بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ هَلْ أَتيٰ عَلَي الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آيا گذشت بر انسان گاهى از روزگار كه نبود چيزى ياد آورده

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْناهُ سَمِيعاً بَصِيراً

همانا ما آفريديم انسان را از چكه آبى به هم آميخته كه مى‌آزموديمش پس گردانيديمش شنوايى بينا

إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً

همانا رهبريش كرديم راه را يا سپاسگزار و يا ناسپاس

إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعِيراً

همانا ما آماده ساختيم براى كافران زنجيرهايى و گندهايى و آتشى سوزان

إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً

همانا نيكان مى‌آشامند از جامى كه آميزش آن است كافور

عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً

چشمه‌اى كه نوشند از آن بندگان خدا بشكافندش شكافتنى

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً

پايدار مانند بر نذر و ترسند روزى را كه بدى آن است پرزنان

وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَليٰ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً

و خورانند خوراك را با دوست داشتنش به بينوايى و يتيمى و برده‌اى

إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً

جز اين نيست كه مى‌خورانيم شما را براى روى خدا نخواهيم از شما پاداشى و نه سپاسى

إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً

همانا ترسيم از پروردگار خويش روزى را دژم‌خوى آشفته‌روى

فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذٰلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً

پس نگهداشتشان خدا از بدى آن روز و بديشان ارزانى داشت خرمى و شادمانى

وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً

و پاداششان داد بدانچه شكيبا شدند بهشتى و حريرى

مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَي الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً

تكيه‌كنانند در آن بر بالينها نبينند در آن آفتابى و نه سرمايى

وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلاً

و نزديك است بديشان سايه‌هايش و رام گرديدند ميوه‌هايش رام‌شدنى

وَ يُطافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَ أَكْوابٍ كانَتْ قَوارِيرَا

و گردش داده شود بر ايشان جامهايى از سيم و پياله‌ها (صراحيهايى) كه باشند آبگينه‌هايى

قَوارِيرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْدِيراً

آبگينه هايى از سيم كه پرداختندش پرداختنى

وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلاً

و نوشانيده شوند در آن جامى كه باشد آميزش آن زنجبيل

عَيْناً فِيها تُسَمَّيٰ سَلْسَبِيلاً

چشمه‌اى در آن كه ناميده شود سلسبيل

وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً

و گردش كنند بر ايشان پسرانى جاودانى گاهى كه بنگريشان پنداريشان مرواريدهاى پوشيده

وَ إِذا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيماً وَ مُلْكاً كَبِيراً

و گاهى كه بنگرى آنجا بينى نعمتهايى و پادشاهى بزرگ

عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً

بر ايشان (فراز ايشان) است جامه‌هاى سندس سبزى و استبرقى و زيب داده شدند با دست‌بندهايى از سيم و نوشانيدشان پروردگارشان نوشابه پاك‌كننده

إِنَّ هٰذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً

همانا اين است شما را پاداشى و بوده است كوشش شما سپاسگزارده

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلاً

همانا ما فرستاديم بر تو قرآن را فرستادنى

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً

پس شكيبا شو براى حكم پروردگار خويش و فرمانبردارى نكن از ايشان گنهكارى را يا ناسپاسى

وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

و ببر نام پروردگارت را بامدادان و شب‌هنگام

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً

و از شب پس سجده كن برايش و تسبيحش گوى شبى دراز

إِنَّ هٰؤُلاءِ يُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَراءَهُمْ يَوْماً ثَقِيلاً

همانا اينان دوست دارند شتابان را و بگذارند پشت سر خويش روزى سنگين را

نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا أَسْرَهُمْ وَ إِذا شِئْنا بَدَّلْنا أَمْثالَهُمْ تَبْدِيلاً

ما آفريديمشان و استوار ساختيم آفرينش ايشان را و هر گاه خواهيم تبديل كنيم بمانندگان ايشان تبديلى

إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ سَبِيلاً

همانا اين است يادآوريى تا هر كه خواهد برگيرد بسوى پروردگار خويش راهى را

وَ ما تَشاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً

و نخواهيد جز آنكه خواهد خدا همانا بوده است خدا دانشمند حكيم

يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً

درآرد هر كه را خواهد به رحمت خويش و ستمگران را آماده ساخت براى ايشان عذابى دردناك