بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡ‍ٔٗا مَّذۡكُورًا

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آيا بر انسان زمانى از روزگار گذشت كه چيزى در خور ذكر نبود؟

إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا

ما انسان را از نطفه آميخته و مختلطى [از مواد و عناصر] آفريديم و او را از حالتى به حالتى و شكلى به شكلى [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلى كامل‌] درآورديم، پس او را شنوا و بينا قرار داديم.

إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَ إِمَّا كَفُورًا

ما راه را به او نشان داديم يا سپاس گزار خواهد بود يا ناسپاس.

إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَ أَغۡلَٰلٗا وَ سَعِيرًا

ما براى كافران زنجيرها و بندها و آتش فروزان آماده كرده‌ايم.

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا

همانا نيكان همواره از جامى مى‌نوشند كه نوشيدنى‌اش آميخته به كافور [آن ماده سرد، سپيد و معطر] است.

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا

آن جام از چشمه‌اى است كه همواره بندگان خدا از آن مى‌نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه كه بخواهند جارى مى‌نمايند.

يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَ يَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا

[همانان كه‌] همواره نذرشان را وفا مى‌كنند، و از روزى كه آسيب و گزندش گسترده است، مى‌ترسند،

وَ يُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَ يَتِيمٗا وَ أَسِيرًا

و غذا را در عين دوست داشتنش به مسكين و يتيم و اسير انفاق مى‌كنند.

إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَ لَا شُكُورًا

[و مى‌گويند:] ما شما را فقط براى خشنودى خدا اطعام مى‌كنيم و انتظار هيچ پاداش و سپاسى را از شما نداريم.

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا

ما از پروردگارمان در روزى كه روز عبوس و بسيار هولناكى است مى‌ترسيم.

فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَ لَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَ سُرُورٗا

پس خدا نگه‌دار آنان از آسيب و گزند آن روز است و شادابى و شادمانى به آنان عطا مى‌كند.

وَ جَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَ حَرِيرٗا

و آنان را براى اينكه [در برابر تكاليف دينى و حوادث روزگار] شكيبايى ورزيدند، بهشتى [عنبرسرشت‌] و لباسى ابريشمين پاداش مى‌دهد.

مُّتَّكِ‍ِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَ لَا زَمۡهَرِيرٗا

در آنجا بر تخت‌ها تكيه مى‌زنند، در حالى كه آفتابى [كه از گرمايش ناراحت شوند] و سرمايى [كه از سختى‌اش به زحمت افتند] نمى‌بينند،

وَ دَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَ ذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا

و سايه‌هاى درختان به آنان نزديك و ميوه‌هايش به آسانى در دسترس است،

وَ يُطَافُ عَلَيۡهِم بِ‍َٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَ أَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠

و ظرف‌هايى از نقره فام، و قدح‌هايى بلورين [كه پر از غذا و نوشيدنى است‌] پيرامون آنان مى‌گردانند؛

قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا

جام‌هايى از نقره كه آنها را به اندازه مناسب اندازه‌گيرى كرده‌اند،

وَ يُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا

و در آنجا جامى كه نوشيدنى‌اش آميخته به زنجبيل است، به آنان مى‌نوشانند،

عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا

از چشمه‌اى در آنجا كه «سلسبيل» ناميده شود،

وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا

و پيرامونشان نوجوانانى جاودانى [براى پذيرايى از آنان‌] مى‌گردند، كه چون آنان را ببينى پندارى مرواريدى پراكنده‌اند،

وَ إِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَ مُلۡكٗا كَبِيرًا

و چون آنجا را ببينى، نعمتى فراوان و كشورى بزرگ بينى،

عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَ إِسۡتَبۡرَقٞ وَ حُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَ سَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا

بر اندامشان جامه‌هايى از حرير نازك و سبز رنگ و ديباى ستبر است و با دستبندهايى از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان مى‌نوشاند.

إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَ كَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا

[به آنان گويد:] يقينا اين [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛

إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا

به راستى ما قرآن را به تدريج بر تو نازل كرديم؛

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا

پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبا باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن،

وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلٗا

و صبح و شام نام پروردگارت را ياد كن.

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَ سَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا

و پاره‌اى از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانى تسبيح گوى.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا

بى‌ترديد اينان [كه گنهكار و ناسپاس‌اند] دنياى زودگدر را دوست دارند [و فقط براى به دست آوردن آن مى‌كوشند] و روز هولناك و سختى را كه پيش رو دارند وامى‌گذارند.

نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَ شَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡ وَ إِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا

ما آنان را آفريديم و مفاصلشان را [با رشته‌هاى اعصاب و عضلات‌] محكم و استوار كرديم، و هرگاه بخواهيم [آنان را نابود مى‌كنيم و] امثال و نظايرشان را [كه مطيع و فرمانبردارند] به جاى آنان قرار مى‌دهيم.

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا

همانا اين [آيات قرآن‌] تذكر و هشدارى است؛ پس هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [با تكيه بر اين آيات‌] برگزيند،

وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

و تا خدا نخواهد نخواهيد خواست؛ يقينا خدا همواره دانا و حكيم است.

يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا

هر كس را بخواهد در رحمتش درآورد و براى ستمكاران عذابى دردناك آماده كرده است.