سوره النبأ
بنام خداى رحمان رحيم؛ از چه چيز مىپرسند؟
از آن خبر مهم بزرگ
خبرى كه آن را منكر هستند
انكار نكنند، بزودى خواهند دانست
سپس انكار نكنند، بزودى خواهند دانست
آيا زمين را مهيا (براى زندگى) نكردهايم
آيا كوهها را ميخها قرار ندادهايم
شما را جفتها (نر و ماده) آفريدهايم
خوابتان را مايه راحتى قرار دادهايم
شب را لباس بخصوصى گردانيدهايم
روز را وقت معيشت قرار دادهايم
بالاى شما هفت آسمان محكم بنا كردهايم
چراغ پر نور و حرارت آفريدهايم
از ابرهاى فشارنده آبى ريزان نازل كردهايم
تا با آن دانه و علف را برويانيم
و نيز باغاتى انبوه (برويانيم)
روزى داورى وقت تمام شدن اين نظام است
روزى كه در صور دميده مىشود و دسته دسته مىآئيد:
آسمان باز شده و دربها مىگردد.
كوهها به راه افتند و سراب مىگردند.
جهنم (در آن روز) كمينگاه است
براى اهل طغيان محل رجوع است
روزگارانى در آن مىمانند
در آن نه خنكى مىچشند و نه شرابى
مگر آبى جوشان و چركى بد بو
كيفرى است موافق اعمالشان
كه آنها حسابى را اميد نمىداشتند
آيات ما را مصرا انكار مىكردند
هر چيز را به طور نوشتن شمردهايم
بچشيد كه جز عذاب مزيدتان نمىكنيم
حقا كه متقيان را نجاتى هست
باغها و تاكهايى
و زنان سينه بر آمده، و همسال با شوهران
و كاسهاى پر از شراب
در آنجا نه بيهودهاى مىشنوند و نه تكذيب همديگر.
پاداش و عطائى است از خدا، به حساب
پروردگار آسمانها و زمين است كه از طرف او به سخن گفتن مجاز نيستند
روزى كه روح و فرشتگان صف به صف مىايستند، سخن نمىگويند مگر آن كس كه خداى رحمان به او اجازه دهد و حرف راست بگويد
آن روز حتمى است، هر كه بخواهد به سوى پروردگارش رجوع صحيحى اتخاذ كند
ما شما را از عذابى نزديك بيم داديم، روزى كه انسان به آنچه دو دستش فرستاده است مىنگرد و كافر مىگويد: اى كاش خاك مىبودم.
سوره النازعات
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به كنندگانى كه به شدت مىكنند
و قسم به خارج شوندگان، خارج شدنى
و قسم به شنا كنندگان شنا كردنى
پس قسم به سبقت كنندگان سبقت كردنى
پس قسم به تدبير كنندگان فرمان مخصوص خدا
ياد كن روزى را كه لرزنده مىلرزد.
زلزله دومى آن را تعقيب مىكند.
دلهايى در آن روز مضطرب و ترسانند
چشمهاى آنها ذليل است
مشركان مىگويند: آيا ما به حالت اول بر خواهيم گشت؟
آيا وقتى كه استخوانهاى پوسيده شويم؟!
گفتند: آن رجوع در آن صورت رجوع زيانبارى است
قيامت فقط يك راندن با صيحه است
آن گاه مردم در روى زمين باشند.
آيا حكايت موسى را شنيدهاى؟
كه پروردگارش او را در صحراى پاك طوى ندا كرد
كه بسوى فرعون برو كه او از حد تجاوز كرده است
بگو: آيا مايل هستى كه پاك شوى؟
و به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى؟
معجزه بزرگ را به او نشان داد.
نبوت موسى را تكذيب كرد و او را عصيان نمود
سپس از موسى دور شد (براى جمع ساحران) تلاش مىكرد
مردم را گردآورد و در ميان آنها فرياد كشيد
و گفت: پروردگار والاتر شما هستم.
خدا او را با عقوبت آخرت و دنيا گرفتار كرد
در حديث موسى موعظه هست براى كسى كه مىترسد
آيا شما در خلقت محكمتر هستيد يا آسمان كه خدا آن را بنا نهاد
ارتفاع آن را بالا برد و آن را ساخت
شبش را تاريك گردانيد و نورش را خارج كرد
زمين را پس از آسمان، بگسترانيد
از زمين آب آن و روئيدنى آن را خارج كرد
و كوهها را ثابت گردانيد.
متاعند براى شما و چهار پايانتان
وقتى كه آن حادثه فراگيرنده بزرگ ببايد
در آن روز انسان آنچه را كه كرده است ياد مىآورد.
جهنم بر همه بينندگان آشكار مىشود
پس اما هر كه طغيان كند
و زندگى دنيا را بر آخرت اختيار كند
جايگاه او فقط آتش است.
و اما كسى كه از ربوبيت پروردگارش بترسد و نفس خويش را از خواهشها باز دارد
جايگاه او فقط بهشت است.
از تو از قيامت مىپرسند كه وقوع آن كدام وقت است؟
تو در چه حالى از علم آن؟
امر آن به پروردگارت مربوط است.
تو فقط انذار كنندهاى، كسى را كه از آن مىترسد
روزى كه مردم آن را مىبينند، گويا در دنيا توقف نكردهاند مگر بعد از ظهرى يا قبل از ظهر آن.
سوره عبس
بنام خداى رحمان رحيم؛ عبوس شد و رو گردانيد
از اينكه آن نابينا پيش او آمد
چه چيز تو را دانا كرد شايد كه او پاك شود؟!
يا پند گيرد و تذكر به او نفع دهد؟!
كسى كه خود را بىنياز مىداند!
تو به او توجه مىكنى!
حال آنكه بر تو باكى نيست كه از شرك پاك نگردد!
و اما آنكه به شتاب پيش تو مىآيد!
و از خدا مىترسد!
تو از او به ديگران مشغول مىشوى!
اين كار مكن، آيات ما پندى است
هر كه بخواهد آن را ياد مىگيرد
(آن آيات) در صفحههاى با ارزش است
بلند مقام و پاك شده از باطل است
در دست نويسندگانى است
كه محترم و نيكوكارانند
بميرد انسان چه ناسپاسى است؟!
بنگرد خدا او را از چه آفريد
از نطفه آفريد و ساخت او را
سپس راه هدايت را بر او آسان كرد
آن گاه او را بميرانيد و در قبر كرد
سپس وقتى كه بخواهد او را زنده مىكند
نه، هنوز انسان امر خدا را به انجام نبرده است
بنگرد انسان به طعام خويش.
ما آب را به طرز مخصوصى از آسمان ريختيم
سپس زمين را به نحو مخصوصى شكافتيم
پس در آن دانهها رويانديم
و انگور سبزى
و درخت زيتون و درخت خرما
و باغهاى انبوه
و ميوه و چراگاه
متاع است براى شما و چهارپايان شما
چون آن صيحه گوش خراش آيد
در روزى كه شخص از برادرش بگريزد
و از مادر و پدرش
و از زن و فرزندانش
براى هر كس را در آن روز كارى است كه مشغولش مىكند
چهرههايى در آن روز نورانى هستند.
خندان و شادمانند.
و چهرههايى در آن روز بر آنها تيرگى هست
سياهى آنها را احاطه كرده است
آنها كافران و بدكارانند
سوره التکویر
بنام خداى رحمان رحيم؛ وقتى كه آفتاب درهم پيچيده شود.
وقتى كه ستارگان تاريك شوند.
وقتى كه كوهها سير داده شوند.
وقتى كه حاملهها خالى گردند.
وقتى كه حيوانات وحشى محشور گردند.
وقتى كه درياها گداخته گردند.
وقتى كه روحها با بدنها جفت شوند.
وقتى كه از دختر زنده به گور سؤال شود
كه به چه گناهى مقتول شده است
وقتى كه نامههاى اعمال توزيع شوند
وقتى كه آسمان بر كنده شود
وقتى كه جهنم افروخته گردد
وقتى كه بهشت نزديك شود
مىداند هر كس هر عملى را كه حاضر كرده است
پس نه، قسم مىخورم به ستارگان پنهان شونده.
كه در حركت هستند و فانى شونده.
قسم به شب وقتى كه پشت مىكند
قسم به صبح وقتى كه گسترش مىيابد.
كه اين قرآن سخن فرشته عزيزى است
قوى و نزد خدا صاحب تقرب است
مطاع در نزد خدا و امين است
رفيق شما ديوانه نيست
جبرئيل را در آن ناحيه روشن ديده است
رسول خدا بروحى بخيل نيست
اين قرآن سخن شيطان رانده شده نيست
پس به كجا مىرويد؟!
آن فقط تذكر است براى مردمان
براى آنكه بخواهد در بندگى حق، استوار باشد
شما استوار شدن را نخواهيد خواست مگر آنكه پرودگار جهانيان بخواهد
سوره الانفطار
بنام خداى رحمان رحيم؛ وقتى كه آسمان شكافته شود
وقتى كه ستارگان پراكنده شوند.
وقتى كه دريا منفجر شوند
وقتى كه قبرها متحول گردند!
مىداند هر كس آنچه از پيش فرستاده و آنچه به تأخير انداخته است
اى انسان چه چيز تو را به پروردگار كريمت جرى كرده است.
پروردگارى كه تو را آفريده و ساخته و متعادل كرده است.
و در هر شكلى كه خواسته تركيبت كرده است.
نه، بلكه جزا را تكذيب مىكنيد.
حقا كه براى شما نگهبانانى هست
بزرگواران نويسندگان
مىدانند آنچه را كه مىكنيد
راستى كه نيكوكاران در نعمت وسيع مىباشند
و فاجران در آتش بزرگى هستند
روز جزا به آن داخل و ملازم مىشوند.
و از آن غائب (كنار) نخواهند بود.
چه چيز دانايت كرد كه روز جزا چيست
سپس چه چيز دانايت كرد كه روز جزا چيست
روزى است كه كسى براى كسى مالك چيزى نيست فرمان در آن روز مخصوص خداست.
سوره المطففین
بنام خداى رحمان رحيم؛ واى بر كم فروشان
كسانى كه چون از مردم كيل مىگيرند تمام مىگيرند.
و چون براى فروختن به آنها پيمانه يا وزن مىكنند كم مىكنند.
آيا آنها گمان نمىكنند كه برانگيخته شدگانند.
براى روز بزرگى؟
روزى كه مردم براى حكم و داورى خدا از قبرها بر مىخيزند؟
كم فروشى نكنند كه عمل فاجران در سجين است.
چه چيز دانايت كرد كه سجين چيست؟
كتابى است نوشته شده
واى در آن روز بر مكذبين
كسانى كه قيامت را تكذيب مىكنند
قيامت را تكذيب نمىكند مگر هر متجاوز عاصى
وقتى كه آيات ما بر او خوانده شود گويد: افسانههاى گذشتگان است.
افسانه نيستند، بلكه اعمالى كه مىكردند بر قلوبشان زنگ گذاشته است.
نه، آنها در آن روز از پروردگارشان در حجابند.
سپس آنها حتما وارد شونده جحيم هستند
سپس گفته مىشود: اين، آنست كه تكذيب مىكرديد.
نه، حقا كه ابرار در عليين است.
تو چه مىدانى عليون چيست
كتابى است نوشته شده (با عمل).
مقربان درگاه حق در آن حاضر مىشوند.
حقا كه نيكوكاران در نعمت وسيع مىباشند
بر تختهاى مزين تماشا مىكنند.
در چهره آنها طراوت نعمت را مىشناسى.
از شرابى مهر شده خورانده شوند
مهر آن از مشكى است به خصوص، و در آن سبقت گيرندگان سبقت گيرند.
مخلوط آن از چشمه تسنيم است
چشمهاى كه مقربون از آن مىآشامند
آنان كه مجرمند به كسانى كه ايمان آوردهاند مىخندند
و چون بر آنها گذر كنند با چشم اشاره مىكنند
و چون پيش اهل خويش بر مىگردند شادمان بر مىگردند.
و چون آنها را ببينند گويند: اينان گمراهانند.
با آنكه بر آنها نگهبان فرستاده نشدهاند
امروز كسانى كه ايمان آوردهاند به كفار مىخندند
بر تختهاى مزين تماشا مىكنند
آيا كفار با عمل خود مجازات شدند؟
سوره الانشقاق
بنام خداى رحمان رحيم؛ وقتى كه آسمان شكافته شود
و اطاعت كند از پروردگارش و اطاعتش حتمى است.
وقتى كه زمين گسترش يابد.
و آنچه در درون دارد بيافكند و خالى ماند.
و اطاعت كند از پروردگارش و اطاعتش حتمى است
اى انسان تو تا رسيدن به پروردگارت در رنج و تلاش بوده و او را ملاقات خواهى كرد.
پس اما هر كس كتابش به دست راستش داده شود.
به زودى حساب مىشود حسابى آسان.
و بر مىگردد به طرف اهل خود، شادمان.
و اما هر كس كتابش از پشت سرش داده شود.
به زودى فرياد مىكشد: و اهلاكا.
و داخل مىشود به آتش افروخته.
كه او در ميان اهلش مسرور بود.
او گمان كرد كه هرگز به آخرت، بر نخواهد گشت
بلى كه پروردگارش به حال او بينا بود.
پس نه قسم به سرخى شامگاهان
و قسم به شب و آنچه جمع مىكند
و قسم به ماه وقتى كه جمع مىشود.
حتما و يقينا بالا مىرويد به حالى از حالى.
چه شده بر آنها كه ايمان نمىآورند
و چون قرآن بر آنها خوانده مىشود سجده نمىكنند.
بلكه آنان كه كافر شدهاند تكذيب مىكنند.
خدا به آنچه در قلب دارند داناتر است
بشارتشان بده به عذاب دردناكى
مگر آنان كه ايمان آورده و عمل صالح انجام دادهاند، آنها راست پاداشى دائم.
سوره البروج
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آسمان كه داراى ستارگان است.
قسم به روز وعده شده (قيامت)
قسم به نظارهگر و نظاره شده
ملعون شد اهل آن كانال
اهل آن آتش كه داراى آتشگيره است.
وقتى كه آنها كنار آتش نشسته بودند
و آنها بر آنچه به مؤمنان مىكردند نظارهگر بودند.
از مؤمنان مكروه نداشتند مگر ايمان آورد نشان را به خداى توانا و پسنديده.
خدايى كه سرپرستى آسمانها و زمين در دست او است و او بر هر چيز حاضر است.
آنان كه مؤمنين و مؤمنات را شكنجه كردند، سپس توبه ننمودند براى آنهاست عذاب جهنم و براى آنهاست عذابى سوزان.
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، براى آنهاست بهشتهايى كه از زير آنها نهرها روان است و آن نجات بزرگى است.
مؤاخذه و انتقام خدا بسيار سخت است
او بحقيقت نخست خلق را بيافريند و باز بعرصه قيامت برگرداند
و هم او بسيار آمرزنده و مهربان است
و خداوند عرش اقتدار و عزت است
و هر چه بخواهد آن را در كمال قدرت و اختيار انجام دهد
اى رسول آيا احوال لشكرها بر تو حكايت شده است؟
داستان فرعون و قوم ثمود
بلكه كافران در تكذيب هستند
خدا از هر جهت بر آنها احاطه دارد
بلكه آن قرآنى است با عظمت
در لوحى محفوظ از خطا و دروغ
سوره الطارق
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آسمان و قسم به طارق
و چه مىدانى تو كه طارق چيست؟
آن ستاره درخشنده است
نيست هيچ نفسى مگر آنكه او را حافظى است.
بنگرد انسان از چه چيز خلق شده؟
آفريده شده از آبى جهنده
كه از ميان استخوانهاى سخت و نرم خارج مىشود
خدا به برگرداندن او قادر است
روزى كه سريرهها آشكار شود
او را نه قدرتى هست و نه يارى
قسم به آسمان كه ستارگان را بر مىگرداند
قسم به زمين كه شكافته مىشود
اين قرآن قول جدى است
آن شوخى و عبث نيست
مشركان به گونهاى حيله مىكنند
من نيز بگونهاى حيله مىكنم
مهلت بده كافران را، مهلت بده اندكى
سوره الاعلی
بنام خداى رحمان رحيم؛ تنزيه كن نام پروردگارت را كه والاتر است
خدايى كه آفريد و تركيب كرد (پرداخت).
و خدايى كه اندازه گرفت و هدايت كرد
و خدايى كه چراگاه را رويانيد
سپس آن را خشك و سياه كرد
حتما تو را خوانا مىكنيم كه فراموش نكنى
مگر آنچه را كه خدا بخواهد، او داناى آشكار و نهان است
تو را به آسانترين راه موفق مىكنيم
ياد آورى كن اگر ياد آورى نفع دهد
آنان كه از خدا بترسد حتما متذكر مىشود
آدم بدبخت از تذكره اجتناب مىكند
همان كس كه به آتش بزرگ داخل مىشود.
سپس در آن نه مىميرد و نه زنده مىشود
رستگار شد آن كس كه پاك شد
و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز خواند
ولى شما زندگى دنيا را اختيار مىكنيد
آخرت بهتر و پايدارتر است
اين مطلب در نامههاى اولين هست
كه نامههاى ابراهيم و موسى باشد
سوره الغاشیة
بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا حكايت روز فراگيرنده به تو رسيده است؟
چهرههايى در آن روز ذليل هستند.
كار كننده و زحمت بيننده مىباشند.
به آتش شديد داخل مىشوند.
از چشمه جوشان آشاميده مىشوند.
براى آنها طعامى نيست مگر از ضريعى
كه فربه نمىكند و گرسنگى را فرو نمىنشاند.
چهرههايى در آن روز در نعمت قرار مىگيرند.
از تلاشى كه در دنيا كردهاند خوشنودند.
در بهشت والايى قرار دارند.
در آن بيهودهاى نمىشنوند.
در آن چشمهاى است روان.
در آن تختهايى است بلند شده.
جامهايى است در كنار هم.
پشتىهايى است رديف هم.
فرشهايى است گسترده.
آيا نمىنگرند به شتر چگونه آفريده شده است؟
آيا نمىنگرند به آسمان چگونه برافراشته شده است؟
و به كوهها كه چگونه ايستاده شدهاند؟
و به زمين كه چگونه گسترده شده است؟
يادآورى كن كه تو فقط يادآورى.
بر آنها مسلط و مراقب نيستى.
مگر آنكه از حق اعراض كرده و كافر شده است.
كه خدا او را به عذاب بزرگتر عذاب خواهد كرد.
حقا كه بازگشت آنها به سوى ماست.
سپس حسابشان بر عهده ماست.
سوره الفجر
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به صبح (درخشان).
قسم به شبهاى دهگانه.
قسم به زوج و فرد.
قسم به شب وقتى كه مىرود.
آيا در اينها براى خردمند سوگندى هست؟
آيا ندانستى كه پروردگارت به قوم عاد چه كرد؟
به شهر «ارم» كه كاخهاى مرتفع داشت؟
شهرى كه نظير آن در سرزمينها به وجود نيامده بود؟
و قوم ثمود كه سنگها را در دره قطع كردند؟
و فرعون كه داراى وسائل حكومت بود؟
كسانى كه در شهرها طغيان كردند.
در آن شهرها تباهى زياد كردند
پروردگارت تازيانه عذاب را بر آنها فرو ريخت.
كه پروردگارت در كمين است
اما انسان، چون پروردگارش او را امتحان كند، اكرام نمايد و نعمتش دهد گويد پروردگار من مرا اكرام كرده است.
و اما چون او را امتحان كند و روزىاش را بر او تنگ گيرد، پروردگارم مرا ذليل گردانيد.
نه، بلكه يتيم را اكرام نمىكنيد.
بر طعام مسكين يكديگر را تشويق نمىكنيد
ميراث را با حصه ديگران مىخوريد.
مال را به طور افراط دوست مىداريد.
نه، چون زمين به طور كامل كوبيده شود.
پروردگارت و ملائكه صف صف بيايند.
آن روز جهنم آورده شود، آن روز اين گونه انسان متذكر مىشود ولى تذكر چه فائدهاى بر او دارد.
گويد: اى كاش براى اين زندگيم چيزى از پيش مىفرستادم.
آن روز كسى مانند خدا عذاب نمىكند.
و كسى مانند خدا نمىبندد.
اى نفس با اطمينان.
بر گرد به سوى پروردگارت راضى و مرضى
داخل شوميان بندگان من
داخل شو به بهشت من.
سوره البلد
بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مىخورم به اين سرزمين
حال آنكه تو ساكن هستى در اين سرزمين
قسم به پدرى بزرگوار و پسرى كه توليد كرد.
حقا كه انسان را در رنج آفريدهايم
آيا گمان مىكند كه هرگز كسى بر او قادر نيست
مىگويد: مال فراوانى را تباه كردم
آيا مىپندارد كسى او را نديده است؟
آيا براى او دو چشم نيافريدهايم؟
و يك زبان و دو لب؟
و هدايت كردهايم او را به دو راه خير و شر
داخل آن گردنه نشد
چه مىدانى آن گردنه چيست؟
آزاد كردن برده است.
يا طعام دادن در روز گرسنگى
يتيمى را كه خويشاوند است
يا مسكين خاك افتادهاى را
سپس (نشد) از آنان كه ايمان آورده و سفارش به صبر كردند و سفارش به رحمت.
آنها اهل بركت هستند كسانى كه آيات ما را انكار كردند آنها
اهل شومى و شقاوتند
بر آنهاست آتشى پيوسته
سوره الشمس
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آفتاب و قسم به شعاع گسترده آن.
قسم به ماه، آن گاه كه در پى آفتاب آيد.
قسم به روز، آن گاه كه آفتاب را ظاهر مىسازد.
قسم به شب آن گاه كه آفتاب را مىپوشاند.
قسم به آسمان و قسم به قدرتى كه آن را بنا نهاده است.
قسم به زمين و قسم به قدرتى كه آن را گسترده است.
قسم به نفس انسان و قسم به قدرتى كه آن را ساخته است.
پس فاجر شدن و تقوى را به آن الهام كرده است.
قطعا رستگار شد آنكه نفس را پاك كرد.
و قطعا نوميد شد آنكه نفس را با آلودگىها پوشانيد.
قوم ثمود در اثر طغيانش، پيامبر را تكذيب كرد.
وقتى كه شقىترين آنها بپاخاست.
رسول خدا به آنها گفت از ناقه خدا و از حصه آب آن حذر كنيد.
پيامبر را تكذيب كرده و ناقه را كشتند.
خدا عذاب را در اثر گناهشان بر آنها آورد و همگانى كرد خدا از عاقبت عذاب نمىترسد.
سوره اللیل
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به شب وقتى كه موجودات را مىپوشاند
قسم به روز وقتى كه آشكار مىشود
قسم به قدرتى كه مذكر و مؤنث را آفريده است
كه تلاش شما انسانها گوناگون است
اما كسى كه انفاق كند و در آن تقوى داشته باشد
و وعده خوبتر خدا را تصديق كند
حتما او را به خصلت آسانتر موفق مىكنيم
و اما كسى كه بخل ورزد و با آن بىنيازى جويد
و وعده نيكوتر خدا را تكذيب كند
حتما او را به خصلت سختتر مىرسانيم
چون به هلاكت مشرف شود مالش او را بىنياز نمىكند
هدايت انسانها بر عهده ما است
آخرت و دنيا ملك ما است
شما را از آتشى مشتعل بيم مىدهم
كه به آن جز شقىتر داخل نمىشود
شقىترى كه حق را تكذيب كرده و از آن اعراض نموده است
پرهيزكارتر به طور حتم از آن دور مىشود
كسى كه مال خويش را انفاق مىكند و مىخواهد كه پاك شود
كسى را نزد او نعمتى نيست كه پاداش داده شود
ليكن براى طلب رضاى پروردگارش انفاق نمىكند
به زودى از پاداش خدا خوشنود مىشود
سوره الضحی
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به شعاع گسترده آفتاب
قسم به شب وقتى كه آرام گيرد
پروردگارت تو را رها نكرده و دشمن نداشته است
آخرت براى تو از دنيا بهتر است
به زودى خدايت پاداش مىدهد كه راضى شوى
آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟
تو را بيراه ديد و هدايت كرد
و تو را فقير يافت و بىنياز كرد
پس يتيم را مقهور نكن
وسائل را با خشونت مران
نعمت خدايت را بازگو كن
سوره الشرح
بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا براى تو شرح صدر نداديم؟
و بار سنگين تو را از برداشتيم
بارى كه بر پشتت سنگينى مىكرد
آوازه تو را بلند كرديم
حقا كه با سختى آسانيى هست.
حقا كه با سختى آسانيى هست.
چون از كارى فارغ شدى در كارى ديگر زحمت بكش.
و به پروردگارت رغبت كن.
سوره التین
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به انجير و قسم به زيتون
قسم به طور سينا
قسم به اين سرزمين امن
كه انسان را در بهترين اعتدال آفريديم
سپس او را به پستترين پستها برگردانديم.
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته كردهاند كه آنها راست پاداشى پيوسته
پس چه چيز به تكذيب جزا وادارت مىكند.
آيا خدا بهترين داوران نيست.
سوره العلق
بنام خداى رحمان رحيم؛ بخوان قرآن را با شروع به نام پروردگارت كه آفريد
انسان را از خون بسته آفريد
بخوان قرآن را كه پروردگارت عطا كنندهتر است
خدايى كه با قلم تعليم كرد.
انسان را آنچه نمىدانست آموخت
لكن انسان طغيان مىكند
زيرا كه خود را بى نياز مىپندارد
حقا كه بازگشت به سوى پروردگار تو است
خبر بده از كسى كه نهى مىكند (از نماز)
بندهاى را وقتى كه نماز مىخواند
خبر بده: اگر آن بنده بر هدايت باشد
يا امر به تقوى كند؟
خبر بده كه اگر نهى كننده حق را تكذيب و از آن رو گرداند
آيا ندانسته است كه خدا مىبيند.
نه، اگر بس نكند حتما از پيشانى او مىگيريم.
پيشانيى كه دروغگو و خطا كار است.
پس (بيارى) بخواند اهل مجلس خود را
مىخوانيم مأموران آتش را
نه، از او اطاعت نكن. سجده كن و به خدا نزديك باش
سوره القدر
بنام خداى رحمان رحيم؛ ما قرآن را در شب قدر نازل كردهايم.
چه مىدانى شب قدر چيست؟
شب قدر بهتر از هزار ماه است.
ملائكه و روح، در آن شب از براى هر كارى نازل مىشوند.
آن شب عنايت و سلام است تا طلوع فجر
سوره البینة
بنام خداى رحمان رحيم؛ نبودند آنان كه كافر شدنداز اهل كتاب (يهود و نصارى) و از مشركان عرب بازايستادهگان از كفر، تا آنگاه كه بديشان آمده حجتى روشن
آن، رسولى است از جانب خدا كه نامههاى پاك را تلاوت مىكند.
در آن صحف، احكام و حقائقى است استوار و ثابت.
اهل كتاب (پيش از قرآن) در دين اختلاف نكردند مگر پس از آنكه براى آنها دليل آشكار آمد.
مأمور نشدهاند مگر آنكه خدا را بندگى كنند، عبادت را مخصوص او كنند، موحد باشند، نماز را پيوسته بخوانند و زكاة را بدهند، دين استوار همين است.
آنان كه كافر هستند از اهل كتاب و مشركان در آتش جهنم مىباشند، در آن مخلد خواهند بود آنها بدترين خلق هستند.
كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته كردهاند، آنها بهترين خلقند.
پاداش آنها نزد خدايشان بهشتهاى جاويدان است كه نهرها از زير آنها روان است در آنها مخلد مىباشند، خدا از آنها خوشنود و آنها از خدا خوشنود هستند، آن براى كسى است كه از پروردگارش بترسد.
سوره الزلزلة
بنام خداى رحمان رحيم؛ وقتى كه زمين با لرزه خاص خود بلرزد
و زمين بارهاى خويش را خارج كند
انسان مىگويد: چه شده بر اين زمين؟
آن روز خبرهاى خود را حكايت خواهد كرد
زيرا كه پروردگارت به او دستور داده است
آن روز مردم بطور پراكنده خارج مىشوند تا اعمال خويش را ببينند.
هر كه هموزن ذرهاى عمل خوبى كرده آن را مىبيند.
و هر كه هموزن ذرهاى عمل بدى كرده آن را مىبيند
سوره العادیات
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به اسبان دونده نفس نفس زنان
پس قسم به آتش افروزان با زدن سمها
پس قسم به اسبان حمله كننده در وقت صبح.
كه با آن دويدن غبار بزرگى بلند كردند.
و با آن دويدن وسط قومى داخل شدند
كه انسان به پروردگارش سخت ناسپاس است
و انسان بر آن ناسپاسى گواه است
و انسان به جهت مال دوستى بخيل است
آيا نمىداند كه مسئول است وقتى كه انسانها برانگيخته شوند.
و به دست آيد آنچه در سينههاست.
حقا كه پروردگارشان در آن روز به حال آنها آگاه است
سوره القارعة
بنام خداى رحمان رحيم؛ آن واقعه كوبنده
چيست آن واقعه كوبنده
چه چيز تو را دانا كرد كه آن كوبنده چيست
ياد كن روزى را كه مردم مانند ملخهاى پراكنده شوند
و كوهها مانند پشم رنگارنگ حلاجى شده گردند
اما هر كه ميزانهايش سنگين باشد
او در زندگى خوشايند است
و اما هر كه ميزانهايش سبك باشد
مسكن او هاويه است
چه مىدانى هاويه چيست؟
آتش است به شدت با حرارت
سوره التکاثر
بنام خداى رحمان رحيم؛ افزون طلبى شما را مشغول كرد
تا عمرتان سر آمد به مقبرهها رسيديد
چنين نكنيد به زودى مىدانيد
سپس چنين نكنيد به زودى مىدانيد
چنين نكنيد: اگر علم خالص داشتيد مىدانستيد كه اينكار خطاست.
حتما و يقينا آتش بزرگ را خواهيد ديد
سپس آن را كه خود يقين است خواهيد ديد
سپس حتما از نعمتها سؤال خواهيد شد
سوره العصر
بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به روزگار
كه انسانها در خسران هستند
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته انجام دهند و يكديگر را به حق و استقامت سفارش كنند.
سوره الهمزة
بنام خداى رحمان رحيم؛ واى بر هر عيبجوى طعنه زن
كه مالى گرد آورده و ذخيره كرده است
خيال مىكند كه ثروتش او را جاودانى نموده است
نه، حتما به حطمه انداخته مىشود.
چه مىدانى حطمه چيست؟
آتش افروخته خداست
كه بر قلوب چيره مىشود
آن آتش بر آنها ملازم و هميشگى است
در ميان ستونهايى برافراشته و استوار
سوره الفیل
بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا ندانستى كه پروردگار تو با اصحاب فيل چه رفتارى كرد؟
آيا حيله آنها را در تباهى قرار نداد؟
بر آنها پرندگان را دسته دسته فرستاد.
مىزدند آنها را با سنگهايى از سجيل.
آنها را مانند زراعت چرا شده گردانيد.
سوره قریش
بنام خداى رحمان رحيم؛ براى الفت دادن به قريش
الفت دادن ايشان در مسافرت زمستان و تابستان
پس پرستش كنند پروردگار اين خانه را
پروردگارى كه آنها را از گرسنگى شديد طعام داده و از ترس بزرگى ايمن گردانيده است.
سوره الماعون
بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا ديدهاى آن را كه مكذب دين است
او كسى است كه يتيم را سخت مىراند
و بر اطعام مسكين تشويق نمىكند
پس واى بر آن نمازگزاران
كه از نماز خويش غفلت مىكنند
كسانىاند كه ريا مىكنند
و از چيز مفيد مانع مىشوند
سوره الکوثر
بنام خداى رحمان رحيم؛ ما به تو كوثر عطا كردهايم
پس به پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن
حقا كه دشمن تو، همو بىدنباله است
سوره الکافرون
بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو: اى كافران
عبادت نمىكنم آنچه را كه عبادت مىكنيد
و شما عبادت نخواهيد كرد، خدايى را كه من عبادت مىكنم
و نه من عبادت خواهم كرد آنچه را كه شما عبادت كردهايد.
و نه شما عبادت خواهيد كرد، خدايى را كه من عبادت مىكنم
دين شما مختص شماست و دين من مختص من
سوره النصر
بنام خداى رحمان رحيم؛ و چون ديدى كه مردم گروه گروه
به دين خدا داخل مىشوند
پروردگارت را تسبيح گوى و حمد كن و از او مغفرت بخواه كه او بسيار توبه پذير است
سوره المسد
بنام خداى رحمان رحيم؛ هلاك شد دو دست ابو لهب و هلاك شد ابو لهب
ثروت و كسبش از هلاكت او كفايت نكرد
حتما به آتش شعلهور داخل مىشود
زنش (نيز داخل آتش مىشود) در حال هيزمكشى
و در حالى كه ريسمانى از ليف خرما به گردن دارد.
سوره الاخلاص
بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو: خدا بى همتاست
خدا مقصود و ملجاء است
نزائيده و زائيده نشده است
كسى و چيزى همتاى او نيست
سوره الفلق
بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو پناه مىبرم به پروردگار مخلوقات
از ضرر آنچه آفريده است
و از ضرر غاسق وقتى كه داخل شود
و از ضرر دمندگان در گرهها
و از ضرر حسود چون حسد كند
سوره الناس
بنام خداى رحمان رحيم؛ بگو: پناه مىبرم به پروردگار مردم
حكمران مردم
معبود مردم
از ضرر وسواس بسيار پنهان
كه در سينههاى مردم حركت مىكند
(وسواسى كه) از ناحيه جن و مردم است
جزء 30 قرآن کریم
