بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَي

بنام خداى رحمان و رحيم،؛ نام پروردگار بلند مرتبه خود را منزه بدار (و در رديف نامهاى ديگرش قرار مده).

الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّيٰ

پروردگارى كه اجزاى عالم را از عدم به وجود آورد و هر يك را در جايى قرار داد كه بايد قرار مى‌داد.

وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَديٰ

و پروردگارى كه هر چيزى را داراى حدود و اندازه‌اى كرد به طورى كه براى رسيدنش به هدف نهايى از خلقتش مجهز باشد.

وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعيٰ

و پروردگارى كه چراگاه‌ها از زمين رويانيد.

فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْويٰ

و دوباره خزانش كرد و به صورت خاشاكى سياه در آورد.

سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسيٰ

از نظر حفظ قرآن دلواپس مباش اينقدر برايت مى‌خوانيم كه ديگر از يادش نبرى.

إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَ ما يَخْفيٰ

البته به اذن ما از ياد نبرى و گر نه هر چه را كه بخواهد از ياد خواهى برد كه خدا داناى به آشكار و نهان است.

وَ نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْريٰ

و ما در سر هر دو راهى تو را به راه آسان‌تر دعوت، سوق مى‌دهيم و انتخاب آن را به فطرت پاكت الهام مى‌كنيم.

فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْريٰ

پس تو به كار تذكر دادنت بپرداز البته جايى كه تذكر مفيد باشد.

سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشيٰ

كه به زودى آنها كه از خدا مى‌ترسند متذكر مى‌شوند.

وَ يَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَي

ولى بدبخت‌ترين افراد از تذكر تو اعراض مى‌كنند.

الَّذِي يَصْلَي النَّارَ الْكُبْريٰ

بدبخت‌هايى كه در آتش خواهند سوخت آتشى كه از آتش دنيا سوزنده‌تر است.

ثُمَّ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْييٰ

چون در آن مرگ و حياتى نيست.

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّيٰ

محققا هر كس كه خود را تزكيه كند رستگار مى‌شود.

وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّيٰ

و هر وقت نام خدا را به ياد آورد بلافاصله به نماز بايستد.

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا

ولى شما اى مردم! زندگى دنيا را بر آن رستگارى مقدم مى‌داريد.

وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقي

با اينكه زندگى آخرت خير محض و فنا ناپذير است.

إِنَّ هٰذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُوليٰ

اين سفارش‌ها در صحف قديم نيز بود.

صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسيٰ

يعنى صحف ابراهيم و موسى.