قرآن عثمان طه

Wa Al-Muĥşanātu Mina An-Nisā' 'Illā Mā Malakat 'Aymānukum Kitāba Allāhi `Alaykum Wa 'Uĥilla Lakum Mā Warā'a Dhalikum 'An Tabtaghū Bi'amwālikum Muĥşinīna Ghayra Musāfiĥīna Famā Astamta`tum Bihi Minhunna Fa'ātūhunna 'Ujūrahunna Farīđatan Wa Lā Junāĥa `Alaykum Fīmā Tarāđaytum Bihi Min Ba`di Al-Farīđati 'Inna Allāha Kāna `Alīmāan Ĥakīmāan

24

و [ازدواج با] زنان شوهردار [بر شما حرام شده است‌] مگر زنانى كه [به سبب جنگ با شوهران كافرشان از راه اسارت‌] مالك شده‌ايد؛ [اين احكام‌] مقرر شده خدا بر شماست. و زنان ديگر غير از اين [زنانى كه حرمت ازدواج با آنان بيان شد] براى شما حلال است، كه آنان را با [هزينه كردن‌] اموالتان [به عنوان ازدواج‌] بخواهيد در حالى كه [قصد داريد با آن ازدواج‌] پاكدامن باشيد نه زناكار. و از هر كدام از زنان بهره‌مند شديد مهريه او را به عنوان واجب مالى بپردازيد، و در آنچه پس از تعيين مهريه [نسبت به مدت عقد يا كم يا زياد كردن مهريه‌] با يكديگر توافق كرديد بر شما گناهى نيست؛ يقينا خدا همواره دانا و حكيم است.


Wa Man Lam Yastaţi` Minkum Ţawlāan 'An Yankiĥa Al-Muĥşanāti Al-Mu'umināti Famin Mā Malakat 'Aymānukum Min Fatayātikumu Al-Mu'umināti Wa Allāhu 'A`lamu Bi'īmānikum Ba`đukum Min Ba`đin Fānkiĥūhunna Bi'idhni 'Ahlihinna Wa 'Ātūhunna 'Ujūrahunna Bil-Ma`rūfi Muĥşanātin Ghayra Musāfiĥātin Wa Lā Muttakhidhāti 'Akhdānin Fa'idhā 'Uĥşinna Fa'in 'Atayna Bifāĥishatin Fa`alayhinna Nişfu Mā `Alá Al-Muĥşanāti Mina Al-`Adhābi Dhālika Liman Khashiya Al-`Anata Minkum Wa 'An Taşbirū Khayrun Lakum Wa Allāhu Ghafūrun Raĥīmun

25

و از شما كسى كه به سبب تنگدستى نتواند با زنان آزاد مؤمن ازدواج كند، با كنيزان جوان با ايمانتان [ازدواج كنيد و اظهار ايمان از سوى كنيزان در جواز ازدواج با آنان كافى است‌]. و خدا به ايمان شما [كه كدام ظاهرى و كدام حقيقى و واقعى است‌] داناتر است. [آزاد و كنيز در اصل و نسب و در رابطه ايمانى‌] از يكديگر، [و اعضاى يك پيكريد]، پس با كنيزان با اجازه صاحبانشان ازدواج كنيد، و مهريه آنان را به طور شايسته و پسنديده به خودشان بپردازيد. [جواز اين ازدواج مشروط به آن است كه كنيزان‌] پاكدامن باشند نه زناكار و نه گيرندگان دوست پنهانى. پس هنگامى كه به ازدواج درآمدند، پس اگر مرتكب كار زشت شوند، بر آنان نصف مجازاتى است كه بر زنان آزاد است. اين [جواز ازدواج با كنيز] براى كسى از شماست كه از مشقت [غريزه جنسى و دچار شدن به زنا] بترسد، و شكيبايى كردن براى شما بهتر است؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.


Yurīdu Allāhu Liyubayyina Lakum Wa Yahdiyakum Sunana Al-Ladhīna Min Qablikum Wa Yatūba `Alaykum Wa Allāhu `Alīmun Ĥakīmun

26

خدا مى‌خواهد [احكام و مقرراتش را] براى شما بيان كند و شما را به روش‌هاى [پاك و صحيح‌] كسانى كه پيش از شما بودند، راهنمايى نمايد و رحمت و مغفرتش را بر شما فرو ريزد؛ و خدا دانا و حكيم است.


Wa Allāhu Yurīdu 'An Yatūba `Alaykum Wa Yurīdu Al-Ladhīna Yattabi`ūna Ash-Shahawāti 'An Tamīlū Maylāan `Ažīmāan

27

و خدا مى‌خواهد با رحمت و لطفش به شما توجه كند؛ و آنان كه از شهوات پيروى مى‌كنند مى‌خواهند شما [در روابط جنسى از حدود و مقررات حق‌] به انحراف بزرگى دچار شويد.


Yurīdu Allāhu 'An Yukhaffifa `Ankum Wa Khuliqa Al-'Insānu Đa`īfāan

28

خدا مى‌خواهد [با تشريع ازدواج با زنان مؤمن، و ازدواج با كنيزان مؤمن، و ازدواج موقت، بار مشكلات زندگى و مشقت‌هاى روابط نامشروع جنسى را] بر شما سبك كند؛ و انسان [در برابر مشكلات و شهوات جنسى‌] ناتوان آفريده شده است.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Lā Ta'kulū 'Amwālakum Baynakum Bil-Bāţili 'Illā 'An Takūna Tijāratan `An Tarāđin Minkum Wa Lā Taqtulū 'Anfusakum 'Inna Allāha Kāna Bikum Raĥīmāan

29

اى اهل ايمان! اموال يكديگر را در ميان خود به باطل [و از راه حرام و نامشروع‌] مخوريد، مگر آنكه تجارتى از روى خشنودى و رضايت ميان خودتان انجام گرفته باشد. و خودكشى نكنيد؛ زيرا خدا همواره به شما مهربان است.


Wa Man Yaf`al Dhālika `Udwānāan Wa Žulmāan Fasawfa Nuşlīhi Nārāan Wa Kāna Dhālika `Alá Allāhi Yasīrāan

30

و هر كه خوردن مال به باطل و قتل نفس را از روى تجاوز [از حدود خدا] و ستم [بر خود و ديگران‌] مرتكب شود، به زودى او را در آتشى [آزار دهنده و سوزان‌] درآوريم؛ واين كار بر خدا آسان است.


'In Tajtanibū Kabā'ira Mā Tunhawna `Anhu Nukaffir `Ankum Sayyi'ātikum Wa Nudkhilkum Mudkhalāan Karīmāan

31

اگر از گناهان بزرگى كه از آنها نهى مى‌شويد دورى كنيد، گناهان كوچكتان را از شما محو مى‌كنيم، و شما را به جايگاهى ارزشمند و نيكو وارد مى‌كنيم.


Wa Lā Tatamannawā Mā Fađđala Allāhu Bihi Ba`đakum `Alá Ba`đin Lilrrijāli Naşībun Mimmā Aktasabū Wa Lilnnisā'i Naşībun Mimmā Aktasabna Wa As'alū Allaha Min Fađlihi 'Inna Allāha Kāna Bikulli Shay'in `Alīmāan

32

و نعمت ها و مال و ثروتى كه خدا به سبب آن برخى از شما را بر برخى برترى داده آرزو مكنيد [كه آرزويش مايه حسد و فساد است. اين تفاوت‌ها و برترى‌ها لازمه زندگى دنيا و بر اساس محاسبات حكيمانه است، اما در عين حال‌] براى مردان از آنچه كسب كرده‌اند بهره‌اى است، و براى زنان هم از آنچه كسب كرده‌اند بهره‌اى است. و [با كمك تقوا و عمل صالح‌] از بخشش خدا بخواهيد، يقينا خدا همواره به همه چيز داناست.


Wa Likullin Ja`alnā Mawāliya Mimmā Taraka Al-Wālidāni Wa Al-'Aqrabūna Wa Al-Ladhīna `Aqadat 'Aymānukum Fa'ātūhum Naşībahum 'Inna Allāha Kāna `Alá Kulli Shay'in Shahīdāan

33

و براى هر كسى از آنچه به جاى گذاشته وارثانى قرار داده‌ايم، كه [آن وارثان‌] پدر و مادر و خويشاوندان و كسانى هستند كه شما با آنان پيمان [ازدواج يا پيمان‌هاى شرعى و عرفى‌] بسته‌ايد؛ پس سهم ارث آنان را بدهيد؛ يقينا خدا بر همه چيز گواه است.


Ar-Rijālu Qawwāmūna `Alá An-Nisā' Bimā Fađđala Allāhu Ba`đahum `Alá Ba`đin Wa Bimā 'Anfaqū Min 'Amwālihim Fālşşāliĥātu Qānitātun Ĥāfižātun Lilghaybi Bimā Ĥafiža Allāhu Wa Al-Lātī Takhāfūna Nushūzahunna Fa`ižūhunna Wa Ahjurūhunna Fī Al-Mađāji`i Wa Ađribūhunna Fa'in 'Aţa`nakum Falā Tabghū `Alayhinna Sabīlāan 'Inna Allāha Kāna `Alīyan Kabīrāan

34

مردان، كارگزاران و تدبيركنندگان [زندگى‌] زنانند، به خاطر آنكه خدا مردان را [از جهت توان جسمى، تحمل مشكلات و قدرت روحى و فكرى‌] بر زنان برترى داده، و به خاطر آنكه [مردان‌] از اموالشان هزينه زندگى زنان را [به عنوان حقى واجب‌] مى‌پردازند؛ پس زنان شايسته و درست كار [با رعايت قوانين حق‌] فرمانبردار [و مطيع شوهر] ند [و] در برابر حقوقى كه خدا [به نفع آنان برعهده شوهرانشان‌] نهاده است، در غياب شوهر [حقوق و اسرار و اموال او را] حفظ مى‌كنند. و زنانى كه از سركشى و نافرمانى آنان بيم داريد [در مرحله اول‌] پندشان دهيد، و [در مرحله بعد] در خوابگاه‌ها از آنان دورى كنيد، و [اگر اثر نبخشيد] آنان را [به گونه‌اى كه احساس آزار به دنبال نداشته باشد] تنبيه كنيد؛ پس اگر از شما اطاعت كردند براى آزار دادن آنان هيچ راهى مجوييد؛ يقينا خدا بلند مرتبه و بزرگ است.


Wa 'In Khiftum Shiqāqa Baynihimā Fāb`athū Ĥakamāan Min 'Ahlihi Wa Ĥakamāan Min 'Ahlihā 'In Yurīdā 'Işlāĥāan Yuwaffiqi Allāhu Baynahumā 'Inna Allāha Kāna `Alīmāan Khabīrāan

35

و [شما اى حاكمان شرع و عقلا و بزرگان خانواده!] اگر از جدايى و ناسازگارى ميان زن و شوهر بيم داشتيد، پس داورى از خانواده مرد، و داورى از خانواده زن [براى رفع اختلاف‌] برانگيزيد كه اگر هر دو داور قصد اصلاح داشته باشند، خدا ميان دو داور توافق و سازگارى ايجاد مى‌كند [تا به صلاح زن و شوهر حكم كنند]؛ يقينا خدا [به نيات و اعمال شما] دانا و آگاه است.


Wa A`budū Allaha Wa Lā Tushrikū Bihi Shay'āan Wa Bil-Wālidayni 'Iĥsānāan Wa Bidhī Al-Qurbá Wa Al-Yatāmá Wa Al-Masākīni Wa Al-Jāri Dhī Al-Qurbá Wa Al-Jāri Al-Junubi Wa Aş-Şāĥibi Bil-Janbi Wa Abni As-Sabīli Wa Mā Malakat 'Aymānukum 'Inna Allāha Lā Yuĥibbu Man Kāna Mukhtālāan Fakhūrāan

36

و خدا را بپرستيد، و چيزى را شريك او قرار ندهيد، و به پدر و مادر و خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و همسايه نزديك و همسايه دور و همنشينان و همراهان و در راه ماندگان و بردگان نيكى كنيد؛ يقينا خدا كسى را كه متكبر و خودستاست، دوست ندارد.


Al-Ladhīna Yabkhalūna Wa Ya'murūna An-Nāsa Bil-Bukhli Wa Yaktumūna Mā 'Ātāhumu Allāhu Min Fađlihi Wa 'A`tadnā Lilkāfirīna `Adhābāan Muhīnāan

37

كسانى كه [از انفاق اموالشان در راه خدا] بخل مى‌ورزند، و مردم را به بخل فرمان مى‌دهند، و آنچه را خدا از فضل خود به آنان داده پنهان مى‌كنند، [كافرند] و ما براى كافران عذابى خواركننده آماده كرده‌ايم.


Wa Al-Ladhīna Yunfiqūna 'Amwālahum Ri'ā'a An-Nāsi Wa Lā Yu'uminūna Billāhi Wa Lā Bil-Yawmi Al-'Ākhiri Wa Man Yakuni Ash-Shayţānu Lahu Qarīnāan Fasā'a Qarīnāan

38

و آنان كه اموالشان را از روى ريا و خودنمايى به مردم انفاق مى‌كنند، و به خدا و روز قيامت ايمان ندارند [شيطان همدم آنان است‌]. و هر كس شيطان همدم او باشد بى‌ترديد بد همدمى است.


Wa Mādhā `Alayhim Law 'Āmanū Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Wa 'Anfaqū Mimmā Razaqahumu Allāhu Wa Kāna Allāhu Bihim `Alīmāan

39

و بر آنان چه زيانى بود اگر به خدا و روز قيامت ايمان مى‌آوردند، و از آنچه خدا به آنان داده انفاق مى‌كردند؟ و خدا همواره به آنان داناست.


'Inna Allāha Lā Yažlimu Mithqāla Dharratin Wa 'In Taku Ĥasanatan Yuđā`ifhā Wa Yu'uti Min Ladunhu 'Ajrāan `Ažīmāan

40

يقينا خدا هم وزن ذره‌اى [به احدى‌] ستم نمى‌كند، و اگر [هم وزن آن ذره‌] كار نيكى باشد، آن را دو چندان مى‌كند، و از نزد خود پاداشى بزرگ مى‌دهد.


Fakayfa 'Idhā Ji'nā Min Kulli 'Ummatin Bishahīdin Wa Ji'nā Bika `Alá Hā'uulā' Shahīdāan

41

پس چگونه است [حال مردم‌] هنگامى كه از هر امتى گواهى [كه پيامبر آنان است بر اعمالشان‌] بياوريم، و تو را بر آنان گواه آوريم؟!


Yawma'idhin Yawaddu Al-Ladhīna Kafarū Wa `Aşaw Ar-Rasūla Law Tusawwá Bihimu Al-'Arđu Wa Lā Yaktumūna Allāha Ĥadīthāan

42

در آن روز كسانى كه كفر ورزيده‌اند و از رسول نافرمانى كرده‌اند، آرزو مى‌كنند كه: اى كاش با زمين يكسان مى‌شدند. و از خدا هيچ سخنى را [كه در دنيا درباره قرآن و پيامبر به باطل و ناروا مى‌گفتند] پوشيده نمى‌توانند داشت.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Lā Taqrabū Aş-Şalāata Wa 'Antum Sukārá Ĥattá Ta`lamū Mā Taqūlūna Wa Lā Junubāan 'Illā `Ābirī Sabīlin Ĥattá Taghtasilū Wa 'In Kuntum Marđá 'Aw `Alá Safarin 'Aw Jā'a 'Aĥadun Minkum Mina Al-Ghā'iţi 'Aw Lāmastumu An-Nisā' Falam Tajidū Mā'an Fatayammamū Şa`īdāan Ţayyibāan Fāmsaĥū Biwujūhikum Wa 'Aydīkum 'Inna Allāha Kāna `Afūwan Ghafūrāan

43

اى اهل ايمان! در حالى كه مستيد به نماز نزديك نشويد تا زمانى كه [مستى شما برطرف شود و از روى هوشيارى‌] بدانيد [كه در حال نماز] چه مى‌گوييد. و در حال جنابت هم به نماز نزديك نشويد تا غسل كنيد مگر در حال سفر [كه آب نيابيد، پس با تيمم نماز بخوانيد]. و اگر بيماريد، يا در سفريد، يا يكى از شما از قضاى حاجت [از دستشويى‌] آمده، يا با زنان آميزش كرده‌ايد و آبى [براى وضو يا غسل‌] نيافتيد، به خاكى پاك، روى كنيد و بخشى از صورت و دست‌هايتان را [با آن‌] مسح نماييد؛ يقينا خدا همواره گذشت‌كننده و بسيار آمرزنده است.


'Alam Tara 'Ilá Al-Ladhīna 'Ūtū Naşībāan Mina Al-Kitābi Yashtarūna Ađ-Đalālata Wa Yurīdūna 'An Tađillū As-Sabīla

44

آيا به كسانى كه بهره‌اى اندك از [دانش‌] كتاب [آسمانى تورات و انجيل‌] به آنان داده شده ننگريستى [كه با پنهان داشتن حقايق كتاب و تحريف آياتش‌] گمراهى را مى‌خرند، و [از روى حسادت و دشمنى‌] مى‌خواهند شما هم از راه مستقيم گمراه شويد؟!


Wa Allāhu 'A`lamu Bi'a`dā'ikum Wa Kafá Billāhi Walīyan Wa Kafá Billāhi Naşīrāan

45

و خدا به دشمنان شما داناتر است. و بس است كه خدا سرپرست شما باشد، و كافى است كه خدا ياور شما باشد.


Mina Al-Ladhīna Hādū Yuĥarrifūna Al-Kalima `An Mawāđi`ihi Wa Yaqūlūna Sami`nā Wa `Aşaynā Wa Asma` Ghayra Musma`in Wa Rā`inā Layyan Bi'alsinatihim Wa Ţa`nāan Fī Ad-Dīni Wa Law 'Annahum Qālū Sami`nā Wa 'Aţa`nā Wa Asma` Wa Anžurnā Lakāna Khayrāan Lahum Wa 'Aqwama Wa Lakin La`anahumu Allāhu Bikufrihim Falā Yu'uminūna 'Illā Qalīlāan

46

برخى از كسانى كه يهودى‌اند، حقايق [كتاب آسمانى‌] را [با تفسيرهاى نابجا و تحليل‌هاى غلط و ناصواب‌] از جايگاه‌هاى اصلى و معانى حقيقى‌اش تغيير مى‌دهند، و [به زبان ظاهر به پيامبر] مى‌گويند: [دعوتت را] شنيديم و [به باطن مى‌گويند:] نافرمانى كرديم و [از روى توهين به پيامبر بر ضد او فرياد مى‌زنند: سخنان ما را] بشنو كه [اى كاش‌] ناشنوا شوى. و با پيچ و خم دادن زبان و آوازشان و به نيت عيب‌جويى از دين [به آهنگى، كلمه‌] راعنا [را كه در عربى به معناى «ما را رعايت كن» است، تلفظ مى‌كنند كه براى شنونده، راعينا كه معنايى خارج از ادب دارد، تداعى مى‌شود]. و اگر آنان [به جاى اين همه اهانت از روى صدق و حقيقت‌] مى‌گفتند: شنيديم و اطاعت كرديم و [سخنان ما را] بشنو و ما را مهلت ده [تا معارف اسلام را درك كنيم‌] قطعا براى آنان بهتر و درست‌تر بود، ولى خدا آنان را به سبب كفرشان لعنت كرده، پس جز عده اندكى ايمان نمى‌آورند.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Ūtū Al-Kitāba 'Āminū Bimā Nazzalnā Muşaddiqāan Limā Ma`akum Min Qabli 'An Naţmisa Wujūhāan Fanaruddahā `Alá 'Adbārihā 'Aw Nal`anahum Kamā La`annā 'Aşĥāba As-Sabti Wa Kāna 'Amru Allāhi Maf`ūlāan

47

اى كسانى كه به شما كتاب آسمانى داده شده! به آنچه [بر پيامبر اسلام‌] نازل كرديم كه تصديق كننده تورات و انجيلى است كه با شماست ايمان آوريد، پيش از آنكه چهره‌هايى را [از شكل و شخصيت انسانى‌] محو كنيم، و [به كيفر تكبر در برابر پيامبر اسلام و قرآن‌] به كفر و گمراهى بازگردانيم، يا چنان كه اصحاب سبت را لعنت كرديم، لعنت كنيم؛ و فرمان خدا همواره شدنى است.


'Inna Allāha Lā Yaghfiru 'An Yushraka Bihi Wa Yaghfiru Mā Dūna Dhālika Liman Yashā'u Wa Man Yushrik Billāhi Faqadi Aftará 'Ithmāan `Ažīmāan

48

مسلما خدا اين را كه به او شرك ورزيده شود نمى‌آمرزد، و غير آن را براى هر كس كه بخواهد مى‌آمرزد. و هر كه به خدا شرك بياورد، مسلما گناه بزرگى را مرتكب شده است.


'Alam Tara 'Ilá Al-Ladhīna Yuzakkūna 'Anfusahum Bali Allāhu Yuzakkī Man Yashā'u Wa Lā Yužlamūna Fatīlāan

49

آيا به كسانى كه خود را به پاكى مى‌ستايند، ننگريستى؟ [اين خودستايى هيچ ارزشى و اعتبارى ندارد] بلكه خداست كه هر كه را بخواهد [بر اساس ملاك‌هاى تعيين شده از سوى خود] مى‌ستايد، و [گروهى كه به ناحق، خود را مى‌ستايند در كيفر و مجازات‌] به اندازه رشته ميان هسته خرما مورد ستم قرار نمى‌گيرند.


'Anžur Kayfa Yaftarūna `Alá Allāhi Al-Kadhiba Wa Kafá Bihi 'Ithmāan Mubīnāan

50

با تأمل بنگر چگونه [قوم يهود با ادعاى پاكى خويش در پيشگاه حق‌] بر خدا دروغ مى‌بندند، و همين گناه آشكار [براى خوارى و عذاب آنان‌] كافى است.


'Alam Tara 'Ilá Al-Ladhīna 'Ūtū Naşībāan Mina Al-Kitābi Yu'uminūna Bil-Jibti Wa Aţ-Ţāghūti Wa Yaqūlūna Lilladhīna Kafarū Hā'uulā' 'Ahdá Mina Al-Ladhīna 'Āmanū Sabīlāan

51

آيا به كسانى كه بهره‌اى اندك از [دانش‌] كتاب [تورات و انجيل‌] به آنان داده شده ننگريستى كه به هر معبودى غير خدا، و هر طغيان گرى ايمان مى‌آورند؟! و درباره كسانى كه كافر شده‌اند، مى‌گويند: آنان از كسانى كه ايمان [به قرآن و پيامبر] آورده‌اند، راه يافته‌ترند.


'Ūlā'ika Al-Ladhīna La`anahumu Allāhu Wa Man Yal`ani Allāhu Falan Tajida Lahu Naşīrāan

52

اينانند كه خدا لعنتشان كرده و هر كه را خدا لعنت كند، هرگز براى او ياورى نخواهى يافت.


'Am Lahum Naşībun Mina Al-Mulki Fa'idhāan Lā Yu'utūna An-Nāsa Naqīrāan

53

آيا آنان را بهره‌اى از حكومت است [كه بخواهند چيزى به مردم دهند و كارساز دنيا و آخرتشان باشند، اگر هم بهره‌اى باشد] در اين صورت به اندازه گودى پشت هسته خرما به مردم نمى‌پردازند.


'Am Yaĥsudūna An-Nāsa `Alá Mā 'Ātāhumu Allāhu Min Fađlihi Faqad 'Ātaynā 'Āla 'Ibrāhīma Al-Kitāba Wa Al-Ĥikmata Wa 'Ātaynāhum Mulkāan `Ažīmāan

54

بلكه آنان به مردم [كه در حقيقت پيامبر و اهل بيت اويند] به خاطر آنچه خدا از فضلش به آنان عطا كرده، حسد مى‌ورزند. تحقيقا ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم، و به آنان فرمانروايى بزرگى بخشيديم.


Faminhum Man 'Āmana Bihi Wa Minhum Man Şadda `Anhu Wa Kafá Bijahannama Sa`īrāan

55

پس برخى از آنان [كه اهل كتاب‌اند] به او [كه پيامبر اسلام و والاترين فرد از خاندان ابراهيم است‌] ايمان آورند، و گروهى از او روى گردانيده‌اند، و دوزخ كه آتشى سوزان و برافروخته است، براى آنان كافى است.


'Inna Al-Ladhīna Kafarū Bi'āyātinā Sawfa Nuşlīhim Nārāan Kullamā Nađijat Julūduhum Baddalnāhum Julūdāan Ghayrahā Liyadhūqū Al-`Adhāba 'Inna Allāha Kāna `Azīzāan Ĥakīmāan

56

يقينا كسانى كه به آيات ما كافر شدند به زودى آنان را به آتشى [شكنجه‌آور و سوزان‌] درآوريم، هرگاه پوستشان بريان شود، پوست‌هاى ديگرى جايگزين آن مى‌كنيم تا عذاب را بچشند؛ يقينا خدا تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.


Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Sanudkhiluhum Jannātin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru Khālidīna Fīhā 'Abadāan Lahum Fīhā 'Azwājun Muţahharatun Wa Nudkhiluhum Žillā Žalīlāan

57

و كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، به زودى آنان را در بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است، وارد كنيم، در آنجا جاودانه‌اند؛ آنان را در آنجا همسرانى پاكيزه است، و آنان را در زير سايه‌اى پايدار [و دلپذير، آرام‌بخش و خنك‌] درآوريم.


'Inna Allāha Ya'murukum 'An Tu'uaddū Al-'Amānāti 'Ilá 'Ahlihā Wa 'Idhā Ĥakamtum Bayna An-Nāsi 'An Taĥkumū Bil-`Adli 'Inna Allāha Ni`immā Ya`ižukum Bihi 'Inna Allāha Kāna Samī`āan Başīrāan

58

خدا قاطعانه به شما فرمان مى‌دهد كه: امانت‌ها را به صاحبانش بازگردانيد و هنگامى كه ميان مردم داورى مى‌كنيد، به عدالت داورى كنيد. يقينا [فرمان بازگردانيدن امانت و عدالت در داورى‌] نيكو چيزى است كه خدا شما را به آن موعظه مى‌كند؛ بى‌ترديد خدا همواره شنوا و بيناست.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Aţī`ū Allaha Wa 'Aţī`ū Ar-Rasūla Wa 'Ūlī Al-'Amri Minkum Fa'in Tanāza`tum Fī Shay'in Faruddūhu 'Ilá Allāhi Wa Ar-Rasūli 'In Kuntum Tu'uminūna Billāhi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Dhālika Khayrun Wa 'Aĥsanu Ta'wīlāan

59

اى اهل ايمان! از خدا اطاعت كنيد و [نيز] از پيامبر و صاحبان امر خودتان [كه امامان از اهل بيت‌اند و چون پيامبر داراى مقام عصمت مى‌باشند] اطاعت كنيد. و اگر درباره چيزى [از احكام و امور مادى و معنوى و حكومت و جانشينى پس از پيامبر] نزاع داشتيد، آن را [براى فيصله يافتنش‌] اگر به خدا و روز قيامت ايمان داريد، به خدا و پيامبر ارجاع دهيد؛ اين [ارجاع دادن‌] براى شما بهتر واز نظر عاقبت نيكوتر است.


'Alam Tara 'Ilá Al-Ladhīna Yaz`umūna 'Annahum 'Āmanū Bimā 'Unzila 'Ilayka Wa Mā 'Unzila Min Qablika Yurīdūna 'An Yataĥākamū 'Ilá Aţ-Ţāghūti Wa Qad 'Umirū 'An Yakfurū Bihi Wa Yurīdu Ash-Shayţānu 'An Yuđillahum Đalālāan Ba`īdāan

60

آيا به كسانى كه گمان مى‌كنند به آنچه بر تو و پيش از تو نازل شده ايمان آورده‌اند، ننگريستى، كه مى‌خواهند [در موارد نزاع و اختلافشان‌] داورى و محاكمه نزد طاغوت برند؟ [همان حاكمان ستمكار و قاضيان رشوه‌خوارى كه جز به باطل حكم نمى‌رانند،] در حالى كه فرمان يافته‌اند به طاغوت كفر ورزند، و شيطان [با سوق دادنشان به محاكم طاغوت‌] مى‌خواهد آنان را به گمراهى دورى [كه هرگز به رحمت خدا دست نيابند] دچار كند.


Wa 'Idhā Qīla Lahum Ta`ālawā 'Ilá Mā 'Anzala Allāhu Wa 'Ilá Ar-Rasūli Ra'ayta Al-Munāfiqīna Yaşuddūna `Anka Şudūdāan

61

چون به آنان گويند: [براى داورى و محاكمه‌] به سوى آنچه خدا نازل كرده، و به سوى پيامبر آييد. منافقان را مى‌بينى كه از تو به شدت روى مى‌گردانند!


Fakayfa 'Idhā 'Aşābat/hum Muşībatun Bimā Qaddamat 'Aydīhim Thumma Jā'ūka Yaĥlifūna Billāhi 'In 'Aradnā 'Illā 'Iĥsānāan Wa Tawfīqāan

62

پس [وضع و حالشان‌] چگونه خواهد بود هنگامى كه به سبب آنچه مرتكب شده‌اند، حادثه ناگوارى به آنان برسد، آن گاه در حالى كه به خدا سوگند مى‌خورند، نزد تو مى‌آيند كه: ما [از داورى بردن نزد طاغوت‌] نيتى جز نيكى و برقرارى صلح و سازش [ميان طرفين نزاع‌] نداشتيم.


'Ūlā'ika Al-Ladhīna Ya`lamu Allāhu Mā Fī Qulūbihim Fa'a`riđ `Anhum Wa `Ižhum Wa Qul Lahum Fī 'Anfusihim Qawlāan Balīghāan

63

اينان كسانى هستند كه خدا آنچه را كه [از نيات شوم، كينه و نفاق‌] در دل‌هاى آنان است مى‌داند؛ بنابراين از آنان روى برتاب، و پندشان ده، و به آنان سخنى رسا كه در دلشان اثر كند بگوى.


Wa Mā 'Arsalnā Min Rasūlin 'Illā Liyuţā`a Bi'idhni Allāhi Wa Law 'Annahum 'Idh Žalamū 'Anfusahum Jā'ūka Fāstaghfarū Allaha Wa Astaghfara Lahumu Ar-Rasūlu Lawajadū Allaha Tawwābāan Raĥīmāan

64

و هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق خدا از او اطاعت شود. و اگر آنان هنگامى كه [با ارتكاب گناه‌] به خود ستم كردند، نزد تو مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند، و پيامبر هم براى آنان طلب آمرزش مى‌كرد، يقينا خدا را بسيار توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند.


Falā Wa Rabbika Lā Yu'uminūna Ĥattá Yuĥakkimūka Fīmā Shajara Baynahum Thumma Lā Yajidū Fī 'Anfusihim Ĥarajāan Mimmā Qađayta Wa Yusallimū Taslīmāan

65

به پروردگارت سوگند كه آنان مؤمن حقيقى نخواهند بود، مگر آنكه تو را در آنچه ميان خود نزاع واختلاف دارند به داورى بپذيرند؛ سپس از حكمى كه كرده‌اى دروجودشان هيچ دل تنگى و ناخشنودى احساس نكنند، وبه طور كامل تسليم شوند.


Wa Law 'Annā Katabnā `Alayhim 'Ani Aqtulū 'Anfusakum 'Aw Akhrujū Min Diyārikum Mā Fa`alūhu 'Illā Qalīlun Minhum Wa Law 'Annahum Fa`alū Mā Yū`ažūna Bihi Lakāna Khayrāan Lahum Wa 'Ashadda Tathbītāan

66

و اگر بر آنان مقرر مى‌كرديم كه خودكشى كنيد، يا از ديار و كاشانه خود بيرون رويد، جز اندكى از آنان انجام نمى‌دادند. و اگر آنچه را كه به آن پند داده مى‌شوند عمل مى‌كردند، مسلما براى آنان بهتر و در [جهت تثبيت ايمان و] استوارى قدم مؤثرتر و قوى‌تر بود.


Wa 'Idhāan La'ātaynāhum Min Ladunnā 'Ajrāan `Ažīmāan

67

و ما نيز در آن صورت آنان را به طور يقين پاداشى بزرگ مى‌داديم.


Wa Lahadaynāhum Şirāţāan Mustaqīmāan

68

و بى‌ترديد آنان را به راهى راست راهنمايى مى‌كرديم.


Wa Man Yuţi`i Allāha Wa Ar-Rasūla Fa'ūlā'ika Ma`a Al-Ladhīna 'An`ama Allāhu `Alayhim Mina An-Nabīyīna Wa Aş-Şiddīqīna Wa Ash-Shuhadā'i Wa Aş-Şāliĥīna Wa Ĥasuna 'Ūlā'ika Rafīqāan

69

و كسانى كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند، در زمره كسانى از پيامبران و صديقان و شهيدان و شايستگان خواهند بود كه خدا به آنان نعمت [ايمان، اخلاق و عمل صالح‌] داده؛ و اينان نيكو رفيقانى هستند.


Dhālika Al-Fađlu Mina Allāhi Wa Kafá Billāhi `Alīmāan

70

اين [رفاقت با آنان‌] بخشش و فضلى از سوى خداست، و [در استحقاق اين كرامت و فضل‌] كافى است كه خدا [به نيات و اعمال مطيعان‌] داناست.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Khudhū Ĥidhrakum Fānfirū Thubātin 'Aw Anfirū Jamī`āan

71

اى اهل ايمان! [در برابر دشمن مهيا و آماده باشيد و] سلاح‌ها و ساز و برگ جنگى خود را برگيريد، پس گروه گروه يا دسته‌جمعى [به سوى جنگ با دشمن‌] كوچ كنيد.


Wa 'Inna Minkum Laman Layubaţţi'anna Fa'in 'Aşābatkum Muşībatun Qāla Qad 'An`ama Allāhu `Alayya 'Idh Lam 'Akun Ma`ahum Shahīdāan

72

يقينا از شما كسى است كه [از رفتن به سوى جنگ‌] درنگ و كندى مى‌كند، پس اگر به شما [رزمندگانى كه به جنگ رفته‌ايد] آسيبى رسد، گويد: خدا بر من محبت و لطف داشت كه با آنان [در ميدان جنگ‌] حاضر نبودم.


Wa La'in 'Aşābakum Fađlun Mina Allāhi Layaqūlanna Ka'an Lam Takun Baynakum Wa Baynahu Mawaddatun Yā Laytanī Kuntu Ma`ahum Fa'afūza Fawzāan `Ažīmāan

73

و اگر بخشش و فضلى از سوى خدا به شما رسد چنان كه گويى ميان شما و او هرگز دوستى و مودتى نبوده، [و از جنگ شما با دشمن آگاهى نداشته، و براى اينكه از پيروزى و غنيمت سهمى نبرده، آه سردى مى‌كشد و] مى‌گويد: اى كاش من هم با آنان بودم، پس به كاميابى بزرگى دست مى‌يافتم.


Falyuqātil Fī Sabīli Allāhi Al-Ladhīna Yashrūna Al-Ĥayāata Ad-Dunyā Bil-'Ākhirati Wa Man Yuqātil Fī Sabīli Allāhi Fayuqtal 'Aw Yaghlib Fasawfa Nu'utīhi 'Ajrāan `Ažīmāan

74

بايد كسانى كه زندگى زودگذر دنيا را با سراى جاويدان آخرت مبادله مى‌كنند، در راه خدا بجنگند. و هر كه در راه خدا بجنگد و كشته شود، يا بر دشمن پيروز گردد، به زودى پاداش بزرگى به او خواهيم داد.


Wa Mā Lakum Lā Tuqātilūna Fī Sabīli Allāhi Wa Al-Mustađ`afīna Mina Ar-Rijāli Wa An-Nisā' Wa Al-Wildāni Al-Ladhīna Yaqūlūna Rabbanā 'Akhrijnā Min Hadhihi Al-Qaryati Až-Žālimi 'Ahluhā Wa 'Aj`al Lanā Min Ladunka Walīyan Wa 'Aj`al Lanā Min Ladunka Naşīrāan

75

شما را چه شده كه در راه خدا و [رهايى‌] مردان و زنان و كودكان مستضعف [ى كه ستمكاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته‌اند] نمى‌جنگيد؟ آن مستضعفانى كه همواره مى‌گويند: پروردگارا! ما را از اين شهرى كه اهلش ستمكارند، بيرون ببر و از سوى خود، سرپرستى براى ما بگمار و از جانب خود براى ما ياورى قرار ده.


Al-Ladhīna 'Āmanū Yuqātilūna Fī Sabīli Allāhi Wa Al-Ladhīna Kafarū Yuqātilūna Fī Sabīli Aţ-Ţāghūti Faqātilū 'Awliyā'a Ash-Shayţāni 'Inna Kayda Ash-Shayţāni Kāna Đa`īfāan

76

آنان كه ايمان آورده‌اند در راه خدا مى‌جنگند؛ و كسانى كه كافر شده‌اند در راه طاغوت مى‌جنگند. پس شما با ياران شيطان بجنگيد، كه يقينا نيرنگ و توطئه شيطان [در برابر اراده خدا و پايدارى شما] سست و بى‌پايه است.


'Alam Tara 'Ilá Al-Ladhīna Qīla Lahum Kuffū 'Aydiyakum Wa 'Aqīmū Aş-Şalāata Wa 'Ātū Az-Zakāata Falammā Kutiba `Alayhimu Al-Qitālu 'Idhā Farīqun Minhum Yakhshawna An-Nāsa Kakhashyati Allāhi 'Aw 'Ashadda Khashyatan Wa Qālū Rabbanā Lima Katabta `Alaynā Al-Qitāla Lawlā 'Akhkhartanā 'Ilá 'Ajalin Qarībin Qul Matā`u Ad-Dunyā Qalīlun Wa Al-'Ākhiratu Khayrun Limani Attaqá Wa Lā Tužlamūna Fatīlāan

77

آيا نديدى كسانى را كه [پيش از اعلام حكم جهاد] به آنان گفته شد: [چون زمينه جنگ فراهم نيست‌] دست از جنگ بازداريد و [در اين شرايط] نماز را بر پا داريد، و زكات بپردازيد. ولى هنگامى كه جنگ بر آنان لازم و مقرر شد، ناگاه گروهى از آنان مانند ترس از [عقوبت‌] خدا يا ترسى سخت‌تر از آن از مردم [مشرك‌] ترسيدند و گفتند: پروردگارا! چرا جنگ را بر ما لازم و مقرر كردى؟ و چرا ما را تا زمانى نزديك [كه زمان مرگ طبيعى است‌] مهلت ندادى؟ بگو: متاع دنيا اندك، و آخرت براى آنان كه تقوا ورزيده‌اند بهتر است؛ و به اندازه رشته ميان هسته خرما مورد ستم قرار نمى‌گيرند.


'Aynamā Takūnū Yudrikkumu Al-Mawtu Wa Law Kuntum Fī Burūjin Mushayyadatin Wa 'In Tuşibhum Ĥasanatun Yaqūlū Hadhihi Min `Indi Allāhi Wa 'In Tuşibhum Sayyi'atun Yaqūlū Hadhihi Min `Indika Qul Kullun Min `Indi Allāhi Famāli Hā'uulā' Al-Qawmi Lā Yakādūna Yafqahūna Ĥadīthāan

78

هر كجا باشيد هر چند در قلعه‌هاى مرتفع و استوار، مرگ شما را درمى‌يابد. و اگر خيرى [چون پيروزى و غنيمت‌] به آنان [كه سست ايمان و منافق‌اند] برسد، مى‌گويند: اين از سوى خداست. و اگر سختى وحادثه‌اى [چون بيمارى، تنگدستى، شكست وناكامى‌] به آنان رسد [به پيامبر اسلام‌] مى‌گويند: از ناحيه توست. بگو: همه اينها از سوى خداست. اين گروه را چه شده كه نمى‌خواهند [معارف الهيه وحقايق را] بفهمند؟!


Mā 'Aşābaka Min Ĥasanatin Famina Allāhi Wa Mā 'Aşābaka Min Sayyi'atin Famin Nafsika Wa 'Arsalnāka Lilnnāsi Rasūlāan Wa Kafá Billāhi Shahīdāan

79

[اى انسان!] آنچه از نيكى به تو رسد، از سوى خداست و آنچه از بدى به تو رسد، از سوى خود توست. و [اى پيامبر! از نيكى‌هايى كه از سوى ماست اينكه‌] تو را براى مردم به پيامبرى فرستاديم، و گواه بودن خدا [بر پيامبرى تو] كافى است.


Man Yuţi`i Ar-Rasūla Faqad 'Aţā`a Allāha Wa Man Tawallá Famā 'Arsalnāka `Alayhim Ĥafīžāan

80

هر كه از پيامبر اطاعت كند، در حقيقت از خدا اطاعت كرده و هر كه روى برتابد [حسابش با ماست.] ما تو را بر آنان نگهبان [اعمالشان كه به طور اجبار از فسق و فجور حفظشان كنى‌] نفرستاديم.


Wa Yaqūlūna Ţā`atun Fa'idhā Barazū Min `Indika Bayyata Ţā'ifatun Minhum Ghayra Al-Ladhī Taqūlu Wa Allāhu Yaktubu Mā Yubayyitūna Fa'a`riđ `Anhum Wa Tawakkal `Alá Allāhi Wa Kafá Billāhi WaKīlāan

81

و [آنان در محضر تو] مى‌گويند: ما مطيع و فرمانبرداريم، ولى هنگامى كه از نزد تو بيرون مى‌روند، گروهى از آنان در شب‌نشينى‌هاى مخفيانه خود بر خلاف آنچه تو مى‌گويى، [و غير آنچه در حضورت مى‌گفتند] تدبير مى‌كنند. خدا آنچه را كه در شب‌نشينى‌هاى مخفيانه تدبير مى‌كنند [در پرونده اعمالشان‌] مى‌نويسد. بنابراين از آنان روى برتاب، و بر خدا توكل كن؛ و كارساز بودن خدا [نسبت به امور بندگان‌] كافى است.


'Afalā Yatadabbarūna Al-Qur'āna Wa Law Kāna Min `Indi Ghayri Allāhi Lawajadū Fīhi Akhtilāfāan Kathīrāan

82

آيا به قرآن [عميقا] نمى‌انديشند؟ چنانچه از سوى غير خدا بود، همانا در آن اختلاف و ناهمگونى بسيارى مى‌يافتند.


Wa 'Idhā Jā'ahum 'Amrun Mina Al-'Amni 'Awi Al-Khawfi 'Adhā`ū Bihi Wa Law Raddūhu 'Ilá Ar-Rasūli Wa 'Ilá 'Ūlī Al-'Amri Minhum La`alimahu Al-Ladhīna Yastanbiţūnahu Minhum Wa Lawlā Fađlu Allāhi `Alaykum Wa Raĥmatuhu Lāttaba`tumu Ash-Shayţāna 'Illā Qalīlāan

83

و هنگامى كه خبرى از ايمنى و ترس [چون پيروزى و شكست‌] به آنان [كه مردمى سست ايمان‌اند] رسد، [بدون بررسى در درستى و نادرستى‌اش‌] آن را منتشر مى‌كنند، و [در صورتى كه‌] اگر آن خبر را به پيامبر و اولياى امورشان [كه به سبب بينش و بصيرت داراى قدرت تشخيص و اهل تحقيق‌اند] ارجاع مى‌دادند، درستى و نادرستى‌اش را در مى‌يافتند؛ [چنانچه به مصلحت جامعه بود، انتشارش را اجازه مى‌دادند و اگر نبود، از انتشارش منع مى‌كردند] و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، يقينا همه شما جز اندكى از شيطان پيروى مى‌كرديد.


Faqātil Fī Sabīli Allāhi Lā Tukallafu 'Illā Nafsaka Wa Ĥarriđi Al-Mu'uminīna `Asá Allāhu 'An Yakuffa Ba'sa Al-Ladhīna Kafarū Wa Allāhu 'Ashaddu Ba'sāan Wa 'Ashaddu Tankīlāan

84

پس در راه خدا به جنگ برخيز. تو فقط به [وظايف و اعمال‌] خودت مكلف مى‌باشى، و مؤمنان را [هم به جنگ با دشمن برانگيز و] تشويق كن؛ اميد است خدا آسيب و گزند كافران را [از تو و مؤمنان‌] بازدارد؛ و خداست كه صولت وقدرتش شديدتر، وعذاب وكيفرش سخت‌تر است.


Man Yashfa` Shafā`atan Ĥasanatan Yakun Lahu Naşībun Minhā Wa Man Yashfa` Shafā`atan Sayyi'atan Yakun Lahu Kiflun Minhā Wa Kāna Allāhu `Alá Kulli Shay'in Muqītāan

85

هر كس وساطت پسنديده‌اى كند، [تا كار خيرى چون جهاد، احسان به مردم و حل مشكلات جامعه انجام گيرد] بهره‌اى از آن براى او خواهد بود، و هر كس وساطت ناپسندى كند [تا شرى و باطلى به وجود آيد و زيانى به مردم رسد] سهمى از [گناه و وبال‌] آن براى او خواهد بود؛ و خدا همواره نگهبان بر هر چيزى است.


Wa 'Idhā Ĥuyyītum Bitaĥīyatin Faĥayyū Bi'aĥsana Minhā 'Aw Ruddūhā 'Inna Allāha Kāna `Alá Kulli Shay'in Ĥasībāan

86

و هنگامى كه به شما درود گويند، شما درودى نيكوتر از آن، يا همانندش را پاسخ دهيد؛ يقينا خدا همواره بر همه چيز حسابرس است.


Al-Lahu Lā 'Ilāha 'Illā Huwa Layajma`annakum 'Ilá Yawmi Al-Qiyāmati Lā Rayba Fīhi Wa Man 'Aşdaqu Mina Allāhi Ĥadīthāan

87

خداست كه هيچ معبودى جز او نيست. مسلما شما را [از گورهايتان‌] به سوى [دادگاه حسابرسى‌] روز قيامت كه هيچ شكى در آن نيست گرد مى‌آورد؛ و راستگوتر از خدا در گفتار كيست؟


Famā Lakum Fī Al-Munāfiqīna Fi'atayni Wa Allāhu 'Arkasahum Bimā Kasabū 'Aturīdūna 'An Tahdū Man 'Ađalla Allāhu Wa Man Yuđlili Allāhu Falan Tajida Lahu Sabīlāan

88

شما را چه شده كه درباره منافقين دو گروه شده‌ايد؟ [گروهى شفيع و طرفدار، و گروهى مخالف و دشمن آنان‌] در صورتى كه خدا آنان را به كيفر اعمال ناپسندى كه مرتكب شده‌اند [در چاه كفر و گمراهى‌] نگونسار كرده است. آيا مى‌خواهيد كسانى را كه خدا [به خاطر اعمال ناپسندشان‌] گمراه كرده هدايت كنيد؟ [اى پيامبر!] در حالى كه خدا هر كه را گمراه كند هرگز براى او راهى [به سوى هدايت‌] نخواهى يافت.


Waddū Law Takfurūna Kamā Kafarū Fatakūnūna Sawā'an Falā Tattakhidhū Minhum 'Awliyā'a Ĥattá Yuhājirū Fī Sabīli Allāhi Fa'in Tawallawā Fakhudhūhum Wāqtulūhum Ĥaythu Wajadtumūhum Wa Lā Tattakhidhū Minhum Walīyan Wa Lā Naşīrāan

89

آنان دوست دارند همان گونه كه خود كافر شده‌اند، شما هم كافر شويد، تا [در كفر و ضلالت‌] با هم برابر و يكسان باشيد. بنابراين از آنان دوستانى انتخاب نكنيد تا آنكه در راه خدا [براى پذيرش دين‌] هجرت كنند؛ پس اگر [از هجرت‌] روى برتافتند [و به خيانت و جنايتشان بر ضد شما ادامه دادند] آنان را هر كجايافتيد بگيريد و بكشيد، و از آنان يار و ياورى نگيريد.


'Illā Al-Ladhīna Yaşilūna 'Ilá Qawmin Baynakum Wa Baynahum Mīthāqun 'Aw Jā'ūkum Ĥaşirat Şudūruhum 'An Yuqātilūkum 'Aw Yuqātilū Qawmahum Wa Law Shā'a Allāhu Lasallaţahum `Alaykum Falaqātalūkum Fa'ini A`tazalūkum Falam Yuqātilūkum Wa 'Alqawā 'Ilaykumu As-Salama Famā Ja`ala Allāhu Lakum `Alayhim Sabīlāan

90

مگر آنان كه به گروهى كه ميان شما و ايشان پيمانى [چون پيمان متاركه جنگ يا پيمان‌هاى ديگر] است بپيوندند، يا در حالى كه سينه‌هايشان از جنگيدن با شما يا قوم خودشان به تنگ آمده باشد به نزد شما آيند. و اگر خدا مى‌خواست قطعا آنان را بر شما مسلط مى‌كرد، در آن صورت به طور يقين با شما مى‌جنگيدند. پس اگر از شما كناره گرفتند، و با شما به جنگ برنخاستند، و پيشنهاد صلح و آشتى دادند، [به آنان تعدى نكنيد كه‌] خدا در اين صورت براى تجاوز به آنان راهى براى شما قرار نداده است.


Satajidūna 'Ākharīna Yurīdūna 'An Ya'manūkum Wa Ya'manū Qawmahum KullaMā Ruddū 'Ilá Al-Fitnati 'Urkisū Fīhā Fa'in Lam Ya`tazilūkum Wa Yulqū 'Ilaykumu As-Salama Wa Yakuffū 'Aydiyahum Fakhudhūhum Wāqtulūhum Ĥaythu Thaqiftumūhum Wa 'Ūla'ikum Ja`alnā Lakum `Alayhim Sulţānāan Mubīnāan

91

به زودى گروهى ديگر را مى‌يابيد كه مى‌خواهند [با پيمان متاركه جنگ‌] از ناحيه شما و قوم [مشرك‌] خود ايمن و آسوده باشند، [ولى اينان به خاطر خباثت باطنشان نسبت به پيمان‌هايشان مورد اطمينان نيستند، به همين سبب‌] هر بار به فتنه [و جنگ با مسلمانان‌] دعوت شدند، با سر در آن فرو مى‌افتند. پس اگر [از جنگ با شما] كناره نگرفتند، و پيشنهاد صلح و آشتى نكردند، و بر ضد شما دست [از فتنه و آشوب‌] برنداشتند، آنان را هر جا يافتيد بگيريد و بكشيد؛ آنانند كه ما براى شما نسبت به [گرفتن و كشتن‌] آنان دليلى روشن و آشكار قرار داديم.


Wa Mā Kāna Limu'uminin 'An Yaqtula Mu'umināan 'Illā Khaţa'an Wa Man Qatala Mu'umināan Khaţa'an Fataĥrīru Raqabatin Mu'uminatin Wa Diyatun Musallamatun 'Ilá 'Ahlihi 'Illā 'An Yaşşaddaqū Fa'in Kāna Min Qawmin `Adūwin Lakum Wa Huwa Mu'uminun Fataĥrīru Raqabatin Mu'uminatin Wa 'In Kāna Min Qawmin Baynakum Wa Baynahum Mīthāqun Fadiyatun Musallamatun 'Ilá 'Ahlihi Wa Taĥrīru Raqabatin Mu'uminatin Faman Lam Yajid Faşiyāmu Shahrayni Mutatābi`ayni Tawbatan Mina Allāhi Wa Kāna Allāhu `Alīmāan Ĥakīmāan

92

هيچ مؤمنى را نسزد كه مؤمنى را بكشد، مگر آنكه اين عمل از روى خطا و اشتباه اتفاق افتد. و كسى كه مؤمنى را از روى خطا و اشتباه بكشد، بايد يك برده مؤمن آزاد كند، و خون‌بهايى به وارثان مقتول پرداخت نمايد؛ مگر آنكه آنان خون‌بها را ببخشند. و اگر مقتول از گروهى باشد كه دشمن شمايند و خود او مؤمن است، فقط آزاد كردن يك برده مؤمن بر عهده قاتل است. و اگر مقتول مؤمن، از گروهى باشد كه ميان شما و آنان پيمانى برقرار است، بايد خون‌بهايش را به وارثان او پرداخت كند، و نيز يك برده مؤمن آزاد نمايد. و كسى كه برده نيافت، بايد دو ماه پياپى روزه بگيرد. [اين حكم‌] به سبب [پذيرش‌] توبه [قاتل‌] از سوى خداست؛ و خدا همواره دانا و حكيم است.


Wa Man Yaqtul Mu'umināan Muta`ammidāan Fajazā'uuhu Jahannamu Khālidāan Fīhā Wa Ghađiba Allāhu `Alayhi Wa La`anahu Wa 'A`adda Lahu `Adhābāan `Ažīmāan

93

و هر كس مؤمنى را از روى عمد بكشد، كيفرش دوزخ است كه در آن جاودانه خواهد بود، و خدا بر او خشم گيرد، و وى را لعنت كند و عذابى بزرگ برايش آماده سازد.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Idhā Đarabtum Fī Sabīli Allāhi Fatabayyanū Wa Lā Taqūlū Liman 'Alqá 'Ilaykumu As-Salāma Lasta Mu'umināan Tabtaghūna `Arađa Al-Ĥayāati Ad-Dunyā Fa`inda Allāhi Maghānimu Kathīratun Kadhālika Kuntum Min Qablu Famanna Allāhu `Alaykum Fatabayyanū 'Inna Allāha Kāna Bimā Ta`malūna Khabīrāan

94

اى اهل ايمان! هنگامى كه در راه خدا [براى نبرد با دشمن‌] سفر مى‌كنيد [در مسير سفر نسبت به شناخت مؤمن از كافر] تحقيق و تفحص كامل كنيد. و به كسى كه نزد شما اظهار اسلام مى‌كند، نگوييد: مؤمن نيستى. [تا] براى به دست‌آوردن كالاى بى‌ارزش و ناپايدار زندگى دنيا [او را بكشيد، اگر خواهان غنيمت هستيد] پس [براى شما] نزد خدا غنايم فراوانى است. شما هم پيش از اين ايمانتان ايمانى ظاهرى بود؛ خدا بر شما منت نهاد [تا به ايمان استوار و محكم رسيديد]. پس بايد تحقيق و تفحص كامل كنيد [تا به دست شما كارى خلاف اوامر خدا انجام نگيرد] يقينا خدا همواره به آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.


Lā Yastawī Al-Qā`idūna Mina Al-Mu'uminīna Ghayru 'Ūlī Ađ-Đarari Wa Al-Mujāhidūna Fī Sabīli Allāhi Bi'amwālihim Wa 'Anfusihim Fađđala Allāhu Al-Mujāhidīna Bi'amwālihim Wa 'Anfusihim `Alá Al-Qā`idīna Darajatan Wa Kullāan Wa`ada Allāhu Al-Ĥusná Wa Fađđala Allāhu Al-Mujāhidīna `Alá Al-Qā`idīna 'Ajrāan `Ažīmāan

95

آن گروه از مؤمنانى كه بدون بيمارى جسمى [و نقص مالى، و عذر ديگر، از رفتن به جهاد خوددارى كردند و] در خانه نشستند، با مجاهدانى كه در راه خدا با اموال و جان‌هايشان به جهاد برخاستند، يكسان نيستند. خدا كسانى را كه با اموال و جان‌هايشان جهاد مى‌كنند به مقام و مرتبه‌اى بزرگ بر خانه‌نشينان برترى بخشيده است. و هر يك [از اين دو گروه‌] را [به خاطر ايمان و عمل صالحشان‌] وعده پاداش نيك داده، و جهادكنندگان را بر خانه‌نشينان [بى‌عذر] به پاداشى بزرگ برترى داده است.


Darajātin Minhu Wa Maghfiratan Wa Raĥmatan Wa Kāna Allāhu Ghafūrāan Raĥīmāan

96

به درجات و رتبه‌هايى، و آمرزش و رحمتى ويژه از سوى خود؛ و خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است.


'Inna Al-Ladhīna Tawaffāhumu Al-Malā'ikatu Žālimī 'Anfusihim Qālū Fīma Kuntum Qālū Kunnā Mustađ`afīna Fī Al-'Arđi Qālū 'Alam Takun 'Arđu Allāhi Wāsi`atan Fatuhājirū Fīhā Fa'ūlā'ika Ma'whum Jahannamu Wa Sā'at Maşīrāan

97

قطعا كسانى كه [با ترك هجرت از ديار كفر، و ماندن زير سلطه كافران و مشركان‌] بر خويش ستم كردند [هنگامى كه‌] فرشتگان آنان را قبض روح مى‌كنند، به آنان مى‌گويند: [از نظر دين‌دارى و زندگى‌] در چه حالى بوديد؟ مى‌گويند: ما در زمين، مستضعف بوديم. فرشتگان مى‌گويند: آيا زمين خدا وسيع و پهناور نبود تا در آن [از محيط شرك به ديار ايمان‌] مهاجرت كنيد؟! پس جايگاهشان دوزخ است و آن بد بازگشت گاهى است.


'Illā Al-Mustađ`afīna Mina Ar-Rijāli Wa An-Nisā' Wa Al-Wildāni Lā Yastaţī`ūna Ĥīlatan Wa Lā Yahtadūna Sabīlāan

98

مگر مردان و زنان و كودكان مستضعفى كه [براى نجات خود از محيط كفر و شرك‌] هيچ چاره‌اى ندارند، و راهى [براى هجرت‌] نمى‌يابند.


Fa'ūlā'ika `Asá Allāhu 'An Ya`fuwa `Anhum Wa Kāna Allāhu `Afūwan Ghafūrāan

99

پس اينانند كه اميد است خدا از آنان درگذرد؛ و خدا همواره گذشت كننده و بسيار آمرزنده است.


Wa Man Yuhājir Fī Sabīli Allāhi Yajid Fī Al-'Arđi Murāghamāan Kathīrāan Wa Sa`atan Wa Man Yakhruj Min Baytihi Muhājirāan 'Ilá Allāhi Wa Rasūlihi Thumma Yudrik/hu Al-Mawtu Faqad Waqa`a 'Ajruhu `Alá Allāhi Wa Kāna Allāhu Ghafūrāan Raĥīmāan

100

و هر كس در راه خدا هجرت كند، اقامت‌گاه‌هاى فراوان و فراخى معيشت خواهد يافت. و كسى كه از خانه خود به قصد مهاجرت به سوى خدا و پيامبرش بيرون رود، سپس مرگ او را دريابد، مسلما پاداشش بر خداست؛ و خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است.


Wa 'Idhā Đarabtum Fī Al-'Arđi Falaysa `Alaykum Junāĥun 'An Taqşurū Mina Aş-Şalāati 'In Khiftum 'An Yaftinakumu Al-Ladhīna Kafarū 'Inna Al-Kāfirīna Kānū Lakum `Adūwan Mubīnāan

101

و هنگامى كه در روى زمين سفر مى‌كنيد، اگر بترسيد كه كافران به شما آسيب و آزار رسانند، بر شما گناهى نيست كه از نمازها [ى چهار ركعتى خود، دو ركعت‌] بكاهيد؛ زيرا كافران همواره براى شما دشمنى آشكارند.


Wa 'Idhā Kunta Fīhim Fa'aqamta Lahumu Aş-Şalāata Faltaqum Ţā'ifatun Minhum Ma`aka Wa Lya'khudhū 'Asliĥatahum Fa'idhā Sajadū Falyakūnū Min Warā'ikum Wa Lta'ti Ţā'ifatun 'Ukhrá Lam Yuşallū Falyuşallū Ma`aka Wa Lya'khudhū Ĥidhrahum Wa 'Asliĥatahum Wadda Al-Ladhīna Kafarū Law Taghfulūna `An 'Asliĥatikum Wa 'Amti`atikum Fayamīlūna `Alaykum Maylatan Wāĥidatan Wa Lā Junāĥa `Alaykum 'In Kāna Bikum 'Adhan Min Maţarin 'Aw Kuntum Marđá 'An Tađa`ū 'Asliĥatakum Wa Khudhū Ĥidhrakum 'Inna Allāha 'A`adda Lilkāfirīna `Adhābāan Muhīnāan

102

و هنگامى كه در [عرصه نبرد و خطر] ميان آنان باشى، و براى آنان [به جماعت‌] اقامه نماز كنى، پس بايد گروهى از رزمندگان در حالى كه لازم است سلاحشان را برگيرند، همراهت به نماز ايستند، و چون سجده كردند [و ركعت دوم را بدون اتصال به جماعت به پايان بردند] بايد [براى حفاظت از شما] پشت‌سرتان قرار گيرند. و آن گروه ديگر كه [به خاطر مشغول بودن به حفاظت‌] نماز نخوانده‌اند بيايند و با تو نماز گذارند. و آنان بايد [در حال نماز] از هوشيارى و احتياط [نسبت به دشمن‌] غافل نباشند، و سلاحشان را با خود برگيرند؛ چون كافران دوست دارند شما از سلاح‌ها و ساز و برگ جنگى خود غفلت ورزيد، تا يك‌باره به شما هجوم كنند. و اگر از باران در زحمت و مشقت هستيد، يا بيماريد، بر شما گناهى نيست كه سلاحتان بر زمين گذاريد، ولى بايد هوشيارى و احتياط خود را حفظ كنيد؛ يقينا خدا براى كافران عذاب خواركننده‌اى آماده كرده است.


Fa'idhā Qađaytumu Aş-Şalāata Fādhkurū Allaha Qiyāmāan Wa Qu`ūdāan Wa `Alá Junūbikum Fa'idhā Aţma'nantum Fa'aqīmū Aş-Şalāata 'Inna Aş-Şalāata Kānat `Alá Al-Mu'uminīna Kitābāan Mawqūtāan

103

پس هنگامى كه نماز را [در ميدان جنگ‌] به پايان برديد، خدا را در حال ايستاده و نشسته و خوابيده ياد كنيد. و همين كه [از فتنه و آشوب دشمن‌] مطمئن شديد، نماز را [به صورت معمولش‌] اقامه كنيد. مسلما نماز همواره در اوقاتى مشخص و معين وظيفه‌اى مقرر و لازم بر مؤمنان است.


Wa Lā Tahinū Fī Abtighā'i Al-Qawmi 'In Takūnū Ta'lamūna Fa'innahum Ya'lamūna Kamā Ta'lamūna Wa Tarjūna Mina Allāhi Mā Lā Yarjūna Wa Kāna Allāhu `Alīmāan Ĥakīmāan

104

و در تعقيب و جستجوى دشمن سستى نكنيد. اگر شما [در رويارويى با دشمن‌] درد و رنج مى‌بينيد، آنان نيز چون شما درد و رنج مى‌بينند، و شما چيزى را [چون پيروزى و پاداش‌] از خدا اميد داريد كه آنان اميد ندارند؛ و خدا همواره دانا و حكيم است.


'Innā 'Anzalnā 'Ilayka Al-Kitāba Bil-Ĥaqqi Litaĥkuma Bayna An-Nāsi Bimā 'Arāka Allāhu Wa Lā Takun Lilkhā'inīna Khaşīmāan

105

يقينا اين كتاب را به درستى و راستى بر تو نازل كرديم؛ تا ميان مردم به آنچه خدا به تو آموخته داورى كنى، و [بر ضد ديگران‌] مدافع و حمايت گر خائنان مباش.


Wa Astaghfiri Allāha 'Inna Allāha Kāna Ghafūrāan Raĥīmāan

106

و از خدا آمرزش بخواه؛ زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است.


Wa Lā Tujādil `Ani Al-Ladhīna Yakhtānūna 'Anfusahum 'Inna Allāha Lā Yuĥibbu Man Kāna Khawwānāan 'Athīmāan

107

و از كسانى كه به خود خيانت مى‌كنند دفاع مكن؛ زيرا خدا هر كس را كه خيانت پيشه و گناه‌كار است دوست ندارد.


Yastakhfūna Mina An-Nāsi Wa Lā Yastakhfūna Mina Allāhi Wa Huwa Ma`ahum 'Idh Yubayyitūna Mā Lā Yarđá Mina Al-Qawli Wa Kāna Allāhu Bimā Ya`malūna Muĥīţāan

108

[خيانت‌پيشگان خيانت خود را] از مردم پنهان مى‌دارند، و [نمى‌توانند] از خدا پنهان نمايند، و خدا با آنان بود آن گاه كه در جلسه مخفى شبانه، درباره طرح و نقشه و سخنى كه خدا به آن رضايت نداشت، چاره‌انديشى مى‌كردند و خدا همواره به آنچه انجام مى‌دهند، احاطه دارد.


Hā'antum Hā'uulā' Jādaltum `Anhum Fī Al-Ĥayāati Ad-Dunyā Faman Yujādilu Allāha `Anhum Yawma Al-Qiyāmati 'Am Man Yakūnu `Alayhim Wakīlāan

109

اين شما [قبيله و عشيره خائنين‌] هستيد كه در زندگى دنيا از آنان دفاع كرديد، ولى چه كسى است كه در روز قيامت در برابر خدا از آنان دفاع كند؟ يا چه كسى است كه [براى رهايى آنان از عذاب‌] كارسازشان باشد؟


Wa Man Ya`mal Sū'āan 'Aw Yažlim Nafsahu Thumma Yastaghfiri Allāha Yajidi Allāha Ghafūrāan Raĥīmāan

110

و هر كس كار زشتى كند يا برخود ستم ورزد، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را بسيار آمرزنده و مهربان خواهد يافت.


Wa Man Yaksib 'Ithmāan Fa'innamā Yaksibuhu `Alá Nafsihi Wa Kāna Allāhu `Alīmāan Ĥakīmāan

111

و هر كس مرتكب گناهى شود، فقط به زيان خود مرتكب مى‌شود؛ و خدا همواره دانا و حكيم است.


Wa Man Yaksib Khaţī'atan 'Aw 'Ithmāan Thumma Yarmi Bihi Barī'āan Faqadi Aĥtamala Buhtānāan Wa 'Ithmāan Mubīnāan

112

و هر كس مرتكب خطا يا گناهى شود، سپس آن را به بى‌گناهى نسبت دهد، بى‌ترديد بهتان و گناهى آشكار بر دوش گرفته است.


Wa Lawlā Fađlu Allāhi `Alayka Wa Raĥmatuhu Lahammat Ţā'ifatun Minhum 'An Yuđillūka Wa Mā Yuđillūna 'Illā 'Anfusahum Wa Mā Yađurrūnaka Min Shay'in Wa 'Anzala Allāhu `Alayka Al-Kitāba Wa Al-Ĥikmata Wa `Allamaka Mā Lam Takun Ta`lamu Wa Kāna Fađlu Allāhi `Alayka `Ažīmāan

113

و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود، گروهى از عشيره و قبيله خائنان تصميم داشتند تو را [از داورى عادلانه‌] منحرف كنند، [اين سبك مغزان خيالباف‌] جز خودشان را منحرف نمى‌كنند، و هيچ زيانى به تو نمى‌رسانند. و خدا كتاب و حكمت را بر تو نازل كرد، و آنچه را نمى‌دانستى به تو آموخت؛ و همواره فضل خدا بر تو بزرگ است.


Lā Khayra Fī Kathīrin Min Najwāhum 'Illā Man 'Amara Bişadaqatin 'Aw Ma`rūfin 'Aw 'Işlāĥin Bayna An-Nāsi Wa Man Yaf`al Dhālika Abtighā'a Marđāati Allāhi Fasawfa Nu'utīhi 'Ajrāan `Ažīmāan

114

در بسيارى از رازگويى‌هاى آنان خيرى نيست، جز كسى كه [از اين طريق‌] به صدقه، يا كار نيك، يا اصلاح در ميان مردم فرمان دهد؛ و هر كه براى طلب خشنودى خدا چنين كند، به زودى پاداش بزرگى به او خواهيم داد.


Wa Man Yushāqiqi Ar-Rasūla Min Ba`di Mā Tabayyana Lahu Al-Hudá Wa Yattabi` Ghayra Sabīli Al-Mu'uminīna Nuwallihi Mā Tawallá Wa Nuşlihi Jahannama Wa Sā'at Maşīrāan

115

و هر كس بعد از آنكه [راه‌] هدايت برايش روشن و آشكار شد، با پيامبر مخالفت و دشمنى كند و از راهى جز راه مؤمنان پيروى نمايد، او را به همان سو كه رو كرده واگذاريم، و به دوزخ درآوريم؛ و آن بد بازگشت گاهى است.


'Inna Allāha Lā Yaghfiru 'An Yushraka Bihi Wa Yaghfiru Mā Dūna Dhālika Liman Yashā'u Wa Man Yushrik Billāhi Faqad Đalla Đalālāan Ba`īdāan

116

مسلما خدا اين را كه به او شرك آورده شود نمى‌آمرزد، و فروتر از آن را براى هر كه بخواهد مى‌آمرزد. و هر كه به خدا شرك ورزد، يقينا به گمراهى بسيار دورى دچار شده است.


'In Yad`ūna Min Dūnihi 'Illā 'Ināthāan Wa 'In Yad`ūna 'Illā Shayţānāan Marīdāan

117

مشركان به جاى خدا جز جماداتى را [كه هيچ اثرى ندارند، و هميشه محكوم تأثير عوامل ديگرند] نمى‌پرستند، و در حقيقت جز شيطان سركش گمراه را اطاعت نمى‌كنند.


La`anahu Allāhu Wa Qāla La'attakhidhanna Min `Ibādika Naşībāan Mafrūđāan

118

خدا شيطان را از رحمتش دور كرد؛ و [او] گفت: سوگند مى‌خورم كه از ميان بندگانت سهمى معين [براى پيروى از فرهنگ ويرانگرم‌] برخواهم گرفت.


Wa La'uđillannahum Wa La'umanniyannahum Wa La'āmurannahum Falayubattikunna 'Ādhāna Al-'An`ām Wa La'āmurannahum Falayughayyirunna Khalqa Allāhi Wa Man Yattakhidhi Ash-Shayţāna Walīyan Min Dūni Allāhi Faqad Khasira Khusrānāan Mubīnāan

119

و يقينا آنان را گمراه مى‌كنم، و دچار آرزوهاى دور و دراز [و واهى و پوچ‌] مى‌سازم، و آنان را وادار مى‌كنم كه گوش‌هاى چهارپايان را [به نشانه حرام بودن بهره‌گيرى از آنان‌] بشكافند، و فرمانشان مى‌دهم كه آفرينش خدايى را تغيير دهند [به اين صورت كه جنسيت مرد را به زن و زن را به مرد برگردانند، و فطرت پاكشان را به شرك بيالايند، و زيبايى‌هاى طبيعى، روحى، جسمى خود را به زشتى‌ها تبديل كنند]. و هر كس شيطان را به جاى خدا سرپرست ويار خود گيرد، مسلما به زيان آشكارى دچار شده است.


Ya`iduhum Wa Yumannīhim Wa Mā Ya`iduhumu Ash-Shayţānu 'Illā Ghurūrāan

120

شيطان به آنان وعده [دروغ‌] مى‌دهد، و در آرزوها [ى سراب‌وار] مى‌اندازد، و جز وعده فريبنده به آنان نمى‌دهد.


'Ūlā'ika Ma'whum Jahannamu Wa Lā Yajidūna `Anhā Maĥīşāan

121

اينان [كه پيروان شيطان‌اند] جايگاهشان دوزخ است، و از آن هيچ راه فرارى نيابند.


Wa Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Sanudkhiluhum Jannātin Tajrī Min Taĥtihā Al-'Anhāru Khālidīna Fīhā 'Abadāan Wa`da Allāhi Ĥaqqāan Wa Man 'Aşdaqu Mina Allāhi Qīlāan

122

و كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، به زودى آنان را در بهشت‌هايى كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است، درآوريم، در آن جاودانه‌اند. وعده خدا حق است، و راستگوتر از خدا در وعده كيست؟


Laysa Bi'amānīyikum Wa Lā 'Amānīyi 'Ahli Al-Kitābi Man Ya`mal Sū'āan Yujza Bihi Wa Lā Yajid Lahu Min Dūni Allāhi Walīyan Wa Lā Naşīrāan

123

[كيفر و پاداش‌] نه بر وفق آرزوهاى [واهى‌] برخى از شما [مسلمانان‌] است، و نه بر وفق آرزوهاى [پوچ‌] اهل كتاب. هر كس مرتكب كار زشتى شود، به آن كيفر داده مى‌شود؛ و جز خدا سرپرست و ياورى براى خود نخواهد يافت.


Wa Man Ya`mal Mina Aş-Şāliĥāti Min Dhakarin 'Aw 'Unthá Wa Huwa Mu'uminun Fa'ūlā'ika Yadkhulūna Al-Jannata Wa Lā Yužlamūna Naqīrāan

124

و كسانى از مردان يا زنان كه بخشى از كارهاى شايسته را انجام دهند، در حالى كه مؤمن باشند، پس اينان وارد بهشت مى‌شوند، و به اندازه گودى پشت هسته خرما مورد ستم قرار نمى‌گيرند.


Wa Man 'Aĥsanu Dīnāan Mimman 'Aslama Wajhahu Lillāh Wa Huwa Muĥsinun Wa Attaba`a Millata 'Ibrāhīma Ĥanīfāan Wa Attakhadha Allāhu 'Ibrāhīma Khalīlāan

125

و دين چه كسى بهتر است از آنكه همه وجودش را تسليم خدا كرده و نيكوكار است، و از آيين ابراهيم يكتاپرست حق‌گرا پيروى كرده است؟ وخدا ابراهيم را [براى حق‌گرايى، خلوص، پاكى اخلاق واعمالش‌] دوست خود گرفت.


Wa Lillāh Mā Fī As-Samāwāti Wa Mā Fī Al-'Arđi Wa Kāna Allāhu Bikulli Shay'in Muĥīţāan

126

و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست؛ و خدا همواره بر هر چيزى احاطه دارد.


Wa Yastaftūnaka Fī An-Nisā' Quli Allāhu Yuftīkum Fīhinna Wa Mā Yutlá `Alaykum Fī Al-Kitābi Fī Yatāmá An-Nisā' Al-Lātī Lā Tu'utūnahunna Mā Kutiba Lahunna Wa Targhabūna 'An Tankiĥūhunna Wa Al-Mustađ`afīna Mina Al-Wildāni Wa 'An Taqūmū Lilyatāmá Bil-Qisţi Wa Mā Taf`alū Min Khayrin Fa'inna Allāha Kāna Bihi `Alīmāan

127

درباره [حقوق ازدواج و نيز ارث‌] زنان از تو فتوا مى‌خواهند. بگو: فقط خدا درباره آنان [در برابر با آياتى كه در اوايل همين سوره گذشت‌] به شما فتوا مى‌دهد، و درباره دختران يتيمى كه حقوق لازم و مقرر آنان را نمى‌پردازيد، و [به قصد خوردن اموالشان‌] ميلى به ازدواج با آنان داريد، برابر احكامى كه در اين كتاب بر شما خوانده مى‌شود به شما فتوا مى‌دهد. و [نيز درباره‌] كودكان مستضعف [ى كه حقوق مالى و انسانى آنان را پايمال مى‌كنيد، مطابق احكامى كه در قرآن بر شما تلاوت مى‌شود به شما فتوا مى‌دهد]. و [نيز سفارش مى‌كند] كه با يتيمان به عدالت رفتار كنيد؛ و آنچه را [درباره زنان، دختران يتيم و كودكان مستضعف‌] از هر خيرى انجام مى‌دهيد، يقينا خدا همواره به آن داناست.


Wa 'Ini Amra'atun Khāfat Min Ba`lihā Nushūzāan 'Aw 'I`rāđāan Falā Junāĥa `Alayhimā 'An Yuşliĥā Baynahumā Şulĥāan Wa Aş-Şulĥu Khayrun Wa 'Uĥđirati Al-'Anfusu Ash-Shuĥĥa Wa 'In Tuĥsinū Wa Tattaqū Fa'inna Allāha Kāna Bimā Ta`malūna Khabīrāan

128

و اگر زنى از ناسازگارى شوهرش، يا روى‌گردانى‌اش [از حقوق همسردارى‌] بترسد، بر آن دو گناهى نيست كه با يكديگر به طور شايسته و پسنديده آشتى كنند، [گرچه به چشم‌پوشى بخشى از حقوقشان باشد.] و [در حقيقت‌] صلح و آشتى بهتر است. و بخل، نزد نفوس [آدميان‌] حاضر است [به اين خاطر هر يك از دو زوج در عفو و گذشت و سازش و اداى حقوق بخل مى‌ورزند]. و اگر [شما شوهران‌] نيكى كنيد و [از سركشى و ناسازگارى نسبت به زنان‌] بپرهيزيد [از ثواب و پاداش حق بهره‌مند مى‌شويد]؛ يقينا خدا همواره به آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.


Wa Lan Tastaţī`ū 'An Ta`dilū Bayna An-Nisā' Wa Law Ĥaraştum Falā Tamīlū Kulla Al-Mayli Fatadharūhā Kālmu`allaqati Wa 'In Tuşliĥū Wa Tattaqū Fa'inna Allāha Kāna Ghafūrāan Raĥīmāan

129

و شما هر چند حريص [بر عدالت‌] باشيد، هرگز نمى‌توانيد [از نظر علاقه و ميل قلبى‌] ميان زن‌ها [يى كه در عقد خود داريد] عدالت ورزيد، پس تمايل خود را به طور كامل متوجه يك طرف ننماييد تا ديگرى را به صورت زنى سرگردان و بلاتكليف رها كنيد. و اگر توافق و سازش نماييد و تقوا را [در محيط خانواده‌] رعايت كنيد [مورد آمرزش قرار مى‌گيريد]؛ زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است.


Wa 'In Yatafarraqā Yughni Allāhu Kullā Min Sa`atihi Wa Kāna Allāhu Wāsi`āan Ĥakīmāan

130

و اگر [زن و شوهر راهى براى صلح و سازش نيافتند و] از يكديگر جدا شوند، خدا هر يك را از توانگرى خود بى‌نياز مى‌كند؛ و خدا همواره بسيار عطا كننده و حكيم است.


Wa Lillāh Mā Fī As-Samāwāti Wa Mā Fī Al-'Arđi Wa Laqad Waşşaynā Al-Ladhīna 'Ūtū Al-Kitāba Min Qablikum Wa 'Īyākum 'Ani Attaqū Allaha Wa 'In Takfurū Fa'inna Lillāh Mā Fī As-Samāwāti Wa Mā Fī Al-'Arđi Wa Kāna Allāhu Ghanīyan Ĥamīdāan

131

و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست. و البته ما كسانى را كه پيش از شما كتاب آسمانى به آنان داده شده است، و نيز شما را سفارش كرديم كه [در همه امورتان‌] از خدا پروا كنيد. و [هشدار داديم‌] اگر كفر ورزيد [زيانى به او نمى‌رسانيد]؛ زيرا آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست، و خدا همواره بى‌نياز و ستوده است.


Wa Lillāh Mā Fī As-Samāwāti Wa Mā Fī Al-'Arđi Wa Kafá Billāhi Wakīlāan

132

و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، فقط در سيطره مالكيت و فرمانروايى خداست، و خدا نسبت به كارسازى [همه امور جهان آفرينش‌] كافى است.


'In Yasha' Yudh/hibkum 'Ayyuhā An-Nāsu Wa Ya'ti Bi'ākharīna Wa Kāna Allāhu `Alá Dhālika Qadīrāan

133

اى مردم! اگر خدا بخواهد همه شما را از ميان برمى‌دارد، و گروه ديگرى را [به جاى شما] مى‌آورد؛ و خدا همواره بر اين كار تواناست.


Man Kāna Yurīdu Thawāba Ad-Dunyā Fa`inda Allāhi Thawābu Ad-Dunyā Wa Al-'Ākhirati Wa Kāna Allāhu Samī`āan Başīrāan

134

كسى كه فقط پاداش دنيا را بخواهد [دچار اشتباه وكوته‌بينى شده است؛ زيرا] پاداش دنيا وآخرت كه [محصول ايمان و تقواست‌] نزد خداست؛ و خدا همواره شنوا و بيناست.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Kūnū Qawwāmīna Bil-Qisţi Shuhadā'a Lillāh Wa Law `Alá 'Anfusikum 'Awi Al-Wālidayni Wa Al-'Aqrabīna 'In Yakun Ghanīyan 'Aw Faqīrāan Fa-Allāhu 'Awlá Bihimā Falā Tattabi`ū Al-Hawá 'An Ta`dilū Wa 'In Talwū 'Aw Tu`riđū Fa'inna Allāha Kāna Bimā Ta`malūna Khabīrāan

135

اى اهل ايمان! [همواره در همه امور زندگى‌] قيام كننده به عدل، و گواهى دهنده براى خدا باشيد، هر چند به زيان خود يا پدر و مادر يا خويشانتان باشد. اگر [يكى از دو طرف نزاع‌] توانگر يا فقير باشد [با لحاظ كردن وضع آنان، بر خلاف خدا گواهى ندهيد؛ زيرا] خدا به حمايت از آنان و رعايت حالشان سزوارتر است. پس [در هنگام گواهى دادن‌] از هواى نفس پيروى نكنيد تا از حق منحرف شويد. و اگر زبانتان را [به سوى گواهى ناحق و دروغ‌] بپيچانيد، يا از گواهى دادن روى برتابيد؛ يقينا خدا همواره به آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū 'Āminū Billāhi Wa Rasūlihi Wa Al-Kitābi Al-Ladhī Nazzala `Alá Rasūlihi Wa Al-Kitābi Al-Ladhī 'Anzala Min Qablu Wa Man Yakfur Billāhi Wa Malā'ikatihi Wa Kutubihi Wa Rusulihi Wa Al-Yawmi Al-'Ākhiri Faqad Đalla Đalālāan Ba`īdāan

136

اى اهل ايمان! به خدا و پيامبرش و كتابى كه بر پيامبرش نازل كرده و به كتابى كه پيش از اين فرستاده [از روى صدق و حقيقت‌] ايمان بياوريد. و هر كه به خدا و فرشتگان و كتاب‌هاى آسمانى و پيامبران او و روز قيامت كافر شود، يقينا به گمراهى دور و درازى دچار شده است.


'Inna Al-Ladhīna 'Āmanū Thumma Kafarū Thumma 'Āmanū Thumma Kafarū Thumma Azdādū Kufrāan Lam Yakuni Allāhu Liyaghfira Lahum Wa Lā Liyahdiyahum Sabīlāan

137

كسانى كه ايمان آوردند، سپس كفر ورزيدند، باز ايمان آوردند، و بار ديگر كافر شدند، آن گاه بر كفر خود افزودند، خدا بر آن نيست كه آنان را بيامرزد، و به راهى هدايت كند.


Bashshiri Al-Munāfiqīna Bi'anna Lahum `Adhābāan 'Alīmāan

138

منافقان را بشارت ده كه عذابى دردناك براى آنان است.


Al-Ladhīna Yattakhidhūna Al-Kāfirīna 'Awliyā'a Min Dūni Al-Mu'uminīna 'Ayabtaghūna `Indahumu Al-`Izzata Fa'inna Al-`Izzata Lillāh Jamī`āan

139

همان كسانى كه كافران را به جاى مؤمنان سرپرست و دوست خود مى‌گيرند؛ آيا عزت و قدرت را نزد آنان مى‌طلبند؟ يقينا همه عزت و قدرت فقط براى خداست.


Wa Qad Nazzala `Alaykum Fī Al-Kitābi 'An 'Idhā Sami`tum 'Āyāti Allāhi Yukfaru Bihā Wa Yustahza'u Bihā Falā Taq`udū Ma`ahum Ĥattá Yakhūđū Fī Ĥadīthin Ghayrihi 'Innakum 'Idhāan Mithluhum 'Inna Allāha Jāmi`u Al-Munāfiqīna Wa Al-Kāfirīna Fī Jahannama Jamī`āan

140

البته خدا [اين فرمان را] در قرآن بر شما نازل كرده است كه: چون بشنويد گروهى آيات خدا را مورد انكار و استهزا قرار مى‌دهند، با آنان ننشينيد تا در سخنى ديگر درآيند، [اگر بنشينيد] شما هم [در به دوش كشيدن بار گناه انكار و استهزا] مانند آنان خواهيد بود؛ يقينا خدا همه منافقان و كافران را در دوزخ گرد خواهد آورد.


Al-Ladhīna Yatarabbaşūna Bikum Fa'in Kāna Lakum Fatĥun Mina Allāhi Qālū 'Alam Nakun Ma`akum Wa 'In Kāna Lilkāfirīna Naşībun Qālū 'Alam Nastaĥwidh `Alaykum Wa Namna`kum Mina Al-Mu'uminīna Fa-Allāhu Yaĥkumu Baynakum Yawma Al-Qiyāmati Wa Lan Yaj`ala Allāhu Lilkāfirīna `Alá Al-Mu'uminīna Sabīlāan

141

آنان كه همواره حوادثى را براى شما انتظار مى‌برند، اگر از سوى خدا برايتان فتح و پيروزى رسد، مى‌گويند: مگر ما با شما [در ميدان جنگ‌] نبوديم؟ [پس سهم ما را از غنايم جنگى بپردازيد.] و اگر براى كافران بهره‌اى اندك [از غلبه و پيروزى‌] باشد، به آنان مى‌گويند: آيا [ما كه در ميان ارتش اسلام بوديم‌] بر شما چيره و مسلط نبوديم؟ [ولى ديديد كه ازضربه زدن به شما خوددارى كرديم‌] و شما را [ازآسيب و زيان مؤمنان‌] مانع مى‌شديم [پس سهم غنيمت ما را بدهيد.] خدا روز قيامت ميان شما داورى مى‌كند؛ و خدا هرگز هيچ راه سلطه‌اى به سود كافران بر ضد مؤمنان قرار نداده است.


'Inna Al-Munāfiqīna Yukhādi`ūna Allāha Wa Huwa Khādi`uhum Wa 'Idhā Qāmū 'Ilá Aş-Şalāati Qāmū Kusālá Yurā'ūna An-Nāsa Wa Lā Yadhkurūna Allāha 'Illā Qalīlāan

142

منافقان همواره با خدا نيرنگ مى‌كنند، و حال آنكه خدا كيفر دهنده نيرنگ آنان است. و هنگامى كه به نماز مى‌ايستند، با كسالت مى‌ايستند، و همواره در برابر مردم رياكارى مى‌كنند؛ و خدا را جز اندكى به ياد نمى‌آورند.


Mudhabdhabīna Bayna Dhālika Lā 'Ilá Hā'uulā' Wa Lā 'Ilá Hā'uulā' Wa Man Yuđlili Allāhu Falan Tajida Lahu Sabīlāan

143

منافقان ميان كفر و ايمان متحير و سرگردانند، نه [با تمام وجود] با مؤمنانند و نا با كافران. و هر كه را خدا [به كيفر اعمال زشتش‌] گمراه كند، هرگز براى او راهى [به سوى هدايت‌] نخواهى يافت.


Yā 'Ayyuhā Al-Ladhīna 'Āmanū Lā Tattakhidhū Al-Kāfirīna 'Awliyā'a Min Dūni Al-Mu'uminīna 'Aturīdūna 'An Taj`alū Lillāh `Alaykum Sulţānāan Mubīnāan

144

اى اهل ايمان! كافران را به جاى مؤمنان، سرپرست و يار خود مگيريد. آيا مى‌خواهيد براى خدا بر ضد خودتان دليلى آشكار [نسبت به عذابتان در دنيا و آخرت‌] قرار دهيد؟!


'Inna Al-Munāfiqīna Fī Ad-Darki Al-'Asfali Mina An-Nāri Wa Lan Tajida Lahum Naşīrāan

145

بى‌ترديد منافقان در پايين‌ترين طبقه از آتش‌اند، و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت.


'Illā Al-Ladhīna Tābū Wa 'Aşlaĥū Wa A`taşamū Billāhi Wa 'Akhlaşū Dīnahum Lillāh Fa'ūlā'ika Ma`a Al-Mu'uminīna Wa Sawfa Yu'uti Allāhu Al-Mu'uminīna 'Ajrāan `Ažīmāan

146

مگر كسانى كه [از گناه بزرگ نفاق‌] توبه كردند، و [مفاسد خود را] اصلاح نمودند، و به خدا تمسك جستند، وعبادتشان را براى خدا خالص ساختند؛ پس آنان در زمره مؤمنان‌اند، وخدا به زودى مؤمنان را پاداشى بزرگ خواهد داد.


Mā Yaf`alu Allāhu Bi`adhābikum 'In Shakartum Wa 'Āmantum Wa Kāna Allāhu Shākirāan `Alīmāan

147

اگر شما سپاس‌گزار [نعمت هاى بى‌شمار حق‌] باشيد و ايمان آوريد، خدا را با عذاب شما چه كار؟ خدا همواره پاداش دهنده و داناست.


جزء قبل

جزء 5 قرآن کریم

جزء بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان