بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَي

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ تسبيح گوى نام پروردگار خويش را آن برتر

الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّيٰ

آنكه آفريد پس راست كرد

وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَديٰ

و آنكه تقدير كرد پس هدايت كرد

وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعيٰ

و آن كو برون آورد چراگاه را

فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْويٰ

پس گردانيدش خشك سياه

سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسيٰ

زود است بخوانيم بر تو (خوانا گردانيمت) تا فراموش نكنى

إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَ ما يَخْفيٰ

مگر آنچه خواهد خدا كه او مى‌داند آشكار را و آنچه نهان شود

وَ نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْريٰ

و روان گردانيمت بسوى آسانى

فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْريٰ

پس يادآورى كن اگر سود دهد ياد آوردن

سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشيٰ

زود است ياد آورد آنكه مى‌ترسد

وَ يَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَي

و دورى گزيندش بدبخت‌ترى

الَّذِي يَصْلَي النَّارَ الْكُبْريٰ

كه مى‌چشد آتش بزرگتر را

ثُمَّ لا يَمُوتُ فِيها وَ لا يَحْييٰ

پس نميرد در آن و نه زنده شود

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّيٰ

همانا رستگار شد آنكه پاكى جست

وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّيٰ

و ياد كرد نام پروردگارش را پس نماز گزارد

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا

بلكه برمى‌گزينيد زندگانى دنيا را

وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ وَ أَبْقي

و آخرت بهتر است و پايدارتر

إِنَّ هٰذا لَفِي الصُّحُفِ الْأُوليٰ

همانا اين است در نامه‌هاى نخستين

صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسيٰ

نامه‌هاى ابراهيم و موسى