بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَي

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ نام پروردگار والاترت را تسبيح گوى،

الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّيٰ

(همان) كسى كه آفريده و مرتب كرد،

وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَديٰ

و كسى كه معين كرد و رهنمون ساخت،

وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعيٰ

و كسى كه گياه را بيرون آورد،

فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْويٰ

سپس آن را خاشاكى تيره گون قرار داد.

سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسيٰ

بزودى (قرآن را) بر تو مى‌خوانيم و فراموش نمى‌كنى،

إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَ ما يَخْفيٰ

مگر آنچه را خدا بخواهد، [چرا] كه او آشكار و آنچه را پنهان مى‌شود مى‌داند.

وَ نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْريٰ

و آسان‌ترين (راه) را براى تو فراهم مى‌كنيم.

فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْريٰ

پس يادآورى كن اگر يادآورى سودمند است.

سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشيٰ

كه بزودى كسى كه مى‌هراسد متذكر مى‌شود.

وَ يَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَي

و بدبخت‌ترين (افراد) از آن دورى مى‌گزيند،

الَّذِي يَصْلَي النَّارَ الْكُبْريٰ

(همان) كسى كه در آتش بزرگ‌تر وارد مى‌شود (و مى‌سوزد)،

ثُمَّ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْييٰ

سپس در آنجا نه مى‌ميرد و نه (در خوشى) زنده مى‌ماند.

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّيٰ

بيقين رستگار شد كسى كه [پاك گرديد و] رشد يافت.

وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّيٰ

و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد.

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا

بلكه (شما) زندگى پست (دنيا) را بر مى‌گزينيد،

وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقي

در حالى كه آخرت بهتر و پايدارتر است.

إِنَّ هٰذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُوليٰ

قطعا اين (مطالب) در كتاب‌هاى نخستين (آمده) است،

صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسيٰ

(همان) كتاب‌هاى ابراهيم و موسى.