بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ

بنام خداى رحمان رحيم؛ وقتى كه آسمان شكافته شود

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ

و اطاعت كند از پروردگارش و اطاعتش حتمى است.

وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ

وقتى كه زمين گسترش يابد.

وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ

و آنچه در درون دارد بيافكند و خالى ماند.

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ

و اطاعت كند از پروردگارش و اطاعتش حتمى است‌

يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِليٰ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ

اى انسان تو تا رسيدن به پروردگارت در رنج و تلاش بوده و او را ملاقات خواهى كرد.

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ

پس اما هر كس كتابش به دست راستش داده شود.

فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً

به زودى حساب مى‌شود حسابى آسان.

وَ يَنْقَلِبُ إِليٰ أَهْلِهِ مَسْرُوراً

و بر مى‌گردد به طرف اهل خود، شادمان.

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ

و اما هر كس كتابش از پشت سرش داده شود.

فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً

به زودى فرياد مى‌كشد: و اهلاكا.

وَ يَصْليٰ سَعِيراً

و داخل مى‌شود به آتش افروخته.

إِنَّهُ كانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُوراً

كه او در ميان اهلش مسرور بود.

إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ

او گمان كرد كه هرگز به آخرت، بر نخواهد گشت‌

بَليٰ إِنَّ رَبَّهُ كانَ بِهِ بَصِيراً

بلى كه پروردگارش به حال او بينا بود.

فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ

پس نه قسم به سرخى شامگاهان‌

وَ اللَّيْلِ وَ ما وَسَقَ

و قسم به شب و آنچه جمع مى‌كند

وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ

و قسم به ماه وقتى كه جمع مى‌شود.

لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ

حتما و يقينا بالا مى‌رويد به حالى از حالى.

فَما لَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ

چه شده بر آنها كه ايمان نمى‌آورند

وَ إِذا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لا يَسْجُدُونَ

و چون قرآن بر آنها خوانده مى‌شود سجده نمى‌كنند.

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ

بلكه آنان كه كافر شده‌اند تكذيب مى‌كنند.

وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يُوعُونَ

خدا به آنچه در قلب دارند داناتر است‌

فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ

بشارتشان بده به عذاب دردناكى‌

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر آنان كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، آنها راست پاداشى دائم.