سوره الانفال
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلۡأَنفَالِ قُلِ ٱلۡأَنفَالُ لِلَّهِ وَ ٱلرَّسُولِ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَصۡلِحُواْ ذَاتَ بَيۡنِكُمۡ وَ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥٓ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ پرسندت از بهرههاى جنگ بگو آنها از آن خدا و پيمبر است پس بترسيد خدا را و اصلاح كنيد ميانه خويش را و فرمان بريد خدا و پيمبرش را اگر هستيد مؤمنان
إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ إِذَا تُلِيَتۡ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُهُۥ زَادَتۡهُمۡ إِيمَٰنٗا وَ عَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
2جز اين نيست كه مؤمنان آنانند كه هر گاه ياد خدا شود بهراسد دلهاشان و هر گاه خوانده شود بر ايشان آيتهاى او بفزايدشان ايمان و بر پروردگار خويش توكل كنند
ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
3آنان كه بپاى مىدارند نماز را و از آنچه روزيشان دادهايم ببخشند
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ حَقّٗا لَّهُمۡ دَرَجَٰتٌ عِندَ رَبِّهِمۡ وَ مَغۡفِرَةٞ وَ رِزۡقٞ كَرِيمٞ
4آنانند مؤمنان بدرست ايشان را است پايههايى نزد پروردگارشان و آمرزشى و روزيى گرامى
كَمَآ أَخۡرَجَكَ رَبُّكَ مِنۢ بَيۡتِكَ بِٱلۡحَقِّ وَ إِنَّ فَرِيقٗا مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ لَكَٰرِهُونَ
5بدانسان كه برون آورد تو را پروردگار تو از خانهات به حق حالى كه گروهى از مؤمنانند ناخوشدارندگان
يُجَٰدِلُونَكَ فِي ٱلۡحَقِّ بَعۡدَ مَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَى ٱلۡمَوۡتِ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ
6مىستيزند با تو در حق پس از آنكه پديدار شد گوئيا رانده مىشوند بسوى مرگ و آنانند نگران
وَ إِذۡ يَعِدُكُمُ ٱللَّهُ إِحۡدَى ٱلطَّآئِفَتَيۡنِ أَنَّهَا لَكُمۡ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيۡرَ ذَاتِ ٱلشَّوۡكَةِ تَكُونُ لَكُمۡ وَ يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُحِقَّ ٱلۡحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِۦ وَ يَقۡطَعَ دَابِرَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
7و هنگامى كه وعده مىدادتان خدا يكى از دو گروه را كه آن از آن شما است و دوست مىداشتيد كه جز شوكتمند شما را باشد و خدا مىخواست جايگزين كند حق را به كلمات خود و ببرد دنباله كافران را
لِيُحِقَّ ٱلۡحَقَّ وَ يُبۡطِلَ ٱلۡبَٰطِلَ وَ لَوۡ كَرِهَ ٱلۡمُجۡرِمُونَ
8تا بپاى دارد حق را و تباه كند باطل را و اگر چه ناخوش دارند گنهكاران
إِذۡ تَسۡتَغِيثُونَ رَبَّكُمۡ فَٱسۡتَجَابَ لَكُمۡ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلۡفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ مُرۡدِفِينَ
9هنگامى كه مىناليديد (كمك مىخواستيد) به پروردگار خود پس اجابت كرد براى شما كه كمككنندهام شما را به هزار تن از فرشتگان دوش به دوش
وَ مَا جَعَلَهُ ٱللَّهُ إِلَّا بُشۡرَىٰ وَ لِتَطۡمَئِنَّ بِهِۦ قُلُوبُكُمۡ وَ مَا ٱلنَّصۡرُ إِلَّا مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
10و نگردانيد آن را خدا جز بشارتى و تا آرام گيرد بدان دلهاى شما حالى كه نيست يارى جز از نزد خدا همانا خداوند است عزتمند حكيم
إِذۡ يُغَشِّيكُمُ ٱلنُّعَاسَ أَمَنَةٗ مِّنۡهُ وَ يُنَزِّلُ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ لِّيُطَهِّرَكُم بِهِۦ وَ يُذۡهِبَ عَنكُمۡ رِجۡزَ ٱلشَّيۡطَٰنِ وَ لِيَرۡبِطَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمۡ وَ يُثَبِّتَ بِهِ ٱلۡأَقۡدَامَ
11هنگامى كه افكند بر شما خمار خواب را تا آرامشى باشد از او و فرستاد بر شما از آسمان آبى تا پاكتان سازد بدان و تا دور كند از شما چرك شيطان را و تا پيوند نهند بر دلهاى شما و استوار سازد بدان قدمها را
إِذۡ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمۡ فَثَبِّتُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ سَأُلۡقِي فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلرُّعۡبَ فَٱضۡرِبُواْ فَوۡقَ ٱلۡأَعۡنَاقِ وَ ٱضۡرِبُواْ مِنۡهُمۡ كُلَّ بَنَانٖ
12هنگامى كه وحى مىفرستاد پروردگار تو بسوى فرشتگان كه من با شما هستم پس استوار داريد آنان را كه ايمان آوردند زود است افكنم در دلهاى آنان كه كفر ورزيدند هراس را پس بزنيد فراز گردنها را و بزنيد از ايشان هر سرانگشتى را
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ مَن يُشَاقِقِ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
13اين بدان است كه درافتادند با خدا و رسولش و هر كه با خدا و رسولش درافتد همانا خداوند است سختعقوبت
ذَٰلِكُمۡ فَذُوقُوهُ وَ أَنَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابَ ٱلنَّارِ
14اينك بچشيدش و همانا كافران را است عذاب آتش
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا لَقِيتُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ زَحۡفٗا فَلَا تُوَلُّوهُمُ ٱلۡأَدۡبَارَ
15اى آنان كه ايمان آورديد هر گاه تلاقى كرديد با آنان كه كفر ورزيدند در جنگ پس برنگردانيد بسوى آنان پشتها را
وَ مَن يُوَلِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ دُبُرَهُۥٓ إِلَّا مُتَحَرِّفٗا لِّقِتَالٍ أَوۡ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٖ فَقَدۡ بَآءَ بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَ مَأۡوَىٰهُ جَهَنَّمُ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
16و آن كس كه بگرداند پشتش را بسوى آنان جز گرائيده براى جنگى يا ملحق شونده به گروهى همانا بازگشت است به خشمى از خدا و جايگاه او است دوزخ و چه زشت است آن جايگاه
فَلَمۡ تَقۡتُلُوهُمۡ وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ قَتَلَهُمۡ وَ مَا رَمَيۡتَ إِذۡ رَمَيۡتَ وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ رَمَىٰ وَ لِيُبۡلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡهُ بَلَآءً حَسَنًا إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
17پس نكشتيد ايشان را شما و ليكن خداوند كشتشان و نه تو انداختى تير را گاهى كه انداختى و ليكن خدا بينداخت و تا بيازمايد مؤمنان را از خود آزمايشى نكو همانا خداوند شنواى دانا
ذَٰلِكُمۡ وَ أَنَّ ٱللَّهَ مُوهِنُ كَيۡدِ ٱلۡكَٰفِرِينَ
18اين است و آنكه خدا است سستكننده نيرنگ كافران
إِن تَسۡتَفۡتِحُواْ فَقَدۡ جَآءَكُمُ ٱلۡفَتۡحُ وَ إِن تَنتَهُواْ فَهُوَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ وَ إِن تَعُودُواْ نَعُدۡ وَ لَن تُغۡنِيَ عَنكُمۡ فِئَتُكُمۡ شَيۡٔٗا وَ لَوۡ كَثُرَتۡ وَ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
19اگر پيروزى جوييد همانا بيامدتان پيروزى و اگر كوتاه آئيد (دست برداريد) پس آن بهتر است براى شما و اگر بازگرديد بازگرديم و بىنيازتان نكند جمعيت شما به چيزى و هر چند فزون باشد و آنكه خدا است با مؤمنان
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ لَا تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَ أَنتُمۡ تَسۡمَعُونَ
20اى آنان كه ايمان آورديد فرمانبريد خدا و پيمبرش را و برنگرديد از او و شما مىشنويد
وَ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ قَالُواْ سَمِعۡنَا وَ هُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ
21و نباشيد مانند آنان كه گفتند شنيديم و ايشان نمىشنوند
إِنَّ شَرَّ ٱلدَّوَآبِّ عِندَ ٱللَّهِ ٱلصُّمُّ ٱلۡبُكۡمُ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡقِلُونَ
22همانا بدترين جنبندگان نزد خدا كران و گنگانىاند كه ناخردمندند
وَ لَوۡ عَلِمَ ٱللَّهُ فِيهِمۡ خَيۡرٗا لَّأَسۡمَعَهُمۡ وَ لَوۡ أَسۡمَعَهُمۡ لَتَوَلَّواْ وَّ هُم مُّعۡرِضُونَ
23و اگر مىدانست خدا در ايشان خيرى هر آينه مىشنواندشان و اگر مىشنواند ايشان را هر آينه پشت مىكردند و آنانند روىگردانان
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱسۡتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمۡ لِمَا يُحۡيِيكُمۡ وَ ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَحُولُ بَيۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَ قَلۡبِهِۦ وَ أَنَّهُۥٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
24اى آنان كه ايمان آورديد اجابت كنيد خدا و رسولش را گاهى كه خوانندتان بدانچه زندهتان سازد و بدانيد كه خدا حايل مىشود ميان مرد و دلش و آنكه بسوى او گردآورده مىشويد
وَ ٱتَّقُواْ فِتۡنَةٗ لَّا تُصِيبَنَّ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمۡ خَآصَّةٗ وَ ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
25و بپرهيزيد فتنه (آزمايشى) را كه نرسد بدانان كه ستم كردند از شما تنها و بدانيد كه خداوند است سختشكنجه
وَ ٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ أَنتُمۡ قَلِيلٞ مُّسۡتَضۡعَفُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ ٱلنَّاسُ فََٔاوَىٰكُمۡ وَ أَيَّدَكُم بِنَصۡرِهِۦ وَ رَزَقَكُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
26و ياد آريد هنگامى را كه بوديد گروه اندكى ناتوان شمردگان در زمين بيم داشتيد كه بربايند شما را مردم پس پناهتان داد و كمك كرد شما را به يارى خود و روزى داد شما را از پاكيزهها شايد شكر گزاريد
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَخُونُواْ ٱللَّهَ وَ ٱلرَّسُولَ وَ تَخُونُوٓاْ أَمَٰنَٰتِكُمۡ وَ أَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
27اى آنان كه ايمان آورديد خيانت نكنيد خدا و رسول را و خيانت نكنيد سپردههاى خويش را و شما مىدانيد
وَ ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَآ أَمۡوَٰلُكُمۡ وَ أَوۡلَٰدُكُمۡ فِتۡنَةٞ وَ أَنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥٓ أَجۡرٌ عَظِيمٞ
28و بدانيد كه مالهاى شما و فرزندان شما فتنه است و همانا خدا نزد او است پاداشى بزرگ
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَتَّقُواْ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّكُمۡ فُرۡقَانٗا وَ يُكَفِّرۡ عَنكُمۡ سَئَِّاتِكُمۡ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
29اى آنان كه ايمان آورديد اگر بترسيد خدا را بنهد براى شما جدا كنندهاى و بزدايد از شما گناهان شما را و بيامرزد شما را و خدا است داراى فضلى بزرگ
وَ إِذۡ يَمۡكُرُ بِكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيُثۡبِتُوكَ أَوۡ يَقۡتُلُوكَ أَوۡ يُخۡرِجُوكَ وَ يَمۡكُرُونَ وَ يَمۡكُرُ ٱللَّهُ وَ ٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلۡمَٰكِرِينَ
30و هنگامى كه مىانديشيدند براى تو آنان كه كفر ورزيدند كه بازدارندت يا بكشندت يا برونكنندت و مكر كردند و مكر كرد خدا و خدا است بهترين مكرآوران
وَ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا قَالُواْ قَدۡ سَمِعۡنَا لَوۡ نَشَآءُ لَقُلۡنَا مِثۡلَ هَٰذَآ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
31و هنگامى كه خوانده شود بر ايشان آيتهاى ما گويند همانا شنيديم اگر مىخواستيم مىگفتيم همانند اين نيست اين جز افسانههاى باستان
وَ إِذۡ قَالُواْ ٱللَّهُمَّ إِن كَانَ هَٰذَا هُوَ ٱلۡحَقَّ مِنۡ عِندِكَ فَأَمۡطِرۡ عَلَيۡنَا حِجَارَةٗ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ أَوِ ٱئۡتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٖ
32و هنگامى كه گفتند بار خدايا اگر اين است حق از نزد تو پس ببار بر ما سنگى از آسمان يا بياور ما را عذابى دردناك
وَ مَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمۡ وَ أَنتَ فِيهِمۡ وَ مَا كَانَ ٱللَّهُ مُعَذِّبَهُمۡ وَ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ
33و نبوده است خدا عذابكننده آنان حالى كه تويى در آنان و نبوده است خدا عذابكننده ايشان و ايشانند استغفاركنندگان
وَ مَا لَهُمۡ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ ٱللَّهُ وَ هُمۡ يَصُدُّونَ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ وَ مَا كَانُوٓاْ أَوۡلِيَآءَهُۥٓ إِنۡ أَوۡلِيَآؤُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُتَّقُونَ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
34و چيست ايشان را (چرا) عذابشان نكند خدا حالى كه بازمىدارند از مسجد حرام و نيستند ياران آن همانا نيستند ياران آن مگر پرهيزكاران و ليكن بيشتر ايشان نمىدانند
وَ مَا كَانَ صَلَاتُهُمۡ عِندَ ٱلۡبَيۡتِ إِلَّا مُكَآءٗ وَ تَصۡدِيَةٗ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ
35و نبود نمازشان نزد خانه جز صفير و دستكزدنى پس بچشيد عذاب را بدانچه بوديد كفر مىورزيديد
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيۡهِمۡ حَسۡرَةٗ ثُمَّ يُغۡلَبُونَ وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ يُحۡشَرُونَ
36همانا آنان كه كافر شدند مىدهند مالهاى خود را تا بازدارند از راه خدا زود است بدهند آنها را سپس حسرتى بر ايشان شود پس شكست خورند و آنان كه كفر ورزيدند بسوى دوزخ گردآورده شوند
لِيَمِيزَ ٱللَّهُ ٱلۡخَبِيثَ مِنَ ٱلطَّيِّبِ وَ يَجۡعَلَ ٱلۡخَبِيثَ بَعۡضَهُۥ عَلَىٰ بَعۡضٖ فَيَرۡكُمَهُۥ جَمِيعٗا فَيَجۡعَلَهُۥ فِي جَهَنَّمَ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
37تا جدا سازد خدا پليد را از پاك و بنهد پليد را پارهاى از آن بر پارهاى پس انباشته سازدش با هم پس بگرداندش در دوزخ آنانند زيانكاران
قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَنتَهُواْ يُغۡفَرۡ لَهُم مَّا قَدۡ سَلَفَ وَ إِن يَعُودُواْ فَقَدۡ مَضَتۡ سُنَّتُ ٱلۡأَوَّلِينَ
38بگو بدانان كه كفر ورزيدند اگر دست بردارند آمرزيده شود براى ايشان آنچه گذشته است و اگر بازگردند همانا گذشت شيوه پيشينيان
وَ قَٰتِلُوهُمۡ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتۡنَةٞ وَ يَكُونَ ٱلدِّينُ كُلُّهُۥ لِلَّهِ فَإِنِ ٱنتَهَوۡاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِمَا يَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
39و نبرد كنيد با ايشان تا نشود فتنهاى و بشود دين همه آن براى خدا پس اگر دست برداشتند همانا خدا بدانچه مىكنند بينا است
وَ إِن تَوَلَّوۡاْ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَوۡلَىٰكُمۡ نِعۡمَ ٱلۡمَوۡلَىٰ وَ نِعۡمَ ٱلنَّصِيرُ
40و اگر روى گردانيدند پس بدانيد كه خدا است سرپرست شما چه خوب سرپرست و چه خوب ياورى است
وَ ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا غَنِمۡتُم مِّن شَيۡءٖ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُۥ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ وَ ٱلۡمَسَٰكِينِ وَ ٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ إِن كُنتُمۡ ءَامَنتُم بِٱللَّهِ وَ مَآ أَنزَلۡنَا عَلَىٰ عَبۡدِنَا يَوۡمَ ٱلۡفُرۡقَانِ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
41و بدانيد كه آنچه در جنگ به دست آورديد همانا براى خدا است پنج يك آن و براى پيمبر و براى نزديكان و يتيمان و بينوايان و درماندگان راه اگر ايمان آوردهايد به خدا و آنچه فرستاديم بر بنده خود روز جدا شدن روزى كه دو سپاه روبرو شدند و خدا است بر هر چيزى توانا
إِذۡ أَنتُم بِٱلۡعُدۡوَةِ ٱلدُّنۡيَا وَ هُم بِٱلۡعُدۡوَةِ ٱلۡقُصۡوَىٰ وَ ٱلرَّكۡبُ أَسۡفَلَ مِنكُمۡ وَ لَوۡ تَوَاعَدتُّمۡ لَٱخۡتَلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡمِيعَٰدِ وَ لَٰكِن لِّيَقۡضِيَ ٱللَّهُ أَمۡرٗا كَانَ مَفۡعُولٗا لِّيَهۡلِكَ مَنۡ هَلَكَ عَنۢ بَيِّنَةٖ وَ يَحۡيَىٰ مَنۡ حَيَّ عَنۢ بَيِّنَةٖ وَ إِنَّ ٱللَّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ
42هنگامى كه بوديد بر كنار فرودين دره و ايشان بر كنار فرازين آن و كاروان فرودتر از شما و اگر وعده مىگزارديد با هم هر آينه اختلاف مىكرديد در وعدهگاه ليكن تا بگذراند خدا كارى را كه بوده است شدنى تا هلاك شود آنكه هلاك شده است از روى بينش و زنده شود آنكه زنده شده است از روى بينش و همانا خدا است شنونده دانا
إِذۡ يُرِيكَهُمُ ٱللَّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلٗا وَ لَوۡ أَرَىٰكَهُمۡ كَثِيرٗا لَّفَشِلۡتُمۡ وَ لَتَنَٰزَعۡتُمۡ فِي ٱلۡأَمۡرِ وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ سَلَّمَ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
43هنگامى كه نماياندشان خداوند به تو در خواب تو اندكى و اگر مىنماياندشان به تو فزون هر آينه سست مىشديد و اختلاف مىكرديد در كار ليكن خدا نگه داشت همانا اوست دانا بدانچه در سينهها است
وَ إِذۡ يُرِيكُمُوهُمۡ إِذِ ٱلۡتَقَيۡتُمۡ فِيٓ أَعۡيُنِكُمۡ قَلِيلٗا وَ يُقَلِّلُكُمۡ فِيٓ أَعۡيُنِهِمۡ لِيَقۡضِيَ ٱللَّهُ أَمۡرٗا كَانَ مَفۡعُولٗا وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
44گاهى كه مىنماياند ايشان را به شما هنگام تلاقى شما با ايشان در ديدگانتان اندك و اندك نمود شما را در ديدگان ايشان تا بگذراند خدا كارى را كه بوده است شدنى و بسوى خدا بازگردانيده شوند كارها
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا لَقِيتُمۡ فِئَةٗ فَٱثۡبُتُواْ وَ ٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا لَّعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
45اى آنان كه ايمان آورديد هر گاه ملاقات كرديد گروهى را در جنگ پس پايدارى كنيد و ياد كنيد خدا را فراوان شايد رستگار شويد
وَ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ لَا تَنَٰزَعُواْ فَتَفۡشَلُواْ وَ تَذۡهَبَ رِيحُكُمۡ وَ ٱصۡبِرُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّٰبِرِينَ
46و اطاعت كنيد خدا و پيمبرش را و درنستيزيد با هم كه سست شويد و برود نيروى شما و شكيبا شويد همانا خدا است با صبركنندگان
وَ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَٰرِهِم بَطَرٗا وَ رِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ بِمَا يَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ
47و نباشيد مانند آنان كه برون رفتند از خانههاى خود به سستى و خودنمايى به مردم و بازمىداشتند از راه خدا و خدا است بدانچه كنند فراگيرنده
وَ إِذۡ زَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ وَ قَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَ إِنِّي جَارٞ لَّكُمۡ فَلَمَّا تَرَآءَتِ ٱلۡفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَىٰ عَقِبَيۡهِ وَ قَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكُمۡ إِنِّيٓ أَرَىٰ مَا لَا تَرَوۡنَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ وَ ٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
48و هنگامى كه آراست براى ايشان شيطان كردار ايشان را و گفت نيست چيرهشونده شما را امروز از مردم و منم پشتيبان شما تا گاهى كه ديدار كردند دو سپاه همديگر را برگشت بر پاشنههاى خود و گفت همانا بيزارم از شما چه مىبينم آنچه را نمىبينيد و همانا مىترسم خدا را و خدا است سختشكنجه
إِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَٰٓؤُلَآءِ دِينُهُمۡ وَ مَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
49هنگامى كه مىگفتند دورويان و آنان كه در دلهاشان بيمارى است فريب داد اينان را دينشان و هر كه بر خدا توكل كند همانا خداوند است عزتمند حكيم
وَ لَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ يَتَوَفَّى ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ يَضۡرِبُونَ وُجُوهَهُمۡ وَ أَدۡبَٰرَهُمۡ وَ ذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡحَرِيقِ
50و اگر (كاش) مىديدى هنگامى را كه دريابند گروه كافران را فرشتگان زنند رويهايشان و پشتهايشان را و بچشيد عذاب سوزان را
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَ أَنَّ ٱللَّهَ لَيۡسَ بِظَلَّٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ
51اين بدان است كه پيش آورد دستهاى شما و آنكه نيست خدا ستمكننده بر بندگان
كَدَأۡبِ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ وَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ كَفَرُواْ بَِٔايَٰتِ ٱللَّهِ فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيّٞ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
52مانند شيوه خاندان فرعون و آنان كه پيش از ايشان بودند كفر ورزيدند به آيتهاى خدا پس گرفتشان خدا به گناهانشان همانا خدا نيرومندى است سختشكنجه
ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ لَمۡ يَكُ مُغَيِّرٗا نِّعۡمَةً أَنۡعَمَهَا عَلَىٰ قَوۡمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمۡ وَ أَنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
53اين بدان است كه نيست خدا تغييردهنده نعمتى كه به قومى ارزانى داشته است تا تغيير دهند آنچه را كه در خود ايشان است و آنكه خدا است شنونده دانا
كَدَأۡبِ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ وَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ فَأَهۡلَكۡنَٰهُم بِذُنُوبِهِمۡ وَ أَغۡرَقۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ وَ كُلّٞ كَانُواْ ظَٰلِمِينَ
54مانند شيوه خاندان فرعون و آنان كه پيش از ايشان بودند تكذيب كردند آيتهاى پروردگار خود را پس نابودشان كرديم به گناهانشان و غرق ساختيم خاندان فرعون را و هر كدام بودند ستمگران
إِنَّ شَرَّ ٱلدَّوَآبِّ عِندَ ٱللَّهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
55همانا بدترين دامها نزد خدا آنانند كه كفر ورزيدند پس ايمان نمىآورند
ٱلَّذِينَ عَٰهَدتَّ مِنۡهُمۡ ثُمَّ يَنقُضُونَ عَهۡدَهُمۡ فِي كُلِّ مَرَّةٖ وَ هُمۡ لَا يَتَّقُونَ
56آنان كه پيمان بستى با ايشان و سپس مىشكنند عهد خويش را در هربار و ايشان نمىپرهيزند
فَإِمَّا تَثۡقَفَنَّهُمۡ فِي ٱلۡحَرۡبِ فَشَرِّدۡ بِهِم مَّنۡ خَلۡفَهُمۡ لَعَلَّهُمۡ يَذَّكَّرُونَ
57پس هر گاه دست بر ايشان يافتى در جنگ پراكنده سازيديشان آنان را كه پشت سر ايشانند (چنان بتاز بر ايشان كه تار و مار شود هر كه پشت ايشان است) شايد يادآور شوند
وَ إِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوۡمٍ خِيَانَةٗ فَٱنۢبِذۡ إِلَيۡهِمۡ عَلَىٰ سَوَآءٍ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡخَآئِنِينَ
58و اگر بيم داشتى از قومى خيانتى را پس بيفكن بسوى ايشان برابر همانا خدا دوست ندارد خيانتكاران را
وَ لَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ سَبَقُوٓاْ إِنَّهُمۡ لَا يُعۡجِزُونَ
59و نپندارند آنان كه كفر ورزيدند كه سبقت جستند همانا به عجز نمىآورند ايشان
وَ أَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةٖ وَ مِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ تُرۡهِبُونَ بِهِۦ عَدُوَّ ٱللَّهِ وَ عَدُوَّكُمۡ وَ ءَاخَرِينَ مِن دُونِهِمۡ لَا تَعۡلَمُونَهُمُ ٱللَّهُ يَعۡلَمُهُمۡ وَ مَا تُنفِقُواْ مِن شَيۡءٖ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ يُوَفَّ إِلَيۡكُمۡ وَ أَنتُمۡ لَا تُظۡلَمُونَ
60و آماده كنيد براى ايشان هر چه توانيد از نيرو و از اسبان بسته كه بترسانيد بدان دشمن خدا و دشمن خويش را و ديگران را از غير ايشان كه ندانيدشان خدا داندشان و آنچه دهيد در راه خدا پرداخت شود به شما سراسر و ستم نمىشويد
وَ إِن جَنَحُواْ لِلسَّلۡمِ فَٱجۡنَحۡ لَهَا وَ تَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
61و اگر گرائيدند به صلح پس بدان گراى و توكل كن بر خداى كه او است شنونده دانا
وَ إِن يُرِيدُوٓاْ أَن يَخۡدَعُوكَ فَإِنَّ حَسۡبَكَ ٱللَّهُ هُوَ ٱلَّذِيٓ أَيَّدَكَ بِنَصۡرِهِۦ وَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ
62و اگر خواهند با تو نيرنگ كنند همانا بس است تو را خدا او است آنكه كمك كرد تو را به يارى خويش و به مؤمنان
وَ أَلَّفَ بَيۡنَ قُلُوبِهِمۡ لَوۡ أَنفَقۡتَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا مَّآ أَلَّفۡتَ بَيۡنَ قُلُوبِهِمۡ وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ أَلَّفَ بَيۡنَهُمۡ إِنَّهُۥ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
63و الفت افكند ميان دلهاى آنان كه اگر مىدادى هر چه در زمين است نمىتوانستى الفت افكنى ميان دلهاى آنان و ليكن خدا الفت افكند ميان ايشان همانا او است عزتمند حكيم
يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ حَسۡبُكَ ٱللَّهُ وَ مَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
64اى پيمبر بس است تو را خدا و آنان كه پيرويت كردند از مؤمنان
يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ حَرِّضِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ عَلَى ٱلۡقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمۡ عِشۡرُونَ صَٰبِرُونَ يَغۡلِبُواْ مِاْئَتَيۡنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُم مِّاْئَةٞ يَغۡلِبُوٓاْ أَلۡفٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَفۡقَهُونَ
65اى پيمبر برانگيز مؤمنان را بر جنگ اگر باشد از شما بيست تن بردبار چيره شوند دويست تن را و اگر باشد از شما صد تن چيره شوند يكهزار را از آنان كه كفر ورزيدند اين بدان است كه ايشانند گروهى كه درنمىيابند
ٱلۡـَٰٔنَ خَفَّفَ ٱللَّهُ عَنكُمۡ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمۡ ضَعۡفٗا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّاْئَةٞ صَابِرَةٞ يَغۡلِبُواْ مِاْئَتَيۡنِ وَ إِن يَكُن مِّنكُمۡ أَلۡفٞ يَغۡلِبُوٓاْ أَلۡفَيۡنِ بِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ مَعَ ٱلصَّٰبِرِينَ
66اكنون كاست خدا (سبك كرد) از شما و دانست كه در شما است ناتوانىاى پس اگر باشد از شما صد تن بردبار چيره شوند دويست تن را و اگر باشد از شما هزار تن چيره آيند بر دو هزار به اذن خدا و خدا است با صبركنندگان
مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُۥٓ أَسۡرَىٰ حَتَّىٰ يُثۡخِنَ فِي ٱلۡأَرۡضِ تُرِيدُونَ عَرَضَ ٱلدُّنۡيَا وَ ٱللَّهُ يُرِيدُ ٱلۡأٓخِرَةَ وَ ٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
67نبوده است پيمبرى را كه باشدش بردگانى تا كشتار كند در زمين خواهيد بهره دنيا را و خدا آخرت را خواهد و خدا است عزتمند حكيم
لَّوۡلَا كِتَٰبٞ مِّنَ ٱللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمۡ فِيمَآ أَخَذۡتُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
68اگر نبود سرنوشتى كه از خدا پيشى گرفته است همان مىرسيد شما را در آنچه گرفتيد عذابى بزرگ
فَكُلُواْ مِمَّا غَنِمۡتُمۡ حَلَٰلٗا طَيِّبٗا وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
69پس بخوريد از آنچه به غنيمت گرفتيد (در جنگ) حلال پاكيزه و بترسيد خدا را كه خدا است آمرزنده مهربان
يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّمَن فِيٓ أَيۡدِيكُم مِّنَ ٱلۡأَسۡرَىٰٓ إِن يَعۡلَمِ ٱللَّهُ فِي قُلُوبِكُمۡ خَيۡرٗا يُؤۡتِكُمۡ خَيۡرٗا مِّمَّآ أُخِذَ مِنكُمۡ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
70اى پيمبر بگو بدانان كه در دست شمايند از بردگان اگر بداند خدا در دلهاى شما خيرى بدهد شما را بهتر از آنچه گرفته شده است از شما و بيامرزد شما را و خدا است آمرزنده مهربان
وَ إِن يُرِيدُواْ خِيَانَتَكَ فَقَدۡ خَانُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ فَأَمۡكَنَ مِنۡهُمۡ وَ ٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
71و اگر خواهند خيانت ورزيدن با تو همانا خيانت ورزيدند خدا را پيش از اين پس دستيابى داد بر ايشان و خدا است دانشمند حكيم
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَ أَنفُسِهِمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ ٱلَّذِينَ ءَاوَواْ وَّ نَصَرُوٓاْ أُوْلَٰٓئِكَ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖ وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ لَمۡ يُهَاجِرُواْ مَا لَكُم مِّن وَلَٰيَتِهِم مِّن شَيۡءٍ حَتَّىٰ يُهَاجِرُواْ وَ إِنِ ٱسۡتَنصَرُوكُمۡ فِي ٱلدِّينِ فَعَلَيۡكُمُ ٱلنَّصۡرُ إِلَّا عَلَىٰ قَوۡمِۢ بَيۡنَكُمۡ وَ بَيۡنَهُم مِّيثَٰقٞ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
72همانا آنان كه ايمان آوردند و مهاجرت كردند (از وطن آواره شدند) و جهاد كردند (كوشيدند) با مالها و جانهاى خود در راه خدا و آنان كه پناه دادند و يارى كردند همانا گروهى از ايشانند دوستان گروهى و آنان كه ايمان آوردند و مهاجرت ننمودند (از خانمان خود آواره نشدند) نيست شما را از دوستى ايشان چيزى تا ترك خانمان كنند و اگر يارى خواستند از شما در دين پس بر شما است يارىكردن مگر بر قومى كه ميان شما و ايشان است پيمانى و خدا بدانچه مىكنيد بينا است
وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٍ إِلَّا تَفۡعَلُوهُ تَكُن فِتۡنَةٞ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ فَسَادٞ كَبِيرٞ
73و آنان كه كفر ورزيدند بعضى از ايشانند دوستان بعضى اگر نكنيد اين را مىشود فتنهاى در زمين و فسادى بزرگ
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَٰهَدُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ ٱلَّذِينَ ءَاوَواْ وَّ نَصَرُوٓاْ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ حَقّٗا لَّهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ رِزۡقٞ كَرِيمٞ
74و آنان كه ايمان آوردند و هجرت كردند و جهاد نمودند در راه خدا و آنان كه پناه دادند و يارى كردند آنانند مؤمنان به درست ايشان را است آمرزش و روزيى گرامى
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَ هَاجَرُواْ وَ جَٰهَدُواْ مَعَكُمۡ فَأُوْلَٰٓئِكَ مِنكُمۡ وَ أُوْلُواْ ٱلۡأَرۡحَامِ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلَىٰ بِبَعۡضٖ فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمُۢ
75و آنان كه ايمان آوردند از اين پس و هجرت نمودند و جهاد كردند همراه شما پس ايشانند از شما و خويشاوندان بعضى از ايشانند سزاوارتر به بعضى در كتاب خدا همانا خداوند است به همه چيز دانا