بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡ‍ٔٗا مَّذۡكُورًا

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ آيا بر انسان زمانى از روزگار برآمد كه چيزى ياد شده نبود؟!

إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا

در حقيقت ما انسان را از آب اندك سيال مخلوط آفريديم، در حالى كه او را مى‌آزماييم و او را شنوا و بينا قرار داديم.

إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَ إِمَّا كَفُورًا

درواقع ما او را به راه (راست) راهنمايى كرديم، در حالى كه يا سپاسگزار است يا بسيار ناسپاس است.

إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَ أَغۡلَٰلٗا وَ سَعِيرًا

در حقيقت ما براى كافران، زنجيرها و غل‌ها و شعله‌هاى فروزان (آتش) آماده كرده‌ايم!

إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا

در حقيقت نيكوكاران از جامى (از شراب) مى‌نوشند كه آن با (عطر خوش) كافور آميخته است،

عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا

(همان) چشمه‌اى كه بندگان خدا از آن مى‌نوشند،

يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَ يَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا

و (از هر كجا بخواهند) آن را كاملا مى‌شكافند (و روان مى‌كنند). به نذر وفا مى‌كنند و از روزى كه بدى آن گسترده است مى‌ترسند،

وَ يُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَ يَتِيمٗا وَ أَسِيرًا

و غذا را در حالى كه دوستش دارند به بينوا و يتيم و اسير مى‌خورانند.

إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَ لَا شُكُورًا

(در حالى كه مى‌گويند: ما) شما را فقط بخاطر ذات خدا غذا مى‌دهيم، [و] هيچ پاداشى و سپاسگزارى از شما نمى‌خواهيم.

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا

در حقيقت ما از (عذاب) پروردگارمان مى‌ترسيم، از روزى كه بسيار ترشروى [و] سخت است.

فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَ لَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَ سُرُورٗا

پس خدا آنان را از بدى آن روز نگاه مى‌دارد و آنان را با شادابى و شادمانى مى‌پذيرد.

وَ جَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَ حَرِيرٗا

و بخاطر شكيبايى‌شان، بهشت و (لباس‌هاى) حرير به آنان پاداش مى‌دهد.

مُّتَّكِ‍ِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَ لَا زَمۡهَرِيرٗا

در حالى كه در آن (بهشت) بر تخت‌ها تكيه زده‌اند، [و] در آنجا هيچ (گرماى سوزان) خورشيد و سرماى شديد نمى‌بينند؛

وَ دَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَ ذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا

و سايه‌هاى (درختان) ش به آنان نزديك است و ميوه‌هايش براى چيدن كاملا فروتن شده است.

وَ يُطَافُ عَلَيۡهِم بِ‍َٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَ أَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠

و ظرف‌هايى از نقره و سبوهايى كه بلورين است برگردشان چرخانده مى‌شود،

قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا

بلورهاى نقره‌اى كه بطور كامل اندازه آنها را معين كرده‌اند.

وَ يُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا

و در آنجا از جامى سيراب مى‌شوند كه (شراب) آن با زنجبيل آميخته است،

عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا

(همان) چشمه سارى كه در آنجا سلسبيل ناميده مى‌شود؛

وَ يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا

و نوجوانانى ماندگار برگرد آنان مى‌چرخند، هنگامى كه آنان را مى‌بينى مى‌پندارى آنان مرواريدى پراكنده‌اند.

وَ إِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَ مُلۡكٗا كَبِيرًا

و هنگامى كه در آنجا (بهشت را) ببينى، نعمت فراوان و فرمانروايى بزرگى مى‌بينى!

عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَ إِسۡتَبۡرَقٞ وَ حُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَ سَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا

بر فرازشان لباس‌هاى سبز حرير نازك و حرير ضخيم است، و با دستبندهايى از نقره آراسته مى‌شوند، و پروردگارشان شراب پاك و پاك كننده به آنان مى‌نوشاند.

إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَ كَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا

در حقيقت اين پاداشى براى شماست، و تلاشتان سپاسگزارى خواهد شد.

إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا

در واقع ما خود، قرآن را كاملا بر تو فرو فرستاديم.

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا

و براى (ابلاغ) حكم پروردگارت شكيبا باش، و از (ميان) آنان از هيچ گنهكار يا (كافر) بسيار ناسپاس اطاعت مكن.

وَ ٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَ أَصِيلٗا

و نام پروردگارت را صبحگاهان و عصرگاهان (و شب هنگام) ياد كن.

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَ سَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا

و بخشى از شب (را بپاخيز) و براى او سجده كن، و او را شب طولانى تسبيح گوى.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَ يَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا

در حقيقت اينان (زندگى دنياى) شتابان را دوست دارند، و روز گرانبار (قيامت) را پشت سرشان رها مى‌كنند.

نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَ شَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡ وَ إِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا

ما آنان را آفريديم و پيوندهاى وجودشان را محكم كرديم، و هنگامى كه بخواهيم همانندشان را كاملا جايگزين مى‌كنيم.

إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا

در حقيقت اين (مطالب) يادآورى است، و هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برگزيند.

وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا

و (چيزى) نمى‌خواهيد مگر اينكه خدا بخواهد، [چرا] كه خدا داناى فرزانه است.

يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا

هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) در رحمتش وارد مى‌كند؛ و ستمكاران عذاب دردناكى برايشان آماده ساخته است!