بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه آسمان بشكافت

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ

و فرمان برد براى پروردگار خويش و سزاوار شد

وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ

و گاهى كه زمين كشيده (پهن) شد

وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ

و افكند آنچه در آن است و تهى شد

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ

و فرمان برد پروردگار خويش را و سزاوار شد

يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِليٰ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ

اى انسان همانا تويى رنج‌برنده بسوى پروردگار خويش رنجى را پس رسنده‌اى بدان

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ

اما آنكه داده شود نامه خويش را به راستش

فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسِيراً

پس زود است حساب شود حسابى آسان

وَ يَنْقَلِبُ إِليٰ أَهْلِهِ مَسْرُوراً

و بازگردد بسوى خاندان خويش شادان

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ

و اما آنكه داده شود نامه خويش را از پشت سرش

فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً

پس زود است بخواند مرگ را

وَ يَصْليٰ سَعِيراً

و بچشد آتش را

إِنَّهُ كانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُوراً

كه بود او همانا در خاندان خود شادان

إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ

او همانا پنداشت كه هرگز بازنگردد

بَليٰ إِنَّ رَبَّهُ كانَ بِهِ بَصِيراً

بلكه پروردگار او است بدو بينا

فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ

پس سوگند نيارم به خورگاه (شفق)

وَ اللَّيْلِ وَ ما وَسَقَ

و به شب و آنچه فراگيرد

وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ

و به ماه گاهى كه تمام شود

لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ

كه هر آينه سوار گرديد پشتى بر پشتى (طبقه‌اى پس از طبقه‌اى)

فَما لَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ

پس چه شودشان كه ايمان نيارند

وَ إِذا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لا يَسْجُدُونَ

و گاهى كه خوانده شود بر ايشان قرآن سجده نكنند

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ

بلكه آنان كه كفر ورزيدند تكذيب كنند

وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يُوعُونَ

و خدا دانا است بدانچه در خويشتن نهان دارند

فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ

پس مژده ده ايشان را به عذابى دردناك

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند كه ايشان را است مزدى بى‌پايان (يا بى‌منت)