!)
يَوۡمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ كَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ
4روزى كه مردم مانند پروانه‌هاى پراكنده خواهند بود،
وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ
5و كوه‌ها مانند پشم رنگين حلاجى‌شده مى‌گردد!
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ
6اما كسى كه (در آن روز) ترازوهاى اعمالش سنگين است،
فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ
7در يك زندگى خشنودكننده خواهد بود!
وَ أَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ
8و اما كسى كه ترازوهايش سبك است،
فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ
9پناهگاهش «هاويه» [دوزخ] است!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا هِيَهۡ
10و تو چه مى‌دانى «هاويه» چيست؟!
نَارٌ حَامِيَةُۢ
11آتشى است سوزان!
سوره التکاثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلۡهَىٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است.
حَتَّىٰ زُرۡتُمُ ٱلۡمَقَابِرَ
2تا آنجا كه به ديدار قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود را برشمرديد و به آن افتخار كرديد)!
كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
3چنين نيست كه مى‌پنداريد، (آرى) بزودى خواهيد دانست!
ثُمَّ كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
4باز چنان نيست كه شما مى‌پنداريد؛ بزودى خواهيد دانست!
كَلَّا لَوۡ تَعۡلَمُونَ عِلۡمَ ٱلۡيَقِينِ
5چنان نيست كه شما خيال مى‌كنيد؛ اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمى‌كرد)!
لَتَرَوُنَّ ٱلۡجَحِيمَ
6قطعا شما جهنم را خواهيد ديد!
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيۡنَ ٱلۡيَقِينِ
7سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين خواهيد ديد.
ثُمَّ لَتُسَۡٔلُنَّ يَوۡمَئِذٍ عَنِ ٱلنَّعِيمِ
8سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايى كه داشته‌ايد بازپرسى خواهيد شد!
سوره العصر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡعَصۡرِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ به عصر سوگند،
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَفِي خُسۡرٍ
2كه انسانها همه در زيانند؛
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡحَقِّ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ
3مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، و يكديگر را به حق سفارش كرده و يكديگر را به شكيبايى و استقامت توصيه نموده‌اند!
سوره الهمزة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ واى بر هر عيبجوى مسخره‌كننده‌اى!
ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَ عَدَّدَهُۥ
2همان كس كه مال فراوانى جمع‌آورى و شماره كرده (بى‌آنكه مشروع و نامشروع آن را حساب كند)!
يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ
3او گمان مى‌كند كه اموالش او را جاودانه مى‌سازد!
كَلَّا لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ
4چنين نيست كه مى‌پندارد؛ بزودى در «حطمه» [آتشى خردكننده] پرتاب مى‌شود!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ
5و تو چه مى‌دانى «حطمه» چيست؟!
نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ
6آتش برافروخته الهى است،
ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ
7آتشى كه از دلها سرمى‌زند!
إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ
8اين آتش بر آنها فروبسته شده،
فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ
9در ستونهاى كشيده و طولانى!
سوره الفیل
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصۡحَٰبِ ٱلۡفِيلِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آيا نديدى پروردگارت با فيل سواران [لشكر ابرهه كه براى نابودى كعبه آمده بودند] چه كرد؟!
أَلَمۡ يَجۡعَلۡ كَيۡدَهُمۡ فِي تَضۡلِيلٖ
2آيا نقشه آنها را در ضلالت و تباهى قرار نداد؟!
وَ أَرۡسَلَ عَلَيۡهِمۡ طَيۡرًا أَبَابِيلَ
3و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد،
تَرۡمِيهِم بِحِجَارَةٖ مِّن سِجِّيلٖ
4كه با سنگهاى كوچكى آنان را هدف قرار مى‌دادند؛
فَجَعَلَهُمۡ كَعَصۡفٖ مَّأۡكُولِۢ
5سرانجام آنها را همچون كاه خورده‌شده (و متلاشى) قرار داد!
سوره قریش
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لِإِيلَٰفِ قُرَيۡشٍ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ (كيفر لشكر فيل‌سواران) بخاطر اين بود كه قريش (به اين سرزمين مقدس) الفت گيرند (و زمينه ظهور پيامبر فراهم شود)!
إِۦلَٰفِهِمۡ رِحۡلَةَ ٱلشِّتَآءِ وَ ٱلصَّيۡفِ
2الفت آنها در سفرهاى زمستانه و تابستانه (و بخاطر اين الفت به آن بازگردند)!
فَلۡيَعۡبُدُواْ رَبَّ هَٰذَا ٱلۡبَيۡتِ
3پس (بشكرانه اين نعمت بزرگ) بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند،
ٱلَّذِيٓ أَطۡعَمَهُم مِّن جُوعٖ وَ ءَامَنَهُم مِّنۡ خَوۡفِۢ
4همان كس كه آنها را از گرسنگى نجات داد و از ترس و ناامنى ايمن ساخت.
سوره الماعون
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يُكَذِّبُ بِٱلدِّينِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آيا كسى كه روز جزا را پيوسته انكار مى‌كند ديدى؟
فَذَٰلِكَ ٱلَّذِي يَدُعُّ ٱلۡيَتِيمَ
2او همان كسى است كه يتيم را با خشونت مى‌راند،
وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
3و (ديگران را) به اطعام مسكين تشويق نمى‌كند!
فَوَيۡلٞ لِّلۡمُصَلِّينَ
4پس واى بر نمازگزارانى كه ...
ٱلَّذِينَ هُمۡ عَن صَلَاتِهِمۡ سَاهُونَ
5در نماز خود سهل‌انگارى مى‌كنند،
ٱلَّذِينَ هُمۡ يُرَآءُونَ
6همان كسانى كه ريا مى‌كنند،
وَ يَمۡنَعُونَ ٱلۡمَاعُونَ
7و ديگران را از وسايل ضرورى زندگى منع مى‌نمايند!
سوره الکوثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِنَّآ أَعۡطَيۡنَٰكَ ٱلۡكَوۡثَرَ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ ما به تو كوثر [خير و بركت فراوان] عطا كرديم!
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ ٱنۡحَرۡ
2پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن!
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ ٱلۡأَبۡتَرُ
3(و بدان) دشمن تو قطعا بريده‌نسل و بى‌عقب است!
سوره الکافرون
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡكَٰفِرُونَ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: اى كافران!
لَآ أَعۡبُدُ مَا تَعۡبُدُونَ
2آنچه را شما مى‌پرستيد من نمى‌پرستم!
وَ لَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ
3و نه شما آنچه را من مى‌پرستم مى‌پرستيد،
وَ لَآ أَنَا۠ عَابِدٞ مَّا عَبَدتُّمۡ
4و نه من هرگز آنچه را شما پرستش كرده‌ايد مى‌پرستم،
وَ لَآ أَنتُمۡ عَٰبِدُونَ مَآ أَعۡبُدُ
5و نه شما آنچه را كه من مى‌پرستم پرستش مى‌كنيد؛
لَكُمۡ دِينُكُمۡ وَ لِيَ دِينِ
6(حال كه چنين است) آيين شما براى خودتان، و آيين من براى خودم!
سوره النصر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا جَآءَ نَصۡرُ ٱللَّهِ وَ ٱلۡفَتۡحُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ هنگامى كه يارى خدا و پيروزى فرارسد،
وَ رَأَيۡتَ ٱلنَّاسَ يَدۡخُلُونَ فِي دِينِ ٱللَّهِ أَفۡوَاجٗا
2و ببينى مردم گروه گروه وارد دين خدا مى‌شوند،
فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَ ٱسۡتَغۡفِرۡهُ إِنَّهُۥ كَانَ تَوَّابَۢا
3پروردگارت را تسبيح و حمد كن و از او آمرزش بخواه كه او بسيار توبه‌پذير است!
سوره المسد
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَ تَبَّ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بريده باد هر دو دست ابو لهب (و مرگ بر او باد)!
مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَ مَا كَسَبَ
2هرگز مال و ثروتش و آنچه را به دست آورد به حالش سودى نبخشيد!
سَيَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ
3و بزودى وارد آتشى شعله‌ور و پرلهيب مى‌شود؛
وَ ٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ
4و (نيز) همسرش، در حالى كه هيزم‌كش (دوزخ) است،
فِي جِيدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۢ
5و در گردنش طنابى است از ليف خرما!
سوره الاخلاص
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: خداوند، يكتا و يگانه است؛
ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ
2خداوندى است كه همه نيازمندان قصد او مى‌كنند؛
لَمۡ يَلِدۡ وَ لَمۡ يُولَدۡ
3(هرگز) نزاد، و زاده نشد،
وَ لَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ
4و براى او هيچگاه شبيه و مانندى نبوده است!
سوره الفلق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: پناه مى‌برم به پروردگار سپيده صبح،
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ
2از شر تمام آنچه آفريده است؛
وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ
3و از شر هر موجود شرور هنگامى كه شبانه وارد مى‌شود؛
وَ مِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ
4و از شر آنها كه با افسون در گره‌ها مى‌دمند (و هر تصميمى را سست مى‌كنند)؛
وَ مِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ
5و از شر هر حسودى هنگامى كه حسد مى‌ورزد!
سوره الناس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: پناه مى‌برم به پروردگار مردم،
مَلِكِ ٱلنَّاسِ
2به مالك و حاكم مردم،
إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ
3به (خدا و) معبود مردم،
مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ
4از شر وسوسه‌گر پنهانكار،
ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ
5كه در درون سينه انسانها وسوسه مى‌كند،
مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَ ٱلنَّاسِ
6خواه از جن باشد يا از انسان!
جزء 30 قرآن کریم
