بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ نام پروردگار والاىِ خود را به پاكى بستاى:

ٱلَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ

همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد.

وَ ٱلَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ

و آنكه اندازه‌گيرى كرد و راه نمود.

وَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ

و آنكه چمنزار را برآورد

فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ

و پس [از چندى‌] آن را خاشاكى تيره‌گون گردانيد.

سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰٓ

ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى‌] بر تو خواهيم خواند، تا فراموش نكنى

إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَ مَا يَخۡفَىٰ

جز آنچه خدا خواهد، كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‌داند.

وَ نُيَسِّرُكَ لِلۡيُسۡرَىٰ

و براى تو آسانترين [راه‌] را فراهم مى‌گردانيم.

فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ

پس پند ده، اگر پند سود بخشد.

سَيَذَّكَّرُ مَن يَخۡشَىٰ

آن كس كه ترسد، بزودى عبرت گيرد.

وَ يَتَجَنَّبُهَا ٱلۡأَشۡقَى

و نگون‌بخت، خود را از آن دور مى‌دارد

ٱلَّذِي يَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡكُبۡرَىٰ

همان كس كه در آتشى بزرگ درآيد

ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَ لَا يَحۡيَىٰ

آن گاه نه در آن مى‌ميرد و نه زندگانى مى‌يابد.

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن تَزَكَّىٰ

رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد

وَ ذَكَرَ ٱسۡمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ

و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد.

بَلۡ تُؤۡثِرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى‌گزينيد

وَ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ وَ أَبۡقَىٰٓ

با آنكه [جهان‌] آخرت نيكوتر و پايدارتر است.

إِنَّ هَٰذَا لَفِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ

قطعاً در صحيفه‌هاى گذشته اين [معنى‌] هست،

صُحُفِ إِبۡرَٰهِيمَ وَ مُوسَىٰ

صحيفه‌هاى ابراهيم و موسى.