سوره النبأ
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آنها از چه چيز از يكديگر سؤال مىكنند؟!
از خبر بزرگ و پراهميت (رستاخيز)!
همان خبرى كه پيوسته در آن اختلاف دارند!
چنين نيست كه آنها فكر مىكنند، و بزودى مىفهمند!
باز هم چنين نيست كه آنها مىپندارند، و بزودى مىفهمند (كه قيامت حق است)!
آيا زمين را محل آرامش (شما) قرار نداديم؟!
و كوهها را ميخهاى زمين؟!
و شما را بصورت زوجها آفريديم!
و خواب شما را مايه آرامشتان قرار داديم،
و شب را پوششى (براى شما)،
و روز را وسيلهاى براى زندگى و معاش!
و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كرديم!
و چراغى روشن و حرارتبخش آفريديم!
و از ابرهاى بارانزا آبى فراوان نازل كرديم،
تا بوسيله آن دانه و گياه بسيار برويانيم،
و باغهايى پردرخت!
(آرى) روز جدايى، ميعاد همگان است!
روزى كه در «صور» دميده مىشود و شما فوج فوج (به محشر) مىآييد!
و آسمان گشوده مىشود و بصورت درهاى متعددى درمىآيد!
و كوهها به حركت درمىآيد و بصورت سرابى مىشود!
مسلما (در آن روز) جهنم كمينگاهى است بزرگ،
و محل بازگشتى براى طغيانگران!
مدتهاى طولانى در آن مىمانند!
در آنجا نه چيز خنكى مىچشند و نه نوشيدنى گوارايى،
جز آبى سوزان و مايعى از چرك و خون!
اين مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)!
چرا كه آنها هيچ اميدى به حساب نداشتند،
و آيات ما را بكلى تكذيب كردند!
و ما همه چيز را شمارش و ثبت كردهايم!
پس بچشيد كه چيزى جز عذاب بر شما نمىافزاييم!
مسلما براى پرهيزگاران نجات و پيروزى بزرگى است:
باغهايى سرسبز، و انواع انگورها،
و حوريانى بسيار جوان و همسن و سال،
و جامهايى لبريز و پياپى (از شراب طهور)!
در آنجا نه سخن لغو و بيهودهاى مىشنوند و نه دروغى!
اين كيفرى است از سوى پروردگارت و عطيهاى است كافى!
همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هيچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگويد (يا شفاعتى كند)!
روزى كه «روح» و «ملائكه» در يك صف مىايستند و هيچ يك، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمىگويند، و (آن گاه كه مىگويند) درست مىگويند!
آن روز حق است؛ هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمىگزيند!
و ما شما را از عذاب نزديكى بيم داديم! اين عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مىبيند، و كافر مىگويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمىشدم)!»
سوره النازعات
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهايشان) برمىكشند،
و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مىسازند،
و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مىكنند،
و سپس بر يكديگر سبقت مىگيرند،
و آنها كه امور را تدبير مىكنند!
آن روز كه زلزلههاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمىآورد،
و بدنبال آن، حادثه دومين [صيحه عظيم محشر] رخ مىدهد،
دلهايى در آن روز سخت مضطرب است،
و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است!
(ولى امروز) مىگويند: «آيا ما به زندگى مجدد بازمىگرديم؟!
آيا هنگامى كه استخوانهاى پوسيدهاى شديم (ممكن است زنده شويم)؟!»
مىگويند: «اگر قيامتى در كار باشد، بازگشتى است زيانبار!»
ولى (بدانيد) اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم است!
ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مىگردند!
آيا داستان موسى به تو رسيده است؟!
در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى» ندا داد (و گفت):
به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است!
و به او بگو: «آيا مىخواهى پاكيزه شوى؟!
و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى (و گناه نكنى)؟!»
سپس موسى بزرگترين معجزه را به او نشان داد!
اما او تكذيب و عصيان كرد!
سپس پشت كرد و پيوسته (براى محو آيين حق) تلاش نمود!
و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود،
و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!»
از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت!
در اين عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد!
آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكلتر است يا آفرينش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟!
سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت،
و شبش را تاريك و روزش را آشكار نمود!
و زمين را بعد از آن گسترش داد،
و از آن آب و چراگاهش را بيرون آورد،
و كوهها را ثابت و محكم نمود!
همه اينها براى بهرهگيرى شما و چهارپايانتان است!
هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد،
در آن روز انسان به ياد كوششهايش مىافتد،
و جهنم براى هر بينندهاى آشكار مىگردد،
اما آن كسى كه طغيان كرده،
و زندگى دنيا را مقدم داشته،
مسلما دوزخ جايگاه اوست!
و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد،
قطعا بهشت جايگاه اوست!
و از تو درباره قيامت مىپرسند كه در چه زمانى واقع مىشود؟!
تو را با يادآورى اين سخن چه كار؟!
نهايت آن به سوى پروردگار تو است (و هيچ كس جز خدا از زمانش آگاه نيست)!
كار تو فقط بيمدادن كسانى است كه از آن مىترسند!
آنها در آن روز كه قيام قيامت را مىبينند چنين احساس مىكنند كه گويى توقفشان (در دنيا و برزخ) جز شامگاهى يا صبح آن بيشتر نبوده است!
سوره عبس
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ چهره در هم كشيد و روى برتافت ...
از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود!
تو چه مىدانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند،
يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد!
اما آن كس كه توانگر است،
تو به او روى مىآورى،
در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست!
اما كسى كه به سراغ تو مىآيد و كوشش مىكند،
و از خدا ترسان است،
تو از او غافل مىشوى!
هرگز چنين نيست كه آنها مىپندارند؛ اين (قرآن) تذكر و يادآورى است،
و هر كس بخواهد از آن پند مىگيرد!
در الواح پرارزشى ثبت است،
الواحى والا قدر و پاكيزه،
به دست سفيرانى است
والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار!
مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است!
(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟!
او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازهگيرى كرد و موزون ساخت،
سپس راه را براى او آسان كرد،
بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود،
سپس هر گاه بخواهد او را زنده مىكند!
چنين نيست كه او مىپندارد؛ او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است!
انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد!
ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم،
سپس زمين را از هم شكافتيم،
و در آن دانههاى فراوانى رويانديم،
و انگور و سبزى بسيار،
و زيتون و نخل فراوان،
و باغهاى پردرخت،
و ميوه و چراگاه،
تا وسيلهاى براى بهرهگيرى شما و چهارپايانتان باشد!
هنگامى كه آن صداى مهيب [صيحه رستاخيز] بيايد، (كافران در اندوه عميقى فرومىروند)!
در آن روز كه انسان از برادر خود مىگريزد،
و از مادر و پدرش،
و زن و فرزندانش؛
در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مىسازد!
چهرههايى در آن روز گشاده و نورانى است،
خندان و مسرور است؛
و صورتهايى در آن روز غبارآلود است،
و دود تاريكى آنها را پوشانده است،
آنان همان كافران فاجرند!
سوره التکویر
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود،
و در آن هنگام كه ستارگان بىفروغ شوند،
و در آن هنگام كه كوهها به حركت درآيند،
و در آن هنگام كه با ارزشترين اموال به دست فراموشى سپرده شود،
و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند،
و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند،
و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد،
و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود:
به كدامين گناه كشته شدند؟!
و در آن هنگام كه نامههاى اعمال گشوده شود،
و در آن هنگام كه پرده از روى آسمان برگرفته شود،
و در آن هنگام كه دوزخ شعلهور گردد،
و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود،
(آرى در آن هنگام) هر كس مىداند چه چيزى را آماده كرده است!
سوگند به ستارگانى كه بازمىگردند،
حركت مىكنند و از ديدهها پنهان مىشوند،
و قسم به شب، هنگامى كه پشت كند و به آخر رسد،
و به صبح، هنگامى كه تنفس كند،
كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگوارى است [جبرئيل امين]
كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والايى دارد!
در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امين است!
و مصاحب شما [پيامبر] ديوانه نيست!
او (جبرئيل) را در افق روشن ديده است!
و او نسبت به آنچه از طريق وحى دريافت داشته بخل ندارد!
اين (قرآن) گفته شيطان رجيم نيست!
پس به كجا مىرويد؟!
اين قرآن چيزى جز تذكرى براى جهانيان نيست،
براى كسى از شما كه بخواهد راه مستقيم در پيش گيرد!
و شما اراده نمىكنيد مگر اينكه خداوند- پروردگار جهانيان- اراده كند و بخواهد!
سوره الانفطار
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آن زمان كه آسمان [كرات آسمانى] از هم شكافته شود،
و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند،
و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود،
و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)،
(در آن زمان) هر كس مىداند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است.
اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته است؟!
همان خدايى كه تو را آفريد و سامان داد و منظم ساخت،
و در هر صورتى كه خواست تو را تركيب نمود.
(آرى) آن گونه كه شما مىپنداريد نيست؛ بلكه شما روز جزا را منكريد!
ىشك نگاهبانانى بر شما گمارده شده ...
والا مقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما)،
كه مىدانند شما چه مىكنيد!
به يقين نيكان در نعمتى فراوانند.
و بدكاران در دوزخند،
روز جزا وارد آن مىشوند و مىسوزند،
و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند!
تو چه مىدانى روز جزا چيست؟!
باز چه مىدانى روز جزا چيست؟!
روزى است كه هيچ كس قادر بر انجام كارى به سود ديگرى نيست، و همه امور در آن روز از آن خداست!
سوره المطففین
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ واى بر كمفروشان!
آنان كه وقتى براى خود پيمانه مىكنند، حق خود را بطور كامل مىگيرند؛
اما هنگامى كه مىخواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند، كم مىگذارند!
آيا آنها گمان نمىكنند كه برانگيخته مىشوند،
در روزى بزرگ؛
روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مىايستند.
چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مىپندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجين» است!
تو چه مىدانى «سجين» چيست؟
نامهاى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى!
واى در آن روز بر تكذيبكنندگان!
همانها كه روز جزا را انكار مىكنند.
تنها كسى آن را انكار مىكند كه متجاوز و گنهكار است!
(همان كسى كه) وقتى آيات ما بر او خوانده مىشود مىگويد: «اين افسانههاى پيشينيان است!»
چنين نيست كه آنها مىپندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است!
چنين نيست كه مىپندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!
سپس آنها به يقين وارد دوزخ مىشوند!
بعد به آنها گفته مىشود: «اين همان چيزى است كه آن را انكار مىكرديد!»
چنان نيست كه آنها (درباره معاد) مىپندارند، بلكه نامه اعمال نيكان در «عليين» است!
و تو چه مىدانى «عليين» چيست!
نامهاى است رقمخورده و سرنوشتى است قطعى،
كه مقربان شاهد آنند!
مسلما نيكان در انواع نعمتاند:
بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيباييهاى بهشت) مىنگرند!
در چهرههايشان طراوت و نشاط نعمت را مىبينى و مىشناسى!
آنها از شراب (طهور) زلال دستنخورده و سربستهاى سيراب مىشوند!
مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است؛ و در اين نعمتهاى بهشتى راغبان بايد بر يكديگر پيشى گيرند!
اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم» است،
همان چشمهاى كه مقربان از آن مىنوشند.
بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مىخنديدند،
و هنگامى كه از كنارشان مىگذشتند آنان را با اشاره تمسخر مىكردند،
و چون به سوى خانواده خود بازمىگشتند مسرور و خندان بودند،
و هنگامى كه آنها را مىديدند مىگفتند: «اينها گمراهانند!»
در حالى كه هرگز مأمور مراقبت و متكفل آنان [مؤمنان] نبودند!
ولى امروز مؤمنان به كفار مىخندند،
در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مىنگرند!
آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!
سوره الانشقاق
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ در آن هنگام كه آسمان [كرات آسمانى] شكافته شود،
و تسليم فرمان پروردگارش شود- و سزاوار است چنين باشد-
و در آن هنگام كه زمين گسترده شود،
و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود،
و تسليم فرمان پروردگارش گردد- و شايسته است كه چنين باشد-
اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مىروى و او را ملاقات خواهى كرد!
پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود،
بزودى حساب آسانى براى او مىشود،
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمىگردد.
و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود،
بزودى فرياد مىزند واى بر من كه هلاك شدم!
و در شعلههاى سوزان آتش مىسوزد.
چرا كه او در ميان خانوادهاش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود!
او گمان مىكرد هرگز بازگشت نمىكند!
آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)!
سوگند به شفق،
و سوگند به شب و آنچه را جمعآورى مىكند،
و سوگند به ماه آن گاه كه بدر كامل مىشود،
كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مىشويد (تا به كمال برسيد).
پس چرا آنان ايمان نمىآورند؟!
و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مىشود سجده نمىكنند؟!
بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مىكنند!
و خداوند آنچه را در دل پنهان مىدارند بخوبى مىداند!
پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده!
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، كه براى آنان پاداشى است قطعنشدنى!
سوره البروج
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به آسمان كه داراى برجهاى بسيار است،
و سوگند به آن روز موعود،
و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! [ «شاهد»: پيامبر و گواهان اعمال، و «مشهود»: اعمال امت است]
مرگ بر شكنجهگران صاحب گودال (آتش)،
آتشى عظيم و شعلهور!
هنگامى كه در كنار آن نشسته بودند،
و آنچه را با مؤمنان انجام مىدادند (با خونسردى و قساوت) تماشا مىكردند!
آنها هيچ ايرادى بر مؤمنان نداشتند جز اينكه به خداوند عزيز و حميد ايمان آورده بودند؛
همان كسى كه حكومت آسمانها و زمين از آن اوست و خداوند بر همه چيز گواه است!
كسانى كه مردان و زنان باايمان را شكنجه دادند سپس توبه نكردند، براى آنها عذاب دوزخ و عذاب آتش سوزان است!
و براى كسانى كه ايمان آوردند و اعمال شايسته انجام دادند، باغهايى از بهشت است كه نهرها زير درختانش جارى است؛ و اين نجات و پيروزى بزرگ است!
گرفتن قهرآميز و مجازات پروردگارت به يقين بسيار شديد است!
اوست كه آفرينش را آغاز مىكند و بازمىگرداند،
و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است،
صاحب عرش و داراى مجد و عظمت است،
و آنچه را مىخواهد انجام مىدهد!
آيا داستان لشكرها به تو رسيده است،
لشكريان فرعون و ثمود؟!
ولى كافران پيوسته در تكذيب حقند،
و خداوند به همه آنها احاطه دارد!
(اين آيات، سحر و دروغ نيست،) بلكه قرآن با عظمت است ...
كه در لوح محفوظ جاى دارد!
سوره الطارق
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ سوگند به آسمان و كوبنده شب!
و تو نمىدانى كوبنده شب چيست!
همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكيهاست!
(به اين آيت بزرگ الهى سوگند) كه هر كس مراقب و محافظى دارد!
انسان بايد بنگرد كه از چه چيز آفريده شده است!
از يك آب جهنده آفريده شده است،
آبى كه از ميان پشت و سينهها خارج مىشود!
مسلما او [خدايى كه انسان را از چنين چيز پستى آفريد] مىتواند او را بازگرداند!
در آن روز كه اسرار نهان (انسان) آشكار ميشود،
و براى او هيچ نيرو و ياورى نيست!
سوگند به آسمان پرباران،
و سوگند به زمين پرشكاف (كه گياهان از آن سر برمىآورند)،
كه اين (قرآن) سخنى است كه حق را از باطل جدا مىكند،
و هرگز شوخى نيست!
آنها پيوسته حيله مىكنند،
و من هم در برابر آنها چاره مىكنم!
حال كه چنين است كافران را (فقط) اندكى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببينند)!
سوره الاعلی
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ منزه شمار نام پروردگار بلندمرتبهات را!
همان خداوندى كه آفريد و منظم كرد،
و همان كه اندازهگيرى كرد و هدايت نمود،
و آن كس را كه چراگاه را به وجود آورد،
سپس آن را خشك و تيره قرار داد!
ما بزودى (قرآن را) بر تو مىخوانيم و هرگز فراموش نخواهى كرد،
مگر آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و نهان را مىداند!
و ما تو را براى انجام هر كار خير آماده مىكنيم!
پس تذكر ده اگر تذكر مفيد باشد!
و بزودى كسى كه از خدا مىترسد متذكر مىشود.
اما بدبختترين افراد از آن دورى مىگزيند،
همان كسى كه در آتش بزرگ وارد مىشود،
سپس در آن آتش نه مىميرد و نه زنده مىشود!
به يقين كسى كه پاكى جست (و خود را تزكيه كرد)، رستگار شد.
و (آن كه) نام پروردگارش را ياد كرد سپس نماز خواند!
ولى شما زندگى دنيا را مقدم مىداريد،
در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است!
اين دستورها در كتب آسمانى پيشين (نيز) آمده است،
در كتب ابراهيم و موسى.
سوره الغاشیة
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آيا داستان غاشيه [روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را مىپوشاند] به تو رسيده است؟!
چهرههايى در آن روز خاشع و ذلتبارند،
آنها كه پيوسته عمل كرده و خسته شدهاند (و نتيجهاى عايدشان نشده است)،
و در آتش سوزان وارد مىگردند؛
از چشمهاى بسيار داغ به آنان مىنوشانند؛
غذايى جز از ضريع [خار خشك تلخ و بدبو] ندارند؛
غذايى كه نه آنها را فربه مىكند و نه از گرسنگى مىرهاند!
چهرههايى در آن روز شاداب و با طراوتند،
و از سعى و تلاش خود خشنودند،
در بهشتى عالى جاى دارند،
كه در آن هيچ سخن لغو و بيهودهاى نمىشنوند!
در آن چشمهاى جارى است،
در آن تختهاى زيباى بلندى است،
و قدحهايى (كه در كنار اين چشمه) نهاده،
و بالشها و پشتيهاى صفداده شده،
و فرشهاى فاخر گسترده!
آيا آنان به شتر نمىنگرند كه چگونه آفريده شده است؟!
و به آسمان نگاه نمىكنند كه چگونه برافراشته شده؟!
و به كوهها كه چگونه در جاى خود نصب گرديده!
و به زمين كه چگونه گسترده و هموار گشته است؟!
پس تذكر ده كه تو فقط تذكر دهندهاى!
تو سلطهگر بر آنان نيستى كه (بر ايمان) مجبورشان كنى،
مگر كسى كه پشت كند و كافر شود،
كه خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مىكند!
به يقين بازگشت (همه) آنان به سوى ماست،
و مسلما حسابشان (نيز) با ماست!
سوره الفجر
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ به سپيده دم سوگند،
و به شبهاى دهگانه،
و به زوج و فرد،
و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مىكند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)!
آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟!
آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟!
و با آن شهر «ارم» با عظمت،
همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود!
و قوم «ثمود» كه صخرههاى عظيم را از (كنار) دره مىبريدند (و از آن خانه و كاخ مىساختند)!
و فرعونى كه قدرتمند و شكنجهگر بود،
همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند،
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛
به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!
به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است!
اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مىكند و نعمت مىبخشد (مغرور مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»
و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مىگيرد (مأيوس مىشود و) مىگويد: «پروردگارم مرا خوار كرده است!»
چنان نيست كه شما مىپنداريد؛ شما يتيمان را گرامى نمىداريد،
و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمىكنيد،
و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مىخوريد،
و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مىشويد)!
چنان نيست كه آنها مىپندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود،
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،
و در آن روز جهنم را حاضر مىكنند؛ (آرى) در آن روز انسان متذكر مىشود؛ اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟!
مىگويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!»
در آن روز هيچ كس همانند او [خدا] عذاب نمىكند،
و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمىكشد!
تو اى روح آراميافته!
به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،
پس در سلك بندگانم درآى،
و در بهشتم وارد شو!
سوره البلد
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به اين شهر مقدس [مكه]،
شهرى كه تو در آن ساكنى،
و قسم به پدر و فرزندش [ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح]،
كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنجهاست)!
آيا او گمان مىكند كه هيچ كس نمىتواند بر او دست يابد؟!
مىگويد: «مال زيادى را (در كارهاى خير) نابود كردهام!»
آيا (انسان) گمان مىكند هيچ كس او را نديده (كه عمل خيرى انجام نداده) است؟!
آيا براى او دو چشم قرار نداديم،
و يك زبان و دو لب؟!
و او را به راه خير و شر هدايت كرديم!
ولى او از آن گردنه مهم نگذشت!
و تو نمىدانى آن گردنه چيست!
آزادكردن بردهاى،
يا غذا دادن در روز گرسنگى ...
يتيمى از خويشاوندان،
يا مستمندى خاكنشين را،
سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى و رحمت توصيه مىكنند!
آنها «اصحاب اليمين» اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مىدهند)!
و كسانى كه آيات ما را انكار كردهاند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مىشود).
بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نيست)!
سوره الشمس
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ به خورشيد و گسترش نور آن سوگند،
و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد،
و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد،
و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند،
و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده،
و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده،
و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظم ساخته،
سپس فجور و تقوا (شر و خيرش) را به او الهام كرده است،
كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده؛
و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!
قوم «ثمود» بر اثر طغيان، (پيامبرشان را) تكذيب كردند،
آن گاه كه شقىترين آنها بپاخاست،
و فرستاده الهى [صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [همان شترى كه معجزه الهى بود] را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد)!»
ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد!
و او هرگز از فرجام اين كار [مجازات ستمگران] بيم ندارد!
سوره اللیل
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ قسم به شب در آن هنگام كه (جهان را) بپوشاند،
و قسم به روز هنگامى كه تجلى كند،
و قسم به آن كس كه جنس مذكر و مؤنث را آفريد،
كه سعى و تلاش شما مختلف است:
اما آن كس كه (در راه خدا) انفاق كند و پرهيزگارى پيش گيرد،
و جزاى نيك (الهى) را تصديق كند،
ما او را در مسير آسانى قرار مىدهيم!
اما كسى كه بخل ورزد و (از اين راه) بىنيازى طلبد،
و پاداش نيك (الهى) را انكار كند،
بزودى او را در مسير دشوارى قرار مىدهيم؛
و در آن هنگام كه (در جهنم) سقوط مىكند، اموالش به حال او سودى نخواهد داشت!
به يقين هدايت كردن بر ماست،
و آخرت و دنيا از آن ماست،
و من شما را از آتشى كه زبانه مىكشد بيم مىدهم،
كسى جز بدبختترين مردم وارد آن نمىشود؛
همان كس كه (آيات خدا را) تكذيب كرد و به آن پشت نمود!
و بزودى با تقواترين مردم از آن دور داشته مىشود،
همان كس كه مال خود را (در راه خدا) مىبخشد تا پاك شود.
و هيچ كس را نزد او حق نعمتى نيست تا بخواهد (به اين وسيله) او را جزا دهد،
بلكه تنها هدفش جلب رضاى پروردگار بزرگ اوست؛
و بزودى راضى و خشنود مىشود!
سوره الضحی
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به روز در آن هنگام كه آفتاب برآيد (و همه جا را فراگيرد)،
و سوگند به شب در آن هنگام كه آرام گيرد،
كه خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است!
و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است!
و بزودى پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى!
آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟!
و تو را گمشده يافت و هدايت كرد،
و تو را فقير يافت و بىنياز نمود،
حال كه چنين است يتيم را تحقير مكن،
و سؤال كننده را از خود مران،
و نعمتهاى پروردگارت را بازگو كن!
سوره الشرح
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم،
و بار سنگين تو را از تو برنداشتيم؟!
همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگينى مىكرد!
و آوازه تو را بلند ساختيم!
به يقين با (هر) سختى آسانى است!
(آرى) مسلما با (هر) سختى آسانى است،
پس هنگامى كه از كار مهمى فارغ مىشوى به مهم ديگرى پرداز،
و به سوى پروردگارت توجه كن!
سوره التین
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ قسم به انجير و زيتون [يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس]،
و سوگند به «طور سينين»،
و قسم به اين شهر امن [مكه]،
كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم،
سپس او را به پايينترين مرحله بازگردانديم،
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است!
پس چه چيز سبب مىشود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روز جزا را انكار كنى؟!
آيا خداوند بهترين حكمكنندگان نيست؟!
سوره العلق
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفريد،
همان كس كه انسان را از خون بستهاى خلق كرد!
بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،
همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود،
و به انسان آنچه را نمىدانست ياد داد!
چنين نيست (كه شما مىپنداريد) به يقين انسان طغيان مىكند،
از اينكه خود را بىنياز ببيند!
و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است!
به من خبر ده آيا كسى كه نهى مىكند،
بندهاى را به هنگامى كه نماز مىخواند (آيا مستحق عذاب الهى نيست)؟!
به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد،
يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاوار است)؟!
به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟!
آيا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مىبيند؟!
چنان نيست كه او خيال مىكند، اگر دست از كار خود برندارد، ناصيهاش [موى پيش سرش] را گرفته (و به سوى عذاب مىكشانيم)،
همان ناصيه دروغگوى خطاكار را!
سپس هر كه را مىخواهد صدا بزند (تا ياريش كند)!
ما هم بزودى مأموران دوزخ را صدا مىزنيم (تا او را به دوزخ افكنند)!
چنان نيست (كه آن طغيانگر مىپندارد)؛ هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى!
سوره القدر
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل كرديم!
و تو چه مىدانى شب قدر چيست؟!
شب قدر بهتر از هزار ماه است!
فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان براى (تقدير) هر كارى نازل مىشوند.
شبى است سرشار از سلامت (و بركت و رحمت) تا طلوع سپيده!
سوره البینة
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ كافران از اهل كتاب و مشركان (مىگفتند:) دست از آيين خود برنمىدارند تا دليل روشنى براى آنها بيايد،
پيامبرى از سوى خدا (بيايد) كه صحيفههاى پاكى را (بر آنها) بخواند،
و در آن نوشتههاى صحيح و پرارزشى باشد! (ولى هنگامى كه آمد ايمان نياوردند، مانند اهل كتاب).
اهل كتاب (نيز در دين خدا) اختلاف نكردند مگر بعد از آنكه دليل روشن براى آنان آمد!
و به آنها دستورى داده نشده بود جز اينكه خدا را بپرستند در حالى كه دين خود را براى او خالص كنند و از شرك به توحيد بازگردند، نماز را برپا دارند و زكات را بپردازند؛ و اين است آيين مستقيم و پايدار!
كافران از اهل كتاب و مشركان در آتش دوزخند، جاودانه در آن مىمانند؛ آنها بدترين مخلوقاتند!
(اما) كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترين مخلوقات (خدا) يند!
پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى بهشت جاويدان است كه نهرها از زير درختانش جارى است؛ هميشه در آن مىمانند! (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند؛ و اين (مقام والا) براى كسى است كه از پروردگارش بترسد!
سوره الزلزلة
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ هنگامى كه زمين شديدا به لرزه درآيد،
و زمين بارهاى سنگينش را خارج سازد!
و انسان مىگويد: «زمين را چه مىشود (كه اين گونه مىلرزد)؟!»
در آن روز زمين تمام خبرهايش را بازگو مىكند؛
چرا كه پروردگارت به او وحى كرده است!
در آن روز مردم بصورت گروههاى پراكنده (از قبرها) خارج مىشوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود!
پس هر كس هموزن ذرهاى كار خير انجام دهد آن را مىبيند!
و هر كس هموزن ذرهاى كار بد كرده آن را مىبيند!
سوره العادیات
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفسزنان به پيش مىرفتند،
و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگهاى بيابان)،
و سوگند به هجوم آوران سپيده دم
كه گرد و غبار به هر سو پراكندند،
و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند،
كه انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است؛
و او خود (نيز) بر اين معنى گواه است!
و او علاقه شديد به مال دارد!
آيا نمىداند در آن روز كه تمام كسانى كه در قبرها هستند برانگيخته مىشوند،
و آنچه در درون سينههاست آشكار مىگردد،
در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا با خبر است!
سوره القارعة
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آن حادثه كوبنده،
و چه حادثه كوبندهاى!
و تو چه مىدانى كه حادثه كوبنده چيست؟! (آن حادثه همان روز قيامت است!)
روزى كه مردم مانند پروانههاى پراكنده خواهند بود،
و كوهها مانند پشم رنگين حلاجىشده مىگردد!
اما كسى كه (در آن روز) ترازوهاى اعمالش سنگين است،
در يك زندگى خشنودكننده خواهد بود!
و اما كسى كه ترازوهايش سبك است،
پناهگاهش «هاويه» [دوزخ] است!
و تو چه مىدانى «هاويه» چيست؟!
آتشى است سوزان!
سوره التکاثر
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ افزون طلبى (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است.
تا آنجا كه به ديدار قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود را برشمرديد و به آن افتخار كرديد)!
چنين نيست كه مىپنداريد، (آرى) بزودى خواهيد دانست!
باز چنان نيست كه شما مىپنداريد؛ بزودى خواهيد دانست!
چنان نيست كه شما خيال مىكنيد؛ اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (افزون طلبى شما را از خدا غافل نمىكرد)!
قطعا شما جهنم را خواهيد ديد!
سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين خواهيد ديد.
سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايى كه داشتهايد بازپرسى خواهيد شد!
سوره العصر
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ به عصر سوگند،
كه انسانها همه در زيانند؛
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، و يكديگر را به حق سفارش كرده و يكديگر را به شكيبايى و استقامت توصيه نمودهاند!
سوره الهمزة
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ واى بر هر عيبجوى مسخرهكنندهاى!
همان كس كه مال فراوانى جمعآورى و شماره كرده (بىآنكه مشروع و نامشروع آن را حساب كند)!
او گمان مىكند كه اموالش او را جاودانه مىسازد!
چنين نيست كه مىپندارد؛ بزودى در «حطمه» [آتشى خردكننده] پرتاب مىشود!
و تو چه مىدانى «حطمه» چيست؟!
آتش برافروخته الهى است،
آتشى كه از دلها سرمىزند!
اين آتش بر آنها فروبسته شده،
در ستونهاى كشيده و طولانى!
سوره الفیل
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آيا نديدى پروردگارت با فيل سواران [لشكر ابرهه كه براى نابودى كعبه آمده بودند] چه كرد؟!
آيا نقشه آنها را در ضلالت و تباهى قرار نداد؟!
و بر سر آنها پرندگانى را گروه گروه فرستاد،
كه با سنگهاى كوچكى آنان را هدف قرار مىدادند؛
سرانجام آنها را همچون كاه خوردهشده (و متلاشى) قرار داد!
سوره قریش
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ (كيفر لشكر فيلسواران) بخاطر اين بود كه قريش (به اين سرزمين مقدس) الفت گيرند (و زمينه ظهور پيامبر فراهم شود)!
الفت آنها در سفرهاى زمستانه و تابستانه (و بخاطر اين الفت به آن بازگردند)!
پس (بشكرانه اين نعمت بزرگ) بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند،
همان كس كه آنها را از گرسنگى نجات داد و از ترس و ناامنى ايمن ساخت.
سوره الماعون
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ آيا كسى كه روز جزا را پيوسته انكار مىكند ديدى؟
او همان كسى است كه يتيم را با خشونت مىراند،
و (ديگران را) به اطعام مسكين تشويق نمىكند!
پس واى بر نمازگزارانى كه ...
در نماز خود سهلانگارى مىكنند،
همان كسانى كه ريا مىكنند،
و ديگران را از وسايل ضرورى زندگى منع مىنمايند!
سوره الکوثر
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ ما به تو كوثر [خير و بركت فراوان] عطا كرديم!
پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن!
(و بدان) دشمن تو قطعا بريدهنسل و بىعقب است!
سوره الکافرون
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: اى كافران!
آنچه را شما مىپرستيد من نمىپرستم!
و نه شما آنچه را من مىپرستم مىپرستيد،
و نه من هرگز آنچه را شما پرستش كردهايد مىپرستم،
و نه شما آنچه را كه من مىپرستم پرستش مىكنيد؛
(حال كه چنين است) آيين شما براى خودتان، و آيين من براى خودم!
سوره النصر
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ هنگامى كه يارى خدا و پيروزى فرارسد،
و ببينى مردم گروه گروه وارد دين خدا مىشوند،
پروردگارت را تسبيح و حمد كن و از او آمرزش بخواه كه او بسيار توبهپذير است!
سوره المسد
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بريده باد هر دو دست ابو لهب (و مرگ بر او باد)!
هرگز مال و ثروتش و آنچه را به دست آورد به حالش سودى نبخشيد!
و بزودى وارد آتشى شعلهور و پرلهيب مىشود؛
و (نيز) همسرش، در حالى كه هيزمكش (دوزخ) است،
و در گردنش طنابى است از ليف خرما!
سوره الاخلاص
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: خداوند، يكتا و يگانه است؛
خداوندى است كه همه نيازمندان قصد او مىكنند؛
(هرگز) نزاد، و زاده نشد،
و براى او هيچگاه شبيه و مانندى نبوده است!
سوره الفلق
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: پناه مىبرم به پروردگار سپيده صبح،
از شر تمام آنچه آفريده است؛
و از شر هر موجود شرور هنگامى كه شبانه وارد مىشود؛
و از شر آنها كه با افسون در گرهها مىدمند (و هر تصميمى را سست مىكنند)؛
و از شر هر حسودى هنگامى كه حسد مىورزد!
سوره الناس
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ بگو: پناه مىبرم به پروردگار مردم،
به مالك و حاكم مردم،
به (خدا و) معبود مردم،
از شر وسوسهگر پنهانكار،
كه در درون سينه انسانها وسوسه مىكند،
خواه از جن باشد يا از انسان!
جزء 30 قرآن کریم
