بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ ٱتَّقِ ٱللَّهَ وَ لَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ اى پيامبر! از (مخالفت) خدا خود نگهدار باش، و از كافران و منافقان اطاعت مكن كه خدا داناى فرزانه است.

وَ ٱتَّبِعۡ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا

و از آنچه از پروردگارت به سوى تو وحى مى‌شود پيروى كن؛ كه خدا به آنچه همواره انجام مى‌دهيد آگاه است.

وَ تَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ وَ كَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا

و بر خدا توكل كن؛ و كارسازى خدا كافى است.

مَّا جَعَلَ ٱللَّهُ لِرَجُلٖ مِّن قَلۡبَيۡنِ فِي جَوۡفِهِۦ وَ مَا جَعَلَ أَزۡوَٰجَكُمُ ٱلَّٰٓـِٔي تُظَٰهِرُونَ مِنۡهُنَّ أُمَّهَٰتِكُمۡ وَ مَا جَعَلَ أَدۡعِيَآءَكُمۡ أَبۡنَآءَكُمۡ ذَٰلِكُمۡ قَوۡلُكُم بِأَفۡوَٰهِكُمۡ وَ ٱللَّهُ يَقُولُ ٱلۡحَقَّ وَ هُوَ يَهۡدِي ٱلسَّبِيلَ

خدا براى هيچ مردى دو دل در درونش قرار نداده است؛ و همسرانتان را كه نسبت به آنان« ظهار »مى‌كنيد (، و مادر خود مى‌خوانيد،) مادران شما قرار نداده؛ و پسر خواندگانتان را پسران (حقيقى) شما قرار نداده است؛ اين، سخن شماست در حالى كه با دهانتان [مى‌گوييد]. و خدا حق را مى‌گويد و او به راه (راست) راهنمايى مى‌كند.

ٱدۡعُوهُمۡ لِأٓبَآئِهِمۡ هُوَ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِ فَإِن لَّمۡ تَعۡلَمُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ فَإِخۡوَٰنُكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَ مَوَٰلِيكُمۡ وَ لَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٞ فِيمَآ أَخۡطَأۡتُم بِهِۦ وَ لَٰكِن مَّا تَعَمَّدَتۡ قُلُوبُكُمۡ وَ كَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمًا

آن (پسر خواندگ) ان را به [نام‌] پدرانشان بخوانيد كه آن (كار) نزد خدا دادگرانه‌تر است؛ و اگر پدرانشان را نمى‌شناسيد، پس برادران دينى و آزادشدگان شما هستند؛ و در مورد آنچه در آن (صدا زدن‌ها) خطا كرده‌ايد، هيچ گناهى بر شما نيست و ليكن در مورد آنچه دل‌هايتان به عمد (قصد) مى‌كند (مسئوليد؛) و خدا بسيار آمرزنده مهرورز است.

ٱلنَّبِيُّ أَوۡلَىٰ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡ أَنفُسِهِمۡ وَ أَزۡوَٰجُهُۥٓ أُمَّهَٰتُهُمۡ وَ أُوْلُواْ ٱلۡأَرۡحَامِ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلَىٰ بِبَعۡضٖ فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ إِلَّآ أَن تَفۡعَلُوٓاْ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِكُم مَّعۡرُوفٗا كَانَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَسۡطُورٗا

پيامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است؛ و همسرانش مادران ايشانند؛ و خويشاوندان در كتاب خدا، برخى آنان نسبت به برخى (ديگر) از مؤمنان و مهاجران (در مورد ارث) سزاوارترند، مگر آنكه (بخواهيد) نسبت به دوستانتان [كار] پسنديده‌اى انجام دهيد؛ اين (حكم) در كتاب (خدا) نوشته شده است.

وَ إِذۡ أَخَذۡنَا مِنَ ٱلنَّبِيِّ‍ۧنَ مِيثَٰقَهُمۡ وَ مِنكَ وَ مِن نُّوحٖ وَ إِبۡرَٰهِيمَ وَ مُوسَىٰ وَ عِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَ أَخَذۡنَا مِنۡهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا

و (يادكن) هنگامى را كه از پيامبران پيمان محكمشان را گرفتيم، و (همچنين) از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى پسر مريم؛ و ما از آنان پيمان محكم شديدى گرفتيم.

لِّيَسۡ‍َٔلَ ٱلصَّٰدِقِينَ عَن صِدۡقِهِمۡ وَ أَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا

تا (خدا) راستگويان را از راستى ايشان بپرسد، و براى كافران عذاب دردناكى آماده ساخته است!

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَ جُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَا وَ كَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! نعمت خدا را بر (خود) تان ياد كنيد، هنگامى كه لشكرهايى به سراغ شما آمدند؛ و باد و لشكريانى كه آنها را نمى‌ديديد بر آنان فرستاديم؛ و خدا به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

إِذۡ جَآءُوكُم مِّن فَوۡقِكُمۡ وَ مِنۡ أَسۡفَلَ مِنكُمۡ وَ إِذۡ زَاغَتِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَ بَلَغَتِ ٱلۡقُلُوبُ ٱلۡحَنَاجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِٱللَّهِ ٱلظُّنُونَا۠

(همان) هنگامى كه (لشكر دشمن) از فراز (شهر) شما و از فروتر (شهر) تان به سراغ شما آمدند. و آنگاه كه چشم‌ها به طرف (دشمن) مايل (و خيره) شد، و دل‌ها (و جان‌ها) به گلوگاه‌ها رسيد، و در مورد خدا گمان‌هايى (گوناگون) گمان برديد؛

هُنَالِكَ ٱبۡتُلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَ زُلۡزِلُواْ زِلۡزَالٗا شَدِيدٗا

در آنجا مؤمنان آزمايش شدند و با لرزشى شديد متزلزل گشتند!

وَ إِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ مَّا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَ رَسُولُهُۥٓ إِلَّا غُرُورٗا

و هنگامى كه منافقان و كسانى كه در دل‌هايشان [نوعى‌] بيمارى است، مى‌گفتند:« خدا و فرستاده‌اش جز فريب به ما وعده نداده‌اند ».

وَ إِذۡ قَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ يَٰٓأَهۡلَ يَثۡرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمۡ فَٱرۡجِعُواْ وَ يَسۡتَ‍ٔۡذِنُ فَرِيقٞ مِّنۡهُمُ ٱلنَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوۡرَةٞ وَ مَا هِيَ بِعَوۡرَةٍ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارٗا

و هنگامى كه دسته‌اى از آنان گفتند:« اى مردم يثرب (مدينه، در اينجا) هيچ منزلگاهى براى شما نيست؛ پس (به شهر) بازگرديد. »و دسته‌اى از آنان از پيامبر رخصت (بازگشت) مى‌خواستند [و] مى‌گفتند:« در واقع خانه‌هاى ما بى‌حفاظ است. »و حال آنكه آنها بى‌حفاظ نبود؛ [آنان‌] جز گريز (از جنگ چيزى) نمى‌خواستند.

وَ لَوۡ دُخِلَتۡ عَلَيۡهِم مِّنۡ أَقۡطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُواْ ٱلۡفِتۡنَةَ لَأٓتَوۡهَا وَ مَا تَلَبَّثُواْ بِهَآ إِلَّا يَسِيرٗا

و اگر (بر فرض دشمنان) از اطراف آن (مدينه) بر آنان وارد مى‌شدند سپس از آن (منافق) ان آشوبگرى (و بازگشت به شرك) مى‌خواستند، حتما آن را [به جا] مى‌آوردند، و جز اندكى در آن (كار) درنگ نمى‌كردند.

وَ لَقَدۡ كَانُواْ عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ لَا يُوَلُّونَ ٱلۡأَدۡبَٰرَ وَ كَانَ عَهۡدُ ٱللَّهِ مَسۡ‍ُٔولٗا

و بيقين از پيش، با خدا پيمان بسته بودند، كه با عقب گرد (از دشمن) روى برنتابند؛ و پيمان خدا مورد پرسش قرار مى‌گيرد.

قُل لَّن يَنفَعَكُمُ ٱلۡفِرَارُ إِن فَرَرۡتُم مِّنَ ٱلۡمَوۡتِ أَوِ ٱلۡقَتۡلِ وَ إِذٗا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلٗا

(اى پيامبر) بگو:« اگر از مرگ يا كشته شدن بگريزيد، گريز براى شما سودى نخواهد داشت؛ و در آن هنگام جز اندكى (از دنيا) برخوردار نخواهيد شد ».

قُلۡ مَن ذَا ٱلَّذِي يَعۡصِمُكُم مِّنَ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ سُوٓءًا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ رَحۡمَةٗ وَ لَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٗا وَ لَا نَصِيرٗا

بگو:« چه كسى شما را از (اراده) خدا حفظ مى‌كند، اگر بدى براى شما بخواهد يا رحمتى را براى شما بخواهد؟! »و (منافقان) جز خدا هيچ سرپرست و ياورى براى (خود) شان نمى‌يابند.

قَدۡ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلۡمُعَوِّقِينَ مِنكُمۡ وَ ٱلۡقَآئِلِينَ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ هَلُمَّ إِلَيۡنَا وَ لَا يَأۡتُونَ ٱلۡبَأۡسَ إِلَّا قَلِيلًا

خدا بيقين مى‌شناسد، از ميان شما بازدارندگان (از جنگ) و كسانى را كه به برادرانشان مى‌گفتند:« به سوى ما بياييد. »در حالى كه (آن كارشكنان)، جز اندكى به (جنگ) سخت روى نمى‌آورند.

أَشِحَّةً عَلَيۡكُمۡ فَإِذَا جَآءَ ٱلۡخَوۡفُ رَأَيۡتَهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ تَدُورُ أَعۡيُنُهُمۡ كَٱلَّذِي يُغۡشَىٰ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِ فَإِذَا ذَهَبَ ٱلۡخَوۡفُ سَلَقُوكُم بِأَلۡسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى ٱلۡخَيۡرِ أُوْلَٰٓئِكَ لَمۡ يُؤۡمِنُواْ فَأَحۡبَطَ ٱللَّهُ أَعۡمَٰلَهُمۡ وَ كَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا

در حالى كه بر شما (بى گذشت، و) آزمندند؛ و هنگامى كه ترس فرا مى‌رسد، آنان را مى‌بينى كه به سوى تو مى‌نگرند، در حالى كه چشمانشان مى‌چرخد، همانند كسى كه بر اثر (ترس از) مرگ بيهوش شده است؛ و هنگامى كه ترس بر طرف شد، زبان‌هاى تيز را بر شما مى‌گشايند در حالى كه بر (غنايم) خوب آزمندند. آنان (در حقيقت) ايمان نياورده‌اند، پس خدا اعمالشان را تباه كرد، و آن (كار) براى خدا آسان است.

يَحۡسَبُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ لَمۡ يَذۡهَبُواْ وَ إِن يَأۡتِ ٱلۡأَحۡزَابُ يَوَدُّواْ لَوۡ أَنَّهُم بَادُونَ فِي ٱلۡأَعۡرَابِ يَسۡ‍َٔلُونَ عَنۡ أَنۢبَآئِكُمۡ وَ لَوۡ كَانُواْ فِيكُم مَّا قَٰتَلُوٓاْ إِلَّا قَلِيلٗا

(منافقان) مى‌پندارند كه (لشكريان) حزب‌ها نرفته‌اند؛ و اگر (بار ديگر سپاه) حزب‌ها بيايند، آرزو مى‌كنند كه آنان در ميان اعراب، باديه نشين بودند، در حالى كه از خبرهاى بزرگ شما مى‌پرسيدند؛ و اگر (بر فرض) در ميان شما بودند، جز اندكى پيكار نمى‌كردند.

لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَ ٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَ ذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا

بيقين براى شما در (روش) فرستاده خدا، (الگويى براى) پيروى نيكوست! براى كسانى كه اميد به خدا و روز بازپسين دارند و خدا را بسيار ياد مى‌كنند.

وَ لَمَّا رَءَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ قَالُواْ هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَ رَسُولُهُۥ وَ صَدَقَ ٱللَّهُ وَ رَسُولُهُۥ وَ مَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِيمَٰنٗا وَ تَسۡلِيمٗا

و هنگامى كه مؤمنان (لشكريان) حزب‌ها را ديدند گفتند:« اين چيزى است كه خدا و فرستاده‌اش به ما وعده داده‌اند، و خدا و فرستاده‌اش راست گفته‌اند. »و (اين مطلب) جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود.

مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ رِجَالٞ صَدَقُواْ مَا عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ عَلَيۡهِ فَمِنۡهُم مَّن قَضَىٰ نَحۡبَهُۥ وَ مِنۡهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُواْ تَبۡدِيلٗا

از ميان مؤمنان مردانى هستند كه به آنچه با خدا بر (اساس) آن پيمان بسته‌اند صادقانه (وفا) كرده‌اند؛ و از آنان كسى است كه پيمانش را به پايان رسانده (و به شهادت رسيده)؛ و از آنان كسى است كه منتظر است و هيچ تغييرى (در پيمان خود) نداده است.

لِّيَجۡزِيَ ٱللَّهُ ٱلصَّٰدِقِينَ بِصِدۡقِهِمۡ وَ يُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ إِن شَآءَ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

تا خدا راستگويان را بخاطر راستى‌شان پاداش دهد. و اگر بخواهد منافقان را عذاب مى‌كند يا توبه آنان را مى‌پذيرد؛ [چرا] كه خدا بسيار آمرزنده مهرورز است.

وَ رَدَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِغَيۡظِهِمۡ لَمۡ يَنَالُواْ خَيۡرٗا وَ كَفَى ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلۡقِتَالَ وَ كَانَ ٱللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزٗا

و خدا كسانى را كه كفر ورزيدند با خشمشان بازگرداند در حالى كه به هيچ (مال) نيكى نرسيده‌اند؛ و خدا مؤمنان را از جنگ بسندگى كرد، و خدا نيرومندى شكست‌ناپذير است.

وَ أَنزَلَ ٱلَّذِينَ ظَٰهَرُوهُم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن صَيَاصِيهِمۡ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ فَرِيقٗا تَقۡتُلُونَ وَ تَأۡسِرُونَ فَرِيقٗا

و (خدا) كسانى از اهل كتاب (يهود) را كه از آن (مشرك) ان پشتيبانى كردند از قلعه‌هايشان فرو آورد و در دل‌هايشان وحشت افكند؛ در حالى كه دسته‌اى را مى‌كشتيد و دسته‌اى را اسير مى‌كرديد.

وَ أَوۡرَثَكُمۡ أَرۡضَهُمۡ وَ دِيَٰرَهُمۡ وَ أَمۡوَٰلَهُمۡ وَ أَرۡضٗا لَّمۡ تَطَ‍ُٔوهَا وَ كَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا

و زمين‌هاى آنان و خانه‌هايشان و اموالشان و زمينى را كه بر آن گام ننهاده بوديد به شما ارث داد؛ و خدا بر هر چيز تواناست.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا وَ زِينَتَهَا فَتَعَالَيۡنَ أُمَتِّعۡكُنَّ وَ أُسَرِّحۡكُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا

اى پيامبر! به همسرانت بگو:« اگر همواره زندگى پست (دنيا) و زيور آن را مى‌خواهيد پس بياييد تا شما را بهره‌مند سازم و شما را با آزادى نيكويى رها سازم.

وَ إِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ ٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ فَإِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡمُحۡسِنَٰتِ مِنكُنَّ أَجۡرًا عَظِيمٗا

و اگر همواره خدا و فرستاده‌اش و سراى آخرت را مى‌خواهيد، خدا براى نيكوكاران از شما، پاداش بزرگى آماده ساخته است. »

يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ مَن يَأۡتِ مِنكُنَّ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖ يُضَٰعَفۡ لَهَا ٱلۡعَذَابُ ضِعۡفَيۡنِ وَ كَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا

اى زنان پيامبر! هر كس از شما [كار] زشت آشكارى [به جا] آورد، براى او عذاب دو چندان افزوده مى‌شود؛ و آن (كار) بر خدا آسان است.

وَ مَن يَقۡنُتۡ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ تَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا نُّؤۡتِهَآ أَجۡرَهَا مَرَّتَيۡنِ وَ أَعۡتَدۡنَا لَهَا رِزۡقٗا كَرِيمٗا

و هر كس از شما براى خدا و فرستاده‌اش با فروتنى فرمانبردارى كند، و [كار] شايسته‌اى انجام دهد، پاداشش را دو بار به او خواهيم داد؛ و روزى ارجمندى براى او آماده كرده‌ايم.

يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ لَسۡتُنَّ كَأَحَدٖ مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِنِ ٱتَّقَيۡتُنَّ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَيَطۡمَعَ ٱلَّذِي فِي قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَ قُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا

اى زنان پيامبر! (شما) همچون يكى از زنان (معمولى) نيستيد؛ اگر خودنگهدارى (و پارسايى) مى‌كنيد پس به نرمى (و ناز) سخن مگوييد، تا كسى كه در دلش (نوعى) بيمارى است طمع ورزد؛ و سخنى پسنديده بگوييد.

وَ قَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰ وَ أَقِمۡنَ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتِينَ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَطِعۡنَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥٓ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَ يُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا

و در خانه‌هايتان قرار گيريد، و همانند خود آرايى (دوران) جاهليت نخستين، (بازيورها) خود نمايى نكنيد؛ و نماز را برپا داريد، و [ماليات‌] زكات را بپردازيد، و خدا و فرستاده‌اش را اطاعت كنيد؛ خدا فقط مى‌خواهد پليدى را از شما خاندان (پيامبر) ببرد و كاملا شما را پاك سازد.

وَ ٱذۡكُرۡنَ مَا يُتۡلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ وَ ٱلۡحِكۡمَةِ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا

و آنچه را در خانه‌هاى شما از آيات خدا و حكمت خوانده مى‌شود ياد كنيد؛ كه خدا لطيف آگاه است.

إِنَّ ٱلۡمُسۡلِمِينَ وَ ٱلۡمُسۡلِمَٰتِ وَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَ ٱلۡقَٰنِتِينَ وَ ٱلۡقَٰنِتَٰتِ وَ ٱلصَّٰدِقِينَ وَ ٱلصَّٰدِقَٰتِ وَ ٱلصَّٰبِرِينَ وَ ٱلصَّٰبِرَٰتِ وَ ٱلۡخَٰشِعِينَ وَ ٱلۡخَٰشِعَٰتِ وَ ٱلۡمُتَصَدِّقِينَ وَ ٱلۡمُتَصَدِّقَٰتِ وَ ٱلصَّٰٓئِمِينَ وَ ٱلصَّٰٓئِمَٰتِ وَ ٱلۡحَٰفِظِينَ فُرُوجَهُمۡ وَ ٱلۡحَٰفِظَٰتِ وَ ٱلذَّٰكِرِينَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَ ٱلذَّٰكِرَٰتِ أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُم مَّغۡفِرَةٗ وَ أَجۡرًا عَظِيمٗا

در حقيقت، مردان مسلمان و زنان مسلمان، و مردان با ايمان و زنان با ايمان، و مردان فرمانبردار [فروتن‌] و زنان فرمانبردار [فروتن‌]، و مردان راستگو و زنان راستگو، و مردان شكيبا و زنان شكيبا، و مردان فروتن و زنان فروتن، و مردان صدقه دهنده و زنان صدقه دهنده، و مردان روزه‌دار و زنان روزه‌دار، و مردانى كه دامانشان را (در امور جنسى) حفظ مى‌كنند و زنانى كه (دامان خويش را) حفظ مى‌كنند، و مردانى كه خدا را فراوان ياد مى‌كنند و زنانى كه (خدا را فراوان) ياد مى‌كنند، خدا براى آنان آمرزش و پاداش بزرگى آماده كرده است.

وَ مَا كَانَ لِمُؤۡمِنٖ وَ لَا مُؤۡمِنَةٍ إِذَا قَضَى ٱللَّهُ وَ رَسُولُهُۥٓ أَمۡرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُ مِنۡ أَمۡرِهِمۡ وَ مَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلٗا مُّبِينٗا

و هيچ (حقى) براى مرد با ايمان و زن با ايمان نيست، كه هنگامى كه خدا و فرستاده‌اش (حكم) چيزى را تمام كنند، در كارشان اختيارى داشته باشند؛ و هر كس خدا و فرستاده‌اش را نافرمانى نمايد، پس حتما به گمراهى آشكارى گمراه شده است.

وَ إِذۡ تَقُولُ لِلَّذِيٓ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ وَ أَنۡعَمۡتَ عَلَيۡهِ أَمۡسِكۡ عَلَيۡكَ زَوۡجَكَ وَ ٱتَّقِ ٱللَّهَ وَ تُخۡفِي فِي نَفۡسِكَ مَا ٱللَّهُ مُبۡدِيهِ وَ تَخۡشَى ٱلنَّاسَ وَ ٱللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخۡشَىٰهُ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيۡدٞ مِّنۡهَا وَطَرٗا زَوَّجۡنَٰكَهَا لِكَيۡ لَا يَكُونَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ حَرَجٞ فِيٓ أَزۡوَٰجِ أَدۡعِيَآئِهِمۡ إِذَا قَضَوۡاْ مِنۡهُنَّ وَطَرٗا وَ كَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ مَفۡعُولٗا

و (يادكن) هنگامى را كه به آن كس كه خدا به او نعمت داده بود و (تو نيز) به او نعمت داده بودى (زيد) مى‌گفتى:« همسرت را براى خود نگاه دار و خود را از (عذاب) خدا حفظ كن! »و چيزى را در دلت پنهان مى‌داشتى كه خدا آشكار كننده آن است؛ و از مردم مى‌هراسيدى در حالى كه خدا سزاوارتر است كه از او بهراسى. و هنگامى كه زيد نياز (خويش) را از آن (زن) به پايان برد (و او را اطلاق داد،) او را به ازدواج تو درآورديم، تا هيچ تنگى (و محدوديتى) براى مؤمنان (در ازدواج) با همسران پسر خوانده‌هايشان نباشد هنگامى كه نياز (خود) را از آنان به پايان بردند (و آنها را طلاق دادند)؛ و فرمان خدا تحقق يافته است.

مَّا كَانَ عَلَى ٱلنَّبِيِّ مِنۡ حَرَجٖ فِيمَا فَرَضَ ٱللَّهُ لَهُۥ سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُ وَ كَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ قَدَرٗا مَّقۡدُورًا

هيچ گونه تنگى بر پيامبر در آنچه خدا بر او واجب كرده نيست؛ (اين قانون و) روش خدا در مورد كسانى است كه پيش از (اين) در گذشتند؛ و فرمان خدا به اندازه معين است.

ٱلَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَٰلَٰتِ ٱللَّهِ وَ يَخۡشَوۡنَهُۥ وَ لَا يَخۡشَوۡنَ أَحَدًا إِلَّا ٱللَّهَ وَ كَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِيبٗا

(همان) كسانى كه پيام‌هاى خدا را مى‌رسانند و از او مى‌هراسند، و از هيچ كس جز خدا نمى‌هراسند، و حسابگرى خدا كافى است.

مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَآ أَحَدٖ مِّن رِّجَالِكُمۡ وَ لَٰكِن رَّسُولَ ٱللَّهِ وَ خَاتَمَ ٱلنَّبِيِّ‍ۧنَ وَ كَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا

محمد پدر هيچ يك از مردان شما نيست؛ و ليكن فرستاده خدا و پايان بخش پيامبران است؛ و خدا به هر چيزى داناست.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ ذِكۡرٗا كَثِيرٗا

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! خدا را با يادمانى فراوان ياد كنيد.

وَ سَبِّحُوهُ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلًا

و صبحگاهان و عصرگاهان [و شب هنگام‌] او را تسبيح گوييد.

هُوَ ٱلَّذِي يُصَلِّي عَلَيۡكُمۡ وَ مَلَٰٓئِكَتُهُۥ لِيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ كَانَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ رَحِيمٗا

او كسى است كه (خود) و فرشتگانش براى شما دعا مى‌كنند (و رحمت مى‌فرستند،) تا شما را از تاريكى‌ها به سوى نور خارج كند؛ و نسبت به مؤمنان مهرورز است.

تَحِيَّتُهُمۡ يَوۡمَ يَلۡقَوۡنَهُۥ سَلَٰمٞ وَ أَعَدَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَرِيمٗا

زنده باد آنان در روزى كه او را ملاقات مى‌كنند سلام است؛ و براى آنان پاداش ارجمندى آماده كرده است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ شَٰهِدٗا وَ مُبَشِّرٗا وَ نَذِيرٗا

اى پيامبر! در حقيقت ما تو را گواه و مژده‌آور و هشدارگر فرستاديم؛

وَ دَاعِيًا إِلَى ٱللَّهِ بِإِذۡنِهِۦ وَ سِرَاجٗا مُّنِيرٗا

و (تو را) فراخوان به سوى خدا، با رخصت او، و چراغى روشنى بخش (فرستاديم).

وَ بَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَضۡلٗا كَبِيرٗا

و مؤمنان را مژده ده به اينكه از طرف خدا بخششى بزرگ براى آنان (فراهم) است.

وَ لَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَ دَعۡ أَذَىٰهُمۡ وَ تَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ وَ كَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا

و از كافران و منافقان اطاعت مكن، و آزار (هاى) آنان را رهاكن (و از آنها درگذر،) و بر خدا توكل كن؛ و كارسازى خدا كافى است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَكَحۡتُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمۡ عَلَيۡهِنَّ مِنۡ عِدَّةٖ تَعۡتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه زنان با ايمان را به همسرى گرفتيد، سپس قبل از تماس با آنان، طلاقشان داديد، پس براى شما هيچ عده‌اى كه آن را بشماريد، بر عهده آن (زن) ان نيست؛ پس آنان را (با هديه‌اى) بهره‌مند سازيد و با آزادى نيكويى رهايشان سازيد.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَحۡلَلۡنَا لَكَ أَزۡوَٰجَكَ ٱلَّٰتِيٓ ءَاتَيۡتَ أُجُورَهُنَّ وَ مَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَ مِمَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ وَ بَنَاتِ عَمِّكَ وَ بَنَاتِ عَمَّٰتِكَ وَ بَنَاتِ خَالِكَ وَ بَنَاتِ خَٰلَٰتِكَ ٱلَّٰتِي هَاجَرۡنَ مَعَكَ وَ ٱمۡرَأَةٗ مُّؤۡمِنَةً إِن وَهَبَتۡ نَفۡسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنۡ أَرَادَ ٱلنَّبِيُّ أَن يَسۡتَنكِحَهَا خَالِصَةٗ لَّكَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ قَدۡ عَلِمۡنَا مَا فَرَضۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ وَ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ لِكَيۡلَا يَكُونَ عَلَيۡكَ حَرَجٞ وَ كَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

اى پيامبر! در واقع ما براى تو حلال كرديم، همسرانت را كه مهرشان را پرداخته‌اى، و آنچه (از كنيزان) كه مالك شده‌اى از آنچه (از غنايم و انفال) كه خدا به تو بازگردانده است، و دختران عمويت و دختران عمه‌هايت، و دختران دايى‌ات، و دختران خاله‌هايت، كه با تو مهاجرت كردند؛ و (نيز حلال كرديم) زن با ايمان را، در صورتى كه خودش را به پيامبر ببخشد، اگر پيامبر بخواهد كه او را به همسرى برگزيند؛ در حالى كه (چنين ازدواجى) مخصوص توست نه ساير مؤمنان؛ بيقين مى‌دانيم آنچه را واجب كرديم براى آنان در مورد همسرانشان و آنچه (از كنيزان) مالك شده‌اند. (اين اجازه ازدواج) بدين خاطر است كه هيچ تنگى (و محدويتى) بر تو نباشد؛ و خدا بسيار آمرزنده مهرورز است.

تُرۡجِي مَن تَشَآءُ مِنۡهُنَّ وَ تُ‍ٔۡوِيٓ إِلَيۡكَ مَن تَشَآءُ وَ مَنِ ٱبۡتَغَيۡتَ مِمَّنۡ عَزَلۡتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكَ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن تَقَرَّ أَعۡيُنُهُنَّ وَ لَا يَحۡزَنَّ وَ يَرۡضَيۡنَ بِمَآ ءَاتَيۡتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَ ٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمۡ وَ كَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمٗا

(نوبت) هر كدام از آن (همسر) ان را كه مى‌خواهى به تأخير مى‌اندازى، و هر كدام را كه مى‌خواهى پيش خود جاى مى‌دهى؛ و هيچ گناهى بر تو نيست كه هر كدام از كسانى را كه (از او) كناره‌گيرى كرده‌اى، طلب كنى؛ اين [كار] نزديك‌تر است به اينكه چشمان آنان روشن گردد و اندوهگين نشوند، و همگى آنان به آنچه به ايشان مى‌دهى خشنود گردند؛ و خدا آنچه را در دل‌هاى شماست مى‌داند، و خدا داناى بردبار است.

لَّا يَحِلُّ لَكَ ٱلنِّسَآءُ مِنۢ بَعۡدُ وَ لَآ أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنۡ أَزۡوَٰجٖ وَ لَوۡ أَعۡجَبَكَ حُسۡنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَ وَ كَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ رَّقِيبٗا

بعد از (اين همسران، ازدواج با) زنان و اينكه همسران (ديگرى) جايگزين آنان كنى، بر تو حلال نيست؛ هر چند نيكويى آنان تو را به شگفت آورد، مگر آنچه (از كنيزان) مالك شده‌اى؛ و خدا نگهبان هر چيزى است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَدۡخُلُواْ بُيُوتَ ٱلنَّبِيِّ إِلَّآ أَن يُؤۡذَنَ لَكُمۡ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيۡرَ نَٰظِرِينَ إِنَىٰهُ وَ لَٰكِنۡ إِذَا دُعِيتُمۡ فَٱدۡخُلُواْ فَإِذَا طَعِمۡتُمۡ فَٱنتَشِرُواْ وَ لَا مُسۡتَ‍ٔۡنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ يُؤۡذِي ٱلنَّبِيَّ فَيَسۡتَحۡيِۦ مِنكُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يَسۡتَحۡيِۦ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَ إِذَا سَأَلۡتُمُوهُنَّ مَتَٰعٗا فَسۡ‍َٔلُوهُنَّ مِن وَرَآءِ حِجَابٖ ذَٰلِكُمۡ أَطۡهَرُ لِقُلُوبِكُمۡ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ مَا كَانَ لَكُمۡ أَن تُؤۡذُواْ رَسُولَ ٱللَّهِ وَ لَآ أَن تَنكِحُوٓاْ أَزۡوَٰجَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦٓ أَبَدًا إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمًا

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! به خانه‌هاى پيامبر داخل نشويد مگر اينكه به شما براى [صرف‌] غذا رخصت داده شود، در حالى كه منتظر رسيدن آن (غذا) نيستيد؛ و ليكن هنگامى كه فراخوانده شديد، پس داخل شويد و هنگامى كه غذا خورديد پس پراكنده شويد؛ و با سخن گفتن مأنوس نشويد [چرا] كه اين (كار)، پيامبر را مى‌آزارد؛ و از شما شرم مى‌كند و [لى‌] خدا از (بيان) حق شرم نمى‌كند. و هنگامى كه وسيله‌اى از آنان (همسران پيامبر) خواستيد، از پشت مانعى بخواهيد؛ اين (كار) براى دل‌هاى شما و دل‌هاى آنان پاك‌تر است. و براى شما (جايز) نيست كه فرستاده خدا را آزار دهيد و نه هرگز همسرانش را بعد از او به همسرى (خود) درآوريد كه اين (كار) نزد خدا بزرگ است!

إِن تُبۡدُواْ شَيۡ‍ًٔا أَوۡ تُخۡفُوهُ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا

اگر چيزى را آشكار كنيد يا پنهانش سازيد، پس در حقيقت خدا به هر چيزى داناست.

لَّا جُنَاحَ عَلَيۡهِنَّ فِيٓ ءَابَآئِهِنَّ وَ لَآ أَبۡنَآئِهِنَّ وَ لَآ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَ لَآ أَبۡنَآءِ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَ لَآ أَبۡنَآءِ أَخَوَٰتِهِنَّ وَ لَا نِسَآئِهِنَّ وَ لَا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُنَّ وَ ٱتَّقِينَ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدًا

بر آنان [همسران پيامبر] هيچ گناهى نيست در مورد پدرانشان و پسرانشان و برادرانشان و پسران برادرانشان و پسران خواهرانشان و زنان (همكيش) آنان و آنچه (از كنيزان) مالك شده‌اند (كه بدون مانع از آنان وسيله‌اى بخواهند)؛ و [خودتان را] از (عذاب) خدا حفظ كنيد، كه خدا بر هر چيزى گواه است.

إِنَّ ٱللَّهَ وَ مَلَٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَ سَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا

در حقيقت خدا و فرشتگانش بر پيامبر دعا (صلوات) مى‌فرستند؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر او دعا (صلوات) بفرستيد، و بطور كامل سلام كنيد (و كاملا تسليم او باشيد).

إِنَّ ٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فِي ٱلدُّنۡيَا وَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابٗا مُّهِينٗا

در حقيقت كسانى كه خدا و فرستاده‌اش را آزار مى‌دهند، خدا آنان را در دنيا و آخرت از رحمت خود دور ساخته، و براى آنان عذاب خوار كننده‌اى آماده كرده است.

وَ ٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَ إِثۡمٗا مُّبِينٗا

و كسانى كه مردان با ايمان و زنان با ايمان را بدون آنكه چيز (بد) ى كسب كرده باشند آزار مى‌دهند، بيقين [بار] تهمت و گناه آشكارى بر دوش گرفته‌اند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ وَ بَنَاتِكَ وَ نِسَآءِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ يُدۡنِينَ عَلَيۡهِنَّ مِن جَلَٰبِيبِهِنَّ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن يُعۡرَفۡنَ فَلَا يُؤۡذَيۡنَ وَ كَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

اى پيامبر! به همسرانت و دخترانت و زنان مؤمنان بگو:« از پوشش‌هاى بلند (چادر مانند) شان به خودشان نزديك كنند، اين [كار] براى اينكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند نزديك‌تر است؛ و خدا بسيار آمرزنده مهرورز است.

لَّئِن لَّمۡ يَنتَهِ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَ ٱلۡمُرۡجِفُونَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لَنُغۡرِيَنَّكَ بِهِمۡ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَآ إِلَّا قَلِيلٗا

اگر منافقان و كسانى كه در دل‌هايشان (نوعى) بيمارى است و شايعه پراكنان اضطراب‌انگيز در مدينه، به آن (كارها) پايان ندهند، قطعا تو را بر آنان مسلط مى‌گردانيم، سپس جز اندكى در اين (شهر) همسايه تو نخواهند بود؛

مَّلۡعُونِينَ أَيۡنَمَا ثُقِفُوٓاْ أُخِذُواْ وَ قُتِّلُواْ تَقۡتِيلٗا

در حالى كه طرد شده‌اند، هر كجا يافته شوند دستگير گردند و به سختى كشته شوند.

سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا

(اين) روش خداست در مورد كسانى كه پيش از (اين) گذشتند؛ و هيچ تغييرى براى روش (و قانون) خدا نخواهى يافت.

يَسۡ‍َٔلُكَ ٱلنَّاسُ عَنِ ٱلسَّاعَةِ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِ وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا

مردم از تو درباره ساعت (رستاخيز) مى‌پرسند، بگو:« علم آن فقط نزد خداست. »و چه مى‌دانى شايد ساعت (رستاخيز) نزديك باشد.

إِنَّ ٱللَّهَ لَعَنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَ أَعَدَّ لَهُمۡ سَعِيرًا

در واقع خدا كافران را از رحمت خود دور ساخته، و براى آنان شعله فروزان (آتش) آماده ساخته است!

خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗا لَّا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَ لَا نَصِيرٗا

در حالى كه جاودانه در آن ماندگارند؛ [و] هيچ سرپرست و ياورى نخواهند يافت.

يَوۡمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمۡ فِي ٱلنَّارِ يَقُولُونَ يَٰلَيۡتَنَآ أَطَعۡنَا ٱللَّهَ وَ أَطَعۡنَا ٱلرَّسُولَا۠

روزى كه صورت‌هاى آنان در آتش (دوزخ) چرخانده خواهد شد، در حالى كه مى‌گويند:« اى كاش ما از خدا اطاعت كرده بوديم و از فرستاده‌اش (نيز) اطاعت كرده بوديم! »

وَ قَالُواْ رَبَّنَآ إِنَّآ أَطَعۡنَا سَادَتَنَا وَ كُبَرَآءَنَا فَأَضَلُّونَا ٱلسَّبِيلَا۠

و گويند:« [اى‌] پروردگار ما! در واقع ما از سرورانمان و بزرگانمان اطاعت كرديم و ما را از راه گمراه كردند.

رَبَّنَآ ءَاتِهِمۡ ضِعۡفَيۡنِ مِنَ ٱلۡعَذَابِ وَ ٱلۡعَنۡهُمۡ لَعۡنٗا كَبِيرٗا

[اى‌] پروردگار ما! آنان را از عذاب، دو چندان ده و آنان را با لعنتى بزرگ لعنت نما! »

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ ءَاذَوۡاْ مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ ٱللَّهُ مِمَّا قَالُواْ وَ كَانَ عِندَ ٱللَّهِ وَجِيهٗا

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! همانند كسانى نباشيد كه موسى را آزار دادند؛ و خدا او را از آنچه (در باره او) گفتند مبرا ساخت؛ و (وى) نزد خدا آبرومند بود.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ قُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدٗا

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد و سخن استوار بگوييد.

يُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَٰلَكُمۡ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ وَ مَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِيمًا

تا (خدا) كارهاى شما را برايتان اصلاح كند و پيامدهاى (گناهان) تان را براى شما بيامرزد؛ و هر كس از خدا و فرستاده‌اش اطاعت كند، پس حتما به كاميابى بزرگى نايل شود.

إِنَّا عَرَضۡنَا ٱلۡأَمَانَةَ عَلَى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ ٱلۡجِبَالِ فَأَبَيۡنَ أَن يَحۡمِلۡنَهَا وَ أَشۡفَقۡنَ مِنۡهَا وَ حَمَلَهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّهُۥ كَانَ ظَلُومٗا جَهُولٗا

در حقيقت ما امانت را بر آسمان‌ها و زمين و كوه‌ها عرضه كرديم، و [لى‌] از برداشتن آن سر باز زدند، و از آن بيمناك بودند، و انسان آن را بر دوش كشيد؛ در واقع او بسى ستمگر و بسيار نادان است!

لِّيُعَذِّبَ ٱللَّهُ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ وَ ٱلۡمُشۡرِكَٰتِ وَ يَتُوبَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَ كَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمَۢا

تا خدا مردان منافق و زنان منافق و مردان مشرك و زنان مشرك را عذاب كند، و خدا (با رحمت خويش) بر مردان با ايمان و زنان با ايمان بازگردد (و توبه آنان را بپذيرد)؛ و خدا بسيار آمرزنده مهرورز است.